คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ขิงก็ราข่าก็แรง
“อ้าว ตากร นี่ไงคะคุณ ตากร” คุณหญิงรีบบอกสามี ดาวหันขวับมามองอย่างตกใจปนอึ้ง
“สวัสดีครับ” กรไหว้อย่างนอบน้อม แล้วหันมาฉีกยิ้มให้ดาว
“นี่หนูดาวจ้ะ ลูกน้าเอง จำได้มั้ย แต่ท่าทางคงจำได้สิ เห็นเมื่อกี๊พูดถึง”
“อ๋อ จำไม่ได้หรอกครับ แต่ก็ตะหงิดๆ ว่า...นิสัยเอาแต่ใจ พอไม่ได้ของก็หน้าหงิกเนี่ย มันคุ้นๆอยู่” กรตั้งใจยั่วโมโหคนตรงหน้า ซึ่งก็ได้ผลดีทีเดียว
“นายว่าใคร”
“ลูก พูดจาดีๆสิ เรียกพี่สิ มาเรียกนายแบบนี้ไม่น่ารักเลยลูก” สมภพปรามลูก
“ไม่เป็นไรครับ คุณอา ก็เรียกแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆแล้วนี่ครับ”
ดาวอึดอัดใจอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งมารู้ว่าคนตรงหน้าคือใคร ยิ่งทำให้เธอไม่มีทางคบกับเขาเด็ดขาด แต่ก็ไม่รู้จะแก้ปัญหานี้ยังไง
“คุยกับคนแก่คงจะเบื่อ ตากรพาน้องไปเดินเล่นสิลูก ลูกก็รู้จักพวกพี่ๆน้องๆทายาทคนดังในงานหลายคนนี่ พาน้องไปแนะนำสิ” ผู้เป็นพ่อบอกกับลูก
“จะให้แนะนำยังไงครับ” กรพูดยั่วโมโหอีก
“บอกว่าเป็นศัตรูไงคะ” ดาวประชดใส่
“งั้นก็ไปเถอะครับน้องดาว แล้วก็เลิกหน้าหงิกได้แล้ว เดี๋ยวพี่พาไปหาเครื่องดื่มนะ” กรเอามือมาดึงตัวเธอไป
“ปล่อยนะ” ดาวสะบัดมือให้หลุดจากการจับกุม
“นี่คุณ ไม่อายคนบ้างรึไง ใครไม่รู้จะหาว่าภรรยาน้อยใจสามี”
“ต่อหน้าผู้ใหญ่ทำเป็นพูดจาดี เชอะ ฉันรู้ธาตุแท้นายหมดแล้ว ฉันไม่คบกับนายแน่”
“ผมก็มีแฟนที่น่ารัก แล้วก็สวยกว่าคุณหลายเท่า”
“ไม่ต้องมาทำเป็นอวด ฉันก็มีแฟน หล่อเท่กว่าคุณเยอะ เชอะ” ดาวทำหน้าเชิด
กรมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างเอ็นดู จนขำออกมา
“เป็นบ้าอะไร” ดาวถามอย่างสงสัย
“ก็หัวเราะในความเป็นเด็กของคุณไง”
“ว่าใครเด็ก ฉันโตแล้ว”
“แต่หุ่นคุณมันเด็กมากเลยนะ”
“ถ้าไม่ชอบฉัน ก็ไปเลย ฉันจะเดินของฉัน คุณไม่ต้องมายุ่ง”
“ผมเป็นพวกเชื่อฟังคำสั่งผู้ใหญ่ด้วยสิ”
ดาวทนสงบสติอารมณ์แทบไม่ไหว เมื่อต้องมามีหนุ่มที่ดูดีไปหมดมาคอยเดินตาม จนคนในงานมองกันเหมือนเธอกับเขาเป็นสามีภรรยากันแล้ว พอเธอจะเดินห่าง เขาก็รีบเดินเข้ามาชิด
จนมาถึงกลางงาน เป็นฟลอร์เต้นรำ ที่เปิดขึ้นพอดี
คู่ของลูกชายท่านรองกับภรรยาเป็นคนเปิดฟลอร์ แล้วคู่อื่นๆก็เข้าไปเต้นกัน กรจับมือเธอจะดึงเข้าไป
“เฮ้ย ไปไหน ฉันไม่เต้น” ดาวรีบดึงมือกลับ
“ทำไม รังเกียจผมมากเหรอ”
“ใช่...”
“ผมว่า คุณเต้นไม่เป็นมากกว่า”
“ใครบอก ฉันเต้นเป็นย่ะ ฉันเรียนลีลาศมาตั้งแต่ 10 ขวบเต้นได้ทุกจังหวะ” ดาวรีบแย้งที่เขาสบประมาท
“งั้นเหรอ แล้วทำไมคุณไม่กล้าเต้นกับผมล่ะ” กรทำสีหน้าหลอกล่อให้หญิงสาวโกรธ
“กล้าสิ จะให้เต้นจนจบงานฉันก็กล้า ฉันไม่กลัวคุณหรอก” ดาวพูดอย่างแน่วแน่ แต่พอรู้อีกที ก็รู้ว่า...ตัวเองติดกับหนุ่มกะล่อนตรงหน้าเสียแล้ว
กรลอบยิ้มอย่างถูกใจ ที่เอาชนะสาวสวยได้ และชักจะสนใจเธอขึ้นมา ในจิตใจลึกๆ
แล้วดาวก็ต้องยอมเต้นรำกับเขา อย่างไม่สบอารมณ์นัก และหญิงสาวก็เริ่มหาทางแกล้งเขาอีก
“โอ๊ย คุณ เหยียบมาได้” กรร้องเบาๆ เมื่อโดนเหยียบเท้า
“โทษทีค่ะ ฉันไม่ค่อยได้เต้นแล้ว เลยลืมจังหวะ” ดาวแกล้งพูด
“ถ้าผมไม่รู้ว่าคุณตั้งใจแกล้ง ผมคงโง่มาก”
“แล้วจะทำไม”
“ที่คุณถีบผมวันนั้น ผมยังไม่ได้เอาคืนเลย”
“ถีบ...อ๋อ ที่แท้ก็คุณเอง สมน้ำหน้า” ดาวหัวเราะอย่างสะใจ
“ปากดีไปเถอะคุณ ซักวันผมจะเอาคืนคุณให้ได้”
“มีปัญญาเหรอ”
“ก็คอยดู”
ทั้งสองท้าทายกันไปมา ดาวก้าวขาผิดจังหวะ จนไปสะดุดกระโปรงตัวเอง จนจะล้ม แต่กรรับเอาไว้ได้
หน้าทั้งสองเข้ามาชิดกัน จนใจเต้นตึกตัก
“คุณนี่ มาโอบฉันไว้ทำไม” ดาวพึมพำ
“จะให้ผมปล่อยคุณล้มรึไง ผมต้องแสดงความเป็นสุภาพบุรุษสิ”
ดาวดึงตัวเองขึ้นมา แล้วเดินออกจากฟลอร์ไป เพราะคนเริ่มมองแล้ว กรรีบเดินตาม
“จะตามฉันมาอีกทำไม” ดาวรีบถาม
“ก็ผมต้องดูแลคุณ”
ตื๊ด........
โทรศัพท์ของชายหนุ่มดังขึ้น เขารีบหยิบมาดูชื่อผู้โทร เป็นจังหวะที่ดาวรีบเดินหนีไปแล้ว
“โรส” กรพึมพำ เงยหน้ามาอีกที หญิงสาวก็ไปซะแล้ว เขาเลยรีบรับโทรศัพท์
“ฮัลโหล โรสมีอะไรเหรอ”
“ก็คิดถึงพี่กรไงคะ” เสียงหวานออดอ้อน
“แล้ว...เรื่องสอบล่ะเป็นไง”
“ก็....เอ่อ พอทำได้ล่ะค่ะ เหลืออีกไม่กี่วิชาแล้ว พอเคลียร์ทุกอย่างเสร็จ จะรีบกลับไปหาเลยนะคะ”
“จ้ะ เอ่อ..โรสพี่อยู่ในงานเลี้ยง คุยแค่นี้ก่อนนะ”
“อะไรคะ มีธุระอีกแล้ว งานเลี้ยงเหรอ มีผู้หญิงสวยๆเยอะสิคะ อย่าให้โรสรู้นะ ว่าพี่กรเหล่หญิงอื่น”
“โธ่ พี่จะไปมองใครทำไม พี่มีโรสอยู่แล้วนี่ครับ” ชายหนุ่มพูดเสียงอ้อนๆ
“ค่ะ งั้นโรสไม่กวนแล้วก็ได้ พี่กรว่างแล้วก็โทรหาโรสบ้างนะคะ” หญิงสาวจูบลาทางโทรศัพท์เช่นเคย
“ไปไหนซะแล้วล่ะ”
กรเดินตามหาหญิงสาวจอมดื้อดึง มาเรื่อยๆ จนมาเจอเธอที่ตรงมุมนึง กำลังคุยโทรศัพท์คิกคัก เขาเลยถือวิสาสะไปแอบฟัง...
“ใช่สิ เบื่อมากเลยอ่ะ เคน ใครก็ไม่รู้มากหน้าหลายตา” ดาวบ่นกับแฟนหนุ่ม
“ทนๆหน่อยนะ อย่าทำหน้าบู้บี้นะเดี๋ยวไม่สวยหรอก”
“รู้ได้ไงว่าดาวหน้าบู้บี้อยู่”
“อ้าว ผมฟังเสียงก็รู้แล้ว”
“ใช่สินะ เคนรู้จักดาวดีกว่าใคร เอ่อ...แล้วเคนทำอะไรอยู่เหรอ เสียงดังจัง”
“มาเลี้ยงกับเพื่อน”
“เลี้ยงอีกแล้ว เพื่อนหรือผู้หญิงอื่นคะ บอกดาวมานะ”
“โธ่ดาวเชื่อเคนสิ”
“อ่ะๆ เชื่อก็ได้ อย่าให้จับได้นะน่าดู งั้นแค่นี้ก่อนนะคะ”
“ครับ แล้วฝันดีนะ ฝันถึงเคนด้วย”
“จ้า...” ดาววางสายอย่างสุขใจ พอหันมาก็ตกใจที่เจอชายหนุ่ม
“เสียมารยาท มาแอบฟังคนอื่นคุยโทรศัพท์”
“โทษทีครับ แต่ผมอยากฟังเวลาคุณเป็นนางฟ้าบ้างนี่ เพราะเวลาอยู่กับผม คุณเป็นมารร้ายตลอดเลย”
“มารเหรอ...ก็ใช่นะ กับนาย ฉันไม่มีทางญาติดีด้วยหรอก” ดาวประกาศกร้าว
“ทำไม ผมสู้แฟนคุณไม่ได้เลยรึไง”
“ใช่...คุณก็ไม่ต้องมาทำพูด คุยกับแฟนเหมือนกันสิ ถ้าเป็นอย่างนั้น เราสองคนก็จะได้เสมอกัน แล้วคุณก็ต้องช่วยฉันเกลี้ยกล่อมทุกคน ให้เราไม่ต้องคบกันด้วย” ดาวรีบสั่งการ
“ทำไมผมต้องทำตามที่คุณพูด”
“เอ๊ะ ก็คุณไม่อยากคบกับฉันนี่”
“ผมพูดแบบนั้นเหรอ...ผมชอบทำตามคำสั่งผู้ใหญ่นะ”
“แล้วคุณเอาแฟนคุณไปไว้ไหน คนเจ้าชู้ เห็นผู้หญิงเป็นของเล่น”
“ผมไม่เคยเห็นผู้หญิงที่ไหนเป็นของเล่น นอกจากคุณ เพราะ....คุณน่ะมันน่าเอาชนะที่สุดเลย รู้ตัวมั้ย ถ้าทำได้ ผมจะรีบแต่งไวๆเลย คุณก็เตรียมตัวให้พร้อมนะ” กรยั่วโมโหเสร็จก็เดินจากไป ทิ้งให้ดาวอยากจะกรี๊ด ก็..ไม่กล้าเพราะอายคนเค้า แต่เธอก็แค้นถึงที่สุด และรู้ดีว่า...คนเมื่อครู่ คือศัตรูหมายเลขหนึ่งของเธอ
ทางด้านกร....ถึงจะพูดดีไป แต่ในใจเขาก็ไม่ได้เห็นด้วยกับการจับคู่ครั้งนี้เลย ยิ่ง...โรสโทรมากระตุ้นเตือนให้เขารู้ตัวว่ามีแฟนที่รักอยู่
...
ดาวกลับมาที่บ้านด้วยอารมณ์เสียๆ เธอคิดจะให้ชายหนุ่มช่วยกันทำให้ไม่ต้องคบกัน แต่ชายหนุ่มดันมากวนประสาทเธอเสียอีก จนเธอไม่รู้จะทำยังไงดีแล้ว
“เป็นไงลูก พี่กรเขาดูและหนูดีใช่มั้ย” คุณหญิงถามลูก
“ค่ะ ดีมากเลย” ดาวประชด
“ดาว....ลูกโอเคใช่มั้ย” คุณหญิงถามอย่างเป็นห่วง
“ค่ะ หนูทำตามที่คุณปู่ขอร้องอยู่แล้ว” ดาวประชดอีก แล้วรีบวิ่งหนีขึ้นห้อง
“เฮ้อ...ฉันจะทำไงดีคะคุณ ดูท่าลูกสาวเราจะไม่ยอมอ่อนข้อเลย” คุณหญิงถามสามี
“ผมว่า..เราน่าจะทำให้เค้ารู้จักกันมากกว่านี้นะ”
...
แล้วแผนที่คุณสมภพว่า....ก็ได้เริ่มปฏิบัติการ ในอีกไม่กี่วันต่อมา
“ลูกดาวจ๊ะ ลูกก็จบมานานแล้ว คิดจะทำงานรึยัง” คุณหญิงถามลูกสาว
“ก็หนูอยากไปหางานทำตั้งแต่ตอนจบแล้วไงคะ ก็คุณพ่อคุณแม่นั้นล่ะ บอกให้หนูพักก่อน”
“ก็จริงนะ...แต่พ่อว่า ลูกควรจะทำงานได้แล้ว”
“หรือคะ งั้นดีเลยค่ะ หนูจะได้เตรียมตัวไปสมัครงาน หนูดูไว้หลายที่แล้วนะคะ” ดาวกระตือรือร้น
“เอ่อ..ลูกจ๊ะ แม่น่ะ ได้ฝากงานให้ลูกแล้ว”
“แม่คะ หนูไม่ชอบแบบนี้นะ ถึงหนูจะเป็นลูกรัฐมนตรี แต่...หนูไม่อยากเป็นเด็กฝากนี่คะ”
“แต่เชื่อแม่เถอะนะ ลูกจะต้องชอบจ้ะ”
“ที่ไหนคะแม่”
“บริษัทคุณลุงวิรัชไงจ๊ะ”
“ฮะ...หมายถึง บริษัทของนายกะล่อนนั่นเหรอคะ นี่แผนแม่ใช่มั้ย” ดาวโวยใส่
“ดาว พ่อแม่หวังดีนะลูก ไปทำงานที่นั่น จะได้รู้จักกับพี่กรเขามากขึ้น”
“หนูไม่อยากรู้จักค่ะ เชอะ”
“เพื่อคุณปู่นะลูก” แม่อ้างขึ้นมาอีก
“ก็...โอ๊ย อยากสั่งให้หนูทำอะไรก็บัญชามาเถอะค่ะ ยังไงหนูก็ต้องทำตามอยู่แล้วนี่”
“งั้นก็เริ่มงานพรุ่งนี้เลยนะ”
“พรุ่งนี้”
...
เมื่อขัดไม่ได้ หญิงสาวเลยพยายามให้รู้สึกสนุก โดยการจะไปหาซื้อเสื้อผ้าใส่ไปทำงาน และไม่ลืมชวนเพื่อนสาวคนสนิทไปด้วย
“ฮัลโหล ยัยแอน ว่างอยู่ป่ะ”
“ดาวเหรอ...ก็ว่างจ้ะ ทำไมเหรอ”
“ไปห้างกับฉันหน่อยนะ ฉันจะไปหาซื้อเสื้อผ้าใส่ไปทำงาน พรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงานแล้ว”
“เหรอ...เออไปก็ได้จ้ะ”
“ทำไมทำเสียงเหมือนไม่อยาก แกติดธุระอะไรอยู่รึเปล่า”
“เปล่าจ้ะ งั้นเจอกันยังไงดีล่ะ”
“ฉันไปหาแกที่คอนโดไง เหมือนเคย”
“ฮะ คอนโด จ้ะๆ”
แอนวางสายไปเลย ดาวงงอยู่พอสมควร แต่ก็ไม่ติดใจอะไรนัก
ดาวขับรถไปถึงคอนโดของแอน และขึ้นไปหาที่ห้อง
พอกดออดไม่นาน แอนก็มาเปิดประตู ด้วยสภาพที่ดูเหมือนเหนื่อยๆ
“เป็นอะไร ทำไมเหงื่อออกเยอะจังเลย”
“อ๋อ ฉันออกกำลังกาย”
“แล้วนี่ทำไมยังไม่แต่งตัว”
“ฉันพึ่งจะจัดของ..เอ้ย ก็พึ่งจะออกกำลังกายเสร็จน่ะ โทษทีนะ รอแป๊บเดียว”
ดาวมองเพื่อนสาวอย่างสงสัย ระหว่างรอเธออาบน้ำ ดาวก็เดินหารอบห้อง เผื่อจะจับผิดอะไรได้ แล้วก็เจอเสื้อยืดสีขาว ที่เธอดูออกว่ามันของผู้ชาย
“เฮ้ย” แอนโผล่มาในชุดคลุมอาบน้ำ รีบฉวยไป
“อะไรเนี่ย เสื้อผู้ชาย ของใคร แกปิดอะไรฉัน” ดาวเค้นถาม
“ไม่ได้ปิดอะไร”
“แล้วของใคร อย่าบอกว่าแกใส่ ฉันเห็นแกใส่แต่ตัวเล็กๆ นี่เสื้อผู้ชายชัดๆ”
“ก็....ของน้องชายฉันเอง น้องฉันมาจากประจวบ มานอนพักไง พึ่งกลับเมื่อเช้า ฉันก็พึ่งจะจัดของให้เรียบร้อย แกก็รู้ว่า....น้องฉันมันชอบทำเละเทะ” แอนพูดด้วยเสียงสั่นๆ
“น้องแก แล้วทำไมตอนแรกต้องโกหก”
“ก็แกไม่ชอบน้องฉันนี่ ที่มันเคยแกล้งแก ฉันก็เลยไม่อยากพูดถึงให้แกรำคาญใจ”
“อ๋อเหรอ ฉันก็นึกไปว่า...”
“นึกอะไร” แอนรีบถาม
“ก็คิดว่าแกเอาผู้ชายมานอนในห้อง ที่เป็นแฟนคนอื่น แกเลยกลัวฉันรู้แล้วเอาไปบอกต่อล่ะสิ”
“ฉันไม่ทำอะไรแบบนั้นนะ”
“เฮ้ย ไม่ต้องจริงจังขนาดนั้น ฉันล้อเล่น ดูซิหน้าซีดเชียว ฉันรู้ดีว่าแกไม่ทำอะไรบ้าๆแบบนั้นหรอก” ดาวหัวเราะเสียงดัง แต่สายตาก็ยังไม่วายมองจับผิด ในเงื่อนงำ
...
ดาวช้อปปิ้งอย่างสนุก เพื่อให้ลืมสิ่งที่ต้องเจอพรุ่งนี้ แต่ดูเหมือนคนที่เธอเอามาด้วยจะไม่มีความสุขเอาซะเลย
“เป็นอะไรของแกวะ” ดาวถามขณะทานข้าว
“เปล่า”
“ให้จริงเถอะ กลัวฉันจับความลับแกได้รึไง”
“ฉันไม่มีนะ”
“อ่ะๆ เชื่อๆ เอ๊ะ ที่คอแกน่ะ สร้อยใหม่เหรอ ใครซื้อให้”
ดาวเอามือมาจับที่สร้อยซึ่งก็ไม่ได้แพงนัก แต่สวยทีเดียว มีตัวอักษรว่า....K. & A.
“ตัวเอเนี่ย หมายถึงแอน ชื่อแกใช่มั้ย แล้วเคล่ะใคร”
“เค....เอ่อ..” แอนอึกอักไป
“อะไรของแกฮะ วันนี้กินยาผิดรึไง ดูลุกลี้ลุกลน อ๋อฉันรู้แล้ว...ตัวเคก็คือ..”
“ไม่นะ ไม่ใช่”
“แอน ฉันยังไม่ได้พูดเลย เคเนี่ย นายคิมเพื่อนที่ทำงานแกใช่มั้ย ที่มันจีบแกอยู่ แกรับรักหมอนั่นแล้วเหรอ”
“เปล่า” แอนพูดเสียงอ่อย
“ไม่เชื่อ...ใช่แน่เลย แหมถึงหมอนั่นจะหน้าตาไม่หล่อ ก็ดูนิสัยดีนะแก วันไหนก็ชวนมาทานข้าวกับฉันซักทีสิ”
“เออ....”
“แกไม่ต้องพูดแล้ว ฉันพอจะเข้าใจ พึ่งมีแฟนใหม่ๆ เลยอึดอัดที่ต้องมากับฉัน นายคิมเขาชวนแกไปเที่ยวล่ะสิ ฉันขัดจังหวะแกสินะ”
“ดาว เธอมั่วหมดแล้ว”
“ถ้ามั่วแล้วอะไรเรื่องจริง”
แอนเงียบไป ดาวก็เบื่อที่จะต้องซักไซ้ต่อ เลยเปลี่ยนประเด็นไปคุยเรื่องอื่นแทน
“เออ..รู้มั้ย ว่าที่ฉันต้องไปทำงานเนี่ย บริษัทของคนที่ฉันจะต้องโดนบังคับคลุมถุงชนด้วย”
“ว่าไงนะ”
“ตกใจซะเกินเลยแก ก็คุณปู่สุดที่รักของแกนั่นล่ะขอร้อง”
“แล้ว...เคนล่ะ”
“เคนคือคนที่ฉันรัก และคนเดียวที่ฉันต้องแต่งด้วย ส่วนหมอนั่น...ฉันต้องหาวิธีจัดการให้ได้”
“เธอยังไม่ได้บอกเคนใช่มั้ย”
“ใช่สิ ไม่อยากให้เขาคิดมาก เพราะฉันจะแก้ปัญหาเอง เพราะเรารักกัน ฉันมั่นใจว่าเราจะผ่านอุปสรรคไปได้”
“อุปสรรค” แอนพึมพำเบาๆ ในใจคิดถึงเรื่องของตัวเอง
...
ความคิดเห็น