[Fic Marvel] Am I a god ? (avengers x Oc)

ลำดับตอนที่ #8 : Fate 7: She wanna Fight 1/2

She wanna Fight

"เสด็จพ่อ ข้าอยากฝึกแบบธอร์กับโลกิบ้างได้รึไม่" เฟย์ยืนกระโดดขึ้นลงต่อหน้าเทพเจ้าโอดินที่ตอนนี้กำลังนั่งอ่านรายงานคำร้องจากประชาชน เมื่อได้ยินคำของลูกคนเล็กเค้าก็ได้หละจากการดูเอกสารแล้วหันมาตอบสั้นๆ

"ไม่ได้"

"แต่-"

"ไม่ได้"

"แต่ว่า-"

"ไม่มีแต่เฟย์ลิเซีย"

"งืมมมมมม ทำไมหละ!!" เฟย์เมื่อถูกปฎิเสธ นางก็เริ่มมีน้ำโห แก้มป่องทั้งสองข้างอย่างไม่พอใจ

เสียงถกเถียงของสองพ่อลูกดังไปทั่วราชสำนัก เฟย์ลิเซียในวัย10ขวบกำลังขอร้องอนุญาติกับเสด็จพ่อ แต่ดูเหมือนผู้ปกครองของเธอจะไม่ยอม

"ก็เพราะว่ามันอันตรายยังไงหละเฟย์ลิเซีย"

"ไม่ยุติธรรม แล้วทีธอร์กับโลกิเองยังจับดาบสู้กับคนอื่นได้ท่านไม่เห็นเป็นห่วงพวกเค้าบ้างหรอ" เธอเริ่มเอาพวกพี่ของเธอมาอ้าง

"ก็พวกเค้าเป็นบุรุษและมีร่างกายที่แข็งแรง ส่วนเจ้าเป็นสตรีอีกอย่างเจ้าเองก็ยังเด็กเกินกว่าที่จะจับอาวุธพวกนั้น"

"งืมมมมมมมม ท่านพ่อเครายาวรุงรัง  ข้าหาทางอื่นเองก็ได้" ในเมื่อขอจากเสด็จพ่อไม่ได้ งั้นไม่ไฃเป็นไรยังเหลืออีกสองตัวเลือกอยู่ เด็กสาวในอาภรณ์กระโปรงยาวสีขาวนวลสบัดตัวเดินหนีจากผู้เป็นพ่อก่อนจะเดินไปยังจุดหมายต่อไป

"เฟย์ลิเซียยย"

.

.

.

.

.

.

.

"ธอร์ว่าที่เทพเจ้าสายฟ้าผู้หล่อเหล่า" เป้าหมายต่อไปก็คงจะไม่เป็นใครพี่ชายคนโตของบ้านโอดินที่กำลังยกน้ำหนักเพื่อเพิ่มสมรรถณะร่างกายของตน

"ไม่ตัวเล็ก" 

"แต่ข้ายังไม่ทันจะพูดอะไรเลย"

"ข้ารู้ว่าเจ้าจะพูดอะไรแล้วคำตอบก็คงจะเป็นเช่นเดิม"

"แต่ข้า-"

"ไม่เฟย์มันอันตรายสำหรับเจ้าเสด็จพ่อก็พูดอยู่"

"นะ นะ นะ-" เด็กสาวจ้องมองไปที่พระเชษฐาองค์โต ดวงตาสีเหลืองพระอาทิตย์กลมโตเบิ่งกว้างขอร้อง ก่อนจะทำน้ำเสียงอ้อดอ้อน แต่มือใหญ่ละจากที่ยกน้ำหนักแล้วปิดตาน้องสาวเจ้าเล่ห์ไว้ทัน

นี้เจ้าตัวเล็กเราเริ่มมีเล่ห์กลเหมือนกับโลกิตั้งแต่เมื่อใดกัน

"ธอร์พี่ปิดตาข้าทำไม ปล่อยนะ" 

"ถ้าเกิดข้าเห็นตานั้นข้าก็ต้องยอมเจ้าตลอด ฉะนั้นไม่ได้เด็ดขาด"

"งึมมมม ท่านพี่ธอร์ตัวเหม็น เจ้าพี่เทพหัวยุ่งไม่ยอมอาบน้ำ" เฟย์แก้มป่องกำชุดกระโปรงตัวสวยแน่นก่อนจะสบัดตัวหนีพระเชษฐาของตนอีกคน

"เอะเดี๋ยวเฟย์"

ไม่เป็นไรยังเหลือตัวช่วยสุดท้าย คนนี้แหละไม่ปฎิเสธแน่ๆ

.

.

.

.

.

.

.

.

"พี่โลกิ จอมมหาเวทผู้เก่งกาจที่สุดในโลกทั้งเก้า" เฟย์เรียกพี่ชายของตนที่กำลังตำราอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องสมุด

"หึๆ ถึงเจ้าจะยอข้ามากแค่ไหนข้าก็ตอบว่าไม่" โลกิพูดยิ้มแล้วพูดตอบแต่เจ้าตัวไม่ได้หละสายตาจากหนังสือเลย

"เจ้ารู้แล้วหรอว่าข้าจะมาพูดเรื่องอะไร"

"ข้ารู้ทุกเรื่องของเจ้านั้นแหละเฟย์ รู้แม้กระทั้งว่าเจ้าไปขอกับเสด็จพ่อและเจ้าพี่โง่นั้นแต่ถูกปฎิเสธเลยต้องมาขอที่ข้า และคำตอบก็ยังคงเป็นเช่นเดิมเฟย์ ไม่เด็ดขาด" สันนิฐานแม่นทุกจุดเลยพี่ชายคนนี้ เกิดมามีพี่ชายฉลาดก็ลำบากเหมือนกันแหะ เฟย์คิด

"นะ นะ นะ" เด็กสาวใช้ไม้ตายเดิมที่ทำกับธอร์ 

"สายตานั้นไม่ได้ผลกับข้าหรอกนะ" โลกิตายังคงมองหนังสือพลางพลิกหน้ากระดาษไปอีกหน้า

"นะ นะ ข้าจะแบ่งของว่างของข้าให้เจ้าครึ่งนึงด้วย ข้าจะตั้งใจเรียนเวทไม่แอบใช่เวทภาพมายาแอบงีบในตอนที่เจ้ากำลังสอนข้าแล้ว" เด็กสาวเข้าไปกอดแขนใหญ่ของพระเชษฐาคนรองก่อนจะเอาหน้าถูกไปมา

"ติดสินบนด้วยของว่างกับข้าไม่ได้หรอกนะ และ ภาพมายาที่ใช้แอบหลับนี้คืออะไรเฟย์ช่วยอธิบายมาสิ หืมมม"

"ชะอุ้ย ไม่รู้ข้าเปล่าพูดนะ" เด็กสาวผละจากแขนของโลกิ รีบเอามือปิดปาดทันทีกับคำพูดที่เพิ่งพูดไป

"เฮ้อออ ถึงเจ้าจะพูดยังไงข้าก็ไม่อนุญาติ" พระเชษฐาผมสีทมิฬถอนหายใจเฮือกใหญ่

"งืมมมมมมมมม ท่านพี่โลกิหัวมันเงา เจ้าพี่เทพหัวเหม่งหัวเถิกผมเรียบแป้" และเป็นเหมือนเช่นเคยเฟย์สบัดตัวหนีก่อนจะวิ่งออกจากห้องสมุดไป

"เฟย์กลับมาก่อน"  โลกิถึงกับวางหนังสือเรียกชื่อของเด็กสาวแต่ดูเหมือนจะไม่ทันซะแล้ว

.

.

.

.

.

.

.

ร่างของเด็กสาวหน้ามุ่ยเดินไปตามทางเดินของพระราชวัง

"เสด็จพ่อเครายาว พี่ธอร์หัวยุ่ง พี่โลกหัวเรียบเถิก ข้าพึ่งตัวเองก็ได้" เธอเดินฉุนเฉียวเตะก้อนกรวดตามทางเดินของวังเพื่อระบายอารมณ์ไปพลาง

ถึงจะบอกว่าพึ่งตัวเองก็เถอะแต่ในเมื่อคนทั้งราชวังโดนคำสั่งจากเสด็จพ่อไม่ให้องค์หญิงฝึกหรือเข้าใกล้อาวุธอันตรายแล้ว โอกาสนั้นแทบเป็นไปไม่ได้เลย และตัวช่วยทั้งสองตัวที่มีอยู่ก็ไม่สามารถช่วยอะไรเธอได้

เด็กสาวเดินคอตกอยู่รอบวังแต่ทว่าในความมืดย่อมมีความสว่างอยู่เสมอ อยู่ดีๆเธอก็เห็นร่างของหญิงสาวอายุไล่เลี่ยกับธอร์ที่อยู่ในชุดเกราะโลหะสีเงิน เดินอยู่ไม่ไกล เธอคนนั้นไงทางออกของปัญหานี้ เฟย์รีบสาวเท้าเข้าไปหาทันที

"ซิฟ" เสียงใสเรียกหญิงสาว 

"อ้าวเฟย์ โว้วๆ ใจเย็นองค์หญิงวิ่งแบบนั้นเดี๋ยวก็สะดุดชายกระโปรงหรอก" เด็กสาววิ่งหอบมาแต่ไกลและได้มาหยุดกับหญิงสาวร่างสูงตรงหน้า

"มีอะไรหละ พักหายใจก่อนข้ายังไม่อยากจะแบกเจ้าไปให้พวกพี่ของเจ้าเข้าใจข้าผิดหรอกนะ"

เฟย์พักยืนจับเข่า ซูดอากาศเข้าปอดของตัวเองก่อนจะพูดไม่มีพิธีรีตอง

"เจ้าฝึกต่อสู้ทุกวันเลยใช่ไหม"

"ใช่แล้ว ข้าฝึกทุกวันเลย"ตาของเธอเริ่มเป็นประกายเมื่อได้ยินแบบนั้น

"นี้ซิฟเจ้าว่างอยู่ใช่ไหม"

"ก็ว่างอยู่นะ ทำไมหละ" เข้าทางเราแล้ว เด็กสาวคิดในใจก่อนจะส่งยิ้มกว้างเป็นมิตรให้กับอีกฝ่าย

"เจ้าช่วยสอนข้าเกี่ยวกับการต่อสู้ให้ข้าหน่อยจะได้หรือไม่" 

"ข้าก็อยากจะสอนนะ" ประโยคนั้นเหมือนเป็นเสียงสวรรค์จากพระเจ้าของเด็กสาวชัดๆแต่ก็ต้องถูกดับโดยประโยคหลังแทน

"แล้วเสด็จพ่อของเจ้าอนุญาติเจ้ารึเปล่าหละ"

"เอ่อ เรื่องนั้น-แบบว่า" เด็กสาวเหล่ตาไปด้านข้างเท้าจิ้มกับพื้นวาดเป็นวงกลม แค่ดูท่าทางก็รู้แล้วว่าโดนปฎิเสธมาเห็นๆ

"ข้าขอโทษด้วยนะเฟย์แต่ถ้าเสด็จพ่อของเจ้าไม่อนุญาติข้าก็คงให้เจ้า-"ยังไม่ทันจะจบประโยคเจ้าตัวก็ต้องหยุดพูดเพราะคนตรงหน้า

"งืมมมมมมมมม" ไม้ตายได้ถูกงัดออกมา เด็กสาวส่งสายตาแบ๋วเอียงคอเล็กน้อยก่อนจะส่งเสียงอ้อนตามสเต็ป ไม่ว่าใครก็ตามที่เห็นสายตานี้ทุกคนย่อมไม่สามารถปฎิเสธได้(ถ้าไม่โดนปิดตาแบบท่านพี่ธอร์กับเบนหน้าไปทางอื่นอย่างท่านพี่โลกิอ่ะนะ) ยิ่งเป็นซิฟที่เจอเธอครั้งแรกเรียกได้เลยว่างานง่าย

"เฟย์อย่าทำตาแบบนั้น" ซิฟพยายามปฎิเสธสายตาคู่นั้น

"งืมมมมมม นิดเดียวน้าา เจ้าเป็นความหวังสุดท้ายของข้าแล้ว" อ้อนให้สุดแล้วอย่าหยุดแค่ตรงนี้

"เฟย์ข้าขอหละ"

"ถ้าเสด็จพ่อไม่รู้ก็ไม่มีใครว่าหรอกน้าาาา" เฟย์พยายามจนถึงที่สุดจนใจของซิฟต้องยอมอ่อนให้

"เฮ้ออออ ก็ได้องค์หญิงท่านชนะ" เมื่อได้ยินแบบนั้นเด็กสาวร้องดีใจกระโดดขึ้นลงมีความสุข ในที่สุดความพยายามก็สัมฤทธิ์ผลซะที แต่ความซวยอาจจะตกอยู่กับคนตรงหน้าก็เป็นได้

ซิฟได้พาเด็กสาวมายังลานฝึกที่เธอพบกับเฟย์เป็นครั้งแรก วันนี้เป็นวันที่เข้าข้างเฟย์จนน่าประหลาด พวกเธอสามารถฝึกได้ที่นี้ได้สบายๆเพราะวันนี้เป็นวันหยุดพิเศษสำหรับเหล่านักรบสำหรับการฝึก ซิฟและเฟย์จึงไม่จำเป็นต้องไปแอบฝึกที่อื่น

ซิฟเดินไปที่คลังเก็บอาวุธก่อนจะหยิบดาบไม้เก่ามาให้เด็กสาว เพระนางยังไม่อยากเห็นนิ้วของเด็กสาวตรงหน้าหลุดออกมาตอนฝึกแน่

"ข้าจะให้เจ้าใช้ดาบไม้แทนนะ"

"อืมๆ แค่ได้จับดาบไม้ข้าก็ดีใจมากแล้ว" เฟย์รับดาบไม้นั้นมา จับดูสำรวจมันและแกว่งไปมาราวกับเป็นดาบเหล็กสุดแสนล้ำค่าของตน

"เจ้าดูมีความสุขมากเลยนะ"

"แน่นอนที่สุด"

อาวุธพร้อมแล้วที่เหลือก็คงเป็นชุดกระโปรงยาวของเด็กสาวที่อาจจะเป็นอันตรายในการฝึก

"ชุดกระโปรงนั้น อาจจะทำให้เจ้าฝึกไม่สะดวกงั้นเจ้าจะว่าอะไรไหมถ้าข้าจัดมันนิดหน่อย"

เฟย์พยักหน้าตอบอีกฝ่าย ซิฟก้มตัวลงให้ส่วนสูงเท่ากับเด็กหญิงก่อนจะจัดแจงชุดกระโปรงยาวนั้น เธอจับชายกระโปรงมาพูกให้เป็นปมเลยเข่า เผยให้เห็นขาเรียวเล็กสวยของเด็กสาว ซิฟเงยหน้าขึ้นไปมองเด็กหญิงก่อนได้สบตาเข้ากับดวงตาสีเหลืองอำพันสวยเหมือนยาดน้ำผึ้ง พอมาสังเกตดีๆเด็กสาวตรงหน้ามีใบหน้าที่จิ้มลิ้มน่ารัก แก้มสีส้มอมชมพูกับผมสีส้มหยิกเล็กๆสวยเป็นลอน ริมฝีปากเล็กอมชมพู กับกลิ่นหอมของมาลาลอยมาอ่อนๆ 

เธอที่เป็นผู้หญิงด้วยกันเองยังต้องยอมรับในใจเลยว่า เฟย์ลิเซีย บุตรตรีของโอดินและฟริกก้า มีหน้าตาที่น่าหลงใหลอย่างที่ทุกคนว่ากัน สามารถทำให้ใจนางหวั่นไหวเล็กน้อยหรืออาจจะมากว่านั้น

"ซิฟ"

"อ่ะ เอะ อะไรนะ" เธอไม่รู้ว่าตัวเองจ้องใบหน้าของเฟย์ไปนานมากแค่ไหนจนกระทั้งร่างเล็กตรงหน้าเรียกสติเธอ

"ข้าเรียกเจ้าหลายรอบแล้ว แต่เจ้าไม่ตอบข้าเลย เจ้าเป็นอะไรไหม"

"ไม่ ข้าไม่เป็นไร อะแฮ่ม ในเมื่อจัดการกับชุดเจ้าเสร็จแล้วเรามาเริ่มฝึกกันเถอะ" เธอกระแอมแก้ตัวก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง

'ตอนนี้เริ่มเข้าใจเจ้าพวกสองพระเชษฐาแล้วว่าทำไมถึงได้หลงน้องหัวปักหัวป่ำนักหนา'

    

TB