กลับมาแล้ว!!!

ข้าพเจ้า เด็กหยิ่ง เอ้ย.. เด็กหญิงเมเปิ้ลกลับมารายงานตัวแว้ววววววว!!!

รู้สึกคิดถึงทู้กกกกกกกกกคนจางเยย

วันแรกรู้สึกมีกำลังจาย...

และในขณะที่กำลังนั่งรถบัสตรงดิ่งไปยังค่ายลูกหมา...ลูกเสือนั่นล่ะ

ก็นึกถึงไดอารี่...จะมีใครมาเม้นท์ให้กำลังใจบ้างน้า...

รู้สึกมีกำลังใจมากๆเลย

แล้วก็ดีใจจริงจริ๊งงงงงง ที่มีคนมาให้กำลังใจมากมาย T^T

ขอบคุณจริงๆ ค่ะ

พี่กวาง...มาเยี่ยมทู้กวัน ดีใจจังเล้ยยยยยย

คืนนั้นก่อนจะไปเข้าค่าย

เราก็ได้ฝันถึง...คิริยามะซังกับมาสะซัง

น่ารักมากกกกก แต่สู้กบฟ้าฉันไม่ได้

ฝันว่าเราเดินกลับบ้านด้วยกัน แต่แล้วตอนจะต้องแยกทางกลับบ้าน

เราไปซ้าย คิริยามะและมาสะไปขวา

แต่เราก็ได้วิ่งตามไปบอกราตรีสวัสดิ์เป็นภาษาญี่ปุ่นด้วย

ไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมเราถึงไม่เคยฝันถึงกบฟ้าซักที

แล้วก็...ถึงวันตายแล้ว

วันแรกของการเข้าค่ายก็เอาของต้องห้าม(?)ไปด้วย

โทรศัพท์มือถือ (ซึ่งมันจำเป็น)

กล้องถ่ายรูป และ ท้อกกิ้งดิค หรือพจนานุกรมอิเลคโทรนิคล่ะนะ

เอาไปด้วย ใส่กระเป๋าโดราเอม่อนสีฟ้าไป (' ^)

กำลังใจเพิ่มมาอีกสองเปอร์เซ็นต์ (อุตส่าห์ขึ้นเนอะ)

ถ้าเป็นรูปกบสีฟ้าล่ะก็ กำลังใจได้ไป 99.99% ไปเลย

อีก 0.01% ก็ขอกำลังใจจากพี่ๆชาวเด็กดีไป

ลงไปถึงค่าย ก็ต้องเดินๆๆๆ หิ้วกระเป๋าอันหนักอึ้งไป

ทำไมไม่ยอมลากทั้งๆที่มีล้อน่ะเหรอ

ก็กลัวล้อพัง

ทางเดินมีแต่ดิน หิน ทราย ทั้งน้านนนนนน

ใช้เวลาเท่าไหร่ไม่รู้ รู้แต่ระยะทางในการเดินคือหนึ่งกิโลเมตร

เจอพวกเพื่อนๆชุดแรกที่เพิ่งเดินกลับจากค่ายด้วย

ซึ้งพวกนั้นคือ ม.2/1 - ม. 2/6

เข้าค่ายในระหว่างวันที่ 21-23

ส่วนเรา 23-35 กันยา...

ซึ่งช่วงนี้...เราลองนับคำนวนตามสูตรแล้ว...

ประจำเดือนมา - -"

วันแรกยังไม่มาหรอก โอเค โชคดีไป

"เตรียมตัวไว้เลยเพื่อนๆ ค่ายนี้ โหดมากๆ"

นั่นคือคำพูดของเพื่อนๆชุดแรก

จะตายมั้ยฉัน...

ไปถึงก็ต้องทำการเตรียมเต๊นท์ เรา...ไม่ได้ช่วยไรเลย

ก็ได้แต่หิ้วของสารพัดไปยังเต๊นท์ และที่ทำครัว

และอาหารมื้อแรก ผัดผักข้าวต้ม - -"

ข้าวมันไม่สุดนิ - -"

ก็ต้องจัดการ...เพื่อนจ๋า ขอยืมข้าวไปส่งครูหน่อยน้า

(ขอยืมข้าวจากเพื่อนหมู่อื่นอ่ะดิ)

ก็ใครใช้ให้เอาข้าวสวยผสมข้าวกล้องอันแสนจะหุงยากมาเล่า?

(แล้วทำไมไม่ซื้อเองซะเลยล่ะ)

เอาน่า ยังไงครูก็ให้ยืมเพื่อนข้างเคียงได้ สบายใจได้

แล้วก็เอาไม่ส่งครู

ครูก็ชิม ไม่ถึง เศษหนั่งส่วนห้าของช้อน

ชิมน้อยมากๆ

แล้วก็ได้คะแนนไป 8.38 คะแนน

ไอ้เลขสามแปดจะโผล่มาทำเพื่อ?

ทำไมไม่เป็นซัก 8 หรือ 8.5 ไปซะเลยล่ะ?

ชักงง+สงสัย+เซ็ง

แล้วก็ได้เวลาตาย...เมื่อการผจญภัยวันแรกก็มาถึง

ต้องเดินไปเข้าฐานซึ่งมีทั้งหมด 30 ฐาน

แต่ห้เข้าให้ได้อย่างน้อย 15 ฐาน

เข้าไปฐานแรกก็...ET

พวกเรา EP ช่างเหมาะกับฐาน ET เสียจริง

ให้วาดรูปตัวประหลาดยังไงก็ได้

และให้อธิบายให้พี่ฟังว่าไอ้ตัวนั้นชื่ออะไร

เพื่อนคนที่เป็นคนเริ่มวาดใบหน้าก็...

จ้องหน้าพี่ประจำฐานคนนั้นที

แล้วก้มลงวาดที แล้วก็จ้องที ก้มวาดที

คงไม่ต้องอธิบายมากนะว่าเพื่อนคนนั้นทำอะไร

ก็นะ...ก็วาดหน้าพี่ให้กลายเป็น ET อ่ะดิ

"เฮ่ย ให้วาดมนุษย์ต่างดาว ไม่ใช่ให้วาดหน้าพี่"

และแล้วก็ถึงการรายงาน

"ตกลงจะให้ชื่ออะไร"

พวกลูกหมู(หมู่) ของเราถาม

"ชื่อช้างสิ"

เราตอบ ทำไมน่ะเหรอ

ก็ดูป้ายชื่อพี่เค้า...ป้ายสีน้ำเงิน (ผ้าพันคอสีฟ้าด้วย)

เขียงว่า "P' ช้าง"

555+ พี่เค้าชื่อช้าง

ก็ตั้งชื่ออีทีตัวนี้ว่าช้างอ่ะดิ

ไม่ต้องห่วง แค่เล่นหนุกๆ ไม่มีไรมาก ^^

ฐานต่อไปหนุกๆ น้า...

"ล้วงไหหาเหรียญ"

คงเดาออกกันนะว่า ภายในไหน่าจะมีอะไรบ้าง

พี่กำลังนั่งอธิบายโน่นนี่อยู่

มีไหขนาดกลางวางอยู่ตรงหน้า

มีหมวกสีเหลืองใบโตปิดปากไหเอาไว้

ยัยลูกหมู(หมู่) มือซนของหมู่เรา

ก็ได้ทำการถือวิสาสะเปิดหมวกออกอย่างไม่เกรงใจใคร

"เฮ่ย..." พี่อุธานทันที

ภายในเต็มไปด้วยของน่าหยะแหยง+น่ากิน

มาม่าอืดๆหลายเส้น ดอกไม้เหนียวหนึบหนับ

ผลไม้ยั้วเยี้ย

ที่สำคัญที่เด่นสะดุดตาเราที่สุดคือ

เม็ดแมงลัก

รู้จักกันนะคะว่ามันรูปร่างเป็นไง

เราเลยถามพี่ซะเลย

"พี่ นั่นมันไข่กบเหรอ" 555+

"ใช่ มีกบตัวโตอยู่ในนี้ด้วย" พี่เค้าหลอกเล่นน่ะ

"กบสีฟ้าป่าวพี่ ถ้างั้นหนูขอ" 555+

หนุกดี

"เอ้าๆ แบบนี้ต้องลงโทษ มาเปิดเฉยเลย

ในหมู่นี้ใครเต้นเก่งสุด"

พรึบ...ท...ทำไมต้องหันมามองทางเราคนเดียวอ่ะ?

"เอ้า ลุกขึ้นเร็ว"

เราก็ขอ พรึบ กับเค้าเหมือนกัน

โดยไม่มีข้อขัดแย้งอันใด รีบลุกขึ้นแต่โดยเร็ว

โดยไม่เกรงใจสายตาใคร มาค่ายก็ต้องมันส์สุดเหวี่ยงดิ

"เอ้า เต้นมาซักเพลงดิ๊" พี่สั่ง

"เพลง low เลย"

เป็นเพลงสุดยอดที่เราเป็นตัวเด่นสุดๆในการเต้นเมื่อครั้งที่ไปแข่ง

"แต่เค้าร้องไม่เป็นอ่ะนะ"

"bloodshot ไปเลย เต้นเพลงนี้เลย" เพื่อนอีกคนเสนอ

เพลงนี้เป็นอีกเพลงที่เมื่อเพื่อนคนไหนได้ยินเป็นอันต้องนึกถึงเรา

ก็เราเป็นคนเริ่มต้นเพลงส่ายเป้าเพลงนี้นี่นา

เด่นสุด เพื่อนหลายคนอยากเต้นได้

แต่ก็งงกับคำร้องซึ่งเป็นภาษาญี่ปุ่น

เพลงนี้ที่ได้ยินอยู่นี่แหล่ะ

"เอ้า เต้นเร็ว" พี่เร่งและ

งั้นก็ เสริมกำลังใจให้ตัวเองก่อนเต้น

มันจะอายก็คงไม่แปลก (แต่ตอนนั้นเราอายที่ไหน?)

ก็มีเพื่อนหมู่อื่นๆ และห้องอื่นๆอีกตั้งเจ็ดห้อง

ห้องละหกหมู่ หมู่ละประมาณแปดคน

ก็ ไม่อายใคร เต้นเล้ย

"ยัทสึ โนะ อิเดนชิ กะ..." (เนื้อเพลงนี้ล่ะ)

เมื่อเต้นจบก็ ถึงจะเป็นท่อนสั้นๆ

แต่พี่ก็ "โอเค พอและ"

พอทันที และคุณรองหัวหน้าหมู(หมู่) ก็ทำการล้วงไหหาเหรียญ

แต่แล้วก็ล้มเหลวหาไม่เจอ

เอามือออกมาก็มีแต่น้ำเหนอะๆ

แหยงแทน แต่ก็อยากล้วงบ้างจริงๆ

อยากล้วงหากบฟ้า - -"

ฐานต่อๆไปก็ไม่มีอะไรอะไรมาก

ฐานต่อไปอีกสองสามฐานสิหนุกดี

เมื่อคุณพี่วิทยากรหนุ่ม ซึ่งเป็นที่ถูกใจของสาวๆหลายคน

แต่...ไม่มีอะไรน่าสนใจนัก (?)

ก็หล่อสู้ใครบางคนไม่ได้ (เหล่มอง+ขยับแว่น)

พี่เค้ายื่นมือซ้ายมาแล้วร้องเพลงอะไรไม่รู้

ให้จับมือทักทายกันด้วยมือซ้าย

แล้วเราก็หลงกลจับมือพี่ด้วยมือซ้าย

อะจ้าก!!! มือแดงเถือกไปด้วยสีโปสเตอร์สีแดงเหนอะๆ

แต่เราแปลกคน ที่ปกติคนต้องร้องว่าพี่โน่นนี่

เช่นบอกว่า "พี่ทำงี้ได้ไง?" หรือไม่ก็ร้องรีบเช็ดมือออก

แต่เรา...

"ง่า...พี่ปิ๊ก (ชื่อปิ๊ก) อยากได้สีฟ้าง่า..."

อ้าวเฉย พี่รีบเดินหนีเลย

แกล้งยัยเด็กนี่ไม่หนุก แกล้งแล้วดันอยากได้อีก

ชักงงอ่ะดิแบบนี้ ก็นะ คนเรามันอยากได้

สีที่ตัวเองชอบอยู่แล้ว (ขยับแว่นซักนิส)

ฐานต่อมาอีกก็

ให้ใส่กางเกงในแบบซุปเปอร์แมน

โดบใส่ไว้ข้างนอก 555+

กลายเป็นซุปเปอร์วู้เหม็น เอ้ย วู้เม่น

เรา...วิ่งถึงเป็นคนสุดท้ายเลย

จึงต้องโดนเรียกออกไปยืนหน้าแถวในฐานนั้น

แล้วก็โดนพี่เอาอะไรมาแปะที่เสื้อด้านซ้ายแถวๆหัวใจ

แล้วพี่ก็บอกว่า "ตะโกนคำนี้พร้อมๆกันดังๆนะ"

แล้วพี่ก็เอามือออก พวกเราก็จะโกน

"หนูใส่กางเกงในลายดอก" กร๊ากกกกกกกก

ทำไมต้องเป็นฉันด้วยฟระเนี่ย TT

และแล้วฐานสุดท้ายก็มาถึง

ฐานที่เราเข้าเป็นฐานสุดท้ายอ่านะ

ไม่ใช้ฐานที่สามสิบ แต่เพิ่งเป็นฐานที่ 8!!

เค้าให้เข้าอย่างน้อยสิบห้าฐาน ทำไมเข้าได้แค่เนี้ย?

ฐานนี้ให้นอนคลุกดินคลุกฝุ่น

ชื่อฐาน "ทหารกล้า" ไม่มีไรมากหรอก

มีเพื่อนอีกหมู่ลงไปนอน

แล้วเราก็จัดการเขียนหน้าอ่ะดิ

เขียนเต็มหน้าแล้ว พลางตัวแบบทหารให้จำไม่ได้ไปเลย

แต่สีโปสเตอร์สีดำที่เราใช้เขียนมันยังไม่หมดมือ

เราก็เลย...เอามาเขียนแขนเล่น

จะเขียนเป็นคำไหนไม่ได้นอนเสียจาก...

"กบฟ้า" กรี๊ดๆๆ (หยุดไม่ได้เลยนะเรื่องนี้)

แล้วก็ถึงตาเราลงไปนอนบ้าง

แล้วก็โดนอีกหมู่แก้แค้นเขียนบ้าง

เราสั่งเอาไว้ก่อนว่า

"เฮ่ยๆ เขียนหน้าผากให้เค้าด้วยนะว่า กบฟ้า"

บ้าไม่เลิกจริงๆเลยฉัน

ก็มันเป็นกำลังใจที่ดีสุดๆไปเลยนี่นา

และแล้วก็ได้คำมา "กบฟ้า"

โดนพี่ถ่ายรูปด้วย เหอๆ

เพื่อนรอบข้างที่เดินๆ ไปๆ มาๆก็หันมามองอ่ะดิ

ตกเป็นเป้าสายตาไปเลยฉัน 555+

แฃ้งเราก็กลับเต๊นท์ หยิบกล้องซึ่งไม่ได้ฝาก

(พี่เค้าให้เอาโทรศัพท์ไปฝากเอาไว้ก่อน

แต่พี่เค้าไม่ได้บอกให้เอากล้องไปฝากนี่นะ จะไปฝากก็กระไรอยู่)

แล้วก็หยิบมาถ่ายแขนที่เขียนว่า "กบฟ้า"

แล้วก็เก็บกล้อง จากนั้นก็จัดการไปทำอาหาร

มือนี้ควรจะเป็นข้าวผัด

แต่ก็...กลายเป็นข้าวต้มผัดไปจนได้

ข้าวแฉะ...น่ะสิ แต่ก็โอเคนะที่สุกแล้ว - -"

รสชาติก็...สุดยอดเยี่ยม (ประชด)

แล้วก็ถึงเวลาร่วมสนุกกับการประกวดแฟชั่นรึไซเคิลโชว์(?)

ให้เอากระดาษหนังสือพิมพ์มาแต่งตัวให้ชายกับหญิงที่จะออกมาโชว์

เดินแบบไงล่ะ

ชายก็ตุ๊ดซี่...แต่ไม่ออกลายมาก ก็แค่เป็นชายที่กล้าหาญสุดยอดในห้อง

ซึ่งเคยพูดว่า "ฉันไม่ใช่กระเทยนะยะ"

และหญิงที่เต้นลีลาศเก่งสุดๆอย่างวิกี้ไง

วิกี้ก็โชว์ลีลานางแบบหนังสือพิมพ์เต้นลีลาศตามที่เรียนมา

ส่วนนายผู้ชายก็มีท่าไม้ตายหลายท่าสุดยอด

และแล้วก็ประกาศผล

สี่กองที่ได้รับคำชมเชยคือ...ใครนักก็ไม่รู้ จำไม่ได้

แต่กองเรา...ไม่ได้อยู่ในนั้น

และก็เหลือกองหนึ่ง สี่ และเจ็ด คือกองเรา

"รางวัลรองชนะเลิศอันดับสองคือ...

กอง...หนึ่งครับ"

กรี๊ดๆๆๆ มีโอกาส

แต่กองสี่นี่แหล่ะที่เรียกเสียงกรี๊ดสุกยอด

เพราะเป็นตุ๊ดซี่ของแท้ทั้งคู่

ที่ใส่ชุดโชว์สะดือซะน่ากลัว

และแรดสุดๆ เรายังกรี๊ดเลย

"และรางวัลรองชนะเลิศอันดับหนึ่งคือ

คือ....

คือ...

กองที่...

กองที่...

(รีบๆบอกซะทีสิตื่นเต้นๆ)

กองที่...สี่ครับ"

ก..กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!

เพื่อนๆ พวกเรา ทำได้

พวกเราได้รางวัลชนะเลิศ!!!

ขนมถุงโตหกถุงพอจะแบ่งให้หมดทั้งหกหมู่

แจ๋วสุดยอดไปเล้ย!!

"และแน่นอนครับว่ารางวัลชนะเลิศ

ต้องเป็นของกองที่เจ็ดครับ"

อ้า...แล้วก็กลับเต้นท์

ซึ่งทางเดินมืดมากๆ

แต่ก็รู้ได้ว่าเต๊นท์อยู่ไหน

เนื่องจากมีแสงไฟอยู่หลังสุดของสถานที่ตั้งเต๊นท์

ซึ่งเป็นทางตะวันออกซึ่งเรา ห้องอีผี

ได้ตั้งเต๊นท์เอาไว้เป็นแถวหน้ากระดานเรียงสวยงาม

และอยู่หลังสุดของสถานที่ตั้งเต้นท์ ซึ่งก็ต้องเดินกันหน่อย

และได้ใช้แสงไฟนั้นนำทางเป็นจุดหมาย

แล้วก็เข้าไป เต๊นท์...มืดสุดๆ

ไปมีหน้าต่างอีกต่างหาก

ร้อนน่ะสิถามได้...- -"

"งั้นใช้แสงจากนี่ก่อนก็แล้วกัน..."

นั่นคือการเริ่มต้นของข่าวร้ายของเรา...

เราหากล้องจากกระเป๋าไอ้ม่อนสีฟ้าเพื่อมาเป็นแสงไฟให้

แต่แล้ว ก็หา...ไม่เจอ

"เฮ่ย กล้องเค้า หายไหนอ่ะ ช่วยดูหน่อย"

เราขอให้เพื่อนช่วยดูให้ เพื่อนก็ช่วยดู

แต่ก็ล้มเหลว ไม่มีใครเจอเลย

"ตอนนี้มันมืดแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าค่อยหาก็แล้วกัน"

ตายล่ะสิฉันอุตส่าห์ถ่ายรูปไว้ได้...ตั้งสองรูป - -"

แค่สองรูปต่างหาก กล้อง...หายไปไหน

(เพราะอย่างนี้เราถึงยังไม่ได้เอารูปที่ถ่ายมาลงให้ดูไง

เอารูปที่เคยถ่ายก่อนไปเข้าค่ายมาให้ดูก่อน)

เราได้แต่นอนคิด แล้วก็เผลอหลับไป

แถมยังฝันอีกด้วยว่า...เราได้กล้องคืนแล้ว

มันช่างเป็นเรื่องฝันใจมากๆจนเราจะร้องไห้

แต่ก็ยังคิดว่า มันคงอยู่แถวๆนี้แหล่ะ ไม่ได้ไหนหรอก

แล้วก็ฝันว่าได้เจอมันอยู่ใต้กระเป๋าเพื่อนอีกคน

ซึ่งเราบังเอิญไปเจอ เนื่องจากกระเป๋าเพื่อนทับเอาไว้

...เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป

วันต่อไป เราจะมาเล่าให้ฟัง

การผจญภัยนวันแรกนี้ก็จบลงเพียงเท่านี้

ราตรีสวัสดิ์ทุกท่านค่ะ

.

.

.

.

.

ภาพนี้



ช๊อคโกแล๊ตลูกบอลหลากสี

เราได้เลือกหยิบมาสี่สี ซึ่งเป็นสีเดียวกับอะไรน่ะเหรอ...

กบเขียว กบชมพู กบฟ้า และกบเหลืองไง

ว่าแต่ ไอ้เลขนี่คงเป็นหวย รวยแน่ฉัน 555+ (ล้อเล่นน่า) ^^