คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [Spoiler] E : E.T (Extra-Terrestrial ) : By Scarlet
E.T
( Extra-Terrestrial )
ทุกคนเรียกผมว่า “ผู้ควบคุม”
ไม่ใช่เพราะผมแกร่งที่สุด มีความสามารถที่สุด หรือมีอำนาจสูงสุด ผมแค่มีหน้าที่ตามชื่อเรียกเพราะภาระซึ่งกำเนิดขึ้นพร้อมกับตัวผม หากเลือกได้ ผมอยากเป็นสามัญชนที่ดิ้นรนไปพร้อมกับคนอื่นมากกว่ามายืนอยู่ตรงนี้
สำหรับผม พวกผึ้งงานดูมีคุณค่ามากกว่านางพญาผึ้ง มันเป็นตัวสร้างน้ำหวานและได้ออกเดินทางไปพบดอกไม้มากมาย ส่วนพวกตัวใหญ่ที่ชอบนั่งจับเจ่า รออาหารพร้อมราชรถมาเกยทั้งหลาย มองดูไปก็คล้ายพวกหมูโสโครกตัวอ้วนๆ ชอบเล่นโคลนแบบที่พวกคนชนชั้นล่างเลี้ยงไว้เป็นอาหารแถบชานเมืองนั่นแหละ
จะเรียกผมว่าเป็นพวกหัวต่อต้านอะไรก็ช่าง สำหรับผม ในโลกมอมๆ ที่มีแผ่นดินสามผืนลอยเท้งเต้งอยู่บนน้ำเค็มไร้ประโยชน์ ไม่มีอะไรทำให้ผมรู้สึกกลัวได้อีกแล้ว ไม่ว่าจะเป็นพวกหัวสูงที่อาศัยอยู่ในอาณานิคมทิศเหนือ ขับแอโรโมบิลส่วนตัวอวดกันอย่างน่าสมเพชบนวิมานลอยฟ้า หรือพวกนักการเมืองใส่สูทเหม็นเน่าเป็นแพทเทิร์นเดียวกันคล้ายมนุษย์โคลนนิ่ง ผมก็ไม่กลัวพวกมันเลยสักตัว
พวกมันน่ะไร้ค่ายิ่งกว่าขยะอวกาศเสียอีก
เอาเถอะ ผมไม่ควรอารมณ์เสีย อย่างน้อยวันนี้อากาศก็ดีกว่าช่วงสัปดาห์ก่อนอยู่มากโข
“แบคฮยอน”
ผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกับผม ขนาดตัวพอๆ กันกับผมเดินผ่านประตูเซ็นเซอร์เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เขาเรียกผมค่อนข้างดังคงเพราะเห็นว่าผมกำลังเหม่อ ผมละจากบานกระจกใหญ่หันกลับมาเผชิญหน้าเขา เห็นรอยยิ้มขี้เล่นกับมุมปากลึกนั่นแล้วรู้สึกหมั่นไส้พิกล เขาทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามโต๊ะผมโดยไม่ขอ หยิบสแนครสข้าวโพดรูปจานบินของผมไปกิน รวมถึงฉวยเอกสารบนโต๊ะผมไปอ่านอีกด้วย
ถ้าเป็นคนอื่นผมคงเอ่ยปากด่าแรงๆ ให้ได้อายไปแล้ว แต่เพราะเป็น ‘คิมจงแด’ ผมจึงขี้คร้านจะพูดให้เสียเวลา
“เราเจอแล้ว”
จงแดเข้าประเด็นที่ผมต้องการ ด้วยประโยคสั้นๆ ที่ชัดเจนรวดเร็วแบบของเขา ผมถึงกับหายใจกระตุกและเผลอกำพนักแขนแน่นอย่างลืมตัว กระดูกสันหลังเหยียดตรง ดีดลำตัวให้โยกไปด้านหน้าเพื่อเบิกตาจ้องเขาอย่างตื่นเต้น ผมคิดว่าผมรู้ว่าเขาพูดถึงอะไร แต่ก็ยังไม่แน่ใจทั้งหมด จงแดอาจอำผมเล่นก็ได้
“รู้ได้ไงว่าเป็น เขา”
“วัตถุรอบตัวเขาพังเสียหาย” จงแดเริ่มต้น ผมตั้งใจฟังราวกับเด็กอนุบาลเริ่มเรียน “โดยเฉพาะโลหะ เหมือนถูกยกลอยสูงแล้วหล่นฟาดพื้น มันบิดงอเสียรูป ไอ้รูปปั้นประธานาธิบดีหน้าโง่นั่นก็พังยับ”
ตาเรียวเล็กของผมคงกำลังเป็นประกายวิบวับ จงแดจึงรีบรายงานต่อ
“เดาว่าคงมีโสเภณีสักคนไปเซ้าซี้เขาเข้า เลยเป็นเรื่อง”
“แล้ว นั่น ล่ะ เขามีไหม นายเห็นหรือเปล่า”
“แน่นอน”
ผมแทบกระโจนไปบีบคอเขาด้วยความตื่นเต้น ให้ตายเถอะ ผมรอเวลานี้มายี่สิบกว่าปี บทจะมาก็มาไม่ทันให้ตั้งตัว ผมไม่ได้เอ่ยปากถามแต่ใช้สายตาถามแทนทั้งหมด และจงแดเข้าใจมันได้
“ชาน-ยอล”
“ชาน..ยอล?”
“ใช่ ชานยอล”
อ่า.. เพราะดี มันแปลว่าอะไรนะ ผมคงต้องไปเปิดหนังสืออีกแล้ว
มีเรื่องมากมายต้องจัดการ
ว่าแต่คุณเก็บ ‘ความลับ’ เป็นไหม?
E.T
( Extra-Terrestrial )
By Scarlet
ความคิดเห็น