ตอนที่ 15 : นายกุหลาบขาว
]
[บันทึกพิเศษของ ทักษกร]
ฮัลโหล...หนื่งใช่ไหมลูก
ครับ คุณป้าโทรหาผมมีอะไรรึเปล่าครับ
ป้ามีเรื่องอยากรบกวนเราหน่อย
อะไรเหรอครับ
วันนี้น้อฟ้าเขาไม่ค่อยสบาย ป้าจะฝากเราดูแลหน่อย
อืม.... ได้ครับ
และนี่....ก็เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้ผมต้องมาโรงเรียนเช้ากว่าปกติ ส่วนอีกข้อหนึ่งคือผมอยากออกกำลังกายในตนเช้าที่สนามหญ้าส่วนกลางของโรงเรียน แต่ผมขอโฟกัสเรื่องอาการป่วยของน้องเขาก่อนไม่ใช่เพราะเป็นห่วงหรอก แตมันเป็นเพราะผมถูกวานล้อมให้มาดูแลน้องเขาต่างหาก ถ้าผมตั้งใจดูแลแค่ไหน น้องเขาก็จะค่อยหลบหน้าและปฏิเสธความช่วยเหลือจากผมอยู่
มาถึงที่นี้แต่เช้าโรงเรียนเงียบกริบ เอาล่ะ..... ไหนๆตอนนี้ก็มีผมอยู่คนเดียวรีบเอากระเป๋าไปเก็บก่อนเถอะ แล้วค่อยเอาของที่เตรียมมาไปวางไว้ที่ตู้ของฟ้าเหมือนทุกวัน คุณป้าบอกมาว่าน้องไม่สบายเลยเตรียมของพวกนี้มา มีทั้งวิตามินและอาหารเสรมหวังว่าจะช่วยได้ แต่ตอนนี้ผมสังเกตเห็นได้ว่ามีคนเดินมาตรงที่ผมยื่นอยู่ งั้น..... ตอนนี้ขอหลบไปทำอย่างอื่นก่อนดีกว่าใครมาเห็นเข้าความลับแตกหมด ประตูโรงเรียนเปิดกว้างขึ้นพวกเพื่อนก็เริ่มมากันมาขึ้นทางไม่ค่อยสะดวกล่ะสิ
มาเช้านะมึง (ไอ้วิทย์ทักทันที ที่มาถึง)
เออ....
คนเริ่มมากันแล้วรีบลงไป รีบไปเข้าเวรต๊อกบัตรเถอะ
เราสองคนรีบลงไปทำหน้าที่สายมาแล้ว (ในความคิดผมอะนะ)ทั้งๆไอ้วิทย์บอกว่าไม่สายแต่ก็ชังบังเอิญ ได้มาเจอกับเป้าหมายที่ที่ผมตั้งไว้คือน้องฟ้าเดินผ่านเข้าประตู ของโรงเรียนเข้ามาพอดีผมเธอดูหน้าตาไม่ค่อยสดชื่นเท่าไหร่เลย เห็นแบบผมก็เริ่มมีความกังวล พอเห็นอย่างนั้นวิทย์มันก็รีบวิ่งเข้าไปทักสาวๆที่ยืนรอต่อบัตรโดยที่ลากผมเดินเข้าไปด้วย ในใจผมก็คิดอยู่ ว่าสิ่งที่มึงทำอยู่เนี้ยเคยถามกูทักคำไหม.....
แต่ก็ตัวผมเองก็ไม่เคยจะปฏิเสธที่เขาทำได้เลยสักครั้ง โดยตอนนี้มีคนที่สนิทยืนอยู่ด้วยแต่ไม่รู้ว่าผู้หญิงที่ชือ ฟ้า เขาจะสนิทกับผมเคยที่ผมเป็นรึเปล่าก็ไม่รู้ ตอนนี้เธออ่จะเกรียดผมไปแล้วก็ได้
สวัสดีตอนเช้าสาวๆ
ค่ะ....
ต่อแถวต่อบัตรใช่ไหม ให้พี่ช่วยไหม
ช่วยได้ก็ดี....
งั้น...เราสองคนยีนรออยู่นี่นะเอาบัตรเรามาพวกพี่ จะเอไปทำให้
ขอบคุณค่ะ
ได้อย่านั้นเราสองคนก็รับมือเอาบัตรนักเรียนจากมือสองสาว ไอ้วิทยรับจากมทอน้องพรีมส่วนน้องฟ้าบัตรนั้นก็ต้องผ่านมือผมอยู่แล้ว แต่เหมือนเธอจะไม่เต็มใจเท่าไหร่นักหน้าบูดไม่รับแขกขนาดนี้ บอกสองสาวไว้ว่าให้ยืนรอที่ประตูหน้าห้อง กรรมการนักเรียน เพื่อรอที่จะรับบัตรนักเรียนคืน
แต่ที่ไหนได้พวกผมเดินกลับมาจากฝนห้อง มีความหวังว่าสองสาที่ยื่นรอพวกเราอยู่แต่ที่ไหนได้ ทั้งสองสาวเดินหายไม่ไหนแล้วก็ไม่ได้มีใครรู้เลย เพราะจุดตรงนี้มันมีแต่ความว่าเปล่าสาวๆคงหนี้กันไปทำความสะอาดกันหมดแล้ว เพราะโรงเรียนเรามี ณ โยบายที่ให้นักเรียนทุกคนช่วยกันทำความสะอาดก่อน ที่นักเรียนทุกคนจะมาเข้าแถวรวมกันในยามเช้าเพื่อเคารพธงชาติและทำกิจกรรมหน้าเสาธงอีกนิดหน่อย หลังจากนั้นก็เรียนกันแบบยาวๆไป
12.00น.
ในที่สุดก็เรียนมาจนถึงเที่ยงวัน ได้เวลาพักทานข้าวเที่ยงสักทีผมนัดกับไอ้วิทย์ว่าจะไปทานข้าวพร้อมกันและไปอาการของคนป่วยสักหน่อยก็ดี แต่ที่ไหนได้เพื่อนที่ชมรมดนตรีเดินมาบอกว่าต้องไปซ้อม ดนตรีหลังจากกินข้าวเสร็จที่ไหนได้ชีวิตตอนเที่ยงวันจะต้อง พึ่งชีวิตอยู่กับข้าวกล่องอีกตามเคยแค่ตัวผมน่ะไม่เป็น จะเป็นห่วงก็แต่คนตัวเล็กของผม นี่สิจะเป็นอะไรรึเปล่ายิ่งป่วยๆอยู่ เมือเช้ามาโรงเรียนก็หน้าแดงกล้ำเป็นลูกแอปเปิ้ล พูดยังไม่ทันขาดมีคนโทรมาพอดี
ฮัลโหล...ว่าไงมีอะไร
โห....เสียงลื้นเลยนะ แต่ถ้าแกได้ยินไอ้ยจนสิ่งที่ฉันกำลังจะบอกมึงจะพูดไม่ออก ((ไอ้วิทยเปิดหัวมาแบบนี้เริ่มใจเสียแล้วนะ)
ทำไมว่ะ-....... เกิดอะไรขึ้น!!!
ก็.....ดอนนี้เกิดเรื่องแล้ว แฟนในนามมึงอะเป็นลมกลางโรงอาหารนะ
ห๊ะ!!!!! (เมื่อผมได้ยินอย่างนั้น ก็นิ่งไปพักหนึ่ง ตั้งสติได้ก็รีบไปหาคนตัวเล็กทัน)
พอรู้ก็วิ่งไปที่ห้องพยาบาลตามคำบอกเล่าสุดท้ายก่อนวางสาย เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้ยังไงกันมันเกิดเรื่องตอนผมอยู่ห่าจากตัวน้องเขาพอดี นี่.....เรื่องบ้าอะไรกัน
เป็นไงบ้าง...!!!
มาช้านะมึง
เออ....โทษทีวะ แล้วสรุปฟ้าเขาเป็นไงบ้างล่ะ
อืม...มาถึงก็ถามหาคู่เลยนะ
เออ...จะตอบดีๆรึว่าให้ฉันใช้กำลัง
โอ้ยๆ.... ใจเย็นก็อาจารย์บอกว่าน้องเขาพักผ่อนน้อยกับ ทานข้าวไม่ตรงเวลาอะเลยเป็นลม ต้องมาพึ่งหมอแบบนี้น่ะ
เออ...ทำไมต้องเป็นแบบนี้นะ
มึงจะไปเยี่ยมหน่อยก็ได้นะ พอดีกูให้น้องพรีมไปบอกอาจารย์ให้แล้ว กะว่าจะพาน้องเขากลักบ้านพักผ่อนหน่อย
ไม่พูดพำทำเพลงเดินเข้าไปหาคนที่นอนบนเตียงพัก ผมละไม่เข้าใจที่น้องเขาทำแบบนี้เลยเธอไม่เคยคิดบ้างเลยคนที่ค่อยเป็นห่วงเธอ จะรู้สึกยังถ้าต้องมาเห็นเธอในสภาพนี้ในสถานะนี้ในตอนนี้ผมก็ทำได้แค่ ค่อยดูแลเธอห่างๆอย่างห่วงๆอยู่แบบนี้ ไม่รู้ว่าความจริงที่ปิดบังไว้มันจะถูกเปิดเผยเมือไหร่ก็ไม่รู้ไม่รอช้าผมหยิบโทรศัพท์มาต่อสายถึง คุณป้าเพื่อค่อยถามข้อมูลที่เกี่ยวกับน้องฟ้าอย่างละเอียด
ป้าครับพอจะมีเวลาว่างคุยกับผมไหมครับ.....
จ้า เสียงแบบนี้มีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่า?
( แบบนี้จะตอบกลับยังไงล่ะ ถ้าเราบอกไปตรงๆมีหวังมีบ้านแตกแน่...)
คือ... ผมจะถามว่าน้องเขามีอาการแพ้ยาอะไรรึเปล่าครับ
ทำไมเหรอ
ตอนนี้น้องเขา หน้าแดงมากเลยครับผมจะหายวให้น้องเลยโทรมาถามให้แน่ใจ
ว้าย!!! จริงเหรอทำไงดีล่ะ ตอนนี้ป้าอยู่ต่างจังหวัดด้วยสิ เอาอย่างนี้น้องแพ้พวกยาสมุนไพรนะ
อ้อ.... ขอบคุณครับ
ยังไงฝากน้องด้วยนะ
ครับ....
วางสายแล้วก็คิดอยู่ในใจพร้อมกลับไปมองหน้าที่หลับใหลอย่างคิดไม่ตก ไอ้วิทย์ก็เดินมาแตะไหล่ให้เราเดินออกไม่ก่อนที่จะมีคนผ่านมาเห็น ผมตกลงกับมันว่าก่อนที่จะพาน้องกลับบ้านผมต้องหาของมาให้น้องฟ้าให้ได้ก่อนที่ใครจะมาเห็น
[จบบันทึกพิเศษของ ทักษกร]
ภายในห้อง พยาบาล
นั้นใช่..... พี่หนึ่งไหมอะ
อืม
แล้วเขามาทำไมอะ
........ ช่างเถอะ เพื่อนเราตื่นแล้วเนี่ย
สลบไม่นานเท่าไหร่เนี้ยสิ่งแรกที่เห็นคือเพดานสีขาวของห้องกว้างๆ แล้วมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงล่ะใครมาช่วยฉันตอนนั้นเท่าที่จำได้ ก็..... ฉันกำลังจะเอาจานที่กินเสร็จไปเก็บหลังจากนั้นฉันก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย รู้ตัวอีกทีตัวฉันก็มาตื่นอยู่เตียงนี้แล้วระหว่างนั้นมันเกิดอะไรขึ้น....
ฟ้าแกตื่นแล้ว...
โอ้ย....ปวดหัว มันเกิดอะไรขึ้น
ก็ แกเป็นลมที่โรงอาหารพี่วิทย์กับฉันเลยพาแกมาที่นี่ ครูเขาบอบว่าพักผ่อนน้อยฉันเลยว่าถ้าแกตื่นจะพากับบ้าน
แล้วเรื่องเรียนล่ะ...
เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงฉันเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว กลับไปบ้านเถอะถ้าเรียนเสร็จจะส่งข้อมูลให้ ไม่ต้องสงสียแล้วไปเถอะ
ยั้ยพรีมดันร่างที่ไม่สมประกอบให้ไปเก็บของส่วนตัวของนางเองรีบวิ่งไปเรียนต่อ นางบอกว่าจะให้พี่วิทย์ขับรถไปส่งเราแทน แหม.... คิดไปคิดมาสองคนนี้เวลาที่จะทำเรื่องแบบนี้มีความสามัคคีกันดีจริงๆที่เรื่องอื่นล่ะเอาใกล้กันที่ไหร่สภาพเหมือนจะตีกันตาย
จัดการเก็บของในส่วนห้องเรียนเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ก็เหลือแค่เดินหน้าเก็บในตู้ล็อกเกอร์เปิดตู้มาก็เจอของใครก็ไม่รู้ใครเอามาให้กันนะอยากรู้จริง ยังไงก็เอาใส่กระเป๋าก่อนละกันรีบไปเดี่ยวคนที่จะไปส่งบ้านรอนาน
ก่อนหน้า....30นาที
จากที่ผมได้คุยกับแม่ของฟ้าเรื่องการแพ้ยาของน้องแล้วก็วางสายไป มองดูเวลามีเหลืออยู่นิดหน่อยมันน่าจะทันในการเตรียมของ ยา วิตามินเสริมต่างๆได้ทันก่อนใครจะมาเห็นเข้า ใช้เวลาไม่นานผมก็ค้นหาของที่ต้องการจนครบแล้วเอาไปเก็บที่ตู้ของน้องเขา เลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวาเพื่อป้องกันมีบุคคลอื่นแอบมอง แต่สุดท้ายก็ไม่น่ารอดมีคนเห็นจนได้
พี่หนึ่งทำแบบนั้นมานานเท่าไหร่แล้ว...
มันก็นานพอที่จะม ชื่อ นาย กุหลาบขาว
แสดงว่าพี่ก็เป็น......
เอาล่ะๆ พี่ว่าเราไปคุยกันที่อื่นเถอะ เดี๋ยวมาเห็นเข้า
ไอ้วิทย์กลัวว่าจะมีใครมาเห็นเข้ามันเลยชวนเราทั้งหมดมานั่งเล่าเรื่องสาวความกันที่ ร้านกาแฟเล็กๆที่ไม่ได้ตั้งอยู่ห่างจากโรงเรียนเท่าไหร่นักพอเข้ามาในร้านมองหาพื้นที ที่มีความสงบก่อนเลยเพื่ต้องการความเป็นส่วนตัว ไม่ต้องถามว่าใครเลือกนอกผู้หญิงคนเดียวในกลุ่ม ว้าว.... อารมณ์หญิงมาแบบนี้ผมเองเริ่มกลัวแล้วสิ
ต่อเลยล่ะกันนะคะ
อืม.....
ทำไมพี่ถึงทำแบบนี้คะ
พี่อยากดูแลเขา
มันจะจริงเหรอ.....ขนาดงานวันนั้นเพื่อนหนูส่งเค้กให้พี่ พี่เองยังไม่สนใจเลยและหลัง(จากวันนั้นเขาพยายามหลบหน้าพี่มาตลอด พี่เองก็น่าจะรู้สึก
ใช่พี่รู้สึก ทำไมพี่จะไม่รู้สึกถึงคู่หมั่นตัวเองล่ะ
อะไรนะ!!!(พรีมนิ่งไปพักหนึ่งแล้งมีไอ้วิทย์ช่วยอธิบาย)
ใช่....เราฟังไม่ผิดหรอก สองคนเป็นแฟนกัน
ทำไมพี่ไม่บอกฟ้าไปตรงๆเลยละ
ก็ดูเพื่อนน้องสิ ดูเหมือนเต็มใจให้พี่ดูแลมากเลยหน้ายังไม่อยากมองเลย ก็ขออยู่ห่างๆแบบนี้ดีกว่า
อืม.... ถ้าหนูช่วยพี่อีกแรงดีไหม
ช่วยได้นะแต่พี่จะขอเราว่าห้ามบอก ฟ้านะว่ากุหลาบขาวเป็นใคร
ได้เลย....มีอะไรให้ช่วยขอให้บอก อิอิ
ตกลงกันเสร็จเรียบร้อยสุดท้าเราก็ได้ตัวช่วยเพิ่มมาอีกหนึ่งคน ก่อนจะแยกย้ายสลายไปคนละทิศละทางทุกคนก็จัดการกับเครื่องดื่มที่ตัวเองสั่งมามาให้เกรียง แล้วกับไปทำหน้าที่ของตัวเอง
∞©∞©∞©∞©∞
บ้านของ เด็กหญิงฟ้า
ใอ้ย...!!! ปวหัวจัง
หลังจากกลับมาจากโรงเรียนตั้งแต่บ่ายกลับมาถึงบ้านก็ไม่สนอะไรเลย วางของทุกอย่างที่ติดมือมาแต่กระทั้งกระเป๋าหนังเองก็ตาม ก็จัดการปล่อยวางไว้ที่กลางบ้านส่วนตัวฉันเหรอ วิ่งตรงไปที่ห้องนอนทีนทีตัวถึงเตียงก็หลับสนิบความคิดอยู่ในนิทรา ยาวมาจนถึงตอนเย็นนี้แหละ
หลับไปนานเท่าไหร่กันนะ
หลับไปนานมากตื่นมาอีกที่ก็เย็นแล้วมองไปที่หน้าต่างฟ้าเหลืองเลย อยู่ๆมีเสียงโทรศัพท์ส่งผ่านระบบข้อความมายกขึ้นมาดูก็เป็นยั้ยพรีมที่ส่งข้อมูลการเรียน ของวันนี้มาให้หมดทุกคาบ ว่าไปเริ่มหิวแล้วสิไม่ได้กินอะไรจนอิ่ม ตั้งแต่บ่ายตอนนั้นก็กินนิดเดียวเอง ลงไปหาอะไรกินดีกว่าระหว่างเดินไปชั้นล่างมองหาสมาชิกในบ้านไปด้วย แต่มันดูเหมือนว่าตอนนี้ในบ้านจะมีฉันอยู่คนเดียวในบ้าน เออ...ลืม ลืมไปว่าวันนี้พ่อแม่บอกตั้งแต่เช้าว่าไปทำงานต่างจังหวัดนี่น่าจะกลับก็พรุ่งนี้บ่ายเวลานี้ก็พึ่งตัวเองก่อนละกันนอกไปหาอะไรกินดีกว่า....
ก่อนออกบ้านก็คิดที่จะจะเก็บของที่วางกองกลางบ้านก่อนแต่ชั่งเถอะ.... เวลานี้ความหิวมาก่อนของกินต้องมาออกไปก่อนแล้วค่อยมาเคลียร์ซื้อมากินที่บ้าก็ได้
∞©∞©∞©∞©∞©∞
เดินไปกลับปากซอยทำไมนานอย่างนี้เนี้ยหิวก็หิวเดินไป คุ้มไหมว่ะเนี้ย.....ลากร่างตัวเองไปถึงหน้าปากซอยเพื่อไปซื้อข้าวถุงเดียวแม่นะ แม่รู้ตัวว่าจะไปไม่ซื้อของติดตู้เย็นเลย
ถึงบ้านสักที่ไงต่อดี กินข้าวไปพร้อมเก็บขอในกระเป๋าล่ะกันอยากรู้เหมือนกันว่าของในกระเป๋ามีอะไรบ้าง ด้วยเฉพาะของที่เก็บมาจากตู้ล๊อกเกอร์ ครั้งนี้จะมีอะไรเปิดกระเป๋ามาดูกัน สิ่งแรกที่เห็นมันเป็นซองจดหมาย ทั้งขนาดเล็กและใหญ่ กระปุกวิตามินอีกสองสามชนิด เอ๊ะ!! จะเยอะไปไหมเอกสารก็เป็นวิชาที่ตัวฉันเองต้องเรียนอยู่ครบถ้วนทุกวิชา แนบจดหมามาต่างหาก
สวสดีสาวน้อย...ช่วงนี้ใกล้สอบแล้วรักษาสุขภาพด้วยนะเป็นห่วง
จาก.... กุหลาบฃาว
ส่งมาแบบนี้หมายความว่ายังไงกัน แ(ต่ก็ขอบคุณความปรารถนาดีนี้มากเลยนะคุณชาย นิรนาม......
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
