คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : ความในใจ {100 %}
22
ความในใจ
“มานอนสิ”
เรดด์ตบเข้ากับเตียงนอนด้านที่ว่างอยู่ข้างเขา ฉันยืนมองมันอย่างชั่งใจที่หน้าประตู ไม่กล้าเข้าไปนอน จนเรดด์ต้องลุกขึ้นมานั่งมองฉันเหมือนติดรำคาญ
“เรดด์...คือว่า...”
“มีปัญหาอะไรอีกว่ะ”
เรดด์เกาหัวตัวเองอย่างหงุดหงิด “มานอนดิ”
“นายจะไม่ทำอะไรฉันใช่ไหม”
ฉันถามออกไป
เรดด์หรี่ตามองฉันเหมือนเขากำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่
จากนั้นก็กอดอกยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ทำเอาฉันไม่กล้าเข้าไปนอนด้วยเลย
“มันก็ขึ้นอยู่กับเธอแล้วว่ะ
ว่าจะอ่อยฉันหรือเปล่า” เขายิ้มกรุ้มกริ่มมองฉันอย่างจาบจ้วงตั้งแต่หัวจรดเท้า
ทำเอาขนลุกขนพองกันเลยทีเดียว
“ถะ...ถ้าฉันนอนเฉยๆนายจะไม่ทำอะไรฉันใช่ไหม”
ฉันพูดด้วยเสียงตะกุกตะกักด้วยความกลัว ฉันกลัวว่าเขาจะทำอะไรฉัน
และถ้าเกิดฉันพลาดท่าเสียทีเขาขึ้นมา แล้วเขาทิ้งฉันไปล่ะ ฉันจะทำยังไง
“เออ!”
เรดด์พ่นลมหายใจออกมาอย่างนึกรำคาญฉันเต็มที
ฉันตัดสินใจค่อยๆเดินเข้าไปนอนลงข้างๆเขา และไม่ลืมที่จะหันหลังให้เขา
ฟุ่บ!
“...อะ”
ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจ
เพราะจู่ๆเรดด์ก็ดึงตัวฉันเข้าไปกอดทันที ฉันตกใจจนทำอะไรไม่ถูก
ได้แต่ดิ้นไปมาเพื่อให้เขาปล่อยตัวฉัน
แต่เหมือนว่ายิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งกอดรัดแน่นมากขึ้นกว่าเดิม
“กอดไม่ได้?”
เรดด์กระซิบข้างหูด้วยเสียงทุ้มต่ำ ชวนน่ากลัวยังไงบอกไม่ถูก ฉันหยุดดิ้นทันที
เรดด์เองก็คลายอ้อมกอดออกเหมือนกัน ฉันหอบหายใจถี่รัวด้วยความเหนื่อย
เพราะออกแรงมากไป
“ปะ...ปล่อยได้แล้ว” ฉันหันไปพูดกับเขา
และเป็นจังหวะเดียวกับที่เขายื่นหน้าเข้ามา ทำให้ปากของเขาชนกันเข้าพอดี
ฉันพยายามผละออก
แต่เรดด์คงไม่ปล่อยให้เรื่องแบบนี้หลุดมือเขาไปแน่ เรดด์กดจูบฉันอย่างหนักหน่วง
มันไม่ใช่การจูบแบบปากแตะปากอีกต่อไป
เขาค่อยๆแทรกลิ้นอุ่นร้อนของตัวเองเข้ามาในรอยแยกริมฝีปากของฉัน
ฉันพยายามจะต่อต้าน แต่ด้วยแรงของเขาที่มีมากกว่าฉัน
ทำให้ฉันเผลอเผยอปากให้เขา และเขาก็สามารถแทรกลิ้นเข้ามาได้สำเร็จ
พร้อมกับตวัดเกี่ยวรัดกับเรียวลิ้นของฉัน
สัมผัสที่ดุดันเปลี่ยนมาเป็นสัมผัสที่นุ่มนวลและอ่อนโยน
สัมผัสจากริมฝีปากร้อนจัดของเขาขยับเปลี่ยนมุมไปมา โดยไม่มีช่องว่างให้ฉันคิดหรือทำอะไรอย่างอื่นเลย
ทำได้เพียงแต่ปล่อยให้เขาจูบอยู่อย่างนั้นจนกว่าจะพอใจแล้วผละออกไปเอง
เรดด์ยอมผละออกจากฉัน เมื่อเห็นว่าฉันหอบหายใจถี่รัว เกือบขาดอากาศหายใจไปแล้วไหมล่ะ
เรดด์จ้องหน้าฉันนิ่ง ฉันเองก็มองเขากลับไปเช่นกัน เขาเลื่อนมือมาปัดปอยผมออกจากหน้าฉัน
ก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากฉันหนักๆ
“เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ฉันทำแบบนี้ด้วย”
“...”
ฉันยิ้มออกมาอย่างตื้นตันใจ
ไม่เคยมีใครมาพูดกับฉันแบบนี้มาก่อนเลย เขาทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองมีค่ามากขึ้น
ไม่ได้ต่ำต้อยอย่างที่ผู้หญิงของเขาเคยดูถูกเอาไว้
“และจะเป็นคนสุดท้ายของฉัน” เรดด์ลูบหลังมือฉัน
“และเธอก็จะเป็นคนเดียวที่เป็นคนสำคัญของฉัน”
“...”
“เชื่อใจฉันไหม”
ฉันนิ่งไป เมื่อเขาถามคำถามนี้ออกมา
ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาพูดจริงหรือเปล่า หรือแค่ล้อเล่นเท่านั้น
บางทีเขาอาจจะหลอกให้ฉันรักแล้วทิ้งฉันไปทีหลังก็ได้ ฉันไม่กล้าคิดไปไกลหรอก
‘อย่าคิดหลงตัวเองไปล่ะ’
คำพูดของเอมม่าดังเข้ามาในหัวของฉันเป็นรอบที่เท่าไรแล้วไม่รู้
ทำไมฉันต้องเอาคำพูดของเธอมาคิดด้วยนะ ในเมื่อเรื่องนี้มันเป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน
และฉันคิดว่าตัวเองควรตัดสินใจด้วยตัวเอง
ไม่ใช่เอาคำพูดของคนอื่นมาทำให้ตัวเองไม่กล้าตัดสินใจแบบนี้
“จะไม่ตอบก็ได้นะ”
น้ำเสียงของเรดด์เหมือนตัดพ้อยังไงไม่รู้
“ให้เวลาฉันหน่อยสิ” ฉันทำหน้ามุ่ยตอบเขา
เขาเอื้อมมือมาบีบจมูกฉันอย่างหมั่นเขี้ยว “เจ็บนะ”
“เธอมันซื่อจริงๆว่ะ”
เรดด์พูดขึ้นพร้อมกับดึงตัวฉันไปกอดเอาไว้หลวมๆ “ไม่กลัวฉันจับเธอปล้ำไง?”
“นะ...นาย”
ฉันสะดุ้งทันที ทำไมจะไม่กลัวล่ะ
ก็เพราะคำว่าเชื่อใจจากเขานั่นล่ะที่ทำให้ฉันกล้ามานอนกับเขาที่นี่
ไม่อย่างนั้นฉันไม่มีทางมานอนแน่
ถ้าฉันต้องเสียตัวเพื่อแลกกับที่อยู่บอกเลยว่ามันไม่คุ้มหรอก
ฉันเลือกที่จะออกไปอยู่ที่อื่นดีกว่าที่จะให้ตัวเองเสียศักดิ์ศรีแบบนี้
“ไหนบอกว่าไม่ทำไง”
ฉันมองหน้าเขาด้วยแววตาที่อ้อนวอนไม่ให้เขาทำอะไรฉัน
และฉันก็เชื่อว่าเรดด์ไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้นกับฉันอย่างแน่นอน
“แล้วทำยัง?” เรดด์เลิกคิ้วถามกลับมา “ก็ยัง
แล้วจะกลัวทำไม”
ฉันก็ผู้หญิงนะไม่ให้กลัวก็บ้าแล้ว
อีกอย่างฉันไม่เคยผ่านเรื่องแบบนั้นมาเลย ฉันไม่มีทางรู้หรอกว่าเขาคิดจะทำอะไรฉันตอนไหน
บางทีเขาอาจคิดจะจู่โจมโดยที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัวก็ได้ ใครจะไปรู้
และถ้าเขาคิดเอาจริงขึ้นมารับรองได้เลยว่าฉันไม่มีทางรอดแน่
“เรดด์” ฉันเรียกเขา
เพื่อที่จะขออะไรจากเขาตอนที่กำลังอารมณ์ดี “ฉันมีอะไรอยากขอนายหน่อยสิ”
ร่างสูงหรี่ตามองฉัน เพราะตลอดเวลาที่อยู่กับเขาฉันไม่เคยเอ่ยปากขออะไรจากเขาเลย
“อะไร?”
“ฉันอยากเรียนมหาวิทยาลัย”
คนตรงหน้าผละออกจากฉันทันที
เขาหันหลังให้ฉันด้วยอ่ะ อะไรกันพูดยังไม่จบเลยนะ ไม่ฟังกันแล้วเหรอ
ฉันไม่ได้จะใช้เงินเขาฟรีๆนะ เรียนจบแล้วจะชดใช้คืนให้
กว่าจะรอให้ฉันเก็บเงินครบตามที่ตัวเองต้องการคงไม่ได้เรียนกันพอดีอ่ะ
ฉันลุกขึ้นก่อนจะเขย่าตัวเรดด์อย่างแรง
เพื่อให้เขาหันกลับมาคุยกับฉันให้รู้เรื่อง แต่เขาก็ยังไม่ยอมหันมา
ทำให้ฉันต้องยื่นหน้าเข้าไปใกล้เขาเพื่อที่จะพูดสิ่งที่ฉันต้องการต่อ
“ฉันอยากเรียนจริงๆนะ”
“...”
“เรียนจบแล้วฉันจะหาเงินมาใช้คืนให้
เพียงแต่ตอนนี้อยากให้นายออกให้ก่อนเท่านั้นเองอ่ะ”
“...”
“ไม่ได้เหรอ?”
เรดด์ยอมหันกลับมามองหน้าฉัน หน้าของเขาดูซีเรียสยังไงไม่รู้แฮะ ทำเอาฉันพูดไม่ออกไปเลย เขาจะโมโหอีกแล้วเหรอ เรื่องแค่นี้เองนะ
อีกอย่างฉันก็ไม่ได้ขอเขามากไปด้วย
ก็เขารวยล้นฟ้าขนาดนี้เงินส่งฉันเรียนคงไม่เท่าไรหรอกมั้ง
“ฟังฉันให้ดีนะ เพราะฉันจะไม่พูดหลายรอบ”
เรดด์ลุกขึ้นนั่ง เขาจ้องฉันอย่างไม่ละสายตาไปไหน ทำเอาฉันเครียดไปด้วยเลย
“...”
“ฉันแม่งไม่ให้เธอเรียน”
ชัดเลยฉันก็ว่าอยู่แล้วเชียว คนอย่างเรดด์นะเหรอจะยอมให้ฉันเรียนง่ายๆ
ไม่มีทางหรอก เลิกฝันไปได้เลยเลเน่
“ขอเหตุผล” ฉันกอดอกจ้องเขากลับไปเหมือนกัน
ผู้ใหญ่อะไรทำตัวไม่เข้าท่าเลย ไม่น่ารักด้วย
“หวง”
“...”
เพียงแค่คำสั้นๆของเขาทำเอาฉันช็อกไปเลย จากที่จ้องเขาตาแทบไม่กระพริบ
กับกลายเป็นว่าต้องหลบตาเขาก้มหน้ามองมือตัวเองแทน
“เราจะไม่พูดเรื่องนี้กันอีก”
เรดด์ก้มลงมากระซิบข้างหูฉัน “ถ้าไม่เข้าใจ อย่าหาว่าฉันใจร้าย”
“ทะ...ทำไมต้องหวงด้วยล่ะ”
ฉันก้มหน้าถามเขาออกไป แค่คำว่าหวงถึงกับต้องไม่ให้ฉันเรียนเหรอ
นี่มันดับอนาคตกันชัดๆ “เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย”
“แล้วอยากเป็นไหมล่ะ” เรดด์ยังคงกระซิบอยู่ข้างหูฉัน
“เดี๋ยวแม่งเปิดซิงเธอเดี๋ยวนี้เลย”
ฉันรีบขยับตัวออกห่างจากเรดด์ทันที
ทำไมต้องมาทำให้ไขว้เขวด้วย คนยิ่งกลัวๆอยู่ด้วย ไม่เรียนก็ได้
แต่อย่าคิดว่าจะดับฝันฉันลงได้นะ เพราะฉันยังเหลืออีกตัวเลือกนั่นก็คือเวลล์ไงล่ะ
เขาจะต้องช่วยฉันแน่
“อย่าคิดที่จะขอความช่วยเหลือจากคนอื่น”
คำพูดของเรดด์ดับฝันฉันลงทันที
“ถ้าฉันรู้ว่าเธอยังหาทางที่จะเรียนต่อล่ะก็เธอจะต้องเสียใจ”
“...”
“ไม่เคยเห็นเหรอว่านักศึกษาที่ขอลาออกกลางคันเป็นเพราะอะไร”
ฉันส่ายหน้าทันที ฉันไม่ค่อยได้ติดตามข่าวสารบ้านเมืองหรอก อีกอย่างไม่อยากยุ่งเรื่องของชาวบ้านเขาด้วย จะลาออกมาด้วยเหตุผลอะไรก็ช่าง มันไม่เกี่ยวกับฉัน
“เพราะแม่งท้องไง”
“...”
“ถ้าไม่อยากท้องก่อนอายุจะถึงเลขสองก็เลิกคิดเรื่องนี้ซะ”
“มะ...ไม่คิด”
ฉันตอบตกลงกับคนตรงหน้าทันที
ฉันจะไม่ถามเขาเรื่องเรียนอีกแล้ว และจะไม่ขอความช่วยเหลือจากใครด้วย
เพราะเรดด์ฉลาดเป็นกรด ถ้าฉันขอความช่วยเหลือจากคนอื่นเขาต้องรู้แน่ๆเลย
เพราะงั้นฉันจะหาทางเอาเองก็ได้ จะได้ไม่มีปัญหา
“เออดี”
“ตะ...แต่ว่านายเคยบอกไม่ใช่เหรอว่าไม่ชอบเอาพวกปัญญาอ่อนทำพันธุ์”
“...” เรดด์ตวัดหางตามามองฉัน
“นี่คิดจะมีลูกด้วยกันเลยเหรอ?”
ฉันมองเขาด้วยความสงสัย ฉันยังจำได้เลยนะคำพูดของเขาอ่ะ
เรดด์เขยิบเข้ามาใกล้ฉัน
พร้อมกับดึงมือฉันให้ทาบที่หน้าอกข้างซ้ายของเขา
ทำให้ฉันสัมผัสได้ถึงอัตราการเต้นของหัวใจของเขา ที่ตอนนี้มันเต้นเร็วและแรงมากด้วย
หนำซ้ำอาจจะเต้นแรงกว่าฉันอีก
“เปลี่ยนใจ” เรดด์ยักคิ้วกลับมา
เขายังคงจับมือฉันทาบไว้อยู่อย่างนั้น “อยากกินเด็ก”
“นะ...นายน่ากลัวอ่ะ”
ไวกว่าความคิดปากของฉันก็ได้พรั่งพูดออกไปจนได้
ตั้งใจว่าจะพูดในใจแต่มันกลับออกเสียงมาให้เขาได้ยินด้วย น่าอายชะมัดเลย
“กลัวไว้ก็ดี”
“...”
“ฉันอยากได้เมียเด็กว่ะ”
เรดด์ดึงตัวฉันเข้าไปกอดทันที
ฉันพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากอ้อมกอดแต่ก็ไม่เป็นผล เลยปล่อยเลยตามเลย
“แต่ฉันไม่อยากได้คนแก่”
เรดด์ดันตัวฉันออก
เขาจ้องฉันเขม็ง ทำเอาตัวฉันสั่นไปหมดเลย ไม่น่าพูดเลยเป็นไงล่ะ ถ้าเขาโกรธขึ้นมามีหวังฉันได้ไปนอนหยอดน้ำข้าวต้มที่โรงพยาบาลแน่
“ลองดูป่ะเผื่อจะเปลี่ยนใจ”
ฉันส่ายหน้าปฏิเสธข้อเสนอที่เขายื่นให้ทันที ข้อเสนอที่เข้าข้างแต่ตัวเองยังไงฉันก็ไม่เอาเด็ดขาด
“ถ้ากลัว ก็อย่าพูดถึงเรื่องเรียนอีก เพราะฉันแม่งเอาจริง”
“ระ...รู้แล้ว” ฉันดันตัวเรดด์ออก
ก่อนจะล้มตัวลงนอน แต่เขาก็ยังมานอนเบียดฉันจนเกือบจะตกจากเตียงอยู่แล้วอ่ะ
“เขยิบไปอีกไม่ได้เหรอ?”
“ฉันเป็นคนนอนดิ้นว่ะ”
ฉันส่ายหน้ากับความดื้อของเขา
คนอะไรเอาแต่ใจเป็นที่หนึ่งเลย ถ้าเป็นน้องฉันนะจะตีให้ก้นลายเลย ทำอะไรไม่เข้าท่า
เรดด์เอื้อมมือมาเกลี่ยแก้มฉันเล่น ทำให้ต้องหันไปเพื่อที่จะต่อว่า
แต่แล้วก็ต้องตกใจ เมื่อหันไปก็เจอเข้ากับดอกกุหลาบสีแดงดอกหนึ่งอยู่ต่อหน้า
เรดด์ไปเอามาจากไหนอ่ะ
ก็เขาอยู่ใกล้ฉันตลอดเวลาเลยนะ
อีกอย่างตอนที่ฉันเข้ามานอนฉันไม่เห็นดอกกุหลาบสีแดงเลย
อย่าบอกนะว่าเรดด์เล่นมายากลได้
“ให้”
ฉันรับดอกกุหลาบมาจากมือของเรดด์
ฉันสังเกตุเห็นว่าหน้าของเขาขึ้นเป็นสีแดงระเรื่องด้วยอ่ะ เขาเขินเหรอ น่ารักชะมัดเลย
“ให้ฉันเนื่องในโอกาสอะไร”
“วันแรกของการมานอนกับฉันไง”
เรดด์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉัน และฉันก็ไม่ได้ถอยหนีไปไหนด้วย “ชอบไหม?”
“ชอบ” ฉันตอบกลับเขากลับไปโดยไม่ได้คิดอะไร
“ผู้หญิงกับดอกไม้เป็นของคู่กันอยู่แล้วนี่นา”
“หมายถึงฉัน”
“...” ฉันตาเบิกกว้างทันทีกับคำถามของเขา
“ตอบมาสิ”
เรดด์ยังคงจ้องฉันเหมือนเสือรอที่จะขย้ำเหยื่อเลย บอกได้คำเดียวว่ามันน่ากลัวมากๆ
“มะ...”
“ไม่ต้องตอบ”
ฉันที่กำลังจะบอกเขาว่าไม่ได้ชอบ ก็ถูกเขาพูดแทรกขึ้นมาซะก่อน
“ฉันจะพิสูจน์มันเอง”
“พิสูจน์? พิสูจน์ยังไงอ่ะ”
ฟึ่บ!
ฉันที่ไม่ทันได้ตั้งตัวก็ถูกเรดด์ยืดมือเข้ามาจับหน้าอกข้างซ้ายของฉันอย่างรวดเร็ว
ทำเอาฉันสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ เขาไม่บอกก่อนเลยว่าจะพิสูจน์ยังไง
อยู่ดีๆก็พรวดพราดเข้ามาจับเลย ฉันก็ต้องตกใจนะสิ
“ทะ...ทำอะไร”
“จับโกหกเธออยู่ไง” เรดด์พูดขึ้นมา
พร้อมกับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เหมือนเขากำลังเจอเรื่องดีๆมายังไงยังงั้นเลย
“ไหนว่าไม่ชอบฉันไง”
“กะ...ก็ไม่ชอบ” ฉันพูดได้ไม่เต็มปาก
พร้อมกับหลบตาเขาไปด้วย ไม่กล้ามองสบตากับเขา เพราะกลัวเขารู้ว่าฉันโกหก
“คนโกหกหัวใจมักจะเต้นแรงแบบนี้”
เรดด์หรี่ตามองฉันอย่างจับผิด ทำเอาฉันไปต่อไม่เป็นเลย ทำไมต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย
ไม่ชอบเลยฉันกลัวว่าเขาจะรู้ความรู้สึกของฉันจัง
“เอามือของนายออกไปจากจุดอันตรายได้แล้ว”
ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องทันที เพราะไม่อยากให้เขาพูดถึงเรื่องนี้ เดี๋ยวจะไปกันใหญ่
“อะไรว่ะ?” คนตรงหน้าขมวดคิ้วยุ่ง
เหมือนไม่เข้าใจว่าจุดอันตรายที่ฉันพูดหมายถึงอะไร
ทั้งที่เขาก็ผ่านเรื่องบนเตียงมาเยอะ ยังจะทำเป็นไม่รู้อีกนะ
“กะ...ก็หน้าอกของฉันไง”
เรดด์ก้มลงมองมือตัวเอง ก่อนจะแสยะยิ้มอย่างชั่วร้าย ทำเอาตัวฉันชาวาบไปหมดเลย
เขาคงไม่คิดจะทำอะไรหรอกใช่ไหม
“นี่เหรอจุดอันตราย” เรดด์เอ่ยปากถาม
แต่มือของเขาก็ไม่ยอมละออกไปสักที
มันยิ่งเพิ่มอัตราการเต้นของหัวใจฉันแรงขึ้นไปอีก “ไม่เลวแฮะ”
“จะทำอะไร”
ฉันพยายามดึงมือเขาออกจากหน้าอกข้างซ้ายของฉัน
แต่เขาก็ยังคงรั้งมือตัวเองเอาไว้ไม่ยอมปล่อยออกง่ายๆ “อะ...เอาออกไปเดี๋ยวนี้”
“หวง?”
เรดด์ยักคิ้วถามกลับมาอย่างสบายอารมณ์
“เออ!”
ฉันกระแทกเสียงตอบใส่เขา ไม่ชอบเรดด์ในโหมดหื่นแบบนี้เลย มันทำให้ฉันวางตัวกับเขาลำบากมากขึ้น
และยิ่งทำให้ฉันหวั่นไหวมากขึ้นด้วย
“ถ้าขอจับเธอคงจะไม่ให้”
เรดด์ยังคงเล่นลิ้นอยู่อย่างนั้น ส่วนฉันก็นอนตัวแข็งทื่อไม่กล้าขยับตัว
เพราะกลัวว่ามือของเขามันจะเลื่อนมาโดน
“ระ...รู้แล้วก็เอาออกไปสิ”
ฉันยังคงพูดด้วยเสียงที่สั่น เพราะกลัวว่าเขาจะเกิดคิดทำอะไรบ้าๆขึ้นมา
ใจฉันก็เต้นแรงจนรู้สึกเจ็บไปหมดแล้ว
“ฉันจะจับ”
พูดจบเรดด์ก็เลื่อนมือลงมาจับหน้าอกของฉัน ก่อนจะบีบเค้นคลึงมันอย่างแรง ทำเอาฉันตาเบิกกว้างด้วยความตกใจเผลอถีบเขาตกจากเตียง และต่อว่าด้วยคำที่ฉันไม่เคยว่าใครมาก่อน
-100 %-
-ฉลาดเกินเรดด์ไม่มีอีกแล้ว-
เออ!ดีอ่ะ นายเรดด์มีการจับโกหกได้เนียนมากๆ
มีการตรวจจับอัตราการเต้นของหัวใจด้วย แต่ที่แน่ๆหลอกแตะอั๋งเลเน่ล่ะสิไม่ว่า 55555555
ช่วงนี้ผ่อนคลายกันไปก่อนเนอะ ยังไม่มีดราม่าเข้ามานะจ๊ะตัวเธอ
เห็นเด็กๆปิดเทอมกันแล้ว เข้ามาอ่านนิยายของเก๊าแก้เหงาไปพลางๆแล้วกันโน๊ะ 55555555
หายไปนานเลย ช่วงนี้เก๊าเรียนหนักมากอ่ะอยู่ปี3แล้ว แต่จะพยายามมาอัพนะงับ
ขอเม้นท์ให้เค้าหน่อยนะรีดเดอร์ที่น่ารักทุกคน
:::อยากได้กำลังใจง่ะ:::
#1 เม้นท์ = 1000 กำลังใจ
ใครที่ชอบเวลล์ในเรื่องนี้ ตอนนี้เขามาเป็นพระเอกเต็มตัวแล้วจ้าาาา
มาในแบบหื่นโหด ร้อนแรงแน่นอน
#แอดและเจิมไว้รอเยยน้าาา จะมาอัพเร็วๆนี้แน่นอนงับ
คลิกที่ลิงก์ข้างล่างเลยนะงับ \(^O^)/
http://writer.dek-d.com/Applepupzaa/writer/view.php?id=1523796
-ฝากเพจอีกสักที-
ความคิดเห็น