โชคชะตาของนางร้าย

ตอนที่ 3 : วันที่ต้องจบทุกอย่าง

วันที่ต้องจบทุกอย่าง

ความจริงที่ข้าไม่ไปสถาบันก็เพราะอยากจะพัก ก่อนที่จะต้องเผชิญหน้ากับวันพรุ่งนี้เท่านั้นเอง

วันพรุ่งนี้จะมีงานสัมพันธไมตรีของสถาบันที่จะเปิดให้มีการจับคู่แบบสุ่มให้ไปเต้นรำกัน และแน่นอนว่ามันต้องเกิดเรื่อง

วันนี้ข้าอยากวาดภาพไว้ให้ท่านพ่อ ท่านพี่ ฮาเทล และพี่มินสักหน่อย ภาพของท่านพ่อคือรูปที่ท่านพ่อกับท่านแม่กอดกันพร้อมรอยยิ้มด้านหลังของรูปเขียนไว้ว่า

'รักนิรันดร์'

ภาพของท่านพี่คือรูปวาดตอนที่พวกเรายังอยู่ด้วยกัน รูปที่ท่านพี่ทำหน้าตาเฉยชาอยู่ที่มุมห้องหนึ่งและข้าที่นั่งจิบชาอยู่ที่กลางห้องทั้งรอยยิ้มที่มองไปที่เขา

'ข้าไม่เคยลืม'

ภาพของฮาเทลคือภาพครั้งแรกที่เราเจอกัน เด็กผู้ชายที่กำลังถือมงกุฎดอกไม้อยู่ในมือและเด็กผู้หญิงอีกคนที่กำลังยิ้มทั้งคราบน้ำตา

'รักแรกและตลอดไป'

ส่วนของพี่มินคือภาพที่เธอกำลังปลอบเด็กสาวคนหนึ่งที่กำลังร้องไห้อยู่ บรรยากาศในภาพคือกลางสวนแห่งหนึ่งตอนพลบค่ำ

'ขอบคุณสำหรับทุกสิ่ง พี่สาว'

ข้าอยากส่งสิ่งนี้เป็นตัวแทนความรู้สึกของข้า ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีใครทิ้งมันรึเปล่า แต่ถึงพวกเขาทิ้ง ข้าก็ยังจะวาดมันออกมาอยู่ดี

ข้าเดินไปที่โต๊ะในห้องแล้วนั่งเขียนไดอารี่หน้าสุดท้าย

6/2/798

'นี่จะเป็นการเขียนไดอารี่ครั้งสุดท้าย ข้าจะจบทุกอย่างและเปลี่ยนมัน แต่ที่ข้าเลือกที่จะจบมันนั้นข้ามิได้กลัวที่จะลองใหม่อีกครั้ง ข้าเพียงกลัวว่ามันจะเป็นเหมือนครั้งที่แล้วมาต่างหาก ขอโปรดเชื่อในการตัดสินใจของข้า เพราะถึงวันนี้มันไม่จบสักวันมันก็จะพังทั้งหมด'

'ธาลิส คามีร่า'

"ต่อไป จะไม่มีธาลิส อามีร่าอีกต่อไปแล้ว"ฉันเดินกลับห้องของตัวเอง เตรียมตัวรอวันพรุ่งนี้ที่จะถึง

วันนี้คือวันที่ต้องจบทุกอย่าง มันจะไม่มีแพ้หรือชนะ มันจะมีแต่ทุกอย่างจะจบวันนี้หรือไม่เท่านั้น...

ข้าเดินเข้าไปในโถงที่ทางสถาบันใช้จัดงานเลี้ยง ข้าเดินเข้าไปด้วยชุดสีน้ำเงินค่อนไปทางดำ ร้องเท้าสีดำนิล ผมสีเงินปล่อยตามธรรมชาติ ปากสีแดงจัดเข้ากับดวงตาสีดำอย่างงดงาม

"วันนี้ก็งดงามไม่เปลี่ยนเลยนะครับ ท่านหญิงธาลิส"และยังคงเป็นเจ้าเดิมเจ้าเก่าที่เข้ามาทักทายข้าเสมอ ท่านชายสเวน

"ขอบคุณ"ข้าเดินออกไปที่เวที พร้อมเหลือบมองพวกเขวที่กำลังมีความสุขกันอยู่ แม้แต่ท่านพี่ที่แสนเย็นชาของข้าเขาก็ยังมีรอยยิ้มที่บางเบาอยู่บนใบหน้า

"ข้า ธาลิส คารีน่า ขอประกาศถอนหมั้นกับองค์รัชทายาทฮาเทล ดิมาอูส ข้าขอให้ท่านมีความสุข"พูดจบข้าก็ทำเพียงเดินออกไปจากห้องโถง ท่ามกลางเสียงที่เงียบสงบลงจากการประกาศถอนหมั้นของข้า

ข้าเดินไปจนถึงหน้าผาในคือนั้น ข้าควรปล่อยให้เขาอยู่กันอย่างมีความสุข จะไม่มีนางมารร้ายที่คอยรังแกคนที่เป็นที่รักของพวกเขาอีก

"เจ้าคิดจะทำอะไรกันแน่"เสียงของชายคนหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังของข้า เป็นเขาอีกแล้ว..ท่านพี่

"แล้วท่านมาทำอะไรที่นี่เล่า"

"ข้าไม่เชื่อใจเจ้า เจ้ามีแผนอะไรธาลิส"เขาถามด้วยเสียงที่แสนจะน่ากลัว ช่างต่างกับตอนที่ท่านพี่อยู่กับหญิงสาวผู้นั้น

"ข้ามิได้ทำอะไร ข้าเพียงแค่จะทำให้บทละครบทนี้จบลงเท่านั้นเอง"ข้าหันกลับไปมองด้านหลัง ที่ตรงนั้นมีเพียงแค่ท่านพี่

"เจ้าจะทำอะไร"เขาถามคำถามเดิมอีกครั้งพร้อมคิ้วที่ขมวดเป็นปม

"ข้าขอท่านพี่หนึ่งอย่าง ช่วยเข้าไปในห้องวาดรูปของข้าที"ข้ายิ้มพร้อมกับก้าวเดินถอยหลังไปอีกครั้ง การเดินถอยออกไปครั้งนี้มันต่างออกไปจากครั้งนั้นมาก

"เจ้าเป็นบ้าไปแล้วหรือธาลิส"

คืนนั้นข้ามีเพียงแค่อยากเอาชนะ อยากทำลายคนที่ทำให้ทุกอย่างของพังลง แต่วันนี้ข้าเดินถอยออกไปอย่างปล่อยวาง แค่เพียงอยากจบมันด้วยมือของตัวเอง

"ถึงข้ามิทำเช่นนี้ซักวันข้าก็ต้องตายด้วยน้ำมือของพวกท่านอยู่ดีมิใช่หรือ"ข้าเดินถอยหลังไปจนสุดปากหน้าผาแล้วปล่อยตัวลงไป มันก็ไม่ต่างจากครั้งก่อนมากนัก ต่างกันเพียงความรู้สึก

ถ้าพวกเขาอยู่อย่างมีความสุขก็ดีแล้ว แต่ถ้าหากพวกเขารู้สึกผิดก็ถือว่ามันเป็นบทลงโทษของข้าก็แล้วกัน ข้าหลับตาลง มันก็ยังเป็นเช่นเดิม แต่ครั้งนี้ข้าคงไม่ตื่นขึ้นมาอีกแล้ว...มันไม่มีปาฏิหาริย์คงที่สองหรอก

ข้าตื่นขึ้นมาท่ามกลางแสงสว่างรอบตัว เดี๋ยวนะ.. ข้าตื่น? หรือนี่คือโลกหลังความตายกัน

'ก็ไม่เชิง'เสียงๆหนึ่งดังขึ้นแต่กับไร้ตัวตน

'ข้าเพียงแค่จะมาถามเจ้า ว่าเจ้าพอใจกับตอนจบของเจ้าหรือไม่'ตอนจบ? การตายของข้านะหรอ

"แล้วตัวข้าเลือกได้ด้วยหรือ"ถึงมิพอใจข้าก็เปลี่ยนสิ่งใดไม่ได้อยู่ดี

'ข้าจะถือว่านั้นคือคำตอบของเจ้า'จากนั้นก็มีคนใส่ชุดสูทสีดำเดินเข้ามา แล้วพอข้าไปที่ไหนซักที่หนึ่ง ก็คงจะจบแล้วล่ะ..ลาก่อน ข้าหรรษากับชีวิตมามากเพียงพอแล้ว

--------------

อันนี้จะมีตอนพิเศษอยู่นะ แต่ไรท์แต่งไว้ในอีกเรื่องที่เป็นเรื่องสั้น สำหรับใครที่ยังไม่ได้อ่านหรืออยากอ่านก็ไปตามกันเอาแล้วกันนะ•^•

มีตอนพิเศษสองตอนน้า