{ 1886 } Destiny To Heart [ TYL X KHR ]

ลำดับตอนที่ #3 : CHAPTER: 2

B
E
R
L
I
N
❀

 

  #แก้ไขคำผิดครั้งที่ 1 

“คุณฮิบาริมีสองคน!?O_o” ฮารุอุทานอย่างตกตะลึงเมื่อข้างหน้าฮารุตอนนี้มีผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าแดนเจอรัส!ยืนประจันหน้ากันอยู่ แถม..ยังเป็นคนเดียวกัน? คนหน้าเหมือนกัน? โอ้ยยยยยยยยยยย นี่มันอะไรกันคะเนี่ย! บนโลกนี้มีแค่คุณฮิบาริคนเดียวก็ไม่เหลือพื้นที่ให้คนอยู่แล้วนะคะTOT

คุณฮิบาริสองคนยืนมองหน้ากันด้วยใบหน้านิ่งๆที่ถอดแบบกันออกมาอย่างเป๊ะ! คุณพระ! ฮารุตาค้างจนตาแห้งแล้ว ปากก็อ้ากว้างนานจนแมลงบินเข้า! หุบแปบ ฮารุขยี้ตา หุบปากเรียบร้อยก่อนเงยหน้ามองคุณฮิบาริสองคนอีกครั้ง ..ทั้งสองอยู่อยู่ในท่าเดิมค่ะ! ช่วยพูดอะไรกันหน่อยได้ไหมคะ!?=[]=

“คุณฮิบาริ..คนไหนคือตัวจริงคะเนี่ย?” ฮารุถามกุกกัก

“-_-” ชิ้ง

“ฮะ..ฮาฮิ=[]=!” พอถามคำถามนี้เท่านั้นแหละ..คุณฮิบาริเสื้อกักคุรันส่งสายตาแหลมคมมาทิ่มหน้าฮารุทันที แค่นี้ก็รู้เลยค่ะว่าคนไหนคือตัวจริงT^T

“คุณน่ะ..คือใคร?” คุณฮิบาริเลื่อนสายตาไปมองคุณฮิบาริอีกคนก่อนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

“ผมก็คือฮิบาริ เคียวยะ..” คุณฮิบาริอีกคนตอบ “ผมคือฮิบาริ เคียวยะ ใน10ปีข้างหน้า หรือที่ตอนนี้คือ10ปีข้างหน้าของพวกคุณ..”

“!!?” ฮิบาริ

“=[]=!?” ฮารุ

อะไรกันคะเนี่ยยยยยยยย!!? ช็อคไป2ตลบ อะไรคือคุณฮิบาริ เคียวยะใน10ปีข้างหน้า!? ระ..หรือตอนนี้ฮารุ(กับคุณฮิบาริ)อยู่ในโลกอนาคต!?

“ดูเหมือนว่า..พวกคุณจะถูกส่งมาที่โลกอนาคตแบบไม่รู้เรื่องอะไรกันเลยสินะ”

ก็ต้องไม่รู้เรื่องสิคะ! ไม่งั้นฮารุจะสติแตกขนาดนี้เหรอคะ!?TOT

“เอ่อ..คุณฮิบาริ..คะ” ฮารุตัดสินใจที่จะเดินเข้าไปหาคุณฮิบาริอีกคน ถึงแม้จะมีสายตาอำมหิตของคุณฮิบาริตัวจริงส่งตีมาทางนี้ก็เถอะ-_- แต่ฮารุไม่แสดงออกหรอกนะว่าขนฮารุลุกเยอะแค่ไหน..

“เคียวยะ”

“ฮาฮิ?” ฮารุชะงัก เอียงคอมองคุณฮิบาริอีกคนอย่างไม่เข้าใจ? ทำไมอยู่ๆถึงเรียกชื่อของตัวเองออกมา แถมยังเดินมาหาฮารุพร้อมกับส่งยิ้มบางๆให้ด้วย..

“เรียกผมว่าเคียวยะ”

“เห!? ทะ..ทำไมต้องให้ฮารุเรียกชื่อเล่นของคุณด้วยล่ะคะ!?”

แดนเจอรัสสสสสส ส! อยู่ๆคุณฮิบาริอีกคนก็บอกให้ฮารุเรียกชื่อเล่นที่เหมือนจะมีไม่กี่คนที่เรียกชื่อนี้! แต่เหมือนคำบอกนั้นเป็นเชิงไปในทางคำสั่งมากกว่านะคะ ฮารุเองที่ตกใจอยู่ไม่น้อย ก็รู้สึกถึงพลังอำมหิตสีม่วงดำแผ่อยู่กลางหลัง.. พอหันกลับไปเท่านั้นแหละ! รีบหันกลับมาทันที..

“ทำไมน่ะเหรอ? ก็เพราะใน10ปีนี้คุณคือภรรยาของผม” เคียวยะซัง (ยอมเรียก) เอ่ยด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

อ๋อ.. เพราะงี้นี่เองถึงบอก(บังคับ)ให้ฮารุเรียกชื่อเล่นที่แสนจะอาถรรพ์นี้ เพราะใน10ปีนี้ หรือ โลกอนาคตนี้ฮารุเป็นภรรยาของคุณฮิบาริ เคียวยะนี่เองค่ะ แหม..

เดี๋ยว..

เดี๋ยวนะคะ..

ภะ..ภรรยา..?

“ฮาฮิ!!!!  อะไรนะคะ!? ฮารุเป็นภรรยาของเคียวยะซัง!? แสดงว่าฮารุก็เป็นภรรยาของคุณฮิบาริด้วยเหรอคะ!?”

“ถูกต้องแล้วมิอุระ ฮารุ.. ไม่สิ ฮิบาริ ฮารุต่างหาก”

พรึบ!!!

ฮารุรีบหันหลังหนีใส่เคียวยะซัง และ หันกลับมาเจอประจันหน้ากับคุณฮิบาริที่แสดงสีหน้า..ไม่พอใจสุดๆ! และสีหน้านั้นเหมือนจะอยากขย้ำอะไรสักอย่างให้แหลกตอนนี้! ดูจากสายตาที่ดุดันขึ้น คิ้วขมวดยุ่งอย่างชัดเจน.. อะไรกันเนี่ยยยยยยยยยยย!? วันนี้มันวันอะไรคะ!? บอกฮารุทีว่าวันนี้คือวันเอพริล’ ฟูลเดย์ บอกฮารุสิว่ามันเป็นเรื่องโกหก!

“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ? ตัวผมเมื่อ10ปีที่แล้ว” คุณเคียวยะเดินมาโอบไหล่ฮารุและกระชับไปแนบชิดข้างตัว..

“ผมไม่ยอมรับหรอกว่ายัยสัตว์กินพืชนี่จะเป็น.. ของผมใน10ปีข้างหน้า” คุณฮิบาริ

“พูดแค่ประเด็นนี้? แสดงว่ายอมรับสินะว่าผมคือคุณในปี10ข้างหน้า” เคียวยะซังระบายยิ้ม

“คุณแข็งแกร่ง.. ผมยอมรับ แต่ไม่ว่ายังไง..” จู่ๆคุณฮิบาริก็เลื่อนสายตามาประสานตาดุดันใส่ฮารุ “ผมก็ไม่ยอมรับผู้หญิงคนนี้” ทำไมคะ!? ผู้หญิงคนนี้ทำไม!? ฮารุไม่ดีตรงหนายยยยยยยยยยยย ย คิดเหรอว่าฮารุอยากยอมรับคุณน่ะ!>O<

เงียบไว้ฮารุ.. เก็บไว้..สงบไว้

“คุณไม่ยอมรับก็เรื่องของคุณ แต่ตอนนี้ฮารุเป็นภรรยาของผม:)”

เอาอีกแล้ว..ทำไมพากันพูดอะไรตามใจกันแบบนี้ล่ะคะ! แบ่งพื้นที่ให้ฮารุเถียงบ้างสิ แต่ไม่รู้ทำไม.. พอเคียวยะซังพูดแบบนี้ฮารุก็รู้สึกดีในใจลึกๆ คงเพราะ! คงเพราะ..สีหน้าคุณฮิบาริดูไม่พอใจและเถียงคุณเคียวยะไม่ออกมั้งคะ ฮารุเลยสะใจหน่อยๆ

“เอาล่ะ ผมจะลองสืบดูนะ ว่าอะไรทำให้พวกคุณมาอยู่ที่นี่ เพราะงั้นก็ไปที่บ้านผมก่อน ไปกันเถอะฮารุ..” เคียวยะซังก้มมาคุยกับฮารุแถมยังถือวิสาสะจับมือฮารุและพาหันหลังเดินไปอีก.. เหมือนเป็นคนพิการยังไงไม่รู้ค่ะ-_-

“คุณก็ตามมาด้วยล่ะ” เคียวยะซังหันกลับไปเรียกคุณฮิบาริ

ขนาดเดินอยู่ยังรู้สึกหนาวๆ รู้สึกดวงไม่ดีเลยค่ะ.. เหมือนมีอะไรแหลมๆคมๆจี้หลังอยู่ยังไงไม่รู้T^T

“ว้าวววว กว้างจังเลย*0*”

เคียวยะซังพาเดินเข้ามาในป่า เดินได้ไม่ไกล สักพักก็ออกจากป่า และเจอป่าอีกนั่นแหละ แต่ที่แปลกกว่าคือมีคฤหาสน์ตั้งอยู่ พอเดินเข้ามาก็ยังเป็นคฤหาสน์นั่นแหละค่ะ ฮารุแค่ตกตะลึงเวอร์วังความใหญ่กว้างเท่านั้น 

“หึๆ.. เหมือนเดิมเลยนะ” คุณเคียวยะพึมพำ

“อะไรนะคะเคียวยะซัง?” ฮารุเอียงคอถามคนที่เดินนำหน้าอยู่ เขาไม่ตอบอะไร แต่ฮารุมองเห็นรอยยิ้มบางๆมุมปาก.. แปลกคนจังเลยน๊า แต่เคียวยะซังไม่ได้น่ากลัวเลยนะคะ

“-_-^”

“=[]=..”

ตะ แตกต่างจากคุณฮิบาริค่ะ! ทำหน้าบุญไม่รับตั้งแต่ตอนนั้น จนถึงตอนนี้ยังไม่เลิกทำเลยค่ะ!

“ห้องนี้ของคุณ” เคียวยะซังเดินมาหยุดที่หน้าประตูนึง เหมือนเชิงบอกว่านี่คือห้องของคุณฮิบาริ

คุณฮิบาริไม่พูดอะไร เขาจ้องมองเคียวยะซังด้วยสีหน้านิ่งของเขา ก่อนจะเปิดประตูเข้าห้องตัวเองไป.. สายตาดุดันกลับประสานที่ตาของฮารุและเหมือนเราสื่อใจกันได้.. แหม คิดว่าสื่อใจแบบโรแมนติกสินะ ไม่ค่ะ!!! ไม่โรแมนติก ไม่ปลอดภัย! เป็นการเพ่งจิตสังหารบอกสื่อไม่ดีสุดๆเลยค่ะ!TOT ฮารุตัวเย็นวาบ ขนาดคุณฮิบาริเข้าห้องไปแล้ว ก็ยังแข็งอยู่เลยค่ะ อันตรายจริงๆคนๆนี้

“ฮารุ มานี่”

“ฮะ ฮาฮิ!” ฮารุสะดุ้งตั้งสติรวบรวมวิญญาณที่เกือบจะลอยออกจากร่างไปนำสู่คืนร่างได้เพราะเสียงเรียกนิ่งๆแต่แฝงไปด้วยความอ่อนโยนของเคียวยะซัง

“นี่ห้องของเรา”

“หะ ห้องของเรา!?O_o” ฮารุหันขวับเงยหน้าไปมองเคียวยะซังด้วยใบหน้าที่ร้อนผ่าว เคียวยะซังก้มมองฮารุนิดๆเช่นกัน “คือ.. ฮารุยังไม่ชินกับเคียวยะซัง..”

“หึๆ ..เด็กน้อย” เคียวยะซังเอื้อมมือมาลูบแก้มฮารุเบาๆ..

มือใหญ่ของคนตัวใหญ่แตะเข้าที่แก้มของฮารุก่อนเขาจะกดน้ำหนักที่มือลงเบาๆ แค่มือของเคียวยะซังที่กุมแก้มฮารุไว้ข้างเดียวแท้ๆ.. แต่กลับรู้สึกเหมือนมีความอบอุ่นแทรกเข้ามาภายในใจ ทั้งๆที่..การสัมผัสมันย้อนแย้งกัน ฮารุเบิกตากว้างนิดๆ หัวใจที่เริ่มเต้นระรัวขึ้นอย่างไม่มีจังหวะ ทำให้รู้สึกประหม่า.. คำๆพูดนั้นดูอบอุ่นและน่ารักซะขนาดนั้น บ้า..บ้าไปแล้วแน่ๆเลยฮารุ ฮารุกำลังใจเต้นแรงเพราะรู้สึกดี..?

“งั้นจะให้นอนอีกห้องปรับตัวสัก3วันนะ.. คืนที่4เราค่อยมานอนด้วยกัน” เคียวยะซังชักมือกลับอย่างช้าๆ

“เห? แต่..” เคียวยะซังยอมยั้งมือและเขายอมนอนห้องแยก แต่..เกือบจะดีแล้วเชียว

“เข้าไปพักผ่อนซะ ผมจะกลับมาดูอีกใน3ชม.”

ฮารุยังไม่ทันท้วงอะไร เคียวยะซังก็ตัดบทชิงพูด และ กล่าวคำสั่งซะแล้ว พอตัวเองพอใจกับสิ่งที่ตัวเองพูดก็เดินออกไป.. เป็นคนที่เอาแต่ใจมากๆเลยค่ะ-_-.. ฮารุยืนมองแผ่นหลังกว้างของเคียวยะซังที่เดินไปจนสุดริบตา ก่อนกระพริบตาปริบๆ และหันไปเปิดประตูเข้าห้องพักของตัวเอง..

“โหววววว ว ห้องใหญ่จังเลย*0*” ฮารุทำตาประกายวับวาว ตะลึงกับห้องนอนที่หรูหราอีกแล้ว ห้องนี้กว้างกว่าห้องรับแขกที่บ้านฮารุอีก!

ในห้องถูกตกแต่งเรียบๆ แต่ดูหรูหรามีสไตล์ ภายในห้องเฟอร์นิเจอร์หลากหลาย มีทั้งโซฟาขนแกะนุ่มขนาดไซส์ใหญ่ถูกตั้งอยู่ปลายติงคิงไซส์ที่สามารถนอนได้ถึง3คน แถมบนเตียงมีตุ๊กตาโลมาสีฟ้าที่ฮารุชอบนอนกอดอีกต่างหาก!*0* และมีทีวีจอยักษ์อยู่ที่หน้าโซฟาและเตียง มีชั้นหนังสือใหญ่ มีแฟ้มเอกสารบ้าง หนังสือวรรณกรรมบ้าง.. เอ๊ะแต่! ฮารุชอบอ่านหนังสือวรรณกรรมมากๆเลย มีเรื่องที่ชอบถูกจัดอยู่ในนี้ด้วย

แต่พอดูดีๆสิ่งของหลายๆอย่างมีสิ่งของที่ฮารุชอบใช้อยู่ปะปนกับสิ่งที่เหมือน..เข้ากับคุณฮิบาริ เคียวยะเลยค่ะ.. ใกล้ๆกับชั้นหนังสือมีโต๊ะทำงานที่ไม่ค่อยมีเอกสารตั้งอยู่ ฮารุถือวิสาสะเดินไปสำรวจดู บนโต๊ะมีกรอบรูปเล็กๆตั้งอยู่ ฮารุเอื้อมมือไปหยิบขึ้นมาดู..

เมื่อเห็นรูป หัวใจเริ่มทำงานหนัก พุ่งจากอัตราปกติ ขึ้นมาเต้นรุนแรงอย่างรวดเร็ว เลือดสูบฉีดอย่างหนักและลำเลียงไปที่แก้มจนร้อน..

รูปเคียวยะซังที่โอบกอดฮารุอย่างแนบชิด ใบหน้าเขาหลับตาพริ้มปากและจมูกจรดกดจูบที่กระหม่อมของฮารุที่กำลังยิ้มร่าอยู่.. รอยยิ้มของฮารุตอนนี้ดูมีความสุขมาก.. ตอนแรกไม่ค่อยเชื่อเต็มร้อย ว่าฮารุจะเป็นภรรยาของเคียวยะซัง เพราะฮารุคิดว่าไม่มีทางได้เป็นญาติดี หรือ แทบจะอยู่ร่วมโลกกับคุณฮิบาริตอนนี้ไม่ได้แน่ๆ แต่พอมาเจอรูปนี้.. เหมือนเป็นหลักฐานที่ทำให้หาสิ่งโต้เตียงไม่ได้ หรือ หาคำปฏิเสธไม่ได้แล้ว.. อนาคตมันชักจะบิดเบี้ยวมากเกินไปแล้วนะคะ

____________________

COMMENT