จอมราชันย์อัญเชิญอสูร

ตอนที่ 34 : ป่าอสูรเขาเขียว

               "นี่มันดูน่าวังเวงใจชอบกล คงไม่มีผีออกมากลางวันแสกๆหรอกนะ"

               อิงเป่ยอาศัยความแน่นหนาของต้นไม้ในการเดินทางกระโดดสลับไปมา ยิ่งเข้ามาลึกเท่าไหร่ก็จะพบร่องรอยกรงเล็บตามส่วนของลำต้น และเหมือนจะมีรอยฟันกัดแทะอยู่ด้วย 

               "แถวนี้มีสัตว์อสูรอยู่ คงต้องระวังตัวหน่อยแล้ว"

               อิงเป่ยสังเกตุที่พื่นก็พบว่ามีร่องรอยปรากฎเป็นเส้นทางเดินลางอยู่ 

จึงได้เดินตามรอยนั่นไป ร่องรอยเริ่มชัดขึ้นมีการแยกไปทางอื่นอีกหลายเส้นทาง

               "สัตว์อสูรอะไรกัน มีเส้นทางเดินประจำแบบนี้หรือว่าจะเป็นมด  คงไม่ใช่หรอกมั้ง ทางเยอะแบบนี้คงต้องใช้ตัวช่วย "

อิงเป่ยเรียก สัตว์อสูรทั้ง 3 ออกมา 

               "พวกเจ้าช่วยนำทางข้าไปหาอสูรแถวนี้ที"  

               เมื่อได้รับคำสั่งก็มุ่งหน้าไปทันที ราชินีหนอนดินถึงแม้มันจะตัวเล็กลง แต่เมื่อเทียบกับหมีแล้ว มันตัวใหญ่กว่าเห็นๆ อิงเป่ยกระโดดขึ้นไปยืนบนลำตัวของราชินีหนอนดิน แล้วมองไปรอบๆก็พบรอยกัดแทะมากมาย 

               "มันคงจะมีมากกว่า 1 ตัวสินะ ดีเลยสิแบบนี้"

เมื่อมาถึงสัตว์อสูรก็หยุด อิงเป่ยมองเห็นรูมากมายอยู่รอบๆภูเขาหิน หมีเหมันต์คำรามเสียงดัง

          "โฮกก!!" เมื่อมีสัตว์อสูรตัวอื่นมาบุกรุกถิ่นของตน พวกมันก็รีบออกมาจากรูเพื่อป้องกันอาณาเขตของตนทันที

            ภายในรูปรากฎดวงตาสีแดงเลือดมากมายปรากฎขึ้น อิงเป่ยถึงกับตื่นตกใจเพราะทุกรูนั้นจะมีดวงตาสีแดงเลือดทั้งหมด และรูเหล่านั้นก็มีขนาดใหญ่แถมมีมากกว่า10รูอีกต่างหาก เป็นใครก็ต้องกลัวกันทั้งนั้นล่ะ มองเห็นแค่ดวงตาแต่ไม่เห็นตัว รูตรงกลางนั้นจะมีดวงตาสีแดงเลือดขนาดใหญ่ 2ดวง ยิ่งทำให้อิงเป่ยตกใจเข้าไปอีก "คงไม่ใช่ผีหรอกนะ"

          "จี๊ดด! จี๊ดด! จี๊ดด! หืม...เสียงนี่มันคุ้นๆแหะ หมีเหมันต์โจมตีระยไกลเลย"

หมีเหมันต์พ่นผลึกน้ำแข็งพุ่งไปทางดวงตาขนาดใหญ่นั่นทันที แต่ก็มีประกายแสง แว๊บๆ พุ่งออกมาจากข้างในมาปะทะกับผลึกน้ำแข็งเกิดระเบิดขึ้นเสียงดังสนั่น เปรี้ยง!!! 

               "นั่นมันสายฟ้านิ 555!! ข้าโชคดีสุดๆที่มาเจอสัตว์อสูรสายฟ้าแถวนี้" 

               เมื่อฝุ่นจากแรงระเบิดจากหายไปก็พบเข้ากับสัตว์อสูรตัวใหญ่มาก ตัวใหญ่เท่าๆหมีเหมันต์เลยด้วยซ้ำ แต่อิงเป่ยคิดว่าน่าจะเป็นอะไรที่น่ากลัวกว่านี้ซะอีกที่ไหนได้ กับเป็น หนู

                                                                                  รูปภาพ

                                                                           แก้ขัดไปก่อนนะครับ

               

                    "ผิดหวังชะมัด แต่ก็ช่างมันเถอะ ยังไงมันก็มีพลังสายฟ้าอยู่คงไม่เสียหายอะไร"

อิงเป่ยสั่งให้สัตว์อสูรเข้าโจมตีเหล่าหนูสายฟ้าทันที

          "พวกเจ้าลุยเลย" เพียงแค่เข้าไปใกล้ก็โดนกลุ่มพลังสายฟ้าพุ่งเข้ามา ถ้ามีเพียงกลุ่มพลังเดียวคงจะไม่น่ากลัวเท่าไหร่แต่นี้มีเป็น 100 กลุ่มพลัง 

การต่อสู้เป็นไปด้วยความยากลำบาก ถ้าหากไม่ได้ใยของราชินีหนอนดินมาช่วยป้องกันเอาไว้ คงไหม้เกรียมไปแล้ว 

               "เกือบไป เห็นตัวไม่น่ากลัวเท่าไหร่ แต่พลังสายฟ้านั่นโคตรน่ากลัว จะประมาทไม่ได้แล้ว"

               อิงเป่ยสร้างม่านพลังคลุมร่ายกายทันที แล้วจู่โจมด้วยวิชา 

"หมัดคลั่งคลื่นสังหาร"  ย๊ากกก!! คลื่นพลังพุ่งเข้าปะทะกับกองทัพหนูสายฟ้าที่ด้านนอกอย่างดุเดือด   ถึงแม้ว่าพลังสายฟ้าจะน่ากลัวแต่ก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้

ของอิงเป่ย 

"ตู้ม!! เปรี้ยง!! เสียงร้องจี๊ดดด! จี๊ดดด!" ส่งสัญญาณออกมา ทำให้จำนวนของพวกมันเพิ่มขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า 

               หมีเหมันต์เพราะตัวมันใหญ่จึงไม่อาจหลบสายฟ้าจำนวนมากได้ ขนเริ่มมีรอยไหม้ตามตัว แต่ก็ไม่ได้ทำให้มันกลัวเลยแม้แต่นิดเดียว มันวิ่งเข้าปะทะกับเหล่าหนูสายฟ้าอย่างดุเดือด แต่ก็ไม่อาจะทำอะไรได้มากนักเพราะหนูสายฟ้ารวดเร็วกว่าหมีเหมันต์  หมีเหมันต์จึงพ่นผลึกน้ำแข็งเข้าปะทะ ทำให้ความเร็วของหนูสายฟ้าลดลง จึงสามารถฆ่าหนูสายฟ้าได้

               งูสายรุ้งมันมีความเร็วอยู่แล้วจึงไม่มีปัญหาอะไร เมื่อหนูสายฟ้ามองเห็นงูสายรุ้งก็หวาดกลัวขึ้นมาค่อยๆถอยออกห่างสร้างระยะการโจมตีด้วยสายฟ้า เมื่องูสายรุ้งเลื่อนเป็นสัตว์อสูรขั้นเงิน ความสามารถใหม่ของมันก็เพิ่มขึ้นมา คือ การสร้างเข็มพิษเล็กๆขึ้นมาโจมตี ซึ่งจะมีพิษรุนแรงสามารถฆ่าสัตว์อสูรได้ในพริบตา งูสายรุ้งพุ่งเข้าหาหนูสายฟ้าด้านหน้า แล้วพ่นเข็มพิษออกไป หนูสายฟ้าหลบไม่ทันจึงโดนเข็มพิษปักเข้าที่ตัว ไม่นานหนูสายฟ้าตัวนั้นก็ตาย

             เนื่องจากใยของราชินีหนอนดินไม่นำไฟฟ้าจึงไม่ได้รับผลใดๆเลย ราชินีหนอนดินจึงพ่นใยพุ่งเข้าไปจับตัวหนูสายฟ้าไว้ เนื่องจากหนูสายฟ้าออกมาจำนวนมากพื้นที่ในการหลบของพวกมันจึงลดลงทำให้ถูกใยจับไว้ง่ายๆ

อิงเป่ยยืนบนหลังของราชินี สังเกตุการต่อสู้ 

          "พลังโจมตีสูงแต่พลังป้องกันต่ำ คงเหมาะใช้ลอบโจมตี"

หลังจากผ่านไปไม่นานพวกหนูสายฟ้าก็เริ่มลดลง แต่ตัวหัวหน้ามันก็ยังไม่ออกมาซะที ดวงตาสีแดงจ้องมองออกมาดูการต่อสู้ ไม่นานมันก็ออกมาจากรู

จี๊ดด จี๊ดดด เมื่อหนูสายฟ้าตัวอื่นๆได้ยินมันก็หยุดโจมตีแล้ววิ่งมารวมตัวกันที่หัวหน้า

          "ในที่สุดมันก็ออกมา ยืนรอจนเมื่อยขาไปหมด ต้องจัดหนักมันให้เข็ด โทษฐานปล่อยให้รอนาน"

หัวหน้าหนูสายฟ้าปล่อยคลื่นพลังสายฟ้าออกมารอบรอบๆของมันแล้วรวมสายฟ้าไว้ที่มือ

           

               แล้วซัดพลังสายฟ้าพุ่งมาทางอิงเป่ย ราชินีหนอนดินสร้างใยเป็นโล่ป้องกันเอาไว้ แต่เพราะความรุนแรงของพลังทำให้เกิดรูขึ้น และพลังก็สลายหายไป

               "โห้ พลังรุนแรงจริงๆสามารถทำให้เกิดรูที่ใยได้ น่าสนใจจริงๆ"

               เมื่อหัวหน้าหนูสายฟ้าเห็นว่าสามารถทำลายใยของราชินีหนอนดินได้ จึงทำการโจมตีแบบเดิมซ้ำๆ แต่การโจมตีก็ไม่สามารถผ่านมาถึงตัวอิงเป่ยได้เลย 

               เมื่อมันไม่อาจทำอันตรายใดๆให้กับอิงเป่ยได้  มันจึงส่งสัญญาน 

"จี๊ดดด! จี๊ดดด!!"เพื่อบอกให้พวกหนูสายฟ้าหนีไป หนูสายฟ้าก็เริ่มถอยกลับเข้าไปในรู โดยมีหัวหน้าหนูยืนป้องกันเอาไว้ ถึงแม้พวกหนูสายฟ้าจะเยอะ แต่การโจมตีก็ไม่ได้รุนแรงอะไรนัก สำหรับพวกลูกน้องของมัน จึงทำได้แค่ป้องกันและโจมตีระยะห่างๆเท่านั้น อิงเป่ยเห็นการกระทำของมันก็ตะโกนออกมาทันที 

          "คิดจะถ่วงเวลาให้ลูกน้องแกหนีอย่างนั้นหรอ ไม่มีทางซะหรอก"

อิงเป่ย พุ่งทะยานไปทางหัวหน้าหนูสายฟ้าทันที พร้อมทั้งปล่อยหมัดพยัคฆ์สังหารออกไป ย๊ากกก! หัวหน้าหนูก็ปล่อยพลังสายฟ้าออกมาปะทะทันที 

ตู้ม!! แรงระเบิดทำให้หนูสายฟ้าตัวอื่นๆได้รับผลกระทบต่างถูกพัดปลิวออกไปคนละทาง 

               "เจ้าหมีพ่นผลึกน้ำแข็งปิดรูพวกมันซะ ราชินีเจ้าพ่นใยปิดรูช่วยเจ้าหมีนั่นด้วย งูสายรุ้งเจ้าช่วยพ่นเข็มพิษโจมตีหัวหน้าหนูนั่นที"

               เมื่อได้รับคำสั่งพวกมันทั้3ก็ทำตามทันที แบ่งกันทำอย่างตามหน้าที เมอาลอยอยู่รอบๆอิงเป่ยเพื่อคอยสนับสนุนพวกเขา

               เมื่องูสายรุ้งพ่นเข็มพิษออกไปหัวหน้าหนูสายฟ้าก็สร้างสายฟ้ารอบกายขึ้นมา ทำให้การโจมตีไม่เป็นผล เข็มพิษถูกหยุดอยู่ที่ม่านสายฟ้าทันที 

อิงเป่ยจึงใช้จังหวะนี้ ซัดหมัดพยัคฆ์สังหารเข้าไปปะทะ เปรี้ยง!!! หัวหน้าหนูมัวแต่รับการโจมตีจากงูสายรุ้ง  จึงทำให้มันได้รับบาดเจ็บจากหมัดของอิงเป่ย แต่เพราะว่ามีสายฟ้าคอยป้องกันพลังจึงลดลงไปกว่าครึ่ง 

               อิงเป่ยสนใจในม่านพลังสายฟ้านี้เป็นอย่างมาก ถ้าเขามีพลังแบบนี้จะเป็นยังไงมั่งนะ อิงเป่ยคิดไปเรื่อยเปื่อย

              อิงเป่ยไม่ได้โจมตีด้วยพลังทั้งหมดที่มีของเขาเพื่อฆ่า  แต่เพราะจะจับมันเลยต้องการทำให้มันบาดเจ็บจนไม่สามารถตอบโต้ได้ อิงเป่ยโจมตีมันด้วยวิชาหมัดคลั่งคลื่นสังหารออกไป อย่างต่อเนื่อง

"ย๊ากกก!! ฟิ้ววว! ฟิ้ววว! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!" เมื่อมันต้องทนรับการโจมตีจากอิงเป่ย

และงูสายรุ้งอยู่หลายครั้งมันก็เริ่มอ่อนแรงลงเรื่อยๆสายฟ้าที่คอยป้องกันอยู่ก็เริ่มหายไป มันร้อง จี๊ดด! จี๊ดด! อยู่หลายครั้งก่อนจะหยุดลง แล้วก็ทรุดตัวมอบลงกับพื้น หายใจแผ่วเบา เลือดไหลออกทางจมูกของมัน ถึงแม้ภายนอกจะไม่มีบาดแผล แต่สำหรับภายใน มันบอบช้ำอย่างรุนแรง เพราะแรงกระแทกจากคลื่นพลัง

               เมอารีบร่ายเวทย์ก่อนจะมีไอความมืดพุ่งไปคลุมตัวหัวหน้าหนูแล้วร่างของมันก็หายไปกลายเป็นไอความมืดกลับเข้าสู่หนังสือเช่นเดิม ปรากฎรูปภาพหัวหน้าหนูขึ้นมา 

          หัวหน้าหนูสายฟ้า ขั้นทองแดงระดับ1

พวกหนูสายฟ้าที่เหลือต่างหยุดนิ่งไม่ขยับหลังจากที่หัวหน้าหนูหายไป พวกมันหันซ้ายหันขวาก่อนจะวิ่งหนีกันไปคนละทิศคนละทาง 

          แต่ก็มีบางส่วนที่หนีกลับเข้ารูไปได้ การไล่ล่าของ หมี งู และหนอนดิน ก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง อิงเป่ยซัดหมัดทำลายผลึกน้ำแข็งที่ปิดรูไว้ก่อนจะเดินเข้าไปสำรวจภายในรูของพวกหนูสายฟ้า ก็ต้อง งุนงง กับเส้นทางที่มี มันมีเยอะจนไม่รู้จะไปทางไหนดี ก็ได้แต่เดินสุ่มไปเรื่อย

จนกระทั่งหนังสือปรากฎแสงสว่างขึ้น ก็พบว่า ราชินีหนอนดินเลื่อนเป็นอสูรขั้นเงิน แต่ หมีกับงูยังอยู่ขั้นเดิม

               "เมอาเจ้าเรียก เจ้า2ตัวนั่นกลับมาที ข้าจะเดินสำรวจลึกเข้าไปอีก" 

แสงสว่างเกิดขึ้น2ครั้งก่อนจะหายไป 

               "เสร็จเรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ"

               "เอาล่ะ ข้าอยากรู้จริงๆว่ามันจะไปถึงไหนกัน ขอเดินตรงไปเรื่อยๆนี่ล่ะ "

               ผ่านไปครึ่งชั่วยามก็ยังไม่เห็นทางออก จนอิงเป่ยเริ่มกังวลว่า 

               "เขาจะต้องมาติดแหงกอยู่ที่นี่เลยรึไง ก่อนเข้ามาก็ดันลืมทำเครื่องหมายเอาไว้ด้วยสิ จะกลับก็กลับไม่ได้ ถึงแม้จะเดินมาทางตรงๆก็เถอะนะ" แต่เมื่อหันกับไปมองมันดันไม่ตรงอย่างที่คิดไว้ 

               "ลองเดินไปอีกหน่อยก่อนก็แล้วกัน"

               "ซาาาา! ซาาาา!! หืม..เสียงเหมือนน้ำตกเลย เสียงมันมาจากทางไหนหว่า" อิงเป่ยหันไปหันมาก่อนจะมุ่งตรงไปทางขวา เมื่อเดินตามเสียงไปเรื่อยๆเสียงก็ยิ่งดัง อิงเป่ยรีบวิ่งไปด้วยความเร็ว จนมาถึงจุดหมาย ก็พบหน้าผาสูงชันมีน้ำตกไหลลงมาจากบนยอดหน้าผา อิงเป่ยมองไปรอบๆแต่ก็ไม่พบทางไปต่อ อิงเป่ยคิดว่ามันเป็นทางตันจึงคิดจะย้อนกลับไปทางเดิม แต่ก็ต้องหยุดลงเพราะสังเกตุเห็นความผิดปกติของน้ำตกที่ไหลลงมา เพราะมีสายลมพัดผ่านเข้ามากระทบร่างของอิงเป่ย แต่สายน้ำกับไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย

               "นี่มันอะไรกัน รู้สึกเหมือนว่ามีสายลมพัดออกมาจากอีกฝั่งของน้ำตกเลย หรือว่าด้านหลังน้ำตกจะมีทางไปต่อ"  

               อิงเป่ยจึงยื่นมือออกไป   เพื่อจะเช็คดูว่ามันมีทางไปต่อจริงๆไหม แต่ก็ต้องตกใจเพราะว่า มือของตนนั้นสัมผัสโดนน้ำตก แต่กับไม่เปียกเลยแม้แต่น้อย จึงชักมือตนกลับมาก็พบว่ามันไม่เปียกจริงๆ อิงเป่ยยืนหลับตาทบทวนความรู้ที่ได้รับมาจากหยางซุนอี้อยู่นานก็ได้สรุปมันออกมาว่า 

               "นี่คงจะเป็นภาพลวงตาที่สร้างขึ้นเพื่อป้องกันผู้บุกรุกหรือเพื่อซ่อนสิ่งของบางอย่างจากอันตราย แล้วผู้ที่สามารถทำได้นั้นต้องมีพลังในระดับที่

สูงมากๆจนไม่อาจใฝ่ฝันถึงได้ แต่ทำไมที่แห่งนี้ถึงมีได้ละ ถ้าคิดดูดีๆอาจจะมีมาตั้งแต่หลายพันปีหมื่นปีมาแล้วก็ได้ ถ้าอยากรู้ก็ต้องพิสูจน์ดูด้วยตัวเอง" 

               อิงเป่ยตัดสินใจเดินผ่านม่านน้ำตกไป แสงสว่างจ้าจนทำให้อิงเป่ยลับตาลง  ในที่สุดแสงสว่างนั่นก็หายไป 

          อิงเป่ยค่อยๆลืมตาขึ้น ก็ต้องตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น "นี่ๆๆมัน.......!!"