ตอนที่ 2 : หมาป่า(น้อย)กับเหล่าแม่มดแห่งออซ
“ลาวิเนียเอ๋ยเจ้าควรส่งโยวไคตนนั้นมาให้พวกเราดีกว่านะ”
เสียงอันนุ่มลึกน่าฟังแต่กลับแหบพร่าถูกกล่าวออกมาขณะที่ดวงตาจับจ้องไปยังร่างของอิมาวาริที่อยู่ในอ้อมกอดของลาวิเนียมืออันเหี่ยวย่นยื่นออกมาในขณะที่รอยยิ้มันน่ารังเกียจยกขึ้นมา
“ออกัสต้านี่คุณจะทำอะไรเด็กคนนี้น่ะ!?”
ลาวิเนียกล่าวออกมาในขณะที่ดวงตาสีน้ำเงินดั่งมหาสมุทรจับจ้องไปยังร่างของหญิงชราด้วยความหวาดระแวง
ส่วนทางด้านของเด็กหนุ่มผู้มีหูและหางของหมาป่าสีดำตอนนี้กุมดวงตาข้างซ้ายที่เป็นสีเขียวประกายดุจมรกตของตนที่ตอนนี้นัยย์ตาปรากฎวงสีฟ้าซ้อนๆกันแน่นด้วยความเจ็บปวด นี่มันเกิดอะไรขึ้น!? สีรอบๆนี่มันคืออะไร แถมสีที่ออกมาจากร่างของหญิงชราตรงหน้ามันน่าสะอิดสะเอียนสุดๆ
“หึๆ มันแน่นอนอยู่แล้วเพื่อเซคริตเกียร์รวมถึงร่างกายของมันที่จำเป็นต่อแผนด้วย”
“งั้นคงยอมไม่ได้หรอกค่ะ!”
ทันใดอุญหภูมิโดยรอบก็ลดลงไปอย่างรวดเร็ว พื้นหญ้าต้นไม้ ดินทรายเริ่มปรากฎเกล็ดน้ำแข็งออกมาซึ่งมันเป็นผลจากเซคริตเกียร์1ใน13ลองกินุสแอปโซลูท ดีไมส์(เจ้าหญิงหิมะนิรันดร์)ที่หญิงสาวผมสีทองครอบครองอยู่นั้นเอง
“อิมาวาริคุงขอบใจมากนะที่มาเป็นเพื่อนคุยกับพี่สาวคนนี้ ตรงนี้ฉันจัดการเพราะงั้นเธอรีบหนีไปซะ!”
“ข-เข้าใจแล้วครับพี่สาว”
ร่างของเด็กหนุ่มถูกปล่อยลงมาจากอ้อมกอดซึ่งเจ้าตัวที่กำลังกุมตาซ้ายอยู่แม้จะลังเลแต่ก็พยักหน้ารับแล้ววิ่งหนีไปในทันที ลาวิเนียทำสีหน้าโล่งอกเล็กน้อยก่อนที่ดวงตาสีน้ำเงินอันล้ำลึกดั่งมหาสมุทรจะจับจ้องไปยังแม่มดชราต่อ
“ลาวิเนียเอ๋ยเจ้าคิดว่าแอปโซลูท ดีไมส์ของเจ้าจะทำให้ข้ากลัวได้เหรอเพราะว่ามันเป็น1ใน13ลองกินุสน่ะเหรอ?”
“อึก! อย่างน้อยถ้าไม่ลองก็ไม่รู้หรอกค่ะ!”
ออกัสต้าพ่นลมหายใจออกมาแล้วร้อง‘หึ!’ในลำคอแล้วฉีกยิ้มกว้างออกมาภายใต้ผ้าคลุมสีดำที่เริ่มมีไอร้อนออกมา
………
ตึก ตึก ตึก ตึก
ฟุบ!
“ยอมให้จับซะดีๆเจ้าหนูแกหนีไม่รอดหรอก”
“คึ่ก!”
อิมาวาทริกัดฟันแน่นพร้อมจับจ้องไปยังกลุ่มแม่มดแห่งออซประมาณ4-5คนที่ไล่ตามมาจับเขา แถมดวงตาข้างซ้ายของเขาตอนนี้เริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆเหมือนกำลังถูกเผาจากภายในประกายสีเขียวดั่งมรกตแวววับออกมาอย่างน่าเหลือเชื่อทำให้เหล่าแม่มดแห่งออซชะงักไปเล็กน้อย
ซึ่งเด็กหนุ่มผู้มีหูและหางของหมาป่าสีดำไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดมือไป ความทรงจำถูกย้อนไปยังประสบการณ์วัยเด็กที่ตนยังจำได้อยู่ คมดาบ ความตาย และเปลวเพลิง เสมือนว่าความฮึกเฮิมในใจปรากฎขึ้นมาหมัดของอิมาวาริถูกซัดเข้ากลางท้องของแม่มดแห่งออซคนนึงแล้วบิดข้อเท้าเหวี่ยงร่างของหญิงสาวไปหาพรรคพวกแล้วพุ่งเข้าไปติดๆ
วงเวทย์ประมาณ7-8วงปรากฎขึ้นมากลางอากาศพร้อมยิงลำแสงใส่ร่างของเด็กหนุ่มในทันที อิมาวาริใช้ดวงตาข้างซ้ายที่เป็นสีเขียวประกายดุจมรกตที่ตอนนี้นัยย์ตาปรากฎวงสีฟ้าซ้อนๆกันจับจ้องไปยังลำแสงที่พุ่งเข้ามาแล้วเอียงตัวหลบเล็กน้อย แล้วหยิบหินข้างทางก้อนเล็กๆขึ้นมาแล้วขว้างออกไปทะลุลำคอของแม่มดแห่งออซคนนึงจนนางสิ้นลมหายใจในทันใด
“นี่แก-!!!!”
ยังไม่ทันที่แม่มดแห่งออซอีกคนนึงจะกล่าวจบร่างของอิมาวาริก็ทะยานเข้ามาตามด้วยแทงนิ้วทั้งห้าเข้าใส่อกของหญิงสาวอย่างเต็มแรงจนเลือดสีแดงฉานไหลทะลักออกมาและก่อนที่จะสิ้นใจนางก็ได้ยินคำบางอย่างที่เด็กหนุ่มกำลังพึมพำอยู่
‘สงบนิ่งดุจสายน้ำ สายน้ำเปรียบดั่งจิตใจที่สั่นไหวไปตามอารมณ์เพราะงั้นจงลบล้างอารมณ์ให้หมดสิ้น ปลิดชีพด้วยความปรานีที่สุด ไว้ชีวิตแบบทรมานที่สุด’
เป็นใจความที่นางเรียบเรียงได้แค่นี้ก่อนจะสิ้นใจไป
“เสร็จไปสามเหลืออีกสอง ต้องจัดการ”
ก้อนหิน กิ่งไม้ หมัด เท้า เข่าและศอกทุกอย่างถูกงัดออกมาแล้วปลิดขีพอีกฝ่ายแบบปรานีที่สุดหรือไม่ก็ทรมานที่สุด
“แฮ่ก! กลับไปต้องให้พวกคุณแม่ แฮ่ก! สอนเพิ่มซะแล้ว”
อิมาวาริพึมพำออกมาตอนนี้เด็กหนุ่มนั้นอยู่ในสภาพที่มีบาดแผลตามตัวเต็มไปหมดขณะที่มีศพทั้งห้าศพนอนเรียงรายกันอยู่ ถึงเขาจะลงมือแบบฉับไวขนาดไหนแต่สุดท้ายก็พลาดกันบ้างแหละเลยมีสภาพแบบนี้ยังไงล่ะ
“ถึงแม้จะหวังมากกว่านี้ก็ตามแต่ต้องไปช่วยพี่ลาเวีย(ลาวิเนีย)ก่อน”
ร่างของเด็กหนุ่มเริ่มเคลื่อนตัวออกไปโดยใช้ดวงตาสองสีทั้งสองข้างโดยเฉพาะดวงตาข้างซ้ายสีเขียวประกายดุจมรกตที่มีนัยย์ตาปรากฎเป็นสีฟ้าวงซ้อนๆกันตรงปลายสายตาของเด็กหนุี่มก็ปรากฎการปะทะกันของน้ำแข็งอันเย็นยะเยือกกับยักษ์เปลวเพลงสีม่วงสูงประมาณสี่เมตรมือเดียวแบกไม้กางเขนอยู่
……
“ฮ่าๆๆๆๆๆ!!!!! เธอแพ้แล้วยัยหนูลาวิเนียยอมรับซะว่าเจ้าไม่มีวันเอาชนะ ฉันได้เป็นอันขาด”
“อึก! ขอโทษนะอิมาวาริคุง”
ร่างของลาวิเนียทรุดลงอย่างเหนื่อยอ่อนสายตาจับจ้องไปยังออกัสต้าที่ตอนนี้ได้ใช้1ใน13ลองกินุสเช่นเดียวกับลาวิเนีย อินซิเนเรท อันเซม(กางเขนลงทัณฑ์แห่งสังฆราชเพลิงสีม่วง)ที่ว่ากันว่าเป็นการเขนที่เอาไว้ตรึงร่างของพระเยชู เต็มอัอแน่นไปด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์ที่มากล้นซึ่งมันเป็นปฏิปักษ์ต่อเหล่าปีศาจ
ออกัสต้าฉีกยิ้มออกมาอย่างน่ารังเกียจและเตรียมสั่นให้ยักษ์เปลวเพลิงสีม่วงปิดฉากแต่ทันใดนั้นเองเสียงหวีดของอากาศก็ดังขึ้นหญิงชราหันไปมองทางด้านนั้นแวบนึงด้วยความเผลอตัวซึ่ง
มันคือสิ่งที่ผิดพลาดมากที่สุดตั้งแต่แม่มดชราเกิดมาจากท้องแม่
ฉับ!
มือข้างที่ใช้อันซิเนเรท อันเซมอยู่ก็ลอยคว้างอยู่ในอากาศเลือดสีแดงเข้มสาดซัดกระจายไปทั่วบริเวณ พร้อมกับปรากฎร่างของอิมาวาริโดยในมือขวาของเด็กหนุ่มมีมือของออกัสต้าอยู่
“คิดจะทำอะไรกับของๆผมกัน?”
TBC.
#ตอนนี้พระเอกของเราโชว์ความสามารถเล็กน้อย
#มีอดีตของพระเอกคอยมากระตุ้นให้พระเอกในสถานการณ์เสี่ยงๆ
#แหม~ ประกาศตัวแรงจังเน้อพระเอกของเราเนี่ย~~~
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
มันต้อง " คิดจะทำอะไรกันของๆข้ากัน " สิ