The Mandrake Hero(ine) - ผู้กล้าพืชป่วน ยกก๊วนปราบมังกร
เมื่อยาลึกลับหยดลงบนต้นแมนเดรกในหอคอยแม่มด มันจึงได้มีชีวิตขึ้นมาเป็นมนุษย์ตัวจิ๋ว ซ้ำชะตายังนำพาหน้าที่ผู้กล้ามาให้ ท่ามกลางเพื่อนร่วมทางอัศวินกับแม่มดที่สุดรั่วพอกัน พ่วงช่างตีเหล็กแสนปกติไปอีกหนึ่ง
ผู้เข้าชมรวม
11,014
ผู้เข้าชมเดือนนี้
42
ผู้เข้าชมรวม
แฟนตาซี เวทมนตร์ ผู้กล้า อัศวิน แม่มด ช่างตีเหล็ก แมนเดรก มังกร สัตว์อสูร ดาบวิเศษ คำสาป เบาสมอง เฮฮา คอมเมดี้
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ขอบคุณน้อง Zese สำหรับแฟนอาร์ตครับผม ^^
The Mandrake Hero(ine)
ผู้กล้าพืชป่วน ยกก๊วนปราบมังกร
บนแผ่นดินอิลลูเซียที่จอมมารคอยรังควานมาหลายชั่วอายุคน พาร์ฟ เมืองเล็กๆ อันสงบสุขเผชิญกับความวุ่นวายอันน่าชวนหัว ตั้งแต่คืนที่ต้นแมนเดรกในหอคอยแม่มดทมิฬถูกหยดน้ำยาประหลาด...และชักพาให้ผู้คนมากมายมาพบกัน
ทั้งช่างตีเหล็กผู้มีชีวิตเรียบง่าย (แต่กำลังจะไม่เรียบง่ายอีกต่อไป...อย่างน้อยก็ในช่วงนี้)
น้องสาวผู้รักสัตว์ กับพลพรรคสัตว์เลี้ยงทั้งสิบสอง (รวมแมนเดรกด้วยเป็นสิบสาม)
แม่มดทมิฬผู้มีรูปโฉมและรสนิยมทมิฬสมชื่อ (มิหนำซ้ำยังหน้าเงิน...แต่มีปริศนาเบื้องหลังมากมาย)
ลูกศิษย์สองพี่น้องของแม่มด ซึ่งหวังจะเข้าโรงเรียนผู้กล้าแห่งอิลลูเซีย (แต่ก็ไม่รู้ว่าแม่มดจะถ่ายทอดวิชาอะไรให้ นอกจากใช้ขัดถูหอคอยเป็นกิจวัตร)
อัศวินผู้กล้าที่มาพร้อมกับภารกิจอันใหญ่หลวง และดาบพิฆาตมังกร (แต่ก็ไม่ได้ล่วงรู้เหตุการณ์ไม่คาดฝันจากแผนของจอมมาร)
ช่างตัดเสื้อผู้หวังชัยชนะในการประกวดชุดเทพีเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ (ขณะนี้กำลังเหนื่อยหน่าย และต้องการแรงบันดาลใจใหม่อย่างยิ่งยวด)
จอมมารผู้ต้องการสร้างความปั่นป่วน ที่หันมาหมายตาเมืองเล็กๆ แห่งนี้ ในฐานะ 'สมรภูมิแห่งใหม่' (ขณะนี้กำลัง...ปิดเป็นความลับ)
และ...สำคัญที่สุด...มนุษย์แมนเดรกตัวจิ๋ว ซึ่งมีชีวิตขึ้นมา่ไม่ทันไร ก็ํกลับกลายเป็นผู้กล้าที่ใครๆ ต่างฝากความคาดหวังกันเสียนี่!
* * * * *
ผลงานอื่นๆ ของ NithiN ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ NithiN
"พืชน้อยพาป่วน ยกขบวนกำราบมังกร"
(แจ้งลบ)หลังจากรับหน้าที่กู้โลกด้วยความเคร่งเครียด หลั่งเลือดและน้ำตามานักต่อนัก มาบัดนี้ก็ถึงเวลาที่วีรบุรุษจะต้องสร้างเสียงหัวเราะบ้างแล้ว 'แนวล้อเลียนขนบผู้กล้า' เป็นหนึ่งในทางเลือกที่นักเขียนยุคปัจจุบันเลือกใช้เพื่อแหวกแนว มาถึงตอนนี้ แม้ไม่สด แต่ยังถือว่าใหม่ ขึ้นอยู่กับว่าใส่สีสัน ความสนุกน่าสนใจได้มากแค่ไหน สำหรับเรื่องนี้ ดูเหมือนเป้าหมายไม่ได้ ... อ่านเพิ่มเติม
หลังจากรับหน้าที่กู้โลกด้วยความเคร่งเครียด หลั่งเลือดและน้ำตามานักต่อนัก มาบัดนี้ก็ถึงเวลาที่วีรบุรุษจะต้องสร้างเสียงหัวเราะบ้างแล้ว 'แนวล้อเลียนขนบผู้กล้า' เป็นหนึ่งในทางเลือกที่นักเขียนยุคปัจจุบันเลือกใช้เพื่อแหวกแนว มาถึงตอนนี้ แม้ไม่สด แต่ยังถือว่าใหม่ ขึ้นอยู่กับว่าใส่สีสัน ความสนุกน่าสนใจได้มากแค่ไหน สำหรับเรื่องนี้ ดูเหมือนเป้าหมายไม่ได้มุ่งแต่จะถลุงผู้กล้าคนเดียว ความติงต๊องถูกกระจายอย่างทั่วถึง มีตัวละครหลากหลายประเภทในแบบที่ต่างออกไปจากภาพลักษณ์ที่เคยเป็น ...ทั้ง 'ต้นแมนเดรก' ที่ไม่ได้ร้องกรี๊ดอย่างเดียว แต่บังเอิญมีชีวิตจิตใจขึ้นมา และยังจับพลัดจับผลูต้องรับหน้าที่อัศวินจำเป็น ...ทั้ง 'ผู้กล้า' ที่ไม่ได้จนกรอบ ระหกระเหินจากบ้านนา แต่มาจากตระกูลมีชื่อ ร่ำรวยเงินถุงเงินถังและใช้จ่ายมือเติบ ...ทั้ง 'จอมมาร' ผู้มิได้ชั่วร้ายและอำนาจเหลือล้น เพราะที่เหลือล้นกว่าคือหนี้สิน บัญชีรายจ่ายของปราสาทติดตัวแดงเถือก ...ทั้ง 'จอมเวทขาว' ผู้ไม่ได้สุขุมและเปี่ยมเมตตาปรานี แต่เจ้ายศเจ้าอย่าง ขี้เก๊กยิ่งกว่าอะไร ยังไม่นับที่เกลียดจอมมารเข้าไส้ มีเรื่องซวยอะไรด่าจอมมารไว้ก่อน ...ยังมี 'แม่มดดำ' ผู้ไม่ได้ลึกลับ เนื่องจากรู้จักกันทั้งหมู่บ้าน ยามเมื่อเรียกร้องขอความช่วยเหลือจากอำนาจของเธอ สิ่งตอบแทนก็มิใช่ไอเท็มพิสดารหาโคตรยากในดินแดนอันห่างไกล และไม่ใช่เสียงอันไพเราะหรือชีวิตวิญญาณ เงินเท่านั้นที่เธอต้องการ ...ที่ขาดไม่ได้ คือ 'ช่างตีเหล็ก' ผู้ไม่ใช่ช่างตีดาบในตำนาน ดังนั้นมองผ่าน ๆ จึงเหมือนตัวประกอบ ทว่าเขาผู้แสนธรรมดา ดันมีบทโดดเด่นกว่าใคร ไม่ได้ทึ่มทื่อ เถรตรง แรงวัวแรงฟายเข้าว่า กลับกันเขาดูจะฉลาดและรู้จักแก้ปัญหาที่สุดในเรื่อง (ส่วนคุณสมบัติข้างต้นไปโผล่ในตัวผู้กล้าแทนซะงั้น) ตัวละครเหล่านี้หลากหลายและมีสีสัน ที่สำคัญไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาแค่เพื่อแสดงความแหวกแนว แม้จะล้นรั่วแต่ก็เติมเต็มด้วยภูมิหลังที่มีมิติ เรียกได้ว่าถึงจะบ้าก็บ้าอย่างสมเหตุสมผล :D ดังนั้น ความผิดเพี้ยนจากภาพลักษณ์ที่ควรเป็นของตัวละครไม่แค่นำมาซึ่งความโปกฮา ยังสะท้อนความจริงอย่างหนึ่งที่ว่า 'ทุกสิ่งที่เห็นอาจไม่ใช่ทุกสิ่งที่เป็น' ผู้คนและเรื่องราวทั้งหลายมักซุกซ่อนแง่มุมที่คาดไม่ถึงไว้เสมอ และเมื่อมองผ่านมุมที่ต่างออกไปเหล่านั้น ความจริงอาจกลับตาลปัตรโดยสิ้นเชิง สิ่งที่ไม่ได้เห็นและไม่น่าจะเป็น...ก็กลับเป็น ...ไม่ว่าจะการเซ่นสรวงภูตพรายที่ทำให้ภูตพรายเดือดร้อน ...หรือ ชาวเมืองที่ถูกมังกรรุกรานอย่างรื่นเริงบันเทิงใจ ...หรือ แม่มดดำซึ่งแม้จะหน้าเลือดหน้าเงินซะขนาด แต่เบื้องหลังนั้นมีความจำเป็นที่น่าเศร้า (...สำหรับเธอ แต่น่าหยิกสำหรับคนอ่าน) ...หรือ จอมมารที่ดูเผิน ๆ กระทำทุกอย่างตามอำเภอใจ ตีรวนกวนเมืองไปวัน ๆ แท้ที่จริงเขามีกฎข้อบังคับสำหรับจอมมารที่ต้องปฏิบัติตาม รวมถึงความในใจลึก ๆ ที่เก็บไว้ลึกจนเหมือนไม่มี (เอ รึที่จริงก็ไม่มีจริง ๆ =__=a) ...หรือ น้องสาวของช่างตีเหล็กที่แม้จะสามารถพูดคุยกับทุกสิงสาราสัตว์ แต่ที่สื่อสารได้ยากที่สุดสำหรับเธอกลับเป็นมนุษย์ด้วยกัน ...หรือ พี่ชายน้องสาวสองคู่ ที่คู่หนึ่งฝ่ายน้องสาวหูใช้การไม่ได้แต่กลับเข้าใจกันและกันได้ดียิ่งกว่าพี่น้องอีกคู่ที่ปรกติดีทุกประการ ...ตลอดจน แมนเดรกน้อยที่ไป ๆ มา ๆ ถึงแม้จะตัวกระจิ๋วหลิว แต่ปมปัญหาและความขัดแย้งในจิตใจดูจะใหญ่เบ้อเริ่มที่สุด ความเป็นจริงที่ขัดแย้งในสถานการณ์ที่แตกต่างกันเหล่านี้ ถูกสอดแทรก ตั้งคำถาม และถ่ายทอดบทสรุปออกมาด้วยอารมณ์อมยิ้มหัวเราะร่า น้ำตาคลอแอบซึ้ง ไปจนถึงจิกกัดประชดประชันตลอดบรรยากาศสบาย ๆ สลับจริงจังบ้างเป็นบางจังหวะของเรื่อง โดยรวมแล้วนี่เป็นนิยายที่น่าติดตามเรื่องหนึ่ง ส่วนผสมหลากหลายแต่เขย่าได้เข้ากัน อ่านแล้วเบาสมอง แต่ก็ได้แง่คิด แหวกอย่างสร้างสรรค์ ขบขันอย่างมีสาระขอรับ = v = b อ่านน้อยลง
bluemouse | 24 ก.พ. 54
8
0
"พืชน้อยพาป่วน ยกขบวนกำราบมังกร"
(แจ้งลบ)หลังจากรับหน้าที่กู้โลกด้วยความเคร่งเครียด หลั่งเลือดและน้ำตามานักต่อนัก มาบัดนี้ก็ถึงเวลาที่วีรบุรุษจะต้องสร้างเสียงหัวเราะบ้างแล้ว 'แนวล้อเลียนขนบผู้กล้า' เป็นหนึ่งในทางเลือกที่นักเขียนยุคปัจจุบันเลือกใช้เพื่อแหวกแนว มาถึงตอนนี้ แม้ไม่สด แต่ยังถือว่าใหม่ ขึ้นอยู่กับว่าใส่สีสัน ความสนุกน่าสนใจได้มากแค่ไหน สำหรับเรื่องนี้ ดูเหมือนเป้าหมายไม่ได้ ... อ่านเพิ่มเติม
หลังจากรับหน้าที่กู้โลกด้วยความเคร่งเครียด หลั่งเลือดและน้ำตามานักต่อนัก มาบัดนี้ก็ถึงเวลาที่วีรบุรุษจะต้องสร้างเสียงหัวเราะบ้างแล้ว 'แนวล้อเลียนขนบผู้กล้า' เป็นหนึ่งในทางเลือกที่นักเขียนยุคปัจจุบันเลือกใช้เพื่อแหวกแนว มาถึงตอนนี้ แม้ไม่สด แต่ยังถือว่าใหม่ ขึ้นอยู่กับว่าใส่สีสัน ความสนุกน่าสนใจได้มากแค่ไหน สำหรับเรื่องนี้ ดูเหมือนเป้าหมายไม่ได้มุ่งแต่จะถลุงผู้กล้าคนเดียว ความติงต๊องถูกกระจายอย่างทั่วถึง มีตัวละครหลากหลายประเภทในแบบที่ต่างออกไปจากภาพลักษณ์ที่เคยเป็น ...ทั้ง 'ต้นแมนเดรก' ที่ไม่ได้ร้องกรี๊ดอย่างเดียว แต่บังเอิญมีชีวิตจิตใจขึ้นมา และยังจับพลัดจับผลูต้องรับหน้าที่อัศวินจำเป็น ...ทั้ง 'ผู้กล้า' ที่ไม่ได้จนกรอบ ระหกระเหินจากบ้านนา แต่มาจากตระกูลมีชื่อ ร่ำรวยเงินถุงเงินถังและใช้จ่ายมือเติบ ...ทั้ง 'จอมมาร' ผู้มิได้ชั่วร้ายและอำนาจเหลือล้น เพราะที่เหลือล้นกว่าคือหนี้สิน บัญชีรายจ่ายของปราสาทติดตัวแดงเถือก ...ทั้ง 'จอมเวทขาว' ผู้ไม่ได้สุขุมและเปี่ยมเมตตาปรานี แต่เจ้ายศเจ้าอย่าง ขี้เก๊กยิ่งกว่าอะไร ยังไม่นับที่เกลียดจอมมารเข้าไส้ มีเรื่องซวยอะไรด่าจอมมารไว้ก่อน ...ยังมี 'แม่มดดำ' ผู้ไม่ได้ลึกลับ เนื่องจากรู้จักกันทั้งหมู่บ้าน ยามเมื่อเรียกร้องขอความช่วยเหลือจากอำนาจของเธอ สิ่งตอบแทนก็มิใช่ไอเท็มพิสดารหาโคตรยากในดินแดนอันห่างไกล และไม่ใช่เสียงอันไพเราะหรือชีวิตวิญญาณ เงินเท่านั้นที่เธอต้องการ ...ที่ขาดไม่ได้ คือ 'ช่างตีเหล็ก' ผู้ไม่ใช่ช่างตีดาบในตำนาน ดังนั้นมองผ่าน ๆ จึงเหมือนตัวประกอบ ทว่าเขาผู้แสนธรรมดา ดันมีบทโดดเด่นกว่าใคร ไม่ได้ทึ่มทื่อ เถรตรง แรงวัวแรงฟายเข้าว่า กลับกันเขาดูจะฉลาดและรู้จักแก้ปัญหาที่สุดในเรื่อง (ส่วนคุณสมบัติข้างต้นไปโผล่ในตัวผู้กล้าแทนซะงั้น) ตัวละครเหล่านี้หลากหลายและมีสีสัน ที่สำคัญไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาแค่เพื่อแสดงความแหวกแนว แม้จะล้นรั่วแต่ก็เติมเต็มด้วยภูมิหลังที่มีมิติ เรียกได้ว่าถึงจะบ้าก็บ้าอย่างสมเหตุสมผล :D ดังนั้น ความผิดเพี้ยนจากภาพลักษณ์ที่ควรเป็นของตัวละครไม่แค่นำมาซึ่งความโปกฮา ยังสะท้อนความจริงอย่างหนึ่งที่ว่า 'ทุกสิ่งที่เห็นอาจไม่ใช่ทุกสิ่งที่เป็น' ผู้คนและเรื่องราวทั้งหลายมักซุกซ่อนแง่มุมที่คาดไม่ถึงไว้เสมอ และเมื่อมองผ่านมุมที่ต่างออกไปเหล่านั้น ความจริงอาจกลับตาลปัตรโดยสิ้นเชิง สิ่งที่ไม่ได้เห็นและไม่น่าจะเป็น...ก็กลับเป็น ...ไม่ว่าจะการเซ่นสรวงภูตพรายที่ทำให้ภูตพรายเดือดร้อน ...หรือ ชาวเมืองที่ถูกมังกรรุกรานอย่างรื่นเริงบันเทิงใจ ...หรือ แม่มดดำซึ่งแม้จะหน้าเลือดหน้าเงินซะขนาด แต่เบื้องหลังนั้นมีความจำเป็นที่น่าเศร้า (...สำหรับเธอ แต่น่าหยิกสำหรับคนอ่าน) ...หรือ จอมมารที่ดูเผิน ๆ กระทำทุกอย่างตามอำเภอใจ ตีรวนกวนเมืองไปวัน ๆ แท้ที่จริงเขามีกฎข้อบังคับสำหรับจอมมารที่ต้องปฏิบัติตาม รวมถึงความในใจลึก ๆ ที่เก็บไว้ลึกจนเหมือนไม่มี (เอ รึที่จริงก็ไม่มีจริง ๆ =__=a) ...หรือ น้องสาวของช่างตีเหล็กที่แม้จะสามารถพูดคุยกับทุกสิงสาราสัตว์ แต่ที่สื่อสารได้ยากที่สุดสำหรับเธอกลับเป็นมนุษย์ด้วยกัน ...หรือ พี่ชายน้องสาวสองคู่ ที่คู่หนึ่งฝ่ายน้องสาวหูใช้การไม่ได้แต่กลับเข้าใจกันและกันได้ดียิ่งกว่าพี่น้องอีกคู่ที่ปรกติดีทุกประการ ...ตลอดจน แมนเดรกน้อยที่ไป ๆ มา ๆ ถึงแม้จะตัวกระจิ๋วหลิว แต่ปมปัญหาและความขัดแย้งในจิตใจดูจะใหญ่เบ้อเริ่มที่สุด ความเป็นจริงที่ขัดแย้งในสถานการณ์ที่แตกต่างกันเหล่านี้ ถูกสอดแทรก ตั้งคำถาม และถ่ายทอดบทสรุปออกมาด้วยอารมณ์อมยิ้มหัวเราะร่า น้ำตาคลอแอบซึ้ง ไปจนถึงจิกกัดประชดประชันตลอดบรรยากาศสบาย ๆ สลับจริงจังบ้างเป็นบางจังหวะของเรื่อง โดยรวมแล้วนี่เป็นนิยายที่น่าติดตามเรื่องหนึ่ง ส่วนผสมหลากหลายแต่เขย่าได้เข้ากัน อ่านแล้วเบาสมอง แต่ก็ได้แง่คิด แหวกอย่างสร้างสรรค์ ขบขันอย่างมีสาระขอรับ = v = b อ่านน้อยลง
bluemouse | 24 ก.พ. 54
8
0
ความคิดเห็น