อดีตขุนนางสาวโสดกับชีวิตโลดโผนผจญภัยเพื่อลูกสาวสุดน่ารัก

ลำดับตอนที่ #60 : ดาบเจ้าหญิงปะทะอัศวินผู้ตกอับ

“จะมาพิพากษาฉันเนี่ยนะ? พูดเรื่องอะไรกัน? เธอเห็นว่าฉันกระทำอาชญากรรมหรือ?”

“….คุณรู้หรือเปล่าว่าคุณทำอะไรลงไป?”

ขณะที่ทุกคนที่อยู่ในห้องต่างก็เมิน Alice ที่ตะโกนร้องขอความช่วยเหลือขณะที่เธอถูกกลืนเข้ากับร่างของ Gran อย่างช้าๆ Philia ก็ถาม Gran ขณะที่หรี่ตา

นี่เขาไม่ได้เข้าใจเลยหรือว่าเขาได้กลายเป็นสัตว์ประหลาดไปแล้ว? หรือว่าเขาไม่สนใจเลย? แกรนด์มาสเตอร์แห่งอัศวินหลวงที่มีแขนมนุษย์นับไม่ถ้วนยก Dáinsleif ในมือขวาด้วยความภาคภูมิใจ

“แน่นอน ดูพลังที่แข็งแกร่งในมือขวาของฉันนี่ซะ! นี่คือพลังที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก! ฉันจะต้องเป็นอัศวินที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเพื่อตัว Alice!”

“หาาา!? แกพูดเรื่องอะไรออกมาน่ะ!? นี่พวกเธอ รีบๆมาช่วยฉันสักทีสิยะ!! ไม่ได้สนใจคำสั่งของจักรพรรดินีเลยหรือไง!?”

“ฉันไม่แพ้ยัยเด็กเวรอย่างเธอหรือคนอย่าง Shirley อีกต่อไปแล้ว! แม้แต่ยัยแม่มดสีทองที่เอาแต่ทิ่มแทงฝ่ายจักรวรรดิก็ไม่มีวันสู้ฉันได้หรอก! ด้วยพลังของฉัน ไม่ว่าความรักหรือชื่อเสียง ฉันก็จะเอามันมาให้หมด!”

เสียงร้อง Alice ถูกเมินอีกครั้ง ขณะที่ Gran จ้องไปที่ดาบในมือด้วยตาที่หมองมัว ดูเหมือนว่าสภาพจิตใจของเขาก็ไม่เหลืออะไรแล้ว Philia มองเขาด้วยความสมเพช

เขาหลงเมามัวไปกับพลังของเขา จนดูเหมือนจะแยกไม่ออกระหว่างภาพมายากับความจริงที่อยู่ต่อหน้าเขาอีกแล้ว ถ้าหากเขาเกิดคุ้มคลั่งขึ้นมา อาจจะต้องมีอะไรสักอย่างที่น่าจะทำได้ แต่ตอนนี้เขาก็เป็นมากกว่ามอนสเตอร์หน่อยหนึ่ง

“พูดอะไรพล่อยๆออกมาน่ะ!? ฉันคือจักรพรรดินีที่น่าสรรเสริญนะ!? เมื่อฉันบอกให้เธอมาช่วยฉัน ก็รีบๆเข้ามาช่วยสักทีสิยะ! ไอ้พวกเวรนี่!!”

และภายใต้สภาวะอันเลวร้ายเช่นนี้ Alice ที่ยังพูดจาอย่างหยาบคายได้เหมือนอย่างกับจะเป็นตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง มันน่าจะออกไปโดยที่ไม่ต้องพูดอะไรได้แล้ว  แต่โดยส่วนใหญ่ถ้าถูกติดเข้าไปในร่างของสัตว์ประหลาดแปลกๆแบบนี้น่าจะหมดสติจากความหวาดกลัวและตกใจสิ มีผู้หญิงชั้นสูงบางคนที่ยังอุตส่าห์ร้องออกมาแบบนี้ได้อยู่

“…………….”

ต่อหน้าทั้งสองคนที่ดูน่าเกลียดต่างกันคนละอย่างนั้น Lumiliana มองไปยัง Philia ขณะที่ยังคงมองไปที่สัตว์ประหลาดอยู่ ขณะที่ Philia เข้าใจความหมายจากสายตา เธอก็พยักหน้าแล้วเริ่มถอยหลังออกไปอย่างช้าๆ

“แกเป็นตัวอุปสรรคที่คอยขัดขวางฉันมาตั้งนานแล้วโว้ย! แกทำลายสถิติการแข่งขันที่ไร้พ่ายของฉัน! แต่… มันจะจบในวันนี้แหละ! ฉันจะฟันแกลงในตอนนี้และก็เอารางวัลของการแข่งขันในปีนี้มาด้วย!”

Gran ที่ดูเหมือนจะเชื่อว่าเขาได้ก้าวเข้าไปยังลานประลอง ยืดแขนขวาเหมือนแส้แล้วก็เหวี่ยงดาบลงไป

มันเป็นวิชาดาบที่อยู่เหนือเกินกว่าสิ่งที่มนุษย์จะทำได้ ขณะที่ดาบได้ฟันผ่านกำแพงและเครื่องเรือนที่ขวางหน้า มันก็พุ่งเข้ามาเธอ ก่อนที่มันจะฟันอัศวินหญิงออกเป็นสองส่วนนั้น Lumiliana ก็เทพลังเวทมนตร์ลงใน Clarent แล้วสร้างกำแพงดินขึ้นมาปะทะกับดาบของ Gran เข้าไปยังเพดาน

“อะไร… วะ!?”

มันน่าจะฉีกทะลุเข้าไปถึงห้องเพดานเลยด้วยซ้ำ Lumiliana ที่ไม่เคยพลาดช่องว่างที่ใหญ่เบ้อเร่อนี้ได้ฟันดาบประจำตระกูลถึงสี่ครั้งที่ความเร็วสุดบรรยาย

การโจมตีของธาตุทั้งห้าจากดาบของเธอที่ผ่าเข้าไปยังแขนของ Gran เพราะความหนาของกล้ามเนื้อที่เขามี การโจมตีนี้ก็ไม่อาจจะฟันผ่านตัวเขาได้ แต่ก็ได้ทำลายแขนที่ยึกยือไปเกือบครึ่งที่เลื้อยไปรอบๆตัวของอัศวิน

“อ้ากกกกกกกกกก!? จ-เจ็บบบบบบบบบบบ!?”

ยิ่งกว่านั้น ตรงที่โดนนั้นก็มีทั้งเปลวไฟและสายฟ้าอยู่ด้วย ขณะที่เธอเข้าไปหา Gran ที่ชักดิ้นชักงอด้วยความเจ็บปวดตรงบริเวณที่เธอได้ทำให้เขายังมีรอยแผลไหม้อยู่นั้น Lumiliana ก็ได้นึกหาทางที่จะช่วย Alice ออกมา แต่ความรู้สึกถึงเจตนาฆ่าทำให้เธอต้องรีบกระโดดถอยออกไปอย่างเร่งด่วนทันที

ต่อมา ก็เกิดการสั่นไปทั้งคฤหาสน์ขณะที่แขนตบพื้นตรงจุดที่เธอเคยยืนอยู่ Gran ที่ดึงดาบออกจากเพดานได้แล้วก็ฟันไปยังที่เธอในคราวเดียว ทำลายพื้นไม้จนกลายเป็นรูใหญ่ภายในห้อง

“องค์หญิงคะ!”

“ไม่เป็นไร! ฉันใช้บาเรียเวทมนตร์อยู่! สนใจศัตรูที่อยู่ตรงหน้าเธอเถอะ!”

พวกเธอได้ต่อกรกับสัตว์ประหลาดที่อันตรายตัวจริง Lumiliana เป็นห่วงความปลอดภัยของนายเธอ หันไปมอง Philia ที่ปกป้องตัวเองด้วยบาเรียสีน้ำเงินขณะที่เธอถอยออกไปอย่างช้าๆ

Philia อาจจะดูเหมือนได้รับการปกป้องจากผู้คุ้มกันที่ดี โดยพิจารณาว่าเธอเป็นองค์หญิงจักรพรรดิ แต่เมื่อพิจารณาว่าเธอตกเป็นเป้าหมายจากนักฆ่ามามากแค่ไหน จึงได้เรียนรู้บาเรียและเวทรักษาด้วยตัวเอง ถึงแม้ว่าเธอจะไม่อาจเข้าร่วมศึกด้วยตนเองได้ เธอก็กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญในการเอาตัวรอด ดังนั้นเธอจึงน่าจะหนีได้ไม่ว่าศึกนี้จะเป็นอย่างไร

“ฮ่าา…. ฮ่าาา…. ฮ่าๆๆๆๆๆ! ดูซะ แขนของฉันงอกกลับมาแล้ว! ด้วยพลังที่หาเทียบไม่ได้ ฉันคือผู้คงกระพันอย่างแท้จริง!”

มีพลังการฟื้นฟูนั่นอยู่ในมอนสเตอร์ระดับสูงเหมือนราชามังกรด้วยหรือ? น่าเกลียดชะมัด แขนขาที่บิดเบี้ยวจนดูไม่เหมือนจะมีรอยขีดข่วนเลยได้เหวี่ยงมาอีกครั้ง กำแพงและชั้นวางได้กระจุยอีกครั้ง แต่คราวนี้อัศวินขององค์หญิงได้วิ่งเข้าไปหลังจากที่หลบการโจมตีได้ และราวกับขาเธอจะขดสปริงดีดตัวกระโดดขึ้นสูงแล้วผ่าส่วนบนของกะโหลกของ Gran ออกไปเลย

“อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!?”

“ม่ายยยยยยยยย! สกปรกชะมัด! อย่าทำชุดฉันเปื้อนเลือดนะ!”

เลือดที่ไหลเหมือนน้ำตกจากหัว Gran กระเด็นเข้าใส่ตัว Alice ที่ติดร่างเขาไปครึ่งตัว หัวเป็นจุดอ่อนทั้งกึ่งอมตะและสิ่งมีชีวิตที่ฟื้นฟูตัวเองได้ จึงน่าจะจบศึกนี้ได้ แต่แล้วก็ต้องแปลกใจที่เห็นมือเล็กๆโผล่ออกมาจากแผลที่อยู่บนหัวเขาและเอากะโหลกที่ถูกผ่ากลับคืนมาด้วย

“ดูให้ดีๆ! ฉันไม่มีวันตายต่อให้แกตัดหัวไปแล้ว! ไม่มีใครในโลกนี้ที่จะจัดการฉันได้อีกต่อไปแล้ว!!”

แขนขวาที่ดึงกลับราวกับดึงคันธนู แล้วก็ทำให้พุ่งแทงไปยังข้างหน้า แขนขาที่งอกออกมายั้วเยี้ยจนเหมือนกับงู บางอย่างที่ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้ที่จะคาดการณ์การเคลื่อนไหวได้ ขณะที่มันกระทบกับพื้นแล้วก็พุ่งเข้าไปยังหัวของ Lumiliana อย่างเร็ว

(ยุ่งยากชิบ…!)

Lumiliana ได้กำจัดมันขณะที่เธอต้องคอยหลบไปด้วย ดาบนั้นฟันผ่านเสื้อผ้าไปนิดหน่อย นอกจากความแข็งแกร่งเหนือมนุษย์ของเขาแล้ว ดาบที่เขาถือก็มีความสามารถเหนือมนุษย์ด้วย มันขยับบิดไปบิดมาเหมือนกับไม่มีกระดูกเลย

ยิ่งกว่านั้น ต่อให้ผ่าหัวของเขาได้ เขาก็ยังคงฟื้นฟูได้ต่อไปแทนสิ่งที่มีอยู่ มันเหมือนว่าเขาเป็นเวทมนตร์ที่แปลกพิลึกอีกแบบหนึ่งเลย

(แล้วฉันจะโจมตีตรงไหนดีล่ะ…!?)

ต้นตอพลังของเขามันอะไรกันน่ะ? น่าจะเป็น Dáinsleif เท่านั้นแหละ ตามที่ผู้นำตระกูล Wolff คนก่อนเล่ามา บรรพบุรุษของเขาได้กำจัดเจ้าชายสำเร็จได้โดยการฟันเข้าไปที่มือข้างที่ถือดาบ

แต่ในตอนนี้ มือข้างที่ถือดาบนั้นมันหนาอย่างเหลือเชื่อซึ่งมีแขนที่งอกติดกันเยอะมาก แล้วก็เป็นทางเดียวที่จะทำลายตัวดาบได้

ต้องขอบคุณจริงๆ เธอรู้เทคนิคของเหล็กตัดดาบ ขณะที่ดาบเลื้อยเข้าไปหาเธออีกครั้ง Lumiliana ก็ฟัน Clarent ลงไปยัง Dáinsleif ของ Gran

“หวา…!?”

แต่กลับกลายเป็นว่า Clarent นั้นแตกกระจายไปแทน ถึงแม้ว่าจะฟันเข้าไปในโอริคัลคุมมันก็ไม่ใช่ว่าดาบนั้นจะแตกในการฟันครั้งเดียวได้ Lumiliana หลีกเลี่ยงการฟันดาบที่จะทำให้เสียแรงโมเมนตัมโดยการกระโดดไปหลังด้านหลังแขนซ้าย พยายามใช้ประสบการณ์การต่อสู้เพื่อให้เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น

(ดูไม่เหมือนกับโอริคัลคุมหรือโลหะเปลวเลย…! งั้นนี่ก็ทำมาจากโลหะที่แข็งกว่าพวกนั้นหรือ!?)

ถ้าเป็นกรณีแบบนั้น ความเป็นไปได้ก็แคบลง โลหะที่คงทนยิ่งกว่าสิ่งใด Lumiliana ที่เป็นนักดาบหญิงก็เคยได้ยินมาก่อน

“ดาบอดาแมนเทียม…! เป็นไปไม่ได้ที่จะทำลายมันเลยหรือ?”

ตามที่ว่านั่นแหละ ในการปลอมแปลงดาบที่ทำจากโลหะนี้ พวกคนแคระจะใช้พิธีกรรมเฉพาะเพื่อให้แน่ใจว่ามันจะไม่มีวันเสียหายจากการปะทะในสนามรบหรือเปลวไฟของโรงหลอมของคู่แข่ง ข้อเสียของมันเพียงอย่างเดียวก็คือมันจำกัดจำนวนเวทมนตร์ที่จะใส่เข้าไปได้ แต่นั่นก็ไม่มีความหมายกับดาบพิเศษอย่าง Dáinsleif

“ความพยายามของแกมันเปล่าประโยชน์! ดาบของฉันไม่มีวันพังได้หรอก! ด้วยร่างใหม่อันทรงพลังนี้ ทักษะดาบของฉันนั้นไร้เทียมทานนนนนนนนนนนนนนนนนนน!”

นี่ไม่ใช่พลังของตัวเองแล้ว… นั่นมันไม่ใช่ทักษะที่แขนของสัตว์ประหลาดที่ตีกันยุ่งจนเกือบจะมั่วซั่ว แต่เธอก็ยอมรับว่านั่นมันขัดขวางการเคลื่อนไหวของเธอแน่นอน

เนื่องจากการฟันถากๆอาจจะไม่มีผลใดๆต่อการฟื้นฟูของ Gran เธอจึงหาทางที่จะกระชาก Dáinsleif ในทีเดียว เธอพยายามตามการเคลื่อนไหวของแขนที่มันเหวี่ยงไปมาอย่างรุนแรง

“อะไรกัน ฮึ!? แกทำอะไรกับพลังของฉันไม่ได้เลยหรือไง!?”

Gran ยิ้มอย่างมีชัยกับ Lumiliana ที่ไม่ได้ตอบเขา ขณะที่เขายืดแขนเข้าไปโจมตี แม้แต่เตะด้วยขาที่รูปร่างผิดเพี้ยนด้วย นี่ไม่ใช่การประลองระหว่างอัศวินแล้ว แต่เป็นการต่อสู้กับสัตว์ประหลาดต่างหาก

เธอสู้ไม่ได้อย่างเห็นได้ชัด ความจริงในด้านพลัง ความเร็วและความอึด เขาอยู่เหนือกว่า Lumiliana ทุกด้าน ณ ตอนนี้ แวบแรกดูเหมือนว่าอัศวินหญิงจะถูกต้อนให้จนมุมแล้ว

“…ฮ่า!”

ทว่า เธอก็ได้รอเวลาในจังหวะนี้แหละ รับมือการโจมตีนั้นที่เกือบจะมองเห็นด้วยตา สาวอัจฉริยะใช้สายตาอันเหลือเชื่ออ่านศัตรูของเธอคาดการณ์ว่าศัตรูของเธอจะโจมตีตรงจุดไหนต่อไป ทำให้เธอหลบมันไปได้อย่างง่ายดาย

“อ้ากกกก!?”

และยิ่งกว่านั้น เธอก็ได้โจมตีสวนกลับทุกครั้งที่เขาเผลอปล่อยช่องว่างเอาไว้ แตกต่างกับความมั่นใจอันสุขุมของ Lumiliana ในตัวเองแล้ว ในใจของ Gran ที่โอ้อวดและมั่นใจก่อนหน้านั้นก็เริ่มร้องออกมาด้วยความสงสัย

เขาร้องออกมาขณะที่ถูกแทงเข้าที่หน้าตรงตา ถึงแม้จะฟื้นฟูได้ตลอด แขนขวาของเขาก็งอกออกมาแบบร่อแร่ การฟันที่ดูท่าจะทำลายความหยิ่งยโสของ Gran ลงไปขณะที่เขาค่อยๆถอยออกไป แล้วก็ตะโกนร้องออกมาดังลั่น

“ทำไมกัน!? ทำไมๆๆๆๆ!? ฉันอุตส่าห์ได้รับพลังสุดยอดมา แล้วทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ได้!? ทำไมถึงฆ่ายัยเด็กนี่ไม่ได้!? ทำไมฉันถึงถูกบังคับให้ถอยไปด้วยวะ!?”

นี่ไม่ใช่ชัยชนะอันสง่างามที่เขาได้วาดเอาไว้เสียแล้ว ทั้งๆที่เขาอยู่เหนือกว่าคู่ปรับอย่างเห็นได้ชัดเจน หวังจะได้ยินเสียงกรีดร้องของเธออย่างเจ็บปวดทรมานและให้เธอได้รับความตายอย่างปราณีเมื่อเธอร้องอ้อนวอน ถึงแม้ว่าเขาจะยังรักษาตัวเองได้ เขาก็ไม่คาดคิดว่าจะมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะทำให้เขาต้องเจ็บปวดทรมานในศึกนี้

แล้วมันกลายเป็นโดนเล่นงานอยู่ฝ่ายเดียวได้ยังไงกัน? ทำไมดาบของเขาถึงทำอะไร Lumiliana ไม่ได้แม้แต่รอยขีดข่วน? ทำไม? ทำมาย? หนีจากความจริงที่ว่าเขายังคงสู้ไม่ได้ถึงแม้เขาจะได้พลังที่สุดยอดนี้มา เขาฟันดาบเหมือนกับพวกเตาะแตะ จนทิ้งรูปแบบการต่อสู้ของเขาไปหมดสิ้น

“ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก!?”

“กรี๊ดดดดดดดด!?”

ขณะที่ Gran ฟาดลงพื้นด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวที่อับอายขายหน้า Alice ก็ร้องออกมา นี่ Lumiliana ใช้วิธีโกงหรือว่าเล่ห์เหลี่ยมอีกแล้วหรือ? ความคิดของเขาไหลผ่านจากความจริงที่ชัดเจนเพื่อปกป้องความภูมิใจของเขา แต่เจ้าหญิงดาบก็ได้พูดไปห้วนๆขณะที่เธอมอง

“ทำไมนะหรือ? ไม่ชัดเจนหรือไง? ไม่ว่านายจะขโมยเอาพลังจากคนอื่นมามากแค่ไหน ก็ไม่เห็นจะต่างกันเลยถ้าหากความแข็งแกร่งนั่นอยู่ในมือของคนที่อ่อนแอนะ”

“…อ่อนแอ? แกเรียกฉันว่าอ่อนแอหรือ!?”

ความแข็งแกร่งและความเร็วอยู่เหนือกว่า Lumiliana ไปหลายขุม แต่เธอกลับบอกว่าเขานั้นเป็นคนอ่อนแองั้นหรือ? ขณะที่เด็กสาวที่เขาโกรธเคืองมาหลายปีพูดแบบนั้นไป Gran ก็ถึงกับโมโหจนหัวสมองแทบจะเดือดพล่านแล้ว แต่คำพูดต่อมาที่เขาได้ยินนั้นก็ทำให้เขาถึงกับนิ่งค้างจนเงียบไปเลย

“การฟันดาบนั้นก็เหมือนเดิมและก็เหมือนเดิมอีกโดยไม่มีความคิดสร้างสรรค์หรือความซับซ้อนอะไรเลย มันก็แค่อาศัยความแข็งแกร่งของมอนสเตอร์เอง… ถ้านายโจมตีแบบซ้ำซากอย่างนั้นนะ ฉันก็ต้องอ่านการเคลื่อนไหวของนายได้อยู่แล้วล่ะ นายที่เอาแต่หมกมุ่นอยู่กับยัยจักรพรรดินีมาตั้งหลายปี ละเลยจากการฝึกซ้อมอย่างสิ้นเชิง ตอนนี้นายน่ะอ่อนแอยิ่งกว่าคนบ้านนอกอีก”

“อึ้กกกก!?”

จริงเลยล่ะ ตั้งแต่เขาได้หลงเมามัวไปกับ Alice เขาก็ได้ละทิ้งการฝึกฝนที่เคร่งครัดไปจนเกือบหมด ขณะที่ Lumiliana ยังพูดต่อไปอยู่นั้น Gran ก็ไม่อาจนึกสิ่งที่เขาจะพูดโต้เถียงใส่เด็กสาวคนนี้ได้แล้ว

“นายเรียกตัวเองว่าอัศวิน แต่เอาเข้าจริงๆฉันมองไม่เห็นเลย อัศวินจะต้องปกป้องผู้อื่นด้วยชีวิตตน… นายน่าจะรู้ดีนะ ในฐานะอัศวินรุ่นใหญ่แล้ว นั่นเป็นหน้าที่ที่จะต้องอุทิศทั้งกายและจิตใจแก่ผู้เป็นนายที่ต้องปกป้องนะ นายมีคนแบบนั้นมั้ย? คนที่นายจะยอมสละชีวิตตัวเองได้น่ะ?”

“มี…! ก็ตัว Alice ไง…!”

“แล้วสิ่งที่นายว่ามานั้นนายจะเอาแต่แกว่งดาบเพื่อความปรารถนาตัวเองหรือ? ฉันไม่ตัดสินว่านายทำเพื่อแบบนั้นหรอก แต่อย่าเรียกตัวเองว่าอัศวินเลย ถ้านายยังคงทำร้ายคนที่นายจะปกป้องนะ นอกจากนั้น ความรู้สึกหลังดาบนั่นมันอ่อนแอ… นั่นแหละทำไม ถึงได้รู้สึกว่านายนั้นอ่อนแอกว่าคนที่เจียมตัว”

หลังจากที่เขาได้เจอกับ Alice… ไม่สิ หลังจากที่เขาพบว่าตัวเขาพ่ายแพ้ Shirley มาเมื่อหลายปีก่อน Gran ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าเขาได้ห่างเหินออกจากวิถีของอัศวินที่เขาได้ค้นหามา

ถ้าเขามีพลังที่แท้จริง เขาก็น่าจะได้เป็นบุคคลอันทรงเกียรติที่ดีพอๆกับ Alice สิ Gran มีความมั่นใจในตัวเองว่าเขาได้สะสมพลังที่เท่ากับกองภูเขาศพที่เขาได้ยืนอยู่ แต่ในตอนนี้ก็เห็นความแตกต่างอย่างชัดเจนระหว่างความสามารถของผู้หญิงที่ยืนหยัดแข็งแกร่งต่อหน้าเขาและสัตว์ประหลาดขี้น้อยใจที่เตี้ยติดพื้นเหมือนเหว

หัวของเขาเบลอไปแล้ว Gran ไม่ยอมรับมัน เขาโมโหเด็กสาวที่เรียกตัวเองว่าอัจฉริยะเย้ยการดิ้นรนที่เขาหมดไป เขาสาปแช่งออกมาขณะที่เขาได้ดูถูก

“บางที ถ้านายมีอะไรที่จะปกป้องจริงๆ เหมือนอย่างท่าน Shirley… ไม่สิ ไม่มีอะไรจะพูดต่อได้แล้วล่ะ Gran Wolff ฉันจะจบนายตรงนี้แหละ!”

หัวสมอง Gran ถึงกับฝ่อขณะที่ได้ยินคำพูดนั้น แน่นอน ไม่ใช่หลังจากที่ Shirley สร้างทุกอย่างที่ผิดๆให้กับเขามาตั้งแต่เริ่มหรือ? พูดอีกอย่างก็คือ Shirley เป็นคนร้ายตัวจริง การจู่โจมข้างเดียวของ Lumiliana ความโกรธเคืองของ Alice ที่ด่าทอใส่เขา ทั้งหมดนี้เป็นเพราะอุบายของ Shirley! สิบปีก่อน ไม่เพียงผู้หญิงชั่วร้ายคนนี้จะทำร้าย Alice อย่างทรมานเท่านั้น แต่เธอก็ยังคอยสาปแช่งใส่เขาด้วย!

“SHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIRLEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEY!”

“หวา!?”

ขณะที่เขาปิดกั้นความจริงที่อยู่ในหัว กระดูกแขนก็งอกออกมาจากหลัง Gran แล้วก็กลายเป็นปีกโดยผิวหนังมนุษย์ ขณะที่เขากระพือ ลมก็พัดกระจายผ่านห้องจนทำลายกระจกหน้าต่างที่อยู่ด้านหลังเขา

เขากำลังจะหนี Lumiliana รู้สึกถึงสัญชาตญาณและหลังจากที่เธอได้กระโดดให้สูงที่สุดเท่าที่จะทำได้ เธอก็พยายามจะฟันใส่ปีกที่อยู่หลัง Gran แต่สัตว์ประหลาดอีกสิบที่สร้างมาจากร่างของ Gran ในคราวเดียวที่ปกคลุมทั้งแขนและขาได้หยุดดาบเจ้าหญิงเอาไว้กับที่

มันเป็นมอนสเตอร์ที่พวกเขาเคยได้ยินมาก่อน… ดาบ Dáinsleif ที่ Gran ถือนั้นได้ปลดปล่อยพลังออกมาแล้ว ขณะที่ Lumiliana ถูกขัดขวางด้วยพวกสิ่งมีชีวิตเหล่านั้น Gran ก็ได้ถีบพื้นอย่างแรงแล้วกางปีกที่แสนจะน่าเกลียดนั่น ตาของเขามุ่งไปยังราชอาณาจักรแล้ว