อดีตขุนนางสาวโสดกับชีวิตโลดโผนผจญภัยเพื่อลูกสาวสุดน่ารัก

ลำดับตอนที่ #27 : ผีเสื้อลวงตา

หน้าต่างกระจกสีที่เป็นภาพเทพีในเจ็ดสีถูกชะโลมไปด้วยแสงอาทิตย์อันเจิดจรัส

เวทมนตร์หลักการพื้นฐานที่ไม่สามารถเผยแพร่จากความรู้มาตั้งแต่ยุคโบราณ นั่นคือการสร้างโลกนี้

ยากที่จะตัดสินว่าโบสถ์ที่คอยบูชาเทพีนั้นเริ่มมาตั้งแต่เมื่อไร แต่ตัดสินจากบันทึกที่หลงเหลืออยู่นี้อย่างน้อยก็ 2,000 ปีก่อน

ศาสนาเหล่านั้นหมายถึงจะต้องเชื่อในคำสอนหรือ? หรือศาสดาของโบสถ์จริงๆแล้วมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์อยู่ล่ะ? ก็ยากที่จะรู้เนื่องจากเกิดขึ้นมานานแล้ว

คนที่ไปสำรวจสุสานโบราณเพื่อรวบรวมความรู้เช่นนั้นรู้จักในนักผจญภัย นักโบราณคดี หรือบางทีก็มีทั้งคู่? นักผจญภัยหลายๆคนต่างก็เรียนโบราณคดีเพื่อขยายขอบเขตของตัวเอง ก็แค่นั้นเอง

อย่างที่บอกมา นักผจญภัยแรงค์ S ที่อาศัยอยู่ในเมืองทางตะวันตกเฉียงเหนือของราชอาณาจักร ‘ผีเสื้อลวงตา’ Grania เป็นทั้งนักโบราณคดีและนักผจญภัย เป็นแม่มดติดระดับท็อปที่สนุกกับการใช้ชีวิตในพื้นที่สีเทาของสายอาชีพ

“อืม… ระหว่างเทศนาของพ่อกับวิทยานิพนธ์ของนักวิชาการหรือ… มันก็ยากที่จะประนีประนอมทั้งสองได้นะ”

มีอาคารขนาดใหญ่และขนาดเล็กอยู่ล้อมรอบ แต่ทุกเมืองในราชอาณาจักรจะมีวิหารอยู่และในเมืองที่อยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้น

การบริการด้วยบรรยากาศที่ละเอียดอ่อนที่พ่อชี้แนะกลุ่มในคำสอนของเทพีมาจนถึงสุดท้าย เมื่อทุกคนออกไปแล้ว เสียงเย้ยของ Grania ก็ดังลั่นไปทั่วทั้งวิหาร

“เทพีที่น่าสมเพชรับเอาวิญญาณที่เร่ร่อนมาแล้วก็สร้างโลกเพื่อมังกรที่ไร้อายุขัยหรือ? หรือว่าจะเป็นการชนกันของพลังงานอย่างรุนแรงโดยที่ไร้จุดประสงค์หรือเจตจำนงล่ะ? หึๆๆ สงสัยจังว่าอันไหนมันจะถูกต้องกันน้า?”

เบื้องหน้าปริศนาที่ไม่อาจคลี่คลายได้ Grania ยิ้มราวกับว่ามันสนุกเพียงครึ่งเดียว

ถึงแม้ว่าเธอไม่อาจจะจัดการกับราชามังกรได้ เธอก็ยังเอื้อมมือคว้าคทาที่เธอสร้างจากเขาที่หักอย่างอารมณ์ดีมากๆ

ศพของมังกรโบราณที่เป็นขุมทรัพย์ทางประวัติศาสตร์ในตัวมันเอง รวมไปถึงการฟื้นสภาพจากราชามังกรที่ล่าถอยไป โดยที่ไม่ได้กล่าวถึงโบราณสถานแห่งใหม่ที่ถูกค้นพบและบันทึกเก่าที่เขียนด้วยภาษาที่ไม่รู้จักที่ถูกค้นพบในนั้นด้วย

นอกจากนี้ การแกะรหัสของห้องบูชาภายในวัดคริสตัลก็ดูท่าจะเร็วกว่าที่คาดเอาไว้ พวกเขาพบในป่าที่อยู่ใกล้กับหมู่บ้านฮอบบิทที่อยู่ทางตอนใต้ของเมือง

“อาาา นี่คือทำไมฉันถึงเชิดชูทั้งนักโบราณคดีและนักผจญภัย”

การรับงานสองอย่างไปพร้อมๆกันนั้นสร้างความพอใจในด้านสติปัญญารอบรู้และความภาคภูมิใจที่น่าสนใจมากสำหรับ Grania เธอได้ลิ้มรสเป็นครั้งแรกหลังจากที่ถูกมัดโดยการเข้าไปยุ่งกับบรรพบุรุษ แต่ตอนนี้เธอติดใจแล้ว

ส่วนความเกี่ยวข้องทางสายเลือดที่พวกนั้นโม้อยู่บ่อยๆว่า Grania กับ ‘แม่มดสีทอง’ นั้นมีความเกี่ยวข้องกัน แต่เนื่องจากเธอจำไม่ได้แม้แต่ใบหน้าคนนั้น พวกนั้นก็เลยไม่มีใครสนใจ Grania

“นอกจากนี้… หึๆ ฉันจะได้เจอกับบุคคลที่น่าสนใจเข้าในเร็วๆนี้แล้ว”

นึกถึงการติดต่อที่เธอได้มาจากผู้ที่เกี่ยวของกับเธอที่รักเหมือนกับเป็นน้องสาวในวันเก่าๆ Grania หัวเราะอย่างเคิบเคลิ้ม

เธอเองก็ถูกขอให้รับคำร้องจากมิโนทอร์ที่เคยสอนเธอตอนที่เธอเริ่มเข้ามาเป็นนักผจญภัยด้วย แต่ถึงแม้เขาจะไม่ได้บอกเธอก็น่าจะรับคำร้องที่อยู่ในเนื้อหา

มันไม่ใช่อยู่ที่รางวัล แต่เป็นตัวผู้จ้างวานที่จะขอร้องเธอต่างหาก หนึ่งในนักดาบหญิงที่ดีที่สุดในกิลด์ที่ยังอยู่ในแรงค์ B ผู้ที่มีนามแผงที่เธอควรจะโด่งดังที่สุดของแรงค์ S

และในขณะที่เธอสนใจกับ ‘ดาบอสูรสีขาว’ เป็นอย่างมาก ความหลงใหลที่แท้จริงของ Grania กลับอยู่ที่ดาบที่เธอรู้จักว่าเป็นดาบอสูร

สี่ปีก่อน เมื่อเธอได้เลื่อนเป็นแรงค์ A ใหม่ๆ เธอก็ได้เรียนรู้ถึงดาบเวทมนตร์สองเล่มที่คอยค้ำเสาโบราณและพลังอันยิ่งใหญ่ของประเทศ สองสิ่งนี้ต่างก็เก็บมูลค่าทางโบราณวัตถุมหาศาล

“กลับไปคิดว่าจะมีสักคนที่มายังตรงนี้ก่อนที่ฉันจะมามั้ยเนี่ย… น่าผิดหวังชะมัดยาดเลย”

ยังมีปริศนาลึกลับอีกหลายๆอย่างที่อยู่ในตำนานของประเทศอย่าง Valonias คิดเสียว่าอย่างน้อยก็พอพิสูจน์ถึงตัวตนตอนที่สงสัยหลายอย่างได้แล้วล่ะ

ในส่วนที่ลึกที่สุดของมอนสเตอร์โบราณสถาน ที่ๆมอนสเตอร์ส่วนน้อยไม่กล้าขยี้一 เธอได้ยินว่านี่เป็นที่ๆดาบคู่นั้นถูกวางเอาไว้และก็มุ่งมายังตรงนี้ มอนสเตอร์ที่พบนั้นต่างก็ถูกจัดการจนหมดและที่บนฐานที่ดาบนั้นที่ว่างเปล่า

“อาศัยผลของคำร้องหรือ อาจจะเพิ่มรางวัลเข้าไป… หืม? แล้วมันไม่ใช่แค่ทองหรือ”

ด้วยคำพูดที่ออกมาจากปาก Grania ก็หายไปจากวิหารโดยที่ไม่เอามือจับประตู ผีเสื้อสีน้ำเงินกระพือบนม้านั่งที่เธอนั่ง แล้วก็ดับหายไปเหมือนกับแสง

—

แถวนี้ไม่ได้สีสันเหมือนภัตตาคารในเมืองชายแดน ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องโดยตรงกับอุตสาหกรรมการผจญภัยเหมือนโรงเรียนที่หาดูได้ยาก

ร้านค้าแถวนี้ขายอุปกรณ์ อาวุธและชุดเกราะเป็นว่าเล่นสุดๆ มีเพียงร้านเดียวเท่านั้นที่จะขายอาหารที่ดูท่าจะเป็นเหล้าและกับแกล้มเท่านั้น

หลังจากอาศัยอยู่ในเมืองนี้มาเป็นทศวรรษ ที่เดียวเท่านั้นที่ Shirley รู้ว่าเธอจะไปเอาถ้วยชาได้ก็คือห้องนั่งเล่นของกิลด์

เป็นสถานที่ๆนักผจญภัยแรงค์ S ‘ผีเสื้อลวงตา’ ถูกขอให้รับรายละเอียดของคำร้องจาก Shirley

“หม่าม้า…”

“…”

“อย่าห่วง”

เธอจับมือทั้งสองเอาไว้ ขณะที่ Shirley เดินกลับเข้าไปยังกิลด์มุ่งหน้าไปที่ห้องรับแขก เธอค่อยๆจับมือของลูกสาวที่ร้อนรน

เธอได้บอก Sophie กับ Tio ถึงเรื่องเวทมนตร์ที่พยายามจะเข้าแทรกแซงเอาไว้แล้ว

เนื่องจากมันเกี่ยวกับพวกเธอ เธอจึงไม่อาจซ่อนมันได้ตลอดและก็บอกพวกเธอเท่าที่รู้ โดยกำชับให้ระวังตัวด้วย

Sophie ดื่มน้ำชาในห้องรอแขกราวกับจะกวนใจเธอก่อนที่ Yumina จะเปิดประตู

“คุณ Shirley คะ นักผจญภัยอยู่นี่แล้ว… พี่คะ ทางนี้ค่ะ”

“อือ ขอบใจ”

คนที่เข้ามาในห้องเป็นผู้หญิงงามที่ดูคล้ายกับ Shirley มากกว่าที่จะเกี่ยวข้องกับ Canary เสียอีก

ที่แตกต่างจาก Shirley ที่แต่งตัวเรียบร้อยและสวมเสื้อสตรีที่สะอาดกับกระโปรงยาวสีขาวที่เผยให้เห็นน้อยมาก สาวสวยคนนี้เผยเรือนหลัง หัวไหล่และร่องอก เสื้อสีดำที่ยาวมาถึงต้นขาและตะโพก ขณะที่บนหัวเธอก็สวมหมวกสามเหลี่ยมที่เป็นตัวตนของแม่มด เป็นความงามแบบที่ไม่ต้องแก้ตัวว่ามันจะยั่วยวนเลย

ผู้หญิงร่างสูงที่มองดูเหมือนกับวัยยี่สิบกลางๆด้วยผมยาวสีม่วง บรรยากาศรอบๆเธอดูเหมือนกับนักปราชญ์มากกว่ารูปลักษณ์ภายนอกที่คาดเดาเอาไว้

(…เธอดูสุดยอดไปเลย)

(อือ ด้วยหน้าอกและก็ทุกอย่างเลย)

“……….”

ไม่มีคำเปรียบเปรยใดๆ Sophie แบ่งความสงสัยของ Tio ต่อผู้หญิงที่ดูเปล่งประกายต่อหน้าพวกเธอ ในขณะที่ Shirley พบว่ายากที่จะมองตาไปที่ใครที่สวมชุดน่าอัปยศโดยถือมาตรฐานของเธอ

“ยินดีที่ได้รู้จักกันนะ ฉันคือนักผจญภัยแรงค์ S ชื่อ Grania… ฉันเชื่อว่านี่เป็นครั้งแรกที่เราได้พบกันนะ คุณ ‘ดาบอสูรสีขาว’”

“ค่ะ นึกว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันได้ยิน ‘ผีเสื้อลวงตา’ นะ… เธอนี่ดูน่าสนใจ… เกินกว่าที่ฉันจินตนาการเอาไว้เสียอีก”

“หึๆ… ฉันน่าจะรับคำชมนั่นล่ะกันน้า”

แล้วเธอก็ชำเลืองมองยังฝาแฝด มองดูพวกนั้นขณะที่ตัวสั่นเทา Grania แสดงรอยยิ้มด้วยความจริงใจอย่างแท้จริง

“และฉันเองก็ขอยินดีที่ได้รู้จักกับพวกหนูน้อยทั้งสองที่แสนน่ารักด้วย ฉันเองก็ได้ยินเรื่องของเธอมามากเลยนะ… กรุณาเรียกฉันว่า Grania ตามสบายเลยนะ”

“อา ยินดีที่ได้รู้จักนะ”

“…สวัสดี”

Shirley แปลกใจเล็กน้อยที่ Grania ออกท่าทางได้ยังไง พิจารณาว่าเธอนั้นเกี่ยวข้องโดยตรงทั้งเป็นลูกศิษย์ของความวุ่นวายและ Canary จอมป่วน เธอน่าจะเหมือนมากกว่าที่คาดเอาไว้ แต่ความประทับใจที่เธอได้มาก็คือเธอเป็นคนสงบตัวและใจดี

“ฉันขอโทษที่คุณยายแก่ได้ทำให้เธอต้องลำบากมากมายจนถึงตอนนี้ ดูเหมือนว่าในหัวของเธอก็ยังไม่บรรลุภาวะพอๆกับตัวเธอเลย”

“เปล่าเลย ไม่มีอะไรที่เธอจะต้องขอโทษหรอกนะ”

ถ้าภายนอกนั้นอ่อนวัยแล้วก็ในหัวก็เช่นเดียวกัน Shirley นั้นไม่เคยนึกถึงแนวคิดเรื่องนั้นมาก่อนเลย

บางอย่างเธอก็ไม่อยากจะยอมรับสักเท่าไรเพราะเธออาจจะเสียความภาคภูมิใจในฐานะผู้ใหญ่ แต่ถ้าทฤษฎีของแนวคิดถูกเชื่อมโยงกับรูปร่างภายนอกคือความจริงแม้จะมีอายุที่แท้จริงก็ตาม แล้วนั่นก็น่าจะเป็นกับ Shirley ด้วย

นั่นอาจจะเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำไม Canary นั้น ถึงจะอยู่มาพันปีก็ยังทำตัวเหมือนกับเด็กเอาแต่ใจอยู่

(ถ้าฉันมองดู Martha แล้วก็ดูเหมือนว่าความรู้สึกแย่จะค่อยๆมาทีละน้อยขณะที่อายุแก่ขึ้น แต่…)

ศีลธรรมยังคงไม่ปล่อยให้เธอยืดหยุ่นความคิดที่จะเผยผิวกายออกมา ของอย่างชุดเมดที่การเปิดเผยเนื้อหนังสุดโต่งก่อนหน้านั้น ในหัวของเธอมันไม่ควรที่จะมีเอาไว้

“เอาจริงๆนะ… ทั้งแม่และลูกสาวต่างก็มีดวงตาที่ส่องประกายราวกับอัญมณี ในสงสัยว่าถ้าหากมันเกี่ยวข้องกับความสามารถเฉพาะตัวของเธอที่ฉันเคยได้ยินตามข่าวลือมานั่นล่ะ?”

“ฉันไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้นเลย”

Shirley ตื่นขึ้นมาด้วยพลังที่ไม่ทราบตอนที่ Sophie กับ Tio ยังอยู่ในครรภ์

ไม่ว่าดวงตาที่สวยงามนั้นจะมีผลกระทบจากพลังนั่นหรือไม่ เธอก็ไม่ได้พิจารณาถึงมัน――――

(หรือว่ามันน่าจะมีอิทธิพลอะไรสักอย่างกับพวกเธอตอนที่ยังตั้งอยู่ในครรภ์หรือ?)

Shirley ที่ไม่ได้นึกถึงความเป็นไปได้มาก่อน มันไปมองยังลูกสาวแสนรักทั้งสองทันที

“หม่าม้า? มีอะไรหรือคะ?”

“…เปล่า ไม่มีอะไรหรอก กลับมาเข้าเรื่องต่อ”

“ถูกแล้ว เรายังมีเรื่องอื่นที่ต้องคุยกันอยู่นะ”

มันไม่จำเป็นที่จะต้องเก็บมาคิดกังวลเกี่ยวกับเรื่องที่สงสัยอย่างไร้ประโยชน์หรอก ขณะที่ Shirley ได้ตัดสินใจออกไป Grania ก็จิบชาที่ Yumina ยื่นให้เธอ

“ก่อนอื่นเลย อย่างแรก สืบหาเวทมนตร์… อา ขอเวลาสักพักหน่อยนะ”

Grania ค่อยๆวางนิ้วชี้ลงบนหน้าผาก Sophie และ Tio เบาๆ ปลายนิ้วเริ่มเรืองแสงสีเขียวขึ้นมา

ลักษณะการชี้นิ้วที่ใช้นี้ก็เป็นการร่ายอีกแบบหนึ่ง แล้วก็หลับตาเธอลง Grania มองดูกระแสของเวทมนตร์ที่ผ่านหลังเปลือกตา แล้วเธอก็พยักหน้าหนึ่งครั้งแล้วลืมตาอีกครั้ง

“นี่มัน… บังคับให้คนต่อต้านตัวเอง เป็นพิธีกรรมที่ใหญ่มากเลย โดยสร้างมาจากคู่แข่งที่อยู่ห่างๆนะ”

“เธอเข้าใจขนาดนั้นเลยหรือ?”

“ถูกต้อง การใช้การตรวจจับเวทมนตร์ ฉันได้เก็บเอาร่องรอยของส่วนที่ตกค้างของผู้ร่ายมา… อย่างที่ว่าเลย ลูกสาวของเธอตกเป็นเป้าหมายด้วยเวทมนตร์นี้จริงๆด้วย”

Shirley ขมวดคิ้วอย่างแรงต่อการประเมินผลของนักเวทผู้เชี่ยวชาญ ถึงแม้ว่าเธอจะพิสูจน์แล้วว่าถูกต้อง มันก็เจ็บปวดยิ่งกว่าเพราะเธออยากให้บอกว่าเธอคิดผิด

“แล้วผู้ร่ายอยู่ที่ไหนล่ะ?”

“สำหรับแบบนั้น พวกปาร์ตี้อื่นที่ใช้เวทมนตร์แบบนี้สักครั้งมีมากกว่าที่ฉันจะสืบหาได้นะ… แล้วเธอจัดการขัดขวางมันไปแล้วกี่ครั้งล่ะ?”

“สองครั้งก่อนที่จะสร้างคำร้อง หนึ่งครั้งหลังจากนั้น”

ถือว่าไม่ได้คุยโวเกินจริงถึงเวทมนตร์นั้นจะร่ายมาอย่างรวดเร็ว โดยพิจารณาว่าเป็นเพียงช่วงห้าวันนับตั้งแต่การทำครั้งแรก

“หืมม… เข้าใจล่ะ ในกรณีนี้ สำรหับเวลานี้ ฉันน่าจะอยู่ในเมืองและจัดวางการตอบโต้ให้หลากหลายดีกว่า ฉันจะอยู่ในที่ๆใกล้กับที่พักเป็นเวลาสักพัก ไม่เป็นไรนะ?”

“ฉันไม่คิดอะไรหรอก แต่…”

เธอชำเลืองมองฝาแฝด

“กับหนูไม่เป็นไรหรอก คุณก็มาช่วยเราอยู่แล้วค่ะ”

“ฉันก็โอเค คุณดูน่าไว้ใจได้”

“หุๆๆ… เป็นเด็กที่ซื่อตรงจริงๆเลย”

Grania มองดูเด็กสาวอย่างอ่อนโยน สำหรับ Shirley เธอก็อยากขอบคุณที่มีทักษะเวทมนตร์แบบนี้อยู่กับตัว

เธอสามารถตัดอะไรก็ได้ที่เธอเห็น แต่ Shirley ก็ต้องแลกกับความลำบากด้วยสิ่งที่เธอไม่มี

“จะว่าไป ฉันอยากจะพูดถึงรางวัลนั่นหน่อย”

“…ฉันได้เตรียมเงินที่ฉันพูดถึงในคำร้องจากตรงนั้นอาจจะเป็นรางวัลเพิ่มเติมอย่างที่ฉันว่าก็ได้นะ มันยังไม่เพียงพอหรือ?”

“เกี่ยวกับรางวัลเพิ่มเติมนั่นนะ”

Grania เอนตัวเข้าไปกระซิบที่หู Shirley ด้วยน้ำเสียงที่ยั่วยวน

“ฉันไม่สนใจทองหรอกนะ… ดังนั้นช่วยแสดงดาบเวทมนตร์ที่เธอมีหน่อยสิ”

มันคือบางอย่างที่เธอเองก็ไม่ได้คาดว่าจะได้ยิน ตอนที่ Shirley ถึงกับเบิกตากว้างจากคำร้องแปลกๆ Grania ก็หัวเราะคิกๆอย่างเบาๆ

“ฉันเป็นนักโบราณคดีก็แค่นั้นเอง… ฉันมีสายตามองของเก่าที่ยอดเยี่ยมเชียวนะ โดย~ชา~เพาะของอย่าง…ว่า ดาบเวทของโบราณสถาน Vallonias หรือ?”

ดูเหมือนว่าไม่ยอมรับในตอนแรก… สำหรับนักผจญภัยแล้ว เป็นกฎเหล็กที่ไม่เปิดเผยไพ่ทั้งหมดในมือให้กับใครนอกจากปาร์ตี้และคู่หูที่เชื่อถือได้เท่านั้น

Shirley ใช้ความสามารถของ Ig-Alima กับ Sul-Sagana ในระหว่างสงครามังกร แต่เธอก็ไม่ได้แสดงความสามารถเต็มที่เท่าไรนัก

ขณะที่ Shirley จ้องเธอด้วยความสงสัย Grania ก็พูดขึ้นมาราวกับเธอได้มองเห็นความคิดภายในแล้ว

“อย่าห่วงเรื่องนั้นมากนัก ถึงแม้เธอจะปฏิเสธไป ฉันก็ยังรับคำร้องของเธอและก็จะเอาทองมาเป็นรางวัลเพิ่มเติมนะ …นี่คือคำของ่ายๆที่เราไม่อาจจะสรุปมาเป็นความน่าเชื่อถือของรางวัลเพิ่มเติมได้ ไม่ว่าเธออาจจะต้องไปหลังจากที่เราได้พบกันบ้างในคราวนี้ ฉันหวังว่าเธอคงจะเก็บคำขอไว้ในใจได้นะ”

มองไปยังที่ตาของ Grania ขณะที่พูดแล้ว ดูเหมือนว่าเธอจะพูดความจริง แน่นอนว่า เป็น Shirley ที่ไม่ได้บอกถึงรางวัลเพิ่มเติมที่อาจจะเป็นทองและถ้าเธอปฏิเสธคำขอในตอนนี้ ถ้าเกิดว่ามันจะส่งผลกระทบกับงานของเธอล่ะ?

มันน่าจะดีที่สุดที่จะแสดงความสัตย์ตรงนี้ นอกจากนี้ สำหรับ Shirley แล้ว ความปลอดภัยของลูกสาวจะชนะเหนือแนวคิดของความน่าเชื่อถือ

“ฉันไม่คิดมากหรอก จากนี้ไป ฉันจะยอมรับเธอในฐานะปาร์ตี้ชั่วคราวก็ละกัน ฉันจะแสดงทุกอย่างที่เธอต้องการเลย ถ้าหากการโชว์ดาบเวทมนตร์ที่ฉันมีนั้นจะช่วยให้เราเข้าใจซึ่งกันได้ มันก็ไม่ใช่ราคาใหญ่ที่จะจ่ายหรอกนะ”

“ขอบคุณที่เธอเข้าใจนะ… ฉันนึกว่าเธออาจจะปฏิเสธตั้งแต่ที่ฉันได้ยินว่าเธอทำงานยากแค่ไหน… แต่เธอเองก็เป็นคนดีอยู่เหมือนกันนี่นา ไม่ใช่หรือ?”

อดีตที่ผ่านมาสิบปี สิ่งหนึ่งที่ Shirley ไม่ได้โตขึ้นเลยก็คือการยอมรับคำชม

ถึงแม้ว่าเธอจะยอมที่แสดงอาวุธพื้นๆขณะที่ทำท่าจังหวะอย่างช้าๆ ดูเหมือนว่าเธอจะเผลอรับด้านดีของแม่มดเข้ามา… นั่นก็ไม่ได้รู้สึกแย่เท่าไรนัก