{BTS x You} IRATE [แค้น]

ตอนที่ 5 : IRATE [5]

"นี่คุณฉันอยากกลับไปเอาของที่บ้าน คุณช่วยพาฉันไปได้มั้ย"ฉันถามเขาขณะที่เขากำลังอ่านหนังสืออยู่ โดยที่คนอื่นๆอกไปธุระข้างนอกกันหมด

"ทำไมจะไม่ได้ล่ะ เอาสิ ไปตอนนี้ไหม"เขาเงยหน้าขึ้นจากหนังสือแล้วตอบฉันก่อนจะถามฉันกลับ



"อือ มาฉันเก็บหนังให้ คุณเปลี่ยนชุดมั้ย หรือจะชุดนี้ล่ะ"ฉันภถามแล้งเดินไปเอาหนังสือของเขาไปเก็บที่ชั้น



"เก็บถูกที่หรือเปล่า หมวดนี้อยู่ชั้นนี้ต่างหากล่ะ"เขาที่ไม่รู้เดินมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่จู่ๆเขาก็เดินมาชิดตัวที่ข้างหลังแล้วใช้มือของเขาจับมือของฉันที่มีหนังสืออยู่แล้วย้ายไปไว้อีกชั้นนึงแทน แต่นี่มันใกล้เกินไป เกินกว่าที่หัวใจดวงนี้ที่ไม่เคยได้เต้นแรงก็กลับมามีชีวิตชีวาขึ้นเหมือนมีกลองนับพันมาตีระรัวอยู่ภายใน



"คุณ ถอยไปสิ ใกล้เกินไปแล้วนะ"ฉันพูดออกไปฉันเฉียวแต่ก็ยังไม่กล้าที่จะเดินออกไปจากตรงนั้น ทำได้ยืนนิ่งหันหลังให้เขาอยู่ที่เดิม



"ทำไมล่ะ คุณเขินผมหรือไง ถ้าให้ทายนะ ตอนนี้แก้มของคุณคงแดงเป็นลูกตำลึงเลยใช่มั้ยล่ะ"เขาพูดแล้วเอาคางมาเกยที่ลาดไหล่ฉันพรางเป่าลมใส่ต้นคอฉันด้วยจะมากไปแล้วนะ มาหาว่าฉันเขินเขาได้ยังไง



"คุณมันฉวยโอกาส ถอยไปเดี๋ยวนี้นะ"ครั้งนี้ฉันตะโอนออกไปด้วยความหงุดหงิด



"ฮ่าๆ ครับๆถอยแล้วครับคุณซูอิน"เขาพูดแล้วถอยออกห่างตจากตัวฉัน ทำให้ฉันได้อิสระในการขยับตัว



"ฉันออกไปรอข้างนอกนะ คุณนัมจุน"ฉันตอบเขาแล้วเดินไปรอที่หน้าบ้าน ไม่นานเขาก็เดินออกมาพร้อมเสื้อสเวตเตอร์ตัวโคร่งของเขา ไม่อยากจะเชื่อ ฉันว่าเขาจะชอบใส่แต่สูทเสียอีก แต่ช่างเถอะ แบบนี้เขาก็'ดูดีไปอีกแบบ'



"ไปเถอะรถผมคันนี้"เขาเดินมาเปิดประตูให้ฉันแล้วเดินไปขึ้นฝั่งของตน







ในขณะที่เรานั่งไปจะร่วมชั่วโมงยังไม่มีทีท่าว่าใกล้ออกจากป่าเลย แต่ทำไมที่ฉันเดินเข้าไปวันนั้นมันถึงแค่แป๊ปเดียวเองนะ ไม่รู้สึกถึงความเหนื่อยด้วยซ้ำ ทำไมกัน


"นี่คุณ ผมถามอะไรได้มั้ย"จู่เขาก็พูดขึ้นหลังจากเงียบมานาน


"อืม ว่ามาสิ ตอบได้จะตอบละกัน"ฉันตอบไปส่งๆ


"คุณอยู่กับพี่สองคนหรอ พ่อแม่ล่ะ"เหมือนมีไฟมาจุดประกายน้ำตาให้เอ่อล้นไหลออกมา ฉันเลือกที่จะเงียบสักพักรอให้น้ำตาหยุดไหลเสียก่อนเพื่อไม่ให้เขามองว่าฉันอ่อนแอ



"คือ พ่อแม่ฉันเสียแล้วน่ะ แต่ฉันก็ไม่รู้นะว่าเสียยังไง"ฉันหันไปยิ้มเล็กน้อย แต่จู่ๆเขาก็รถเสียดื้อๆ



"คุณอย่าคิดว่าคุณตัวคนเดียวนะ อย่างน้อยๆคุณก็มีผมนะ"เขาเอื้อมมือมาปาดคราบน้ำตาที่แก้มฉันแล้วยิ้มออกมา เขาทำให้มันเต้นอีกแล้ว...ใจฉัน



"หันไปขับรถเลยนะ จะถึงเมื่อไหร่เนี่ย"ฉันยู่หน้าใส่เขาแล้วเชิดหน้าออกไปทางหน้าต่าง แล้วฉันก็แอบเห็นเงาสะท้อนที่หน้าต่าง เขามองมาทางฉันแล้วยิ้ม ให้ตายเถอะ จะทำแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่กันนะ...

.
.
.

"ใกล้ถึงแล้วล่ะ บ้านคุณหลังไหน"เขาหันมาถามฉันทันทีที่ขับรถออกจากป่า



"นั่นไง หลังเดียวโดดๆนั่น"ฉันหันไปตอบ ไม่นานเขาก็ขับไปจอดที่หน้าบ้าน

.
.
.

"คุณจะเข้าไปหรอข้างนอก"ฉันถามเขาขณะเปิดประตูเตรียมจากรถ



"งั้นผมขอเข้าแล้วกัน"เขายิ้มแล้วเปิดประตูลงรถ ฉันจึงทำหน้าที่เดินนำหน้าไปเปิดบ้าน



"อยากได้อะไรดื่มรอก็ไปดูในครัวนะ ฉันจะไปเก็บของ อ้อ อย่าแตะอะไรที่ไม่จำเป็นต้องแตะนะ มีมารยาทด้วย"ฉันพูดเสียงแข็งใส่เขาเพื่อนไว้ก่อนเพราะฉันไม่ชอบคนลุ่มล่ามกับของๆฉันเสียเท่าไหร่ มันดูไร้มารยาท



"ครับๆ"เขาตอบแล้วทำลอยหน้าลอยตา ทำไมเขาถึงนิสัยดื้อจังนะ ถึงจะว่าอย่านั้นฉันเลือกที่จะไม่สนใจแล้วไปเก็บของที่จำเป็นในการย้ายบ้าน? ใช้คำนั้นก็คงได้


.
.
.


"ไปกันเถอะฉันเสร็จแล้วล่ะ"ฉันกระเป๋าออกมาสองใบใหญ่ๆ



"โห ของเยอะนะคุณน่ะ"เขาหันมาทำตาโตใส่ แปลกหรือไง ธรรมชาติของผู้หญิงอยู่แล้วหนิ ใช่มั้ยล่ะ



"อย่าพูดเยอะ มาช่วยหน่อยสิ"ฉันพูดออกไปห้วนๆ



"เฮ้ๆ ผมอายุเยอะกว่าคุณนะ ให้ความเคารพหน่อยสิ"เขากอดอกแล้วยืนมองฉัน



"เฮ้อ พี่นัมจุนคะ มาช่วยหนูถือกระเป๋าได้มั้ยคะหนูหนักมากๆเลยค่ะ"ฉันบีบเสียงพูดแล้วมองหน้าเขา แต่จู่แก้มเขาก็แดงระเรื่อขึ้น ก่อนเขาจะกระแอมออกมา แล้วเดินมาดึงเอากระเป๋าจากฉันแล้วเดินไปที่รถ



"รีบมาสิคะ พี่จะพาหนูไปเที่ยวเล่นสักหน่อย"เขาหันมาพูดแล้วยิ้มใส่ฉัน ให้ตายสิฉันโดนเข้าแล้วล่ะ เมื่อโดนเสียเองมันเป็นแบบนี้นี่เอง วันนี้ใจฉันเต้นแรงกี่ครั้งแล้วเนี่ย...



หลังจากที่เราไปเอาของที่บ้านฉันแล้ว เขาก็พาฉันไปไหนไม่รู้ รู้แค่ว่ามันเป็นทางเข้าเมือง ที่ว่าจะพาเที่ยวนี่จริงจังหรอ ฉันนึกว่าเขาพูดเล่นเสียอีก จนตอนนี้ที่เขาพามาเหมือนจะเป็นย่านการค้า คนค่อนข้างพลุกพล่าน แต่ก็ไม่เท่าไหร่

.
.
.

ตอนนี้ฉันกับเขาอยู่ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง เมื่อสั่งอาหารเสร็จสรรพ เขาก็เล่าถึงกลุ่มเพื่อนๆของเรื่องลักษณะนิสัยของแต่ละคน แต่เมื่อฉันมองออกไปนอกร้าน ฉันก็เห็นทรอยซ์มากับใครคนนึงที่ฉันคิดว่าฉันรู้จัก รู้จักดีเสียด้วยสิ เธอคนนั้น...

Talkอะwrite

เบลโล่ววว

พูดคุย สอบถาม ทวงฟิคหรือเหงาก็มาคุยกะไรท์ที่ทวิตเตอร์ได้นะะ อันนี้ @HIRezet อ้อ ไรท์ชื่อออมม่าเด้ออ เรียกให้ถูกนะคะ บรั้ยยย