คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : CH 12
"นี่รอยอะไร?"พี่ฟานี่ตรงเข้ามาเปิดเสื้อฉันทันทีที่พี่เค้าสังเกตเห็นอะไรบางอย่างบนตัวฉัน...
เดี๋ยว !!!
"เอ่อคือ... เมื่อคืนยุงมันกัดอ่ะ
เอมเผลอไปเกามันด้วย"ฉันแก้ตัวน้ำขุ่น
เพื่อที่จะไม่ให้พี่ฟานี่รู้ถึงเหตุการณ์เมื่อคืน...
ที่มีใครบางคนย่องเข้ามาหาฉันยามค่ำคืนและยังจะเอาเปรียบฉันอีกด้วย
"หื้อ มียุงด้วยเหรอ? แกไม่ได้ปิดหน้าต่างกับประตูหรือยังไง?"พี่ฟานี่ถามอีกรอบ
พร้อมเพ่งพินิจพิจารณาที่รอยนั้นของฉันอย่างสนอกสนใจ
"ที่นี่มันก็โลกนะพี่ ยุงมันก็ต้องมีสิ"
"ในห้องแกเนี่ยนะ? ยุงท่าทางจะหิวเนอะ
หลายจุดเชียว"พี่ฟานี่ว่าแล้วทำทีเป็นสนใจกล้องในมือ
จริงๆวันนี้ฉันมีถ่ายแบบอีกเซ็ต แต่ด้วยอะไรก็ไม่รู้ ทางบริษัทใหญ่บอกว่าพี่แทให้ยกเลิกกองถ่ายทั้งหมด
.. แปลกจริงๆ
"พี่เถอะ เมื่อวานทำไมไม่กลับห้อง
พี่ไม่รู้หรือไงว่า..."
"อะไร? แกจะพูดอะไร?"พี่ฟานี่หันมาถามพร้อมทำหน้าสงสัย
ฉันได้แต่กลืนคำที่จะพูดไปโดยสิ้นเชิง
จะให้บอกได้ยังไงว่าเมื่อคืนมันมีโจร(ขโมยใจ)ขึ้นห้องฉัน !
"ปะ..เปล่า"
ฉันบอกเบาๆ
ก่อนจะหันไปเห็นพี่แทยอนเดินเข้ามาพร้อมกับใครบางคนที่ฉันไม่อยากจะพบเจอ (ที่สุด)
ในตอนนี้เดินตามหลังพี่เขามา !
"สวัสดีสาวๆ มาเดินเล่นกันเหรอ?"พี่แทเอ่ยทักพร้อมเดินเข้าไปโอบเอวพี่ฟานี่เอาไว้
หวานกันไม่เกรงใจน้องนุ่งเลยค่ะพี่แท...
"แทตื่นแล้วเหรอคะ
ฟานี่ว่าจะโทรไปปลุกอยู่พอดี"
"เดี๋ยวๆ พี่แทมาตั้งแต่เมื่อคืนเหรอคะ?"ฉันหันไปถามอย่างสงสัย
ถ้าอย่างนั้นที่ไม่กลับห้องเมื่อคืน ... และยัง...
"นี่มันเป็นแผนของพวกพี่ใช่มั้ย
!"ฉันถามขึ้นมาอย่างโกรธๆ มองทั้งสามคนด้วยความไม่พอใจสุดๆ
"แผนอะไรของแก แทเค้าเป็นถึงเจ้าของบริษัท
เค้าก็มาดูงานของเค้าสิ"
"แล้วอีกอย่างน้ำก็มาเเป็นเพื่อนพี่เท่านั้น
เอมพูดอะไรพี่ไม่รู้เรื่อง?"แทยอนสำทับกับแฟนสาวอีกรอบพร้อมรอยยิ้มมุมปาก
ฉันยืนมองพวกคนเจ้าเล่ห์ทั้งสามคนอย่างสุดกลั้น มือไม้สั่นไปหมด...
คิดว่าฉันเป็นเด็กสิบขวบหรือยังไง ถึงจะไม่รู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด
ตั้งแต่น้ำขึ้นห้องฉัน เข้าห้องฉันได้โดยที่ไม่มีกุญแจ พี่แทอยู่ที่นี่ตอนนี้อีก
ถ้าไม่ใช่แผนของพวกเค้าทั้งหมด แล้วมันจะเป็นแผนของใคร !
"เอมเกลียดคนโกหกที่สุดเลยรู้ไหมคะ?" ฉันพูดเบาๆ
พร้อมกับหันหลังเดินออกไปทันที ไม่อยากจะอยู่ตรงนี้ให้เขามองว่าฉันเป็นตัวตลก
ที่ถูกคนนั้นหลอกที คนนี้หลอกที ทำไมถึงชอบเล่นกับความรู้สึกฉันกันนัก...
พวกคนใจร้าย !
"เอม ! รอน้ำก่อน!"
“เอม! เอมอย่าเพิ่งไปไหนเอม !”
ฉันคว้าเอวบางเอาไว้พร้อมดึงเข้าไปกอดแน่น
จะหนีไปไหนอีก ไม่ยอมให้หนีไปไหนแล้วนะ
“ปล่อยนะ ปล่อย!”
“ไม่ปล่อย!!
ที่ทุกคนเค้าทำอย่างนั้นก็เพราะเค้าต้องการให้เราสองคนปรับความเข้าใจกันนะเอม”ฉันพูดพร้อมออกแรงกอดรัดเอมเอาไว้แน่น
เอมดิ้นแรงเหลือเกิน แรงจนเองเกือบจะหมดแรงแล้ว
ดิ้นแรงไม่ว่าแต่ทั้งหยิกทั้งตีฉันด้วยนี่สิ…
“จะปรับความเข้าใจกันทำไม
ปรับไปมันก็ไม่มีอะไรดีขึ้น”
“ทำไมมันจะไม่ดีขึ้นล่ะเอม
ที่น้ำมาง้อเอมถึงที่นี่ เมื่อคืนที่เราสองคนมีความสุขกัน
มันยังไม่ตอบคำถามได้อีกเหรอว่าเราควรปรับความเข้าใจกันทำไม”ฉันถามเสียงสั่น
ไม่ใช่เพราะจะร้องไห้ แต่เหนื่อย !
“เมื่อคืนเอมไม่ได้เต็มใจ!...”
“ไม่เต็มใจก็แล้วทำไมไม่ปฏิเสธตั้งแต่แรก
น้ำไม่เชื่อหรอกว่าไม่ได้เต็มใจ อย่าโกหกน้ำเลย”
“ปล่อยน้ำ… เลิกพูดซักที”
“งั้นฟังน้ำก่อน…ฟังให้จบก่อนแล้วค่อยไป นะคะคนดีของน้ำ”ฉันพูดเสียงนิ่งและค่อยๆดึงให้เอมหันหน้ามาหา ใบหน้าคมไม่ยอมมองฉันซักนิดเดียว จนฉันเองต้องยกมือขึ้นเชยคางของเอมขึ้นมาพร้อมสบตาคมสวยของเอมนิ่ง…
ได้โปรดเถอะนะ ฟังกันด้วยหัวใจเถอะ
“เอมจ๋า…สิ่งที่น้ำจะพูดต่อไปนี้มันออกมาจากใจของน้ำทั้งหมด.. แต่ถ้าเอมฟังแล้วเอมไม่เชื่อมันเลยซักนิด เอมเลือกจะไปจากน้ำ
น้ำก็จะไม่รั้งเอมเอาไว้ แต่ขอร้องนะคะ ช่วยฟังคนบ้านๆคน คนบ้านๆคนนี้ที่รักผู้หญิงคนนึงตั้งแต่ได้รู้จักกันจนหมดหัวใจ
แต่เราเป็นเพื่อนกัน คำว่าเพื่อนเลยทำให้คนบ้านๆคนนี้คิดแต่อย่างเดียวว่ามันไม่ควรคิดเกินเลยไปกว่านั้น
มันก็เลยยอมเก็บเอาไว้ เฝ้ามองคนที่ตัวเองรักมีความสุขกับคนที่เธอเลือก ถึงแม้ว่ามันจะเจ็บแต่ก็ยังมีความสุขที่เห็นรอยยิ้มนั้น… ตอนนี้มันมีโอกาสได้อยู่ใกล้ชิด ได้อยู่ด้วยกัน ใช้วันเวลาร่วมกัน
แต่เพราะความกลัว กลัวว่าถ้าเธอมาอยู่ด้วยกัน
มันจะทำให้เธอไม่มีความสุขเหมือนที่คนอื่นทำได้…ก็เลยเลือกที่จะปฏิเสธหัวใจตัวเอง
เลือกที่จะใช้สมองมากกว่าหัวใจ แต่ตอนนี้มันรู้แล้วว่าหัวใจต่างหากที่สำคัญ เอมคะ…
จะว่าอะไรมั้ย ถ้าคนบ้านๆคนนี้จะขอดูแลหัวใจของเอม จะขอใช้โอกาสที่เอมให้ครั้งนี้เป็นเครื่องพิสูจน์ว่ามันจะไม่มีวันทำให้เอมต้องเสียใจ
ร้องไห้ หรือผิดหวังอีก… เอมบอกน้ำหน่อยได้มั้ย?
ว่าเอมยังอยากให้น้ำบอกคำนั้นให้เอมได้ฟังอีกหรือเปล่า?”
ความในใจที่ถูกเปิดเผยออกมาจากหัวใจของคนบ้านๆอย่างฉันนั้นถูกเรียงร้อยออกไปให้คนที่ฉันรักสุดหัวใจอย่างเอมได้ฟัง
นัยน์ตาคมของเอมยังจ้องมองฉันนิ่ง
หากแต่น้ำใสๆที่คลออยู่รอบๆนั้นกำลังเอ่อล้นออกมาจากนัยน์ตาสวย …
“แล้วทำไมไม่บอกกันตั้งแต่แรก…”
“ก็น้ำกลัวนี่
กลัวว่าเอมจะไม่ได้คิดเหมือนกัน กลัวว่าถ้าบอกไป น้ำจะเสียเอมไป”ฉันบอกเสียงสั่นเครือ
เห็นเอมร้องไห้แล้วฉันก็จะร้องตามจริงๆ…
“ไอ้หมีบ้า กลัวอะไรไม่เข้าเรื่อง !”เอมพูดทั้งน้ำตาพร้อมยกมือขึ้นทุบอกฉันอยู่หลายที ฉันได้แต่ยิ้มนิดๆ รู้สึกโล่งอกที่ได้พูดมันออกไปหมดแล้ว…
เหลือแค่เอม… จะคิดอย่างไร
“ไม่รู้เลยหรือไงว่าเอมก็รู้สึกอย่างเดียวกับที่น้ำรู้สึกมาตั้งแต่แรกแล้วเหมือนกัน!!”
แล้วก็ไม่บอก...
ห๊ะ ! … อะ ไร นะ !!
“เอ่อ..น้ำได้ยินไม่ผิดหรอกใช่มั้ย”ฉันถามย้ำอีกรอบ
“ก็ใช่สิ !!
เอมรักน้ำมาตั้งนานแล้ว น้ำก็มัวแต่ไม่สนใจเอม
ไม่รู้สึกเลยหรือไงว่าที่ชอบงอน ชอบวีน ชอบว่าน้ำอยู่เรื่อยก็เพราะว่าอยากให้สนใจกัน!!
ที่คบกับคนอื่นก็เพราะประชดน้ำนั่นแหละ !!
ซื่อบื้อ!!”
เออ ซื่อบื้อ
บื้อจนออกเสียงเป็นกระบือเลยแหละ…
ฉันได้แต่ด่าตัวเองในใจ
ความจริงที่เปิดเผย ความจริงที่แสนจะดีใจ!
“งั้นแสดงว่าเราสองคนมีใจตรงกันแล้วใช่มั้ย?”
“ถึงขนาดนี้แล้ว ยังจะให้พูดอีกเหรอ!!”
“ไชโย!! ได้เมียแล้วเว้ย !!! คืนดีกับเมียแล้วเว้ย
วู้ววววววววว!!!”ฉันตะโกนลั่นพร้อมกระโดดไปมาด้วยความดีใจ
ใครจะว่าฉันบ้าก็ได้ แต่ใครไม่เป็นฉันไม่รู้หรอกนะ ! ว่าการที่ได้สมหวังกับคนที่ตัวเองรักมันมีความสุขขนาดไหน
“ว๊าย!! น้ำ !! จะทำอะไร!!”เอมร้องลั่นเมื่อฉันพุ่งเข้าไปอุ้มเจ้าตัวขึ้นสู่อ้อมแขนแข็งแรงพร้อมออกแรงหมุนไปหมุนมาจนเอมต้องกอดฉันแน่นด้วยกลัวว่าจะตกลงสู่พื้น
“น้ำ!! มึนหัว!! ปล่อยนะ!!”
“มึนหัวก็แสดงว่าเดินไม่ได้แน่นอน
ไม่เป็นไรนะเอม เดี๋ยวน้ำอุ้มเอมไปถึงห้องเลย เอมจะได้ไม่ต้องเหนื่อยเดินดีมั้ยจ๊ะ?”ฉันถามเสียงกะล่อนพร้อมยิ้มหมีใส่
เอมได้แต่ตีฉันเบาๆแต่ใบหน้ากลับเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม แม้น้ำตาจะยังไหล
แต่มันก็คงเป็นน้ำตาแห่งความดีใจนั่นแหละนะ
“บ้า”
“อื้อ น้ำมันบ้า…
แต่คนบ้าคนนี้ก็รักเอมแค่คนเดียวนะคะ”ฉันกระซิบเบาๆพร้อมจูบแก้มเอมเบาๆหนึ่งทีเป็นการประเดิม…
“อื้อ…เดี๋ยวเถอะ ยังไม่ได้อนุญาตเลย”
“ผัวหอมเมียไม่เห็นต้องอนุญาตเลย มา
เข้าห้องกันดีกว่า เรามีเรื่องต้องคุยกันยาวเลย… คืนนี้ก็ด้วย คืนต่อไปก็ด้วย เอางี้ดีกว่า เอมอยากทานอะไรมั้ย เช่น
พวกไข่ลวก เครื่องดื่มชูกำลังแบบนี้ น้ำจะได้ซื้อขึ้นไปไว้ให้เลย”
“ไอ้หมี !!
ทะลึ่ง!!”
“น้ำพูดจริงนะเอม”ฉันพูดพร้อมรอยยิ้มกรุ้มกริ่มพร้อมพาเอมเดินเข้าไปในรีสอร์ท
แม้ตลอดทางจะได้ยินเสียงเอมบ่นฉันอยู่ตลอดเวลาก็ตามที…
ไม่รอดมือหมีหรอกค่ะคนดี …
SPOIL CH 13
“พี่น้ำ!!
อาม่าพาหมอมาจากเมืองจีน เห็นบอกจะมาดูเด็กในท้องให้พี่เอม”
“ชิบหายแล้ว…”
.....
....
.....
“คุณหมอรู้จักเอมด้วยเหรอคะ?”
“ก็คุณน้ำเล่าให้ฟังบ่อยๆตอนเรานัดเจอกันค่ะ”
...........
..........
........
ฮัลโหลลลลลล ไรท์หายไปหาเอมมาทุกคนนนน เลยมาอัพดึกมากกกกกกกก วันสองวันนี้จะอัพช้าหน่อยนะคะ แต่อัพทุกวันแน่นอน
ตอนนี้พิเศษให้เลยอ่ะ ปกติจะไม่หวานขนาดนี้ 5555555 ไม่สั้นไปหรอกเนอะ อิอิ ด่าได้แต่อย่าแรง 5555 หลอกเล่นนน มาคอมเม้นคุยกันได้นะคะ อ่านทุกอันเบยยย ขอบคุณที่ติดตามกันค่ะ รักนะ
ความคิดเห็น