คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 9
Chapter 9
_______________________________________________________
“ละครที่เราจะเล่นกันปีนี้คือเรื่อง เจ้าหญิงนิทรา จะบอกว่าอาจารย์เสนอให้เล่นเรื่องนี้ เราจะออดิชั่นตัวพระนางกันวันพรุ่งนี้น่ะ ฉันคัดเลือกคนที่จะออดิชั่นมาแล้ว” แพรวาพูดพลางมองหน้าเพื่อนร่วมคณะทุกคน แผนการที่เธอวางไว้ ไม่เป็นตามที่เธอต้องการ อาจารย์ระบุมาว่า ห้ามพิสดาร ต้องชายหญิงเท่านั้น เฮ้ออ! สวยเซ็ง!
“มาลงชื่อด้วยว่าใครต้องการจะอยู่ฝ่ายไหน” แพรวาพูดพลางหยิบกระดาษขึ้นมา แล้วเอามาแปะไว้ที่บอร์ดหน้าคณะ
“มึงจะทำไรว่ะคชา?”
“อะไรก็ได้ที่ไม่ต้องแสดง กูไม่ว่างมาซ้อม”
“มึงทำอะไรถึงไม่ว่าง? กูไม่เคยเห็นมึงไม่ว่าง!=___=” ไอ้ห่านี่หาเรื่องไม่ทำงานอีกชัวร์ๆ
“กูต้องพักผ่อนเป็นเวลา 12 ชั่วโมง! แล้วกูยังต้องไปช้อปปิ้งอีก บู้ทของด๊อกเตอร์มาตินคอนเลคชั่นใหม่จะออกแล้วกูต้องซื้อ กูไม่ว่างหรอก! เห็นปะ? งานกูรัดตัวจะตาย!”
ป้าบบ!
มือหนาของเฟรมจัดการตบกบาลเพื่อนสนิททันที พูดมาได้ว่าไม่ว่าง! ไอ้ห่าส์เอ๊ยยย!
“ไอ้เหี้ยยยย ตบกูทำไม?!” แม่งง ซ้ำกับรอยเดิมที่หัวฟาดเมื่อวาน งื้อออ T^T
“กูหมั่นไส้คนมีสามี!”
“เกี่ยวเชี่ยไร?! อีกอย่าง! กูไม่มีสามีเว้ย! กูจะมีแค่ภรรเมียเท่านั้นแหละ!”
“เหอะ! ทำเป็นพูด! จะมีเมียๆ แต่กูก็เห็นมึงหวานปานมูสช้อคโกแล๊ตกับพี่เต๋าสามีมึงอะ!”
“อ ..ไอ้บ้า! พี่เต๋าไม่ใช่สามีกู!”
“ตอนนี้ไม่ใช่ แต่อนาคตอะไม่แน่! กูว่ามึงเสร็จพี่เต๋าแน่ หมอเฟรมฟันเธอ!(ฟังธงโว้ย! / แป่กจ้า เพลียละเกิน ._.)”
“ทำมาเป็นรู้ดีน่ะมึงอะ!” ตบป้าบกลางหลังเพื่อน แล้วรีบเดินไปลงชื่อ
“เหอะ! ทำมาเป็นปากแข็ง! ถ้ามึงคบกับพี่เต๋าเมื่อไหร่ กูจะจับมึงเต้นระบำฮาวายแน่ไอ้ห่าส์คชา!” ร่างสูงว่าพลางเดินไปกอดคอเพื่อนสนิทที่กำลังลงชื่อในช่อง ‘ฝ่ายอุปกรณ์’
“ทำไมมึงลงอุปกรณ์ว่ะ?”
“ทั่วไปเต็ม” … โห ... อุปกรณ์ว่าไม่มีไรทำแล้ว ทั่วไปนี่คือยิ่งโคดจะว่าง =____=;;
“มึงกะจะไม่ทำไรเลยใช่ปะ?”
“กูเซเลป กูงานเยอะ” พูดพลางลงชื่อไอ้คนที่กอดคอเขาอยู่ไปด้วย
“มึงเขียนชื่อกูเนี่ย มึงถามกูรึยังครับ?”
“กูรู้มึงขาดกูไม่ได้ กูเลยให้มึงอยู่กับกูไงเชี่ยเฟรม!”
“มึงอย่าพูดแบบนี้ กูสยอง!!”
“ทีตอนม.4มึงยังกล้าจีบกูเลยน่ะ! - -+”
“ตอนนั้นกูยังไม่รู้ความเป็นจริง!”
“หมายความว่าไงว๊ะ เชี่ยเฟรม!” =[]=
“ก็ใครจะไปคิดว่ามึงจะน่าสยดสยองขนาดนี้! กูลดตัวไปจีบได้ไงไม่รู้!”
“ไอ้ห่า!!” มือบางกระหน่ำตีที่ตัวเพื่อนสนิทแรงๆ
“โหยเชี่ย! มือหรือตีน! หนักชิบเป๋ง!” มือหนารวบข้อมือคนตัวเล็กด้วยมือเพียงข้างเดียว
“ก็ไม่ต่างกัน สนใจลองแดร๊กตีนกูปะ? - -+”
“ไม่เอาน่ะเกรงใจ~”
“แกสองคนจะจีบกันอีกนานปะ?” เสียงหัวเราะขำจากหญิงสาวดังมา
“จีบ?! แกคิดได้ไงว่ะจอย? ฉันกะมันเนี่ยน่ะ?! เอามีดมาแทงกันดีกว่า!” คชาว่าพลางทำหน้าปุเลี่ยนใส่เพื่อนสนิท
“มีดช้าไป กูว่าปืนเลยเหอะ! ให้กูจีบมึง กูยอมจีบเต่าใต้ใบบัว(?)” เฟรมพูดแล้วทำหน้าอี๋
“มึงเปรียบเทียบกูกะเต่าเลยเรอะเชี่ยเฟรม?!!!”
“กูไม่เปรียบมึงกะไอ้ตัวที่ลากไก่ไปกินในน้ำก็บุญล่ะ!”
“อ่อ .. เป็นพระคุณอย่างสูง .. ถุ๊ยย!” ตบกบาลมันไปซักที ..สบายใจ!-..-
“แกลงอะไรไปว่ะจอย?” ร่างเล็กหันมาถาม
“ฉันเลือกได้ที่ไหน? แพรวามันจับฉันใส่ชื่อออดิชั่นพระนางไปล่ะ!” หญิงสาวพูดแล้วทำหน้าเซ็ง ก็เธออยากอยู่ฝ่ายคอสตูมมากกว่านี่!
“แล้วรายชื่อมีใครบ้างว่ะ?”
“มีฉันไง”
“คนอื่นที่ไม่ใช่แกเส๊! อย่าบอกน่ะว่าแกเล่นคนเดียวอะยัยจ้อย!”
“ฮ่าๆๆ ไม่รู้ว่ะ ฉันไม่เห็นรายชื่อ”
“มึงว่าใครจะได้เล่นเป็นพระเอก?” หันไปถามเพื่อนสนิท
“ผัวมึง”
“ไอ้สัสเฟรม!!!” แล้วทั้งคู่ก็วิ่งไล่กัดกันทั่วคณะ .... อาเมน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
แล้ววันถัดมาก็มาถึง นักศึกษาที่มีรายชื่อลงออดิชั่นเดินทางมาที่คณะนิเทศศาสตร์ ทำให้วันนี้ที่คณะจึงดูคึกคักเป็นพิเศษ เวลาล่วงเลยไปจนถึงเที่ยงวัน การออดิชั่นเสร็จแล้ว เหลือก็แค่รอผลประกาศ เท่านั้น
ร่างเล็กบางของใครบางคนเดินเข้ามาในคณะนิเทศฯ ดวงตากลมโตสอดส่องหาร่างสูงของเพื่อนสนิท อยากจะบอกว่า วันนี้เขานัด 9 โมง แต่ไอ้ตัวจิ๋วนี่มาเกือบบ่าย ... แหม! ผมบอกแล้วว่าผมต้องพักผ่อนอย่างต่ำ 12 ชั่วโมงนิ! -..-
“มึงมาตอนนี้ กูว่ามึงไม่ต้องมาเลยเหอะ!” เสียงทุ้มเอ่ยเหน็บทันทีที่เห็นเพื่อนตัวเล็กเดินมานั่งข้างๆ
“ก็พี่เต๋าไม่ปลุกกู! ตื่นมาก็หายไปไหนไม่รู้!” แม่ง! ตื่นมาก็เจอจานข้าวผัดวางไว้กับน้ำส้ม แต่พ่อครัวหายไปไหนก็ไม่รู้ ... ไม่คิดจะบอกกันซักคำอะ .__________.
“นี่พี่เขาไม่ได้บอกมึงหรอ? ว่าเขามาออดิชั่นอะ! ผัวเมียภาษาไรว่ะ? ไม่บอกกัน”
“พี่เต๋ามาออดิชั่น?! ทำไมกูไม่เห็นรู้เลยว่ะ?” …. ผิดปะถ้าจะแอบน้อยใจ? ):
“ก็ถึงได้งงไง ว่าทำไมเมื่อเช้ามึงไม่มาพร้อมพี่เขา”
“เขาไม่บอกอะไรกูเลย!!!” น้อยใจน่ะ ... น้อยใจจริงๆน่ะ ):
“เฟรม! มาช่วยดูใบตรงนี้หน่อยสิ!” เสียงแหลมของหญิงสาวตะโกนเรียกชายหนุ่ม
“เออๆ เดี๋ยวไป เดี๋ยวกูมาน่ะ” หันไปตอบรับหญิงสาว แล้วหันกลับมาบอกเพื่อนสนิท ก่อนจะวิ่งไป
... ผมน้อยใจพี่เต๋าจัง ... ไม่บอกอะไรผมเลยซักนิดอะ เมื่อวานพี่เต๋าก็กลับบ้านดึก รู้ปะ?ว่าผมนั่งรอตั้งแต่ 6 โมงเย็นถึง4ทุ่มกว่า กับข้าวมันเย็นหมดเลย .. ไปไหนก็ไม่โทรบอกผม เป็นอะไรก็ไม่ยอมบอกผม แล้วก็ให้ผมนั่งรอ แล้วยังเรื่องนี้อีก ... ผมน้อยใจ แต่ไม่รู้จะบอกว่าน้อยใจ ... ในฐานะอะไร?
เฮ้อออออ! รู้สึกแย่จัง .... แบบนี้ ... ไม่เจ๋งเลยอะคชา .. ):
“สวัสดีครับ น้องคชา^^” เสียงทุ้มดังขึ้น ทำให้ร่างบางหันไปมอง
“ ...พี่จุน” อีตานี่อีกล่ะ! - -
“มาออดิชั่นหรอเรา?”
“เปล่าครับ แต่ผมอยู่คณะนี้ ต้องมาทำงาน”
“อ๋อออ ...”
“พี่จุนมีธุระอะไรรึเปล่าครับ?”
“พี่อยากคุยกับคชาเฉยๆครับ”
“อา ... พอดีผมไม่ว่างคุยอะครับ ผมต้องไปช่วยงานทางนั้น ขอตัวน่ะครับ!^^” ร่างเล็กส่งยิ้มแล้วเดินหนีไปอีกทาง
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“เฮ้อออออ~!” ร่างเล็กลบมานั่งอยู่หลังคณะ ก็ตรงนี้มันไม่มีคนนี่เนอะ วันนี้ผมอารมณ์เป็ดเหลืองขอบดำมาก! ... เฟลไง ... ไม่ฮาหรอ? ผมฮาคนเดียวก็ได้ .___.
“พี่ว่าพอแค่นี้เหอะแพตตี้!” เสียงคุ้นหูดังขึ้นมาจากใต้ต้นไม้ใหญ่ ... เสียงพี่เต๋า ... คิดได้ดังนั้น ขาเรียวก็รีบเดินไปดูทันที แล้วก็ต้องพบกับภาพที่ทำหัวใจตกไปอยู่พื้น
ภาพที่ร่างสูงของใครบางคน กำลังจูบอย่างดูดดื่มกับหญิงสาวสวย ..
ดวงตากลมโตมีน้ำตารื้นขึ้นมาทันที ริมฝีปากบางเม้มแน่น ไหนว่ารักเขาไง ... แล้วทำไม .. ถึงทำแบบนี้ .. ?
“ ... พี่เต๋า ...” เอ่ยเพียงเบาบาง แต่กลับทำให้ร่างสูงได้ยินชัดเจน
“คชา!!” ใบหน้าหล่อตกใจทันที่เห็นร่างเล็ก แล้วยิ่งเห็นน้ำตาที่กำลังไหลอาบใบหน้าหวาน ยิ่งทำให้เขาใจเสีย ต่างจากหญิงสาวที่กำลังยืนยิ้มเยาะอยู่
“คชา!! มันไม่ใช่อย่างที่คชาคิดน่ะ!!”
“แล้วที่ชาคิด .. มันคืออะไรหรอ?” มือบางเช็ดน้ำตา แล้วเอ่ยถามเสียงนิ่ง
“คชา ... คือ ... พี่กับเขา ...”
“เรารักกัน!!” หญิงสาวว่าพลางควงแขนชายหนุ่ม แต่กลับโดนชายหนุ่มสะบัดอย่างไม่ใยดี
“มันไม่ใช่น่ะคชา!! คชาเข้าใจผิดแล้ว!”
“ผมว่าผมเข้าใจไม่ผิด อีกอย่าง ... พี่จะทำอะไร มันก็เรื่องของพี่ ผมไม่เกี่ยวอยู่แล้ว!”
“ทำไม .. ชาพูดแบบนี้ล่ะครับ?”
“เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ... แล้วทำไม ..ทำไม .. ผมต้องเข้าใจผิดล่ะ?” น้ำตาเริ่มไหลมาอีกระลอก ขาเรียวหมุนตัวดินกลับไปทางเดิมทันที ไม่สนใจเสียงเรียกที่อยู่ข้างหลัง
ขาเรียวพาตัวเองเดินไปหน้ามหาลัยทันที ทำไมกันน่ะ ... ทำไมถึงเจ็บได้ขนาดนี้ ... ความรู้สึกผมตอนนี้ ... เหมือนโดนตบหน้าอย่างจังเลยล่ะ .... คุณพระอาทิตย์ก็เหมือนกัน .. ถ้าในนิยายรัก ฝนต้องกระหน่ำใส่ผมสิ มันจะได้บังน้ำตาผมได้ ... แม่ง! แดดเจือกส่องแรงชิบหาย! ชีวิตผมไมรันทดงี้ว่ะ! ):
“คชา!!!” เสียงร้องเรียกจากข้างหลัง พร้อมกับแรงกระชากตัวผมเข้าไปกอด
“กูเจ็บว่ะเฟรม .. กูเจ็บ .. ฮึก .. กูเจ็บ” ใบหน้าหวานซุกที่หน้าอกเพื่อนสนิท
“ไม่ร้องน่ะ ... ไม่ร้องน่ะ .. กูอยู่กับมึงแล้วน่ะคชา” มือหนาลูบผมนิ่มของเพื่อนสนิท เขาไม่รู้คชาเป็นอะไร แต่เขาเห็นเพื่อนสนิทของเขาเดินออกมาจากหลังคณะพร้อมน้ำตา ก่อนร่างสูงของใครบางคนจะวิ่งตามออกมา แต่กลับโดนหญิงสาวชุดแดงรั้งแขนไว้
ไม่รู้ว่าคชาร้องเพราะอะไร แต่รู้ว่าต้องร้องเพราะ 2 คนนั้นแน่ๆ ใครทำเพื่อนเขาร้องไห้ เขาไม่มีวันอภัยให้มันเด็ดขาด!!!
“ทำไมกูมันห่วยงี้ว่ะ? กูเจ็บอะเฟรม กูเจ็บ!”
“กูรู้ ... กูรู้ ...”
“วันนี้ ... กูไปนอนบ้านมึงน่ะ”
“อืม เลิกร้องไห้ได้แล้ว! มึงมันไม่สวยอยู่แล้ว ยิ่งร้องไห้ ยิ่งขี้เหร่!”
“ไอ้เชี่ย! กูหล่อเว้ย!”
“ฮ่าๆๆๆ หล่อสู้กูไม่ได้อย่ามาพูด!”
“ไอ้บ้าเฟรม! ฮ่าๆๆ” ร่างเล็กยิ้มออกมากับคำพูดของเพื่อน
“ยิ้มได้แล้วน่ะมึง! ไปหาไรแดกกัน วันนี้กูเลี้ยง!”
“เหยกเขรรร้! ป๋าเฟรมเลี้ยง!”
“เขาบอกว่าเวลาอกหัก ต้องแดก! มึงก็แดกเข้าไปเยอะๆล่ะกัน ตัวแค่นี้ จะปลิวไปกับลมอยู่ล่ะ!”
“เขาเรียกสลิม!”
“เอออ! ไอ้สลิม! ไปแดกไปมึง!”
“กูอยากแดกเหล้า”
“กูให้มึงวันนึง!~”
“ถ้ามึงจะป๋าขนาดนี้อะน่ะเฟรม! ฮ่าๆๆ”
“ถ้าแดกแล้วทำให้มึงลืมเรื่องที่ผ่านมา มึงก็แดกเข้าไปเถอะ!”
***************************************************************************
มาลงต่อแล้ว แอบดราม่าเบาเบาโฮกกก
แลกแบนเนอร์ก็แปะไว้เลยจ้า เดี๋ยวเราจะแปะไว้แล้วแจ้งไปเน้อ :3
ขอบคุณทุกคอมเม้นและกำลังใจ (:
ปล.ใครทักทวิตเรามา แสดงตัวด่วน! 5555555
ความคิดเห็น