ตอนที่ 37 : ตอนที่ 37
เอมเอ่ยถามจีที่สงบลงหลังจากกลับมาถึงบ้านของเธอ
"ตั้งแต่เดือนแรกค่ะท่านประธาน"
"ท่านรองขู่อะไรเธอหรือเปล่าทำไมเธอถึงยอมอยู่ในสถานะนี้ บอกฉันมา"
"ท่านรองไม่ได้ขู่ค่ะแต่ท่านรองบอกว่าถ้าถึงเวลาจะบอกเรื่องของฉันให้ท่านประธานรับรู้ ฉันขอโทษนะคะท่านประธาน"
เอมจิ๊ปากด้วยความหงุดหงิดที่กลับเข้ามาในความคิดของเธออีกครั้งก่อนจะหันมาหาน้ำที่ยืนหน้านิ่งฟังบทสนาของทั้งคู่อยู่
"มันขายฝันเก่ง หนามยอกต้องเอาหนามบ่ง เอมว่ายังไง"
"เอมเหนื่อยใจค่ะน้ำมีแผนอะไรรึเปล่าคะ"
น้ำยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะบอกแผนการที่ผุดขึ้นมาในความคิดของเขาให้เอมกับจีได้รับรู้
"ฉันขอโทษแทนน้องเอยด้วยนะฉันผิดเองที่ตามใจจนเค้าเสียนิสัยแบบนี้"
เอมเอ่ยด้วยความจริงใจหลังจากที่น้ำบอกแผนการและออกจากบ้านของเธอไป
"ท่านประธานเป็นคนดีนะคะ ท่านไม่ได้ผิดเลยที่แสดงความรักต่อท่านรองมาแบบนี้ คนที่ผิดคือท่านรองต่างหาก เกิดมามีพร้อมทุกอย่างแต่ไม่เคยเห็นค่ากับสิ่งที่มีเลยสักนิดเดียว ฉันขอบคุณท่านประธานนะคะที่เห็นใจฉัน"
เอมยกมือขึ้นวางศรีษะของจีที่ยกมือไหว้เธอก่อนจะรั้งศรีษะของจีที่เริ่มปล่อยเสียงสะอื้นออกมาอีกครั้งเข้ามาซบที่อกอิ่มของเธอด้วยความสงสาร
"สวัสดีค่ะท่านรอง ฉันชื่อเรย์จะเข้ามาเป็นเลขาให้กับท่านแทนเลขาคนก่อน ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ"
หญิงสาวเดินเข้ามาหาพร้อมกับเอ่ยด้วยน้ำเสียงบางอย่างก่อนจะกราบลงที่แผงอกของเอยและช้อนสายตาขึ้นมองด้วยสายตายั่วยวน เอยกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ก่อนจะยกมือขึ้นจับมือบางของหญิงสาวเอาไว้
"รู้อะไรมั๊ยว่าการที่เธอจะทำงานให้รู้ใจฉันมันต้องผ่านบททดสอบสำคัญส่ะก่อน"
หญิงสาวพยักหน้ารับอย่างรู้งานก่อนจะยกมือขึ้นแหวกสายเสื้อสูบของเอยออกด้วยท่าทางยั่วยวน
"ได้สิคะท่านรอง ฉันจะทดสอบให้ท่านเห็นว่าฉันน่ะเหมาะสมที่จะทำงานเคียงข้างกับคนแบบท่านมากที่สุดแล้ว"
เอยยกยิ้มมุมปากด้วยความเจ้าเล่ห์ก่อนจะถูกหญิงสาวผลักหงายหลังลงไปกับโซฟาตัวหรู หญิงสาวปลดกระดุมเสื้อสูทก่อนจะถอดมันออกและตามมานั่งคร่อมตักเอยอย่างยั่วยวน
"ท่านอย่าบอกเรื่องของเรากับใครนะคะเพราะว่าฉันมีสามีอยู่แล้วไม่อยากให้สามีเสียใจน่ะค่ะ"
หญิงสาวเอ่ยเสียงเรียบขณะกำลังจัดการสวมใส่เสื้อผ้าอีกครั้งหลังจากที่เธอใช้เรือนร่างในการทดสอบตามที่เอยต้องการเรียบร้อย
"มีสามีแล้ว!!ทำไมไม่บอกฉันก่อน!!"
เอยเอ่ยถามอย่างเอาแต่ใจก่อนจะกระชากแขนหญิงสาวเซมาหาตัวเอง
"ฉันไม่เห็นท่านจะถามเลยคิดว่าท่านไม่มีปัญหาอะไรที่ต้องนอนกับผู้หญิงที่มีเจ้าของอยู่แล้วน่ะค่ะ"
หญิงสาวตอบอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะดึงแขนออกมามือของเอยด้วยรอยยิ้ม
"ฉันไม่ชอบเป็นน้อยใคร ไปเลิกกับสามีส่ะถ้าเธอต้องการทำงานที่นี่"
"คงไม่ได้หรอกนะคะเพราะคนที่มีสิทธิจะไล่ฉันออกมีแค่ท่านประธานคนเดียว อันที่จริงประวัติของท่านก็โชคโชนไม่น้อยจะซีเรียสทำไมล่ะคะแค่ลองเป็นน้อยสามีฉันดูบ้าง ขอตัวนะคะฉันต้องไปรายงานตัวกับท่านประธานเดี๋ยวท่านจะตำหนิฉันเอา"
หญิงสาวจูบมุมปากของเอยเป็นอย่างสุดท้ายก่อนจะเดินยกยิ้มออกจากห้องอย่างเจ้าเล่ห์
"ลูกสาวท่านประธานไม่น่ารักเลยนะคะ"
หญิงสาวเอ่ยประโยคแรกทันทีที่ประตูห้องทำงานของเอมถูกปิดลง
"ยังไงหายไปหลายชั่วโมงเลย"
น้ำที่นั่งอยู่บนที่พักแขนบนเก้าอี้ทำงานของเอมเอ่ยขึ้นอย่างเจ้าเลาห์หลังจากเห็นร่องรอยความไม่ปกติของเสื้อผ้าที่หญิงสาวสวมใส่อยู่
"เซ็กส์ดีค่ะแต่อย่างอื่นแย่โดยเฉพาะนิสัย"
หญิงสาวตอบกลับพร้อมนั่งลงเคียงข้างจีที่นั่งหน้านิ่งอยู่ที่โซฟาตัวหรู
"เธอไหวรึเปล่าที่จะฝืนทำหน้าที่นี้ต่อ"
เอมเอ่ยถามพร้อมยกมือขึ้นกอดอกมองใบหน้าของหญิงสาวกับจีสลับกัน
"ฉันน่ะไม่มีปัญหาหรอกนะคะไม่ได้มีพันธะอะไรให้กังวล เธอล่ะยังรับไหวอยู่รึเปล่าเพราะหลังจากนี้ฉันจะรุกให้หนักขึ้น"
"ปกติท่านรองก็นอนกับใครไปทั่วอยู่แล้วแค่การที่ฉันรับรู้และยอมให้เธอนอนกับท่านรองเพื่อให้บทเรียนกับท่านรองบ้างทำไมฉันจะต้องรับไม่ไหวด้วย"
"ก็ดีที่ใจถึงขนาดนี้ เลิกรักได้เลิกส่ะนะเผื่อท่านรองของเธอจะไม่สามารถเปลี่ยนแปลสันดานเลวๆได้ ขอโทษค่ะท่านประธานคิดดังไปหน่อย"
เอมพยักหน้าตอบด้วยความเหนื่อยใจก่อนจะมองแววตาเศร้าหมองของจีด้วยความเห็นใจ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
เอาจริงจีเลิกรักท่านรองง่ายกว่า ไม่ต้องเจ็บซ้ำๆด้วย
สงสารจีอะ เจ้าเอยโดนแบบนี้บ้างดีแล้ว
จะไหวมั้ยนิสััยแย่มาก