ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ฤาจะสอยจันทร์ (เกศจันทร์)

    ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ: แม่หญิงคนงาม

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 158
      8
      7 เม.ย. 61




           เรือลำใหญ่ล่องมาตามลำน้ำเจ้าพระยา ฝีพายสี่นายรับเป็นผู้ล่องเรือนี้จากหัวเมืองพิษณุโลก สองแคว มายังเขตพระนคร




    ภาพวิวทิวทัศน์สองข้างทางเขตพระนครช่างงดงามแลดูแตกต่างจากหัวเมืองด้านนอกไปตลอดทางที่เรือแจวผ่านมา




    นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนทอดมองสภาพสองฝั่งแม่น้ำ ร่างสะโอดสะองค์ในชุดแม่หญิงผู้สูงศักดิ์เมืองเหนือ ร่างงามสวมผ้าคาดอกสีชาด นุ่งห่มแถบผ้าซิ่นสีเปลือกไม้แลห่มพาดด้วยสไบเฉียงสีดอกจำปานั่งทอดร่างอยู่กลางลำเรือ 




    บ่าวสองนางกางร่มสีดอกปีปปิดบังแดดแรงของยามบ่ายคล้อยให้กับแม่นายผู้นี้ ใบหน้างามผัดด้วยแป้งบางๆ แลแต้มสีชาดลงบนแก้มนวลปลั่งที่รับกับจมูกเชิดรั้นราวกับนางพญา 




    ผิวพรรณผุดผ่องนวลขาวถูกห่มไว้ด้วยผ้าคลุมสีมิต่างกัน ริมฝีปากกระจับสวยได้รูปสีเปลือกไม้แลส่งรับความงามที่มิอาจมีผู้ใดเทียมได้ แม้นมิแย้มยิ้มก็มิอาจบังความสคราญสำราญตาจากแม่หญิงตรงหน้าได้ 





    เรือลำใหญ่ถูกฝีพายแจวผ่านไปพร้อมกับร่างงามที่โชยกลิ่นดอกสะบันงาผ่านไปตามลมที่พัดมาเอื่อยๆ ร่างอรชรบนเรือลำน้อยหันหน้านวลไปสั่งบ่าวชายของตนหลีกเรือลำใหญ่ที่แล่นสวนมา 




    มือบางยกขึ้นทาบอกด้วยกริ่งเกรงว่า เสียงหัวใจที่เต้นระรัวราวกับกลองลั่นเสียงมหรสพนี้จักหลุดออกมาเสียให้ได้ 





    ดวงตาสีนิลหวานหรี่ลงเล็กน้อยเมื่อแสงระยิบระยับของแม่น้ำยามต้องแดดเพลาชายแยงกระทบดวงตางาม ใบหน้าหวานหยดผินมองตามร่างสะโอดสะองที่ผ่านเรือนางไปอย่างไม่อาจจักละสายตา ไม่ถึงกี่อึดใจเรือลำใหญ่ถูกฝีพายเลียบเทียบจอดยังท่าเรือนของออกญาโหราธิบดี เรือนที่ร่างของเจ้าหล่อนเพิ่งออกมาเพียงไม่นาน




    ดวงตาสีนิลกลมโตจดจ้องไปยังแม่หญิงคนงามแห่งเมืองสองแคว ผู้ที่ยื่นมือออกไปจับมือบ่าวหญิงเพื่อขึ้นจากลำเรือ พร้อมกับผ้าคลุมพริ้วไหวที่ปลิวไปตามแรงลม เผยใบหน้าหมดจดได้รูปอย่างถนัดถนี่ 




    ผมที่ถูกเกล้าขึ้นเป็นมวยทัดด้วยดอกสะบันงาส่งกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วบริเวณ เครื่องประดับงามที่แม่หญิงสวมใส่แลบ่าวผู้ติดตามบ่งบอกถึงฐานันดรศักดิ์ของแม่หญิงคนงามได้เป็นอย่างดี




    ดวงตาสีน้ำตาลเฉียบเย็นหันมาสบกับตาสีนิลกลมหวานที่ไหวระริกเมื่อเห็นร่างงามนั้นได้ถนัดถนี่








    'นั้นน่ะหรือ...แม่หญิงการะเกด หญิงงามแห่งเมืองสองแคว'




    แค่เพียงครู่ที่ดวงตาเฉียบหันมาสบใจดวงน้อยพลันสั่นไหว เมื่อนึกถึงใบหน้างามครั้งใดใจก็พลันสั่นราวกับรัวกลอง




    ฤๅตัวข้า...จักมิวายหลงรักออเจ้า...แม่หญิงดาระเกด โฉมงามสะโอดสะองแห่งเมืองสองแคว






    ????〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️????




    ทักทายนะจ้าทุกท่าน


     

          เพิ่งจะเคยมาลงเด็กดีเป็นครั้งแรก หลังจากงมมาทั้งวันเลย ๕๕๕ 

    ก็ไม่มีอะไรมากจ้า แค่อยากให้อ่านกันแบบมีความสุขค่า


    สามารถเข้ามาอ่านฟิคนี้ได้ที่ ReadAwrite นะจ้า


    มาช่วยกันเอาใจช่วยแม่นายปลูกดอกรักกันนะคะ ออเจ้า


     ???? ขอบพระคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านจ้า

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×