ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    My Sweet BaBy รักนี้ให้นาย (Yaoi)

    ลำดับตอนที่ #3 : My sweet baby 2

    • อัปเดตล่าสุด 8 ต.ค. 55


    2
     

    __________________________________________________________________________________

    คำโปรย

    :: ฉันไม่มีทางรักนายแน่ ไม่มีวัน!! ::

    ______________________________________________________________________________

     


                             

     

     

     “ปั้ง!!” 




          หือ? ใครมาจุดพลุแถวนี้นะ เสียงดังชะมัด.. ผมไม่อยากจะลืมตาตื่นเลยวันนี้วันอาทิตย์นะครับ ให้ผมได้พักบ้างเถอะแค่เมื่อวานก็เหนื่อยพอแล้ว.. อย่าถามว่าเหนื่อยเรื่องอะไรเลยนะครับ ทุกคนน่าจะรู้ดี(?) ผมยังคงนอนกอดหมอนข้างพร้อมกับซุกหน้าเข้าหาอะไรนิ่มอุ่นๆสักอย่าง? นิ่มอุ่นๆ?  มันคือไรหว่า? ข้างหัวผมมันไม่น่าจะมีอะไรนอกจากหมอนแล้วนะแล้วผมซุกอะไรอยู่ล่ะ?? ผมเลยลืมตาขึ้นมาเพื่อมองและก็เจอครับ ..ต้นเหตุของบางอย่างที่นิ่มๆอุ่นๆ

     

     

    อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!?!”  ไอ้หมอนั่น ไอ้หื่น ไอ้รุ่นพี่หื่น มันเข้ามาในห้องผมได้ไง???  แล้วผมล๊อคประตูแล้วนะ อย่าบอกนะว่าเสียงเหมือนคนจุดพลุเมื่อกี้คือ เฮือกกก ประตูห้องผม โฮๆๆๆ มันพังแล้ว ผมควรจะยืนไว้อาลัยให้มันสัก3นาทีมั้ยนะ(?) ไม่ๆ ตอนนี้ที่สำคัญที่สุดคือ หมอนี้เข้ามาในห้องได้ยังไง รู้จักบ้านผมได้ง๊ายยย!?!

     


     

    เสียงดังไปแล้วนะนางฟ้า”  นะ..นางฟ้า? อย่างผมมันต้องเทวดา เฟร้ยยยยยย!!

     


     

    นะ นายเข้ามาได้ไง รู้จักบ้านผมได้ไง เข้ามาในห้องผมได้ไง แล้วมาทำไม วันนี้วันอาทิตย์ วันพักลาโลกของผม T^T ”

     


     

    ก็เดินเข้ามา ก็ให้คนไปตามสืบเอา ก็ประตูมันล๊อคก็เลยถีบเข้ามาในห้อง ใช่วันนี้วันอาทิตย์ วันเริ่มงานของนาย

     


     

    เริ่มงาน?

     


     

    หืมมม ลืมไปแล้วรึไง?

     


     

         ใครมันจะไปลืมกัน! เมื่อวานก็ตามไปป่วนผมที่ร้านน้าเคโกะ วันนั่นเป็นวันแรกในชีวิตที่ผมกินนมปั่นได้ไม่รู้รสชาติเลยT__T นายมันปีศาจ ชอบจับผมแยกกับฮิคุง จะเล่าอะไรให้ฟังก็ไม่สะดวก แถมยังให้ผมเมมเบอร์ว่า ที่รักอีก ใครมันจะไปทำพอกลับมาบ้านผมก็เปลี่ยนชื่อเมมเป็น ราชาปีศาจแทน จิจิจิจิจิ

     


     

    แต่วันนี้วันอาทิตย์นะฮะ ให้ผมหยุดเถอะนะ น๊าาา ผมยังง่วงอยู่เลย

     


     

    หอมแก้มฉันดิ”  หอมแก้ม? ถ้าแค่หอมแก้มแล้วได้พักละก็ สบายมาก :D

     


     

    ผมเลยยื่นหน้าไปใกล้ๆแล้วหอมแก้มทีนึง ฮุฮุ นอกจากจะได้หอมคนหล่อ(?)แล้วยังได้พักอีกด้วย                                                                                      พอหอมเสร็จผมก็ล้มตัวลงนอนต่อเลย เรื่องประตูค่อยว่ากัน ตอนนี้ผม ง่วง!

     


     

    เฮ้ ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเดี๋ยวนี้

     


     

    ได้ไง ก็ไหนบอกว่าถ้าหอมแล้วจะให้หยุด?” ผมเด้งตัวขึ้นมาถามทันที=__=

     


     

    หืมม? ฉันพูดแค่ว่าหอมแก้มแต่ไม่ได้บอกเลยว่าจะให้พักคนหล่อขอกรี๊ดดด(?) หมอนี้มันขี้โกง ไอปีศาจใจร้ายใจยักษ์ไอ้เจ้านายบ้า! ไอใช้แรงงานนรก แว๊กๆๆๆๆๆ ผมด่าในใจเอานะขื่นผมพูดออกไปมีหวังT__T

     


     

    ฮึกก ไอปีศาจบ้าผมพูดเบาๆพร้อมกับลุกขึ้นไปหยิบผ้าขนหนู  แล้วประตูห้องผมล่ะโฮกก ถ้าม๊ากลับมาเห็นต้องด่าผมแน่ QAQ :: พอดีว่าม๊าเป็นสถาปัตยอ่าจะกลับบ้านทุกๆวันจันทร์กับพุธนอกนั่นค้างออฟฟิคส่วนป๊ะป๊าลาโลกไปลิบลิ้ว ::

     


     

    ผมอาบเสร็จก็เดินออกมาในสภาพใส่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวและผ้าขนหนูพาดบ่าอยู่ ผมเหลือบมองราชาปีศาจที่นั่งอยู่บนเตียงของผมอย่างลั้ลล้า=___= เอิ่ม หมอนั่นมองมาที่ผมด้วยละ ทำไมจะหาเรื่องกันรึไง?

     


     

    รีบๆใส่เสื้อซะ ชอบยั่วซะจริงอย่าให้ฉันทนไม่ไหวละ





    “=[]= !!!!”  ไอราชาปีศาจจอมหื่น!!! ผมยังไม่ได้ยั่วอะไรเลยย อันที่จริงก็ยั่วไม่เป็นด้วยซ้ำ โฮกกกกก หมอนี้ชอบพูดเหมือนกับว่าจะกินผมได้แทบทุกเวลางั้นแหละ แต่ก็คงน่าจะยกเว้นตอนผม อึ๊อึ อยู่ งุงิ 55

     


     

    _________________________________________________________________________________________________

     



    .....ตอนนี้ผมถูกราชาปีศาจลากมาที่ร้านหนมเค้ก >w< อย่าถามนะว่าทำไมถึงพามาก็ราชาปีศาจถามผมว่าอยากไปไหนผมก็เลยบอกว่าอยากมากินเค้ก จะว่าไปราชาปีศาจก็ใจดีเหมือนกันโน๊ะ QwQ

     


     

    ว่าแต่งานของผมคืออะไรก็ยังไม่รู้เลย เป็นทาสนี้ต้องทำยังไงกันนะ? เหือนเบ้รึเปล่าหว่า?

     


     

    คือว่า งานของผมคืออะไรกันแน่อ่า? ผมยังไม่เห็นราช..เอ้ย รุ่นพี่จะใช้ให้ทำอะไรเลยนอกจากลากผมไปลากผมมา                                            ผมจิ้มเค้กเข้าปากพร้อมกับเอียงคอถาม

     


     

    งานของนายก็คือฉันสั่งให้ททำอะไรก็ต้องทำให้ไปไหนก็ต้องไปห้ามอะไรก็ต้องหยุด เข้าใจ?

     


     

    โห แค่นี้ สบายมากนอกซะจากว่านายคงจะไม่สั่งอะไรแปลกๆให้ผมทำ =__= เช่น เดินแก้ผ้ารอบมหาลัย 555 = =;

     


     

    ก็ดี งั้นป้อนเค้กฉันหน่อยเอิ่มมม... ไม่มีมือตักเองรึไงกันนะ

     


     

    อ่ะ อ้าปากอ้ามมมถึงจะบ่นแต่ก็คงต้องทำ เง้ออ ผมจิ้มไปที่เชอรี่สีแดงแล้วทำการจ่อไปที่ปากนายราชาปีศาจนี่

     


     

    ไม่ชอบเชอร์รี่ เรื่องมาก!!!

     


     

    อ่ะ อ้าปาก อ้ามม”  ผมวางเชอร์รี่ลงแล้วตักสตอเบอร์รี่แทน

     


     

    ไม่อยากกินสตอเบอร์รี่”  มันจงใจกวนประสาทผม =A=!!!

     


     

    งั้น อ่ะนี้ผมตักช๊อคเค้กให้

     


     

    ไม่

     


     

    อะไรก็ไม่ๆๆๆ แล้วจะให้ผมป้อนอะไร!” ไม่ไหวแล้วนะ เจ้าคนเรื่องมาก

     


     

    อยากกินนายหมอนี่พูดพร้อมกับเลียปากแล้วส่งยิ้มมาให้ผม

     


     

    อื๊อ..!”  มะ มันน่าอายที่จะต้องมอง คือว่าไงดีละ อยากกินผมงั้นเหรอ อ๊ากกกก ผมคิด่าตอนนี้หน้าผมคงต้องแดงมากแน่ๆ โฮกกกกก ทำไงดีๆๆ ฮืออ ผมไปต่อไม่ถูกแล้วนะ

     


     

    หึ ฉันบอกว่า อยาก-กิน-นาย-จัง ไม่ต้องเน้นไม้องย้ำ ผมเขิน!!!

     


     

    เอ่อ..ผมว่าเรารีบๆกินกันเถอะฮะมันแกล้งผม ไอ้ราชาปีศาจนิสัยไม่ดี ผมเลยเอาแต่ก้มหน้าจิ้มเค้กเข้าปาก

     



     

    หึหึหึ

     


     

    _________________________________________________________________________________________________


    ร่างบางไม่มีทางรู้เลยในขณะที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาจิ้มเค้กเข้าปากไปด้วยความเขินอาย เขาไม่รู้ตัวเลยว่าถูกสายตาบางสายตาแทะโลมอยู่ ไม่รู้เลยว่า ฝ่ายตรงข้ามรู้สึกยังไงที่ต้องมาเห็นปฏิกิริยาน่ารักๆของร่างบาง ตั้งแต่ตอนที่อยู่บ้านแล้วเค้าคิดไม่ผิดจริงๆที่จะเลือกร่างบางนี้มาเป็น ตัวจริง
     

    _________________________________________________________________________________________________

     

    [Hikung]




     

    กระอ่อมกระแอ่ม ผมฮิคุงเพื่อนของยูอิจิซังครับ ผมเป็นห่วงยูอิจิจัง ตั้งแต่วันที่ไปกินนมปั่นกันโดยมีรุ่นพี่นิไคโดไปด้วยแหง่ล่ะผมคงจะไม่เป็นห่วงมากขนานนี้ถ้ารุ่นพี่คนนั่นไม่ใช่ นิไคโดใครๆก็รู้ว่ารุ่นพี่นะเป็นคนที่ชอบฟันแล้วทิ้งไม่เคยจริงจังกับใครแถมยังเป็นลูกเป็นหลาน
    ของแก๊ง ไคโตะ ผู้มีอิทธิพล อีกด้วย เป็นพวกที่อยากได้อะไรแล้วต้องได้ ผมละเป็นยูอิจิจริงๆเลย ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ


    วันนี้วันอาทิตย์ครับ สบายๆชิวๆ ผมเป็นนักข่าวของมหาลัย ผมชอบถ่ายภาพกับเขียนข่าวนะ มันเป็นงานที่ผมมีความสุขมาก ออ ลืมบอกผมอยู่ปี2แล้วนะครับ ฮ่าๆ ถึงหน้าจะเหมือนเด็กปีหนึ่งก็เถอะเนอะ >__<’


    ฮ่าๆ วันนี้ผมมาถ่ายภาพวิวครับ อยู่แถวๆสวนสาธารณะ ก็ถ่ายนก ถ่ายสระน้ำ ถ่ายผู้คน ถ่ายนู่นนี้นั่น

     

     

     รุ่นพี่ ผมหันไปตามเสียงเรียกและไม่ลืมที่จะหันกล้องไปถ่ายภาพเพื่อนร่วมโลกแช่ะนึง 55

     


     

    อ่ะ !!” ผมจะลบภาพตะกี้ทิ้ง! อย่าถามครับว่าผมมาเจอใคร ... คาร์ล โคโตยะ รุ่นน้องปีหนึ่ง

     


     

    มีอะไรเหรอ โคโตยะ?

     


     

    ผมบอกให้พี่เรียกชื่อผมแทนนามสกุลจำไม่ได้รึไง?

     


     

    เราไม่ได้สนิทกันถึงขนานจะเรียกชื่อ

     


     

    อ้ออ จะบอกผมว่าเรายังสนิทกันไม่พอ? แล้วเรื่องวันนั่นล่ะ สนิทพอมั้ยครับรุ่นพี่ฮิจัง

     


     

    อย่ามาเรียกฉันว่าฮิจังนะ!”

     


     

    ทำไมจะเรียกไม่ได้ละครับ ฮิจังของผม’” ผมเกลียดไอ้เด็กนี้ วันนั่นเพราะมันบังคับผมต่างหาก!!

     


     

    ฉันกลับละผมพูดพร้อมกับเดินหนีออกมา

     


     

    เสียดายจังนะครับ เมื่อไหร่รุ่นพี่จะรับรักผมสักที”  คาร์ลพูดเบาๆแต่จงใจให้ผมได้ยิน

     
     

     

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    ฉันไม่มีทางรับรักนายแน่นอน ไม่มีวัน!

     

    _________________________________________________________________________________________________

     

    :: ไรเตอร์ ::

    ยังไงก็เม้น ติชมให้ด้วยนะเจ๊าะแจ๊ะ  จะได้นำไปปรับปรุบแล้วก็พัฒนาให้ดีขึ้น แง่มๆ

    ไรเตอร์เป็นคนกวนส้น ต้องเข้าใจภาษาของไรหน่อยนะ คุคุ ยังไงก็ขอบคุณที่ แว๊บๆ มาอ่านมาเม้นมาโหวดคร๊าบ

    แล้วเจอกันตอนต่อไป จุ๊บปริๆ J

    :)  Shalunla
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×