ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Fate 6: Tranformation
Tranformation
"ดูเหมือนว่าจะไม่ร้ายแรงมากนัก" เสียงของหญิงสาวหรือฟริกก้ามารดาของเด็กทั้งสามกำลังตรวจดูร่างกายของเด็กสาวที่มีหูและหาง
"เวทแปลงกายแบบนี้ยังไม่มีพลังมากพอที่จะให้ลูกอยู่ในร่างนี้ถาวร ถ้ารอสักพักเดี๋ยวหูกับหางของลูกก็หายไปเอง ฉะนั้นไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง" เธอลูบหัวเด็กสาวเป็นการปลอบใจ
ตอนที่พวกเด็กๆวิ่งมา ใบหน้าของธอร์และโลกิดูตื่นตกใจเป็นอย่างมากโดยเฉพาะเฟย์ที่ดูหน้าซืดเผือกที่สุดที่อยู่ในอ้อมกอดของธอร์ นางคิดว่าจะมีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้นแต่ที่ไหนได้กับกลายเป็นว่าธิดาคนเล็กของนางกับมีหูและหางแมวหงอกขึ้นมา เป็นตอนที่โลกิกับเฟย์กำลังฝึกฝนพลังกันอยู่
เฟย์ในวัย10ชันษา เกศาสีน้ำตาลออกแดงยาวถึงกลางหลัง ตอนนี้เธอและพระเชษฐาของเธอโลกิในวัย14ชันษา กำลังฝึกพลังเวทอยู่
"แบบนั้นแหละเฟย์ตั้งสมาธิไว้ ค่อยๆ" โลกิพูดและคอยดูแลเธออยู่ด้านหลัง
เฟย์เธอกำลังฝึกพลังเวทแปลงกายขั้นพื้นฐานเหมือนกับโลกิที่แปลงกายเป็นเหล่าสรรพสัตว์และสิ่งของต่างๆได้
"จินตนาการสิ่งที่เจ้าต้องการจะเป็น คน สัตว์หรือสิ่งของ ถ้านึกได้แล้วให้คิดว่าเจ้าคือสิ่งนั้นแทนตัวเองว่าเป็นสิ่งนั้น" โลกิอธิบายขั้นตอนการแปลงกาย
เด็กสาวยืนนิ่งหลับตา พลางนึกในใจเธอ คลายมือออกผ่อนคลาย ร่างของเธอค่อยกลายร่าง ตัวของเธอเริ่มหดเล็กลง ขนสีน้ำตาลแดงค่อยหงอกออกมาตามตัว หูของเธอเริ่มแหลม มือเล็กๆค่อยๆกลายเป้นอุ้งเท้าสัตว์
"เมี้ยว~" เสียงลูกแมวสีน้ำตาลแดง มีขนสีดำกับขาวแซมเล็กน้อย ดวงตาสีเหลืองอำพันกลมโต โลกิที่ยื่นดูน้องสาวของตัวเองกลายเป็นลูกแมวขนฟู เธอหันมาเอียงคอมองโลกิด้วยดวงตากลมโตน่ารัก
"เมี้ยว" โดยปกติโลกิเป็นคนที่ไม่ค่อยพิศมัยกับสัตว์หรือสิ่งของสักเท่าไรเพราะมันทั้งมีกลิ่นไม่พึ่งประสงค์และคอยส่งเสียงดังน่ารำคาญ แต่ทว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเป็นน้องสาวของตัวเองคงจะยกเว้นได้กระมั้ง
โลกิกางแขนออก ส่วนเฟย์ที่เห็นแบบนั้นจึงวิ่งเข้าไปหาอ้อมกอดของพี่ชายตนเอง เด็กชายอุ้มเด็กสาวก่อนจะเกาคอที่ใต้คางขนนุ่มๆ
"เก่งมากเลยเฟย์ ตอนนี้เจ้าเป็นลูกแมวที่น่ารักที่สุดเท่าที่โลกนี้จะมีได้แล้ว"
"เมี้ยว~" เฟย์เอาหัวไปคลอเคลียกับโลกิเป็นเชิงขอบคุณ เธอกระโดดออกจากอ้อมกอดของเด็กชายและเดินไปรอบๆห้อง ทั้งกระโดดและปีนปายไปมา เพื่อที่จะลองใช้ร่างลูกแมวตัวนี้ให้คุ้นเคย เธอปีนขึ้นไปบนชั้นหนังสือและหันหลังกลับมามองเมื่ออยู่ในร่างคนระดับความสูงนั้นจึงไม่เป็นปัญหาแต่เมื่ออยู่ในร่างแมวเนี้ยสิ ความสูงมันช่างต่างลิบลับ
"เมี้ยววว" เฟย์ร้องเสียงเบา หูลู่ลง หางตก เธอไม่รู้ว่าจะลงไปยังไง ปีนได้แต่ลงไม่ได้เนี้ยสิ โลกิยิ้มให้กับน้องสาวของตนเอง จะเอ็นดูหรือสงสารแทนดีหละเนี้ย
"ขึ้นซะเพลินเลยนะเฟย์" โลกิเห็นน้องสาวของตนที่หลบอยู่บนชั้นก็ได้เอาบันไดเสริมมาต่อเพื่อมารับเจ้าลูกแมวตัวแสบ
"เมี้ยวๆ" เมื่อเธอเห็นร่างของพระเชษฐาก็โผเข้าไปกอดโดยทันที เมื่อลงมาถึงพื้นโลกิได้วางเธอลงกับพื้น
"เอาหละบทเรียนต่อไปคือการกลับร่างเดิม" โลกิที่อยู่ในท่านั้งชันเข่าอธิบายบทเรียนข้อต่อไป เฟย์ที่อยู่ในร่างลูกแมวก็นั่งอย่างตั้งใจฟัง
"ขั้นตอนนี้เจ้าจะต้องมีสมาธิมากๆ" เค้าเว้นระยะก่อนจะยืนขึ้น "นอกลู่นอกทางแม้แต่นิดเดียว ร่างกายอาจจะเปลี่ยนผิดรูปไปเลย"
โลกิเดินไปชี้รูปภาพทางกายภาพในการศึกษาและวาดรูปปีกหรือเขาเพื่อให้เด็กสาวเห็นภาพได้ชัด นั้นถึงทำให้เธอกับหู่ลู่โดยทันที
"ไม่ต้องเป็นห่วงเฟย์ เจ้าเป็นนักเวทที่เก่งที่สุดเท่าที่ข้าเคยเจอมาแล้วแค่นี้เจ้าทำได้แน่"
"เมี้ยว" เฟย์ร้องตอบเป็นเชิงขอบคุณ
"เอาหละงั้นเรามาเริ่มเลยนะ ค่อยๆนึกถึงร่างเดิมร่างที่เป็นตัวเจ้า"
เฟย์ลับตาลงภาพในหัวตอนนี้กำลังนึกถึงร่างของตัวเอง ผมสีน้ำตาลแดง ร่างของเด็กวัยสิบขวบเสียงท่าทางและหน้าตา ตอนนี้จากร่างของลูกแมวก็ค่อยๆขยายขึ้น จากยืนสี่ขาก็กลายเป็นสองขา ขนสีน้ำตาลแกมดำก็ค่อยๆยาวขึ้น ร่างของเด็กสาวค่อยๆปรากฏ แต่ทว่ายังไม่ทันเท่าที่จะเสร็จสมบูรณ์กลับมีเสียงดังรบกวนแทรกเข้ามา
"น้องข้าทำอะไรกัน" เสียงพี่ชายคนโต ธอร์เจ้าชายแห่งแอสการต์ในวัยสิบเจ็ดเปืดประตูเข้ามาแบบไม่มีการเคาะเตือนใดๆทั้งสิ้น
"แง้วววววว" เฟย์ร้องลั่นในเสียงของแมวจากความตกใจ
"เฟย์เจ้าเป็นไรไหม" เสียงรบกวนทำให้เฟย์หลุดจากสมาธิ ร่างของเธอทรุดลงไปกับพื้น โลกิวิ่งเข้าหาเด็กสาวเพื่อดูสภาร่างกาย
"ไม่ ข้าไม่เป็นไร" โลกิมองร่างกายของเธอ ไม่มีเขา ไม่มีเคี้ยวหรือตาเพิ่มออกมาอีกดวง ร่างกายของเธอตอนนี้ปกติดี เด็กชายหันมามองตาเขียวใส่ตัวต้นเหตุ
"ธอร์เจ้าพี่โง่ เจ้าเกือบทำนางบาดเจ็บแล้ว"
"ขะ ข้า ขอโทษเฟย์ ข้าไม่รู้ว่าพวกเจ้ากำลังฝึกกันอยู่" ธอร์วิ่งเข้ามาโอบเด็กสาวที่นุ่งทรุดอยู่กับพื้น
"ไม่เป็นไร ธอร์ข้าไม่เป็นไร" เธอเอามือจับที่หัว "ก็แค่รู้สึกมึนๆนะ เดี๋ยวก็น่าจะหาย" เด็กสาวค่อยลุกขึ้น
เท่านั้นแหละนั้นถึงทำให้พระเชษฐาทั้งสองตาเบิกกว้าง
"เฟย์นี้เจ้า" โลกิพูดและชี้มาที่ตัวของเด็กสาว
"ทำไมข้าทำไม" เฟย์ถามก่อนจะรู้สึกว่ามีอะไรแกว่งไปมาอยู่ที่หลังของเธอกับที่หัวที่รู้สึกว่ามีอะไรกระดิกอยู่ เธอเอามือไปจับทางข้างหลังและที่หัว ความรู้สึกถึงขนนุ่มๆและความนิ่มนี้มัน หูกับหางหนิ แถมยังเป็นหูกับหางแมวด้วย
"อ่ะ อ่ะ ละโลกิ ระ ร่าง ข้า"เด็กสาวพูดไม่เป็นคำ มือไม้สั่น
"ไม่เป็นไรเฟย์ ก็แค่มีหางกับหูเดี๋ยวเราไปให้ท่านแม่ช่วยท่านเป็นนักเวทที่เก่งที่สุดในแอสการต์ใช้ไหมธอร์"
โลกิโอบเด็กสาวไว้แต่ดูเหมือนนางจะสติหลุดเป็นที่เรียบร้อย เค้าส่งสายตาดุไปทางตัวต้นเรื่องให้ช่วยกันปลอบน้องของพวกเค้า
"ใช้แล้วเฟย์ท่านแม่เก่งที่สุด" เฟย์ไม่ตอบกลับอะไรตอนนี้สมองของเธอลอยไปไกลเป็นที่เรียบร้อย
.
.
.
.
.
.
"เห็นไหมเฟย์เจ้าไม่เป็นไรแล้ว สบายใจได้" ตัวต้นเรื่องพูดหรือก็คือธอร์
"เจ้าอย่ามาทำเป็นพูดดีหน่อยเลย ธอร์ถ้านางเป็นไรไปเป็นความผิดเจ้าคนเดียวรู้ไว้ด้วย" โลกิดุพี่ชายของตน
"น่าๆโลกิ ข้าก็ไม่รู้หนิว่าพวกเจ้าซ้อมพลังเวทกันอยู่แล้วอีกอย่างนะ" ธอร์เดินไปหาเฟย์ที่นั่งอยู่บนตักของมารดา "พอดูดีๆแล้ว เฟย์มีหูกับหางพวกนี้ก็น่ารักไปอีกแบบ"
เค้าเกาที่คอของเด็กสาว เฟย์ที่ถูกการสัมผัสแบบนั้นก็คล้อยตาม หัวเอียงตามแรงเกาของธอร์ เธอหลับตาลงด้วยความรู้สึกดีที่แปลกๆ หูลู่ลงกับหางที่กระดิกไปมา ตอนนี้พอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมแมวถึงชอบให้เกาคางนักนะ
"พอเลยธอร์" โลกิเข้ามาห้ามธอร์ เฟย์ที่กำลังรู้สึกฟินก็ต้องถูกขัด หัวที่เอียงตามแรงเกาของธอร์ก็ถึงกับเซไปอีกข้าง
ทามกลางความวุ่นวายของครอบครัวโอดินต้องสิ้นสุดลง ทหารคนนึงก็ได้เดินเข้ามาก่อนจะคุกเข่าลงกับพื้นทำความเคารพ
"องค์ราชินี ตอนนี้ทางฝังตะวันตกของวังต้องการตัวท่านขอรับ" ฟริกก้าเมื่อได้รับเรื่องก็พยักหน้ารับ เฟย์ที่เห็นว่าพระมารดาของตนต้องไปทำกิจก็ได้ลุกจากตักของมารดา
"ข้าจะไปเดี๋ยวนี้" ทหารคนนั้นเมื่อได้ยินก็ก้มตัวรับทราบก่อนจะลุกขึ้นจากไป ฟริกก้าหันมาหาเด็กทั้งสาม
"เอาหละๆ เลิกทะเลาะได้เลยทั้งสองคน เดี๋ยวแม่จะต้องไปทำธุระ พวกเจ้าอยู่กันดีๆ ส่วนองค์หญิงแมวเมี้ยวของแม่ดูแลพวกพี่ๆแทนแม่ด้วยนะ" เธอเอาจมูกถูกับจมูกเล็กๆของเด็กสาวก่อนจะเดินจากไป
เฟย์หันมามองพวกพี่ของเธอที่ตอนนี้กำลังทำสงครามทางสายตากันอยู่
"ห้ามทะเลาะกันนะ" พอได้ขึ้นมาเป็นผู้คุมก็ทำหน้าที่เลยนะ หูของเธอลู่ลงด้วยความไม่พอใจพลางกอดอก พี่ๆทั้งสองของเธอเห็นก็ต้องหยุด
"พวกเราปล่าวทะเลาะกันซะหน่อย ใช่ไหมโลกิ" ธอร์เอามือขยี้ผมของโลกิจนเค้าจ้องเอามือปัดออกด้วยความไม่พอใจ เด็กชายกรอกตามองบนแต่ก็ต้องเล่นตามธอร์เพราะไม่อยากให้น้องไม่พอใจ
"ใช่เฟย์พวกเราไม่ได้ทะเลาะกัน" เมื่อได้ยินแบบนั้นใบหน้าของเธอก็ยิ้มขึ้น หูและหางต่างกระดิกไปมาพอจะมองออกแล้วว่าตอนนี้เธอกำลังดีใจ
"งั้นในเมื่อพวกเราไม่ได้ทะเลาะกันแล้ว ข้าเองก็ไม่มีฝึก ส่วนโลกิก็ไม่มีซ้อมอะไร และเฟย์ที่ต้องรอจนกว่าเวทแปลงกลายหายไป พวกเรามาทำอะไรฆ่าเวลากันไหม" ธอร์เสนอไอเดีย
"น่าสนใจดีแล้วจะทำอะไรกันหละ" โลกิหันไปถามกับน้องสาว "เฟย์เจ้าอยากทำอะไร"
"ข้าอยากอ่านหนังสือ พวกพี่หละอยากอ่านกับข้าไหม" เฟย์จะมีจุดที่เหมือนกับโลกิกับธอร์อย่างละเล็กละน้อย โดยเธอจะชอบอ่านหนังสือเหมือนกับโลกิกับชอบที่จะเรียนรู้ตำราต่างๆที่เค้าสอน ส่วนที่เหมือนธอร์ก็คือนางจะขี้เล่นและชอบการผาดโผนท้าทาย
โลกิที่ได้ยินกิจกรรมที่น้องพูดก็ยิ้มพอใจผิดกับธอร์ที่หน้าบึ้งเพราะเจ้าตัวไม่ชอบการอ่านตำรา
"ข้าเองก็อยากอ่านหนังสือเหมือนกันเฟย์ ถ้าจำไม่ผิดเจ้ายังอ่านตำนานเทพกรีกโอลิมปัสยังไม่จบ เจ้าอยากจะอ่านเรื่องนั้นต่อไหม" เฟย์พยักหย้างึกๆดวงตาเป็นประกาย
"อ่านหนังสืออย่างนั้นหรอ ข้าว่าเราไม่ออกไปเล่นกันด้านนอกไม่ดีกว่าหรอกรึเฟย์เจ้าชอบเล่นหนิ" สำหรับตอนนี้จากที่เฟย์ต้องตกอยู่ในร่างนี้ก็ไม่อยากจะขยับร่างกายมากนักเพราะไม่รู้ว่าเจ้าสิ่งที่งอกมาจะส่งผลอะไรบ้าง เธอก้มมองต่ำหางตกลงกับพื้นเห็นได้ชัดว่านางไม่รู้จะปฎิเสธ ใจนึงก็อยากอ่านใจนึงก็ไม่อยากปฎิเสธธอร์
เมื่อพระเชษฐาองค์โตเห็นท่าทางของน้องสาวก็ต้องใจอ่อน เพราะไม่อยากทำให้หนักใจ อ่านก็ได้หนังสือตำราถ้าได้อยู่กับน้องอะไรก็ได้หมด
"แต่คิดดูอีกทีอ่านหนังสือสักหน่อยก็ไม่เลว"
.
.
.
.
.
.
"นี้คือเทพเจ้าซุสผู้มีอำนาจมากที่สุดในเหล่าทวยเทพ" เฟย์ที่นั่งอยู่บนตักของธอร์กำลังอ่านตำนานเทพกรีกให้ฟัง ส่วนโลกิที่อยู่ไม่ไกลก็อ่านหนังสืออยู่ข้างๆ ตอนนี้พวกเค้าอยู่ในห้องสมุดมาได้สักพักแล้ว
"ส่วนคนนี้โพไซดอนเทพองค์กลางเป็นน้องชายของซุส เค้าสามารถควบคุมน้ำและมหาสมุทร ส่วนนี้คือเฮดิสเทพแห่งความตายและโลกันน้องคนเล็กของซุสและโพไซดอน" เฟย์ยังอ่านเรื่องราวให้ผู้เป้นพี่ฟังแต่ทว่าตอนนี้ธอร์ก็เริ่มเหมือนจะเบื่อนิดหน่อย เค้าเอามือขึ้นมาเกาหัว แต่ก็ต้องสังเกตกับท่าทางของเฟย์ที่อยู่ดีๆนางก็หยุดอ่าน
หางและหูของเธอตั้งขึ้นสายตาของเธอจับจ้องไปยังกำแพง เมื่อเค้ามองตามก็เห็นแสงเล็กๆส่องอยู่บนนั้น แสงที่ว่านั้นสะท้อนมาจากกำไลข้อมือของธอร์ตอนที่เค้าเกาหัว เค้าลองบิดข้อมือไปทางด้านซ้ายร่างของเฟย์ก็หันไปทางด้านซ้าย ไปทางขวาเฟย์ก็หันขวาตาม
ดูเหมือนว่าตอนนี้ธอร์จะมีไอเดียขึ้นมา เค้าบิดข้อมือไปมาอยู่กับที่ แสงที่ส่องอยู่บนกำแพงตอนนี้ก็กำลังสั่งไหวไปมาเหมือนกับแมลงตัวเล็กๆ
เฟย์ลุกขึ้นจากตักของธอร์เธอเดินเข้าไปใกล้แสงนั้นก่อนจะตะครุบแสงนั้นราวกับลูกแมวที่กำลังเล่นไม่มีผิด
โลกิวางหนังสือลงก่อนจะไปตีที่ไหล่ของธอร์
"นี้เจ้าทำอะไร นางไม่ใช่ลูกแมวเสียหน่อยหยุดเดี๋ยวนี้"
"อย่าพึ่งห้ามข้าสิน้องรัก ดูนางสิน่ารักจะตายไป นางกำลังสนุกราวกับลูกแมวตัวเล็กๆอยู่เจ้าไม่เห็นรึไง" โลกิหันไปมองน้องสาวที่ตอนนี้กำลังโฟกัสกับแสงจากกำไลข้อมือของธอร์
ธอร์ถอดกำไลออกให้โลกิ
"เจ้าลองดูสิ" นี้เค้าจะบาปไหมที่เล้นกับน้องสาวตัวเองแบบนี้แต่โลกิก็ไม่ได้ปฎิเสธอะไร เค้ารับมันมาก่อนจะทำแบบเดียวกับธอร์
ร่างของเฟย์ตอนนี้เดินและวิ่งไปมาตามแสงเล็กนั้นที่โลกิกำลังควบคุม และตอนนี้ไม่ใช่แค่เฟย์ที่กำลังสนุกโลกิเองก็เหมือนกัน เค้ายิ้มเอ็นดูและหัวเราะในลำคอกับท่าทางของน้องสาว
"จับได้แล้ว" เธอยังคงวิ่งตามแสงนั้น
"เอาหละถึงตาข้าบ้างโลกิ" ธอร์ขว้ากำไลข้อมือมา ดลกิที่ไม่ทันตั้งตัวก็หันมามองอย่างไม่พอใจ
"เดี๋ยวสิข้าพึ่งได้แค่แปปเดียวนะ" โลกิขว้ากำไลกลับมาอีกครั้ง เอาแล้วไง การทะเลาะเริ่มขึ้นอีกแล้ว
"เจ้าพึ่งได้ไปเองน้องข้า"
"เจ้าเองก็เล่นนานกว่าข้า"
"แต่นี้มันกำไลข้าท่าอยากได้ก็ไปหามาเองสิ" พวกเค้าทั้งสองแย่งกำไลไปมา เฟย์เองยังคงไล่ตามแสงนั้นอยู่ดี กำไลหลุดจากมือของชายทั้งสอง มันกลิ้งลงบนพื้นจนเกิดเสียง เฟย์หลุดจากภวังค์ก็หันมาหาต้นเสียงก็เห็นกำไลสีทองสวยกลิ้งอยู่กับพื้น
เธอวิ่งพุ่งเข้าไปหาตามสัญชาตญาณก่อนจะเล่นกับกำไลนั้นเหมือนกับแมวที่เล่นไหมพรมหไม่มีผิด
เธอเล่นไปเล่นมาจนตัวของเธอกลิ้งไปโดนชั้นหนังสือ หนังสือหลายเล่มหล่นลงใส่เด็กสาว พี่ชายทั้งสองเห็นภาพของน้องในกองหนังสือก็ต้องสงบศึกและวิ่งเข้าไปหาทันที
"เฟย์/เฟย์!!"
พวกเค้ากวาดกองหนังสืออกจากตัวเด็กสาว ร่างของเฟย์ที่ยังคงมีหูกับหางตอนนี้ก็นอนหงายท้องอยู่กับพื้นมองพี่ๆของเธอตาแป๋วเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"ดูนี้สิข้าเจอกำไลสีทองสวยด้วย"เธอพูดและชูให้กับพี่ชายทั้งสอง พวกเค้าถอนใจที่ดูเหมือนว่าน้องของพวกเค้าไม่เป็นอะไรมาก
โลกิอุ้มนางให้ลุกขึ้นยืนก็จะจัดเสื้อผ้าทรงผมของเธอ
'โครกก' เสียงท้องร้องเล็กๆของเฟย์ดังขึ้น
"ดูเหมือนว่าจะมีลูกแมวหิวอยู่นะ" โลกิพูดก่อนจะบีบจมูกเล็กๆนั้น
"งั้นข้าว่าเราไปที่ห้องอาหารกันดีกว่า จะได้หาอะไรกิน" เด็กสาวพยักหน้าเห็นด้วย ธอร์ขว้าตัวเด็กสาวขึ้นมาอุ้มและจะพาเดินออกจากห้องสมุดแต่ทว่า
"จิ้บๆๆ" เสียงนกร้องอยู่ตรงหน้าต่างสามถึงสี่ตัวกำลังร้องเพลงบรรเลงอยู่ ตอนนี้หูและหางของเธอตั้งขึ้นสายตากลมโตนั้นจับจ้องไปที่นกเหล่านั้น ปากพลางแลบลิ้นเลียริมฝีปาก ไม่รู้ทำไมนกพวกนั้นถึงน่ากินนักทั้งตัวป้อมอ้วนน่ากินเนื้อคงจะเยอะเป็นแน่ ก็บขาเล็กเรียวนั้นน่าจะกรุบกรอบแมวจะมีความรู้สึกแบบนี้แน่ๆเวลาเห็นเหยื่ออยู่ตรงหน้า
เฟย์หันหน้ามามองธอร์กกับโลกิ
"นี้นกตัวนั้นน่ากินเนอะว่าไหม" เอาแล้วไงมีหูกับมีหางมันก็น่ารักดีนะแต่ขอร้องหละอย่ากลายเป็นน้องสาวที่จับนกขึ้นมากินสดๆเลย
"นี้ธอร์โลกิข้าว่าจับนกนั้นมาทานกันดีไหม จะได้ไม่ต้องเสียเวลาเดินไปห้องอาหารด้วย พวกพี่ว่าไง"
ไม่ต้องนัดกันตอบหรือซ้อมใดคำตอบของพวกเค้าจะต้องเป็น
"ไม่แน่นอนเฟย์/อย่าแม้แต่จะคิดเลยตัวเล็ก" เฟย์ได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับหน้ามุ้ย หางและหูก็ลู่ลงด้วยความไม่พอใจทันที
อย่ามาทำหน้าแบบนี้นะ พวกเค้าจะไม่ยอมให้น้องของเค้ากลายเป็นเทพจกนกสดๆแน่ๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น