ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Ep.2 สืบเรื่องแรก
ตอนที่ 2 สายลับสื่อวิญญาณ
อันแจฮยอน x คุณ
ft.ลีจงซอก&ลีพิลโม&ซงจุงกิ
-ความเดิมตอนที่แล้ว-
"ผมจะให้พวกคุณจับคู่ไปสืบเรื่องอะไรก็ได้มาเรื่องหนึ่ง ก่อนบ่าย3โมง ใครที่ทำเกินเวลาจะถูกตัดสิทธิ"ลีพิลโม
"แล้วเราต้องมีหัวหน้าทีมรึเปล่าค่ะ"จองโซมิน
"อ้อ เรื่องนั้น ก็.." ลีพิลโมยังพูดไม่จบเพราะมีคนขัดมาก่อน
"ต้องมี ครับ พวกผมจะแบ่งกันไปให้คำแนะนำกันเป็นกลุ่ม"
อันแจฮยอน หันมายิ้มให้คุณ
"เอาหล่ะ เรามาเลือกกลุ่มกัน ในกลุ่มมีสมาชิกได้แค่3คนเท่านั้น"ลีพิลโม
คนอื่นก็ต่างเลือกสมาชิกและจับกลุ่มกันชลมุนวุ่นวายกันหมด
"นี่เรา จองโซมินน่ะขออยู่กลุ่มกับพวกเธอด้วยน่ะ"
จองโซมิน
คุณที่ยืนอยู่กับลีจงซอกก็พยักหน้า
"แล้วนายชื่ออะไร หรอ"โซมินพูดเป็นมิตร
"ผม ชื่อลีจงซอก แล้วนี้ก็(ชื่อคุณ)"ลีจงซอก
"เอาหล่ะ จับกลุ่มกันได้แล้ว คราวนี้ก็หัวหน้าทีมล่ะน่ะ"ลีพิลโม
"อยากรู้จังว่า ใครจะเป็นหัวหน้าทีมเรา"โซมิน
"ใครก็ได้ที่ไม่ใช่ อันแจฮยอนนั้น"คุณพูดไม่ค่อยสบอารมณ์
แล้วพวกเขาก็พูดคุยแล้วตกลงกัน คนอื่นๆก็มัวลุ้นว่าขอให้เป็นอันแจฮยอนเพราะเขาทั้ง หน้าตาดี เท่ห์ แถมรวยอีกต่างหาก
แล้วพวกเขาก็คุยกันเสร็จ คุณเห็นลีพิลโมกำลังเดินมาทางคุณ
"โล่ง อกแล้ว หัวหน้าลีพิลโมนี่เอง"คุณคิด
แต่กลับไม่ใช่ เขาเดินไปอีกกลุ่มที่ถัดไปจากคุณ
"ไง เราได้เป็นหัวหน้าทีมกัน ยังไงก็ขยันหน่อยแหละ" อันแจฮยอนมองหน้าคุณ
"ค่ะ/ครับ"พวกคุณตอบกลับ
แล้วพวกคุณก็เดินขึ้นรถไป
~ระหว่างทาง~
"ผม อันแจฮยอน เป็นหัวหน้าทีมของพวกคุณ"
"ฉัน จองโซมิน ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก"
"ส่วนผม ลีจงซอก ยินดีที่ได้รู้จักครับ"
"ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก เออ แล้วเธอหล่ะ"อันแจมองมาที่คุณ
"ฉัน(ชื่อคุณ)" คุณ
"พวกนายจะสืบเรื่อง อะไรกัน"อันแจ
"ผมกะว่า สืบเรื่องเศรษฐียูนที่หายตัวไป อ่ะครับ"
~ณ บ้านเศรษฐียูน~
คุณมองรอบๆทั่วบ้าน เป็นบ้านที่ใหญ่และกว้างมาก
"มาหาใครค่ะ"ภรรยาเศรษฐียูน
"คือเรามา สืบเรื่องของสามีคุณที่หายตัวไปอ่ะค่ะ" คุณ
คุณสังเกตุเห็นกิริยาท่าท่างของลูกชายเศรษฐียูน ทำหน้าตกใจ
"นั้น พวกเราขอเดินสำรวจบ้านแล้วกันน่ะครับ"
อันแจ
"นี่ฉันว่า ภรรยากับลูกชายเศรษฐียูนอะไรนั้นดูแปลกๆน่ะ" คุณพูดกับ จงซอกและโซมิน
"แปลก ตรงไหน สามีและพ่อเขาหายไปตั้งคน"จงซอกพูดพร้อมเกาหัว
"เขาคงรัก ครอบครัวของเขามั้ง"โซมิน
"ฉันว่าพวกเขาไม่ได้รัก หรอก ถ้ารักทำไมเขาไม่แจ้งว่าคนหายหล่ะ"คุณพูดแบบสงสัย
อันแจเห็นพวกคุณกระซิบกัน "นี่มาทำงานน่ะไม่ใช่มาวิจารณ์กันมั่วๆ"
"ค่ะ/ครับ"โซมินและจงซอกพูด
"ฉันไม่ได้วิจารณ์มั่วๆน่ะ"คุณพูด
"เอาเถอะฉันขี้เกียจเถียงกับเธอ เรามาแยกกันหาเบาะแสกันเถอะ"อันแจพูดพร้อมเดินไปหาเบาะแส
คุณตอนนี้ก็เดินไปรอบๆบ้าน เห็นบ้านหลังนึงที่อยู่ห่างจากบ้านหลังใหญ่ไปพอสมควร คุณจึงเดินเข้าไปใกล้บ้านหลังนั้น คุณเห็นวิญญาณผู้ชายที่มีอายุมากแล้ว หน้าเขาเต็มไปด้วยเลือด เขาร้องโอดอวยย
เขาชี้ไปที่บ้านหลังนั้น
พอคุณเข้ามาก็มีกลิ่น เหม็นเน่า จนคุณจะอ้วกออกมา ทำให้คุณแน่ใจว่าวิญญาณชายแก่คนนี้คือเศรษฐียูน คุณเห็นร่างของเขาที่มีเลือดเต็มหน้าไปหมดแต่ตอนนี้เลือดมันแห้งไปแล้ว
คุณกำลังหยิบกล้องมาถ่ายรูปแต่ทว่ามีเสียงฝีเท้าของผู้ชายมาทางบ้านนี้
คุณจึงหลบไปใต้โต๊ะทำงาน คุณพยายามปิดปากเงียบ
"ไงครับคุณพ่อ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน หน้าดูผอมไปน่ะครับ" ฮึฮึ เขาหัวเราะในลำคอ
"แกตายไปก็ดี เงินในบัญชีของแกก็ต้องเป็นของฉันกับแม่"
ลูกชายเศรษฐียูน
คุณหยิบโทรศัพท์มาอัดเสียงของลูกชายเศรษฐียูนเอาไว้ !!ปึก!! เสียงที่อัดคุณหล่น
ตอนนี้เขากำลังเดินออกไป แต่ก็ต้องกลับมาอีกครั้ง พร้อมกับหยิบท่อนเหล็กที่มีคราบเลือดติดอยู่แต่ตอนนี้แห้งแล้ว
"ใคร ออกมาเดี๋ยวนี้น่ะ ~~ครืด ครืดด~~ เขาลากท่อนเหล็กยาวมาใกล้กับโต๊ะที่คุณหลบอยู่ คุณที่เห็นถ้าไม่ดีเลยโผล่ออกมาก่อน
"ฉันว่าแล้ว คุณคือคนที่ฆ่าพ่อคุณนั้นเองเพื่อหวังสมบัติแค่นี้เองหรอ" คุณพูดด้วยเสียงกลัวๆ
"อ้อ ผมก็นึกว่าใคร คุณนักสืบคนสวยนี้เอง เขาเอามืออีกข้างที่ไม่ได้ถือท่อนเหล็ก มาจับที่คางคุณ แรงๆ"
คุณหันหน้าหนี "ทำไม คุณไม่รักพ่อคุณหรอ"คุณ
"รักสิ รักมากด้วย และก็เกลียดมาก ผมรู้ว่าพ่อของผมแอบมีเมียน้อย ให้เงินเมียน้อยใช้ แต่เวลาแม่หรือผมขอก็ไม่ให้เลยสักบาท แถมเอาเมียน้อยมาอยู่บ้านด้วย แค่นั้นยังไม่พอยังมาตบตี แม่ ผมทนดูไม่ไหว เลยฆ่าพ่อของผมซะเลย 555 เขาหัวเราะแบบโรคจิต"
"ถึงพ่อของคุณ จะเลวหรือชั่วแค่ไหน เขาก็ทำให้คุณเกิดมา ทำไมไม่พูดกันดีๆ ทำไมต้องฆ่า คุณจะรู้ไหมว่าพ่อของคุณเขาดูคุณอยู่ตลอด"คุณพูด แล้วมองไปที่เศรษฐียูน ที่ร้องไห้อยู่
"!!หุบปาก!!เขาพูดเสียงดุดัน
คุณถึงกับสะดุ้ง
"โอ๊ะ ขอโทษครับคุณนักสืบคนสวย ถึงคุณจะพูดยังไงมันก็ไร้ประโยชน์"เขาลดเสียงให้ต่ำลง
"ยอมมอบตัวสะเถอะ ก่อนเรื่องมันจะบานปายไปกว่านี้"คุณ
"เหอะไม่มีทาง และคุณก็ไม่มีทางออกไปจากบ้านหลังนี้แน่"
เขาเทน้ำมันลาดไปที่ผ้าม่านและจุดไฟ
"หลับให้สบายน่ะครับ หึหึ"
~ทางด้านอันแจและเพื่อนๆคุณ~
"จงซอกนี่นายเห็น(ชื่อคุณ)มั้งเปล่า"โซมิน
"ไม่เห็นอ่ะ ทำไงดี เธอจะเป็นอะไรรึเปล่า"จงซอก
"มีอะไรกัน"อันแจพูด
"ก็(ชื่อคุณ)น่ะสิ หายไปไหนก็ไม่รู้หัวหน้า"โซมิน
นั้นพวกเราแยกย้ายกันตามหา(ชื่อคุณ)
"(ชื่อคุณ)(ชื่อคุณ)"อันแจเรียกชื่อคุณ
แต่กลับไม่ได้ยินเสียงใดๆเลย เขาเห็นลูกชายของเศรษฐียูนเดินมาทางนี้
"นายเห็นนักสืบที่มากลับพวกเรารึเปล่า"อันแจถาม
"ไม่เห็นเลยครับ"เขาพูดแสแสร้ง
อันแจเดินมาเรื่อยๆ จนเห็นควัน พุ่งออกมาจากบ้านหลังนั้น เขาตะโกนเรียกชื่อคุณ "(ชื่อคุณ) (ชื่อคุณ) "
คุณตอนนี้ที่พอได้ยินเสียงคนเรียก "ฉันอยู่นี้" คุณตะโกนออกไปสุดเสียง หมดสติไป
อันแจที่ได้ยินเสียงคุณ เขาหาผ้ามาชุบน้ำมาปิดปาก แล้วเดินเข้าไปในบ้านเขาเห็นศพผู้ชายแก่และก็คุณ เขาเลยอุ้มคุณออกมา
พวกเพื่อนๆคุณก็มากันพอดี มาช่วยกันดับไฟไว้ก่อนที่จะไหม้และทำลายหลักฐานสะก่อน
1~โรงพยาบาล~
"(ชื่อคุณ) เป็นอะไรรึเปล่า"จงซอก
"ไม่เป็นอะไรแล้วหล่ะ ดีขึ้นแล้ว"คุณ
"เห็นเธอหมดสติไป"โซมิน
"ตอนนี้ฉันดีขึ้นแล้ว"คุณ
"แล้วเรื่องสืบแหละ"คุณพูด
"เรื่องนั้น ไม่ต้องห่วงหัวหน้าอันแจเข้าจัดการเรียบร้อยแล้ว"จงซอก
"จะว่าไปก็หน้าสงสาร พ่อของเขาเนอะ"โซมิน
คุณเห็นเศรษฐียูอยู่ในห้องคุณ
เขามาหาคุณเพื่อขอบคุณและเขาก็จากไป
คุณยิ้มให้เขาแล้วก้มลา
"เออ(ชื่อคุณ)แกยิ้มให้ใครว่ะ"จงซอก
"ป่าวๆ เออนี่ใครช่วยฉันไว้อ่ะ"คุณพูดปัด
"อ้อ หัวหน้าทีมน่ะตอนนั้นเขาดูหล่อมากเลยน่ะ
ลูกผู้ชายสุดๆ"โซมิน
"หล่อสู้ฉันไม่ได้หรอก"จงซอกพูดพร้อมกับทำหน้าหล่อ
!!ก็อก ๆ!!เสียงเคาประตู "ใครมาน่ะ"โซมินเดินพร้อมไปเปิดประตู
มีหัวหน้าทีมและหัวหน้าแผนกมาเยี่ยมคุณ
"เป็นอย่างไงบ้างหล่ะ"อันแจฮยอน
"ไม่เป็นไรแล้วหล่ะ"คุณพูดกับอันแจ
"เออ หัวหน้ามีอะไรเปล่าค่ะ " คุณพูดกับลีพิลโม
"ไม่มีอะไรหรอก แค่จะบอกว่าพวกเธอสอบผ่าน"ลีพิลโมพูดกับคุณ
เพื่อนๆคุณก็ดีใจกันใหญ่
"เดี๋ยวน่ะค่ะ ไม่ใช่อันแจฮยอนที่ตัดสินหรอค่ะ"คุณมองที่อันแจ
"เธอมันเชื่อคนง่าย เด็กน้อย"อันแจยีผมคุณ
"หึ้ย ฉันไม่ได้เป็นเด็กน่ะ"คุณจับมืออันแจออก
!!อะฮึ้ม!! "(ชื่อคุณ)ถ้าเธอหายดีเรามาเลี้ยงฉลองกันเถอะ ที่ได้งานแล้ว"
"นายเลี้ยงหรอ จงซอก"โซมินพูดกวนประสาทเขา
"เลี้ยงอะไรเล่า ช่วยกันออกดิ"จงซอกหันมาพูดกัยโซมิน
"ว่าแหละ55"โซมินพูดก่อนจะตบบ่าจงซอก
"ยุ่งหน่า"โซมินและจงซอกทะเลาะกัน
คุณไปให้พวกเขาทะเลาะกัน
คุณเดินออกไปสูดอากาศ
สดชื่นจัง คุณยกแขนมาบิดขี้เกียจ เอนไปทางซ้ายและขวา
"โอ๊ะ นี่เธอแกล้งกันใช่ไหมเนี่ย" อันแจฮยอนพูด
"เอ้า แล้วใครให้นายมาอยู่ตรงนี้เหล่า"คุณพูดไปพร้อมมองหน้าเขา
"ไม่คิดจะขอโทษกันมั้งหรอ"อันแจพูด
"ขอโทษ พอใจยัง"คุณพูดแบบรำคาญ
แล้วก็เดินขึ้นห้องเพื่อไปเปลี่ยนชุดเลี้ยงฉลองที่กลุ่มคุณได้งาน อันแจก็เดินตามคุณ ต่อยๆ
"พวกนายออกไปก่อน ฉันจะเปลี่ยนเสื้อ"คุณพูด
คนอื่นก็ออกไปหมดแล้วเหลือแต่อันแจฮยอนที่ยืนเก๊กอยู่
"นายไม่ได้ยินหรือไงบอกให้ออกไป"คุณ
"ก็พูดให้มันเพราะๆหน่อยสิ ครับ"อันแจฮยอนพูดกวนประสาท
" คุณ หัว หน้า ทีม อัน แจ ฮยอน ช่วย ออก ไป ด้วย ค่ะ"คุณพูดทีละคำเน้นๆ
"ครับ"แล้วเขาก็เดินออกไป
คุณแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย แล้วก็ไปเลี้ยงฉลอง
-ณ ร้านหมูกะทะ-
คุณหยิบหมูหยิบผักใส่น้ำจิ้ม และใส่ปากคำโต
"อื้ม บัสชิตะ"คุณ
"นี่ค่อยๆกิน หน่อยเธอเดี๋ยวติดคอเอาหรอก"อันแจพูด
"ยุ่งหน่า"คุณตอบ
!!เอะ เอะ!! เสียงอาหารติดคอ "ขอน้ำหน่อย"คุณบอกและทำท่ายกดื่ม
"เห็นไหมก็บอกแล้ว"อันแจพูดพร้อมหยิบน้ำให้คุณ
!!อึก อึก!! แล้วคุณก็ทำเป็นก้มหน้า
"นี่(ชื่อคุณ) แกจะก้มหน้าทำไมว่ะ"โซมินถามด้วยความสงสัย
"เออ..เออ หน่า"แล้วคุณก็เอาผมมาคลุมหน้า
ที่คุณทำแบบนี้ เพราะจุงกิมาที่ร้านนี้ คุณไม่อยากให้เขาเห็น
จุงกิเดินเข้ามา เขาทั้งหล่อทั้งออร่ามาเต็ม
คนในร้าน กรี๊ดกร๊าดด กันใหญ่ ด็เขาเป็นดารานี่เนาะ
"เห้ย นี่มัน ซงจุงกิ"โซมิน พระเอกหนังนี่ว่า ตัวจริงหล่อมาก เป็นกันเองด้วย โซมินสะกิดคุณ
"จะสะกิดทำไมเล่า ฉันรู้แล้วย่ะ"คุณพูดเสียงเบาๆ
"ฉัน ขอตัวก่อนน่ะ"คุณพูดพร้อมเอาผมปิดหน้า
"(ชื่อคุณ) แกจะไปไหนว่ะ"จงซอก พูดแบบกึ่งตะโกน
"แกจะพูดเสียงดังทำไมเนี่ย"คุณคิดในใจพร้อมเดินออกอย่างระมัดระวัง
จุงกิที่ได้ยินชื่อคุณ ก็ต้องหันมามองเขาเห็นคุณที่ยืนทะเลาะกับเพื่อนอยู่ แล้วท่าทางแปลกๆ เขาจึงเดินมาหาคุณ
"เป็นอะไร รึเปล่าครับ"จุงกิพูดด้วยความเป็นห่วง
-ทางเพื่อนคุณ-
เพื่อนของคุณซุบซิบกัน
"โห้ เป็นดาราไม่ถือตัวด้วยแถมเป็นห่วงคนอื่นอีก"
โซมินพูดด้วยความปลื้มปริติ
"ยัยเบอะ"จงซอกเอามือไปดันหน้าผากโซมิน
"เขาก็เป็นดาราก็ทำเป็นแสดง ไปอย่างนั้นแหละ"จงซอกพูด
-กลับมาด้านคุณ-
"อ้อ ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ"คุณบีบจมูกตัวเอง
และกำลังเดินออกไป
จุงกิเห็นเสียงคุณ แปลกๆ "ทำไมต้องเอาผมปิดหน้าด้วยล่ะครับ"จุงกิพูดและเอามือของเขาเกลี่ยผมคุณเอาไว้ข้างๆ
!!(ชื่อคุณ)!! เขาทำหน้าตกใจ
"เฮ เฮ่ จุงกิอันยอง"คุณทำท่าทักทาย
"เดี๋ยว ยัยนั้นรู้จักกับดาราด้วยหรอ"อันแจก็เม้ามั่ง
"ใช่ๆค่ะ หัวหน้าทีม รู้จักได้ไง"โซมินพูด
"รึ ว่าจะเป็นแฟนกัน"จงซอก พูด เสียงดัง
ทำให้คนในร้านหันไปซุบซิบนินทาคุณกับจุงกิแถมถ่ายรูปอีกด้วย ทันใดนั้นมีนักข่าวมาจากไหนไม่รู้ มายื่นไมค์มาถามพวกคุณ
"จุงกิค่ะ ความสัมพันธ์กับคุณ และผู้หญิงคนนี้มันยังไงกันแน่ค่ะ" นักข่าว1
"แล้ว ได้ข่าวว่าคุณรับเลี้ยงเด็กจากข้างถนน จริงไหมครับ"นักข่าว2
"แล้วข่าวที่ว่า ผู้หญิงคนนี้เป็นมือที่3ระหว่างคุณกับเยจินรึเปล่าค่ะ"นักข่าว3
เขากำมือคุณแน่น คุณที่เป็นห่วงจุงกิกลัวจุงกิมีข่าวเสียหายเลยตอบแทนว่า "คือ พวกพี่ๆค่ะ คือฉันชื่อ(ชื่อคุณ) เป็นนักสืบค่ะ กำลังจะได้ร่วมงานกับพี่..จุงกิเขาค่ะ"คุณตอบมั่วๆไป คุณมองจุงกิ แบบต่อให้หน่อย
"จริง รึเปล่าค่ะ จุงกิ"นักข่าว1
"เออ..จริงๆ ครับ ผมจะได้ร่วมงานกับน้อง(ชื่อคุณ) เร็วๆนี่อ่ะครับ"จุงกิตอบ
"แล้วข่าวมือที่3นี่จริงรึเปล่าครับ"นักข่าว2
"อ้อ ไอ้เรื่องข่าวนั้นหรอครับ มันไม่จริงหรอก
ผมกับเยจินก็เคยร่วมงานกันเฉยๆแฟนคลับคงเอามาจิ้นกันเองครับ แล้วที่หาว่าน้องคนนี้เป็นมือที่3ไม่ใช่ครับ 555"จุงกิตอบไปแบบลูกผู้ชาย
"เออ ขอถามอีกเรื่องนึงน่ะค่ะ เราจะได้เห็นงานของจุงกิและ(ชื่อคุณ) ตอนไหนค่ะ"นักข่าว3
"อ...เออ"จุงกิอ้ำอึ้ง
"เร็วๆนี่อ่ะค่ะ ถ้าไม่มีไรแล้วขอตัวน่ะค่ะ"คุณพูดพร้อมเดินออกไป
แล้วนักข่าวก็เดินออกไปหมด เพื่อนคุณจ่ายเงินและเดินออกมา
"(ชื่อคุณ) ถามอะไรหน่อยดิ"จงซอก
"อะไร ก็ว่ามา"คุณ
"แกจะไปร่วมงานกับพี่จุงกิ ตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ"จงซอก
"เออ อันนี้ฉันโกหกนักข่าวไปอ่ะ 55+"คุณ
"หึ้ยยย แกหลอกแบบนั้นได้ไงว่ะ"โซมิน
"ทำไม มันไม่ดีใช่ม่ะ ก็คิดอะไรไม่ออกนี่ว่าแถมเป็นห่วงจุงกิอีกด้วย"คุณ
"ป่าวหรอก ดีมากด้วยแหละ ใกล้ชิดดาราดี อิอิ" โซมินพูด
"จะบ้าหรอ ยัยโซมิน คิดเรื่องนี้ได้เรื่องเดียวไง"จงซอกตอบ
แล้วพวกเขาก็ทะเลาะกัน &%&435%&%##
อันแจที่ยืนดูพวกคุณคุยตั้งนาน ก็อยากถามบ้าง
"เธอเป็นอะไรกับ นายจุงกินั้นอ่ะ"อันแจ
"ทำไม อยากรู้ไปทำไม"คุณ
"ก็...อยากรู้ไปอย่างนั้นแหละ"อันแจพูดปัดๆ
"เออใช่ๆเราก็อยากรู้"โซมิน/จงซอก
"ฉันก็ เป็น...พ"คุณพูดไม่จบ จุงกิก็พูดตัดหน้าสะก่อน"ก็เพื่อนร่วมงาน ไงล่ะครับ"จุงกิ "อืมๆ ใช่"คุณ
"ผมขอตัวกลับก่อนน่ะ"จุงกิพูดพร้อมเดินขึ้นรถ BMW สุดหรูของเขา
"นั้น ฉันขอกลับบ้านมั้งน่ะ"คุณ
"กลับดีๆน่ะ บาย"โซมินและคนอื่นๆก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
~บ้าน~
"(ชื่อคุณ) กลับมาแล้วหรอ"จุงกิ กำลัง
ทำกิมจิอยู่
"กลับมาแล้วค่ะ"คุณเดินไปหาจุงกิ
จุงกิหยิบกิมจิให้คุณชิม "อ้ำ
อร่อยๆ"คุณพูดพร้อมเคี้ยวไปด้วย
แล้วคุณ2คนก็นั่งกินข้าวกัน
"(ชื่อคุณ) คิดอะไรถึงบอกว่าเราจะร่วมงานกัน"จุงกิ
"ฉันก็ไม่คิดอะไรหรอก แค่พูดไปเท่านั้นกลัวนายถูกกล่าวหานู้นนี่อ่ะ"คุณ
"แล้วพุ่งนี้เลิกงานมาที่ทำงานฉันด้วยน่ะ"จุงกิ
"มาทำไมอ่ะ"คุณพูดแบบงงๆ
"ก็ เธอบอกเราต้องมีงานร่วมกันพี่จะให้เธอถ่ายแบบร่วมกับพี่ไง"จุงกิอมยิ้ม^^
"เออ...แต่ฉัน ถ่ายแบบไม่เป็นน่ะ55"คุณ
"เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง เดี๋ยวเธอก็ทำได้"จุงกิพูดแบบเชื่อใจคุณ
โปรดติดตามตอนต่อไป
ปล.ไม่สนุกขออภัย คอมเม้น+เป็นกำลังใจให้ด้วยน่ะค่ะ
:)
Shalunla
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น