ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : EP1 ในวันที่ฝนตกหนัก
ตอนที่ 1 สายลับ สื่อวิญญาณ
อันแจฮยอน x คุณ
ft. อีจงซอก&ลีพิลโม&ซงจุงกิ
คุณเป็นเด็กหญิงที่อายุ18ปี ตัวคนเดียวเพราะพ่อแม่ของคุณตายไปแล้วไม่มีพี่ชาย ไม่มีญาติที่ไหน เพราะไม่มีใครรู้จักคนเลยสักคน
แถมคุณก็ทำตัวแปลกๆ ชอบพูดคนเดียวเหมือนคุณเป็นคนบ้า
วันนี้เป็นวันที่ฝนตกหนักมากๆ ซ่า ซ่า ซ่า คุณเดินไปตามถนน ที่มืดๆ รถก็ไม่ค่อยมีสักเท่าไรเพราะตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว แถมเสื้อที่คุณใส่ เป็นชุดเก่าๆสีขาวๆ ตอนนี้เป็นสีขุ่นๆไปแล้ว เพราะฝนตกหนัก ฝนและขี้โคลนกระเด็นใส่คุณ
คุณกำลังจะข้ามถนนไปอีกฝั่งเพื่อจะไปหาเด็กผู้หญิงผมยาว ที่นั่งร้องไห้อีกฝั่งหนึ่ง
จิตของคุณล่องรอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ตอนนี้คุณกำลังเดินข้ามถนน โดยไม่ได้มองรถ ที่กำลังขับมาด้วยความเร็ว
อี๊ดดดด เสียงรถเบรค
คนบนรถ เปิดประตูมาดูอาการของคนที่เขาเพิ่งชนไป
"คุณครับ เป็นอะไร รึเปล่าครับ" ผู้ชายแปลกหน้าพูด พร้อมนั่งยองๆเอามือจับไหล่ของคุณเพื่อถามอาการ แต่ไม่ได้ยินเสียงตอบรับกลับมา
คุณเดินไปหาเด็กผู้หญิง ที่นอนอยู่บนถนนที่เต็มไปด้วยเลือดไหลออกมาตามถนนซึ่งเป็นผลมาจากฝนตกปนกับเลือดของเด็กผู้หญิง ที่นอนแน่นิ่งอยู่ข้างหน้าคุณ
"หนู...ฮึก อ..อย่าเป็นอะไรน่ะ" คุณพูดไปด้วยพร้อมลูบหัวเด็กคนนั้น
ผู้ชายที่ชนคุณมองคุณอย่าง งงๆ เพราะเขาเห็นคุณทำท่า และพูดแปลกๆ เพราะไม่มีใคร นอกจากคุณและเขา
เขาเดินมาจับไหล่คุณเพื่อให้คุณหันมา
ฝนเริ่มตกหนักมากขึ้น ซ่า ซ่า ซ่า ซ่า
"เออ ทำไมคุณไม่เป็นอะไรเลยครับ" (.?.)
เขาพูดอย่าง งง เพราะเขาแน่ใจว่าชนคุณ แต่คุณกับไม่เป็นอะไร แถมเดินไปอยู่หน้ารถอีก
"ขึ้น ไปหลบฝนที่รถผมก่อนเถอะครับ" (.?.)
เขาพูดพร้อมจูงมือคุณ
"เดี๋ยวก่อน ฉันขอพาเด็กคนนี้ไปด้วย" คนชี้ไปที่ถนนว่างเปล่าไม่มีอะไรเลย
เขาทำหน้า งง แต่เขาก็เออ ออ ไปเพราะเขาเพิ่งชนคุณไป คุณอาจจะตกใจ ช็อคไปก็ได้ เลยเห็นภาพหลอน เขาคิด
"ครับๆ บ้านคุณอยู่ที่ไหนครับ" (.?.)
เขาจะไปส่งคุณที่บ้าน
"ฉันน่ะไม่มีบ้านอยู่หรอก" คุณ พูดด้วยเสียงยานนน
"อ...เออ ครับ แล้วพ่อแม่หรือญาติของคุณล่ะ"(.?.)
"พ่อกับแม่ฉันตายแล้ว ส่วนญาติฉันก็ไม่มี"คุณ
"เสียใจด้วยน่ะครับ นั่นคุณมาอยู่บ้านของผมก่อนแล้วกัน"(.?.)
คุณนั่งมองเด็กหญิงที่ตอนนี้ไม่มีเลือดไหลแล้วแถมน่าเธอก็สดใสกว่าเดิมด้วย
"ขอบคุณน่ะ ที่ช่วยพี่ไว้" คุณเอามือมาลูบหัวเด็กผู้หญิง
คนที่ขับรถชนคุณเขาก็เห็นคุณเอามือลูบหัวอากาศอยู่ แถมพูดแปลกๆ แต่เขาก็ไม่คิดอะไรคงนึกว่าสติคุณยังไม่มา
"เออ ผมชื่อ ซงจุงกิ ครับ อ..เออ คุณ"จุงกิ
"ฉัน(ชื่อคุณ)" คุณตอบแบบปัดๆและมามองที่เด็กผู้หญิงที่ช่วยชีวิตคุณไว้
ตอนนี้เธอหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้
คุณทำท่ามองหาเด็กผู้หญิง แล้วคุณก็เห็นเธออยู่ข้างนอกเธอชี้ไปที่บ้านที่กำลังจัดงานศพอยู่ คุณรีบเปิดประตูออกไปหาเด็กคนนั้น ปึก เสียงเปิดประตูรถ
"เดี๋ยว(ชื่อคุณ) นั้นจะไปไหนน่ะ"จุงกิก็รีบตามคุณไป
~ทางบ้าน~
มีแต่ความโศกเศร้า ของพ่อแม่และญาติที่มาร่วมงาน ให้กับเด็กหญิงคนหนึ่ง
พ่อของเขาร้องไห้แล้ว พูดชื่อ ยองมี "ยองมีลูกพ่อ ทำไมต้องตายด้วย ทำไมไม่เป็นพ่อที่ตาย "
เขาเห็นมีดที่วางอยู่บนโต๊ะ หยิบมีดมาจี้คอตนเอง "พ่อขอตายตามลูกไป ฮึก"
~ทางด้านคุณ~
คุณเห็นเด็กผู้หญิง ยืนมองคุณอยู่ แล้วเธอกำลังเดินมาทางคุณ ชิ้ง เสียงเด็กผู้หญิงเข้าร่างคุณ
แล้วเธอก็เดินไปบอกพ่อเธอ
"พ่อ พ่อไม่ผิดหรอก ยองมีผิดเอง" ยองมีเดินไปกอดพ่อของเธอโดยใช้ร่างคุณ
"พ่อยองมีมองคุณ ยองมี ยองมีหรอ" เขาเลิกเอามีดจี้คอตนเอง
"ใช่ ยองมีเองค่ะ ยองมียืมร่างพี่สาวคนนี้มา เพื่อไม่ให้พ่อคิดสั้น มันไม่ใช่ความผิดพ่อหรอก
คือ ยองมีเป็นลูกคนเดียวของครอบครัว เธอเป็นเด็กน่ารัก เรียนดี กตัญญู พอมาวันนึงเธอได้ยินพ่อแม่ทะเลาะกันเรื่องเงิน เรื่องทอง เธอเลยไปปรึกษาเพื่อน เรื่องจะหาเงินช่วยพ่อกับแม่ เพื่อนของเธอก็แนะนำงานให้ เป็นเด็กเสริฟ
หลังจากที่ยองมีได้งาน เธอก็ต้องกลับดึก หามลุ่มหามค่ำ จนกับมาบ้านเธอก็มีปากเสียงกับพ่อ จนเธอนี้ออกจากบ้าน วันนั้นเป็นวันฝนตกหนักพอดี รถก็เยอะ ตอนนี้เธอกำลังเสียใจ ที่เธอไม่น่าทำตัวแบบนั้นเลย ปกติเธอมีอะไรเธอก็จะบอกพ่อของเธอตลอด
เธอข้ามถนนมาอีกฝั่ง แล้วเห็นพ่อของเธอกำลังวิ่งตามเธอมาโดยไม่ดูรถที่กำลังจะชนพ่อคุณเลย ยองมีเห็นอย่างนั้นเลย วิ่งไปขวางรถนั้นเอาไว้ !!ปึง!! ตอนนี้ร่างของเธอนอนแน่นิ่งอยู่กับพื้น มีเลือดไหลนองอยู่เต็มถนน
เธอก็อยากจะบอกกับพ่อว่า "พ่อไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องเงิน หรอกน่ะ หนูช่วยพ่อทำงานหาเงิน เพื่อที่ครอบครัวเราจะได้ไม่ต้องมีหนี มีสิน และหนูก็จะขยันเรียน เพื่อให้พ่อภูมิใจให้ได้ค่ะ รักพ่อ" ยองมีได้เล่าจนจบ
แล้วเธอก็ออกจากร่างคุณไป พร้อม ก้มขอโทษคุณ เธอมองที่พ่อของเธอและยิ้มให้จากนั้นร่างของเธอก็หายไป
คุณยกมือแล้วบายยเธอ พร้อมส่งรอยยิ้มไปให้ แล้วคุณก็ก้มลาพ่อแม่ของยองมี
จุงกิที่ได้เห็นและได้ฟังเหตุการณ์ เขาก็ต้องรู้ว่าคุณไม่ได้เสียสติ
ิ แต่คุณเห็นสิ่งที่คนอื่นไม่เห็น
นับจากวันนั้นคุณก็อยู่บ้านจุงกิและจุงกิก็ส่งคนเรียนจนจบ คุณเปลี่ยนไปเป็นคนละคน จากคนที่ไม่ค่อยพูด ตอนนี้พูดเก่ง สดใสกว่าเดิม
วันนี้เป็นวันที่คุณจะมาสมัครงาน เป็นนักสืบ ที่สำนักงานตำรวจ
"ฉันไปสมัครงานก่อนน่ะ"คุณพูดกับจุงกิ
"ครับ ขอให้ได้น่ะครับ"จุงกิ
~ณ สำนักงานตำรวจเกาหลี~
สถานที่กว้างสวยงามมีคนมาสมัครอย่างคับคั่ง
คุณมองหาห้องสมัครอยู่ แล้วก็มีผู้สมัครคนนึงเข้าห้อง โซนขวาไป
คุณเลยเข้าตาม แต่กับในห้องไม่มีคนเลยนอกจากคุณและผู้สมัครอีกคน พวกคุณก็ไม่เอะใจอะไร
~~15 นาทีผ่านไป~~
"นี่นายว่า เรามาห้องถูกรึเปล่า ทำไมไม่มีใครมาสักคน" คุณพูดกับผู้สมัครอีกคน
"ผมก็ว่างั้น !!ตึ้ง ตึง!! (เสียงไลน์) เขาหันไปดูโทรศัพท์ แล้วมาพูดกับคุณว่า เราเข้าห้องผิด ห้องที่ถูกอยู่โซนด้านซ้าย"
ทันใดนั้นที่คุณได้ยินเขาพูด คุณจึงรีบออกจากห้องนี้ แล้วไปเข้าห้องโซนซ้าย โดยผู้สมัครอีกคนก็ตามมาติดๆ
~ณ ห้องโซนซ้าย~
คุณเปิดประตูเข้ามาก็ต้องชะงัก
เพราะในห้องมีผู้สมัครเต็มห้องแถมมีนายตำรวจกำลังปราศัยอยู่ คนในห้องจับตามองที่คุณ ซุบซิบกัน คุณรีบเดินมานั่งเก้าอี้ที่ว่างอยู่ พร้อมกับผู้สมัครที่เจอกัน
"นี่เธอ ทำไมไม่หรอกันบ้าง อุส่าห์บอก"(.?.)
"ฉันยังไม่ได้ถามเลยน่ะ อยู่ๆนายก็บอก"คุณพูดหน้านิ่ง
"เอาเถอะ แล้วนี่เธอชื่ออะไร ฉันอีจงซอก"
"ฉัน(ชื่อคุณ)"คุณ
แล้วก็จบการปราศัยของนายตำรวจ คุณกับเขากำลังออกจากห้องประชุม แต่ก็มีนายตำรวจคนนึง เรียกพวกคุณมา
คุณมองไปที่เสื้อของเขา "อันแจฮยอน" คุณพูดในใจ
"นี่พวกนายรู้อะไรไหม ถ้าคิดจะทำอาชีพนี้ต้องตรงต่อเวลา ไม่คุยกันในห้องและมีไหวพริบไม่ใช่เดามั่วๆ " อันแจฮยอน
"อ้อหรอค่ะ แล้วคุณเป็นใครมิทราบ ทำเป็นแต่งตัวเป็นตำรวจ เหอะ"คุณ
"ฉันก็เป็นคนที่จะตัดสินเธอไงว่าจะได้หรือไม่ได้" แจฮยอนพูดเสียงดุดัน
เห้ยเอาแล้วไง คุณคิดในใจ
"อ..เออ พอดีต้องไปอีกห้องนึงขอตัวก่อน"คุณรีบพูดและจูงมือจงซอกไป
แจฮยอน ยิ้ม กับคำพูดและท่าทางของคุณ
~อีกห้องหนึ่ง~
"ผมจะให้พวกคุณจับคู่ไปสืบเรื่องอะไรก็ได้มาเรื่องหนึ่ง ก่อนบ่าย3โมง ใครที่ทำเกินเวลาจะถูกตัดสิทธิ"ลีพิลโม
โปรดติดตามตอนต่อไป
:)
Shalunla
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น