คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Q3
Q3
1vs1
ของคิเสะและคางามิจบลงไปแล้ว สิ่งที่เธอเห็นคือสุดหล่อของเธอนี่มันเท่จริงๆเลย เล่นดีมาก เล่นดีสุดๆ บ้าเอ้ย! ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้หล่อแล้วยังเก่งอีก อยากให้แม่ไปขอจังเลยค่า การที่คิเสะเขาชนะคางามิได้นะ มันประทับใจเธอเอามากๆเลย
"หล่อจัง…"ส่งเสียงพึมพำออกไปเบาๆ หน้าของอายากะแดงขึ้น ผู้ชายคนนี้นี่มันสเปคของเธอเลยแหละ
"นี่เหรอรุ่นปาฏิหาริย์?"พวกปีหนึ่งของชมรมบาสพูดออกมาหลังเห็นการเล่นของคิเสะ "คุโรโกะ เพื่อนนายนี่จะเก่งเกินไปแล้วนะ"
และแวบนั้น อายากะได้ยินเสียงของเท็ตสึยะที่ตอบกลับไป สัมผัสได้ถึงน้ำเสียงเรียบๆที่ดูจริงจัง "ผมไม่รู้จักคนๆนั้นครับ" เว้นช่วงเสียงไปหน่อยนึง "บอกตามตรงว่าผมคิดง่ายไปจนถึงเมื่อกี้ แต่ไม่ได้เจอกันแค่ไม่กี่เดือนเอง คิเสะคุงเก่งขึ้นมากครับ"
"รุ่นปาฏิหาริย์ก้าวหน้าเกินกว่าที่คาดเอาไว้ซะอีก"
"เฮ้อ"
เสียงถอนหายใจทำให้อายากะละสายตาจากเพื่อนสมัยเด็ก แล้วหันไปมองพ่อหนุ่มผมทองที่เป็นเจ้าของเสียง "ไม่อยากจะพูดเลยน้า ทำให้ผมผิดหวังขนาดนี้ คงแค่ทักทายแล้วกลับไม่ได้แล้ว"
คิเสะเดินออกมาจากสนาม ตรงเข้ามาทางเธอและเท็ตสึยะที่ยืนอยู่ด้วยกัน ก่อนที่จะยิ้มและพูดขณะที่เดินมาหา "ขอคุโรโกจจิเถอะนะฮะ"
คำเรียกจะน่ารักไปแล้วนะคะ! ใจบางไปหมดแล้ว ฮือ
ถ้าไม่รังเกียจจะเรียกเธอว่า ฮิโรโตจจิ ก็ได้นะคะ ยินดี หรือให้เธอเปลี่ยนไปใช้นามสกุลคุณก็ได้
เขาหยุดเท้าของตัวเองลง ทิ้งระยะห่างกับเท็ตสึยะพอสมควร "มาอยู่ทีมฉันเถอะ มาเล่นบาสด้วยกันอีกครั้ง"
"ฮะ!?"
อย่าว่าแต่พวกคนในชมรมบาสจะส่งเสียงร้องออกมาอย่างสงสัยเลย อายากะเองก็ส่งเสียงตามออกไปด้วยอย่างไม่เข้าใจเหมือนกัน
"นี่พูดจริงๆนะ ฉันนับถือคุโรโกจจิมากเลยรู้ไหม? มาอยู่กับทีมแบบนี้ เสียดายฝีมือเปล่าๆน่ะ เนอะ?"
หล่อค่ะ แต่หล่อแล้วต้องไม่ดูถูกคนอื่นแบบนี้นะคะ
"ว่าไงละ?"คิเสะยังคาดคั้นคำตอบออกมาอีกครั้ง พร้อมมองหน้าของคนที่ถูกชักชวน
"เป็นเกียรติมากครับที่อุตส่าห์พูดถึงขนาดนั้น แต่คงต้องขอปฏิเสธด้วยความเคารพ"
พูดจบ เพื่อนสมัยเด็กก็ก้มหัวขอโทษคิเสะออกมาให้เห็น
ใช้คำพูดแบบนั้นมันดูแปลกๆเนอะ…
"ใช้คำพูดแบบนี้มันดูแปลกๆนะ!"คิเสะโวยวายออกมาหลังถูกปฏิเสธ แต่เป็นคำโวยวายที่เหมือนการงอแง
เอ๊ะ แต่เมื่อกี้คิเสะพูดเหมือนได้ยินเสียงความคิดเธอเลย
เนี่ยแหละนะ คนมันใจตรงกัน อุอิ
"นายไม่เหมือนสมัยก่อนเลย ทำไมไม่เข้าโรงเรียนที่แข็งแกร่งกว่านี้ละ"
"ความคิดผมเปลี่ยนไป ตั้งแต่ตอนนั้นแล้วครับ"
ตอนนั้น…?
จากที่ฟังๆดู คงหมายถึงตอนอยู่ม.ต้นสินะ
"ที่สำคัญผมสัญญากับคางามิคุงเอาไว้ ว่าจะชนะรุ่นปาฏิหาริย์อย่างพวกคุณทุกคน"
….บ้าเอ้ย ทำไมเท็ตสึยะที่พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ขนาดนี้ถึงดูหล่อเท่ เหมือนพระเอกในอนิเมะเลยนะ
จ จะยอมมองข้ามไอ้ที่เล่นแพ้เจ้าคางามิตอนนู้นไปแล้วกัน
"เปลี่ยนไปจริงๆด้วย พูดล้อเล่นแบบนี้มัน"เจ้าของเรือนผมสีทองที่ถูกปฏิเสธดูรับไม่ได้กับคำพูดของเท็ตสึยะ ไม่ทันที่เขาจะได้พูดอะไรต่อ เสียงหัวเราะนึงก็ดังขึ้นมาให้ได้ยิน
จนคิเสะต้องหันไปมองคางามิ
"โธ่เอ้ย จริงๆเลย อย่าแย่งคำพูดของฉันได้ไหม คุโรโกะ?"
อ้าว
ที่เมื่อกี้ที่เท็ตสึยะพูดดีคือแย่งเขาพูดเหรอ ไอ้เราก็เผลอชื่นชมไปซะนาน บ้าจริง!
"ผมก็ยังเหมือนเดิม ไม่ถนัดพูดล้อเล่น พูดจริงนะครับ"
เพื่อนสมัยเด็กของเธอบอกคิเสะ โดยเมินคำของคางามิไป
'ความคิดผมเปลี่ยนไป ตั้งแต่ตอนนั้นแล้วครับ'
อายากะนั่งรออยู่ในโรงยิมของชมรมบาส เธอคิดถึงคำพูดของเพื่อนสมัยเด็ก หลังผู้เล่นจากโรงเรียนไคโจคนนั้นกลับไปแล้ว และเธอที่รอเพื่อนอย่างคุโรโกะไปจัดการเก็บข้าวของ ข้างๆเธอเห็นรุ่นพี่สาวที่กำลังทำหน้าเคร่งเครียด
แต่ไม่ทันจะได้ถามอะไร คนเป็นรุ่นพี่ก็ทักก่อน เป็นฝ่ายเปิดบทสนทนา "เธอน่ะ ชื่ออะไรเหรอ? เป็นแฟนของคุโรโกะคุงรึเปล่า?"
อะไรนะ แฟนอะไรเล่า!? สายตาคนนอกมองคนสวยแบบเธอเป็นแฟนกับเพื่อนตัวเองเหรอ??
"อ้าวๆ ทำไมทำหน้าแดงแบบนั้นกันเล่า หือ?"
นะ หน้าแดง!?
"เปล่านะคะ ในโรงยิมอากาศมันร้อนๆ ต่างหากค่ะ"เธอโต้กลับไป "อีกอย่างฉันกับเท็ตสึยะเป็นเพื่อนสมัยเด็กกันต่างหาก ไม่ใช่แฟนกันหรอกนะคะ"
"อ้าว งั้นเหรอ?"รุ่นพี่ว่ามองอย่างสงสัย "ฉันไอดะ ริโกะ เรียกว่าริโกะก็ได้นะ เป็นโค้ช"
คะ โค้ช?!
"ค่ะ รุ่นพี่ริโกะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ฮิโรโตะ อายากะ ค่ะ"
เจ้าของดวงตาสีทับทิมว่า พร้อมปัดเส้นผมสีดำที่ลงมาปรกหน้านั้นปัดออกไปเบาๆ เธอยิ้มให้คนเป็นรุ่นพี่ กำลังคิดจะพูดอะไรสักอย่างคุยกับรุ่นพี่ริโกะ แต่ยังไม่ทันจะพูดสัมผัสจากไหล่ของอายากะที่ทำให้รู้สึกได้จนต้องหันไปมอง
"เท็ตสึยะ! นายน่ะ มาแบบปกติได้ไหม!?"
"ไปกันเถอะครับ คุณฮิโรโตะ"
"อ้าว จะไปกันแล้วเหรอ?"เด็กสาวผู้เป็นโค้ชของชมรมบาสเซย์รินถาม "งั้นก็กลับกันดีๆนะ คุโรโกะ ฮิโรโตะ"
"ขอบคุณครับ / ค่ะ โอเคค่ะ"
"คุยอะไรกับโค้ชเหรอครับ?"ระหว่างเดินเจ้าของตาสีฟ้าก็ถามออกมา เด็กสาวเงียบลง เธอถอนหายใจ ทำหน้าคล้ายไม่อยากจะพูด "ทำไมต้องทำหน้าแบบนั้นด้วยครับ? มีอะไรรึเปล่า?"
"รุ่นพี่ริโกะเขาถามว่าเราเป็นแฟนกันเหรอ?"
หลังตอบคำถามไม่มีเสียงใดตอบกลับออกมา และ…
"เฮ้อ/เฮ้ออ"
ถอนหายใจออกมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
"ถอนหายใจแบบนั้น มันหมานความว่ายังไงฮะ!?"
"คุณฮิโรโตะยังถอนหายใจเลยครับ"คนถูกถามโต้กลับ แล้วก็เดินนำไปต่อ อายากะสูดลมหายใจแล้วรีบสาวเท้าให้เร็วขึ้น รีบเดินตามเจ้าคนที่สูงกว่าไม่เหมือนตอนเด็กๆที่ตัวเท่ากันเลยสักนิด
"รอก่อนสิ จะรีบไปไหนเนี่ย?"บ่นออกไปอุบอิบ
คนถูกว่าหยุดฝีเท้าของตัวเองลง จนเธอที่เดินตามต้อยๆมาต้องหยุดตาม หน้าของอายากะชนเข้ากับแผ่นหลังของเพื่อนสมัยเด็ก เขาหันมาหาเธอ และก็ก้มสายตามองจากด้านบนจนถึงเท้าของอายากะ
"มองไร?"
"ในตอนนั้นบอกว่าจะสูงกว่าผมไงครับ?"
"หนักหัวรึไงฮะ?"
"ก็แค่อยากรู้นี่ครับ"พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆแต่ใจความเหมือนน้อยใจ "ตอนนั้นคุณฮิโรโตะพูดแล้วแช่งผมด้วยนะ ว่า ถ้าลืมจะต้องตัวเตี้ยกว่า"
ไอ้เรื่องสมัยเด็กเนี่ย พอพูดถึงกี่ทีๆก็น่าอายไม่น้อย
"ผมเลยบอกกับตัวเองว่าให้ท่องชื่ออายะจังในหัวให้แม่น"คนถูกแช่งบอกถึงเคล็ดลับในการจำ
"แล้วทำไมตอนนี้ถึงไม่เรียกอายะจังเหมือนตอนนั้น?"เจ้าของตาสีทับทิมเงยมองคนตัวสูงกว่า สบตาเข้ากับดวงตาสีฟ้าถามออกไปอย่างสงสัย
"ก็ให้เกียรติไงครับ"คุโรโกะ เท็ตสึยะอธิบายให้ฟัง "ถ้าผมเรียกคุณฮิโรโตะว่าอายะจังเหมือนสมัยก่อน คุณฮิโรโตะก็ต้องถูกมองไม่ดี อีกอย่างเราก็ห่างกันไปหลายปีแล้วเหมือนกันครับ ถ้าให้ดีก็ควรเว้นระยะห่างเอาไว้"
"อ้ออออ"ลากเสียงแสดงความเข้าใจออกไป "งั้นก็ตามใจนะ เท็ตสึยะ"
อายากะออกแรงเดินนำขึ้นไปแทนบ้าง เดินนำไปสองสามก้าว ตัวเธอก็หันกลับมาอีกครั้ง แล้วยิ้มกว้างพูดอย่างร่าเริง "ถึงเป็นแบบนั้นก็ยังชอบที่จะให้เรียกว่าอายะจังอยู่เหมือนเดิมนะ"
โดยที่เธอไม่รู้ตัวเลยสักนิด ว่าคำพูดของตัวเองมันทำให้เพื่อนสมัยเด็กของเธอรู้สึกได้ถึงหัวใจที่เต้นผิดจังหวะขึ้นมา แต่มันก็เพียงแวบเดียวเท่านั้นที่รู้สึกถึงการเต้น
"ว่าแต่คิเสะคุง เขาเท่มากๆเลย เขาเป็นเพื่อนกับเท็ตสึยะเหรอ?"
"ตอนม.ต้น เรียนที่เดียวกัน อยู่ชมรมบาสเหมือนกันครับ"
"โห...สุดยอดเลย"
"ถ้าชอบ สนใจคิเสะคุง เดี๋ยวผมเอานิตยสารที่สัมภาษณ์นักแข่งบาสของทีมปาฏิหาริย์ทั้งหมดตอนม.ต้นให้ดูก็ได้นะครับ คุณฮิโรโตะ"
"ว้าววว แต้งกิ้วนะคะะะ เท็ตสึยะ"
ตาสีแดงวาวขึ้นมาดูเป็นประกายสนุกสนานสดใส ทำให้คนเห็นต้องยกยิ้มบางขึ้นมาอย่างเอ็นดูในท่าทาง ริมฝีปากของเท็ตสึยะขยับต่อ "เผื่อจะสนใจบาสมากขึ้นครับ"
"ขายเก่งจังนะ คนเรา"
"แล้วซื้อรึยังครับ?"
มะ มุกแบบพระเอกนิยายแจ่มใสแบบนี้มันคืออะไร!?
"หยอกนะครับ"
ให้ตายเถอะ ชอบเล่นอะไรแบบนี้นะ คนเรา
"ว่าแต่ไปอยู่อังกฤษเป็นไงบ้างครับ?"คราวนี้ทางนั้นเป็นฝ่ายถามสารทุกข์สุขดิบของเพื่อนอย่างเธอบ้าง "เหมือนจะไม่เคยกลับมาญี่ปุ่นอีกเลยรึเปล่าครับ?"
"มันก็จริง"เธอตอบไป "ก็สบายดีนะ พวกเพื่อนๆก็โอเคเลยแหละ มีบางคนที่น่าหมั่นไส้เป็นเรื่องปกติ"
"ได้ยินแบบนั้นก็สบายใจแล้วครับ"
เจ้าของคำถามว่า
"เออ จริงด้วย"อายากะทักออกมา "ไว้วันหยุดนี้ เรากลับไปเล่นสนามเด็กเล่นกันเหมือนตอนอนุบาลไหม?"พร้อมชวนไปทำอะไรแบบเด็กๆ ให้ตายสิ เหมือนพวกคนแก่ที่ย้อนวัยไปตอนตัวเองสาวๆชะมัด
"พูดแบบนี้มันเป็นการชวนเดทนะครับ"
……..
"บะ บ้า! ใครเขาจะชวนนายเดทกัน บ้ารึเปล่า!?"
"ผมหยอกเล่นครับ"
"เท็ตสึยะ!! อีกแล้วนะ ชอบหยอกแรงรึไง เราอ่ะ"
อายากะโวยวายขึ้นมา เธอชักนับไม่ถูกแล้วว่าเธอโวยวายใส่ตัวของเพื่อนหนุ่มไปไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบแล้ว เท็ตสึยะในวัยเด็กคงไม่มีอีกแล้ว คงมีแต่เท็ตสึยะหน้านิ่ง แสนน่าหมั่นไส้คนนี้
"วันหยุด ไม่ว่างครับ"ตอบออกมา แล้วทำหน้าเหมือนคล้ายเสียดาย "เลื่อนไปเป็นวันอื่น คุณฮิโรโตะคงจะไม่ว่าอะไรหรอกใช่ไหมครับ?"
"ไม่ว่าหรอกน่า"
ก็ชัดเจนดี ไม่ว่างก็คือไม่ว่าง จะไปว่าอะไรได้
"ว่าแต่มีนัดอะไรเหรอ?"
"โค้ชบอกว่าทีมของเราจะไปแข่งกับทีมของคิเสะคุงที่โรงเรียนไคโจครับ"
คะ คิเสะคุง!?
เบาได้เบานะ อายากะ เบา
ท่องไว้ อย่าพึ่งบ้าผู้ชาย อย่าพึ่งบ้า อย่าพึ่--
"ปีหนึ่งแบบผมต้องลงเป็นตัวจริงด้วย"เท็ตสึยะบอกเล่าต่ออีก "คุณฮิโรโตะ ไม่คิดจะให้กำลังใจเพื่อนบ้างเลยเหรอครับ?"
ท่าทางน้อยใจแบบนั้นคือ!?
"ให้อยู่แล้วน่า เพื่อนแข่งเลยนะ จะไม่ให้ได้ไง"
"แต่แค่เชียร์คิเสะคุงมากกว่า?"
"ใช่!"
"...."
"........"
บ้าเอ้ย! เผลอหลุด!!
"เป็นคนแบบนี้จริงๆด้วยสินะครับ คุณฮิโรโตะ"
"ใช้คำพูดแบบนี้ หมายความว่ายังไง!?"
"เนี่ย ขนาดประโยคยังเหมือนของคิเสะคุงที่พูดในโรงยิมเลยครับ"
พร้อมกับส่งสายตา ผมผิดหวังในตัวคุณฮิโรโตะมากๆครับ มาอีก
เท็ตสึยะ บ้า!!! หลอกให้พูดเองนะ!!!!!
อายากะเดินออกมาจากร้านสะดวกซื้อ เพื่อนหนุ่มยังยืนรออยู่หน้าร้าน พอเห็นแบบนี้ก็ยิ่งอดหมั่นไส้ไม่ได้ อายากะเดินเข้าไปหา คนที่ยืนรอก็รู้ตัวว่าเธอเดินเข้ามาหา
ไม่เห็นเหมือนเธอที่โดนทักไม่รู้ตัวแบบนี้เลย
"คุณฮิโรโต---"
เสียงขาดห้วงไป เมื่อซองไอติมเย็นๆแตะเข้ากับแก้มขาวของอีกฝ่าย เท็ตสึยะนิ่งค้างหลังถูกความเย็นแตะ เป็นภาพที่ดูตลกอย่างบอกไม่ถูก เขายกมือขึ้นมาจับแขนของตัวเธอออก แล้วบ่น "เล่นอะไรครับ?"
"ใครเขาเล่นของกินกัน"เธอบอกแก้ตัว แต่มันไม่เนียน เพราะขำต่อท้าย "ไอติม ให้ ง้อ"
พอพูดคำนั้นออกไป คนที่จับแขนของเธอก็ค่อยๆผ่อนแรงลง ก่อนจะรับไอติมมาแกะซองออก
"ขอบคุณครับ คุณฮิโรโตะก็เป็นคนดีเหมือนกัน"
เธอเบะปากขึ้นมา มือก็แกะให้เจ้าไอติมในซองออกมาจากซอง แล้วงับของหวานเย็นๆนั้น
ทั้งสองคนต่างเดินไปต่อ ใช้เวลาสักพักอยู่เหมือนกัน กว่าจะถึงหน้าบ้านของเธอเหมือนทุกวัน
"งั้นผมกลับก่อนนะครับ"
"เดี๋ยวก่อน"
"ครับ?"
อายากะขัดคุโรโกะที่กำลังจะเดินกลับบ้านของตัวเอง "อย่าลืมคืนค่าไอติมด้วยนะ"
"ใจร้ายจังครับ นึกว่าเลี้ยงซะอีก"
"งั้นครั้งหน้าถ้าทางนี้เป็นฝ่ายงอนก็ง้อสิ จะได้ไม่เรียกเก็บตังค์"
เธอได้ยินเสียงถอนหายใจออกมา "ครับๆ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมกลับจริงๆแล้วนะครับ"
"อย่าพึ่ง!"
"ครับ?"
เท็ตสึยะทำหน้าเอือม หันมาอีกรอบเพื่อคุยกับเพื่อนสนิทในสมัยอนุบาล
"ที่แข่งกับคิเสะคุงน่ะ ตัวฉันไปเชียร์นายไม่ได้ ไปเชียร์คิเสะคุงก็ไม่ได้หรอกนะ" อายากะพูดอย่างจริงจัง แสดงออกมาให้เห็นถึงความจริงจังระหว่างพูด "แต่ว่า…"
เว้นช่วงเสียงไว้ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วบอกออกไป
"ชนะให้ได้แล้วกัน"
ตาของคนที่ถูกบอกให้ชนะ เบิกกว้างขึ้นคล้ายตกใจ...และไม่คาดคิด
"ได้ยินไหม? ชนะให้ได้นะ!"
"ครับ เข้าใจแล้ว"
อายากะคงไม่ได้สังเกตว่าเพื่อนของเธอยิ้มออกมาเพียงแค่คำเชียร์สั้นๆแบบนั้น
"คราวนี้…ผมกลับได้จริงๆแล้ว ใช่ไหมครับ?"
"กะ ก็กลับไปดิ ใครห้าม!"
"ก็มีคนแถวนี้แหละครับ"
"ไปเลยไปๆ!!"
"ครับ ไปแล้วครับ"
คนที่ถูกไล่ว่า ยิ้มออกมาบางๆให้เห็น ก่อนจะหันหลังกลับไป ระหว่างเดินเขายกมือขึ้นมาโบกลาจากด้านหลัง เธอมองแผ่นหลังของเขาแล้วยิ้มตามออกมา ก่อนจะเดินเข้าบ้านของตัวเองเหมือนทุกๆวันที่กลับ พร้อมส่งเสียงให้คนเป็นแม่ได้ยิน
"กลับมาแล้วค่ะ!"
|||||
วันนี้นำตอนที่สามมาส่งแล้วค่า
ชอบมาดึกๆตลอด แต่ทางไรท์ไม่สนับสนุนให้คนอ่านนอนดึกนะคะ
เป็นห่วง ฮิ้วววววว
ในอนิเมะตอนที่ 3 เนี่ย ครก. ไปแข่งกะคีจังแล้วนะคะ
แต่เราปรับ ให้ดำเนินเรื่องช้ากว่าอนิเมะ
(หรือก็คือเนื้อหาของตอนนี้ยังอยู่ช่วงท้ายของ ตอนที่2)
ยังไงถ้าดำเนินเรื่องช้าไปยังไงต้องขออภัยจริงๆนะคะ
ส่วนนึงทางตัวคนเขียนอยากสอดแทรกจังหวะให้ตัวละครสองตัวได้พัฒนาความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันด้วย /////
แล้วก็ขอบคุณสำหรับการติดตามและคอมเม้นนะคะ!
ความคิดเห็น