ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 9 ใจเรา มันควรเป็นของเรา
--Singto--
ผมำลัับรถมุ่หน้าไปยัทาไร่าแฟ อนแรไร่อาผมมีแ่สวนยาพาราและสวนปาล์ม แ่อนที่ผมเรียนอยู่ปีสอ ใน่วปิเทอมผมเสนอุาอยาทำไร่าแฟเพิ่ม วามริาแฟในภาใ้็ปลูันมานานแล้วโยเพาะสายพันธ์เ่าแ่อย่าโรบัส้า ุาท่าน็ามใแรๆท่าน่วยูแลให้ ผมเริ่มปลูั้แ่อนนั้น นผมเรียนำลัะเรียนบ ท่าน็มาาไป ผมอรถมอหน้านที่นั่ยิ้มน้อยยิ้มให่อยู่้าๆผม ีใสินะะไ้ินแล้ว ที่อนหน้านี้ยัะินหัวผมอยู่เลย
"ริส ถึแล้ว ลไ้แล้ว นั่ยิ้มแบบนี้ะไ้ินไหม" ผมถามออไปไม่ไ้วนนะรับ นี้ถามีๆ
"ไอ้เ็นี้ ยิ้มเยิมอะไร าฝา ลไปเร็วๆเลย" ว่าแล้วริส็เปิประูรถลไปอย่าเร็ว เินัวปลิวเ้าไป อะไรอเา เห็นๆอยู่ว่ายิ้ม หรือว่าเริ่มเ้าวัยทอวะ ผมๆแ่็เินามไป
ผมมอนรหน้า ที่ยืนอยู่้านหน้าสวนอร้านาแฟ แ่ไม่ยอมเ้าไป ผมเินเ้าไป
"ทำไมให้รอ ยืนรนี้มันร้อน" เสียริสบ่นออมา
"ิว่าเินะเ้าไป่อน ป่ะๆ เี๋ยวาแฟสูรพิเศษให้ิน" ว่าแล้มผม็ับมือริสลาเ้าไปในร้าน เินผ่านส่วนอลู้าที่มานั่าแฟ ไปโนทีเียบและส่วนัว
"นายหัว สวัสีรับ/่ะ" เสียพนัานเอ่ยึ้นที่ผมเินผ่าน ผมไม่ไ้สนใ พานรหน้าไปโนี่ผมแอบโทรมาบอให้ป่านเลียร์ไว้ให้
"มุมนี้ วิวสวยั" ริสพูึ้นทันทีที่ผมพามานั่ ็แน่สิ นี้มุมที่ีที่สุอร้านแล้ว นอาะายเมล็าแฟที่ั่วแล้ว ยัมีร้านาแฟ้วย ไหนๆทำแล้วผมเลยทำให้มันรบวรไปเลย ไ้ผลีเินา เพราะนอาะายผลผลิไ้เพิ่มแล้ว นที่ผ่านมา ผ่านไป ยัไ้ลู้ารายทามาื้อผลผลิ้วย เพราะนอาลู้าะไ้มาูั้นอนารผลิ แล้วยัสามารถลอั่ว และบ ้วยัวเอไ้ นั้นทำให้นัท่อเที่ยวแวะเวียนมาไม่ายสาย แ่เพียอาศัยโเี่ยลในารโปรโมท็สามารถระุ้นยอายไ้เพิ่มึ้นอย่ามา เพราะบรรยาาศที่สวย ร้านที่ัอย่าสวยาม ทำให้นัท่อเที่ยวบอันปา่อปาอี้วย
"นายหัวสวัสีรับ"
"อ้าว พี่ริสสวัสีรับ" ป่านที่เินเ้ามาทัทายผม และนที่ำลันั่มอวิว่าๆอย่าเพลิเพลิน แ่เี๋ยวนะ มันไปสนิทันอนไหน ทำไมป่านมันเรียริส ว่าพี่ริส แถมนทีู่วิว หันมายิ้มแย้ม และทัทายับ
"ป่าน ลับมาั้แ่เมื่อไหร่" เสียริสทัทายออไป
"พึ่ลับมาถึเมื่อเ้านี้ละรับ พี่ริสเป็นไบ้า" เสียป่านถามออไปผมนี้หน้านิ้ว ิวมว ไปสนิทันอนไหน และที่สำัสอนนี้ไปรู้ัันอนไหนว่ะ ผมเริ่มะอารม์ไม่่อยีละ พอี อาาศมันเริ่มร้อนนะรับ ผมเลยเริ่มหุหิ ไม่เี่ยวับใร
"แะพูอีนานไหม ะไปไหน็ไป" ผมพูออไป พราส่สายาุๆออไป
"โห้ นายหัว ไปแล้วรับ ผมแ่แวะมาทั ไม่ไ้แอบมาอู้นะรับ"
"ไปแล้วนะรับพี่ริส ประโยแรนะมันบอผม ประโยหลัมิวายมาบอริสอี ว่าแล้วมัน็เินออไป ทา้านหลั ไปไร่ ูวามเรียบร้อย
"น้อเาพึ่ลับมา แทนที่ะไ้พั เป็นเ้านายภาษาอะไร ไม่เห็นใลูน้อ" เสียนที่นั่อยู่พูึ้น
"มันอยาทำอมันเอ ผมไม่บัับ" ผมพูออไปเสียห้วน
"แล้วนี้ไปรู้ัมัุ้นันั้แ่เมื่อไหร่" ผมถามออไป
"็อนที่พี่ปั้นะไปส่ป่านลับ่าัหวั ั้แ่อนนั้นละ" นรหน้าอบลับมา ไม่รู้ผมส่สายาแบบไหนไปมอริส ริสรีบเปลี่ยนไปเรื่ออื่น
"สิ ไหน าแฟสูรพิเศษ ไปทำมาให้เลย เร็วๆๆ" ริสพูออมาอ้อนๆ ให้ายสิเ็ะมั นี้ไเหุผลที่ผมไม่เรียว่า พี่ ็ริสเป็นะแบบนี้ ั้แ่เ็ๆแล้ว
"ไ้ๆ รอสัแปปนะ" ว่าแล้วผม็ลุออไป โนาแฟ เพื่อาแฟให้ริส
"นายหัว มาเลยเลยหรอะ" เสียมะลิ ผู้ัารร้านาแฟทัทายผม ผมยิ้มๆ
"ลัวะไม่ถูใ" ผมอบออไป ่อนะ้มหน้า าแฟ ไม่นาน าแฟลิ่นหอมรุ่นสอถ้ว็ถูเสร็เรียบร้อย
"นายหัวะให้ยไปให้ไหมะ เี๋ยวมะลิบอนยไปให้" เสียมะลิถามอออมา
"ไม่เป็นไร ทุนทำานันอยู่ เี๋ยวยไปเอ" ว่าแล้วผม็ยออไปให้นที่รอินอยู่ โยไม่ไ้ยินเสียพนัานพูอนผมเินออไป
"พี่มะลิๆ นที่นายหัว พามาให้แฟนนายหัวใ่ไหมพี่" เสียพนัานนหนึ่เอ่ยถามเมื่อนที่ถูล่าวถึเินออไปแล้ว
" ถ้าไม่ใ่ นายหัวไม่มาาแฟไปให้หรอ" มะลิเธอพูออไป
"นายหัวน่ารัอ่ะ เอาใแฟนนานี้ นี้แฟนนายหัว็น่ารัมาเลยนะพี่" เสียพนัานนเิมพูออมา ท่าทาเธอะเป็นสาววาย
"ใรว่ะ แฟนนายหัว ผมไม่เห็นเลย" เสียพนัานผู้ายนหนึ่ถามึ้น
"็นที่นั่อยู่นั่ไ" มะลิอบออไป
"ัวร์หรอพี่ แล้วนายหัวเอาุฟ้าไปไว้ที่ไหน"
"ุฟ้าเป็นแ่เพื่อน นนี้ัวริ พี่ปั้นบอ แถมยัเยไ้ยินนายหัวเรียแฟน เ็มๆหูเลย"
เสียพนัานในไรุ่ยัน โยที่ทุนเ้าใว่า ริสือแฟนนายหัวอเา มี็แ่นสอน นั้นแหละที่ยัไม่รู้เรื่อ นั่ิบาแฟอยู่ันสอน ท่าทาระหนุระหนิแล้วนอื่นะมอเป็นอื่นไ้ยัไ
"ริส เป็นไ อบไหม" ผมถามออไป เมื่อริสิบาแฟที่ผมมาให้
"็ี ริสอบ หอมรุ่น รสเ้ม้น" ริสยิ้มออมา ผมละอบัเวลาที่ริสเรียแทนัวเอแบบนี้มันทำให้ผมยิ้มออมา
"ถ้าอบไว้วันหลั พามาินอี" ผมพูออไป
"ไม่ทำาน ทำารหรือไ ทำยัเวลาว่ามีมาอย่านั้น" ริสถามออมา มัน็ริ นี้็ไ้หยุในรอบเือนเลยนะ
"มาเอ็ไ้ สิอย่าลำบา ะเป็นไรไหม ถ้าพี่ะอมาเรียนรู้านที่นี้" ริสถามออมา เป็นารเรียแทนัวเอว่า พี่รั้แร ผมฟัแล้ว็ยิ้ม
"ไ้สิ ไว้าหายี่อนนะ เี๋ยวะบอมะลิให้ัารให้ อย่าไปทำาแฟหใส่ลู้านะริส" ผมพูออมา
"ะแวะทำไมเนี้ย แ่วันนี้ไม่โธรนะ เพราะาแฟอร่อย" ริสพู่อนะ่อยิบาแฟ นหมแ้ว และเินออาร้าน มุ่หน้าเ้าัวเมือ ผมแวะเอาเอสารไปให้สำนัานเษรที่ัหวั เพราะเาอวามร่วมมือมาทาไร่ผม ให้่วยบรรยายหัว้อพิเศษ ารทำสวนยาพารา ให้ไ้มาราน ามที่่าประเทศหรือประเทศที่เรา้อารส่ออผลผลิ ผมศึษาและเริ่มหาลา่าประเทศ ทำให้อนนี้ไร่อผม เป็นเ้าแรที่ส่ออ ยาพาราไปทายุโรป และี่ปุ่น รวมถึไม้ยาพารา้วย พอทำธุระเสร็ ผม็พาริสมาเินห้าในเมือ
"สิๆๆ" เสียเรียื่อผมและเอามือมาับมือผม ผมมอหน้านรหน้า้วยวามเอ็นู ลใรเป็นพี่เป็นน้อ ริสทำัวน่ารัริๆ เห็นแล้วผมอยาแล้
"ูหนัันนะ เรื่อนี้พึ่เ้าเลย น่าสนุ ูนะๆๆ ริสพูออมา พราเย่าแนผมเบาๆ
"ั้นไปูรอบื้อั๋วไว้่อนนะ แล้วไปื้ออ นน่าะเยอะ เพราะหนัพึ่เ้า" ผมพูออไป านั้นเรา็เลือรอบหนั ิถูริๆที่มาื้อั๋วหนั่อนเพราะ รอบที่ะายเ็มหมแล้ว เลยไ้รอบเย็นๆมา
พอื้อเสร็ริส็เป็นนลาผม เินเ้าร้านนั้น ร้านนี้ และมาหยุอยู่ร้านเสื้อผ้า ร้านหนึ่ ผมมอนรหน้าั้ใเลือเสื้อผ้า
"สิ ว่าสีนี้เป็นไ" ริสทาบเสื้อลบนัวและหันมาถามวามิผม ผมมอแปปหนึ่่อนะหันไปอบ
"ริสใส่สีไหน็ูีหมละ" ผมอบออไป
"นี้ะื้อให้สินะ ไม่ไ้ใส่เอ นอะไรทัู้้มีแ่เสื้อผ้าสีทึบๆ มืมน์สุๆ" ริสพูออมา
"มืมน์อะไร ออะเท่ห์ ูีมี สไล์" ผมสวนลับไป
เท่ห์ มีสไส์??? ริสมอผมั้แ่หัวรเท้า เอาับเาสิ ผมแ่ัวูแย่นานั้นเลยหรือ
"ใส่เสื้อผ้ามีสีะบ้า" ริสว่าออมา
"นี้็มีสีนะริส" ผมี้มาที่เสื้ออผม ็มีสีไ สีำ
"อย่ามาวน หันหลัมาให้ไว เร็วๆเลย" ว่าแล้วริส็ับผมหันหลั เาว่า ทาบเสื้อรไหล่เพื่อวัูว่าผมใส่ไ้หรือเปล่า าทา้าย ย้ายมาทาวา ลิ่นน้ำหอมอ่อนๆที่ริสใ้ ลอยเ้ามาให้ผมไ้ลิ่น ่อนที่มืออริส ะไล่ทาบเสื้อามแนวแผ่นหลั (วััวแบบพี่ริสสไส์) ผมใผมเริ่มเ้นไม่ปิ มันไม่เยิน หัวใเลยเ้นผิปิ ้อเป็นเพราะลิ่นน้ำหอมนั้นแน่ๆ
"สิ หันมา" เสียริสพูออมาเรียบๆ ่อนะ่อยๆ ทาบเสื้อมา้านหน้าัวผม พรามออย่ารุ่นิ ให้ายเถอะ แ้มหมั่นโถ้นั่น น่าัะมั ริส้มู ว่าผมน่าะใส่พอีไหม ัวเรายืนห่าันไม่มา ในัหวะที่ริสเยหน้าึ้นมา สบาลับผม
หัวใผมเ้นระส่ำไม่เป็นัหวะ ให้ายเถอะไอ้สิ มึเป็นอะไรว่ะ ทำไมมันเป็นแบบนี้ ผมมอสบาับนรหน้า เหมือนริสะไ้สิ่อน่อยๆถอยออ และเินไปูเสื้อัวอื่นๆ
"เอาัวนี้ ัวนี้ ัวนี้้วย แล้ว็ัวนี้ " ริสพูพราหยิบเสื้อมาให้ผมถือ ผมรับมา
"ะเอาหมนี้เลยหรอ" ผมถามออไป
"ไป่ายั์ อย่าถามมา" ริสว่าออมา
"สิะ" ใ่สิริๆ้วย เสียใสมาเรียผมและสะิผมเบาๆ ผมหันลับไปมอ
"สิมาื้อเสื้อหรอะ ให้แโม่วยไหม" เธอถามออมา
"ไม่เป็นไรรับ เามาับผม ผมเลือให้เาแล้ว ไม่อยารบวน" ไม่ใ่เสียผม แ่เป็นเสียริสที่พูออมา
"ันถามสิ ุไม่้อมาอบแทนหรอะ" เสียเธอพูออมา
"ว่าไะ ให้แโม่วยนะะ" ยัไแโม็เทสีว่า เธอพูพราส่สายาให้ริส อย่าไม่เป็นมิร
ผมหันไปสอบาับริส ที่หน้าเริ่มะเหวี่ยๆ ถ้าผมบอให้เธฮ่วยเลือ ผม้อโนริสินหัวแน่ๆ แ่ผมรู้สึีแปลๆ ็ไม่รู้ทำไม
"ริส เาเลือให้ผมแล้วรับ ยัไ็อบุมา" ผมล่าวออไป ่อนะเอาเสื้อผ้าไป่ายั และเินถือถุลับมา
"สิะ ไหนๆ็มาแล้ว ไปทานาแฟับแโมไหมะ แโมรู้ัร้านบรรยาาศีๆ อยู่ไม่ไลเลยะ" เธอเอ่ยวนผมออมา ผมยัไม่ไ้อบอะไรออมาเลย
"สิ เราะไปินไอิมันไม่ใ่หรอ ไปันเถอะ" ว่าแล้วริส็เินมาล้อแนผม แล้วพาเินไป ่อนที่ริสะหันไปพูับแโม
"เวลาส่วนัวรับ ุแโม เ้าในะรับไม่้อให้พูเยอะ" ว่าแล้วริส็ลาผมเินออไป สสัยริสะโธรที่โนเธอบแน่ๆ หรือไม่็ไม่อยาให้ผมอยู่ับเธอ ผมแอบหวัลึๆไ้ไหม อให้มันเป็นอย่าหลั
"ล อยาะินไอิมใ้ไหม" ผมถามออไป
"อืม ยัพอมีเวลา เหลืออยู่ ไปินไอิม่อนนะ ๆๆ อนนี้อารม์ไม่่อยะี" ริสพูออมา
"ถ้าไ้ินไอิม แล้วะอารม์ีใ่ไหม" ผมถามออไป น้าายพยัหน้าหึๆๆ ผมและับ้อมือและพามาที่ร้านไอิม
"น้อรับเอารสนี้ รสนี้ นี้ๆ นี้ๆ แล้ว็นี้รับ" เสียริสี้สั่รสไอิมับพนัาน
"สั่มาเยอะนานี้ะทานหมไหม" ผมถามออไป
"หม" ริสอบออมาสั้นๆ
"ไม่น่า ระวัะอ้วนเป็นโอ่ เหมือนอนเ็ๆ" ผมพูออไป ริสยมือมาฝาแนผมหนึ่ที
"โอ้ย ยย ีทำไม"
"เ็ปาเสีย ใรให้ให้พูาหาีน นี้ยีนถีบไ้ถีบแล้วนะ" ริสพูโออมา
"็มันเรื่อริ ทำเป็นรับไม่ไ้ อนนี้ไม่อ้วนแล้ว ทำมาร้อนัว" ผมสวนลับไป
"นั้นปาใ่ไหม อบวนทะเลาะลอๆ" ริสพูพราส่ายหน้า
"พูแล้ว็ิถึอนเ็ๆ" ริสพูึ้น
"ิถึอนที่ริสอ้วนนะหรอ" ผมพูพราหัวเราะออไป
"ไอ้เ็ำ" ริสเรียผม
"หึๆ แล้วไ" ผมยอมรับ
"อยาะให้แล้เหมือนอนเ็ใ่ไหม ะเอาให้ร้อไม่ออเลยนะ" ริสพูออมา
"อนนี้ริส แล้ถีบผมลน้ำ แล้วผมหลบทันแล้วริส็ไปเอนะหรอ" ผมถามออไป พรานึถึวามทรำอนนั้น ผมยัับไ้ ละมั
"เอะ ทีใรทีมัน แล้วทีสิเอาแมลมาใส่นะ ป่วยไปั้หลายวัน ไอ้เ็แสบ" ริสพูออมา
"อันนั้นผมไม่รู้ ถ้ารู้็ไม่แล้หรอ" ผมพูออมา เพราะไม่ิว่าริสะแพ้นานั้น ผมรู้สึผิมาอยู่
"ที่แบบนี้ละมาพูี" านั้นไอิมที่ริสสั่ไว้็มาวารหน้า านให่มา นี้ินไ้สามสี่นเลยนะ ริสหยิบ้อนและเริ่มลมือทาน
ผมมอภาพริสินไอิมอย่าอร่อย แล้วยิ้มให้ับนรหน้า ทีู่ะมีวามสุมาที่ไ้ทาน
"อะ อ้าปา" ริสัไอิมแล้วยื่นมารหน้าผม
"อ้าปา เร็วๆ" ริสสั่ออมา ผมทำาม ่อนที่ริสะเอา้อนที่ัไอิมเ้าไปในปาผม ผมินแและยิ้มให้ริส
"อร่อยไหม" ริสถามออมา
"อร่อยหมละ ถ้าริสเป็นนป้อน" ผมพูออไป
"เวอร์" ริสพูเน้นเสีย ออมา พราัไอิมเ้าปา ผมมอ นที่อายุเยอะว่าผมสอปี ินไอิมเลอะิปาอย่าน่าเอ็นู นี้อายุ 17 หรือ 7 วบเนี้ย
ผม่อยๆเอื้อมมือออไปเ็ไอิมที่เลอะอยู่อบริมฝีปาอริส ้วยนิ้วหัวแม่มือ ริสหยุะัเล็น้อย ผม่อยๆเ็อย่าเบามือ
ทำไมินเลอะเป็นเ็ๆ ผมบ่นออมาะที่ัมือลับ ่อนะเอาไอิมที่ิอยู่ที่นิ้วมาิน่อ ริสมอผม้วย ในหน้าที่เริ่มึ้นสีมพูระเรื่อ น่ารัริๆ เวลาที่ริสเิน
"บอีๆ็ไ้มะ เ็เอไ้ มือไม่ไ้เป็นหอย" ริสพูออมา พราัไอิมและยื่นมาป้อนผม ผมอ้าปารับป้อนอย่าว่า่าย ผมไม่อยาินเอ ผิรไหน
"แล้วทำไม ไม่ินเอ ้อน็มี" ริสถามออมา
"็อบให้ป้อนมาว่า" ผมพูออไป มีนป้อนทำไม้อินเอถูไหม สบายะาย
"สาวๆนาย็มี ไม่เรียป้อนละ" ริสพูเหวี่ยๆออมา
"หมายถึอบให้ริสป้อน ไม่ไ้หมายถึนอื่น" ผมพูออไปเบาๆ
"ไม่ไ้อยารู้ะหน่อย" ริสพูพราใ้้อนัไอิมแล้วยื่นมาที่ปาผมอี ผมยิ้มว้าออไป ่อนะอ้าปาินไอิมที่ริสป้อน ผม็ไม่รู้เหมือนัน ว่าน่าริสหรือ ไอิมที่มันหวานว่าัน ผมสบานที่นั่ัไอิมป้อมผม สลับับัวเอ นระทั่ไอิมหมถ้วย
"หน้าะบานอะไรนานั้น เ็บั์ ไปูหนัไ้แล้ว" ไ้เวลาแล้ว ริสพูออมา ผมทำาม ่อนะเินออา ึ้นไปั้นบนอห้า เพื่อนูหนั
"สิ เอาป๊อปอร์น ับน้ำหวาน้วย" เี๋ยวนะ ือนี้ยัไม่อิ่มอีหรอ
"ริส ยัมีท้อใส่ อพวนี้อีหรอ" ผมถามออไปอย่าที่ิ ริสทำหน้ามุ้ยส่มาให้ผม ่อนะสั่ผมออมา
"หนัมันนานไ ไปื้อมาไวไวเลย" ริสบอออมา แล้วลาผมไปื้อ ีนะที่อั๋วไว้่อน หนัุปเปอร์ฮีโร่ พึ่ะเ้าโร นแน่นเียว ีที่อโฟา เอาไว้ านั้น ผมับริส็เ้าไปในโรหนั
"นเ็มโรเลย ีนะที่สิอั๋วไว้่อน" ริสพูออมา
"อืม อย่ามั่วพูนั่ไ้แล้ว" ผมว่าแล้ว็ับมือริสนั่ล้าๆ ่อนที่เราะูหนัรั้แร้วยัน ผมมอหน้านทีู่หนัอย่ามีวามสุ มันทำให้ผมยิ้มไ้ ่อนที่เราะสนใอภาพยนร์นระทั่หนับ
ไรท์; อัพแล้วะ พี่ริส น้อสิ รั มีใ ็บอไปเลยร้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น