ยืมร่างเธอแล้วทำตามใจอยาก

ตอนที่ 1 : เปิดมาก็ฝึกเลยหรอ!!

เมื่อเวินฉิงเดินเข้าไปในตำหนักเพลิงสุริยัน

"ท่านเซียนตูและ....ท่านประมุขจินมีอะไรรึใยจึงเรียกพบข้ามา"

เธอโค้งคารวะมองไปที่ประมุขจินที่ยืนอยู่หน้าตนเอง

"เวินฉิงข้าจะให้เจ้าไปเรียนเพิ่มเติมความรู้ที่จินหลิงไถ1ปี"

เวินรั่วหานกล่าว

"แล้วอาหนิงล่ะท่าน"

"เวินหนิงยังคงเด็กนักให้ฝึกที่นี่ไปก่อน"

"แล้วจะให้ข้าไปวันไหน"

"วันนี้เลยเวินฉิง"

จินกวงซ่านกล่าวขัดคนทั้ง2

"งั้นข้าไปเตรียมเสื้อผ้าก่อน"

พอพูดจบเวินฉิงก็เดินออกไปจากตำหนักเพลิงสุริยัน

"ท่านพี่ท่านอารั่วหานบอกอะไรกับท่านรึ??"

เวินหนิงถาม

"อาหนิงข้าต้องไปฝึกที่จินหลิงไถ1ปีเจ้าต้องดูแลตัวเองให้ได้นะ"

'นี่หรือว่าเพราะเราโผล่มาช่วงเว่ยอิงกับจินจื่อเซวียนเทลาะกันจนแยกย้ายกลับสกุลไปเนื้อเรื่องเลยเปลี่ยนทำให้เราต้องไปจินหลิงไถนะ'

เวินฉิงคิดในขณะที่เก็บเสื้อผ้าอยู่

"งั้นข้าไปก่อนนะ"

เวินฉิงพูดกับน้องชายของตนก่อนจะขึ้นไปบนเกวียนที่ตระกูลจินหาไว้ให้

เวินฉิงนั่งอยู่ข้างกายจินกวงซ่าน

"นี่เวินฉิง"

จู่ๆจินกวงซ่านก็ทักเธอเปิดประโยค

"เจ้ารู้มั้ยว่าการไปจินหลิงไถครั้งนี้ไม่ได้ไปแค่ฝึก"

"แล้วไปเพื่ออะไรอีกรึ"

เวินฉิงถามกลับ

"เนื่องจากแม่นางเจียงกับลูกคนโตของข้าจินจื่อเซวียนได้ยกเลิกการดองญาติกัน"

"เรื่องนี้ข้าก็พอรู้อยู่บ้าง"

"ข้าจึงปรึกษากับฮูหยินของข้าว่าควรทำอย่างไรแล้วนางก็นึกถึงเจ้าขึ้นมาจึงอยากให้เจ้ามาเรียนที่นี่แล้วดูใจกับลูกข้าไปด้วย"

"การแต่งงานนี้เป็นเพียงแค่ผลประโยชน์ใช่มั้ย"

"ยังไงรึ?"

"ตระกูลเวินกับตระกูลจินจะได้สนิทกันมากขึ้นด้วยความร่ำรวยของตระกูลจินและอำนาจของตระกูลเวิน"

"ที่เจ้าพูดก็ถูกนะ"

"แต่ข้าก็จะลองดูใจกับลูกท่านก็ได้"

'แบบนี้จะได้หาโอกาศให้คุณชายจินไปบอกรักศิษย์พี่ด้วย'

จินหลิงไถ

เวินฉิงเดินลงจากเกวียน

'ถึงแล้วสินะ'

"ห้องรับรองของเจ้าอยู่ตรงข้ามกับห้องนอนจินจื่อเซวียน"

จินกวงซ่านพูดพร้อมกับเดินนำเวินฉิงไป

"เก็บของเสร็จแล้วปลุกลูกข้าตอนยามเหม่า ด้วย"

*ตี5ถึง6:59

'เรามาถึงที่นี่ตอนยามอิ๋นสินะ'

*ตี3ถึงตี4:59

เวินฉิงเดินไปในห้องรับรองของตนเป็นที่แบ่งอยู่3ฝั่งซ้ายสุดเป็นที่สำหรับอาบน้ำตรงกลางเป็นชั้นหนังสือเรียงรายส่วนใหญ่เป็นหนังสือการแพทย์ดูก็รู้ว่ามีคนจัดไว้ให้ก่อนมา

ส่วนฝั่งขวาเป็นที่สำหรับนอนพักผ่อนเมื่อเวินฉิงเก็บของเสร็จจึงเดินไปปลุกคุณชายจินก่อนเวลาครึ่งชั่วยาม

*1ชั่วโมง

เวินฉิงเคาะประตูห้องนอนของจินจื่อเซวียน

พร้อมกับตะโกนเบาๆเรียก

"คุณชายจินตื่นได้แล้ว"

เวินฉิงตะโกนเรียก

"ใครกันมาปลุกข้า...."

ทันใดนั้นจินจื่อเซวียนเปิดประตูออกมาพรวดพราดทำให้เวินฉิงไม่ทันตั้งตัวละดุดล้มไปทับจินจื่อเซวียน

"แม่นางเวิน......"

จินจื่อเซวียนมองร่างของหญิงสาวที่ล้มมาคร่อมตนเองอยู่

"ค...คุณชายจินข้าขอโทษ"

เวินฉิงรีบลุกขึ้น

"พ่อท่านให้ข้ามาปลุกท่านแต่ข้าไม่ทันระวัง"

เวินฉิงรีบเดินหนีเข้าไปในห้องตน

'ยัยหลิงนี่ฉันทำอะไรไปเนี่ยยยยยยยยยยย!!!'

หน้าของเวินฉิงขึ้นสีแดงก่ำจนต้องเอามือปิดหน้าเพราะทนดูหน้าตาเขินอายของตัวเองไม่ได้