" M A T T H E W ' S " แมทธิว : ฉันเป็นใคร?

ลำดับตอนที่ #7 : แมวเหมียว

     ไอแซค อัลเบิร์ต อัลคาเนียร์ ลุงที่อายุมากที่สุดในบ้าน เรียกอีกแบบคือพี่ชายคนโตของซาแมนธา เป็นคนที่ดูค่อนข้างเข้มงวด รักความสะอาด และซื่อสัตย์ แต่จริงๆแล้วเขาชอบแมวมากๆ บ้านของเขาอยู่แถวๆโรงเรียนคลินตันฮีล ห่างกันประมาณ 2 กิโลเมตรกว่าๆได้ แมทธิวไม่จำเป็นต้องพักในหอด้วยซ้ำ!

       สีของตัวบ้านเป็นสีขาวออกแนวโมเดิร์นนิดๆ หน้าบ้านมีสวนและโรงจอดรถ โดยที่สวมีรูปปั้นตัวโนมโง่ๆ ตั้งอยู่หน้าพุ่มไม้ข้างตู้จดหมาย แมทธิวชอบมัน เพราะหน้าตาตลกๆของมัน

       แทนที่จะได้อยูกับเพื่อนๆ ในวันหยุดแบบนี้แต่กลับต้องมาจัดของที่บ้านลุงกับน้องสาว เพราะไอแซคบอกกับทั้งคู่ว่า "ของตัวเอง จัดเอง หายเอง ก็โทษตัวเองไป"

       "เอาล่ะถึงแล้ว" ชายวัยกลางคนพูดพร้อมกับดับเครื่องยนต์ของรถ หลังจากนั้น แมทธิวและแคทลีนแบกกระเป๋าของส่วนตัวลงมา โดยแคทสังเกตบางอย่างได้ "พี่เอาอะไรมาตั้งเยอะน่ะ?" เธอมองแมทธิวที่พยายามลากกระเป๋าอันหนักอึ้งนั่นด้วยแรงทั้งหมดที่เขามี

       "อย่ายุ่งน่า!" แมทบ่นใส่น้องสาว น้ำเสียงเขาค่อนข้างรำคาญ แต่เธอคงชินแล้ว

 "หมายความว่ายังไง?" แมทธิวต้องอุทานเมื่อเห็นสภาพห้องนอนของเขา ไม่สิ ของพวกเขาต่างหาก

"เธอสองคนนอนห้องเดียวกันไง" ไอแซคตอบอย่างนิ่งเฉย ส่วนแคทก็ไม่ได้ว่าอะไร เธอกลับรับจัดของใช้ส่วนตัว

       หลังจากลุงของทั้งคู่ออกไปแล้ว แมทธิวก็มองเตียงที่ถูกตกแต่งให้เหมือนกับเก้าอี้ชายหาดของตน มันมีร่มเล็กๆอยู่ที่หัวเตียง จากนั้นจึงมองไปที่เตียงขนมหวานสีพาสเทลของน้อง "แคท สลับเตียงกันมะ" เขาตะโกน

       "ทำไมล่ะ?" เธอสงสัย "มันมีสีพาสเทล แถมมีฟูๆที่หัวเตียงด้วย" เขาหยุดก่อนที่จะกระโจนขึ้นไปบนเตียงของอีกฝ่ายจากนั้นจึงพูดต่อ "เธอก็รู้ว่าพี่ชอบอะไรฟูๆ" แมทธิวยิ้ม

       "แล้วแต่" แคทถอนหายใจและยกกระเป๋าตัวเองไปอีกด้านของห้อง ส่วนแมทธิวก็นอนกลิ้งบนเตียง

  เด็กชายแขวนกรอบรูปที่มีโปสเตอร์ของวง เลดเซพเพลิน ไว้บนผนังฝั่งของตน และวางโคมไฟลาวาสีชมพูไว้ข้างๆนาฬิกาปลุกบนโต๊ะข้างเตียง เขาเอนตัวลงจากที่นอนเพื่อที่จะหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋า
"นึกว่าพี่จะเอาไว้ที่หอซะอีก" แคทพูด เมื่อเห็นพี่ชายกอดตุ๊กตากระต่ายสีขาวขนฟู

"ให้มันเฝ้าที่นอน" ว่าแล้วแมทธิว็ลองจัดให้เจ้ากระต่ายหนุนหมอนและห่มผ้าห่ม "ตอนที่ฉันไม่อยู่"เขาหัวเราะกับความคิดของตนเอง แน่นอนแคทก็เช่นกัน

“ว่าแต่ลุงอยู่บ้านคนเดียวทำไมถึงเตียงเด็กด้วยล่ะ?”

“เราอย่าพูดถึงมันดีกว่านะแคท” 

       ในระหว่างที่สองพี่น้องหัวเราะและเล่นไปเรื่อยนั่นเอง "เด็กๆมาดูนี่สิ" เสียงของลุงไอแซคดังมาจากข้างล่าง ทั้งคู่ได้ยินดังนั้นก็เกิดความสงสัยจนต้องลงไปดู

       ชายวัยกลางคนนั่งอยู่บนโซฟา เขามีแมวสีน้ำตาลลายเสือตัวหนึ่งนอนบิดไปบิดมาอยู่บนตัก

       "ว้าว...ลุงเอามาจากไหน?" แมทธิวเกาๆคางมัน 

"มันหลงเข้ามา" เขาลูบหัวของเจ้าแมว มันร้องเมี้ยวน่าเอ็นดู

       "หลงเข้ามาเหรอ...เราเล่นกับมันได้ไหมคะ?"แคทอุ้มมัน

 "ได้แต่อย่าทำให้บ้านรกล่ะกัน ลุงไปทำงานต่อดีกว่า" ว่าแล้วเขาก็ลุกขึ้น บิดขี้เกียจเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปจากห้องนั่งเล่น

       พวกเขานั่งอยู่ยนเตียงของแมทธิว โดยที่เจ้าของนั่งอยู่ที่หัวเตียง ตรงข้ามกับแคทลีน ส่วนเจ้าแมวอยู่ตรงกลาง "ตัวผู้น่ะ" พี่ชายพูด "เล่นอะไรดี ริบบิ้นไหม?"เธอลุกขึ้นไปค้นหาของเล่นที่กระเป๋า

       "เธอไม่ใช้ริบบิ้นแล้วเหรอ?" เขาถามพร้อมกับอุ้มแมวตัวนั้นมานั่งบนตักพร้อมกับจับขาหน้าของมันส่ายไปมาเหมือนเต้น และหัวเราะคนเดียว

       "มันน่ารักเกินไป มัดผมใช้แค่หนังยางก็พอ" เธอพูดถึงผมบลอนด์ของเธอ "ฉันย้อมปอยผมดีไหม?" แคทลีนนั่งลง แกว่งริบบิ้นไปมาหน้าเจ้าแมว

       "แล้วแต่ ผมเธอนี่ฉันไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว คนที่จะว่าน่ะนั่งทำงานอยู่ข้างล่างโน่น" 

       แมวตัวนั้นใช้อุ้งตีนหน้าทั้งตะปบ ทั้งข่วนริบบิ้นของเธออย่างสนุกสนาน บ้างทีก็ใช้ปากกัดไปด้วย แต่แล้วแมทธิวก็เห็นอะไรบางอย่าง แมวมันมีแผลอยู่บนหน้าเหมือนเพิ่งโดนกิ่งไม้หรืออะไรข่วนมา ท่าทางจะหลงมาจริงๆ

            "แล้วถ้าเราเลี้ยงมันล่ะ"แคทลีนเสนอ "พี่จะตั้งชื่อให้มันว่าอะไร?"

"ทวิงเคิล?" เจ้าแมวหลงทางหันมามองเขาพอดี เหมือนมีใครเรียกมัน "ไง ทวิงเคิล"

       ผ่านไปสักพักเหมือนมันเบื่อริบบิ้น ทวิงเคิลเลยนอนอืดๆเป็นก้อนขนกลมๆอยู่บนเตียง "หวา..เบื่อแล้วเหรอ?" ในระหว่างที่น้องสาวคุยกับแมวนั้นเอง แมทธิวก็ใช้หางของเขาเขี่ยเล่นกับมัน เพื่อดึงดูุดความสนใจ

"พี่!" แคทร้อง "อะไร?" "ถ้าคนข้างนอกเห็นล่ะ?" "ไม่เอาน่าแคท มองออกไปก็มีแต่ป่านะ แถมเราก็มีผ้าม่าน"

       ทวิงเคิลสนใจหางของแมทธิวมาก แต่มันคงนึกว่าเป็นงู เจ้าแมวตัวนั้นจึงกัดหางปีศาจใหญ่เลย แต่แมทธิวก็ไม่ได้ว่าอะไร เขาว่ามันออกจะน่ารัก

       วันต่อมาที่โรงเรียน แมทธิวก็มาเรียนตามปกติ ทุกอย่างเหมือนเดิมยกเว้นหน้าของทิม เมื่อเขาเดินเข้ามาในห้องเรียนก็เห็นว่าหน้าของอีกฝ่ายมีปลาสเตอร์ติดอยู่

"โดนอะไรมาน่ะ" เด็กชายถามหลังจากนั่งลงข้างฌอนเรียบร้อยแล้ว ทิมหันมามองหน้าเขาแต่ไม่พูดอะไร เพียงแต่ขมุบขมิบปากพูดอะไรบางอย่าง