คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : CH 13
"ไว้เย็นนี้จะไปรับนะคะ รออยู่กับพี่ฟานี่นะ"ฉันพูดกับคนปลายสายเสียงหวาน ก่อนจะกดวางสายเมื่อคนที่ฉันนัดเอาไว้มาถึง
"คุณหมอ"ฉันทักพร้อมรอยยิ้ม
คุณหมอก็ยิ้มตอบฉันเช่นกัน
"ดูหน้าตาสดใสขึ้นนะคะ"คุณหมอเอ่ยทัก
พร้อมน้่งลงตรงหน้าฉัน
"อย่าแซวสิคะคุณหมอ"
"แล้วคุณน้ำมีอะไรหรือเปล่าคะ
ถึงได้นัดหมอออกมาแบบนี้"
"อ๋อ
น้ำแค่อยากจะเลี้ยงข้าวที่คุณหมอเคยช่วยรักษาน้ำตอนน้ำไม่สบายน่ะค่ะ"ฉันตอบยิ้มๆ
แล้วมองหน้าคุณหมอเปื้อนยิ้มเล็กน้อย
"ก็หมอบอกแล้วไงคะว่ามันเป็นหน้าที่ของหมออยู่แล้ว"
"ถึงยังไงน้ำก็อยากขอบคุณอยู่ดีค่ะ
คุณหมอเป็นเหมือนผู้มีพระคุณกับน้ำเลยนะคะ ถ้าเกิดคุณหมอมีอะไรให้น้ำช่วย
บอกมาได้เลยนะคะ น้ำยินดีช่วยคุณหมอเต็มที่เลย"
"ไม่ต้องหรอกค่ะ เราหายกันแล้ว"
"คุณหมอว่าไงนะคะ"ฉันถามงงๆ หายกันเหรอ?
คุณหมอพูดถึงอะไร
"หมอบอกว่า...”
"เดี๋ยวนะคะคุณหมอ
น้ำขอรับโทรศัพท์ก่อน"ฉันบอกเมื่อโทรศัพท์ฉันสั่นก่อนที่คุณหมอจะพูดจบ
ฉันกดรับสายเมื่อเห็นว่าเบอร์เอมที่ขึ้นหน้าจอ
"ว่าไงคะเอม?...ตอนนี้เหรอ?...
ได้ค่ะ เดี๋ยวน้ำจะรีบไปนะ เจอกันค่ะ"ฉันกดวางพร้อมกับเงยหน้ามองคุณหมอก่อนจะรีบขอโทษที่ต้องรีบกลับ
"พอดีเอมเสร็จงานไวน่ะค่ะ
น้ำต้องรีบไปแล้ว คุณหมอไม่โกรธนะคะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ คุณรีบไปหาคุณเอมดีกว่า
เดี๋ยวเธอจะงอนเอานะ"คุณหมอพูดอย่างเข้าใจ จนฉันเองก็โล่งใจไปด้วย
คุณหมอแสนดีจริงๆ
"คราวหน้าน้ำจะให้เวลาคุณหมอเต็มที่เลยค่ะ
น้ำขอตัวก่อนนะคะ"ฉันบอกอีกครั้งก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไป
ไม่ทันได้ยินคำพูดและสายตาของคุณหมอที่พูดขึ้นมาเพียงแผ่วเบา...
"คุณคงจำไม่ได้ซักนิดเดียวสินะ"
“น้ำ…เหม่ออะไรคะ?”
ฉันที่กำลังคิดถึงคำพูดของคุณหมอที่พูดตอนนั้นถึงกับสะดุ้งเมื่อเอมสะกิดพร้อมกับถามคำถาม
ฉันนิ่งไปครู่ก่อนจะส่ายหน้า
“เปล่าจ้ะ น้ำแค่…แค่เพลียๆน่ะ”ฉันตอบปัด
พร้อมกับส่งยิ้มให้เอมบางๆ
“งั้นเหรอคะ? แล้วน้ำไปไหนมาอ่ะ
เห็นบอกจะเข้าไปดูงานที่ไซต์แล้วก็จะมาหาเอมไม่ใช่เหรอคะ?”
“คือ…น้ำไป…”
“คะ?...”
“น้ำนัดเพื่อนเอาไว้น่ะ ไม่ได้เจอกันนานมากก็เลยนัดกันไปกินข้าวอ่ะ”ฉันตอบ
ขอโทษนะเอมที่ต้องโกหก แต่ถ้าบอกว่าไปพบคุณหมอ แถมยังเป็นคุณหมอที่สวยด้วยเนี่ย
เดี๋ยวจะได้ทะเลาะกันอีกรอบ ยังขี้เกียจง้ออยู่เลย
“อ่อ…ก็ไม่เห็นจะต้องคิดนานขนาดนั้นเลยนี่คะ ทำเหมือนมีอะไรปิดบังอยู่เลย”เอมบอกเบาๆ
“เปล่า! น้ำไม่มีอะไรปิดบังซะหน่อย”ฉันสวนกลับทันควัน
จนเอมถึงกับมองหน้าฉันนิ่ง
“น้ำ”
“ก็..ก็น้ำเห็นเอมสงสัยนี่ น้ำกลัวเอมจะงอนน้ำนี่คะ”ฉันแกล้งทำเป็นอ้อน
ก่อนจะขยับเข้าไปกอดร่างบางเอาไว้ เกยคางบนไหล่เนียน เหมือนลูกหมี??
“เอมไม่ได้ขี้งอนขนาดนั้นซักหน่อย”
“แต่ยิ่งกว่านั้นค่ะ”ฉันแกล้งหยอก
ก่อนจะรีบหลบแทบไม่ทันเมื่อฝ่ามืออรหันต์ของคุณเมียจ๋านั้นกำลังจะลอยเข้ามาถึงหน้า
!
“ปากดี”
“พี่น้ำ!!
พี่น้ำแย่แล้วพี่!!..”
ฉันกับเอมหันไปมองทันทีที่ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้น
พร้อมกับร่างของน้องสาวฉันที่ปรากฏขึ้นตรงหน้าด้วยท่าทีเร่งรีบ
“อะไรของแกไอ้ดาเป็นอะไร?”ฉันถามด้วยความงุนงง จู่ๆก็มาบอกว่าแย่แล้วๆ
อะไรที่ว่าแย่น่ะ
“ก็อาม่า…อาม่าไง”มันพูดตะกุกตะกัก จนฉันเองก็ผละออกจากเอมแล้วเดินไปหามันแทบจะทันที
“อาม่าทำไม! ไม่สบายหรืออะไร? เป็นอะไร บอกมาสิ!”ฉันถามรัวและเขย่ามันจนจะกลายเป็นขนมช็อกโกแล็ตยี่ห้อหนึ่งอยู่แล้ว
“โอ๊ย!! อาม่าไม่ได้เป็นอะไร แต่คนที่เป็นน่ะคือพี่ !”
“อะไรวะ?”
“พี่น้ำ! อาม่าจะพาหมอมาจากเมืองจีน เห็นว่าจะมาดูเด็กในท้องพี่เอม!!”
ตึง !!!
“ชิบหายแล้ว…”
ฉันพึมพำเบาๆแล้วหันไปมองหน้าเอมที่นั่งมองฉันสองคนพี่น้องอยู่เงียบๆ ….
วุ่นวายอีกแล้วชีวิตนี้ !!
“ก็แล้วจะทำไมจะต้องพาหมอมาวะ เพื่ออะไรเนี่ย?”
“ก็จะมาดูโหงวเฮ้งเด็กในท้องอ่ะดิ แล้วพี่จะทำไงเนี่ย
พอดารู้เรื่องดาก็รีบมาบอกพี่เลยนะ”
“จะทำไงวะ… ก็ไม่ได้ท้องจริงนี่หว่า”
“พี่ก็ไม่น่าไปบอกอาม่าแบบนั้นอ่ะ แล้วทำไงอ่ะ…”
“ก็ถ้าไม่บอกไปแบบนั้น
ฉันก็จะได้แต่งงานกับผู้หญิงที่อาม่าหามาให้สิวะ…บ้าเอ๊ย!”ฉันสบถออกมาอย่างคนหงุดหงิด
คิดไม่ตกจริงๆ อาม่านะอาม่า !
“น้ำ งั้นช่วงนี้เอมทำทีว่าไม่อยู่เมืองไทยก็ได้นะ
เราก็ไม่ต้องเจอกันซักพักนึง…”เอมเสนอขึ้นมาเมื่อเห็นฉันทำหน้าเครียด
หากแต่ฉันส่ายหน้า
“ไม่ได้ ไม่ต้องทำแบบนั้น น้ำจะแก้ปัญหานี้เอง เอมอยู่เฉยๆ”ฉันบอกเสียงเครียด
ก่อนจะตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง
“พี่น้ำทำอะไร?”เจ้าดาถามฉันเมื่อเห็นยกโทรศัพท์ขึ้นมากดหาเบอร์ของแม่..
ฉันนิ่งไม่ตอบเพียงแต่ยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหูเท่านั้น…
ทุกอย่างเงียบลง
จนกระทั่ง...
“แม่!! น้ำมีเรื่องจะคุยด้วยเดี๋ยวนี้!”
“น้ำไม่ยอมให้หมอที่ไหนมาตรวจเมียน้ำมั่วซั่วหรอกนะแม่”ฉันแกล้งทำทีเป็นโวยวายขึ้นมา
เล่นใหญ่ !
“ใจเย็นๆสิลูก อาม่าก็แค่หวังดี…”
“น้ำรู้ แต่จะให้มาตรวจอะไร ลูกน้ำเมียน้ำ น้ำดูแลได้ นี่เอาหมออะไรมาตรวจก็ไม่รู้
ถ้าเกิดลูกน้ำเป็นอะไรขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ”ฉันยังโวยวายไม่เลิก
จนแม่ฉันทำหน้าหนักใจ.. คนนั้นก็แม่ คนนี้ก็ลูก
“ยังไงน้ำก็ไม่ยอมให้ตรวจเอม”
“ก็แค่ตรวจดูว่าเด็กแข็งแรงมั้ย เอมว่าไงลูก”แม่ฉันหันไปถามเอมที่นั่งอยู่ด้วย
เอมได้แต่ปั้นหน้าไม่ถูก จะให้ตอบว่าไง…
“แม่ไม่ต้องถามเลย น้ำไม่ให้ตรวจก็คือไม่ให้ตรวจ”ฉันยังยืนกราน
พร้อมกับเดินเข้าไปดึงเอมให้ลุกขึ้นแล้วจะพาออกไป
หากแต่ดันเจอกับอาม่าที่พาหมอชาวจีนเดินเข้ามาพอดี
“อ้าว มาพอดีเลย นั่งก่อนสิ จะให้หมอตรวจเหลนซักหน่อย”อาม่าบอกแล้วเข้ามาจูงมือเอม
จะพาเดินออกไป แต่ฉันก็ไม่ยอมเช่นกัน ได้ไงล่ะ !
“อาม่า น้ำไม่ให้ตรวจนะ ยังไงก็ไม่ให้ตรวจ”
“เอ๊ะ! ตอนท้องน้ำ อาม่าก็ให้แม่เราตรวจ คราวนี้น้ำจะมีลูก
อาม่าก็ต้องให้ตรวจด้วยสิ”อาม่าเถียง
“ไม่ได้ ยังไงก็ไม่ให้ตรวจ”
“มันจะมีปัญหามากอะไรนักหนา แค่ตรวจว่าเด็กจะดีมั้ยแค่นั้นเอง
เมียแกไม่เจ็บตัวหรอกน่า ปล่อยๆ”อาม่ายังคงดื้อพร้อมกับดึงเอมจะพาไปตรวจ แล้วฉันจะยอมง่ายๆเหรอ
เดี๋ยวได้ตายกันหมดพอดี
“ถึงไม่เจ็บก็ไม่ให้ตรวจ..”
“ต้องตรวจ!”
“ไม่!!”
“โอ๊ย!.. น้ำ!..เอมปวดท้อง!!... เหมือนลูกกลัวเลยค่ะ!”เอมร้องขึ้นมาดังลั่นพร้อมกับเซมาหาฉัน
มือกุมท้องเอาไว้ พร้อมนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด
ลูกกลัว? ลูกใครกลัววะ? !!
“เอม..”
“ลูกกลัวแน่ๆเลยน้ำ ดูสิ เค้าดิ้นจนเอมปวดท้องไปหมดแล้ว น้ำพาเอมกลับบ้านที…กลับเร็วๆค่ะน้ำ”เอมเริ่มโอดครวญอย่างแรงพร้อมกับทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
ฉันได้แต่พยักหน้าแล้วย่อตัวลงช้อนตัวเอมมาอุ้มเอาไว้
“เห็นมั้ย ว่าอาม่าทำให้ลูกน้ำกลัว!!”ฉันแกล้งหันไปหาอาม่าอีกครั้ง
ก่อนจะรีบอุ้มเอมเดินออกไปทันที และมีเสียงบ่นของอาม่าดังขึ้นตามหลังมาติดๆ …
“เฮ้อ !
นึกว่าจะไม่รอดซะแล้ว”ฉันเป่าปากอย่างคนที่ยกภูเขาออกจากอก
แต่เห็นที่จะต้องยกความดีความชอบให้ก็คงเป็นคนที่กำลังจะเปลี่ยนชุดนี่แหละ…
ฉันรีบลุกขึ้นแล้วตรงเข้าไปกอดเอมเอาไว้และจูบเบาๆที่แก้มอย่างเอาใจ
“เมียจ๋าเก่งจังเลยค่ะ”ฉันบอกยิ้มๆ เอมไม่พูดอะไร
เพียงแต่หันมาตีฉันเบาๆเท่านั้น
“ปล่อย เหนียวตัวจะแย่อยู่แล้ว เอมจะไปอาบน้ำ”
“อาบน้ำเหรอ? งั้นอาบด้วยกันนะ”ฉันพูดแล้วจะอุ้มเอมอีกครั้ง
แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเอมเงื้อมือขึ้นมาซะสูง!
“ไม่ได้ !! ทะลึ่งใหญ่แล้วนะ”เอมบอกเสียงเข้ม ก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ
ฉันได้แต่ทำหน้ามุ่ย อายอะไร เห็นกันมาก็หลายครั้งแล้ว…
“จะรอดไปได้อีกซักกี่ครั้งกันวะไอ้น้ำ”ฉันพึมพำเบาๆ
เริ่มเครียดอีกครั้งเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ในอนาคตที่มันจะต้องเกิดขึ้น ไม่ช้าก็เร็ว..
AIM ‘
S PART
“เอมก็แค่มาตรวจสุขภาพประจำปีแค่นี้เองน้ำ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ
เสร็จแล้วจะโทรหานะ”ฉันบอกกับคนขี้เป็นห่วงยิ้มๆ เพราะวันนี้น้ำมีประชุมที่บริษัท
จึงไม่สามารถมาเป็นเพื่อนฉันได้ แรกๆก็ไม่ยอมจ้องจะมาท่าเดียว จนฉันต้องใช้อำนาจ
(ภรรยาธิปไตย) กับเค้า เค้าถึงยอมปล่อยให้ฉันมาคนเดียว
แต่ก็ไม่วายที่จะโทรเช็คทุกๆ 5 นาที..
“โอ๊ย ! อิจฉาจริงๆ”เสียงคนข้างๆฉันดังขึ้น
เมื่อฉันนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ระหว่างรอคุณหมอเรียก
“ของตัวเองก็มี”
“ของฉันน่ะเหรอ โห จะพูดหวานๆแต่ละทีต้องแทบร้องขอ”พี่ฟานี่บ่นขึ้นมาด้วยท่าทีหงุดหงิด
ฉันได้แต่ยิ้มนิดๆ คู่นี้นี่ดูยังไงก็น่ารัก..
“คุณสาธิดา เชิญพบคุณหมอค่ะ”
“เดี๋ยวเอมมานะพี่”
“สวัสดีค่ะคุณหมอ”ฉันเอ่ยทัก
เมื่อเห็นคุณหมอกำลังนั่งอ่านแฟ้มรายงานผลการตรวจร่างกายของฉันอยู่ในห้อง
“สวัสดีค่ะ…คุณเอม”
ฉันชะงักเล็กน้อย คุณหมอรู้จักชื่อเล่นฉันได้ยังไงกันนะ
หรือจะเคยเห็นตามนิตยสารต่างๆ.. คุณหมอเงยหน้ามองฉันเมื่อเห็นฉันเงียบ
และฉันก็ต้องตกใจเล็กน้อยเมื่อหน้าคุณหมอนั้นเหมือนจะเคยเจอ…
“คุณหมอ…”
“คะ?”
“เอมคุ้นหน้าคุณหมอจังเลยค่ะ..”
คุณหมอยิ้มให้ฉันเล็กน้อย แต่ก็ไม่พูดอะไร
“ผลการตรวจของคุณเอมอยู่ในขั้นดีเลยนะคะ ทุกอย่างปกติหมดเลย
แล้วก็คุณเอมแข็งแรงมากด้วย”คุณหมอพูดขึ้นมาหลังจากวางแฟ้มลง
ฉันยิ้มเล็กน้อยแล้วพยักหน้าตอบรับ…
“ขอบคุณค่ะคุณหมอ…งั้นเอมไปได้แล้วใช่มั้ยคะ?”
“ค่ะ”
ฉันยิ้มอีกครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นแล้วจะเดินออกไป หากแต่เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้
ฉันจึงหันกลับไปหาคุณหมออีกครั้ง…
“คุณหมอรู้จักเอมด้วยเหรอคะ?”ฉันถามขึ้นมานิ่งๆ…
คุณหมอเองก็นิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะตอบที่ทำเอาฉันต้องเก็บอารมณ์บางอย่างไว้ให้ลึกที่สุด..
“ก็คุณน้ำเล่าให้ฟังบ่อยๆตอนนัดเจอกันค่ะ”
อ๋อ… แบบนี้เอง
SPOIL CH 14
"ยอมแล้วน้ำ....เอมยอมแล้ว...อย่าทรมานกันแบบนี้เลย..."
"จำเอาไว้นะ ว่าอย่าให้น้ำโกรธอีก... ไม่งั้นเอมจะไม่ได้นอนทั้งคืนเลย"
.....
.....
.........
เห็นมีคนบ่นว่าทำไม NC ไม่เจ้มจ้นเลย นี่ไงคะ... 5555555+
ตอนหน้าจะจัดให้ถึงใจเลยค่ะ ดูด้วยว่าอย่าให้หมีโกรธ แล้วเอมทำให้หมีโกรธเรื่องอะไร ใครรู้บ้าง (ใครจะไปรู้วะ?) 5555555555+
แมร์รี่คริสมาสต์นะคะทุกคนนนนนนนนนน
แอบบอกว่าเรื่องหน้าจะให้หมีเคะแล้ว วันนี้ส๊วยสวยยย ฮือออออออ
อย่าลืมมาคุยกันนะคะ
ความคิดเห็น