[DXD]ผมไม่ใช่หมาน้อยนะหมาป่าต่างหาก!

ตอนที่ 17 : หมาป่า(น้อย)กับแมวดำปริศนา

“ช่วยไปเป็นกรรมการตัดสินการแข่งขันระหว่างฝั่งฉันกับรีอัสทีได้ไหม!”

‘ดูเหมือนว่าคุณหนูผมแดงกับคุณโซน่าจะมีปัญหากันแล้วสินา………’

อิมาวาริคิดในใจพลางกุมคางของตนเล็กน้อยก่อนที่จะยิ้มออกมาแล้วพยักหน้าทรับพลางกล่าวออกมาพร้อมกับลากเสียงยาว

“เอโตะ~~~ ได้แน่นอนสิครับแล้วแข่งเรื่องอะไรกันเหรอครับ?”

“ค่ะ เป็นการแข่งกีฬาที่ชิงสิทธิ์ในการรับตั๋วเพื่อหาปีศาจรับใช้ในคืนพระจันทร์เต็มดวงน่ะค่ะ”

เจ้าตัวยิ้มรับเล็กน้อยแล้วกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลพลาง ครุ่นคิดเรื่องต่างภายในใจโดยมือเรียวยาวนั้นหยิบเอกสารที่กอยู่ที่พื้นมาจัดเรียบเรียงแล้วเอาไปวางบนโต๊ะให้ประธานสาวด้วย

“ผมคงจะไปได้ครับ แต่ผมขอพาคนของผมมาได้ไหมครับ?”

“คนของอิมาวาริคุงอย่างงั้นเหรอ?”

“ครับ”

เด็กหนุ่มคิดไปถ้าเกิดตนกลับบ้านดึกคงไม่วายโดนเรย์นาเร่บ่นจนหูชาเป็นแน่เพราะตนชอบถเลถไลไปทั่วหากไม่มีใครมารับจริงๆ ล่าสุดอิมาวาริก็พึ่งจะไปปะฉะดะกับคนที่เขาไม่ค่อยอยากจะเจอเสียเท่าไร่เพราะว่าถ้าเกิดตนกับอีกฝ่ายนั้นปะทะกันไปคงลามไปจนเรื่องบานปลายไปหาต่าแก่ขี้ระแวงคนนึงแน่

‘ก็นะถ้าตอนนั้นเราไม่ปากพล่อยไปคงไม่โดนหนักถึงขนาดจะชักดาบไล่ฟันกันหรอก’

“จริงคิเนมะซังไม่ต้องไปเป็นกรรมการตัดสินก็ได้นะคะ เพราะประธานก็แค่อยากให้คุณไปเชียร์น่ะค่ะ”

“ส-สึบากิพูดอะไรเนี่ย!?”

“สวัสดีครับ สึบากิซัง”

แต่ทันใดนั้นเองก็มีเสียงหวานเข้มดังขึ้นจากทางประตูหน้าห้องประธานก่อนที่จะปรากฎเด็กสาวผมสีดำขลับยาวจนถึงสะโพกดวงตามีเปลืกไม้ทับด้วยแว่นสี่เหลี่ยมสีฟ้าเธอคือชินระ สึบากิรองประธานนักเรียนที่ตอนนี้กำลังแนบเอกสารในมือไว้ข้างลำตัวพลางส่งยิ้มหวานให้กับเด็กหนุ่มที่มักมาช่วยงานที่สภานักเรียนประจำ

ดวงตาข้างขวาที่เป็นสีเทาหม่นสบตาหับดวงตาสีเปลือกไม้พลางสบตาแล้วยิ้มให้กันเบาๆน้นสร้างความไม่พอใจให้กับโซน่าเล็กน้อย

“ฮึ่ม! ก็อย่างที่สึบากิว่ามานั้นแหละค่ะ อิมาวาริคุงไม่จำเป็นต้องมาเป็นกรรมการก็ได้ฉันแค่อยากให้มาดูเฉยๆน่ะค่ะ”

“แล้วก็จะให้ผมที่สืบว่ามีความสามรถในการวิเคราะห์พลังของคนอื่นมาช่วยปรับให้สินะครับ”

“ใช่แล้วค่ะ”

‘ฮะๆ เพราะเจ้าEye of Truth[ดวงตาแห่งสัจจะ]แท้ๆเลยแฮะ แต่สายข่าวของตระกูลซิทรี่ก็ไม่เลวเหมือนกันแฮะ ตามสืบเรื่องของเราได้ตั้งแต่ตอนอยู่ที่อิตาลีเลยรึไงเนี่ย? ผิดกับคุณหนูผมแดงลิบลับเลยที่ไม่ได้สืบเรื่องราวของเรามาเลยแม้แต่น้อย’

สึบากิเป็นคนตอบแทนโซน่าที่กำลังทำหน้าเหรอหราอยู่เพราะว่าพึ่รู้ว่าถูกจับได้ว่าแอบตามสืบอยู่ ส่วนสึบากิที่ออกหน้ารับก็ได้แต่เหงื่อตกเล็กน้อยเพราะดูเหมือนเด็กหนุ่มตรงหน้าจะจงใจปล่อยข้อมูลของตนเอาไว้เสียมากกว่าแถมพอจะสืบลงลึกแต่ดันเจอทางตันตลอดจนต้องล้มเลิกไปด้วยที่มีข้อมูลเพียงแค่ผิวเผิน

“อย่าทำหน้าเครียดแบบนั้นสิครับ ผมบอกแล้วผมไม่ถือสาหรอก แต่ว่าเรื่องการแข่งเนี่ยเตรียมพร้อมแล้วเหรอครับ?”

“ถึงจะไม่ได้มีเซคริตเกียร์ระดับ1ใน13ลองกินุสแบบเฮียวโด อิซเซย์แต่น่าจะพออยู่ในระดับนึงค่ะ”

“งั้นขอให้โชคดีนะครับ แล้วผมจะไปดูการแข่ง ขอตัวก่อนนะครับโซน่าซัง สีบากิซัง”

อิมาวาริกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มอันอ่อนโยนตามสไตล์ของตนเองก่อนที่จะก้มหัวให้กับสองสาวแล้วเดินออกไป

แอ๊ด~~~~~~~~~

ปึง!

แล้วห้องสภานักเรียนก็ตกสู่ความเงียบอีกครั้งแต่ดูเหมือนว่าสึบากิจะเป็นฝ่ายพูดก่อน

“ประธานคะ ถ้าประธานยังไม่รีบทำคะแนนคิเนมะซังล่ะก็ระวังโดนคนอื่นคาบเอาไปกินก่อนนะคะ และหนึ่งในนั้นคงเป็นฉันด้วย ฮุๆ”

“สึบากิ!!!!!!!!!!!!”

……………

แม้อิมาวาริจะได้ยินเสียงแว่วออกมาจากห้องสภานักเรียนแต่ก็ทำเป็นไม่ได้ยินแล้วเดินออกมาก่อนที่จะทำการโดดเรียนอีกครั้งเพราะเขาไม่จำเป็นต้องเรียนแล้ว ตัวเขาจบหลักสูตรเรื่องพวกนี้ไปหมดแล้วเพราะเหล่าคุณแม่นั่งจับกรอกหูตั้งแต่เด็กเพราะงั้นขอผ่านจะดีกว่า

ร่างของอิมาวาริร่อนลงมาบนพื้นนอกโรงเรียนพลางเปลี่ยนชุดให้เรียบร้อยแล้วรีบสาวเท้าเดินออกจากโรงเรียนในทันทีเพราะดูเหมือนว่ามิตเทลต์ที่ได้รับคำขอร้องจากเรย์นาเร่ให้คอยเฝ้าเขาไม่ให้ถเลถไลไปทั่วจะใกล้มาแล้วจากเครื่องดักฟังที่เป็นเซคริตเกียร์ที่อาซาเซลทำมาให้

ก่อนที่ดวงตาข้างขวาที่เป็นสีเทาหม่นจะตวัดไปด้านหลังแล้วกล่าวด้วยเสียงเรียบๆปนขี้เล่นซุกซนออกไปว่า

“เอ~ พี่สาวผมว่าผมไม่น่าจะไปทำอะไรให้คนใหญ่คนยโตไม่พอใจนิ แล้วทำไมพี่สาวยังตามผมมาอีกล่ะ?”

เมี๊ยว~~

ปรากฎแมวดำตัวหนึ่งที่ออกมาจากด้านหลังเสา อิมาวาริถอนหายใจเล็กน้อยแล้วกล่าวออกมาในใจว่า

‘3วันก่อนก็พี่สาวใส่ชุดเกราะเหล็กแล้วพอเผลอหลุดว่า“พี่สาวคนนี้ที่ดูเหมือนจะไม่มีใครเอาตามผมมาทำไมเหรอครับ?”เท่านั้นแหละพี่สาวผมเงินคนนั้นก็ชักดาบไล่ฟันเราเลยอะ! วันนี้เป็นโยวไคเหรอ?’

เด็กหนุ่มผมสีดำแซมเทาไม่ค่อยแน่ใจเพราะกลิ่นอายของแมวตัวนี้ค่อนข้างแปลกประหลาดพอสมควร แล้วไอการที่เขาจะเปิดใช้Eye of Truth[ดวงตาแห่งสัจจะ]ในที่สาธารณะก็ใช่ที่เพราะมันค่อนข้างสุ่มเสี่ยงที่เจ้าพวกบ้าๆบอที่มันอยากได้เซคริตเกียร์ที่ทรงพลังหรือมังกรที่ถึงตอนนี้ถ้าเขาฝืนคงพอจะสู้ได้แต่ถ้าเป็นระดับ2จักรพรรดิมังกรสวรรค์ขึ้นไปเขาคงจนปัญญา

ร่างของอิมาวาริย่อลงพร้อมกับยื่นมือไปเกาคางของเจ้าแมวสีดำเบาจนมันเคลิ้มเล็กน้อย

“น่ารักดีแฮะ เอากลับไปเลี้ยงพี่ลาเวียและคนอื่นๆคงไม่ว่าหรอก”

อิมาวาริกล่าวขึ้นมาพร้อมอุ้มเจ้าแมวดำขึ้นมาในอ้อมอกแล้วเดินกลับบ้านในทันที ส่วนเจ้าแมวดำก็ยอมแต่โดยดีเพราะมันรู้สึกถึงบางอย่างจากตัวของเด็กหนุ่มคนนี้

TBC.

แหงะ! ตอนนี้น้ำเยอะเลยแหละ รึเปล่า?