[BLACKPINK] De Vampire

ตอนที่ 17 : XVI [Blood and Sxx]

                                      

บนโต๊ะอาหารเสียงหัวเราะและพูดคุยที่หายไปนานหวนกลับมาอีกครั้ง เช้าวันหยุดที่แสนสดใสของทั้งสี่กำลังเริ่มขึ้น หลังจากที่เมื่อคืนพวกเธอเอาแต่พูดคุยและกอดกันจนหลับไปบนเตียงของลิซ่า การตื่นมาเช้านี้เลยสดใสกว่าทุกๆวันและมีความสุขมากกว่าทุกครั้ง

‘’งั้นแสดงว่าที่ผ่านมาพวกเธอกินอาหารปกติเพราะกลัวเค้าสงสัย’’

‘’อือ ใช่ ‘’ เจนนี่ว่าพลางยกแก้วที่มีเลือดอยู่เต็มแก้วขึ้นมาดื่มต่อหน้าลิซ่าที่กำลังทำหน้าตาพะอืดพะอม

‘’ถึงเค้าจะรับได้แต่แบบนี้มันก็ยังไม่ค่อยชินอะ……กลิ่นคาวเลือดแรงมากเลยขนลุกชะมัด!’’

ทั้งสามรีบยกแก้วแล้วดื่มรวดเดียวจนหมด โดยพลันดวงตาสีแดงและเขี้ยวแหลมก็งอกออกมาประจักษ์สู่สายตาของลิซ่าอีกครั้งแต่ครั้งนี้ถึงจะมีความกลัวอยู่เล็กน้อยความตื่นเต้นและอยากรู้อยากเห็นมีมากกว่า ลิซ่าจ้องตาของพวกหล่อนอย่างสนอกสนใจ เพราะมันมีสีสวยและดูลึกลับน่าค้นหา สำหรับมนุษย์ธรรมดาๆแบบเธอเรื่องแบบนี้จึงถือว่ามหัศจรรย์สำหรับเธอ

‘’ทำไมเวลาดื่มเลือดแล้วมันถึงเปลี่ยนไปล่ะ….ดวงตากับเขี้ยวนั่น?’’

‘’ไม่รู้สิมันเป็นปกติของแวมไพร์น่ะ ไม่ใช่เฉพาะเวลาดื่มเลือดหรอกเวลาโกรธหรือเวลาปกติก็เป็นได้ พวกเราควบคุมมันได้แตกต่างตรงเวลาพวกเราดื่มหรือได้กลิ่นเลือดกับเวลาโกรธมันจะควบคุมไม่ได้’’

จีซูพูดและวางแก้วในมือลง ไม่นานนักดวงตาก็กลับมาปกติอีกครั้ง ลิซ่าพยักหน้าเข้าใจคำพูดของจีซู ก่อนจะเขยิบเข้าไปใกล้ๆอีกคนและจ้องอย่างสงสัย

‘’งั้นแสดงว่าวันนั้นที่เค้าทำอาหารไทยให้กิน….พวกเธอโกหกใช่มั้ย?’’

‘’อึก!....’’

เสียงกลืนน้ำลายของทั้งสามคนดังขึ้นจนได้ยินเพราะบรรยากาศเงียบที่เข้ามาปกคลุม ลิซ่าจ้องหน้าคาดคั้นคำตอบจากพวกเธอแต่ละคนแต่สิ่งที่ได้กลับมาเป็นรอยยิ้มแห้งๆที่บอกคำตอบเป็นอย่างดี

‘’เหอะ เค้าก็อุตส่าห์ดีใจ…ที่ไหนได้มาโกหกกัน…..’’

ลิซ่าก้มหน้าก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงงอนๆ พวกหล่อนทั้งสามรู้สึกผิดขึ้นทันที่เป็นโรเซ่ที่เดินเข้ามากอดลิซ่าอย่างออดอ้อนเอาใจ

‘’แค่เห็นว่าลิซตั้งใจทำพวกเราก็ดีใจมากแล้ว ขอโทษนะที่โกหก ลิซอย่าโกรธเลยนะ’’

‘’……..ไม่หรอกแค่งอนนิดหน่อย….’’

‘’เค้าขอโทษ ลิซไม่งอนได้ไหม…ลิซจะให้ทำอะไรไถ่โทษเค้าก็ยอมแต่ลิซอย่างอนนะ’’

โรเซ่กระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นและพูดด้วยเสียงที่สั่นเครือ เธอกลัว กลัวว่าจะทำให้ลิซ่ากลับไปเป็นอย่างเดิมอีกและกลัวว่าลิซ่าจะไม่ยอมพูดกับพวกเธอ

‘’ลิซหายงอนก็ได้…แต่ว่า’’

‘’แต่อะ!….อื้อ~’’

ลิซ่าทาบทับริมฝีปากลงบนส่วนเดียวกันของโรเซ่เธอค่อยๆบดเบียดละเมียดชิมริมฝีปากแสนสวยนั้นอย่างละเอียดละอ่อน ความโหยหาและคิดถึงถาโถมเข้ามาภายในหัวใจของทั้งคู่ จูบแสนหวานดำเนินต่อไปอย่างเชื่องช้า โดยมีสายตาสองคู่จ้องมองด้วยความอิจฉา

‘’ทำไมอะจีซู?’’

‘’อะไร’’

‘’ทำไมเราต้องได้อะไรหลังแชยองตลอดเลยอะ!’’

‘’นั่นสิ!!!’’

หลังจากจีซูและเจนนี่แยกลิซ่ากับโรเซ่ออกจากกันได้ทั้งสี่ก็ย้ายมาอยู่ในห้องนั่งเล่นแทนพวกเธอทั้งสามคนเกาะติดลิซ่าไม่ห่างสักวินาทีเพราะความคิดถึงจากสองเดือนที่แล้ว ด้านซ้ายของลิซ่ามีเจนนี่ซบไหล่อยู่หล่อนกำลังอ่านนิตยสารแฟชั่นอย่างตั้งใจและด้านขวาของลิซ่ามีจีซูซบไหล่ส่วนโรเซ่เธอนั่งถัดไปจากจีซู  

‘’แล้วพี่จีซูไปอเมริกาพรุ่งนี้เลยเหรอ?’’

‘’ใช่ …แต่ฉันไม่อยากไป อยากอยู่กับเธอมากกว่า’’ จีซูพูดพลางขยับตัวชิดลิซ่ามากยิ่งขึ้น เธอหันหน้าไปหาเด็กตัวสูงและหอมแก้มกลมๆของอีกคน 

‘’ไม่งอแงนะคะ~ ถ้าพี่กลับมาจากอเมริกาเมื่อไหร่ลิซมีของขวัญจะให้ด้วย’’

ลิซ่ากระซิบเบาๆข้างหูของจีซูก่อนจะกดจมูกลงบนแก้มขาวของอีกคนและถูไถไปมากับแก้มนุ่มๆนั้นอย่างหยอกล้อ ทำให้ตอนนี้ใบหน้าของจีซูเห่อร้อนและขึ้นสี จนทำให้เด็กตัวสูงยิ้มออกมา

‘’ โอ๊ย!!....เจ็บนะพี่เจนนี่!’’ ลิซ่าร้องขึ้นและยกมือขึ้นลูบหัวไหล่ที่เจ็บจากแรงกัดของใครอีกคนที่นั่งข้างๆ

‘’แล้วจะทำไม?’’ เจนนี่ที่โดนบ่นดูไม่ทุกข์ร้อนหล่อนยักคิ้วและหันไปอ่านนิตยสารแฟชั่นที่อยู่ในมือต่อ ส่วนลิซ่าได้แต่นั่งสงบปากสงบคำหลังจากเจนนี่พูดจบพลางลูบไหล่ตัวเองปรอยๆ

‘’เกือบลืมไปเลย เจนนี่ โรเซ่ พี่มีเรื่องจะบอกกับเธอสองคน’’ จีซูพูดขึ้นและมองหน้าน้องสาวทั้งสองของตัวเอง

‘’สาขาที่ญี่ปุ่นต้องมีคนไปดูแลงานส่วนสุดท้ายเพราะคุณชเวต้องไปอเมริกากับพี่เพราะที่อเมริกาเรื่องค่อนข้างยุ่งยากกว่า พวกเธอคนใดคนหนึ่งต้องบินไปญี่ปุ่นพรุ่ง ตามนี้นะ’’

‘’คิมจีซู! ทำไมเพิ่งมาบอกตอนนี้......แต่เราหาคนไปแทนคุณชเวก็ได้หนิ’’

‘’ไม่ได้หรอกเจนนี่ ฉันอยากให้งานออกมาดีที่สุดนอกจากคุณชเวฉันว่าไม่มีใครเหมาะจะไปดูแลงานสำคัญอย่างนั้นนอกจากพวกเธอ’’

‘’แล้วตกลงใครจะไปละคะ?’’

โรเซ่พูดขึ้นพลางมองเจนนี่ทั้งคู่จ้องกันด้วยสายตาไม่มีใครยอมใคร จีซูและลิซ่าที่นั่งมองอยู่ได้แต่ขนลุกเพราะบรรยากาศตึงเครียดที่เกิดขึ้นระหว่างเจนนี่และโรเซ่ เหมือนสงครามย่อมๆที่มีลิซ่าเป็นเดิมพัน

‘’แชงว่าพี่เจนนี่เหมาะจะไปดูงานที่ญี่ปุ่น’’

‘’ไม่หรอกแชงเหมาะกว่าพี่อีก แชงไปเถอะ’’

‘’ไม่ค่ะ พี่เจนนี่ไปดีกว่า’’

‘’ไม่ พี่ว่าให้แชงไปดีกว่า’’

‘’หยุด! เลิกเถียงกันได้แล้ว……ถ้าเลือกไม่ได้ก็เป่ายิ้งฉุบตัดสินแล้วคนที่แพ้ก็ห้ามโวยวายเด็ดขาด!’’

จีซูเลือกวิธีตัดสินที่ง่ายๆมาให้ทั้งสองคน เพราะถ้าปล่อยให้เกี่ยงกันอยู่แบบนี้ทั้งวันก็ไม่รู้หรอกว่าตกลงใครจะไปดูงานที่ญี่ปุ่น

‘’เอางั้นก็ได้…..ใครแพ้ต้องไปญี่ปุ่น’’

‘’พร้อมมั้ยคะพี่เจนนี่’’

‘’มาสิ’’

ทั้งคู่ฟาดฟันกันผ่านสายตา โดยมีลิซ่ากับจีซูนั่งมอง ถึงแม้พี่สาวคนโตจะรู้สึกอิจฉาคนที่จะได้อยู่กับลิซ่าสองต่อสองแต่เพราะเธอตัดสินใจไปแล้วว่าจะไปอเมริกาเลยกลับคำไม่ได้ส่วนเรื่องที่เธอพาคุณชเวไปอเมริกามันเป็นแผนของเธอ เรื่องการเปิดสาขาที่อเมริกามันเป็นเรื่องใหญ่และยุ่งยากก็จริงแต่เธอคนเดียวก็สามารถจัดการได้ที่พาเขาไปด้วยเพราะเธอจะได้จัดการเรื่องทั้งหมดได้เร็วขึ้นและกลับมาหาลิซ่าได้ไวขึ้น ส่วนเรื่องสาขาที่ญี่ปุ่นก็ตามที่เธอพูดไม่มีใครวางใจได้เท่ากับน้องสาวทั้งสอง….

‘’เป่ายิ้งฉุบ//เป่ายิ้งฉุบ’’

‘’อันยอง~ รีบกลับมานะจีซู แชยองอา~’’

เสียงสดใสของเจนนี่กล่าวลาพี่สาวและน้องสาวของตน หลังจากที่เมื่อวานเธอชนะเป่ายิ้งฉุบเป็นโรเซ่ที่ต้องไปดูงานที่ญี่ปุ่นตั้งแต่ตื่นมาเช้านี้เธอก็สดใสมากกว่าทุกๆวัน แตกต่างกับน้องสาวคนเล็ก โรเซ่ทำหน้าตาเบื่อหน่ายก่อนจะรีบเดินเข้าไปกอดลิซ่าที่มายืนส่งที่รถ

‘’ลิซคะ เค้าจะรีบกลับมานะ….ไม่อยากไปเลยอะ’’

’’ไม่งอแงนะแชยองอา ไปไม่กี่วันเองดูพี่จีซูสิไปตั้งสองอาทิตย์ยังไงแชยองก็ได้กลับมากอดเค้าก่อนพี่จีซูอยู่แล้ว’’ ลิซ่ากอดโรเซ่แน่นก่อนจะลูบผมอีกคน

‘’อือแต่เค้าอยากให้ลิซระวังพี่เจนนี่ ลิซก็รู้ว่าพี่เจนนี่ไม่น่าไว้ใจ’’ โรเซ่พูดเบาๆให้เธอและลิซ่าได้ยินกันแค่สองคน

‘’ปล่อยได้แล้ว! เดี๋ยวก็ตกเครื่องหรอกยัยแชง’’

เจนนี่เดินเข้ามาก่อนจะจิ้มไหล่น้องสาวตัวเองทำให้อีกคนต้องปล่อยอ้อมกอดจากลิซ่าและหันไปมองหน้าพี่สาวตัวเองอย่างเง้างอด

‘’แชยองตั้งใจทำงานนะ ลิซจะวีดีโอคอลไปหาทุกวันเลยโอเคมั้ย?’’ โรเซ่พยักหน้าก่อนจะหอมแก้มลิซ่าแล้วรีบขึ้นรถไป

‘’พี่จีซูก็เหมือนกัน ลิซจะวีดีโอคอลไปหาทุกวันเลย สู้ๆนะรีบกลับมาเอาของขวัญ’’ จีซูพยักหน้ารับไม่ต่างจากโรเซ่เธอเดินเข้าไปใกล้ลิซ่าแล้วจูบปากอีกคนก่อนจะผละออก

‘’ไปนะ’’

ทั้งคู่ยิ้มให้กันโดยมีสายตาของเจนนี่และโรเซ่จ้องอยู่ น้องสาวคนเล็กบ่นเล็กน้อยที่พี่สาวคนโตได้จูบลิซ่าส่วนตัวเองได้แค่หอมแก้ม จีซูรีบขึ้นรถแล้วเอามือปิดปากน้องสาวของตัวเองก่อนจะเอ่ยลาเจนนี่และลิซ่า ประตูรถตู้สีดำค่อยๆปิดก่อนที่ยานพาหนะคันหรูจะเคลื่อนตัวออกจากคฤหาสน์เพื่อมุ่งตรงไปยังสนามบิน

‘’ลิซ่าอา..’’

‘’หือ? …อื้ม~’’

เจนนี่ดึงลิซ่าเข้าไปจูบหลังจากที่รถตู้สีดำเคลื่อนตัวออกไปพ้นจากสายตา จูบหนักหน่วงที่เต็มไปด้วยความคิดถึง ริมฝีปากของทั้งคู่ขบเม้มกันอย่างไม่มีใครยอมใคร

‘’อื้มม…’’

‘’อื้ออ พอแล้ว’’

ลิซ่าผละออกก่อนจะโดนสายตาดุๆของเจนนี่มองมา ลิซ่ายิ้มให้ท่าทางงอนๆของหล่อนก่อนจะเอื้อมมือไปลูบแก้มของหล่อนเบาๆ

‘’เรายังได้อยู่ด้วยกันอีกหลายวันไม่ต้องรีบหรอก อยากไปไหนมั้ย?’’

‘’ไม่ ฉันอยากอยู่กับเธอลิซ่า’’ เจนนี่พูดด้วยน้ำเสียงหวานหยาดเยิ้ม ก่อนจะโอบรอบคอลิซ่าและมองอีกคนด้วยสายตาที่ทำให้ลิซ่ารู้สึกร้อนขึ้นอย่างบอกไม่ถูก

‘’ไม่อยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้างเหรอยังไงเราก็ได้อยู่ด้วยกันอีกหลายวันนะที่รัก~’’ ลิซ่าโอบเอวเจนนี่และดึงอีกคนเข้ามาใกล้ๆ

‘’งั้นเราไปเกาะเชจูกันมั้ย ฉันอยากไปนานแล้วแต่ไม่มีโอกาสได้ไปสักที’’

‘’อือ ไปเกาะเชจูกัน’’

การจองโรงแรมและจองตั๋วเครื่องบินเป็นไปอย่างรวดเร็วใช้เวลาไม่นานพวกเธอทั้งสองคนก็ได้มายืนอยู่บนเกาะเชจูเรียบร้อย โรงแรมสุดหรูที่มักจะต้องจองล่วงหน้าถูกจองภายในเวลาไม่กี่นาทีเพราะราคาที่เจนนี่เสนอให้มันมากกว่าราคาเดิมหลายเท่า พวกเขาไม่มีทางปฏิเสธกำไรที่มากมายขนาดนั้น ห้องสุดหรูของโรงแรมจึงตกมาอยู่ในมือของหล่อนอย่างง่ายดาย

‘’ห้องสวยจังกว้างมาก วิวก็ดี เจนนี่อาดูสิห้องเรามองเห็นวิวทะเลด้วย’’

ทันทีที่ผลักประตูเข้ามาลิซ่าก็เอ่ยชมไม่หยุดเรียกให้เธอไปดูนู่นดูนี่เหมือนเด็กที่ตื่นเต้นดีใจที่ได้มาเที่ยว แต่ห้องนี้ก็สวยและวิวดีเหมือนที่อีกคนพูดก็สมราคาที่เธอจ่ายแม้มันจะมากกว่าค่าห้องปกติหลายเท่าแต่วิวทะเลที่ได้เห็นจากตรงนี้บวกกับห้องที่กว้างและเฟอร์นิเจอร์ที่ถูกตกแต่งอย่างหรูหราก็ทำให้เจนนี่รู้สึกคุ้มขึ้นมานิดหน่อยกับเงินที่เสียไป

‘’สวยเนอะ’’

‘’อือ…วิวสวยมาก’’   

ลิซ่าเดินเข้าไปกอดเจนนี่จากด้านหลังหล่อนมัวแต่มองวิวทะเลจนเหมือนลืมไปว่าเธอก็อยู่ในห้อง ทันทีที่ลิซ่าเข้าไปกอดเจนนี่กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวของอีกคนก็ทำให้เธออดใจไม่ไหวที่จะเผลอหอมแก้มของหล่อนไปเสียฟอดใหญ่

‘’ฉันหมายถึงเธอต่างหากที่สวย’’ ลิซ่าพูดและวางคางลงบนไหล่เล็กๆของหล่อน

‘’แน่นอนมีแต่คนบอกแบบนั้น’’

คำพูดสุดมั่นใจของเจนนี่ทำให้ลิซ่ายิ้มออกมา หล่อนหมุนตัวหันหน้าเข้าหาลิซ่าและดันอีกคนไปนั่งบนโซฟาก่อนจะตามมานั่งทับบนตักของเด็กตัวสูงด้วยท่าทางที่ทำให้หัวใจของลิซ่าเต้นเร็วขึ้น

‘’สองเดือนที่ฉันไม่ได้ใกล้เธอลิซ่า…..รู้มั้ยว่ามันทรมาน’’

หล่อนพูดพร้อมกับใช้สายตาทรงสเน่ห์มองเธอ ฝ่ามือเรียวเล็กของเจนนี่ลูบไล้แก้มของลิซ่าก่อนที่หล่อนจะเปลี่ยนมาเป็นโอบคอเธอ

‘’ตอนนี้ก็ได้ใกล้แล้วไงเจนนี่อา’’

ลิซ่ากอดเอวของคนที่อยู่บนตักและดึงเธอเข้ามาแนบชิดมากยิ่งขึ้น หล่อนยิ้มมุมปากอย่างชอบใจ ก่อนจะจูบหน้าผากของลิซ่าไล่ลงมาที่สันจมูกและปลายคางของเด็กตัวสูงที่เธอนั่งตักอยู่

‘’ฉันอยากใกล้เธอให้มากกว่านี้’’

หลังจบประโยคนั้น ลิซ่าก็กดจูบริมฝีปากเล็กตรงหน้าอย่างรักใคร่ เธอขบเม้มมันอย่างเอาแต่ใจและดูดดุนลิ้นร้อนของอีกคนจนหล่อนครางในลำคอ

‘’อื้ออ…’’

  ลิซ่าถอนจูบออกก่อนเลื่อนใบหน้าเข้าหาซอกคอขาวของหล่อนและซุกไซร้มันอย่างร้อนแรง  เจนนี่เอียงคอให้เด็กตัวสูงซุกไซร้ได้ถนัดขึ้นเธอพอใจกับสัมผัสที่ได้จากลิซ่าจนเก็บเสียงครางหวานเอาไว้ไม่อยู่ เสื้อของเจนนี่หลุดออกไปอย่างรวดเร็วโดยลิซ่า เธอเลื่อนหน้าลงมากัดไหล่ขาวของหล่อนเบาๆ ร่างกายของเจนนี่ทำให้ลิซ่าอดใจไม่อยู่ ไม่นานนักทั้งคู่ก็ย้ายมาอยู่บนเตียงเพื่อที่จะทำอะไรๆได้สะดวกขึ้น ทั้งคู่ก็ได้แต่หวังว่าห้องนี้จะเก็บเสียงได้พอสมควรไม่งั้นคงได้โดนห้องอื่นๆว่ากลับมาแน่นอน แต่ในตอนนี้ไม่มีใครจะมาหยุดอารมณ์ของทั้งคู่ได้ ถ้าเปรียบเจนนี่เป็นไฟ ลิซ่าคงเป็นน้ำมันที่ทำให้ไฟอย่างเจนนี่ลุกโหมมากขึ้นกว่าเดิม…..

‘’ลมเย็นดีจัง’’

‘’นั้นสิ…’’

กว่าทั้งคู่จะพากันออกมาเดินเล่นที่ชายหาดได้ก็ปาไปเกือบ1ทุ่ม ในห้องนั้นทั้งคู่แทบไม่ได้หยุดพักหายใจไม่มีฝ่ายใดเอ่ยให้อีกฝ่ายหยุด ความคิดถึงและโหยหาทำให้ทั้งสองต้องการกันและกันมากขึ้นกว่าเดิม

‘’ว่าแต่เธอหิวมั้ยลิซ่า….ตั้งแต่มาที่นี้ก็ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยไม่ใช่เหรอ?’’

เจนนี่เอ่ยถามเด็กตัวสูงที่เดินกุมมือเธออยู่ เธอเพิ่งจะนึกออกว่าตั้งแต่มาที่เกาะเชจูทั้งวันนี้ลิซ่าได้กินแค่อาหารเช้าตอนที่อยู่คฤหาสน์และนั่นไม่นับที่อีกคนกินเธอไปหลายครั้งตอนอยู่ในห้อง

‘’ก็หิวนิดหน่อยเดินเล่นเสร็จแล้วค่อยไปหาอะไรกินก็ได้…..นี่ เจนนี่อาตอนที่ไม่มีฉันเธอรู้สึกยังไงบ้างเหรอ เมื่อสองเดือนก่อน’’

‘’รู้สึกเหรอ….มันทรมานจนอธิบายไม่ถูก ฉันคิดถึงเธอทุกวัน อยากกอดเธอ อยากบอกรักเธอ แต่ฉันทำไม่ได้ เธอแค่อยู่ในห้องแต่ฉันกลับเข้าไปหาเธอไม่ได้……สายตาของเธอในวันนั้นดูกลัวและรังเกียจฉันเหมือนมันจะไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิม’’

เจนนี่พยายามควบคุมน้ำเสียงของตัวเองให้ปกติแม้มันจะสั่นเครือมากก็ตาม ลิซ่ามองอีกคนอย่างสงสารทำไมเธอจะไม่รู้ว่าอีกคนคิดถึงเธอขนาดไหนในตอนนี้เธอได้แต่รู้สึกผิดและสงสารอีกคนจับใจ

‘’หลังจากนี้ฉันจะอยู่กับเธอตลอดไปจะไม่มองเธอด้วยสายตาแบบนั้นจะไม่มีวันพูดตวาดใส่เธอ ฉันจะอยู่ตรงนี้อยู่ข้างๆเธอ ขอโทษนะสองเดือนที่ผ่านมาที่ทำให้เธอเจ็บปวดและร้องไห้ ต่อไปนี้ฉันสัญญาเจนนี่ว่าจะไม่ทำให้เธอต้องเป็นแบบนั้นอีก’’

ลิซ่าดึงเจนนี่มากอดแน่นหล่อนกอดตอบเด็กตัวสูงและเพราะคำพูดหนักแน่นและมั่นคงที่ออกมาจากปากของลิซ่าทำให้เธอห้ามน้ำตาไว้ไม่อยู่ สองเดือนทำให้เธอรู้ว่าเธอรักลิซ่าขนาดไหน เธอไม่อยากห่างจากลิซ่า อยากให้มีอีกคนคอยอยู่ในทุกๆวันของชีวิต คอยส่งยิ้มมาให้เธอทำให้เธอมีความสุข เธออยากมีลิซ่าอยู่ในชีวิตทั้งจากนี้และตลอดไป

ร้านอาหารบรรยากาศริมทะเลและเสียงเพลงบรรเลงเบาๆทำให้ทุกอย่างดูโรแมนติกขึ้นมาทันที เจนนี่นั่งมองลิซ่าที่กำลังจัดการอาหารในจานของตัวเองอย่างเอ็นดู ที่อีกคนบอกว่าหิวนิดหน่อยมันดูต่างจากตอนนี้เหลือเกิน เด็กตัวสูงซัดอาหารในจานเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย ซึ่งปกติแล้วในบรรยากาศแบบนี้ใครอีกคนควรมองตาเธอและควรกินเล็กน้อยพองามแต่ไม่ใช่กับลิซ่าที่กำลังซัดทุกอย่างลงกระเพาะ

’’หิวนิดหน่อยเนอะ’’ เจนนี่พูดหยอกล้ออีกคน หล่อนยกแก้วไวน์ขึ้นมาจิบพลางรออีกคนที่กำลังจัดการอาหารของตัวเองอยู่

‘’ก็อาหารที่นี้อร่อย เสียดายนะที่เธอกินไม่ได้เพราะงั้นเค้าจะกินแทนเองไม่ต้องห่วง’’

ลิซ่ายิ้มให้เจนนี่และจิ้มเนื้อกุ้งขึ้นมากิน หล่อนได้แต่ส่ายหน้าให้กับท่าทางของลิซ่าที่ดูเหมือนเด็กในร่างของผู้ใหญ่ ลิซ่าดูมีความสุขกับอาหารในมื้อนี้เป็นพิเศษส่วนเจนนี่ก็นั่งจิบไวน์และมองหน้าคนที่ตัวเองรัก แค่นี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับเธอ

‘’นี่เจนนี่ อยู่นิ่งๆสิ’’

‘’ลิซ่าขาาาา~ อย่าบ่นสิเค้าจูบนิดเดียวเอง’’ เจนนี่พูดลากเสียงยาวก่อนที่หล่อนจะซุกเข้าที่ของคอลิซ่า

ลิซ่าไม่เคยรู้มาก่อนว่าแวมไพร์ก็แพ้แอลกอฮอล์จนได้มาเจอกับตัวเอง อาจจะเพราะเธอที่กินอาหารนานเกินไป เจนนี่ที่จิบไวน์รอเลยจัดการไวน์ขวดนั้นจนหมดทั้งขวดและตอนนี้สภาพของอีกคนก็ดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่หล่อนเอาแต่จะจับเธอไปจูบต่อหน้าคนมากมายกว่าลิซ่าจะพาอีกคนมาถึงโรงแรมก็ยากพอสมควร

ติ๊ง

ประตูลิฟท์ค่อยๆเปิดออก ลิซ่าพยุงเจนนี่เดินเข้าไปในห้องอย่างทุลักทุเลเพราะอีกคนเอาแต่งอแงไม่หยุดแถมจะจับเธอถอดเสื้อให้ได้ถ้าช้ากว่านี้เกรงว่าเสื้อผ้าทุกชิ้นของเธอจะหายไปในเวลาอันรวดเร็ว

‘’ลิซ่าขาาา~ ชุดนี้น่ารำคาญจังเลย ถอดนะ’’

‘’ย๊า!! เจนนี่คิม’’

เสียงดุของลิซ่าดังขึ้นเพราะเจนนี่ที่พยายามจะถอดชุดของตัวเองออก เด็กตัวสูงรีบเปิดประตูห้องก่อนที่ใครอีกคนจะเปลือยล่อนจ้อน

แกร็ก

ลิซ่ารีบดึงเจนนี่เข้ามาในห้องหลังจากที่เปิดประตูได้ เธอรีบปิดประตูและล็อคมัน ก่อนจะหันไปมองเจนนี่ที่ตอนนี้กลายเป็นตัวแสบเพราะไวน์ขวดนั้นที่หล่อนดื่มไป เสื้อผ้าทุกชิ้นที่อยู่บนร่างกายของหล่อนถูกถอดออกจนหมดเหลือไว้เพียงชั้นในสีดำสองชิ้นที่ปกปิดสัดส่วนแสนสวยของหล่อน

‘’ลิซ่าขาาา~’’

‘’เลิกเรียกลิซ่าขาาาได้แล้วถ้ารู้ว่าเมาแล้วเป็นแบบนี้ฉันจะไม่ให้เธอกินหรอกเจนนี่’’

‘’ลิซ่าขาาา ดุเค้าอ่า….’’ เจนนี่เบะปากอย่างงอนๆและเดินเข้าไปใกล้ลิซ่าที่ยืนกอดอกและกำลังดุหล่อนอยู่

‘’บอกให้เลิกเรียกลิซ่าขาาา ละ..แล้วจะเดินเข้ามาทำไม ไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อยสิ’’

ลิซ่าผงะถอยหลังส่วนเจนนี่ที่เดินเข้ามาใกล้อีกคนยิ้มอย่างชอบใจ ถึงหล่อนจะเมาแต่หล่อนก็รู้ว่าลิซ่าแพ้อะไร ถึงปากจะบ่นเธอแต่ลิซ่าก็เอาแต่มองหุ่นของเธอตาไม่กระพริบ

‘’งื้ออ งั้นให้เรียกว่าอะไรละคะ สามีดีมั้ย….แล้วอีกอย่างเค้าจัดการตัวเองไม่ไหวคุณสามีช่วยเค้าหน่อยสิ’’

‘’อึกก’’

ลิซ่ากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเจนนี่ในตอนนี้ดูเซ็กซี่มากกว่าครั้งไหนๆ ร่างกายของหล่อนขึ้นสีแดงเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไป ระยะห่างที่น้อยลงทุกทีของทั้งสองทำให้ลิซ่าใจเต้นแรงขึ้น

‘’นะคะ…ช่วยเค้าหน่อย….อื้มมม~’’

เจนนี่ดึงลิซ่าเข้าไปจูบอย่างร้อนแรง ทั้งคู่ขบเม้มริมฝีปากเข้ากันอย่างดุเดือด เสื้อผ้าของลิซ่าถูกถอดออกในไม่ช้า เด็กตัวสูงอุ้มอีกคนนั่งบนเคาเตอร์บาร์ในห้องปากของทั้งคู่ไม่ผละออกจากกันเลยสักวินาที

‘’อื้อออ..’’

ปากของเจนนี่เผยอออกเป็นการเชิญชวนลิ้นร้อนของลิซ่าให้เข้าไปฉกชิมความหวานตามใจชอบ หล่อนครางในลำคออย่างถูกใจจูบแสนดูดดื่มที่ลิซ่ามอบให้ ลิ้นของทั้งสองตวัดเข้ากันและกลิ่นแอลกอฮอล์ทำให้อารมณ์ของลิซ่าพุ่งสูงขึ้น

 LisaxJennieNC 

‘’อื้มม….ละ..ลิซ!’’

หล่อนกัดปากตัวเองและเอ่ยเรียกชื่อเธอด้วยน้ำเสียงแหบพร่าสุดเซ็กซี่ เพราะอารมณ์สวาทที่เพิ่มมากขึ้นและเธอใกล้จะถึงฝั่งเข้าไปทุกที จนเผลอจิกเล็บลงบนไหล่ของลิซ่าจนเลือดสีแดงไหลออกมา

‘’อ่ะ….เฮือก!..’’

หลังจากได้กลิ่นเลือดของคนตรงหน้าทันใดนั้นดวงตาสีแดงและเขี้ยวของเธอก็ออกมา ลิซ่าจ้องดวงตาสีแดงคู่สวยอย่างหลงไหลเหมือนกลับว่าเธอโดนมนต์สะกดให้เผลอไผลไปกับมันจนไม่อาจห้ามใจได้ เจนนี่ขมวดคิ้วเพราะความทรมานที่ใกล้จะได้ปลดปล่อย กลิ่นเลือดของคนตรงหน้าชวนเชิญให้เธออยากเข้าไปลิ้มรสของมันแม้จะห้ามใจแต่ในจังหวะนี้มันยากเกินที่เธอจะห้ามใจได้

‘’อื้ออออ!…ลิซคะ…หะ..ให้ฉันกัดได้ไหมที่รัก’’

‘’ทุกอย่างมันเป็นของเธอที่รัก’’

คำอนุญาตอ้อมๆของลิซ่าทำให้เจนนี่พอใจ หล่อนดึงอีกคนให้เข้ามาใกล้ก่อนจะฝังเขี้ยวลงบนลำคอของลิซ่าอย่างเชื่องช้า ลิซ่าขมวดคิ้วเพราะความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นแต่อีกนัยหนึ่งเธอกลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก เขี้ยวแหลมฝังจมลงไปบนลำคอของอีกคนและเลือดสีแดงไหลลงมาจากคอของลิซ่าช้าๆ

‘’อ๊าาาา!!.......อื้ออ!!’’

ร่างกายของเจนนี่รู้สึกถึงจุดหมายที่ลิซ่าพาหล่อนไปถึง เจนนี่กอดลิซ่าแน่นและลำตัวของแวมไพร์สาวกระตุกเกร็งมากกว่าครั้งก่อน สมองของเธอขาวโพลน เลือดรสชาติดีของลิซ่าไหลเข้ามาในปากของหล่อน เจนนี่เบิกตากว้างหลังจากได้ชิมเลือดของลิซ่ามันทั้งหวานและละมุนไม่เหมือนเลือดของมนุษย์คนอื่นที่เธอเคยได้ดื่ม ไม่เหมือนกับมนุษย์คนไหนๆ

‘’อือออ เจนนี่อา~’’

ลิซ่าขมวดคิ้วและกอดเจนนี่แน่น ถึงจะเจ็บปวดที่ลำคอแต่เธอก็ไม่เอ่ยห้ามอีกคน กลิ่นเลือดคละคลุ้งไปทั่วตัวลิซ่า เจนนี่ไม่อาจผละออกจากการดื่มเลือดครั้งนี้ได้หล่อนไม่เคยพอใจอะไรเท่านี้มาก่อน ลิซ่าทำให้หล่อนตกเป็นของเขาทั้งตัวและหัวใจแม้กระทั่งเลือดของอีกคนมันก็ทำให้หล่อนหลงไหลได้ไม่ต่างกัน

‘’อร่อยที่สุดเลยลิซ่า….เลือดของเธอมันดีจัง’’

เจนนี่ตัดใจผละออกจากคอของลิซ่าถ้าเธอยังดื่มต่ออาจจะทำให้อีกคนตายได้ หล่อนไม่ลืมเลียรอบๆรอยกัด รอยกัดที่เกิดจากเขี้ยวแหลมค่อยๆถูกสมานลง เลือดสีแดงสดของลิซ่าที่ไหลเลอะลงมาจากคอ ถูกเจนนี่เลียออกจนหมด

หล่อนกัดข้อมือของตัวเองจนเลือดไหลออกมาจากรอยกัดนั้น เจนนี่ยื่นข้อมือตัวเองเข้าใกล้ปากของลิซ่า 

‘’ดื่มสิมันจะทำให้เธอฝื้นตัวไวขึ้น’’ ลิซ่าทำหน้าลังเลนิดหน่อยแต่ก็ยอมดื่มเลือดที่ข้อมือของหล่อน

‘’อือออ’’ เจนนี่ส่งเสียงในลำคอหลังจากลิซ่ากดปากเข้ากับข้อมือพร้อมกับดูดเลือดที่ไหลออกมาจากข้อมือเธอ

เลือดของเจนนี่มันมีรสชาติฝาดและคาว แต่หลังจากที่ลิซ่าดื่มเลือดของแวมไพร์สาวปากที่เคยซีดของลิซ่ากลับมาเป็นสีปกติอีกครั้ง เด็กตัวสูงรู้สึกว่าอาการอ่อนเพลียอย่างแรงในตอนแรกตอนนี้ได้ทุเลาลง เธอจึงผละออกจากข้อมือนั้น ทั้งสองมองตากันอย่างลึกซึ้ง 

ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมาจากปากทั้งสอง พวกเธอเพียงแค่จูบกันอย่างเชื่องช้าและอ่อนโยน ในค่ำคืนนี้ไม่มีใครจะมีความสุขไปมากกว่าเจนนี่ เธอได้ทุกอย่างของลิซ่า ถ้าจีซูและโรเซ่รู้เรื่องนี้แน่นอนว่าเธอคงโดนบ่นจนหูชาแต้ใครจะไปสนในเมื่อสิ่งที่เธอสนใจมีแค่ลิซ่าเท่านั้นในตอนนี้ และค่ำคืนนี้ยังมีหนทางอีกยาวไกลสำหรับเราทั้งคู่ เธอจะกอบโกยทุกสิ่งทุกอย่างให้สมกับสองเดือนที่ไม่ได้เจอหน้าของลิซ่า….แม้จะสลบคาเตียงก็ยอม 

อิ__ฮิ เป็นไงกันบ้าง นินิมาหลังเเต่วินสุดนาจา 5555555 #สาแก่ใจอีช้อยนัก

ไปแล้วนะคะ เจอกันใหม่ตอนหน้า see ya นยองอัน

#มีคำผิดตรงบอกได้นะคะไรต์อาจจะตรวจไม่ละเอียด