คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เจ้านายจอมเจ้าเล่ห์
แล้ววันที่ดาวไม่อยากให้ถึงก็มา ดาวแต่งตัวแบบขอไปที แต่ก็ไม่แย่จนเกินไป แล้วลงมาทานอาหาร
“อ้าว มาแล้ว ดาว รีบลงมาทานเร็ว เดี๋ยวพี่กร จะได้พาไปส่ง” คุณหญิงบอกกับลูกสาว
“พี่กร...” ดาวทวนชื่อ พอมาเห็นคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร เธอก็แทบจะเป็นลม เมื่อต้องมาพบเขาก่อนที่ควรจะเป็น นายกะล่อนยิ้มกวนๆให้เธอ
“นายมาทำไม” ดาวเดินไปหาเรื่องทันที
“ก็มารับน้องดาวไปทำงานไงครับ”
“แม่คะ ไม่นะคะ หนูไม่ไปกับหมอนี่” ดาวรีบหันไปหาแม่
“ลูกดาว พี่กรเขาเป็นถึงรองประธานบริษัท เขาจะแนะนำอะไรลูกได้มากนะ ให้เขาไปส่งนั่นล่ะ ดีแล้ว” คุณสมภพช่วยเกลี้ยกล่อม
ดาวพูดอะไรไม่ออก ก็เข้าใจว่าเป็นแผนการอีกแล้ว แต่เธอจะทำอย่างไรได้....
“มานั่งทานข้าวสิลูก จะได้รีบๆไป” แม่บอกกับเธอ
ดาวมานั่งที่ประจำของเธอ ซึ่งจำต้องมานั่งเผชิญหน้ากับชายหนุ่ม ที่ไม่กินเส้นเลย
“อร่อยมากเลยครับ วันหลังผมต้องมาทานข้าวบ้านคุณน้าให้บ่อยๆแล้ว” กรเอ่ยปากชม
“ดีจ้ะ มาทุกวันเลยก็ได้นะ” แม่รีบสนับสนุน
“บ้านตัวเองไม่มีข้าวกินรึไง” ดาวบ่นพึมพำ
“ก็มีน่ะครับ อร่อยเหมือนกัน ถ้าน้องดาวอยากทาน พี่จะพาไปทานนะ เอ๊ะ อีกไม่นานน้องดาวก็คงต้องทานทุกวันแล้วนี่นา” กรพูดโต้กลับเธอ จนหญิงสาวพูดไม่ออก
ดาวก้มหน้าก้มตาทานข้าวอย่างเบื่อหน่าย แล้วในที่สุดเธอก็ต้องนั่งรถไปกับเขา
ดาวแอบชมในใจไม่ได้ว่ารถคันนี้น่านั่งมาก เบาะก็นุ่ม มีกลิ่นน้ำหอมบางๆ แต่ไอ้ผู้ชายข้างๆนี่สิ คือปัญหา
“เป็นอะไรคุณ โดนตัวอะไรต่อยปาก ถึงไม่อ้าปากพูดเลย” กรแหย่หญิงสาว ที่เงียบมาตลอดทาง
“เปลืองน้ำลาย”
“งั้นผมเปิดเพลงนะ”
กรหันไปเปิดวิทยุ พอขึ้นมาปุ๊บ ดาวก็แทบจะวีนแตก เพราะเป็นเพลงลูกทุ่ง ซึ่งเธอไม่ชอบที่สุด
“ปิดได้มั้ยคะ”
“ทำไมครับ รถก็รถผม เครื่องเสียงก็ของผม ทำไมผมต้องปิด”
“ก็ฉันไม่ชอบเพลงแนวนี้นี่ ถ้าจะฟังก็ไปฟังคลื่นอื่น”
“ที่แท้คุณนี่มันก็พวกชอบวัฒนธรรมต่างชาติ ของไทยไม่รักษา เพลงลูกทุ่งเพราะออกนะครับ ขนาดผมไปเรียนเมืองนอกไม่ได้อยู่ไทยซะนาน กลับมาผมยังชอบเลย”
“คุณก็ชอบไปคนเดียวสิ”
“คุณต้องอดทนล่ะครับ เพราะพอแต่งกับผมไป ก็ต้องฟังจนชินหู”
“คุณกร...คุณไม่ทุกข์ร้อนรึไง ที่..ต้องโดนมาจับแต่งงานกับฉัน คุณก็มีคนรักอยู่แล้วนี่” ดาวพุ่งประเด็น
“ผมเคยบอกคุณแล้วไงว่า..ผมชอบทำตามคำสั่งผู้ใหญ่”
“คุณอย่ามากวนฉันได้มั้ย ฉันว่าถ้าเราช่วยกันพูด น่าจะจัดการกับเรื่องนี้ได้นะ” ดาวพยายามพูดดี
“ก็ใช่”
“แปลว่านายจะร่วมมือกับฉันใช่มั้ย” ดาวยิ้มอย่างดีใจ
“เปล่า ผมไม่ร่วมมือกับคุณหรอก”
“คุณ คุณมันแย่ที่สุดเลย ยังไงฉันก็จะหาทางให้ได้ ฉันไม่มีวันยอมหรอก”
“ขอให้คุณโชคดีนะ”
ดาวระงับความโกรธอย่างยากเย็น เธอไม่รู้ว่าไปทำกรรมเวรมาแต่ชาติปางไหน เธอถึงต้องมาเจอศัตรูที่เธอแพ้ทางแบบนี้
“เอ่อ..แล้วนี่ฉันจะต้องไปทำงานตำแหน่งอะไร” ดาววกมาอีกเรื่อง
“ตำแหน่ง...คุณอยากทำอะไรมากกว่ากันล่ะ ขัดส้วม หรือเช็ดกระจก หรือ..ยาม”
“คุณกร คุณไร้สาระมาเกินพอแล้วนะคะ ฉันอยากรู้ว่าฉันจะต้องทำในตำแหน่งไหน ฉันจะได้เตรียมตัวถูก”
“คุณไม่ต้องเตรียมหรอก เพราะงานคุณน่ะสบาย ทั้งกายทั้งใจ ได้เห็นคนหล่อๆทุกวันทุกเวลา”
ดาวงงไม่หายกับคำพูดของชายหนุ่ม แต่เธอก็ยอมแพ้ที่จะไปต่อล้อต่อเถียงกับเขาแล้ว
แล้วก็มาถึงบริษัท...
ดาวเดินตามกรเข้ามาในบริษัทที่แสนจะใหญ่โต หรูหรา สมกับเป็นบริษัทที่ทำเกี่ยวกับโครงการสำคัญๆของรัฐบาลจริงๆ
กรพาหญิงสาวเข้ามาในลิฟต์ มีพนักงานอยู่จำนวนหนึ่งซึ่งยกมือไหว้เขาทันทีที่เห็น และให้ความสนใจกับหญิงสาวด้วย
“อ๋อ...นี่ คุณดาว คู่หมั้นผมเอง เราจะแต่งกันเร็วๆนี่ล่ะ” กรแนะนำเสร็จสรรพ ดาวจะแย้ง ก็อายพนักงาน
ในที่สุด กรก็พาเธอออกจากลิฟต์มายังห้องของเขา
“เดี๋ยว จะให้ฉันเข้าไปด้วยทำไม แล้วที่ทำงานฉันล่ะ” ดาวรีบถาม
“ก็นี่ไงครับ” กรวางมือลงบนโต๊ะหน้าห้อง ซึ่งมีป้ายเขียนชัดเจนว่า...เลขานุการท่านรองประธานฯ
“คุณ......นี่มันอะไร คุณจะให้ฉันมาเป็นเลขาคุณเหรอ ฝันไปเถอะ ฉันจะฟ้องแม่ฉัน”
“ฟ้องทำไมครับ”
“ก็ฟ้องที่นายทำกับฉันแบบนี้ไง นายคิดจะหาทางแกล้งฉันล่ะสิ”
“คงไม่ต้องฟ้องหรอกครับ เพราะแม่คุณนั่นล่ะ ที่ฝากฝังให้คุณมาทำตำแหน่งนี้” กรยิ้มอย่างเป็นต่อ
“แม่..” ดาวโวยไม่ออกบอกไม่ถูก
“นั่งสิครับ จะได้เริ่มงานเลย บริษัทเรางานเยอะ จะมามัวพูดคุยกันมากไม่ได้”
“ไหนล่ะงานฉัน”
“ก็ตรงหน้าคุณไง”
ดาวมองไปยังกองแฟ้มนับสิบกอง แทบจะเป็นลม
“คงไม่ใช่....”
“นี่ล่ะครับ นี่เป็นรายงานการประชุมทั้งหมดของบริษัทเราในปีที่แล้ว ผมอยากให้คุณตรวจทานตัวสะกดทั้งหมดครับ จะได้เข้าใจธุรกิจของบริษัทด้วย ถ้าคุณทำเสร็จ เดี๋ยวผมค่่อยให้เลขาคนเก่ามาสอนงานอย่างอื่นต่อ”
“นายแกล้งฉันนี่ ฉันไม่ทำ ฉันไม่ทำ”
“ผมจะฟ้องพ่อแม่คุณถ้าคุณไม่ทำ”
“ฉันก็จะฟ้องพ่อแม่ฉัน ว่าคุณใช้งานฉันเกินควร” ดาวไม่ยอม
“คงไม่ได้นะครับ พ่อแม่คุณอนุญาตให้ผมมอบงานให้คุณตามใจผมเลย”
ดาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วก็ตัดสินใจจะทำให้เสร็จเร็วๆ เพื่อแสดงฝีมือให้เขาดู
“คุณก็ไปทำงานสิคะ บริษัทนี้งานเยอะค่ะ อย่าอู้” ดาวประชดใส่เขา
กรยิ้มมุมปากอย่างมีความสุข ที่ได้ต่อปากต่อคำกับเธอแบบนี้
...
ดาวตรวจเอกสารจนเบื่อหน่าย หาวหวอดๆ แต่ก็กัดฟันทน เพราะไม่อยากโดนดูหมิ่นจากเจ้านายของเธอตอนนี้
เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น....
“มีอะไรคะ” ดาวกดรับ
“คุณเอากาแฟมาเสิร์ฟผมหน่อย เร็วๆนะ น้ำตาลสองช้อน ครีมหนึ่งช้อน ตามนี้นะ” กรสั่งอย่างได้ใจ
ดาวข่มใจอย่างยากเย็นที่โดนแกล้ง และเดินลิ่วไปที่มุมกาแฟ
ดาวชงตามคำสั่ง แล้วถือมาให้เจ้านายของเธอ
“นี่ค่ะ ไปนะคะ” ดาววางปุ๊บ ก็จะออกจากห้องปั๊บ กรคว้าข้อมือเธอไว้
“อะไรกันคุณ ปล่อยฉันนะ” ดาวสะบัดมือออก
“ให้ผมชิมก่อนสิ เผื่อคุณชงผิด”
“ฉันชงตามที่คุณสั่งทุกอย่างค่ะ”
“งั้นผมจะลอง” กรกระดกเข้าปากไปนิดนึง ก็แกล้งทำหน้ามุ่ย
“คุณไม่ได้ทำตามที่ผมสั่งนี่”
“อะไรกันคะ ก็คุณบอกว่าน้ำตาลสอง ครีมหนึ่ง ก็นี่ไง” ดาวไม่ยอมแพ้
“เปล่านะ ผม...บอกว่าน้ำตาลหนึ่ง ครีมสองต่างหาก” กรโกหกหน้าตาย
“ไม่จริง คุณมันโกหก คุณหาเรื่องแกล้งฉัน”
“คุณอย่ามาเบี่ยงเบนประเด็น ไปชงมาใหม่เดี๋ยวนี้”
ดาวแค้นสุดบรรยาย เดินถือถ้วยกาแฟออกไป ชงมาใหม่ตามที่สั่งอีกครั้ง....
“อ่ะนี่ค่ะ คงไม่ผิดแล้วนะคะ น้ำตาลหนึ่งครีมสอง” ดาวดักคอไว้ก่อน
กรยิ้มนิดๆ แล้วยกขึ้นมาจิบ พร้อมกับทำหน้าไม่พอใจอีก
“ไม่อ่ะ ผมว่าคุณชงผิด คุณไปชงมาใหม่”
“คุณกร พอได้แล้วนะคะ ฉันไม่มีเวลามาล้อเล่นกับคุณ คุณช่วยแยกแยะด้วยนะคะ ว่าเวลาไหนควรจะแกล้งฉัน”
“คุณนั่นล่ะ ต้องแยกแยะ ไปชงมาใหม่” กรสั่งเสียงเข้ม ดาวจำใจเดินออกไป
กรลอบยิ้มอย่างได้ใจ สะใจที่ได้แกล้งเธอ
ดาวเดินมาที่มุมกาแฟอีกหน ตามคำสั่งจะยกไปเสิร์ฟ อีกใจ ก็เริ่มคิดแผนร้าย แล้วตักน้ำตาลเพิ่มไปอีกเป็นสิบ
“นี่ค่ะ รับรองถูกใจแน่นอน” ดาวยิ้มหวานให้เขา เมื่อวางถ้วยลง
“เหรอ...แต่ผมไม่อยากทานแล้ว”
“คุณ” ดาวทำท่าจะวีน
“คุณดื่มเข้าไปสิ อุตส่าห์ชง” กรยื่นแก้วให้ดาว
“คุณสั่งก็ดื่มสิคะ” ดาวย้อน
“ผมดื่มก็ได้ แต่...คุณต้องดื่มก่อน เพราะผมคาดว่า..แก้วนี้ต้องมีอะไรแปลกๆแน่” กรพูดอย่างรู้ทัน
“ได้ ฉันดื่มให้ดู” ดาวกลั้นใจดื่มกาแฟที่หวานจับใจ แต่แสร้งทำสีหน้าปกติ
“แปลว่าผมระแวงเกินไป ผมดื่มก็ได้” กรซดทีเดียวหมดแก้ว ก่อนที่จะรู้สึกว่า.....ความหวานได้ครอบงำไปทั่วปาก
“คุณ....” กรพูดไม่ออก เพราะรู้สึกแสบคอในฉับพลัน
“อยากได้อีกสักถ้วยมั้ยคะ” ดาวยิ้มหวานใส่ แล้วเดินเชิดออกจากห้องไปอย่างมีความสุขที่ได้เอาคืน
...
ดาวทำงานจนพักกลางวัน ความหิวก็มาเยือน เธอเก็บของอย่างรวดเร็ว เพราะไม่ต้องการเจอหน้าเจ้านายของเธอ
แต่เธอก็ต้องผิดหวัง...เมื่อเขาเดินออกมาพอดี
“จะไปไหน” กรถามเธอขึ้นมา
“นี่คุณ....นี่มันพักกลางวันนะคะ ฉันก็ต้องไปทานข้าวสิ”
“ทานข้าว คุณพูดแบบนี้ ผมถือเป็นคำชวนได้มั้ยครับ” กรรวบรัดเธอทันที
“คุณ ใครอยากจะทานกับคุณ”
“ผมสั่ง”
“นี่มันเวลาพักนะคะ คุณไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน” ดาวโวย
“พ่อแม่คุณอนุญาตให้ผมสั่งอะไรคุณก็ได้ หรือถ้าคุณจะคิดว่านี่เป็นงาน ผมก็ไม่ว่านะ” กรทำหน้าทะเล้นใส่ ดาวถอนหายใจอย่างหมดอารมณ์ที่ต้องแพ้อีกที
...
ทั้งสองนั่งรถออกจากบริษัทไปด้วยกัน
“คุณจะทานอะไรล่ะ ผมเลี้ยงก็ได้” กรพูดกับหญิงสาว ที่เอาแต่ทำหน้าหงิก
“เลี้ยง....งั้นเอาร้านแพงๆนะ” ดาวตั้งใจจะแก้เผ็ดเขา
“ได้สิ”
กรพาเธอไปยังร้านอาหารอิตาเลียนสุดหรู ดาวยิ้มอย่างดีใจที่จะได้แกล้งเขา.....
“สั่งเลยครับ”
ดาวมองหาเมนูแพงๆ ทำท่าจะสั่ง แต่กรเบรกขึ้นมา
“ผมรู้นะว่าคุณคิดจะสั่งอาหารมาเยอะๆ ให้ผมจ่ายไม่ไหว”
“แล้วทำไม” ดาวพยายามกลบเกลื่อนความตกใจ ที่เขารู้ทัน
“เรื่องเงินน่ะผมมีจ่าย แต่คุณเคยคิดถึงโลกเราบ้างรึเปล่า คุณสั่งอาหารมากินทิ้งกินขว้างน่ะ มันทำให้โลกเราร้อนมากขึ้นเท่าไหร่ มีขยะเพิ่มขึ้นเท่าไหร่” กรพูดรัวเป็นชุด แต่ดาวยังไม่ยอมแพ้
“คุณไม่อยากให้เหลือก็ก่อกลับไปทานบ้านสิคะ แต่ฉันจะสั่ง” ดาวโต้กลับ
“นั่นก็แล้วแต่....จิตสำนึกของคุณ”
เจอคำนี้เข้าไป ดาวก็ต้องยอมสั่งอาหารพอแค่ทาน เพราะไม่อยากโดนคนตรงหน้าประณามอีก ได้แต่เก็บความแค้นใจเล็กๆ ไว้รอโอกาสต่อไป
กรมองหญิงสาวอย่างเอ็นดู ในความมั่นใจไม่ยอมใคร ที่ทำให้เขาหลงเสน่ห์ขึ้นเรื่อยๆในจิตใจส่วนลึก
...
ดาวทำงานถึงเย็น งานก็เสร็จไปส่วนนึง เธอก็รีบยกแฟ้มที่เรียบร้อย เข้าไปส่งคนที่สั่ง
“นี่ค่ะ ที่เหลือ จะเสร็จในวันพรุ่งนี้”
“จะกลับแล้วใช่มั้ย”
“ค่ะ”
“งั้นรอแป๊บนะ เดี๋ยวผมไปส่ง”
“ไม่ต้องค่ะ ฉันกลับเองได้”
“คุณไม่มีรถนะ”
“ฉันนั่งแท๊กซี่ก็ได้”
“เด็กดื้อ” กรพึมพำ
“ว่าใครเด็ก”
“น่าจะรู้อยู่.....คุณปฏิเสธผมขนาดนี้ สงสัย จะไปหาแฟนล่ะสิ”
“รู้ก็ดี ฉันไปนะคะ” ดาวทำท่าจะเดินออก
“เดี๋ยวสิ ผมบอกว่าจะไปส่งก็จะไปส่ง ไม่ว่าคุณจะไปไหน ผมไปส่งคุณได้” กรลุกจากโต๊ะ แล้วดึงมือหญิงสาวไปกับเขา
ทั้งสองผ่านผู้คนลงมาด้านล่าง แต่ชายหนุ่มยังคงดึงเธอไว้อยู่ จนดาวเริ่มอายคนรอบๆ
“นี่คุณ ปล่อยนะ คนมองใหญ่แล้ว” ดาวพูดเบาๆ
“ทำไม มองแล้วไง ลูกน้องผมทั้งนั้น”
“นั่นล่ะ เขาจะนินทา”
“นินทาอะไร คนรักกันจะจับมือถือแขนไม่เหรอ”
“พูดบ้าอะไร ถึงฉันต้องแต่งงานกับคุณจริงๆ ฉันก็ไม่มีทางรักคุณ”
“ผมจะคอยดู” กรพูดด้วยเสียงกวนเช่นเคย แล้วก็ลากหญิงสาวไปขึ้นรถ
...
ความคิดเห็น