และแล้ว วันสุดท้ายแห่งการผจญภัยในนรกก็มาถึง - -"
วันนี้อาหารเช้าก็คือ ขนมปังทาเนย กับแยมสตรอเบอร์รี่
อร่อยที่สุดในทุกๆมื้อที่ได้กินมาในวันเข้าค่ายนี้
เพราะไม่ต้องทำอะไรมากนอกจาก....
เอาขนมปังฟาร์มเฮ้าส์ออกมาแผ่นนึง
แล้วทาเนย หรือแยมสตรอเบอร์รี่ที่เตรียมมาเอาไว้บนหน้า
รสชาติจะอร่อยหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับรสชาติของขนมปังและแยม
ไม่เกี่ยวกับคนทำนะ แบบนี้
หรือถ้าคนทำหน้าตาดี มันอาจจะอร่อยไปด้วยก็ได้
555+ (เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย)
แล้วเราก็ดันออกมาจากเต๊นท์คนสุดท้าย
ไปถึงที่ทำครัวคนสุดท้าย
ก็เลยต้องรับผิดชอบเอาขนมปังทาแยม+เนยไปส่งครูคนเดียว
ให้ตายสิ ทำไมต้องเป็นเราคนเดียว
แล้วพอกลับมา คนอื่นก็ "รับประทาน" กันเรียบร้อยแล้ว
(คงเข้าใจคำว่าประชดนะคะ)
ส่วนเรา ก็ต้องนั่งกินอยู่คนเดียว
โดดเดี่ยว เดียวดาย
แต่ก็ดีแล้วล่ะ เพราะคนอื่นไปจัดการเรื่องเก็บเต๊นท์
มีเต๊นท์สองเต๊นท์ จัดกันเต๊นท์ละสามคนก็โอเค...
...หรือมากไป?
ส่วนเรา...ก็จัดการทางครัวคนเดียว
ย้ำ...คนเดียว
อะไรกันหว่า...ช่างมัน
ก็ดีที่เพื่อนคนนึงอุตส่าห์เดินมาช่วย
แล้วก็ล้มเหลวที่ไม่รู้ว่าต้องเอาของไปเก็บที่ไหน
แล้วในที่สุด เพื่อนคนอื่นๆที่ไปจัดการทางเต๊นท์เสร็จแล้วก็มาช่วย
แล้วเราก็ไม่ได้ช่วยอะไรอีกตามเคย
ช่วย...ช่วยเก็บขยะ ขอบคุณ - -"
เก็บพวกเศษข้าวสารที่เกลื่อนกลาดตามดิน
เม็ดเดียวก็ห้ามเหลืองั้นเหรอ ให้ตายสิ
และแล้วก็ถึงเวลารวมตัว
พี่ให้เนตรนารีทั้งหมดยืนกันเป็นวงกลมแล้วกอดคอ
จากนั้นก็ให้ส่งตัวแทนกันมา หมู่ละคน
เราเป็นตัวแทนหมู่ออกไป
พี่ให้ไปเก็บข้าวสารที่หกเกลื่อนกลาดในแต่ละที่ทำครัวของแต่ละห้อง
แล้วก็ได้มา มากถึง 76 เม็ด (ละเอียดสุดๆ)
แล้วก็กลับไปยืนกอดคอ
"10 ครั้ง" (ลุกนั่งสิครั้ง) "ปฏิบัติ"
"หนึ่ง สอง สาม..."
ให้ตายสิ ไม่ค่อยเมื่อนะ สิบครั้งแรก
แต่แล้วก็ต้องมีสิบครั้งครั้งต่อไป แล้วก็มีสิบครั้งต่อไป
โอ้ย...รวมๆแล้วก็ หลายสิบครั้ง ไม่เมื่อยก็อึดขนาด
ฉันล่ะจะบ้าตาย...ทั้งเรื่องกล้องหาย
วันนี้ก็ไม่มีอะไรมาก...ซะที่ไหน
โดนลงโทษแล้วยังมีน่ามาบอกไม่มีอะไรมาก
ไปถึงห้องรวมตัวเข้าแถวกันธรรมดาไม่ต้องเป็นหมู่
แล้วครูก็ประกาศถามว่า "มีใครทำของหายมั้ย"
เพื่อนเราคนนึงก็ลุกขึ้น เราก็ลุกด้วยดิ
ทั้งกล้อง และดิค
เพื่อนเราคนนึงรู้เข้าก็เสียดายแทน
คิดดู ดิคก็ปาเข้าไป 14800 บาทแล้ว
กล้องดิจิต้อลอีกเท่าไหร่ไม่รู้
ไปบอกพี่ พี่เค้าก็บอกว่า
"ก็ไม่ยอมฝากเอง"
เอ้า ไหงพูดงี้ล่ะเพ่? ก็พี่บอกให้ฝากแค่โทรศัพท์
แล้วกล้องน่ะ จะเอาไปทำไมถ้าต้องฝาก
มันจะถ่ายรูปยังไงเล่าเพ่??
แล้วพวกเราก็เดินทางกลับบ้านโดยสวัสดิภาพซะน่าดีใจ
ดีใจที่ในที่สุดก็ได้ออกจากนรกซักที
แต่ทำไมนรกมันยังไม่ออกไปจากใจฉันซักที????
ตอนนี้เหมือนออกจากนรกมาหมดทุกขุมแล้ว
แต่ก็ยังมีขุมสุดท้ายที่จะออกไปวันอังคารที่กำลังจะถึง
เนื่องจากเมื่อเรากลับมาถึงแล้ว
พี่เค้าให้คนที่เอาของอิเลคโทรนิคเช่นพวกโทรศัพท์ กล้อง ฯลฯ
แล้วไม่ยอมฝาก แล้วหายไปอ่ะ
ให้ตามพี่ไปที่ห้องพักครู
ซึ่งมีหลายคนมากๆเลยที่ทำหาย
เพื่อนในห้องเราก็คนนึงแล้ว เราก็อีกคนนึง
ยังมีพวกชุดแรกที่ไปเข้าค่ายก่อนด้วยนะ
แต่พอไปถึง
"ครูคะ นี่เป็นพวกน้องๆที่ไม่ยอมฝากมือถือ"
พี่เค้าบอกครู
"มือถือไหน ไม่เห็นจะมีเลยซักเครื่อง
มือถือครูก็ชาร์ตแบตอยู่เนี่ย"
ครูดันพูดงี้เฉยเลย
"แล้วกล้องล่ะคะ" เรากับเพื่อนอีกคนพูดเป็นเสียงเดียว
ก็เพราะพวกเราทำกล้องหายเหมือนกันอ่ะดิ
"ดิคด้วยค่ะครู" เราพูดคนเดียวบ้าง
"กล้องก็ไม่เห็นมี ดิคก็ไม่มีซักเครื่อง
เดี๋ยวค่อยมาตกลงกันวันเปิดเทอมก็แล้วกัน"
เท่านั้นล่ะเราเองน้ำตาคลอเบ้าเลย
เพื่อนๆก็พากันตกใจกันยกใหญ่
ร้องโวยวายอย่างนู้นอย่างนี้สารพัด
ก็เลยโดนครูโต้กลับมาว่า
"แล้วมันความผิดครูมั้ยเนี่ย?"
โห คุณครูขา...พูดแบบนี้น่ะ
มันทำให้เรารู้สึกหมดอาลัยตายอยากกับครูคนนี้ทันที
หมดศัทธาในตัวของครูทันที
ใช่ เราอยากตอบว่า ครูผิด
ก็ครูถือวิสาสะเข้ามาค้นของในเต๊นท์โดยไม่ได้รับอนุญาตเลย
แถมครูก็บอกแค่ให้เอาโทรศัพท์ไปฝาก
เราก็เอาโทรศัพท์ไปฝากสิ
กล้องจะเอาไปฝากทำไมในเมื่อครูไม่ได้บอก
(อันนี้เรื่องจริง ก็เราคิดว่าฝากเฉพาะโทรศัพท์)
จะบอกอีกรอบกันดีๆก็ได้นี่นา
ว่า ใครมีกล้องก็ให้เอามาฝากไว้ด้วย แบบนี้น่ะ
แล้วยังไงนะ? เปิดเทอมงั้นเหรอ
ไม่ไหวหรอกครู เราจำเป็นต้องใช้ดิคจริงๆ
ตอนนี้ไม่มีดิคแล้วเราทำอะไรไม่ได้เลย
เราขาดดิคไม่ได้...โดยเฉพาะดิคเครื่องนั้นที่ยันทึกข้อมูลมากมาย
กล้องที่ถ่ายรูปเอาไว้ได้เพียงสองรูป
แต่นั่นก็คือความทรงจำดีๆไม่ใช่เหรอครู
"ถ้างั้นอย่างเร็วที่สุด อังคารหน้า
เจอกันที่ห้องพักครู ที่นี่ตอนเก้าโมงเช้า"
เอาน่า ถึงจะนานหน่อย
ถึงจะไม่ได้เอารูปมาลงให้ชาวเด็กดีดูในตอนนี้
แต่พอได้กล้องมาค่อยเอามาให้ดูก็ได้
นั่นแหล่ะคือเหตุผลที่เรายังไม่ได้ลงรูปที่ถ่ายมาจากการเข้าค่าย
มาลงให้ทุกคนดูยังไงล่ะคะ
ขอโทษด้วย อยากรู้เหมือนกันว่าตกลงแล้ว
ใครผิดกันแน่...?
เราผิด ที่ไม่ได้ฝาก
แต่เหตุผลที่ไม่ได้ฝากคือเราไม่รู้ว่าต้องฝากด้วย
ครูผิด เพราะครูเข้ามาหยิบไป
โดยไม่บอกไม่กล่าว แล้วปล่อยให้เด็กนอนร้องไห้
โดยที่ครูไม่บอกกันเลยว่าที่หายนั่น
เป็นเพราะครูเอาไป แต่เพิ่งมาบอกเอาวันสุดท้ายนี่
แต่เหตุผลก็เพื่อไม่ต้องการให้ของหาย...
หรือพังเพราะฝนตก
แต่แล้วครูก็ไม่ยอมคืนให้ในวันสุดท้ายนี้
แต่ก็ยังดีนะ ที่เรารู้แล้วว่าอยู่ที่ใคร
ไม่งั้น ผู้ปกครองของเด็กหลายๆคนได้เอาเรื่องครูตาย
เอาเรื่องถึงผอ. หรือถึงศาลเลยก็ยังได้
ที่มาหยิบของๆเด็กไปแล้วไม่ยอมคืนให้แบบนี้น่ะ
ได้เกรดศูนย์ หรือติด มผ. (ไม่ผ่าน)
มันยังไม่ต้องมานั่งกังวล ไม่น่าเป็นห่วง
ไม่มานั่งร้องไห้เสียใจเท่าของหาแบบนี้หรอกนะครู
รู้มั้ยว่ามันเป็นของมีค่าขนาดไหนกันน่ะ?
ไม่เข้าใจเลยจริงๆ
ทำไมครูถึงเอาไปแบบนี้ ทำไมครูถึงเป็นแบบนี้ได้
แจกใบเหลืองหักคะแนนก็ได้
ด้วยข้อหาไม่ยอมฝากของ แล้วคืนของเด็กมา
แล้วเราค่อยไปทำความดีเพื่อให้ชดใช้คะแนนคืนมา
ยังจะดีกว่าไม่โดนหักคะแนน แต่โดนเอาของไปแบบนี้นะครู
วันนั้นเรากลับบ้านมานอนร้องไห้อยู่คนเดียวบนห้อง
แล้วก็หลับไปนอนฝันถึง...
กล้องกับดิคอีกแล้ว
เราฝันว่ามีครูมาบอกว่า
วันที่เราไปเอาของคืนนั้นให้แต่งชุดนักเรียนไป
แล้วก็ได้ของคืนมาด้วยดี
รูปสองรูปนั้นยังอยู่ดีไม่ไปไหน
ข้อมูลในดิคไม่หายไป
ทั้งข้อมูลที่เราเก็บรายชื่อคนถนัดซ้ายเอาไว้ด้วย
(ไม่เคยพ้นเรื่องนี้ล่ะนะยัยเมเอ๊ย)
แต่วันนั้น เราตื่นขึ้นมา ของมันก็ไม่ได้กลับมาอย่างฝัน
ฝัน...มันก็ยังคงเป็นความฝันอยู่วันยังค่ำล่ะน้า...
วันนี้เศร้าจัง...
ลงท้ายด้วยการขอบคุณทุกคอมเม้นท์ที่ยังคงเป็นกำลังใจ
ซึ่งตอนนี้กำลังใจเราขึ้นๆลงๆไม่คงที่
ไม่รู้จะทำยังไงดี ของที่หายไปนี้
อยากให้ทุกคนยังคงเป็นกำลังใจให้
ส่งไปให้เพื่อนๆของเราทุกๆคนที่โดนครูยึดของไปทั้งหมด
เราขอขอบคุณจากใจจริง...
.
.
.
.
.
รูปถ่าย
หมีโคอาล่าที่ทำจากขนกระต่ายแท้ๆ
โดยคุณยายจับใส่เสื้อมินิเรารักในหลวงที่เราไปซื้อมาตามข้างถนน
แล้วก็ถูกยายวางไว้บนหิ้งพระแบบนั้น
โคอาล่ายังรักในหลวงเลย
...ท่านทำให้เรามามากมาย แต่ทำไมประเทศไทยเราถึงได้...
ความคิดเห็น
ขอขอบคุณทุกท่านที่ยังคงเป็นกำลังใจให้
ตอนนี้ไม่รู้ทำไมกำลังใจหดหายไปหมด
ช่างหน้าเศร้าจริงๆ
ไม่รู้ว่าฝ่ายไหนผิดกันแน่นะ
PS. รักกบฟ้าที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดด!!! : aoi kaeru sama, totemo aishiteruuuuu!!!
ทำไมครูทำตัวแบบนี้ล่ะ เข้าไปหยิบของเด็กโดยไม่บอกกล่าว
แล้วแบบนี้จะไม่เรียกว่าผิดเหรอ
ไม่ยอมบอกด้วยว่าให้ฝากกล้องเนี่ย แล้วแบบนี้เด็กผิดเหรอ
ไม่ชอบครูคนนี้เลย
ไม่เป็นไรนะเมเปิ้ลอย่าไปสนใจมันเลย
เดี๋ยววันอังคารก็ได้คืนแล้วนะ อย่าท้อนะ สู้ๆ
PS. I love you, I like you, I miss you very much and I give you every things, but why you makes me hurt? I will forget you and forget every thing of you!
แต่เพลงเพราะดี
บรรยากาศเศร้าๆนะ เหมือนมีคนร้องคนนึงร้องไห้ด้วย
หรือว่าฟังผิด 55+
กำลังใจหมดก็เข้าไปในไอดีตัวเองดิ
เพลงเพราะเป็นกำลังใจได้ดีไม่ใช่เหรอ(เห็นบอกนี่นา)
ก็คิดว่างั้น เพลงเพราะให้กำลังใจจริงๆ
ตอนนี้เศร้าๆอย่าเพิ่งฟังเพลงในไดอารี่นี้ดีกว่ามั้ง
เดี๋ยวมันจะยิ่งเศร้านะ ถึงจะเพราะก็เถอะ
เป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆ
เวลาไปค่าย..พี่ไม่เคยเอากล้องไปเลย เพราะมันไม่มีอะไรน่าถ่าย - -* (ไม่มีเวลามากพอที่จะถ่านรูปด้วย ตอนไปเดินป่าที่ตากก็ไปดูนกกัน...ว่าจะถ่ายรูป มันก็บินไปนู่นแล้ว) ถึงเอาไปก็ไม่ได้ใช้...เลยไม่เอาไปดีกว่า ไหนจะสายชาร์ต กับเมมโมรี่อีก...เคยเอาไปแล้วเมมโมรี่หายอ่ะ แบบว่าพี่จะมีเมมโมรี่สำรองไว้อ่ะ แล้วมันหายย อยากตายมั่กๆ เพราะมันแพงอ้ะ >w<
เวลาพี่ไปค่ายก็ให้พวกครูกับพี่เลี้ยงถ่ายรูปเอาเองแล้วกัน แล้วค่อยไปขอไฟล์ทีหลัง เผื่อแปะลงพอร์ตฯ
ทอล์คกิ้งดิคก็ไม่เอาไป...ที่ไม่เอาไปเพราะแม่ไม่ซื้อให้อยู่แล้ว T^T อยากได้มั่งอ่ะ T^T แม่ชอบบอกว่าใช้ทอล์คกิ้งดิคแล้วมันจะช่วยให้ลูกเรียนรู้ภาษาอังกฤษได้ไง เพราะไม่รู้ก็กดจิ้มๆ เสร็จแล้วก็ลืม T^T (แม่จ๋า~ อยากได้ทอล์คกิ้งดิค!!) มันทำอะไรได้ตั้งเยอะแยะ อ๊า~~
เรื่องที่ครูเข้ามาหยิบโดยไม่บอก..พี่ว่าไม่ใช่มารยาทของคนที่มีการศึกษาดีแล้วนะ คือจะเข้ามาหยิบก็ได้..แต่ต้องบอกก่อน แล้วต้องบอกตั้งแต่แรกว่าให้ฝาก "ของมีค่าทุกชนิด" ไม่ใช่บอกว่าฝากแต่มือถือ - -* ถึงจะบอกว่าฝากมือถือ กับกล้อง..แล้วถ้ามีคนเอาไอพอดไป..จะรับฝากมั้ยวะ - -* ก็ไม่ได้บอกว่าจะรับฝากนี่หว่า 5555+
PS. _____POTTERMANIA* .. Harry Potter devotee : )_____
เริ่มต้นไดอารี่มาแรกๆยังดูร่าเริงอยู่เลยนะ มีอารมณ์ขัน 555+ ได้อยู่เลย
แต่ทำไมตอนหลังมันเริ่มเศร้านะ
โอม กำลังใจจงกลับมา 555+
หวัดดีจ้าเจ้าเลเวียน้อย
คิกๆๆ ไดอารี่ยังยาวได้ใจทุกวี่ทุกวันน๊าน้องเรา 55++
เที่ยงแล้วน๊า ไปกินข้าวได้แล้วจ๊ะ
คิดถึงนะจ๊ะ
พี่นัฐชา
ปล.ชอบหมีโคล่าใส่เสื้อเหลืองจังเลย ช่างน่ารัก คิกๆๆๆ
PS. ราศรีมีน ปลาว่ายไปว่ายมา ถึงจะงอแงง๊องแง๊งไปหน่อย แต่ก็เป็นพี่สาวที่ดีได้ล่ะน่า ว่ามะ
เห็นด้วยกับ คห.6 นะ
ว่าแต่เรื่องดิคจะเอาไปทำไมล่ะนั่น
(ถามทำไม คนเค้าอยากเอาไปก็เรื่องของเค้าสิ)
เปนกำลังใจให้นะ
PS. มนุษย์...คือสิ่งที่มาทำลายล้างโลก ทำลายทุกสรรพสิ่ง ทำลายความสมดุล ทำลายอนาคตที่ก้าวไกล ไม่มีมนุษย์คนใจมีความซื่อสัตย์ได้เหมือนสัตว์โลกเลย พระเจ้าสร้างมนุษย์มาเพื่อทำลายโลกอย่างนั้นหรือ?...ไม่เข้าใจเลย
ก็ใส่สีฟ้ามาบ่อยแล้วอ่ะ
ขวัญเอ๋ย...ขวัญมานะเมเปิ้ล
ได้คืนดีกว่าหายแล้วหายเลยนะจ๊ะ
ที่ครูทำแบบนั้นลงไป...เพราะไม่อยากให้พวกเราใช้ของมีค่าโดยใช้เหตุมั้ง
กลังพังด้วย...กลัวของหายแล้วเดือดร้อนตัวเขาด้วยมั้ง
แต่ไอ้การที่ไม่บอกให้รู้ว่าต้องเอามาให้ครูก็กระไรอยู่
แต่ยังไงๆครูก็บอกว่าจะให้ใช่ไหมจ๊ะเมเปิ้ล ดีกว่าไม่คืนนะ
จำไว้เป็นบทเรียนเถอะนะ
คราวหลังไปทำกิจกรรมลุยๆหรือไปกับโรงเรียนแบบนี้...อย่าเอาของมีค่าไปเลยจะดีกว่า
เพราะถึงเราไม่ได้ภาพแห่งความทรงจำในที่ๆนั้น
ยังดีกว่าวันๆนั้นและที่ๆนั้น...จะเป็นความทรงจำสุดแสนเศร้าของเรานะ
ข้าวเที่ยงกินจ๊ะ...ต้มยำหัวใจลูกทัพฟ้า อิอิ
สบายดีวันเสาร์น้า...
PS. รักลูกทัพฟ้าคนนั้นจัง คิดถึงจนตายอยู่แล้ว แอ๊กๆๆๆๆ อิอิอิ
PS. อย่ามองตัวเองไม่มีค่าสายตาคนอื่นอาจเห็นค่าของเรา
หมีโคอาล่าน่ารักจัง ^O^
ขอให้ได้กล้องคืนไวๆ นะคะ สู้ๆ
PS. Ooo The Dark Lizard ooO >__< [จิ้งจกดำ=[]=?]