ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Even the world is crumbling / ต่อให้โลกย่อยยับ

    ลำดับตอนที่ #44 : ความลับในเมืองร้าง 7 จบ

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 5.73K
      480
      12 พ.ค. 60

    ผีร้ายมองเราเป็นแค่ของเล่น มันทำตัวเป็นหมาหยอกไก่ แค่ทำให้บาดเจ็บแต่ไม่ได้ฆ่าให้ตาย ต้องการให้เรารู้ว่าถึงพยายามแค่ไหนก็สู้พวกมันไม่ได้  สิ่งที่มันทำ ทำเอาผมรู้สึกว่าไอ้ตัวประหลาดมันเริ่มคล้ายคนเข้าไปทุกที แต่ในขณะที่เมฆเริ่มอ่อนแรง ก็ไม่พบว่าจะมีใครที่กล้าพอจะเข้าไปสอด ผู้ชายที่ชื่อเมฆเขาเป็นคนเก่งนะ ทักษะดีชั้นเชิงก็เยอะ แต่สิ่งที่ดีที่สุดเวลาต้องฆ่าอะไรบางอย่างให้ตาย........... คือการจบให้เร็ว

     

    ซึ่งเป็นไปไม่ได้สำหรับการล้มยักษ์ตัวนั้น

     

    ยิ่งเสียเวลาไปกับมันนานมากเท่าไหร่พวกเรายิ่งเสียเปรียบ เมฆเริ่มอ่อนแรงและเริ่มหลบไม่พ้น  ในขณะที่ผมเองก็ยังตั้งหลักไม่ได้ แต่ครู่หนึ่งเมื่อร่างกายเริ่มกลับมาเป็นปกติ ผมก็เริ่มมองหาเครื่องทุ่นแรงที่พอจะหยุดไอ้ยักษ์ตัวนั้น

     

    ผมเหลือบไปเห็นถังดับเพลิงที่ติดอยู่ตรงฝาผนัง ถึงตอนนี้เรียกได้ว่าเข้าขั้นวิกฤติเต็มที เมฆกำลังจะถึงขีดจำกัด ดูแล้วผมเองก็มีโอกาสอีกเพียงครั้งเดียว ถึงตอนนี้ผมไม่สามารถพลาดอีก ผมไม่ไวเท่าเมฆ ต่อยตีก็ไม่ได้ดีเท่าเขาเป็นไปได้สูงว่าผมจะไม่รอดมือรอดตีนไอ้นั่น 


    แต่จะให้รออยู่เฉยๆ มันก็ไม่เข้าท่าเท่าไหร่ โอกาสมียังไงก็ต้องเสี่ยง 


    สิ่งที่ทำก่อนคือตรวจสอบว่าถังดับเพลิงที่ผมเห็นมันยังใช้งานได้หรือเปล่า


    เมื่อทราบว่ามันยังทำงานดี ก็พยายามรวบรวบสติและเช็คการเคลื่อนไหวของตัวเองอีกครั้ง และเมื่อพบว่าทุกอย่างโอเค ผมจึงตัดสินใจวิ่งเข้าใส่ไอ้ยักษ์นั่นโดยมีถังดับเพลิงที่อยู่ในมือเป็นความหวังเดียวที่ริบหรี่

     

    ไอ้บ้านั่นระวังผมอยู่แล้ว มันหันกลับมาในขณะที่ผมวิ่งเข้าใส่และเปลี่ยนเป้ามาเป็นผมแทน.... แต่คราวนี้มันเป็นฝ่ายพลาดบ้าง ละอองสีขาวจากท่อฉีดน้ำยาดับเพลิง ถูกผมฉีดใส่ตามันเต็มๆ

     

    ยักษ์ร้ายปิดตาตัวเองและโจมตีสะเปะสะปะ มันพยายามที่จะขยี้ตาเพื่อให้กลับมามองเห็นได้อีกครั้ง

     

    แต่ชั่วขณะที่มันพลาด ผมก็ไม่เปิดโอกาสให้มันตั้งตัวได้อีก  

     

    คุณเคยได้ยินเรื่องแปลกๆเกี่ยวกับวัฒนธรรมของเราไหม คนโบราณชอบสอนเด็กๆว่าไม่ควรเล่นตบหัวกันเพราะจะฉี่รดที่นอน  ไอ้ฉี่รดที่นอนมันไม่จริงหรอก แต่บนหัวของเรามันเป็นจุดที่เรียกได้ว่าเปราะบางที่สุดของร่างกาย


    ท้ายทอย พื้นที่หลังใบหู ขมับ คือจุดที่โดนอะไรอัดแรงๆโอกาสร่วงหรือตายมันมี แต่ไอ้จุดที่ห้ามไปยุ่งเพราะถ้าโดนเข้าไปตายแน่ๆคือกระหม่อมที่อยู่กลางหัว ถ้าอยากรู้ว่าอยู่ตรงไหน ให้เอานิ้วลองกดๆดู มันเป็นเนื้อนิ่มๆ ที่พอกดลงไปแล้วยุบผิดกับที่ตรงอื่น

     

    โดยปกติกะโหลกคนจะไม่ใช่กระดูกที่ติดเป็นก้อนเดียว แต่จะเป็นกระดูกสามชิ้นที่แบ่งเป็นซีกซ้าย ขวาและส่วนหน้าผากต่อกัน โดยมีจุดที่เชื่อมกระโหลกสามชิ้นนั้นตรงกลางกระหม่อม ซึ่งต่อให้เก่งแค่ไหนถ้าโดนตรงนั้นเข้าไปยังไงก็ตาย

     

    ไอ้ที่เล่ามานั่นแหละคือที่ที่ผมเล็งเอาไว้ โดยใช้ส่วนที่เป็นสันท้ายของถังดับเพลิงทุบเอาเต็มแรง ในขณะที่มันเผลอก้มหัว

     

    เสียงมันดังเหมือนลูกมะพร้าวถูกรถเหยียบแตก...

     

    ไอ้ยักษ์นั้นเลือดทะลักออกจมูกลงไปนอนชักอยู่ที่พื้น ดิ้นเหมือนปลาช่อนถูกทุบ

     

    กลับกัน.....คราวนี้เสียงที่ดังขึ้นมาจากฝ่ายของเราบ้าง


    โดยปกติการที่เราล้มหัวหน้าหรือจ่าฝูงของอะไรซักอย่าง ไอ้พวกนั้นจะแตกตื่นและหนีไปเอง แต่สำหรับไอ้ผีบ้าพวกนี้กลับไม่เป็นอย่างนั้น มันร้องคำรามและเริ่มบุกเข้ามาอีกระลอก ตาเมฆถูกหามออกไปพักเนื่องจากไม่มีแรงจะลุกขึ้นสู้เพราะความเหนื่อยส่วนตัวผมยังทำหน้าที่ร่วมกับคนอื่นๆต่อไป จนกระทั่งใกล้รุ่ง


    พวกมันทั้งหมดจึงถอยกลับ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×