สลับตัวละครเพื่อครองโลก-Switch characters to control the world

ตอนที่ 157 : ภาค 2-บท 57 คาบเรียนพิเศษ

กันต์ทำทุกวิถีทางไม่ว่าจะเป็นการเบี่ยงตัวหลบ ก้มหัวลง ยกแขนขึ้น ก้าวเท้าถอยหลัง เพื่อหลบการโจมตีของรุ่นพี่ริสา

หลังจากที่เวลาผ่านไปเพียงไม่กี่วินาที ความเร็วในการโจมตีของริสาเริ่มเร็วขึ้นอย่างเห็นได้ชัด สรุปแล้วเธอก็เป็นอย่างที่กันต์คาดไว้ไม่มีผิด

ก่อนที่รุ่นพี่ริสาจะเร่งความเร็วโจมตีมากกว่านี้ เราต้องรีบทำอะไรสักอย่าง ชายหนุ่มคิดในใจ

ในระหว่างที่กำลังคิดอยู่นั่นเอง เขาก็สังเกตเห็นช่องว่างในการโจมตีที่พอจะสวนกลับไปได้

ช่องว่างนี้จะมีให้เห็นไม่บ่อยนัก ทักษะการใช้เรเปียร์ของริสาเองก็ดูถูกไม่ได้ ดูเหมือนเธอจะฝึกมาหนักอยู่พอตัว

กันต์ก้มตัวหลบเรเปียร์ที่แทงเข้ามา และออกหมัดโจมตีไปโดยสัญชาตญาณ

กำปั้นเข้ากระทบกับกำมือของรุ่นพี่ริสาที่ใช้มืออีกข้างยื่นมารับหมัดของเขาได้ทัน ก่อนที่หมัดของชายหนุ่มจะชกเข้าข้างลำตัวเธอ

“พอแล้ว” รุ่นพี่เอ่ยพร้อมกับทำท่าทางผ่อนคลาย และลดเรเปียร์ในมือลง

กันต์ที่ได้ยินดังนั้นก็ตั้งตัวออกห่างและถอนหายใจออกมา

นี่เราเกือบโดนรุ่นน้องโจมตีสวนกลับงั้นเหรอ? ริสาเอ่ยถาตัวเองอยู่ในใจ

ถ้าเมื่อกี้กันต์ถืออาวุธหรือของมีคมไว้ในมือเธอคงโดนแทงเข้าไปแล้วแผลหนึ่ง

รุ่นน้องคนนี้มีทักษะการต่อสู้ที่น่ากลัวจนผิดปกติเขาไปฝึกมาจากไหนกัน มันจะเป็นไปได้ยังไงที่จะมีนักเรียนปี 1 จะมีทักษะการต่อสู้มากกว่าเธอ

อันที่จริงมันก็เป็นเรื่องน่าแปลกที่อาจารย์เด็มคิดจะหมายหัวเขาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว สรุปรุ่นน้องคนนี้เป็นใครกันแน่ เขาใช่เด็กธรรมดาจริงหรือ

ริสาคิดไปได้สักพักเธอก็เลิกสนใจเรื่องนี้ทันที เพราะมันไม่ใช่เรื่องของเธอ หน้าที่ของเธอตอนนี้ก็ทำแค่ตรวจสอบความคืบหน้าของเขาเท่านั้น

“อาทิตย์หน้าฉันจะเรียกนายมาตรวจสอบความคืบหน้า เอาเบอร์โทรศัพท์ของนายมา”

ในประโยคแรกรุ่นพี่ดูเหมือนจะกล่าวด้วยความเป็นห่วง แต่ประโยคหลังเหมือนจะเป็นการกล่าวเชิงบังคับ

“รุ่นพี่จะเอาไปทำอะไรเหรอครับ ?” กันต์ถาม

“ติดต่อและนัดเวลาฉันไม่ได้ว่างตลอด รู้ใช่ไหม”

กันต์ที่ได้ยินดังนั้นก็เดินเข้าไปใกล้รุ่นพี่ริสาและบอกเบอร์ของเขาไป ซึ่งรุ่นพี่เองก็ทำการบันทึกผลความคืบหน้าและเบอร์ของเขาไว้ในระบบครีอัสเอลแล้ว

“รุ่นพี่ครับ ผมขอฟังบันทึกความคืบหน้าของตัวเองได้ไหม?”

ตอนนี้กันต์ก็เหมือนกับนักเรียนที่มั่นใจว่าตัวเองทำข้อสอบถูกทุกข้อและอยากฟังคะแนนเร็ว ๆ

“เลเวล35 ปฏิกิริยาตอบสนองอยู่ในระดับดี ความแข็งแรงทางร่างกายปกติ ทักษะการต่อสู้ระดับดี” รุ่นพี่ริสาสาธยายสิ่งที่เธอบันทึกไปออกมา

“ขอบคุณที่บอกนะครับ แต่ผมขอถามอีกคำถามหนึ่ง….”

รุ่นพี่ริสาที่ได้ยินดังนั้นก็รอให้กันต์พูดอยู่นาน จนกระทั่งเธอต้องเป็นคนถามออกมาเอง

“จะถามอะไรก็รีบถาม”

กันต์สลัดคำถามเกี่ยวกับมังกรขาวออกไปจากหัวเพราะตอนนี้มันยังไม่ใช่เวลาที่สมควรจะถาม เพราะถึงจะถามไปตอนนี้ก็ใช่ว่าเธอจะตอบไปตามความจริง

“พรุ่งนี้เป็นวันที่ผมต้องไปร่วมงานกับหน่วยจู่โจมใช่ไหมครับ”

“ใช่ แต่ถ้ามาสายนายโดนทิ้งแน่” ริสาพูดพร้อมกับสวมเครื่องแบบของโรงเรียน

“ครับรุ่นพี่” กันต์เอ่ยตอบก่อนที่จะนั่งลงบนพื้นสนามประลอง

จากนั้นรุ่นพี่ริสาก็รีบวิ่งออกไปจากลานประลอง ราวกับว่าเธอมีงานเร่งด่วนต้องทำต่อ

“ก็เป็นถึงนักเรียนปี 4 งานมันก็ต้องเยอะเป็นธรรมดา”

อันที่จริงนักเรียนปี 4 มันก็เป็นช่วงของการทดลองงานแบบจริงจังแล้ว และดูเหมือนว่ารุ่นพี่คนนี้เองก็เป็นที่่ต้องการตัวในหลาย ๆ งานด้วย

ในระหว่างนี้เอง กันต์ก็เริ่มคิดแล้วว่าตนควรจะทำอะไรต่อ

ถ้าจำไม่ผิดเล็กเคยบอกผมว่า ถึงแม้จะเป็นสายเรียนผู้เรียนรู้ด้วยตัวเองก็จริงแต่ยังไงก็ต้องเรียนสักวิชาหนึ่งที่ตรงกับสายของตัวเอง

นั่นก็หมายความว่าผมต้องหาวิชาที่เป็นหนึ่งในสายจู่โจมกายภาพกึ่งเวทที่มันยังมีคนลงทะเบียนเรียนไม่เต็มและหาเวลาไปเรียนให้ครบ

กันต์ยกนาฬิกาของตนขึ้นมาดูอีกครั้ง และเริ่มไล่หาคาบหรือวิชาที่ยังมีคนลงทะเบียนไม่เต็ม

แต่เท่าที่ดูมาได้คร่าว ๆ เขาจึงเริ่มรู้สึกได้ว่านักเรียนปี 1 ส่วนใหญ่ของโรงเรียนนี้มักจะเป็นสายจู่โจม มันจึงทำให้หลายวิชาที่ดูน่าสนใจและง่ายนั้นเต็มเร็ว

ผมไล่ดูชื่อวิชาและอาจารย์ไปสักพักจนกระทั่งได้เจอกับวิชาที่อาจารย์เอลเปิดสอน

“การควบแน่นมานา?”

ดูจากชื่อแล้วมันก็น่าจะเป็นเรื่องง่าย ๆ แต่ทำไมคนกลับเรียนน้อยนักล่ะ

แต่ยังไงผมก็ไม่คิดอะไรมากอยู่แล้ว ถ้ามันเป็นวิชาที่มีคนรู้จักสอนมันก็น่าจะมีประโยชน์อยู่บ้าง

อาจารย์เอลก็เป็นถึงอันดับหนึ่งของรุ่นของโรงเรียนแห่งนี้เมื่อหลายปีที่แล้ว ทักษะการสอนของเธอเองก็ไม่น่าจะธรรมดา

ว่าแล้วกันต์ก็ลงทะเบียนวิชาการควบแน่นมานาโดยการกดไปที่หน้าจอบนนาฬิกาสีเงินในทันที

ที่ห้องเรียน

ห้องเรียนห้องนี้ถูกนำมาใช้สำหรับการสอนของอาจารย์เอล และตอนนี้กันต์ก็ได้ยืนอยู่ตรงหน้าประตูห้องแล้ว

แต่ก่อนที่กันต์จะได้เปิดประตูเข้าไปนั่นเองเสียงเรียกจากด้านหลังก็ดังขึ้น

“กันต์ นายมาเรียนเรื่องการควบแน่นมานาของอาจารย์เอลงั้นเหรอ?”

กานต์กล่าวทักทายชายหนุ่มด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม

“พูดแบบนี้แสดงว่าเธอก็เรียนสินะ” กันต์เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงอันเรียบเฉย

ชายหนุ่มคิดไม่ถึงเลยว่าตัวเองจะได้เจอกานต์เร็วขนาดนี้ ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าชีวิตต้องมีเธอวนเวียนอยู่ข้างกายตลอด

กันต์ไม่คิดอะไรมากนักเพราะยังไงมันก็เป็นแค่เรื่องบังเอิญที่เจอมาเกือบทั้งชีวิต

ว่าแล้วชายหนุ่มก็เปิดประตูเข้าไปในห้องเรียนทันที