สวัสดีชาวเด็กดีค่ะ สบายดีมั้ย
เมื่อวานไม่ได้อัพไดอารี่นี้เพราะเหนื่อยมาก
กลับมาถึงเรายังไม่ได้อาบน้ำก็ล้มนอนเลย
จนแม่มาปลุกให้ไปอาบนี่แหล่ะ
วันนี้ก็ไม่ได้มีอะไรผิดแปลกไปจากเสาร์อื่นๆหรอก
แต่ทำไมถึงเหนื่อย...คงเป็นเพราะความเครียด
ที่...ดิคหายไป...ละมั้ง...
วันเสาร์นี้ตอนเช้าเทนิปุริสนุกมากมาย
ขำฟูจิ ลงเล่นคาร์ริ่งทั้งๆที่ไม่มีคนสมัคร
มันก็เลยชนะไปโดยปริยาย
แต่ว่า...เราคิดในใจ
ลองให้ฟูจิลงแข่งโบว์ลิ่ง(ถ้ามี)ดูสิ
แล้วจะรู้ว่า...ในพจนานุกรมของอัจฉริยะฟูจิ ชูสึเกะ
ก็มีคำว่า "แพ้" ได้เหมือนกันล่ะน้า...
ส่วนเรียวมะ...ชนะแบบขี้โกง - -"
มันไม่ใช่เทนนิสซะหน่อย เล่นแบบเทนนิสเฉยเลย
ตอนเช้าพ่อมาถามว่า...
ไม่โทรไปหาเพื่อนให้หาดิคให้เหรอ?
ตกใจอย่างแรง...แต่ก็พอรู้แล้วล่ะ
คือ..เรายังไม่ได้บอกใครเลยเรื่องดิคหาย
แต่พ่อ...เข้ามาอ่านไดอารี่เรา...อีกแล้ว
เราไม่ชอบให้พ่อเข้ามาอ่านเลย
จากนั้นเราก็โดนพ่อแม่ดุอีกล่ะ ไม่ชอบเลย
เพื่อนก็โทรมาบอกว่า หาดิคไม่เจอ
คงมีคนเก็บไปแล้ว
จะเก็บไปทำไม? เพื่อให้ตัวเองได้ใบเขียว?
แล้วทำให้คนทำหายหายากขึ้นเนี่ยนะ?
เพื่อนที่เป็นคนยืมเราไปก็ทำเป็นทองไม่รู้ร้อน
ยืมไปแล้วคืนไม่ถึงมือ แต่ตนก็ยังบอกว่า
"เค้าไม่รู้อ่ะ เค้าคืนไปแล้ว"
แล้วปล่อยให้เราร้องไห้อยู่คนเดียว...
วันนี้ไปเรียนพิเศษ
ขนาดออกจากบ้านเร็ว ก็ยังไปสายได้อีก
เพราะยางรถมันรั่ว ต้องเปลี่ยนยางใหม่
ไปถึงครูก็เข้าสอนแล้ว ภาษาอังกฤษ
เราเข้าไปแล้วนั่งฟังครูแบบงงๆ
ครูเค้าอธิบายเรื่องอะไรหว่า?
ก็นะ คนมาสายก็งี้แหล่ะน่า ไม่มีเพื่อนข้างๆให้ถามด้วย
เพราะคนข้างๆคนนึงก็ย้ายที่ อีกคนยังไม่มา
แต่พอครูให้ทำแบบฝึกหัด
ครูอธิบายเป็นอย่างข้อแรกให้แล้ว เราก็...
พรืดๆๆๆ แป๊บเดียว...เสร็จสิบข้อ - -"
ครูหันมามอง "เสร็จแล้วเรอะ? ดี..."
อ่าฮะ...ดี...เสร็จก่อนคนที่มาก่อนอีก เออ - -"
แล้วก็ใช่ว่าไม่ถูกนะที่ทำมา...
วันนี้ครูไม่มาสองคน ให้ครูอื่นมาสอนแทน
ครูวิชาวิทยาศาสตร์ ให้ครูอีกคนมาสอนแทน
ซึ่งครูคนนั้น...ทองอร่ามเต็มข้อมือเลย - -"
เวลาพูดเสียงดังแสบแก้วหู...ครูคงคิดว่าคนข้างหลังจะไม่ได้ยิน
แต่เรา คนข้างหน้า เต็มๆหูเลยฮะ - -"
วิชาสังคม...ครูที่พูดเสียงแหลมแบบแหบๆอ่ะ
ครูเค้าเป็น...แม่ของครูคนเก่า O[]O !!!
แบบว่า...ตัวพอๆกัน หน้าตาดูอายุไม่น่าต่างกันเท่าไหร่
แต่กลายเป็นแม่ลูกกันซะงั้น ??
ครูคนเก่าหน้าเด็ก ครูที่มาสอนแทนคนนี้ก็ไม่ได้แก่
แต่เกิดก่อนแม่เราตั้งประมาณแปดปี (โห...)
วันนี้ไปเดิน เดอะ มอลล์ อีกเช่นเคย
ได้หนังสือมาสองเล่มล่ะ
เอาไว้คลายเครียด...แต่มันก็ยิ่งเครียดถ้านึกถึงเรื่องนั้น
"季節のノート" (คิเซทสึ โนะ โน๊ต)
"Season Note หมายเหตุฤดู"
เกี่ยวกับฤดูกาลของญี่ปุ่นในญี่ปุ่น
และอะไรที่เปลี่ยนแปลงหลายๆอย่าง ในแต่ละฤดู
รูปภาพมันทำให้ผ่อนคลายดีน้า...
และ หนังสืออีกเล่ม "Nine Lives"
เรื่องนี้เปิดอ่านดูก็ติดหนึบ
จนแม่เรียกว่าจะจ่ายตังค์แล้ว แต่เราอ่านยังไม่จบ
ก็เลยถือติดมือออกมาด้วย
ก็เลยเป็นอันต้องซื้อโดยไม่ได้คิด
แต่คนขายก็บอกว่าสนุกนะ
แต่เราเจออีกเล่มด้วยล่ะ แบบนี้
เราไม่รู้ว่ามันต่างกันรึเปล่า? ต่างกันยังไง?
แต่เรายังไม่ได้ซื้อมาหรอก
กะว่าลองไปดูอาทิตย์หน้าอีกครั้งแล้วค่อยซื้อ
วันนี้ก็ขอตัวก่อน ง่วงนอน
ถึงตอนนี้จะสิบเอ็ดโมงกว่าๆแล้ว
แต่มันก็ง่วงนะ ไปหาอะไรทำแก้ง่วงดีกว่า
(การนอนท่าจะแก้ง่วงได้ดี)
เจอกันตอนเย็นจ้า...
.
.
.
.
.
รูป
"Nine Lives"
เราว่าเราชอบเรื่องนี้มากเลยล่ะ ลองไปซื้อมาอ่านดูสิ
ความคิดเห็น
ใน PS. ของเรา เราไปเจอมาจากบันทึกของอายะล่ะ
อายะ...ที่เขียนเรื่อง "บันทึกน้ำตาหนึ่งลิตร" ซึ่งเป็นเรื่องจริงๆของอายะ
เราว่าตอนนี้เรากำลังรู้สึกแบบความหมายนั้นพอดี
เราอยากแนะนำสำหรับคนที่กำลังท้อแท้กับชีวิต ให้ลองอ่านเรื่องนี้
บันทึกของอายะ ที่ต่อสู้กับโรคร้าย (คนที่ท้อแท้ ตอนนี้คงเป็นเราล่ะมั้ง)
(ซึ่งถ้าเธออยู่ถึงตอนนี้...ก็อายุพอๆ กับแม่เราแล้ว)
เกิด 1962 หรือ 2505 ล่ะ (เกิดก่อนแม่เราอีก)
ความหมายของใน PS. เรา
"aoi kaeru, watashi wa...nan no tame ni ikiteiru no darou ka?"
"青いカエル、私は 何のために生きているのだろうか？"
"กบฟ้า (แน่นอนว่าคำนี้เราเขียนเพิ่มมาเอง) ฉัน...จะเกิดมาเพื่ออะไรกัน?"
--- คนรักกบฟ้า ---
PS. สถานะตอนนี้ : aoi kaeru, watashi wa...nan no tame ni ikiteiru no darou ka?
ขอบคุณที่ไปเม้นให้ในไดอารี่นะคะ
PS. ''การคลี่คลายน่ะ ไม่มีแพ้หรือชนะ ไม่มีหนึ่งไม่มีสอง แต่มีความจริงเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น'' "แกในตอนนี้น่ะ ไม่ใช่ผู้รักษาความเป็นธรรมหรอก แต่เป็นแค่ฆาตกรโหดกระหายเลือดที่แสนอัปลักษณ์ต่างหาก"
PS. ถ้าทำได้ เราอยากมีความสุขตลอดเวลา ตลอดกาลและตลอดไป...
ไม่ใช่กบ หุหุ
PS. ถ้าทำได้ เราอยากมีความสุขตลอดเวลา ตลอดกาลและตลอดไป...
PS. ความรักไม่ได้ไม่เฉพาะแต่ผู้ทรงอำนาจเท่านั้น แต่มันสำหรับทุกคน....แม้สิ่งที่ต้องแลกคือความตาย....!
บัตรความดีเรอะ???
(นี่มันกรณีคล้ายๆหนังสือสังคมตูเลยไม่ใช่เรอะ)
PS. Anta, mae ni itta na, daiji na mono wa tebanasuna to.
ปะป๋าของเจ้าเลเวียน้อยเข้ามาอ่านไดอารี่ในเด็กดีด้วยเหรอ 5555
น่ารักจัง แต่ก็นะ
พี่นัฐก็คิดว่างั้นละ โทรให้เพื่อนไปหาให้นะถูกแล้ว ยอมเสียคะแนนให้คนเจอ
แต่ได้ดิคคืนมา ก็เอาเหอะนะ
อย่ามานั่งเสียใจอยู่เลยน๊า ให้เพื่อนช่วยหาก็ดีนะ ส่วนที่คนที่ยืมแล้ว ไม่ช่วยปัดความรับผิดชอบแบบนี้
ม.2 ก็ถือว่าโตแล้วนะ ลองค่อย ๆ ดูอีกที ว่าจะจัดการยังไง
ขอให้เจอดิคไวไวน๊า
คิดถึง
พี่นัฐ
ปล.ไดอารี่ ไม่มีวันไหน ที่ไม่ยาว อ่ะคิกๆๆ
PS. ลมหนาว และ ดาวเดือน by นัฐชา ดวงตาสีดำ กับ คฤหาสน์สีขาว by เจ้าชายสีน้ำเงิน
สบายดีป่าวจ๊ะ
แมวน่ารักจัง
PS. I love you, I like you, I miss you very much and I give you every things, but why you makes me hurt? I will forget you and forget every thing of you!
PS. I love you, I like you, I miss you very much and I give you every things, but why you makes me hurt? I will forget you and forget every thing of you!