คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตกบันได
เช้าวันเสาร์แล้ว
วันนี้เป็นวันที่แมทธิวจะได้เลือกคู่หู หรือกลุ่มสำหรับแสดงดนตรีประจำปี
เขานั่งรออยู่ในห้องตั้งแต่อาคารเปิดด้วยความตื่นเต้น ตอนนี้เหลือประมาณ 4-5นาที ครูคงเข้ามา
เด็กชายจึงคิดว่ายังพอเหลือเวลานิดหน่อยน่าจะลองไปเข้าห้องน้ำที่ชั้นล่างก่อน เพราะก่อนหน้านี้เขาเอาแต่รอคุณครูจนลืมดูแลตัวเอง
แมทธิวกำลังอ่านนิยายในโทรศัพพ์ในระหว่างที่เดินลงบันไดด้วยความประมาท
ประกอบกับการที่ ริต้าสาวน้อยผมสีแดง กำลังรีบเพราะเธอตื่นสาย
กลัวว่าจะมาเลือกไม่ทัน เธอวิ่งขึ้นบันไดไปอย่างรวดเร็ว แต่ทว่าเธอไม่ทันได้สังเกตอีกฝ่ายที่กำลังเดินลงบันได
ปึก!
"ขอโท--"
ไม่ทันขาดคำ แมทธิวก็กลิ้งตกบันไดลงมา
โชคดีที่ตรงนั้นมีที่พักบันได ก็เลยไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรร้ายแรงนัก "อ้าาาาา
!!" เขาร้องลั่นไปด้วยความเจ็บปวด ดูเหมือนข้อเท้าพลิกทั้งสองข้างเลยด้วย (แมทธิวคิด)
ริต้าทำอะไรไม่ถูก เพราะนี่ก็ใกล้ถึงเวลาเข้าเรียนแล้วด้วย
‘เอาไงดี?’
เมื่อเธอตัดสินใจได้แล้วจึงรีบวิ่งขึ้นไปข้างบนต่อ
ทิ้งแมทธิวไว้ตรงนั้น ทำเอาเขาตกใจและโมโหกับเหตุการณ์เมื่อสักครู่มาก
"กลับมาก่อน!!
เธอทำฉันล้มนะ! ให้ตายสิ.." เด็กชายถอนหายใจ มองซ้าย มองขวาก็ไม่มีใครที่จะมาช่วยเขาได้เลย
‘ถ้าค่อยๆกระดึ้บขึ้นไปจะทันไหมนะ?’
ไม่นานนัก เขาก็ได้ยินเสียงรองเท้าของใครบางคนกระทบกับพื้น
มันใกล้เข้ามาเรื่อยๆ แมทธิวเอี้ยวตัวไปมองก็พบกับ "ทิม?"
"อ้าว นายมัวนั่งทำอะไรอยู่ล่ะ?" เจ้าของเสียงเดินก้มลงมาพูดและยิ้มเยาะ
เหมือนกับว่าเหลือเวลาเยอะอย่างไรอย่างนั้น
ฉากที่อยู่ตรงหน้าแมทธิวสร้างความประหลาดใจให้แมทได้ไม่น้อย เพราะอีกฝ่ายเป็นคนสุดท้ายที่เขาคาดว่าจะมาช่วย
ทิโมธีถอนหายใจและพยายามพยุงคนขาเจ็บ "เดี๋ยวก็ไปสายหรอก" แมทธิวต้องมองเขาเมื่อได้ยินแบบนั้น
"ทำไมนายดีกับฉันล่ะ?" เด็กชายถามด้วยเสียงเบา
แต่ทิมส่ายหัว
"ฉันไม่ได้ดีกับนาย แต่ฉันแค่ไม่เห็นแก่ตัวเท่านั้น
ไปเลือกช้ายังดีกว่าไม่ได้เลือกใช่ไหมล่ะ?"
"อืม" เขาพยักหน้า
ข้างนึงเกาะทิมอีกข้างก็เกาะราวบันได
ค่อยๆปีนขึ้นไปจนถึงหน้าห้องเรียน ครูกำลังจะเปิดประตูพอดี "ทิโมธีกับแมทธิว พวกเธอไปห้องพยาบาลก่อนดีไหม?"
ที่ห้องพยาบาล
"ความจริงแล้วเธอน่าจะอุ้มเขา รู้ไหมว่าข้อเท้าพลิกน่ะ" ครูห้องพยาบาลบ่นใส่ทิมเป็นชุดแค่เพียงเพราะเขาให้แมทธิวใช้ขาที่เจ็บช่วย
"คือผมไม่รู้ครับ แถมเจ้าตัวเองก็บอกว่าไม่เป็นอะไร ก็เลยแค่ช่วยพยุงมา"
เขาตอบด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย
เธอหันไปหาแมทธิวที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงพยาบาล
เหมือนจะถามว่าจริงหรือเปล่า "ผมบอกเขาเองครับ"
เด็กชายยิ้มยอมรับ คุณครูเห็นดังนั้นจึงไม่ได้ว่าอะไรและเดินออกไป
เตียงที่แมทธิวนอนพักอยู่เป็นเตียงง่ายๆ มีม่านกันเป็นบริเวณเล็กๆเพื่อรักษาความเป็นส่วนตัวของนักเรียน
โดยตอนนี้มีทิมนั่งเฝ้าอยู่ เขาก็ไม่ได้พูดอะไรกับอีกฝ่าย ก็แค่อยู่เงียบๆ ใช้นิ้วปัดจอมือถือไปเรื่อย
ไร้ความหมาย ตอนนี้ทิมได้แกะปลาสเตอร์ออกแล้ว แต่แผลนั่นก็ยังคงอยู่เหมือนเดิม
"บังเอิญจัง"
แมทธิวพูด ทำลายความเงียบทั้งหมดในห้อง
"อะไรของนาย?" อีกฝ่ายถามกลับ
"แผลนายตรงกับแมวข้างทางที่หลงเข้ามาในบ้านฉันเลย
แผลบนหน้าน่ะ" เขาเอนตัวขึ้นมา และชี้ไปที่แผลดังกล่าว
ทิมเห็นดังนั้นก็หัวเราะ
"ฉันก็เจอเรื่องบังเอิญเหมือนกัน"
เด็กชายลุกขึ้นและคว้าบางอย่างที่ข้างหลังแมทธิว
มันเร็วมากจนเจ้าของไม่ทันได้ตั้งตัว "นี่ไงล่ะ" เขายิ้มเจ้าเล่ห์
ในมือจับหางของปีศาจ "เรียกฉันว่าอะไรนะ? ทวิงเคิลใช่ไหม?"
เด็กชายหน้าซีด ทำอะไรไม่ถูก รู้สึกสับสน
เหงื่อเริ่มออกจากหน้าผาก แต่ยังพอรู้สึกตัวจึงรีบดึงหางของตนกลับมาอย่างเร็ว
‘เป็นไปได้อย่างไง?
ไม่เคยมีใครดูออกเลย แต่ทำไมล่ะ? ทิมคือทวิงเคิลจริงๆเหรอ?’ แมทหลับตาคิด
"ใจเย็นๆนะ" เขาได้ยินเสียงของทิม
แต่เมื่อลืมตาขึ้นทิมคนเดิมหายไป
เขาเห็นเพียงแค่ทิมในร่างของแมวตัวหนึ่ง นั่งอยู่บนเตียงกับเขา เจ้าแมวร้องเหมียวและปีนขึ้นมาบนตัวของแมทธิวอย่างซุกซน
"โอ้พระเจ้า!" แมทธิวอุทาน จากนั้นจึงค่อยๆลูบขนของอีกฝ่าย
"นายแปลงร่างได้เหรอ? เป็นแบบจอมเวทย์??"
เจ้าเหมียวตบหัวแมทธิวเบาๆและส่ายหัวก่อนจะแปลงร่างกลายเป็นคนในช่วงพริบตา"นายดูหนังมากเกินไปรึเปล่า
ฉันเป็นครึ่งแมวต่างหาก"
"ครึ่งแมว? ก็แฟนตาซีอยู่ดี"
"นายจะยังตกใจอะไรอีกเล่า? ในโลกใบนี้อะไรๆก็เป็นไปได้หมดนั่นแหล่ะ
แล้วนายล่ะแมท นายเป็นตัวอะไร?"
"ฉันก็ยังไม่มั่นใจ แต่ที่แน่ๆแม่ฉันเป็นคนละกัน"
ทั้งคู่ต้องหยุดเมื่อได้ยินเสียงจากอีกฝั่งหลังม่าน
"เธอไปเดินยังไงให้ล้มเนี่ย! ฉันชักสงสัยแล้วว่าบันไดนั่นต้องคำสาป"
ครูพยายาบาลพูดจาเสียงดังแว้ดๆกับนักเรียนอีกคน ด้วยความสงสัยแมทธิวจึงแง้มผ้าม่านเล็กน้อยเพื่อที่จะดูว่านักเรียนคนนั้นคือใคร
เด็กสาวคนนั้นมีผิวซีดเผือก
ผมยาวดำมันจุกข้างบน เหมือนทรงย้อนยุค ผูกโบว์สีแดงด้วย
สีแดงเดียวกับคอนแทคเลนส์ของเธอ ดูๆแล้วน่าจะอ่อนกว่าเขาสักหนึ่งปีเห็นจะได้
"รุ่นพี่?"
เธอเห็นแมทธิว
เขารีบละมือจากม่านนั่นทันที
"ใครน่ะ?"
ทิมถามด้วยสีหน้าสงสัย
"ไม่รู้สิ คุ้นๆเหมือนจะเรียนร้องเพลงกับฉัน"
"หน้าตาเป็นไง?"
"ขาวๆ ผมดำ ใส่คอนแทคเลนส์สีแดง"
"ขาว ผมดำ คอนแทคแดง ร้องเพลง... โอลีเวีย!"
"เธอทักฉันด้วยล่ะ!"
"แย่แน่ๆ นายไม่ปลอดภัยแล้ว"
"ทำไม? เธอเป็นยังไงเหรอ?"
"เธอเป็นพวกคลั่งลัทธิซาตาน ปีศาจ เลือด อะไรแปลกๆพวกนั้นน่ะสิ"
"แต่ฉันไม่รู้จักเธอนะ แล้วเธอรู้จักฉันได้ไง งงไปหมดแล้ว"
แมทธิวใช้หลังมือก่ายหน้าผากด้วยความวิตก
ช่วงนี้เจอแต่อะไรแปลกๆพัดเข้ามาในชีวิตบ่อยจนน่าเหลือเชื่อ
มันเหมือนเขากำลังฝันอยู่ เพียงแต่ว่าทั้งหมดนี่เป็นเรื่องจริง
ความคิดเห็น