ตอนที่ 16 : ตา ต่อ ตา
(cr.https://pantip.com/topic/37348841)
เช้าวันใหม่วงจรชีวิตแบบเดิมๆตื่นเช้าออกบ้านไปเรียนที่มหาลัย เรียนเสร็จตอนบ่ายก็พาร่าตัวเองไปเช็กดูร้านอีก วันนี้น้องที่ทำงานที่ร้านโทรมารายงานผ่านสายตั้งแต่ตอนพักเบรกชั่วโมงเรียนว่า ของที่ร้านขาดช่วยซื้อมาเพิ่มหน่อยใครโทรมาบอกน่ะเหรอ คือพี่แก้มผู้จัดการร้านอีกคนที่พ่อส่งมาช่วยอีกแรงแต่ก็ช่วยได้มากเลย ส่วนเรื่องการโกงนั้นไม่มีปัญหา เพราะเราเคยรู้จักกันมาแต่เด็กแม้ว่าเราสองจะมีอายุห่างกันไม่กี่ปีคุยกันได้เหมือนเพื่อน ปรึกษากันได้ทุกเรื่องไม่มีปิดฉะนั้นไว้ใจได้ นี่....ก็เรียนเสร็จแล้วหน้าที่ต่อไปก็เป็นเจ้าของร้านที่ดี คือการซื้อของเข้าร้านของตัวเอง
ฮัลโหล....ที่รัก (มันจะมีใครโทรเข้ามาอีกล่ะ นอกจากเจ้าทีของฉันเองเฮ้ย!!ไม่น่าใช่)
อืม.... ใครเป็นแฟนนายไม่ทราบ
ก็ คนในสายนี่ไง
เออ...เอาเถอะ มีอะไรจะพูดว่ามา
โห!! ใจร้อนจังนะ จะถามว่าเย็นนี้ว่างไหมเดี๋ยวผมไปรับที่ร้าน
ไม่ต้องหรอก วันนี้กะว่าจะทำบัญชีต่ออีกอย่างฉันเอารถทาเอง ไม่ต้องมารับหรอก
เอาอย่างนั้นเหรอ
อืม...ไม่ต้องห่วงนะดูแลตัวเองได้
พูดจบก็วางสายไปดื้อๆเลยอีตาบ้านี่โทรมาต้องการอะไรกันแน่ๆ จะโทรมาแค่จะกวนประสาทฉันรึไงกัน มาแป็บๆก็จากไปอะไรของเขาแต่เอ๋... วันนี้มาแปลกมาแล้วก็จากไปมีรางสังหรณ์แปลกๆ เอาเถอะไปซื้อของต่อละกันใครจะสนใจคนอย่างนั้นกันเหล่า.....
เดินไปเรื่อยๆฉันเริ่มรู้สึกว่ามีใครเดินตามหลังฉันมา หวังว่าคงไม่ใช่อืตาหมีหนึ่งบ้านั้นหรอกนะ เจอหน้าที่ไหร่มีปากเสียงกันทุกทีนอกจากเรื่องงาน ถึงตอนนี้ก็ยังเดินตามไม่เลิกใครกันนะ เริ่มกลัวแล้วนะ ถ้ายังตามไม่เลิกแบบนี้ฉันเองก็เตรียมที่จะวิ่งแล้วนะทันใดนั้นมีคนมาแตะไหล่ฉันกระทันหั่น
เดี๋ยว!!
......!!!
ไหนบอกว่าทำบัญชีที่ร้านไง?
เฮ้อ....นายเองเหรอ?
หืม....ทำไมเหรอคิดว่าผมเป็นใครกัน?
ไม่มีอะไรหรอก แค่วันนี้ฉันเหมือนถูกเดินตามทั้งวันน่ะ
ห๊ะ.....
(แล้วฉันจะเล่าให้เขาฟังทำไมล่ะเนี้ย โอ้ย!!!)
เขายื่นนิ่งคิดอะไรคนเดียวสักพักก็เปลี่ยนอารมณ์มาเป็นคนกวนประสาทคนเดิม แบบเมือกี่ก็ดีอยู่แล้วไม่รอช้าเขาจับมือและลากตัว เราไปในแผนกของเสื้อผ้าชายเดินไปไม่รอเลยไม่เกรงใจขาฉันเลยเดินตามไม่ทันแล้ว แต่นี่ก็จับมือไม่ปล่อยเลย ไม่นานเราสองคนก็เดินตรงมาจนถึงร้านเสื้อผ้าที่เขาเองต้องการจะซื้อ เดินเข้าร้านอย่าหมันใจ
ยินดีต้อนรับนะคะคุณผู้ชาย
คุณผู้ชายเหรอ.... ระหว่างคนขายกับลูกค้าดูสนิทกันจังสงสียเขามาบ่อยมั้งนะ ร้านนี้น่ะดูเหมือนกับว่าจะค่อยดูแลคนอย่างเขาเป็นพิเศษกว่าคนอื่น หรือรู้สึกไปเองเขาคุยกับพนักงานขาบอยู่สักพักก็เดินกลับมาตรงที่ฉันนั่งรออยู่ มองไปรอบๆตัวร้านและการตกแต่งภายในร้านออกแนว เรียบหรู ดูดี จะว่าไปร้านนี้มันก็เหมาะกับบุคลิกอย่าอย่าง พี่หนึ่งเหมือนกันนะ ร้านนี้มีเครื่องแต่งกายของผู้ชายแบบครบชุดทั้งช่วงบน ช่วงล่าง รองเท้าและเครื่องประดับอยู่ครบในร้านเดียว
นั่งรอผมตรงนี้ก่อนนะ
อืม....(เขาจะเลือกเสื้อแบบไหนกันนะ)
ปล่อยให้นั่งรอโซฟาข้างห้องลองเสื้อประมาณ ห้านาที เขาก็เดินมายืนรออยู่ตรงหน้าฉันพอดีพร้อมถือเสื้อในมือข้างละตัว แล้วบอกว่า....
คุณว่าตัวไหนเหมาะกับผม?
จะถามฉันทำไม เสื้อคุณใส่ก็เลือกเองสิ
ไม่เอาล่ะ ผมอยากให้คุณเลือกให้ เพราะตัวหนึ่งผมใส่เองส่วนอึกตัวผมซื้อให้คุณ
ไม่เป็นไร....เกรงใจ
ไม่เป็นไร ผมเต็มใจมากด้วยไปลองกันเลยดีกว่า
เผด็จการอยากลองไม่ลองคนเดียวลากฉันมาทำด้วย ดูสีหน้าเต็มใจมากเลยนะฉันส่งเขาไปในห้องลองก่อนส่วนฉันเหรอตอนนี้ก็มีหน้าที่หน้าที่นั่งรออยู่หน้าห้องลองนี่แหละ ทำไมต้องมารอด้วยเนี้ยความจริงจะกลับเลยก็ได้แต่ทำไม ร่างกายมันไม่ตอบสนองความคิดเลย ไม่นานเกินรอเขาก็เดินออกจากห้องลองพร้อมใส่เสื้อตัวที่ต้องการจะโชว์
เป็นไงบ้างคุณ.....
สบายดี
ผมหมายถึงเสื้อผมเนี้ย มันเป็นไงบ้างหรืออย่างอื่นดีล่ะ
เออ... ก็ดี คนลามก.....
ถามอย่างเดียวก็ได้ไหมทำไมต้องมองต่ำ โอ้ย....สัญชาตญาณความเป็นชายเป็นแบบนี้ทุกคน ทลึง่ ลามก ดูสายตาที่มองมาสิ ไม่น่าไว้ใจอย่างแรงจะอยู่กันรอดไหมล่ะถามใจดู กับการต้องได้เจอสายตาแบนี้ทุกวนตัวฉันนี่สิ แค่คิด....ก็เหนื่อยใจ แถมตอนนี้ตอนนี้เขาเอาหน้ามาใกล้หน้าฉันอีกไม่คิดว่าฉันจะเขินเขาบ้างหรือไงกัน
คนเสื้อเบี้ยวน่ะ
ทำให้หน่อยสิ พี่มองไม่เห็น
ฉันไม่พูดอะไรให้มากความทำๆให้ไปซะ จะไม่ได้มากเรื่องตอนนี้ยังไม่เลิกมองหน้าฉันอีกเขาจ้องตานาน นานจนคนในร้านแถวนั้นกำลังมองคู่เราเป็นตาเดียวและทักว่า
เหมาะกันจังนะคะ
เออ...../ ขอบคุณครับ (ตอบแล้วยิ้มให้อีก ตายเลย)
มีไซร์สที่เท่ากับผู้หญิงคนนี้ไหมครับ
มีคะ รอสักครู่นะคะ
(เขาจะสั่งมาทำไมกัน)
พี่จะซื้อเสื้ออีกตัว ให้เหมือนกันกลายเป็นเสื้อของเรา
……
นี่เขาต้องการอะไรเลือกเสื้อที่ตัวเองต้องการเสร็จก็ละลายทรัพย์ ของตัวเองเสร็จก็ทำการลากตัวฉันไปที่อื่นต่อ นี่ฉันไม่ใช่สิ่งของ ของนายนะลากไปลากมาเป็นคนไร่วิณญาณ พาไปจนหน่ำใจสุดท้ายก็กลับบ้าน
[.......]
รูปทั้งหมดของวันนี้ครับ....
ขอบใจ ออกไปได้ล่ะ
มารคอหอยแกไม่มีวันที่จะได้ตัว หนึ่งไปหรอกฝันไปเถอะของฉันมันก็คือของ ของฉัน!!!
@@--------@@
[บันทึกพิเศษของ ทักษกร]
วันนี้ผมทำงานที่โรงพยาบาลแต่เช้าทั้งงานเอกสาร และงานตรวจคนไข้ งานประชุมบร์ดต่างๆตรวจงานให้ครบทุกด้านก็เหนื่อยเหมือนกันนะ วันนี้ตั้งใจจะเลิกงานก่อนเวลารีบโทรหาน้องเหมี่ยวตัวแสบก่อนว่ามีเวลาว่างมากพอไปพร้อมกันรึเปล่า
ฮัลโหล....ที่รัก
อืม.... ใครเป็นแฟนนายไม่ทราบ(ปากจัด...สมแล้ว)
(บอกว่าทำบัญชีที่ร้านแต่ก็มาเดินเล่นที่ห้างดูดี อย่าคิดว่าไม่รู้ไหนๆก็มาล่ะพาไปช่วยเลือกเสื้อให้ซะหน่อยอยากได้เสื้อใหม่ อยู่พอดี) เดินตามหลังน้องระหว่างว่างสายพอดี เข้าไปทักเลยดีกว่าดูสิ...เมือเธอเห็นผมเองอยู่ตรงนี้จะทำหน้ายังไงน้า
ไหนบอกว่าทำบัญชีที่ร้านไง?
เฮ้อ....นายเองเหรอ?
คิดว่าใคร....
ฉันรู้สึกว่ามีคนตามหลังมาสิ ที่เสียงเท้าไม่ใช่นายอะ
น้องบอกว่ามีคนสะกดรอยตามอย่างนี้เหรอมันเป็นใครกัน กล้ามากที่จะมาทำร้ายคนรักของฉัน ทางที่ดีตอนนี้พาเธอไปจากตรงนี้ก่อนเดี๋ยวจะเป็นเป็นเป่าสายตา ของคนที่เรามองไม่เห็นไปที่อื่นดีกว่า เดินอย่างเร็วแล้วจับมือฟ้าไปด้วยเพราะกันการหลองทางของน้อง แต่เธอเดินไปก็ดึงมือออกไปเดินเองตลอดเวลา ถามว่าผมยอมไหม.... อย่าหวังเลย ทันที่ทันไดเราสองคนสาวเท้ามาถึงร้านเจ้าประจำจนสำเร็จเข้าไปในร้าน ผมก็จับตัวเธอให้มานั่งที่โซฟากลางร้านส่วนผมก็ไปเดินเลือกเสื้อที่ต้อการ แต่สายตาผมจะมองเธอแทบตลอดเวลาไม่ขาด เลือกเสื้อได้แล้วหาเรื่อแกล้งเธอหน่อย
คุณว่าตัวไหนเหมาะกับผม? (แกล้งหน่อยๆ)
จะถามฉันทำไม เสื้อคุณใส่ก็เลือกเองสิ
ไม่เอาล่ะ ผมอยากให้คุณเลือกให้ เพราะตัวหนึ่งผมใส่เองส่วนอึกตัวผมซื้อให้คุณ
ไม่เป็นไร....เกรงใจ(มีปฏิเสธ)
ระหว่างที่ผมรอทำปกคอเสื้อให้ว่างๆแอบมองนัยน์ตาของเธอไปพลาง มันมองเห็นอะไรบางอย่างที่เธอเคยบอกจากปากแต่สามารถสื่อสารได้ได้ด้วยตา ผมชอบเวลาเธอเขิบมันดูน่ารักมากใบหน้าเธอแดงกล่ำลากยาวถึงใบหู การหลบตาทั้งที่จ้องมองอยู่มันเป็นสายตาที่ไม่ได้มองมานาน
เสร็จแล้วค่ะ
มีไซร์สที่เท่ากับผู้หญิงคนนี้ไหมครับ
มีคะ รอสักครู่นะคะ
พี่จะซื้อเสื้ออีกตัว ให้เหมือนกันกลายเป็นเสื้อของเรา
พนักงานจัดเสื้อให้เสร็ผมก็พาเธอเดินออกจากร้านทันที ตอนแรกผมจะไปส่งที่ร้านแต่ไม่ยอมขอแยกทางกลับคนละทาง เพราเธอบอกว่าขับรถมาเองผมเลยเดินไปส่งเธอที่ลานจอดบอกให้เธอขัยรถออไปก่อน ผมถึงวางใจเดี๋ยวค่อยไปดูอีกที่ตอนเย็นละกันเพื่อความสบายใจ
∞©∞©∞©∞©∞
พอชีวิตของชะนีอย่างฉัน แยกตัวออกจากผู้ชายไดก็ทำการขับรถต่อนี่แหละ...ความเป็นชะนีจุดหมายต่อไปมุ่งตรงไปที่ร้านของเราเองเดินทาง ผ่านทางด่วนแบบเร็วจี้โชคดีเวลานี้ถนนโล่งมากขับรถไม่นานก็ถึงที่หมาย มาถึงก็รับกรรมคือการแบกของหนักเข้าร้านหญิงเกร่งมาก......
สวัสดีค่ะพี่แก้ม ของที่สั่งซื้อเพิ่มให้แล้วนะ
ค่ะ... น้องฟ้ากำลังรออยู่เลยเอาของวางในครัวเลย
เป็นไงบ้างวันนี้?
ขายดีค่ะ ไม่ต้องห่วง
ค่ะ.....5555
ถามไปถามมาเหล่าลูกค้าที่น่ารักต่างพากันเข้าร้านอย่างไม่ขาด และเป็นอย่างที่เรารู้กันสองพี่น้องว่าเวลาต้องทำอะไร แยกย้ายกันทำหน้าที่ของตัวเองหรือหรือบ้าทีก็สลับหน้าที่กันบ้างในวันที่ร้านมันมีความวุ่นวายบังเกิด ทุกคนในร้านนี้สามารถทำได้ทุกหน้าที่
3ช้วโมงผ่าน
สายตามองไปที่หน้าต่างที่เป็นกระจกพบว่า ฟ้ามืดไปเรียบร้อยแล้วบรรดาน้องๆมีช่วยทำงานและลูกค้ากลับกันหมดแล้ว ตอนนี้ภายในร้านเหลือแค่ฉันกับพี่แก้มแต่ดูท่าพี่เขากลับก่อนตัวฉันก็ไม่ได้ขัดอะไร บอกว่ามีธุระที่บ้านของกลับก่อน ทำบัญชีต่อดีกว่าเสร็จได้กลับบ้านสักทีเหนื่อยจะตายแล้ว
เวลาผ่านไปพอควรทำบัญชีก็ผ่านไปเกือบหมด วันนี้น่าจะพอแค่นี้ก่อนตรวจความเรียบร้อยทุกอย่าก่อนกลับและเดินออกนอกร้าน เพื่อขับรถกลับบ้านฉันได้ยินเสียงใครคนหนึ่งอยู่ที่หลังและฉันกำลังจะเปิดประตูรถ เป็นใครกันฉันเองก็รู้สึกว่ามีคนตามแต่เช้าแล้ว ทำยังไงดีคนแปลกหน้าเดินเข้ามาใกล้ตัวเรื่อยสมองประมวลผล รอบตัวไม่มีป้องกันตัวเลย
ถ้ายังไม่อยากตามหยุดนิ่งๆ
แกเป็นใคร
ไม่จำเป็นต้องรู้ รู้แค่ว่าเงียบปากแลเดินตามมาดีๆ
ไม่ไป
ไม่ทันไหร่พวกมันต่อยท้องแล้วลากตัวฉันในหลังร้าน ในใจตอนนี้หวังว่ากล้องวงจรที่ติดหน้าร้านจะจับภาพหน้าพวกมันได้เถอะแรงฉันหายไปหมดสิ่งเดียวที่นึกถึงตอนนี้ขอใครก็ได้ช่วยด้วย
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
