If (rov x reader fanfiction)

ลำดับตอนที่ #9 : Wife the series: D'arcy

     แผ่นกระดาษที่กองพะเนินเป็นภูเขาดึงให้เขากลับบ้านช้ากว่าปกติ การพะวงกับงานที่เหลือจากดิแร็คมักเป็นหน้าที่ของเขาเสมอ เพราะกลัวงานไม่เสร็จ เลยต้องอยู่จนดึก ป่านนี้คนที่รอเขาอยู่ที่บ้านคงนอนกันหมดแล้ว แต่จะให้เขาละทิ้งหน้าที่ตรงหน้า เขาก็ทำไม่ได้

"(ชื่อคุณ)..."

     เพียงแค่เอ่ยชื่อเธอคนนั้น เขาก็มีกำลังใจขึ้นแล้ว ปากกาในมือถูกบรรจงเขียนเอกสารต่ออย่างตั้งใจ สายตาที่ตรวจความถูกต้องไร้ซึ่งความเหนื่อยล้า นำพาศาสตราจารย์คนสำคัญของโรงเรียนคาราโน่ทำงานอย่างต่อเนื่องจนเสร็จสิ้นตามที่หวัง

     วันนี้เป็นวันศุกร์ เขาควรกลับบ้านเข้าเมืองคาราโน่ไปหาเธอ อย่างน้อยเขาจะได้ใช้เวลากับครอบครัวบ้าง น่าเสียดายที่บางครั้ง เขาก็ทำตามคำขอของคนที่รักไม่ได้

     ดาร์ซี่ที่รีบร้อนอยากกลับบ้านสาวท้าวออกจากห้องทำงานอย่างเร่งรีบ รถขับเคลื่อนพลังเวทย์ได้มารอรับเขานานแล้ว แต่ถ้ากลับเอาเวลานี้กว่าจะถึงบ้านก็คงกินเวลาไปอีกครึ่งชั่วโมง

"นี่ก็ดึกมากแล้วด้วย"

_________________________

     บ้านเป็นมากกว่าที่พักกายเพราะถ้าอยู่กับคนสำคัญ มันก็คือที่พักใจ ดาร์ซี่ที่กลับถึงบ้านถูกตอนรับอย่างดี ภรรยาแสนน่ารักเตรียมนมอุ่นให้เขาก่อนนอน ชีวิตปกติของเขาทำให้เกิดทุกข์ระคนสุขอย่างบอกไม่ถูก ใจที่รู้สึกผิดเพราะบกพร่องในหน้าที่ของสามีและพ่อ กีดกันเขาจากความคิดด้านบวกอื่นที่มีอยู่ในหัว แต่กายและใจก็โอบรับรอยยิ้มที่(ชื่อคุณ)ส่งให้ ความสุขที่เอ่อล้นผ่านดวงตาคู่นั้นทุกครั้งที่เห็นเขา เป็นตัวบ่งชี้อย่างชัดเจนว่าเขามีค่ามากเพียงใดสำหรับเธอ และรับความสุขนั้นไปด้วย

"เจ้าได้กินอะไรหรือยัง? หรือเจ้ารอข้ากลับมา?"

"ก็ได้กินอะไรไปนิดหน่อยแล้วล่ะ ท่านไม่ต้องเป็นห่วงหรอก"

     ดาร์ซี่พยักหน้า แม้อาหารที่โรงเรียนคาราโน่จะเทียบฝีมือภรรยาเขาไมติด แต่เมื่อคราวจำเป็นเขาก็ต้องกินแก้หิวเพื่อกระตุ้นให้สมองทำงานบ้าง ถ้าหัวว่างเกินแล้วงานไม่เสร็จเขาคงไม่กลับบ้านง่ายๆ

"(ชื่อคุณ) แล้ว...ดาร์วิสล่ะ?"

"ถ้าอยากเล่นกับลูก รอพรุ่งนี้ได้ไหม ถ้าโดนปลุกแล้ว เจ้าหนูแกจะงอแงมาก"

     ดาร์ซี่ถอนหายใจก่อนจะตอบออกไปว่า 'ไม่เป็นไร' ก่อนไปที่จะไปอาบน้ำ ดูเหมือนว่า(ชื่อคุณ)จะเตรียมน้ำอุ่นให้เขาแช่ไว้ด้วย

     *กลิ่นนี้มัน...*

     ดาร์ซี่สูดหายใจลึกเข้าเต็มปอด พอจะรู้แล้วว่าในอ่างน้ำอุ่นมีอะไรรออยู่

*น้ำอุ่นกับสบู่สมุนไพรนวดงั้นรึ?*

     คุณพ่อของลูกชายวัยขวบเศษอดไม่ได้ที่จะหัวเราะในลำคอด้วยความเอ็นดู เมียใครจะอ้อนเก่งเท่า(ชื่อคุณ)คงจะหายากโดยเฉพาะเมื่อแต่งงานกันมาแล้วสี่ปีแบบนี้

"(ชื่อคุณ) เจ้าว่างรึเปล่า? ข้าต้องการความช่วยเหลืออะไรหน่อย"

     ไม่จำเป็นต้องตะโกนออกคำสั่งใดๆ ดาร์ซี่ใช้เสียงที่'ดังพอ'เรียกหาคนรักอย่างนุ่มนวล ไม่นานเกินรอ เธอก็เข้ามาในห้องน้ำอย่างว่าง่าย เมื่อเห็นสามีร่างเปลือยเปล่าในอ่างน้ำ เธอก็อดไม่ได้ที่จะออกอาการเขิน ไอน้ำที่กระจายไปทั่วเหมือนหมอกแฝงไปด้วยกลิ่นหอมจากสบู่และน้ำมันหอมดับกลิ่น เธอยืนอ้ำอึ้งอยู่นานจนดาร์ซี่ต้องเรียกเธออีกครั้งหนึ่ง แต่จะให้ทำยังไงได้ คนมันเขิน ห้ามดันได้ที่ไหน

"เจ้าช่วย นวดให้ข้าหน่อยได้ไหม?"

     (ชื่อคุณ)ที่ไม่เกี่ยงงานใช้มือน้อยๆมีบีบนวดกล้ามเนื้อช่วงต้นคอและไหล่ของดาร์ซี่จากด้านหลัง เรียกคะแนนพิศวาสจากผู้เป็นสามีได้มิใช่น้อย เขาหลับตาพริ้มและครางออกมาเบาๆ นี่แหละเป็นสาเหตุที่เขาชอบวันศุกร์ นักเรียนที่โรงเรียนคาราโน่อาจมองว่าเขาอยากขี้เกียจเหมือนคนปกติทั่วไปบ้าง แต่วันศุกร์จวบจนวันอาทิตย์เป็นวันที่เขากลับมาอ้อนให้เมียดูแลต่างหาก รับมือแค่นักเรียนก็ปวดหัวจะแย่

"(ช-ชื่อคุณ)"

"มีอะไรรึเปล่า? ข้ามือหนักไปเหรอ?"

     เธอถามด้วยความกังวล

"เปล่า เจ้า...ทำดีแล้ว"

     เป็นโชคของเขาที่ฟองสบู่บนผิวน้ำปกปิดสิ่งที่ไม่น่ามองเอาไว้ เขาต้องควบคุมตัวเองให้ได้ เธอจะเห็นเขาในสภาพแบบนั้นไม่ได้เด็ดขาด ดาร์ซี่ไม่อยากให้เธอตกใจกลัวจนเตลิดไปซะก่อน

*ไม่ได้...นางจะรู้ไม่ได้เด็ดขาด แค่ดูแลลูกคนเดียวนางคงเหนื่อยมากแล้ว นางจะเหนื่อยเพราะข้าต่อไม่ได้!*

     ดาร์ซี่คิดในใจ พยายามตั้งสติ

"ให้ข้านวดแขนกับมือให้ท่านด้วยนะ ท่านต้องเขียนงานจนกล้ามเนื้อล้าแน่ๆ"

     ยังไม่ทันจะได้ตอบ เจ้าหล่อนก็บรรจงนวดแขนกับมัดกล้ามแน่นที่วางบนขอบอ่างไปก่อนแล้ว สัมผัสนั้นทำดาร์ซี่รู้สึกร้อนๆหนาวๆอย่างบอกไม่ถูก เขาเริ่มเกร็งไปทั้งตัว ที่แย่ไปกว่านั้น ฟองสบู่เล็กๆที่บดบังอสูรใต้น้ำเริ่มแตกตัวไปเกือบครึ่ง จะใช้แขนข้างที่ไม่ได้ถูกนวดเติมสบู่ก็จะดูน่าสงสัย

     *แย่ล่ะสิ*

     ในขณะที่ดาร์ซี่กำลังออกอาการเลิ่กลั่กอยู่ในใจ (ชื่อคุณ)ก็เพิ่งจะเริ่มนวดนิ้วมือให้เขาอย่างมุ่งมั่น และเธอมีนิสัยส่วนตัวเกี่ยวกับการนวดอยู่อย่างหนึ่ง...เธอชอบเก็บนิ้วกลางไว้นิ้วสุดท้าย...

"เอ๊ะ! นี่น้ำต้องร้อนไปแน่ๆเลย ดาร์ซี่ ท่านหน้าแดงไปหมดแล้ว!"

"ม-ไม่หรอก ข้าสบายดี"

"สบายดีได้ยังไง ตัวก็เกร็งแถมท่านยังตัวสั่นด้วยนิดๆ ท่านต้องไม่สบายแน่ๆ"

     น้ำที่ร้อนเกินไปกำลังจะทำให้สามีเธอป่วย เธอต้องทำอะไรสักอย่าง...ใช่แล้วระบายน้ำออกครึ่งหนึ่งแล้วเอาน้ำอุณหภูมิปกติเติมเข้าไปแทน ถ้าลดความร้อนลงได้บ้างดาร์ซี่อาจรู้สึกดีขึ้น

     เธอไม่พูดพร่ำทำเพลงดึงจุกระบายน้ำออกทันทีเล่นเอาดาร์ซี่ตั้งตัวไม่ทัน

"(ช-ชื่อคุณ) อย่า!"

     เขาไม่เคยแสดงอาการแบบนี้ให้ใครเห็น การที่ดาร์ซี่ร้องเสียงหลงเหมือนคนตกใจแทบเป็นไปไม่ได้เลยโดยเฉพาะในโรงเรียนที่เขาต้องรักษาภาพลักษณ์ตัวเองไว้ แต่นี่ไม่ใช่แล้ว ดาร์ซี่จึงต้องดึงไม้ตายก้นหีบมาใช้ ในเมื่อมันห้ามกันไม่ได้ก็คงต้องปล่อย

     มือใหญ่ที่กำลังถูกนวดนั้นเหมือนกับดัก ดาร์ซี่คว้ามือของ(ชื่อคุณ)ไว้แน่น บวกกับพลังเวทย์อีกนิดหน่อยดึงเธอเข้ามาประกบริมฝีปากอย่างเร่าร้อน ก่อนที่เขาจะได้เจอ(ชื่อคุณ)เขามักวุ่นวายอยู่กับงานของตัวเอง แต่หลังแต่งงานและร่วมเตียงกันครั้งแรก ดาร์ซี่เพิ่งรู้ ว่าตัวเองมีความต้องการมากขนาดไหน

"ข้าว่าข้าจะอยู่ของข้าดีๆไม่พูดอะไร แต่เจ้าดันทำให้ทุกอย่างเลยเถิด เจ้าต้องรับผิดชอบ"

     ผ้ากันเปื้อนแม่บ้านถูกถอดออกเป็นชิ้นแรกตามด้วยสิ่งอื่นตามมาทีละชิ้นๆ จนตอนนี้(ชื่อคุณ)ไม่มีอะไรปกปิดร่างอยู่เลย แต่ด้วยเกียรติของเมียดีเด่น เธอต้องทำหน้าที่ต่อ...อย่างตั้งใจ...ให้เสร็จ

_________________

     เสียงครางเล็กๆเล็ดลอดออกมาจากห้องน้ำเป็นระยะ เธอไม่อยากปลุกลูกโดยไม่ได้ตั้งใจ (ชื่อคุณ)จึงทำได้เพียงปิดปากตัวเอง เธอแค่อยากช่วยสามีคลายเครียดจากงาน ทำไมมันกลายเป็นแบบนี้ไปได้

"เจ้า รัดข้า...แน่นเหมือนเดิมเลยนะ"

     เขาหอบหายใจแรงตอนนี้เธอรู้สึกอึดอัดไปหมด แต่ก็รู้สึกดีมากในเวลาเดียวกัน กายแกร่งที่ดั้นด้นเสียบสุดทำให้เธออ้าปากครางออกมาอีกครั้ง ไร้เรี่ยวแรงจะสู้รบกับผัวที่ตนนอนซบอกอยู่ในอ่าง ดาร์ซี่ไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานาน แม้คาดไม่ถึงว่าวันนี้จะได้รู้สึกกระชุ่มกระชวยหัวใจอีกครั้ง แต่ก็ถือซะว่ามันเป็นอุบัติเหตุเล็กน้อยที่ทำให้เกิดความสุขก็แล้วกัน

"ด-ดาร์ซี่ ข้า-"

     ยังไม่ทันจะได้พูดจบ เธอก็รู้สึกถึงสายธารรักอุ่นข้นเติมเต็มจนเอ่อล้น พาอารมณ์ให้เธอสุขสุดขีดจนแทบหมดแรง

"ข้าต้องการทายาทคนที่สอง เจ้าให้ข้าได้ไหม(ชื่อคุณ)"

     หน้าที่ของเธอ คือเป็นที่พักกายและใจให้คนในครอบครัว เธอไม่สามารถปฏิเสธสายตาเว้าวอนของสามีสุดที่รักได้ แน่นอนว่าเธอต้องตอบว่า

"หากท่านต้องการ ข้าทำได้ทุกอย่าง"

     ทุกสัญญาระหว่างเขาและเธอมักจบลงด้วยจุมพิตอันหอมหวาน แต่คู่รักที่กอดกันแน่นถูกขัดโดยเสียงเคาะประตูห้องน้ำที่ดังขึ้นสองครั้ง ตอนนี้ก็มีแค่สามคนที่อยู่ในบ้าน ใครจะมาเคาะได้นอกจาก...

*ดาร์วิส!*

*ลูก!*

"แม่..ฉี่!"

คนลำบากไม่ใช่ดาร์ซี่ แต่เป็น(ชื่อคุณ)ต่างหากที่ต้องรีบลุกไปล้างตัวใส่เสื้อผ้าตามเดิม! 

*หน้าที่แม่และเมียเนี่ยไม่ได้เป็นง่ายๆเลย เหนื่อยจัง*

______________________________________________________________________________

ไรท์ก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ มีไอเดียก็ใส่เต็มที่เลย ถ้าทิ้งค้างไว้เดี๋ยวไม่จบ