คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [Spoiler] A : Ain't no other man but you : by Pee Alle Ae
Ain't no other man but you
ในขณะที่กำลังใช้แรงดึงด้ามจับเจ้ากระเป่าเดินทางที่มีอายุการใช้งานมาไม่ต่ำกว่าห้าปีอย่างยากลำบาก แบคฮยอนก็ได้ยินเสียงกรุงกริ่งจากกระดิ่งที่แขวนอยู่หน้าประตูทางเข้าร้านกาแฟ แต่ก็ยังไม่ได้สนใจเงยหน้าขึ้นไปมองเหมือนครั้งก่อนๆ แม้ในตอนนั้นจะได้ยินเสียงเพื่อนสนิทเอ่ยทักทายใครคนหนึ่งขึ้นมาด้วยแล้วก็ตาม
“เฮ้ย มาได้ไง!”
แบคฮยอนเงยหน้าขึ้นทันทีหลังจากดึงด้ามจับของกระเป๋าเดินทางออกได้สำเร็จ… ขาข้างหนึ่งกำลังจะก้าวนำออกไปก่อน แต่กลับต้องชะงักหยุดลง...
ร่างบางยืนหยุดนิ่งอยู่ที่เดิมไม่กระดุกกระดิกไปไหน ไม่เพียงแค่เวลาหยุดเดิน เข็มนาฬิกาคล้ายจะย้อนเดินกลับไปหาช่วงเวลาที่เคยเดินผ่านมา ก่อนจะหยุดนิ่งอยู่ตรงนั้น...
“ง่วงๆน่ะ...ก็เลยมาหากาแฟกิน”
ใบหน้านั้น...สุ้มเสียงนั้น...เหมือนจะทำให้หัวใจหยุดเต้น ทว่าก็กลับมาโหมกระหน่ำตีรวน จนเหมือนไม่ใช่หัวใจดวงเดิมกับที่เขามีมาตลอด
“แบคฮยอนนี่ มานี่ๆ ฉันมีเพื่อนจะแนะนำให้รู้จัก” เร็วมาก อาจจะเป็นเพียงแค่เสี้ยวเศษของวินาทีที่คิมจุนมยอนลากเขาไปยืนอยู่ใกล้ๆ
ในยามที่สบดวงตาคู่โต แบคฮยอนถึงกับเผลอกลืนน้ำลาย ดวงตา มือ ปลายเท้าและริมฝีปากของเขา ไม่รู้ว่าควรจะขยับให้อยู่ในท่าทางแบบไหนถึงจะเรียกว่าถูกว่าควร หรือแม้กระทั่งการหายใจที่เคยทำได้ดีมาตลอดชีวิต ก็มาดันมาติดๆขัดๆเอาตอนนี้
“หมอนี่ชอบไปที่ห้องบ่อยๆ ความจริงเขาเป็นเพื่อนสนิทกับไอ้คนเช่าห้องฉันน่ะ” เพื่อนช่างแจ้ว ยังคงพูดต่อไปแบบไม่รู้อะไรเลย
“ชานยอล นี่แบคฮยอนนะ เพื่อนสนิทฉันเอง หมอนี่เพิ่งกลับมาจากจีน ก็จะมาอยู่ด้วยกันกับฉันกับคริสน่ะแหละ แต่ก็คงจะแค่สักพักนึงเท่านั้นแหละนะ...ใช่ไหม” เมื่อถูกหันมาถามความคิดเห็น ก็เลยเลี่ยงไม่ได้ แบคฮยอนอ้าปากตอบตะกุกตะกัก ไม่เต็มคำ
“อ่อ ...อ...อื้อ” แล้วก็ก้มหน้าหลบตา ซ่อนริ้วแดงๆที่น่าจะขึ้นไปปรากฏอยู่ที่ข้างแก้ม
“แล้ว....แบคฮยอน” จุนมยอนกระตุกแขนของแบคฮยอนเบาๆแกมเรียก “ไอ้สูงนี่ชื่อชานยอลนะ ปาร์คชานยอล” จุนมยอนยิ้มแย้มเหมือนว่ามันเป็นเรื่องน่ายินดีเสียเต็มประดาที่ทำให้ทั้งสองคนที่เป็นเพื่อนเขาให้กลายมาเป็นคนรู้จักกัน
มาถึงขนาดนี้แล้ว...แบคฮยอนที่มีมารยาทเป็นทุนเดิมก็เลยเลี่ยงไม่ได้ที่จะ...
“อ่อ...หวัดดี” เสียงที่เปล่งออกไปเหมือนจะไม่ใช่เสียงของเขาเอง คนตัวบางโค้งศีรษะให้อีกฝ่ายเล็กน้อยและกำลังทำท่าทางเหมือนกับว่าตัวเองจะไม่มีวันเงยหน้าขึ้นไปสบตาอีก กระนั้นแบคฮยอนกลับยังทันได้เห็นว่าคนตัวสูงนั้นตอบกลับมาด้วยรอยยิ้ม...รอยยิ้มที่เขาเองก็คิดว่าจะไม่มีโอกาสได้รับอีกแล้วหลังจากวันนั้น...
วันที่แบคฮยอนแบกความรู้สึกดีที่ตัวเองมี ไปเพื่อบอกกับชานยอล โดยไม่ได้หวังเอาไว้สักนิดว่าจะได้รับคำตอบที่ตรงกัน...
ก็เพียงแค่บอก...แบคฮยอนคิดรวมถึงไตร่ตรองเอาไว้ตั้งแต่ต้นแล้วว่าไม่ว่าคำตอบของชานยอลคืออะไร แบคฮยอนก็จะไม่มีวันเสียใจที่ได้บอกออกไปวันนั้น
สำหรับชานยอล...แบคฮยอนไม่เคยรู้สึกเสียใจเลยจริงๆ...
“ยินดีที่ได้รู้จักนะแบคฮยอน”
แม้จะพูดเพียงแค่นั้น แต่เจ้าของส่วนสูงเกือบร้อยเก้าสิบเซนติเมตรที่ยิ้มตอบมาให้อย่างเป็นมิตรก็เล่นเอาหัวใจแบคฮยอนสั่นไหวได้อย่างเคยเป็น
เรื่องราวทุกเรื่องราว...ภาพทุกภาพระหว่างชานยอลกับแบคฮยอนแม้จะเป็นสิ่งที่ผ่านพ้นไปแล้ว...
ทว่าความรู้สึกของแบคฮยอน...กลับไม่เคยกลายเป็นอดีต...
‘ฉันชอบนายนะ’
พยอนแบคฮยอนคนนี้...คงชอบปาร์คชานยอลมากจริงๆ
Ain't no other man but you
By Pee Alle Ae
ความคิดเห็น