คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Pandora 7
Chapter 7
มหาวิทยาลัยโซล
‘Baekhyun’
วันนี้เป็นวันสวรรค์สรรสร้างสำหรับผมมากครับ หลังจากที่ผมทนกับพฤติกรรมบ้าๆบอๆ
ของไอ้ชานยอลมาตลอด 2 วันเสาร์อาทิตย์ =_____=
คือแบบมันแซวผมทั้งวันเลย ว่าผมไปยั่วมันอย่างนู้นอย่างนี้ หาว่าผมละเมอถึงมันบ้างละ
อะไรบ้างล่ะ T^T ไม่จริงเลยครับ ผมไม่ใช่คนแบบนั้นสักหน่อย !
พอถึงตอนเช้าวันจันทร์ผมก็รีบจ้ำมาโรงเรียนทันที โดยที่ไม่ยอมปลุกมัน -..-
แล้วตอนนี้ผมก็อยู่ที่ห้องเรียนแล้วครับ
“แบคฮยอนนนนน ! คัมเหี่ยๆ ^0^” ไอ้จงอินเรียกผมให้ไปนั่งรวมกับกลุ่มเพื่อน คือ.. ศัพท์มึงโคตรเพี้ยนเลยครับคุณจงอิน - -
“อ้าว ! ไอ้ชานยอลไปไหนอ่ามึง ?” คยองซูถามผม
“อ๋อออ มันตื่นสายน่ะ กูก็เลยรีบมาก่อน.... คือกูปลุกมันแล้วนะ แต่มันแม่ง ! ไม่ยอมตื่น”
“อ่อหรอ ?? ไม่ใช่ว่ามึงไม่ยอมปลุกมันหรอกนะ ทะเลาะอะไรกันหรือป่าว ?”ลู่หานถามขึ้น
จึกเลยครับ แทงใจดำ !
“กูไม่ได้ทะเลาะกันสักหน่อย ก็แค่.... อ่า -///-“
“เกือบได้กัน !?”
“พ่องเด้สาดดดดดด !!!”
“อย่าปิดบังพวกกูเลย พวกกูรู้ว่ามึงโดนเฮียคริสทำอะไรมา มาเล่าให้กูฟังละเอียด ๆดิ๊”
แล้วในช่วงคาบเช้าผมก็นั่งคุยกันเพลินเลยครับ คือผมก็เล่าให้มันฟังเท่าที่ผมจำได้นะ
ไอ้เรื่องหลังจากที่ผมวิ่งหนีเฮียมาผมก็จำไม่ค่อยได้เหมือนกัน =_____=
( เอ๊ะ ! หรือจงใจจำไม่ได้น๊า ? )
“คิกๆ ชานยอลอ่า น่าสงสารจัง เจ็บมากมั้ยคะ ?”
“ก็ไม่ค่อยเจ็บหรอกคร้าบน้องนาอึน ^^ เห็นหน้าน้องพี่ก็หายแล้ว”
เสียงของหญิงชายพูดคุยกันผ่านหลังผมไป ซึ่งชื่อที่ใช้เรียกกันก็ดึงความสนใจของผมให้หันกลับไปมองทันที
ผมลืมไปว่าชานยอลมันมีเจ้าของแล้ว.....
เจ็บแหะ ._______.
“อ่ะ.. เอ่ออออ เป็นอะไรเปล่าแบคฮยอน มึงโอเคป่ะ ?” คยองซูกระซิบถามผม เมื่อผมหันกลับมาหาพวกมันด้วยสีหน้าที่ดูไม่ค่อยดีเท่าไร
“กูจะเป็นไรทำไมล่ะมึง.... ._____.”
“แต่ดูจากสีหน้ามึง มันไม่เหมือนที่มึงพูดเลยว่ะ - - เจ็บสินะ ผัวนอกใจ ?”
“ผัวพ่องสิจงอิน ! มึงนี่ไม่โดนกูด่าสักวันจะตายมั้ยสาดดดดด !!!”
“โอเค กูขอโทษครับน้องแบคฮยอนสุดสวย -0- ว่าแต่มึงไม่รู้สึกอะไรเลยหรอวะ ?”
“.....”
“ตอบพวกกูสิ” เซฮุนเร่งผมหลังจากที่ผมเงียบไป
“กู.......”
..
..
“เจ็บ....”
ที่หอพัก
วันนี้ผมโดดเรียนครึ่งวันครับ ผมรู้สึกว่าเรียนไปก็เท่านั้นเพราะมันไม่เข้าหัวผมเลย
ตอนแรกชานยอลมาก็เดินมานั่งข้างผมแล้วก็ด่าผม ว่าทำไมผมไม่ยอมปลุกมัน
แต่ผมก็ตอบแค่ว่าขอโทษ พอมันชวนคุยผมก็เงียบใส่มัน พอตอนกลางวันผมก็ย้ายไป
กินข้าวกับเพื่อนอีกกลุ่ม
อึดอัดไปอึดอัดมา สุดท้ายผมก็ค้นพบหนทางแห่งการดับทุกข์ นั่นคือที่หอนั่นเอง =___=
ครืด... ครืดดดด
ผมเดินไปดูโทรศัพท์ที่สั่นครืดๆ อยู่บนโต๊ะก่อนจะตกใจแทบหงายหลังเมื่อเบอร์ที่โทรเข้า
คือ... พี่คริส
มึงหน้าด้านสัดเลยครับไอ้เฮี่ยคริส - -
“......”
[ ฮัลโหล ! บะ.. แบคฮยอนอ่า วันนั้นพี่ขะ.. ]
“ไม่ต้องมาขอโทษกูเลยครับไอ้พี่คริส ตอนนี้กูเกลียดมึงมาก ! มึงคือพี่ที่กูเคยเคารพและรักสุดตีน แต่ตอนนี้... ฮึก T^T”
[ แบคฮยอนอ่า พี่ขอโทษจริงๆนะครับ อย่าร้องไห้เลย วันนั้นพี่... เอ่ออออออ ]
“มึงอย่าพูดว่ามึงไม่ได้ตั้งใจ ! คือมึงจงใจชัด ๆ มึงจะข่มขืนกู T^T”
[ ..... ]
“ทำไม.. ทำไมพี่ทำกับผมแบบนี้ ?”
ผมเรียกด้วยสรรพนามที่ดีขึ้น หลังจากที่ผมระงับสติอารมณ์ของตัวเองได้
[ คือพี่.... พี่แอบชอบแบคฮยอนตั้งแต่ที่พี่ยังอยู่ ปี 4 แล้ว พี่ตามจีบแบคฮยอนมาตลอด พยายามทำตัวดีๆ ให้แบคหันมาสนใจพี่บ้าง แต่... ทุกครั้งที่แบคฮยอนอยู่กับชานยอล มันก็ทำให้พี่ได้รู้อะไรบางอย่าง ]
“..........”
[ ทุกครั้งที่แบคอยู่กับชานยอล เรามีรอยยิ้มที่สดใสแต่งแต้มอยู่บนใบหน้าตลอดเวลา
จนกระทั่งวันที่ชานยอลคบกับนาอึน เราก็มีสีหน้าที่ดูทุกข์ใจ ]
“พ่ะ.. พี่คริส พี่รู้ได้ไง ?”
[ พี่สังเกตเราตลอดแหละครับแบค ^^ มาๆ พี่เล่าต่อนะ ,
เราจำได้มั้ยวันนั้นที่พี่ไปรับเรามากินข้าวน่ะ ? วันนั้นพี่แอบมองแบคอยู่ตั้งนาน จนเราหยุดร้องไห้นั่นแหละ ]
ทำไมกูไม่รู้ตัวเลยวะครับ =______=
[ วันนั้นพี่โทรไปถามจงอิน แล้ววานให้จงอินไปถามชานยอลให้ พี่ก็เลยรู้เหตุผลว่าทำไมเราถึงร้องไห้ ตอนนั้นพี่คิดแล้วว่าพี่จะทำยังไง ถึงจะได้ความรักจากแบคฮยอนมาบ้าง แต่พี่คง... ]
“ทำเลวเกินไปหน่อย... ผมต่อให้ครับ”
[ อ่ะ.. เอ่อ ก็ประมาณนั้น =_____= แต่คือพี่ขอโทษจริง ๆแบคฮยอน พี่อยากได้เรา
เอ้ย ! อยากได้หัวใจของเรามาบ้าง สักนิดนึงที่แบ่งมาให้พี่ก็ยังดี ]
“…….”
[ แบคฮยอนให้โอกาสพี่บ้างไม่ได้หรอครับ ? ลองเปิดใจให้อู๋ อี้ฟานคนนี้บ้างได้มั้ย ? ]
“พี่คริส... คือผม..................”
[ ........ ]
“ผมรักชานยอล...”
แอ๊ดดดด
ติ๊ด!
ผมตกใจกับเสียงประตูแล้วกดวางโทรศัพท์ก่อนจะหันไปมองทางด้านหลังแล้วก็พบกับ...
ชานยอล
“ม่ะ.. มึงมาตั้งแต่ตอนไหน ?”
“สักพักได้แล้วล่ะ....”
ใจผมกระตุกทันทีที่ได้ยินมันตอบว่าอย่างนั้น ผมหวังว่าชานยอลคงไม่ได้ยินอะไรที่ผมพูด
“แบคฮยอน” ชานยอลเดินเข้ามาหาผมแล้วจับไหล่ของผมไว้แน่น จนรู้สึกเจ็บ
“.......”
“มึง..... รักกูหรอ ?”
เฮือก ! พระเจ้าไม่ช่วยผมเลย T^T
“แล้วทำไมมึง........”
“ก่ะ.. กู”
“มึงทำไม ?”
“กูก็รักมึงในฐานะเพื่อนคนนึงไง เพื่อนอนุบาลของกู เพื่อนรักของกู ^^”
“........”
“ชะ.. ชานยอล ?”
“แค่นั้นจริงๆ หรอแบคฮยอน ?”
“อืออ่ะดิ ! รึว่ามึงคิดว่ากูรักมึงแบบคนรักล่ะ ? ไม่หรอก กูไม่คิดแบบนั้นหรอกชานยอล
มึงก็มีแฟน แล้วอีกอย่างมึงก็เพื่อนกู คิดแบบนั้นไปกูคงได้เสียเพื่อนกับมึงแน่ๆ ^^”
ทำไมพอผมยิ่งพูด น้ำตาผมก็ยิ่งคลอก็ไม่รู้.. ไม่ได้นะแบคฮยอน
มึงจะให้มันรู้ไม่ได้เด็ดขาด !!
“แต่สำหรับกูแล้วมึง.........”
“................”
“ชั่งเหอะ กูไปก่อนนะ วันนี้ว่าจะไปนอนบ้านนาอึน มึงนอนคนเดียวละกัน”
ชานยอลพูดแล้วขยี้ผมของมันจนยุ่งเหยิงก่อนจะเดินออกไป...
ก็มึงมีนาอึนอยู่แล้ว ให้กูทำยังไงชานยอล ? จะให้กูบอกรักมึงในฐานะอะไรได้วะ ?
‘ Chanyeol ‘
วันนี้ไอ้หมาน้อยของผมมันดูแปลก ๆนะครับ นอกจากจะไม่คุยกับผมแล้ว เหมือนมันยังพยายามหนีหน้าผมยังไงก็ไม่รู้ ผมก็หาวิธีชวนคุยก็แล้ว อะไรก็แล้ว
ผลสุดท้ายก็เป็นเหมือนเดิม แถมตอนกลางวันยังหนีผมไปกินข้าวกับคนอื่นอีก มันน่านักเชียวไอ้หมาน้อย แบบนี้ต้องโดนลงโทษ >.,<
ขึ้นมาเรียนคาบบ่ายผมพยายามมองหามันก็หาไม่เจอ ผมเลยไปถามพวกเพื่อนก็ได้ข้อสรุปว่ามันหนีกลับไปหอแล้ว =____=
เอ๊ะ ! นี่มึงเกลียดขี้หน้ากูขนาดนี้เลยหรอวะ ! กูทำอะไรผิ๊ดดดดด !??
ด้วยความที่ผมห่วงเพื่อนรัก ? ก็เลยโดดเรียนตาม ( นิสัย ) แล้วดันมาได้ยินมันคุยโทรศัพท์ในห้องเลยแอบฟังด้วยความสงสัย
“พี่คริส... คือผม..................”
นี่มันยังกล้าคุยกับพี่เขาอีกหรอวะ เป็นกูกูตั๊นหน้าแหกไปละ -____-
“......”
"ผมรักชานยอล..."
=[]=
แอ๊ดดดด
อ้าว ! แล้วกูเปิดประตูทำไมครับ กูเปิดทำมายยยยยย T[]T
แบคฮยอนหันหน้ามามองผมด้วยสีหน้าที่ดูตกใจเหมือนเจอผี แหม่... แบคฮยอนอ่า ตกใจทำไมกูออกจะหล่อขนาดนี้ -.,-
แต่เอ่อออ.... นั่นคงไม่ใช่ประเด็น =_____=
“ม่ะ.. มึงมาตั้งแต่ตอนไหน ?”
“สักพักได้แล้วล่ะ....”
“แบคฮยอน” ผมเดินเข้าไปหามันแล้วจับไหล่มันไว้แน่น
“.......”
“มึง..... รักกูหรอ ?”
“แล้วทำไมมึง........” ทำไมมึงไม่บอกกูตั้งแต่แรก
“ก่ะ.. กู”
“มึงทำไม ?”
“กูก็รักมึงในฐานะเพื่อนคนนึงไง เพื่อนอนุบาลของกู เพื่อนรักของกู ^^”
“........”
“ชะ.. ชานยอล ?”
“แค่นั้นจริงๆ หรอแบคฮยอน ?”
“อืออ่ะดิ ! รึว่ามึงคิดว่ากูรักมึงแบบคนรักล่ะ ? ไม่หรอก กูไม่คิดแบบนั้นหรอกชานยอล มึงก็มีแฟน แล้วอีกอย่างมึงก็เพื่อนกู คิดแบบนั้นไปกูคงได้เสียเพื่อนกับมึงแน่ๆ ^^”
“แต่สำหรับกูแล้วมึง.........” มึงคือคนที่สำคัญ และเป็นคนที่กูรักที่สุดนะแบคฮยอน
“...........”
“ชั่งเหอะ กูไปก่อนนะ วันนี้ว่าจะไปนอนบ้านนาอึน มึงนอนคนเดียวละกัน”
สุดท้ายผมมันก็แค่ไอ้ผู้ชายปากแข็งและดีแค่หนีปัญหา....
ผมเดินออกมาจากห้องด้วยความหงุดหงิดตัวเอง ก่อนจะกดโทรศัพท์แล้วโทรหาเพื่อนของผมทันที
“โย่ว ! จงอิน คืนนี้เจอกันที่ Club Ellui ฝากบอกเซฮุนด้วย เออ! แล้วไม่ต้องเอาบรรดาเมียๆ มึงมาล่ะ โอเค๊ ?”
..
..
..
..
.
To be continued
ครบ 100% แล้วนะคะสำหรับ ตอนที่ 7 คิคิ คือไรท์เบลออ่า พิมเลขตอนผิดนิดหน่อย เลยต้องรันขึ้น =____=
เป็นไงบ้างคะสำหรับตอนนี้ ทุกคนลุ้นเหมือนที่ไรท์ลุ้นบ้างมั้ยเอ่ยยยยยย ? ดูเหมือนจะอีกนานเลยน๊า
กว่าทั้งคู่จะยอมพูดความจริงเนี่ย ในเมื่อชานยอลก็ไม่กล้า แบคก็ไม่กล้า เฮ้ออออ... เป็นไรท์น๊า
ไรท์บอกรักแบคแล้วจับกดไปละ คิคิ >[]<
แฟนไซต์ PuppyStore ของชานแบคเขียนชื่อชานยอลกับแบคฮยอนบนกุญแจ แล้วนำไปล๊อกไว้
คู่กันที่โซลทาวเวอร์ คือจะบอกว่าไรท์ฟินง่าาาาาา >[]<
ความคิดเห็น