แม่มดคนนี้ไม่ได้ทำอะไรผิด ดังนั้นรบกวนพวกคุณกลับไปเถอะค่ะ (ชื่อชั่วคราว)

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2: ปาร์ตี้น้ำชาสุดอลเวง

พอมองมุมสูงเยี่ยงนี้ ความเสียหายที่เกิดขึ้นกลับวุ่นวายกว่าที่คิด เพราะไฟที่เกิดจากการทะเลาะกันของของพวกมังกรโง่นั่น ดันไปบรรจบกันกับไฟที่พวกมนุษย์เผาพอดี มิน่าไฟมันถึงได้ลามจนไหม้ไปกว่าครึ่งแบบนี้

ข้าลงจอดตรงบริเวณน้ำตกที่พวกไซเรนเคยอยู่ซึ่งบัดนี้น้ำตกแสนสวยกลับกลายเป็นน้ำตกสีเลือด กลิ่นคาวเลือดลอยคละคลุ้งไปในอากาศ ทำให้สถานที่นี้ช่างหดหู่ใจยิ่งนัก

เศษซากศพของทั้งไซเรนและมนุษย์ตายกันเกลื่อนเป็นภาพที่ไม่น่าดูเสียจริง แต่ศพของพวกมนุษย์ล้วนมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน นั่นคือ สร้อยคอสีเงิน ข้าจึงหยิบขึ้นมาเก็บไว้ชิ้นหนึ่งเพื่อนำไปตรวจสอบเพิ่มเติม

ฉับพลันเหล่าใบไม้เบื้องบนข้าส่งเสียงเสียดสีกันราวกับมีใครอยู่ ข้าตั้งท่าเตรียมสู้ทันทีแต่ก็ต้องแปลกใจเพราะอยู่ๆ ก็มีอะไรไม่รู้ร่วงหล่นลงมาดังตุบ

ข้าจึงค่อยๆ เดินเข้าไปดู ร่างเล็กจ้อยของสิ่งมีชีวิตรูปร่างเหมือนมนุษย์แต่ดันมีเขากับหาง จากสภาพข้าคิดว่าคงจะเป็นปีศาจที่พอร่วงลงมาจากต้นไม้แล้วก็นิ่งไปเฉยเลย

“อะไรกันเจ้าเด็กนี่?” ข้าเข้าไปนั่งยองๆ ใช้ปลายคฑาของตนเขี่ยร่างเล็กที่ยังคงเหลือลมหายใจแผ่วเบาอยู่สองสามครั้ง

เด็กนั่นขยับตัวเล็กน้อย จากนั้นอยู่ดีๆ เขาก็ลุกขึ้นมากางกรงเล็บจะขวั่นหน้าข้า แต่ข้าเร็วกว่าใช้คฑาในมือฟาดไปที่หัวเจ้าเด็กนั่นเต็มแรงดังป๊อก! ทำให้เขาสลบล้มตึงไปในทันที พร้อมมีลูกมะนาวลูกใหญ่ประดับอยู่กลางหัวเป็นของแถม

“อ่ะ ซวยละ... ไม่ใช่ว่าตายไปแล้วหรอกนะ เหอะ! สมน้ำหน้า ใครใช้ให้เจ้าบังอาจเล็งมาที่ใบหน้าอันแสนล้ำค่าของข้ากันล่ะ” ข้าจับใบหน้าของตัวเองสำรวจว่าไม่มีแผลใดๆ ก็โล่งใจ ก่อนจะนั่งคฑาไปทางต้นไม้ที่ตั้งอยู่บนศูนย์กลางของป่าแห่งนี้หรือที่เรียกว่า ต้นวิสทีเรีย นั่นเอง

เมื่อข้าไปถึงก็เห็นเหล่าบรรดาหัวหน้าเผ่าสัตว์วิเศษที่มีเรือนผมอยู่ถึง 7 สีอย่างกับขบวนการเรนเจอร์ นั่งทำหน้าเครียดเรียงกันเต็มไปหมด โดยเหลือเพียงเก้าอี้ตรงหัวโต้ะเท่านั้นที่ว่างอยู่

ข้าจึงเดินเข้าไปทิ้งตัวลงนั่งทันที จากนั้นชายหนุ่มผมสีชมพูหรือร่างมนุษย์ของเฟลม รินน้ำชาให้ข้าพร้อมกับถอยไปยืนอยู่เบื้องหลังข้าก้าวหนึ่ง ข้าจิบน้ำชากลิ่นโรสแมรี่ชวนให้ผ่อนคลายอย่างเชื่องช้า พลันทำให้ใครบางคนทนไม่ไหวจนตบโต๊ะดังปัง!

“ท่านจะจิบน้ำชาไปอีกนานเท่าไหร่! พวกข้าเครียดกันจะตายอยู่แล้ว!” ชายหนุ่มผมสีควันบุหรี่ นัยน์ตาสีเทาวาววับ เขามีหูและหางหมาป่าที่กำลังตบเก้าอี้รัวๆ บ่งบอกอารมณ์อันพุ่งพล่านของเขาได้เป็นอย่างดี

“ท่านวูฟใจเย็นๆ ก่อนนะเจ้าคะ” เเอรีเอดเน่ หรือหญิงสาวผมยาวสีน้ำตาลอ่อนจนเกือบทอง ปรายสายตาสีเขียวหยกเป็นเชิงห้ามปราม แต่ก็เหมือนการราดน้ำมันบนกองเพลิงให้โหมลุกไหม้กว่าเดิม

“ใจเย็น? ใจเย็นงั้นเหรอ! เหล่าลูกหมาป่าของข้าถูกจับไปไม่พอ เจ้าพวกนั้นยังบังอาจเผารังของข้าซะวอดวาย จะให้ข้าใจเย็นได้ยังไง!” ข้านั่งกินขนมคุกกี้ไปหนึ่งกรุบ มองดูความวุ่นวายตรงหน้าอย่างจรรโลงใจ

“เอ๊ะนี่เจ้าคิดว่าเผ่าเจ้าเดือดร้อนอยู่เผ่าเดียวหรือไร! เผ่าข้าก็มีสภาพไม่ต่างกันนักหรอกนะ! เจ้าหมาหัวเน่า!” เด็กสาวผมสีชมพูพาสเทลมัดทรงทวินเทลน่ารัก ทว่าดวงตาสีฟ้าสดใสกลับแฝงแววไม่พอใจอยู่หลายส่วน

“ท่านเอวา โอฟี่ว่าเราควรหยุดพักรบกันก่อนดีไหม” หญิงสาว (?) ผมยาวสลวยสีม่วงเข้ม เจ้าของใบหน้ายั่วยวน นัยน์ตาสีเหลืองทองฉ่ำวาวจนน้ำตาสายหนึ่งไหลรินลงมาดูน่าเวทนายิ่งนัก ซึ่งเธอ (?) กำลังพยายามกดร่างเล็กของเอวาให้นั่งลงอย่างยากลำบาก

“ข้าเห็นด้วยกับโอฟียูคัส” ชายหนุ่มหน้าสวยที่รับบทเจ้าน้ำตาอยู่เมื่อครู่ ตวัดสายตามองคนพูดอย่างโกรธเคืองไม่พอยังกรีดร้องแผดเสียงสูงจนข้าปิดหูแทบไม่ทัน

“กรี๊ด! ตบปากตัวเองเดี๋ยวนี้นะยะ ไอ้นกปีกหัก!” ชายหนุ่มหน้าสวยเข้าไปกระชากคอเสื้อผู้ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามจนชายหนุ่มวัยกลางคนปลิวติดมือโอฟียูคัสไป ทำให้โพนี่เทลหางต่ำของชายหนุ่มผมส้มแสด สบัดไปตบหน้าคนข้างๆ อีกต่อหนึ่ง ทว่าดวงตาสีส้มทรงอำนาจกลับเต็มไปด้วยคำถาม ไม่เข้าใจว่าตัวเองทำอะไรผิด

“บางทีข้าก็อยากจะตัดผมเจ้าทิ้งซะจริง… แต่ก่อนอื่นเลยโอฟี่ต้องใจเย็นก่อน ซิลฟ์มันคงไม่ได้ตั้งใจ” ชายหนุ่มวัยกลางคนอีกคนหนึ่ง ผู้เป็นเจ้าของเรือนผมสีแดงเพลิง พยายามแยกทั้งสองออกจากกัน แต่ดูเหมือนว่าจะทำให้สถานการณ์ยิ่งแย่ลงไปอีก

“ไม่ได้ผลหรอกท่านแคสเซียส ทุกคนสติแตกกันไปหมดแล้ว” หญิงสาวหน้าตาสวยหวานถอนหายใจ ใบหน้างามล้อมกรอบด้วยเส้นผมสีฟ้าน้ำทะเลสวยที่มัดมวยขึ้นอย่างเป็นระเบียบ ดวงตาสีแดงอ่อนจดจ่ออยู่กับผู้ที่นั่งอยู่หัวโต๊ะราวกับรออะไรบางอย่าง

กึก! เสียงวางถ้วยน้ำชาดังแผ่วเบาจากหัวโต๊ะ แต่กลับทำให้พวกที่ทะเลาะกันอยู่ถึงกับหลุดสะดุ้ง นั่งลงอย่างเรียบร้อยราวกับว่าเมื่อครู่นี้ไม่เคยเกิดอะไรขึ้นเสียอย่างนั้น

“ท่านกำลังรออะไรอยู่หรือ ท่านแม่มด” หญิงสาวสาวผมสีฟ้าน้ำทะเลเอ่ยถามข้า

“เป็นคำถามที่ดีลินด์เซ ข้ากำลังรอข่าวจากนิกซ์อยู่น่ะ” ข้าโบกมือให้เฟลมเก็บถ้วยน้ำชา และจานขนมคุกกี้ที่ข้ากินหมดแล้วออกไปให้หมด

พอข้าพูดจบก็มีผีเสื้อสีดำตัวหนึ่งบินเข้ามาเกาะที่ปลายนิ้วข้า ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นจดหมายฉบับหนึ่ง ข้าเปิดอ่านอยู่ครู่หนึ่งแล้วออกคำสั่งแก่พวกเขาทันที

“วูฟ เจ้าไปเก็บกวาดซากศพพวกมนุษย์ในป่าให้หมดแล้วเอาไปฝังซะ

แอรีเอดเน่กับเอวา นำทีมเหล่าภูติและนางไม้ไปซ่อมแซมผืนป่าให้กลับมาอยู่ในสภาพเดิมให้เร็วที่สุด 

ลินด์เซควบคุมทีมวารินไปตามเก็บผู้ที่ได้รับบาดเจ็บที่ยังรอดมาด้วย

โอฟี่เอาสร้อยคอนี่ไปตรวจสอบมาซะว่ามันคืออะไรแล้วก็พรุ่งนี้เตรียมงานหวนคืนให้ข้าด้วย

ซิลฟ์ทำหน้าที่อพยพผู้ที่เดือดร้อนให้เข้าไปพักในเขตของเจ้าก่อนและข้าฝากดูแลป่าทั้งหมดแทนข้า

แคสเซียสกับเฟลม พวกเจ้าสองคนไปกับข้า เราจะไปทวงคนของเราคืน” ข้ากระจายหน้าที่ให้ทุกคนอย่างครบถ้วนและรวดเร็วด้วยน้ำเสียงทรงอำนาจ

“น้อมรับคำสั่งเจ้าค่ะ/ขอรับ” ทุกคนรับคำอย่างพร้อมเพรียง ข้าจึงขึ้นนั่งคฑาแล้วมุ่งหน้าสู่สถานที่ที่นิกซ์เขียนไว้ในจดหมายทันที

แต่เอเหมือนข้าจะลืมอะไรบางอย่างไปรึเปล่านะ?

_____________________________

ข้อมูลเพิ่มเติมของป่าเบลล่าทริกซ์:

ป่าเบลล่าทริกซ์ประกอบไปด้วยการ์เดียน (ผู้พิทักษ์) ถึง 7 เผ่าพันธุ์ เรียงตามความอาวุโส ดังนี้

1.เผ่ามังกร 

หัวหน้าเผ่า: แคสเซียส

รูปร่าง: ชายหนุ่มวัยกลางคนผมสั้นสีแดงเพลิง ดวงตาสีแดง

 นิสัย: สุขุม คอยห้ามทัพเมื่อเกิดการทะเลาะกัน ดูเป็นผู้ใหญ่ที่สุดในหมู่การ์เดียนแล้ว

2.เผ่ากริฟฟิน

หัวหน้าเผ่า: ซิลฟ์

รูปร่าง: ชายหนุ่มวัยกลางคนผมยาวสีส้มแสดมัดโพนี่เทลหางต่ำ ดวงตาสีส้ม

 นิสัย: นกเด๋อ เบ้สาระพัดประโยชน์ เพราะชอบเหม่อ เลยโดนลากไปทำนู่นทำนี่ประจำ

3.เผ่าภูติ

หัวหน้าเผ่า: เอวา

รูปร่าง: เด็กสาวโลลิผมยาวสีชมพูพาสเทลมัดผมทรงทวินเทล ดวงตาสีฟ้าสดใส

 นิสัย: เด็กน้อยขี้วีน ร่าเริง สดใส ผู้คิดค้นริเริ่มการประดิษฐ์อุปกรณ์เวทย์มนตร์ต่างๆ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าท่านแม่มดก็แมวดีๆ นี่เอง

4.เผ่าเซอร์แพนท์ (อสรพิษ)

หัวหน้าเผ่า: โอฟิยูคัส (โอฟี่)

รูปร่าง: ชายหนุ่มหน้าสวยผมยาวสลวยสีม่วงเข้ม ดวงตาเฉี่ยวสีเหลืองทอง

 นิสัย: เจ้าเล่ห์ เหลี่ยมเก่ง แต่ซื่อสัตย์สุดๆ ทำหน้าที่เป็นหน่วยข่าวกรอง ล้วงข้อมูลต่างๆ

5.เผ่าเฟนริล

หัวหน้าเผ่า: วูฟ

รูปร่าง: ชายหนุ่มผมสั้นสีควันบุหรี่ ดวงตาสีเทา ประดับด้วยหูกับหางหมาป่า

 นิสัย: ห้าวๆ เลือดร้อน แต่กลับเป็นนักลอบสังหารที่เก่งกาจเกินคาด เนื่องจากมีความคล่องเเคล่วว่องไวสูง

6.เผ่านิมฟ์ (นางไม้)

หัวหน้าเผ่า: แอรีเอดเน่

รูปร่าง: หญิงสาวผมยาวสีน้ำตาลอ่อนเหลือบทอง ตาสีเขียวหยก

 นิสัย: เห็นหน้ายิ้มอ่อนโยนแบบนั้น แต่ซาดิสม์ตัวแม่ รับหน้าที่สืบสวนนักโทษที่กระทำผิด มักทำงานร่วมกับโอฟี่ คอยล้วงข้อมูลจากศัตรู

7.เผ่าวาริน (เช่น นาง/นายเงือก ไซเรน เป็นต้น)

หัวหน้าเผ่า: ลินด์เซ

รูปร่าง: หญิงสาวผมยาวสีฟ้าน้ำทะเลมวยผมเรียบร้อย ดวงตาสีแดงอ่อน

 นิสัย: ใจเย็น น้ำนิ่งไหลลึก ฉลาดที่สุดในบรรดาการ์เดียน อัจฉริยะด้านการแพทย์ที่ท่านแม่มดปั้นมากับมือ

ปล.ตัวละครเยอะมากได้โปรดทำใจ

ปล.1 นิยายเรื่องนี้เน้นตลกคอมเมดี้และความสะใจ อย่าไปซีเรียส

ปล.2 ถ้าใครงงโปรดบอก ไรท์จะได้ทำทำเนียบตัวละครให้