ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Can U Be My BoyFriend ? โทษนะนาย เป็นแฟนกับผมป่าว ? [Yaoi]

    ลำดับตอนที่ #51 : Weakness

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 5.93K
      12
      13 มี.ค. 52

    หลังจากวันนั้นมา

     

     

                    ผมสะสางงานจนเสร็จหมด ไม่เหลืออะไรที่ค้างคาแล้ว แต่ก็เหมือนจะไม่ได้ทำให้อะไรมันดีขึ้นมาเลยสักนิด เหมือนใหม่พยายามจะหลบหน้าผม ผมโทรไปก็ไม่ยอมรับสาย แม้ผมจะใช้เนวิเกเตอร์แต่ที่ๆ มันบ่งชี้ที่เดียวคือที่บ้านของใหม่ หรือไม่ก็ไม่แสดงสัญญาณเลย  จะไปหาที่บ้านแม่ก็บอกว่าไม่อยู่ออกไปข้างนอก ผมรู้สึกว่าอะไรๆ ต่างมันกำลังเตือนอะไรผม

     

                    วันนี้ก็เป็นวันที่ต้องขึ้นไปกินข้าวกันที่บ้านใหญ่แล้วล่ะ ผมส่งข้อความไปบอกใหม่แล้วว่าให้มาที่บ้านผมตอนเย็น ค่อนข้างจะมั่นใจด้วยว่าส่งถึงเพราะระบบมันแจ้งว่าส่งถึงแล้ว แต่เจ้าของเครื่องจะอ่านรึเปล่า ? นั้นก็อีกเรื่องหนึ่ง

     

    เจ้าของเครื่องอาจจะลบมันออกไปโดยที่ไม่ได้ใส่ใจอะไรเลยกับข้อความเลยก็ได้มั้ง ?

     

                    ผมเข้าใจนะว่าผมทำตัวไม่ดี ผมผิดที่สนใจแต่งานมากจนเกินไปจนลืมใส่ใจแฟน แค่นั้นยังไม่ว่าอะไรผมยังลืมใส่ใจในความรู้สึกของคนที่ผมเรียกว่าแฟนด้วยซ้ำ อย่างนี้มันก็ไม่น่าให้อภัยผมรู้

     

                    ผมนั่งรอใหม่อยู่หน้าบ้าน ผมแต่งตัวเสร็จแล้วล่ะ รอแค่คนๆ นั้นของผมเค้าจะมาหาผมรึเปล่าเท่านั้นเอง บางทีเค้าอาจจะอยากเลิกกับผมแล้วล่ะมั้ง? เค้าอาจจะหาคนดีๆ คนที่ดีกว่าผมในตอนนี้ได้แล้ว การพบกันครั้งนี้คงเป็นครั้งสุดท้าย หรืออาจจะไม่มีเลยก็ได้มั้ง ? คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยนะผมนี่

     

                    ไนท์ หรือ Knight ที่คนบ้านผมเค้าชอบเขียนกันแบบนี้ มันแปลว่าอัศวิน  อัศวินที่ต้องมีความเข้มแข็ง  แต่ว่านะผมว่าแม้กระทั่งอัศวินเนี่ยก็คงต้องมีด้านอ่อนแอกันบ้างล่ะ...เหมือนกับผมในตอนนี้

     

    บางทีถ้าใหม่จะเลิกกับผมจริงๆ ....

     

    ผมคงต้อง...

     

    ปิ๊นๆ

     

     

    เสียงแตรรถมอเตอร์ไซด์ดังขึ้นหน้าบ้าน

     

                   

                    ผมส่ายหน้าไล่ความคิดฟุ้งซ่านบ้าๆ ออกจากหัว ผมหันไปมองต้นเสียง  ใหม่ขี่รถที่ผมคุ้นๆนะ คุ้นๆว่าไม่ใช่ของใหม่แน่นอนแต่ช่างมันเถอะ ผมกุลีกุจอลุกขึ้นใส่รองเท้าลงไปหา เดี๋ยวไปช้าพ่อคุณท่านจะโกรธนานกว่านี้อีก

     

                " นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว " ผมยิ้มหวานทักทายไป

               

                " ก็กะจะไม่มาแล้วล่ะ "

               

                " ว่าอะไรนะ "

               

                " อืม ก็มาแล้วนี่ไง " ใบหน้านั้นเรียบเฉย ปราศจากรอยยิ้มที่ตอบกลับมาเหมือนทุกครั้ง

               

                " อ่านะ " รอยยิ้มบนหน้าผมมันจางหายไปอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นท่าทางของคนที่ผมยิ้มให้

     

                " รีบไปเหอะ ร้อน " ใหม่พูดแล้วเดินอาดๆ ออกไป  ผมวิ่งออกตามไปให้ทัน  โดยหวังว่าจะมีคำว่าล้อเล่นหรือรอยยิ้มให้ผมบ้างซักนิด ถ้าไม่ใช่รอยยิ้มเป็นหันมา บอกว่างอนอยู่นะไอ้หื่นอย่างงี้ก็ได้

     

    แต่มันไม่เลย...

     

                    ตอนนี้ผมรู้สึกกลัวมาก กลัวที่ผมคิดไว้มันจะกลายเป็นความจริงขึ้นมาในที่สุด กลัวความจริงนั้นที่สุดเลย

     

     

    //////////////////////////////////// Can U be my boyfriend ? ////////////////////////////////////

     

                    หลังจากทานข้าวร่วมกันบนโต๊ะอาหารใหญ่ ผมกับใหม่เดินลงจากบ้านแล้วกลับไปยังบ้านผมแทน ตลอดการร่วมโต๊ะอาหาร ใหม่ยิ้มแย้มแจ่มใสดี คุย หัวเราะกับทุกๆคน ยกเว้นผมที่ใหม่จะนิ่งแล้วตีหน้าเฉยทันที  จนสองเจ๊นั่นแซวผมว่างอนอะไรกันเหรอ

     

                " ดื้อ " ผมเรียกใหม่ด้วยชื่อที่ผมตั้งให้เอง

               

                " ไร " เสียงห้วนๆ ที่ตอบมามันทำให้กำลังใจมันหายไป ความกลัวของผมมันเริ่มทวีคูณมากกว่าเดิมหลายเท่านัก

     

                " เปล่าหรอก ไม่มีอะไรครับ " ผมตอบไป มือของคนที่อยู่ตรงหน้านั้นถ้าเป็นปกติผมคงจะคว้ามาจับไว้ แต่ตอนนี้ผมก็ทำได้นะ แต่ติดอยู่แค่อย่างเดียวผมกลัว ผมไม่กล้าจะทำอะไรๆเหมือนที่เคยทำ

     

                " ข้าวอร่อยมั้ย ? "

     

                " ก็ดี "

     

                " โกรธไนท์เหรอ ? "

               

                " เปล่า "

     

                " จริงอ้ะ ? "

     

                " เออ "

     

                " แค่นี้ขึ้นเออเหรอ ? "

                " เออ !! "

     

                " เป็นไรเนี่ย งอนไนท์เหรอ ไนท์ขอโทษน้า " ผมขอโทษใหม่ไป แหมๆ งอนก็ปากแข็งอีกเนาะคนเรา

    แต่ใหม่ก็เดินลิ่วๆ ไปโดยที่ไม่สนใจเลย หมายความว่าไงวะเนี่ย ?

               

                " นี่ไนท์อุตส่าห์ง้อแล้วน้า "

     

                " เหรอ ถ้าอุตส่าห์ก็ไม่ต้องหรอกว่ะ " ใหม่หันมามองหน้าผม สีหน้าไม่พอใจ ก่อนจะตีหน้าเฉยๆ นิ่งๆ แทบจะทันที

     

                " ฮึ่ยยๆ ขอโทษๆ "

     

                " ไม่ต้องมาขอโทษพร่ำเพรื่อหรอกว่ะ " ใหม่พูดสีหน้าที่มองผมมันต่างจากที่แล้วมาโดยสิ้นเชิง  

     

     

     

                    ใหม่เดินเข้าบ้านไป ผมเดินตามไปพยายามจะไม่คิดอะไรมากคิดซะว่าใหม่อาจจะหงุดหงิดแล้งงอนนานไปเท่านั้นเอง ใหม่คงจะไม่ได้คิดอะไรมากกว่านั้น

                   

                    ผมพยายามปลอบใจตัวเองไม่ให้คิดอะไรมากไปกว่านี้ ไม่ให้ความกลัวมันสร้างความอ่อนแอให้กับผมมากไปกว่านี้

     

                    ใหม่ไม่ได้เดินเข้าไปในบ้าน ทั้งๆที่ผมไม่ได้ล็อคไว้ ทิ้งตัวนั่งตรงระเบียงเหมือนกำลังโทรหาใครสักคน ผมพยายามปลอบใจตัวเอง ยืนอยู่ห่างๆ ไม่เข้าไปฟัง กลัวความจริงมันอาจจะหลุดลอยมา กลัวว่ามันอาจจะเป็นคำตอบที่ผมไม่อยากได้ยินเลยแม้แต่น้อย

     

                " ก็กำลังจะบอกอยู่ "

               

                " ไม่รู้เหมือนกันว่ะ "

     

                " แม่ง น่า....ว่ะ "

     

                " เออ แค่นี้ก่อนนะ ขอบใจมากครับ "

     

    ประโยคการสนทนาที่หลุดลอยเข้าหูผมมันทำให้ใจผมแป้วเลย

     

     

                " ไนท์ มานี่หน่อยดิ " ใหม่มองหน้า ยิ้มด้วยรอยยิ้มที่คุ้นเคย แต่มันกลับไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นเลย สิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ ร่างกายและจิตใจของผมมันอ่อนแอเกินกว่าจะรับมันได้แล้ว มือไม้ผมสั่นไปหมดแล้ว

     

                " อื้ม ว่าไงครับ " ผมฝืนยิ้มให้ใหม่ให้มันดูปรกติที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ ทำไมตาผมมันพร่านะ มองเห็นใหม่ไม่ชัดเลย สงสัยน้ำในตามันจะไหลออกมามากไปแล้วล่ะมั้ง แม่งบ้าเอ๊ย จะรีบไปไหนวะ

     

     

                " ที่ผ่านมาน่ะ ผมมีความสุขมากนะ " ใหม่พูดด้วยรอยยิ้มน้อยๆ แต่สายตามันกลับมองออกไป ไม่ได้มองมาที่ผมเลย

     

                " เหรอ ไนท์ก็มี..ความสุขมากๆเหมือนกันนะ " ผมพยายามยิ้มตอบ แต่เสียงมันสั่นไปหมดแล้ว

     

                " ไนท์คือคนที่ดีจริงๆ นะ อยู่กับไนท์แล้วผมรู้สึกดีมากเลยล่ะ "

     

                " เหรอ....แม่งเขินจังว่ะ " พยายามแล้วนะ พยามพูดให้ติดตลกแล้ว

               

                " แต่... " ผมเกลียดคำนี้ที่สุดเลย

     

                " อะไรเหรอ ? "

     

                " ผมว่าไนท์เป็นคนดีนะ น่าจะมีคนดีกว่านี้ที่เหมาะกับไนท์......มากกว่าผมนะ "

     

                " หมายความว่าไง ? "

               

                " ผมไม่คู่ควรกับไนท์หรอก "

     

                    ประโยคท้ายสุดมันทำให้ปากของผมหนักอึ้ง หัวสมองโล่ง ใจมันหายวูบไปหมดเลย น้ำตาที่มันคลออยู่ไม่ต้องสั่ง มันก็ไหลออกมาโดยอัตโนมัติ มือไม้มันสั่นเทาไปหมดแล้ว แม้จะยังไม่พูดคำนั้นออกมา แต่ผมก็รู้แล้วล่ะว่า มันคือการที่ใหม่.....ต้องการจะทิ้งผมไป

     

     

                " จะเลิกกับไนท์แล้วดิ ? " ผมกลั้นใจพูดออกไป

     

                " ... " คนตรงหน้านิ่งไป เบือนหน้าหนี

     

                " ทำไมอ่ะใหม่ ? ใหม่จะไม่ให้โอกาสไนท์แก้ตัวเลยเหรอ ? "

     

                " ผมต้องไปแล้วล่ะไนท์ " ใหม่ลุกขึ้นเดินหนี ไม่มองหรือสบตาผม

     

                " ใหม่มีคนอื่นเหรอ ? ใหม่มีคนอื่นที่ดีกว่าไนท์แล้วใช่ป้ะ ? ตอบไนท์มาดิ๊ " ผมคว้าข้อมือใหม่ไว้ จับไว้แน่นไม่ให้หลุดไปได้ง่ายๆ

     

                    ใหม่ยืนนิ่ง หันหลังให้ผมไม่ได้ตอบอะไร น้ำใสๆ ไหลลงจากหน้าใหม่สู่พื้น

     

                " อย่าพึ่งบอกเลิกไนท์ได้มั้ย ? ขอเวลาไนท์ทำใจก่อนได้ไหมอ่ะใหม่ ? ไนท์ขาดใหม่ไม่ได้จริงๆ ไนท์ทนฝืนเข้มแข็งไม่ไหวหรอก ถ้าขาดใหม่ไปไนท์อยู่ไม่ได้จริงๆนะ ใหม่ นะใหม่นะ ให้โอกาสไนท์อีกครั้งนะใหม่นะ " ผมพยายามอ้อนวอนให้สุดเท่าที่คนอย่างผมจะทำให้ได้

     

                " ขอโทษนะไนท์ ผมทำอย่างนั้นไม่ได้จริงๆ ขอบคุณนะสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา "  ใหม่สะบัดมือออกจากการจับของผม แล้ววิ่งลงจากบ้านไปขึ้นรถอย่างรวดเร็ว

     

                " ใหม่ !! " ผมวิ่งเข้าไปกอดใหม่ไว้เหมือนที่ใหม่เคยทำกับผม ผมแนบใบหน้าลงกับแผ่นหลังของใหม่ น้ำตามันไหลออกมาไม่หยุด  ใหม่จับมือผมพยายามจะแกะมันออก

               

                " ไนท์ " เสียงของใหม่สั่นเครือ มีเสียงสะอื้นแทรกมา

     

                " ผมว่าไนท์ไปหาทางที่ดีกว่าเถอะนะ หาคนที่ดี ที่เหมาะกับไนท์เถอะ "

     

                " ไม่เอาอ่ะ ไนท์รักใหม่จริงๆ นะ ไนท์ขาดใหม่ไม่ได้จริงๆ "

     

     

                " ผมก็รักไนท์เหมือนกัน "

     

     

     

     

                " แต่เราเลิกกันดีกว่านะ "

     

     

    ___________________________

     

    ไม่รู้จะบอกไรดีอ่ะ

    เมนท์กันเยอะน้าๆ

     

    21:46 3/2/2552

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×