เล่าเรื่องเข้าค่ายวันที่สองสุดโหด

กลับมาวันที่สองหลังจากการเข้าค่ายสุดโหด

ทรมาน...จริง จริ๊ง - -"

ถ้ายังไม่ได้อ่านของวันแรกก็ลิงค์ไปอ่าน+เม้นท์หน่อยนะ

จะได้รู้ว่าอ่านแล้ว

=> http://my.dek-d.com/Maple_MP/diary/?day=2008-09-23

วันนี้ต้องตื่นตั้งแต่ตีห้าครึ่ง

โอ้ย...ฉันล่ะจะบ้าตาย

มืดตื้ดตื๋อเลย แถมหนาวเย็นยะเยือกอีกต่างหากบนเขาเนี่ย

แล้วก็ต้องเดินตรงดิ่งไปล้างหน้าแปรงฟัน

แต่ก็ดันมีห้องน้ำแค่แปดห้อง

มีคนสามร้อยกว่าคน ห้องน้ำแปดห้อง!!

แบบนี้...ฉันก็เลยขอตัว

ขอแค่ล้างหน้าแปรงฟังก็พอ...

(ทำตัวน่าเกลียดอีกแล้วฉัน)

ข้าววันนี้ขอเป็นข้าวต้มอีกเช่นเคย

อันที่จริงทำเป็นข้าวสวยธรรมดาแหล่ะ

แต่มันยังไม่สุก แล้วครูเค้าใหส่งข้าวแล้ว

ก็เลยต้องทำใจขอยืมข้าวเพื่อนซึ่งเป็นข้าวต้ม

ส่งไปพร้อมกับหมูยัดไส้วุ้นเส้น+แครอทหนึ่งชิ้น

ก็เวลาครูหรือพี่เค้าตรวจชิมอาหารที

เค้าชิมไม่ถึงครึ่งของครึ่งของครึ่งของครึ่งของครึ่งช้อนเลย

ก็เลยเอาให้ไปชิ้นนึงนี่แหล่ะ

พอถึงที่ครูเค้าตรวจอาหาร

พี่เค้าชิม...แค่ชิ้นเล็กกระจิ๋วเดียว

ไม่ถึงครึ่งของครึ่งของครึ่งของครึ่งของครึ่งช้อนจริงๆด้วย

ให้ตายสิ อุตส่าห์เอามาให้แค่ชิ้นเดียว

ยังชินแค่นั้นอ่านะ ชักงงพี่

อ้อ...ครูเค้ามีแจกสมุดให้หัวหน้าเป็นผู้รักษาด้วยนะ

แล้วหลังเล่มมีให้ขอลายเซ็นต์พี่เลี้ยง

...พวกพี่ๆม.ปลายที่มาดูแลพวกเรานี่แหล่ะ

แล้วเราก็โดนเพื่อนสั่งให้ไปจัดการขอลายเซ็นต์

พี่ที่อยู่ใกล้ๆก็ พี่เจน

"พี่เจน เซ็นต์ให้หน่อยได้ป้ะ"

"โน่น ไปให้พี่ปิ๊กเซ็นต์ให้ได้ก่อน"

ไอ้เราก็คิดว่าสงสัยพี่ปิ๊กจะเป็นคนเซ็นต์ยาก

ต้องสั่งให้ทำอะไรต่างๆนานาก่อนแน่เลย ถึงจะยอให้ลายเซ็นต์

แต่เอาเถอะ เราไม่ใส่ใจอะไรมาก

"พี่ปิ๊ก เซ็นต์ให้หน่อยได้มั้ยคะ"

แล้วพี่ปิ๊กก็หยิบสมุดกับปากกาไป

แล้วเซ็นต์ให้โดยง่ายดายจนเราถึงกับอึ้ง

แล้วเราก็เอากลับมาให้พี่เจนเซ็นต์

"เฮ่ย ทำไมพี่ปิ๊กเซ็นต์ให้ง่ายจังวะ

พี่เค้าไม่ได้ให้ทำอะไรเลยเหรอ"

"ก็ หนูแค่บอกให้พี่ช่วยเซ็นต์หน่อย

พี่เค้าก็หยิบไปเซ็นต์เลยอ่ะ"

พี่เจนก็เลยเซ็นต์ให้ง่ายดายเลย

พอเราหันไปมองพี่เจนอีกที ก็เห็นว่ามีเพื่อนในห้องเราไปขอพี่ให้เซ็นต์

แล้วพี่เค้าก็ถามคำถามโน่นนี่ ต้องตอบให้ได้

พี่เค้าถึงจะเซ็นต์ให้

โห...เห็นงี้ เราได้เปรียบนะเนี่ยที่พี่เจนเซ็นต์ง่ายมากๆ

แล้วต่อไปก็พี่หยิ่ง เอ้ย หญิง

"พี่หญิงช่วยเซ็นต์ให้หน่อยได้มั้ยคะ"

พี่หญิงก็หยิบไปเซ็นโดยง่ายอีกเช่นเคย

งั้น สามลายเซ็นต์แรกก็ได้มาอย่างง่ายดาย

แล้วต่อมาก็ถึงเวลา...ขึ้นเขาลุยป่า

เขาเหรอ...ไม่อยากจะพูด

ทางชันสุดๆ มีแต่ทางขึ้นเฉียงประมาณหกสิบองศา

ตลอดทางก็ต้องเกาะเสื้อเพื่อน

ถ้ากรูตก มึงก็ตกด้วย (ไม่สุภาพเลยฉัน)

คนข้างหลังก็ต้องล้มเป็นโดมิโน่ล่ะเอ้า

ขึ้นทางแบบนี้ไม่ยอมมีทางเรียบราบจนาพื้นซักที

เมื่อยเท้ามากนะเนี่ยที่ต้องเกรงข้อเท้าให้บิด

ประมาณหกสิบองศาเนี่ย

กับน้ำที่ถือกันคนละขวด ส่วนเรา...

จิ๊กน้ำเพื่อนมา โดยการแกล้งบอกว่า

"มา เค้าช่วยถือ"

แล้วก็จิ๊กไปเลยทั้งขวด

แต่ถึงทางจะยาวนาน เหนื่อย หอบ แฮก หิวน้ำ

กระหายน้ำขนาดไหน

แต่เราก็กินได้ไม่ถึงครึ่งขวด

เนื่องจากต้องเก็บเอาไว้กิน เดี๋ยวได้อดตายกันก่อน

พอเข้าใจแล้วว่าทำไมน้อ?

ทำไมกบฟ้าถึงขนาดต้องถอดเสื้อตอนเดินขึ้นเขา

(ง่ะ?!)

ตอนนั้นมีวีดีโอของชาวกบตะลุยโลกมนุษย์เพื่อหาตุ๊กตากบ

แล้วกบฟ้า กบเหลือง กบชมพู และกบฟ้าอีกตัว

ในรูปนี้อ่ะ



เห็นป้ะ? ในมือซ้ายของกบฟ้า

กำเจ้าตุ๊กตากบเขียวเอาไว้อยู่น่ะ

นั่นแหล่ะกุญแจสำคัญในการกลับสู่โลกกบ

ก็เห็นว่ากบฟ้าก็ลุยเดินขึ้นเขา

เราก็ต้องทำได้เหมือนกันสิ

ขึ้นเขา ไปตามหาตุ๊กตากบ

ตอนนั้นเราให้กำลังใจตัวเองแบบนี้

ก็ดีนะ กำลังใจนี้

แต่กำลังใจมันหดลงทันที

เมื่อวิกี้ซึ่งเดินนำหน้าเราหันมาบอกว่า

"เมื่อกี้เค้าเจอกบอ่ะ"

"ไหนกบ"

"กบโดนเหยียบแบนตายอยู่ข้างทาง"

เฮ่ย พูดงี้ก็สวยดิ

แล้วในที่สุดก็ถึงจุดหมาย...

...แต่ก็ ไม่เชิงยอดเขาแบบพวกกบนะ

ครูให้แต่ละห้องวาดรูปในกระดาษแผ่นใหญ่

ในหัวข้อ "ป่าในฝัน"

เราไม่ขอมีส่วนร่วมมาก เนื่องจาก

เพื่อนมันยืนมุงกระดาษจนมิด มองไรไม่เห็นเลย - -"

เราก็นั่งลงข้างหลัง มีมด แมลง ต่างๆนานามากมายก่ายกอง

ต้นไม้สูงใหญ่ร่มรื่นดีจริงๆ

แต่ก็ไม่ทำให้เย็นสบายได้เลย

เดินมาเหนื่อย เมื่อยล้ามากๆซะขนาดนี้นี่นา

มันไม่ช่วยให้หายเหนื่อยเลย

น้ำก็กินไปหลายอึก แต่ก็ยังไม่หมดขวด

เหงื่อเค็มๆออกมาเต็มไปโม้ด

ถามว่ารู้ได้ไงว่าเค็ม

ก็มีผีเสื้อตัวนึงมาเกาะที่มือเรานานหลายนาที

ผีเสื้อมันชอบกินอะไรเค็มๆ น้ำเค็มๆ เงี้ย

ก็มีเกาะที่นิ้วเราแล้วก็ดูดๆๆๆ

ซักพักก็บินไปเกาะนิ้วอื่น

ซักพักก็บินไปเกาะนิ้วอื่นอีก

นานมากเลยเชียวล่ะ

แต่พอเพื่อนเราคนนึงเดินมานั่งข้างเรา ผีเสื้อมันบินหนีเลยอ่ะ

เราก็เสียด๊าย เสียดาย

เพื่อนมันไม่รู้ว่ามีผีเสื้อเกาะอยู่ เพราะฉะนั้นช่างเถอะ

ไม่ว่ากาน...^^

แต่ก็เสียดายนะ

แต่ซักพัก เราก็นั่งชมวิวแมกไม้ (บรรยายเว่อร์)

แล้วกันกลับมามองที่มือ เนื่องจากรูปสึกว่าเหมือนมีอะไรมาติดที่มือ

อ้าว เจ้าผีเสื้อตัวนั้นนี่นา

ตัวเดินแน่นอน จำสีได้

สีน้ำตาล ตัวเล็กๆ

มันกลับมาแล้ว น่ารักมากเล้ย

เพื่อนก็หันมาเห็น เพื่อนคนที่นั่งลงเมื่อกี้อ่ะ

"เฮ่ย ผีเสื้อ" เพื่อนมันเห็นก็อยากได้บ้าง

ก็เลยเอานิ้วเข้ามาลองจับ

ผีเสื้อบินหนีเลย ชิ

คราวนี้ตั้งใจทำนี่หว่า

ไม่ให้อภัยนะเฟร้ย...ล้อเล่น อิอิ

ช่างมันเถอะน่า ถึงเพื่อนจะไม่มา

แต่ยังไงเดี๋ยวมันก็ต้องไปอยู่ดี ถูกมะ?

แล้วต่อมาเราก็เห็นเพื่อนในห้องเราเช่นเคย

ไปขอลายเซ็นต์พี่วิทยากรคนนึง

แล้วก็โดนพี่สั่งให้ลงไปนอนคลุกฝุ่นกับพื้นทั้งหมู่เลย

แล้วเดินเป็นแมงมุมกระดึ๊บๆเหมือนหนอน(?)

ไม่รู้ดิ อธิบายไม่ถูก

แล้วก็ได้ลายเซ็นต์มา

แล้วก็ไปขออีกคน

พี่เค้าก็สั่งให้ไอ้หมู่เนี้ย หมู่เดิม

ไปนั่งหน้าต้นไม้กันคนละต้น

แล้วตะโกนเสียงดังฟังชัดลั่นโลกว่า

"ต้นไม้จ๋า ผมรักต้นไม้นะคร้าบ

ผมจะดูแลต้นไม้ให้ดีที่สุดคร้าบ"

แล้วก็จูบต้นไม้ 555+ (พูดจริง)

แล้วก็ถึงตาเรา...โดนเพื่อนใช้ให้ไปขอลายเซ็นต์พี่

แหม...เพื่อนพวกนี้นี่ ไม่กล้าอ่ะดิ

กลับโดนพี่ใช้ล่ะสิท่า

เราก็เลยจัดการ ขอลายเซ็นต์พี่ที่ขอยากสุดๆ

"พี่บีขา ช่วยเซ็นต์ให้หน่อยได้ป้ะ"

พี่เค้าก็หยิบสมุดไปเขียนชื่อ แล้วไม่เขียนนามสกุล+ไม่เซ็นต์

"ไปหานามสกุลพี่มา เดี๋ยวพี่เซ็นต์ให้"

ง่า...เราก็ซวยเราไป

แต่เราก็ไม่รู้จะหายังไง

เพราะมีแต่คนไปถามพี่คนอื่นๆ

ก็ไม่มีใครรู้นามสกุลพี่บีเลยซักคน

เราก็...ตัดสินใจใช้วิธีชั่วร้าย

"เฮ่ย...ได้ลายเซ็นต์พี่บีมารึยัง"

เราถามเพื่อนในห้องที่กำลังตามขอลายเซ็นต์พี่

เพื่อนได้มาแล้ว เราก็ขอหน่อยน้า

แล้วเพื่อนก็บอกนามสกุลพี่บีมา

ภายในเวลาไม่ถึงห้านาที

เราก็เดินไปหาพี่บีแล้วบอกว่า

"พี่บีนามสกุล...ใช่ป้ะ" (ขอไม่เปิดเผย)

"เฮ่ย รู้ได้ไง รู้เร็วจริง ไปลอกเพื่อนมาล่ะสิ"

ก็ถูกอ่าค่ะ แต่พี่ไม่ได้ห้ามลอกเพื่อนนี่นา

555+ เสร็จฉันล่ะ รายเซ็นต์พี่บี

เป็นไง วิธีการชั่วร้ายของฉัน

แล้วก็ถึงเวลาออกไปอธิบายรูปภาพ "ป่าในฝัน"

โห? เพื่อนฉัน

ฝันจริงๆค่ะทุกคน

มีทั้งไดโนเสาร์

และสัตว์ต่างๆนานาที่ไม่มีแล้วในโลกนี้

ต้นนารีผล ได้มาจากชื่อจริงของไนซ์จังที่ชื่อ นีรา

ก็เปลี่ยนกลับกันเป็น นารี

เมื่อมีนารีผล ก็มี มะกะรีผล

สามารถเอาไปทำเป็นผัดมะกะโรนีได้

จินตนาการล้ำเลิศจริงๆเพื่อนฉัน

มีกบด้วย...แต่เป็นกบสีม่วง - -"

แล้วก็ถึงเวลากินข้าวกลางวัน

ข้าวกลางวันก็ต้มยำกุ้ง อร่อยมากๆ

แต่คะแนนแค่ 8.5

ไม่เข้าใจจริงๆเล้ยเชียว

แล้วก็ถึงเวลา Walk Rally เดินทางไกลกันหน่อย

เมื่อยสุดๆแบบสุดกู่

ฐานแรกต้องจับหมายเลขขึ้นมา

และจะมีคำใบ้ให้ทายว่า

พี่วิทยากรที่ใบ้ในแผ่นกระดาษแต่ละฐานนั้นเป็นใคร

ได้หมายเลขสี่

คำใบ้แรกคือ "ผิว" เราเป็นคนออกไปจับ

ผิว? หมายความว่าไง ไม่เข้าใจจริงๆนะเนี่ย

ดูต่อไป ฐานต่อไปคำใบ้คือ

"ผู้หญิงก็ได้"

เริ่มงง

ฐานต่อไป

"ผู้ชายก็ได้"

อ้าวเฮ่ย แบบนี้คงแสดงว่า

พี่คนนั้นไม่ใช่คนธรรมดาแน่ๆ

ไม่ตุ๊ดซี่ก็ทอมล่ะนะ

ฐานต่อไปก็..."เด็กแนว"

งั้นก็คงต้องเป็นทอมแน่ๆเลย

หือไม่ก็คนที่ชอบใส่กางเกงยีนส์

ฐานต่อไปก็..."สองสี"

หมายความว่าไง สองสี ผิวสองสีเหรอ?

งงมากๆ ฐานต่อไปก็ "ฟันเหล็ก"

หา? ดัดฟันด้วยรึไง?

หรือว่าจะมีความหมายโดยนัย

เช่นว่าเป็นคนที่ฟันคม(?)

และแล้ว เฉลยก็มา พวกเราเดาผิด...จนได้

แต่เอาเถอะ มันไม่เกี่ยวกับคะแนนซักหน่อย

เอาล่ะ...ได้เวลากินข้าวเย็น

เป็นต้มจืดที่อร่อยที่สุดจากที่เคยกินมาเลย

บอกตามตรง แต่คะแนน...แค่ 7.5 เนี่ยนะ?

เอาเถอะ

แล้วก็ถึงเวลาชุมนุมรอบกองไฟอันแสนทรหด

ถึงแม้จะสนุก ทรหด...ตรงที่เราง่วง

จะหลับแหล่ไม่หลับแหล่อยู่แล้ว

แต่ก็สนุกมากเลย ได้เต้นด้วย

แจวมาแจวจ้ำจึก น้ำนิ่งไหลลึกนึกถึงคนแจว

แจวเรื่อ...ไปโน่นไปนี่

แต่เราก็เล่นลุกให้หมดทุกแจวเลย

เช่น แจวเรือจะไปซื้อหวย ขอเชิญคนสวยลุกขึ้นมาแจว

เราก็ "เราไม่ใช่คนสวย ไม่ใช่คนสวยแต่เราอยากแจว"

(อันที่จริงใช้คำว่า "กู"

แต่ไม่สุภาพ ก็เลยเปลี่ยน)

ขอเชิญคนหล่อลุกขึ้นมาแจว

ก็..."เราไม่ใช่คนหล่อ ไม่ใช่คนหล่อแต่เราอยากแจว"

เหอๆๆ เอาให้มันส์หลุดโลก

แต่พอมันหยุดมันส์ไปแล้ว

เราก็นั่งหลับ...ไม่มีไรหนุกเลยนี่นะ

แต่พอมันส์อีกรอบก็...จัดการขอมันส์อีกซักรอบ

พอหยุดมันส์ เราก็นั่งหลับอีกเช่นเคย

ง่วงจริงๆครับพี่น้อง

แล้ววันนั้นก็จบลงด้วย(เกือบ)ดี

เนื่องจาก...กล้อง

ฉันยังหาไม่เจอเลย ทำไงดี

ไม่สิ ไม่ใช่แค่กล้อง

ท้อกกิ้งดิคเราก็หายไปด้วย

นี่หรือว่า!?

เราพอจะคิดได้ว่า ต้องเป็นฝีมือพี่วิทยากรแน่ๆ

ตอนนั้นเรานั่งถามเพื่อนๆอยู่

"เค้าคิดว่าพี่ต้องเอาไปแน่ๆ"

แล้วก็ตายล่ะสิที่..พี่อยู่แถวนั้นพอดี

ก็เลยถาม "ทำไมถึงคิดว่าพี่เอาไป"

เรากลัวมากเลยตอนนั้น เราก็เลยตอบตามความริงที่เราคิด

"ก็หนูคิดว่า มันเป็นพวกของมีค่า

พี่ก็เลยเก็บไว้ให้"

เรา...นั่งร้องไห้อยู่คนเดียวในเต๊นท์แล้วไหว้ขอพรพระ

ตอนนี้เราไม่ปรารถนาสิ่งใดไปมากกว่ากล้องกับดิคอีกแล้ว

ขอให้เราได้กล้องกับดิคคืนด้วยเถิด

แล้วก็นอนหลับร้องไห้เบาๆไปทั้งอย่างนั้น

แล้วคืนนั้นเราฝันอีกว่า...

พี่วิทยากรเป็นคนเอาไปแล้วเอามาคืนให้

เราฝันว่าเราได้คืนแล้ว...

.

.

.

.

.

ภาพนี้



เหรียญทองโอลิมปิก...ซะที่ไหนเล่า

เหรียญทองจากการที่เราแข่งเทนนิส

...เทเบิ้ล เทนนิส (ปิงปอง)

และอีกอย่างคือ...ไม่ใช่เรานะจ้ะที่แข่งได้

พ่อเราต่างหาก เมื่อปีที่แล้วก็ได้เหรียญทอง ปีนี้ได้อีก ดีจัง

แน่นอนว่าเราจะไม่มีทางไปเชียร์อีกเด็ดขาดเนื่องจาก

ตอนนั้น วันแรกเราไม่ได้ไปเชียร์ พ่อแข่งชนะ

วันที่สอง เราไปเชียร์ พ่อแพ้

วันสุดท้าย เราไม่ได้ไปเชียร์ พ่อเอาเหรียญทองกลับมาฝาก

เราเป็นตัวอัปมงคลจริงๆ 555+

แล้วเพลงนี้ เพลงที่เราไปแข่งตอนนั้นแล้วเรากลายเป็นตัวเด่น

ไม่รู้ทำไมอ่านะ เพื่อนได้ยินเพลงนี้ทีไรจะเรียกให้เราไปเต้นทู้กที