คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ภารกิจแผ่นลับ เขาสู่ วงการบับเทิง [1]
[วามฝัน และ เป้าหมาย]
อนนี้ผมไ้อยู่ โรเรียนแล้วสายาพวผู้ายนั่นไ้ับ้อที่ผมไม่ว่าสายาเลยเพราะอะไรหนะเรอะ
เพราะุหนู เธอเาะแนผมแน่นเลย แถม ุหนูรู้เรื่อผมแถบทุอย่าับผู้าย หน้าือย่าผมแ่ับมีนสนใเนี่ยแปลใ้มั้ยละ
“ ไอเ้า โทิยะ ! ”
สายาและ นํ้าเสีย อาาาพวนัเรียนายแหละ หิที่ไม่พอใ
“ ูเ้าหมอนั่นิลับมาาอุบัิเหุแล้วแถมยัสนิทับุ อาุโระ อี้วย! ”
รร ! สายาผู้นที่อิาไม่น้อยเลย และนๆนั่นที่อยู่ับผม็ือ อาุโระ นานะ เป็นาวโรเรียน เธอทั้เรียน็เ่ ีฬาไม่เป็นรอใร
มรมวิา่อสู้่าๆ็อบให้เธอไป่วยลอ่วารแ็ เธอเ่ ทั้าบ - เทวันโ้ - โยัึ - ีฬาพวนี้เป็น ีฬาที่ผู้หิไม่ไ้สนใันมีแ่เธอเท่านั่นสนใ
เพราะอะไรั่นเรอะเธอฝึฝนป้อันัวทุวัน ับฮารุโะ และ พวเรนนะยามว่าๆ ผมไม่รู้เรื่อนี้เลย
แ่ผม็ูเธอออูเหมือนเธอสนใผมไม่น้อยแ่ว่าผมในอนนี้ไม่ใ่ร่าายผู้าย เธอับรู้ว่าผมือ โทะ มือสัหาร และ มือปืนีที่สุในอ์ร
และอนนี้เธอ ำลัพาผมไปห้อๆหนึ่ ห้อเี่ยวเสียเพล เธอเหมือนเยพูว่า มีวามฝันริๆอเธออยาเป็น ไออล แนวหน้าอประเทศ
เธอมีวามฝันอยาเป็นไออลในำนานที่สามารถส่เสียร้อที่สามารถหยุารบ้าลั่อผู้นไ้
เพราะในอี าวไว้ว่ามีหิสาวนหนึ่ที่ไม่มีผู้่อารร้ายหรือ าร่อสู้ที่ไร้เหุผม ะมีเสียเพลาสิ่ที่เรียเ็สาวว่า เทพธิิาาสรร์
ราวเ็สาวทุๆนมีวามฝันนั่นันทุนอยาาวเป็น ุสูสุ ำแหน่ที่ไม่มีใรสามารถไปถึไ้่ายๆ
อีาวว่า ั้แ่หิสาวนนั่นไ้ออา วารไออลไปเธอหายัวไปไม่สามารถหาเออีเลย
ไ้รู้่าวอีทีเธอนั่นไ้แ่านมีนรัไปเสียแล้วเาและแสสว่ามีอยู่เสมอในทุพื้นที่ไม่ว่าะเป็น อ์ร้าย หรือผู้่อารร้าย และ แ่พวนรวยที่ิารให่ั่วร้ายมามาย
หลัานั่น็่อให้เิอ์ลับึ้นมาที่ผมไ้อยู่ในอนนี้นั่นเอั้แ่เธอนนั่นไ้หายไปไ้ยินแ่่าวเธอแ่านแ่ไม่ไ้รู้เลยว่าเธอหายไปอยู่ไหน
านั่น ผมและ ุหนู็ไ้ยินเสียเพลัออมาาห้อ้านหน้า
.
.
.ห้อมรม School Idol
“ มาเร็ว โทิยะุ! ”
เหวอ! ผมใเล็น้อยู่ๆ ุหนูเธอึแนผมอีแล้วไปห้อ้านหน้าับเสียเพลที่ัึ้น
ผมเอ็รุ่นิเล็น้อยทำไมนัอย่าุหนูไม่ไปสมัเลย้อรอเรา้วยันผมเอไม่ไ้มีวามิอยาเป็น ไออล ะเท่าไร
พอผมมอผ่าน ่อผ่านประูแล้วเห็นหิสาว ผมสีแสำลัร้อเพลนํ้าเสียเพราะไม่น้อยเลย
เป็นเพลที่ฟัูสใสแล้วแฝไป้วยวามรู้สึรัในเสียเพลอเธอแม้ายหายใและัหวะร้อเธอทำไ้ีมาๆ
ทำเอาผมนึถึสมัยเ็ๆเลยผมเยแอบเอา CD เพลอแม่มาร้อเล่นๆอยู่หรอนะอนนั่นไม่ไ้ริัอะไรมา
ภาพวามำอผมโนแม่่อว่าลอราวับมันเป็นอสำัอย่าไอย่าั่นแ่ว่าแม่็ให้น้อสาวอผม
เธอไ้ฝึฝนและร้อเ้นอยู่เสมอๆเธอเป็นเ็เียบๆิพี่ายอย่าผมผมในอนนั่นแ่ผู้ายหน้าโห มีนไม่ล้าเ้าใล้
แ่ว่าอนนี้ผมมีหิสาวที่น่ารัมีานะแถมเป็นาวโรเรียน พาผมเินไปไหนมาไหนทั่วโรเรียนไปหม
ผมมอหน้าเธอยิ้มร่าเวลาเห็นนร้อเพลแววาอเธอเปล่ประายสุๆผมเอิว่า่วยเธอยัไี
ผม็เบิาว้า แร๊ ไ้ั้สินใเปิประูห้อรหน้าในทันทีเพื่อไ้เห็นรอบยิ้มอุหนูแล้ว
พอผมเปิประูแล้วเธอ็หยุร้อเพลและหันมามอที่พวผมทั้สอน
าริิมะ อายูมิ / อายุ 16 / เธอ ประธานมรมแห่นี้ / เธอมีวามฝันอยาเป็นไออลระับแนวหน้า / และหวัในำแหน่ เทพธิาแห่เสียเพล -
“ อ้าวนึว่าใร นานะั ับ โทิยะ ุนี่เอ ”
เธอไ้พูทัทายผม ผมอึเล็น้อยับเธอรหน้าูเรียบร้อยับรอยยิ้มนั่นแ่ว่า ผมมอแววาเธอเหมือนำลัเศร้าอยู่เลย
ผมาเาไ้ว่าเหมือนเธอำลัเศร้าเรื่อสำัอยู่แน่ๆเลยเม็แ้มแเล็ๆเธอ ูีริๆไม่สวมุนัเรียนแสว่าเป็นุฝึฝนในมรมละนะ
“ ออ รู้ัผม้วยเรอะรับ ? ”
ผมนิ้วี้ัวเอแล้วพูถามออไป้วยนํ้าเสียเินอายิๆัๆับสาวน่ารัๆอีนรหน้าเธอรู็ัผม้วย
“ อุ่บ!… ูเหมือนว่า โทิยะุ เอ็ันัวเอไม่รู้ัวสินะเมื่อ่อนหนะ ”
เธอเหมือนเอามือปิปาอเธอแล้วั้นำไม่ไ้พูออมา้วยรอยยิ้มหวานน่ารัผมรุ่นิในใว่า
‘ อา น่ารััเหะ ทำไมเราำเธอไม่ไ้ันน้า ’
ผมรุ่นิในใับสาวน่ารัๆเธอรู้ัผม้วยแ่ผม็รุ่นิในใว่าผมเป็นนัอะไร
‘ ถ้าเราำไม่ผิส่วนมาะัเรื่อเสียๆหายๆเี่ยวับ่อยพวนัเลนะ ? ’
ผมออเอียหัวเล็น้อยรุ่นิในใับสิ่ที่เธอพูออมาว่าืออะไรัน
หิสาว ยิ้มเล็ๆับ ายหนุ่มรหน้า ราวับำไม่ไ้แน่นอน เธอเินเ้ามาใล้ๆทีละนิ และทีละนิ
เธอเอาหน้ายื้นเ้ามา้าๆหูแล้วพูออมาว่า
“ เพลที่นายแ่อนเล่นเปียโนเพราะีนะ ”
สายาอ นานะ แ้มป่อเล็ๆยืนอยู๋้าๆแท้ๆ โทิยะ ยัเนื้อหอมอีทั้ๆ้านในยัเป็นเ็สาวไปแล้ว
อึ!.. ัวผมสะุ้เลยับำพูอเธอ ถอยหลัเล็น้อย้วยใบหน้าเินอายสุๆรุ่นิว่า
‘ อาำไ้แล้ว เมื่อ่อนหลัเลิเรียน ผมอบไปห้อ นรี เพราะทำไมหนะเรอะ ผมอบในเสียเพล เป็นารส่วนัว ’
สมัยเ็โนแม่ห้ามมาลอแ่ผม็แอบเล่นถึทำให้เลียแ่ใลึ็ลืมไม่ล้อบอว่าถึยิ่เลียยิ่ะไ้แบบนั่น
ผมนึออแล้วมี่าวลือว่ามีเสียเพลไพเราะ ัออมาเสียเปียโน พร้อมับเสียเพลเบาๆที่ผมร้อออไป่อเพล
่วนั่นภาพในหัวำไ้ผมอบล๊อประูอนเล่นเพราะไม่อยาให้ใรเ้ามารบวนนหน้าโหมีแ่ี่อยมาเล่น นรี มันหน้าอาย
แ่็มีเพื่อนอผมที่อย่วยปัเรื่อที่ผมเล่นเพลทุๆวันไปไ้หมอนั่น่วยไว้เยอะอยู่อนนั่น
านั่น มือ เล็ หยิ! ที่เอวอ โทิยะ
“ โอ้ย! ”
ผมไ้สิพร้อมร้อเ็บเล็น้อยหันไป้าน้ายมือผม เหื่อหยเลย ุหนูผมลืมไปสนิทเลย
“ โทิยะุ นบ้า ! ”
“ เออ ผมอโทษรับ ุหนูทำให้ผมนึถึเรื่อเ่าๆนะ ”
โทิยะ นั่นไ้้มหัวอโทษุหนูอเายให่เลยทีเียวส่วน หิสาวหรือ อายูมิ เธอมือแะปาเล็ยิ้มอ่อนๆเห็น ภาพน่ารัๆรหน้า
.
.
.15 นาทีผ่านไป
“ อโทษนะเรื่อมันเป็นแบบนี้ละ ”
ผมนั่นไ้ฟัเรื่อเี่ยวับมรมอเธอแล้วเหมือนว่าวไออลอโรเรียนไม่ลัวัน่ายๆ็หรือวแเพราะวามไม่เ้าใัน
สามาิ เยมี 5 นมา่อนและ อายูมิ เหมือนเธอะรอบุมทุนไม่ไ้เพราะเธอเป็นนโเ่นมาที่สุ
ผมหันเลสายามอ นานะ เธอเหมือนสีหน้าเศร้าเล็ๆเพราะเธออบวอมรมนี้ไม่น้อย
ถึผมะไม่รู็เรื่อมา วารไออลเป็นวารที่้นหา หิสวยน่ารัเสียีและวามเป็นทีมร้อเ้นอี้วย
เพราะนในทีมอ อายูมิ ็มีไม่มามายแถมเธอ เอเป็นนรอบุมทุนให้เ้นร้อพร้อมๆันไม่ไ้เวลาึ้นเวลาที อายูมิ เธอะโเ่นไม่น้อย
เรื่อวามันั่น็ไม่แพ้ นานะ เลยทีเียวแ่ถนันละ้านนั่นเอ อายูมิ เธออบและถนัเรื่อเสียเพลับร้อ
“ ีละ! ”
ผม ำหมัแล้วลุึ้นเสียัเหมือนิอะไรออไ้แล้วว่าะทำยัไับพวเธอและมรมี
ผมหันไปมอหันเธอที่นั่อยู่มือ ยัมืออพวเธอนละ้าแล้วยิ้มบอับพวเธอว่า
“ ไม่เป็นไรถึผมะไม่สามารถยุ่เี่ยวับ เรื่อนี้ไ้มาแ่ผมะ่วยพวเธอเอ ”
และผมหันไปมอ นานะ ัำลัแ้มแเล็น้อย ผมยิ้มให้ับเธอแล้วพูับเธอไปอีว่า
“ นานะ เธออบในเสียเพลนี่ผมอแนะนำเ้ามรมนี้ะ ”
อายูมิ เธอเยหน้ามอายรหน้าับำพูนั่นราวับว่าผู้นมามายมาไ้่ายๆั่นเรอะ
“ หๅ! ันไม่ไหวหรอ! ”
เธอ แ้มป่อเล็หันัวและหน้าหลบ้ายมืออเธอไม่มอหน้าอ โทิยะ ส่วน โทิยะ สัเุนรอบ้า เลมอ อายูมิ้วยเธอเศร้าเล็น้อยับำพูอ นานะ
“ เฮ้อ เอาี้ผมเอ็ะเ้า้วย มรมนี้ และผมะเป็นหน่วยัฟพอร์พวุเอ! ”
นานะ หูลาออเลยทีเียวไ้ยิ้มำพูอ โทิยะ พูออมาะเ้ามรมนี้้วย
“ รินะ นายะเ้ามรมนี้้วย! ”
“ รับ^_^ ”
ผมยิ้มให้ับุหนูอผมรหน้าับเธอนั่นเหมือนิไม่ผิเธอิผมูอบผมไม่น้อยเลยไม่ว่ายัไผมะทำยัไ็ไ้เพื่อ่วยุหนูไ้้าวสู่วามฝัน
“ แ่ว่านะ ”
อายูมิ ็ยิ้มอยู่แู่่ๆ็้มหน้าลเธอนึอะไรไ้บาอย่าแล้วพู่ออีว่า
“ มรมนี้ำลัโนยุบแล้วนะสิ ”
อายูมิ เธอสีหน้าเศร้าไม่น้อยับมีนเ้ามรมแล้วแท้ๆแ่ไม่พออยู่ีในสายาอเธอ
“ ทำไมละ ? ”
ผมถามออไป้วยวามสสัยทำไมถึะปิัว
“ ประธานนัเรียนเธอ... ”
านั่นเธอ็เล่าให้ฟัเี่ยวับประธานนัเรียนนั่นเหมือนว่าเธอะปิเพราะ มรมนี้ไม่มีิรรม อะไรส่ผล่อโรเรียนใหู้ไ้ื่อเสียเลยแม้แ่นิเียว
มันไม่เหมือน มรมพวนั ีฬา ที่ไ้รอแ้มบ้าออรายารแ่มามายบ้าถึะแพ้็ามแ่็มีผลานนั่นเอ
สรุป็ือ มรมเธอไม่เยร่วม อีเว้น อะไรเลยะอย่าผมิว่าเพราะเรื่อ้านใน้วยไม่มีใร่วยสินะหาาน
โทิยะ ไ้รับรู้เรื่อและเ้าใวามรู้สึอ หิสาวรหน้าสอน ผมิแผ่นออแล้วว่า
“ ไ้เวลา ประิวั ฟื้นฟู มรม ! ผมเอ ”
โทิยะ เอามือ้ายไป้านหน้าอ ทั้สอนเบออพูออมาว่า
“ ผม ะ่วยพวุเอ อยาเห็นพวุ เปล่ประายและเสียร้อที่ ไพเราะอพวุ สู่โล แห่ แสสีให้เอ! ”
สำหรับผมเอ็ิว่าะเรื่อศึษาเี่ยวับ วารให้มาึ้นและ็เรื่อมรมารอันับแรแหละนะ รุ่นิในใว่า
‘ ภาริ ใหม่ ฟื้นฟูมรม ไออล พาสู่ วาว! ’
อายูมิ และ นานะ เยหน้ามอผู้ายรหน้า้านในเป็นเ็สาวับหัวใพวเธอนั่นมีวามสุ ผู้ายที่สนใเรื่อแบบนี้แถมะทำเพื่อพวเธออี้วย
ทำให้หัวใ อเธอทั้สอ ึั ับวามาหวัที่ บอไม่ถูิไ้วามรู้สึเห็นรหน้าว่านๆนี้เื่อถือไ้นั่นเอ
.
.
.
“ เฮะ ฟื้นฟู มรมเรอะ ูสิว่านายีแ่่อยะทำอะไร้บ้า ”
มีหิสาวในมุมหน้าประูภาพาที่ปาอเธอยิ้มมุมปาอ่อนๆูฟัมาะพัแล้วรุ่นิในใิว่า ผู้ายที่สนใเรื่อไออลริๆมี้วยั่นเรอะแถมะ่วยฟื้นฟูมรมอี้วย
‘ อูหน่อยเถอะ นายะทำไ้ริหรือเปล่า หน้าสนุีเหะ หึ ’
เธอรุ่นิในใียิ้มมุมปาว่า ผู้ายอย่า โทิยะ ะทำไ้ริๆั่นเรอะ ? เธอยิ้มับสีหน้าเหมือนำลัิเล่นสนุอะไระอย่า
.
.
.
- ะเป็นยัไ่อ โทิยะ หรือ โทะ ะทำยัไับฟื้นฟู มรม ไออล / เรื่อวุ่นๆอ โทะ ที่ัวเอับใ้ีวิเป็น โทิยะ แถมมา่วยเหลือ ุหนู ทำามวามฝันอี / ะเป็นยัไ่อ โปร ิามอน่อไป ^_^ -
ความคิดเห็น