คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Pandora 6
แบคฮยอนพาร่างกายที่แทบจะหมดเรี่ยวแรงของตัวเองวิ่งมาถึงลิฟท์ได้สำเร็จ
กดไปที่ชั้นที่ต้องการ ก่อนจะรีบวิ่งไปยังจุดหมายปลายทางทันที
ปึง !
“ชะ.. ชานยอล”
“หมาน้อยยยยย ! กลับมาแล้วละ... ?!!”
ยังไม่ทันที่ชานยอลจะพูดจบ แบคฮยอนก็รีบเดินเข้าไป ก่อนจะเป็นฝ่ายกดจูบลงไ
ปบนริมฝีปากหนาของร่างที่นอนอยู่บนเตียงคนป่วย
“อื้ออออออ....”
แบคฮยอนส่งเสียงครางในลำคอ ใช้ลิ้นเรียวเล็กแทรกเข้าไปในโพลงปากของอีกคนทันที
ร่างเล็กปีนขึ้นไปบนเตียง ก่อนจะจัดการคร่อมคนที่นอนอยู่ โดยที่ยังไม่ยอมถอนจูบออกจากกัน
แบคฮยอนของเขาเป็นอะไร !?
นี่เป็นคำถามที่เจ้าตัวสงสัย แต่ก็ไม่สามารถถามอะไรออกไปได้เลย...
ก็พอชานยอลจะหันหน้าหนี แบคฮยอนก็จัดการล๊อกคอเขาเสียอย่างนั้น !
การจูบที่ไม่ชำนาญเท่าที่ควรของคนตัวเล็ก ถือเป็นการเปิดโอกาสให้ร่างสูงได้เป็นคนสอน
คนที่ชำนาญกว่าเริ่มจะคุมตัวเองไม่ค่อยอยู่ เพราะสะโพกเล็กๆ ของแบคฮยอนกำลังบิดไปมา
อยู่บนตัวเขา แลหลายต่อหลายครั้งที่เหมือนจะโดนกับจุดสำคัญของร่างกายของชายยอล
ยั่วกันชัด ๆเลยนะแบคฮยอน !
“อื้ออออออออ.... ~”
.
.
.
.
.
ฉากดุ๊กดิ๊ก ตัด !
เช้าวันต่อมา
‘Chanyeol’
ผมว่าทุกคนคงอยากรู้สินะครับว่าสรุปแล้วเมื่อคืนผมกับแบคฮยอนเราลงเอยกันอย่างไร...
สรุปผมต้องรับผิดชอบสิ่งที่ผมทำด้วยการอุ้มแบคฮยอนมานอนที่เตียงแล้วจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อย คือ... ขนาดตอนนอนไอ้หมาน้อยมันก็ไม่เลิกยั่วผมเลยครับบบบ ! ไม่ทราบว่ามันฝันหรืออะไร แต่การละเมอของมันก็เกือบทำให้ผมลักหลับมันได้เหมือนกัน T^T
“งื้อออออออ....” แบคฮยอนร้องขึ้นก่อนจะจับข้อมือผมไว้
“ระ.. แรงอีกนะชานยอลอ่า......”
อ๊ากกกกกกกกก !!! นี่มึงจะยั่วกูไปถึงไหนคร๊าบบบ T^T แล้วทำไมต้องชื่อกู ทำไมต้องชื่อกู๊วววววว !!!!!!!!
ผมค่อย ๆแงะมือเล็กที่จับข้อมือของผมไว้ แล้วห่มผ้าให้
“อ๊ะ ! อื้ออออออออ...”
คนตัวเล็กครางขึ้น ก่อนจะทำอะไรขยุกขยิกอยู่ใต้ผ้าห่มผืนสีขาว
เอ่ออออ.... คือผมทนเห็นเพื่อนตัวเองนอนละเมอช่วยตัวเองไม่ได้น่ะครับ ผมก็เลยหวังดีช่วยมันสะเลย -..-
โนว ๆ ! ผมไม่ได้หื่นนะ อย่ามองแบบน้านนนนนน !
เมื่อเสร็จภารกิจแล้ว ผมก็ได้ยินแบคฮยอนมันบ่นว่าหนาวๆ เลยหวังดีนอนกอดให้มันอุ่นขึ้น แล้วผมก็เผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่ทราบเหมือนกัน รู้แค่ว่าตื่นมาก็เห็นมันนอนทับผมอยู่เนี่ยครับ =_____=
อ่ะ.. เอ๊ะ ! หรือมันจะลักหลับผม ? ไม่นะ ผมยังไม่อยากเสียบริสุทธิ์ ผมยังไม่อยากมีปั๋ววววววว !!!!! T[]T
“งื้อออออออ......”
เสียงของแบคฮยอนที่ครางออกมา ขัดความคิดอกุศลของผมทันที =_=
“.....” ไอ้ลูกหมาเหมือนเริ่มรู้สึกตัว มันขยับอยู่บนตัวผมไปมาสักพัก ก่อนจะกลิ้งลงมานอนอยู่ข้าง ๆผมแทน
“แบคฮยอน มึงตื่นย้างงงงง”
“ยัง” เออ ! ยังไม่ตื่นแต่เสือกตอบกูได้ ดีมากครับ !
“งั้น... กูนอนต่อเป็นเพื่อนละกัน” ผมพูดแล้วหลับตาลงเพื่อที่จะนอนต่อ
แหม... ก็คนมันเหนื่อยมาเกือบทั้งคืน อุคริอุคริ
“.....”
“.....”
ฟึ่บ !!
อยู่ๆ ไอ้หมาน้อยมันก็เด้งตัวขึ้นจากเตียง ก่อนจะหันมามองหน้าผมด้วยสีหน้าที่แดงเถือก
“ชานยอลลลล !!!!! มึงมาอยู่บนเตียงกับกูได้ไง ?! ไม่สิ ๆ กูมาอยู่บนเตียงกับมึงได้ไงเนี่ยยยยยย !!!!?”
“เชี้ยยยย !! ตกใจหมด เบาๆ ก็ได้มึง - -“
“ม่ะ.. มึง มึง มึง !! อธิบายมาเดี๋ยวนี้นะ เมื่อวานกูเป็นอะไร ? ล่ะ.. แล้วมึงทำอะไรกูหรือเปล่าเนี่ย ? อย่ะ.. อย่าบอกนะว่ากูเสียตัวให้มึงแล้วอ่ะ ?! ไม่นะ.... ม่ายยยยยยยยยยยย !!!!!!!”
อุ้ก !
ผมจัดการปิดปากไอ้หมาน้อยก่อนที่มันจะโวยวายไปมากกว่านี้
คือ... หูกูอาจจะแตกก็เป็นได้ครับ
“มึงฟังกู แล้วตั้งใจฟังให้ดี ๆนะ !”
“อื้อๆ” มันพยักหน้าขึ้นลงแรง ๆแล้วตอบผมอู้อี้ในลำคอ ผมเลยปล่อยมือออกจากปากมัน
“เมื่อวานนี้ มึงไปกินเหล้ากับเฮียคริสมา แล้วกูโทรไปตามมึงกลับมาหากูเพราะกูไม่อยากอยู่คนเดียวที่โรงพยาบาล”
“อ้าว น้องนาอึนล่ะ ?”
“น้องเขาไม่ว่าง มาเฝ้ากูไม่ได้” ผมโกหกไอ้หมาน้อยครับ ,คือจริงๆแล้วผมไม่ได้โทรหานาอึนเลย แต่ที่ผมพูดว่าจะโทรก็เพื่อประชดที่มันจะไปกับเฮียคริส
“อ่อออ... .แล้วไงต่อ”
“แล้วตอนที่กูกำลังจะเคลิ้มหลับ มึงก็วิ่งหน้าตาแตกตื่นมาแล้วเดินมาจูบกู คือ.... ต่อจากนี้มึงก็คิดเองนะหมาน้อย >_O”
ผมแกล้งไอ้หมาน้อยของผมให้มันเขินเล่น ด้วยการพูดเป็นนัยๆ ให้มันคิดไปไกล แล้วดูเหมือนการแกล้งของผมจะได้ผลเกินกว่าเหตุ ดูจากหน้าของมันตอนนี้ก็รู้แล้วครับ มันคงคิดไปไกลถึงไหนต่อไหนแล้ว หน้ามันถึงได้แดงเถือกเป็นลูกมะเขือเทศสุกขนาดนั้น !
“ฮะ... ฮึก !” เอ่อ.... เสียงอะไรน่ะ
“น่ะ.. นี่กูกับมึงง..... โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ!!!!”
ไอ้ตัวเล็กปล่อยโฮออกมาเสียงดัง.... นี่มึงดีใจหรือเสียใจวะที่เสียตัวให้กูเนี้ยะ T^T
“เห้ย ๆ !! ไม่เอาอย่าร้อง ! กะ.. กูขอโทษ กูไม่แกล้งมึงแล้ว มึงเงียบ.. เงียบเส่โว้ยยยย !!”
ด้วยความที่ผมก็ปลอบใครไม่เป็น เลยเผลอเสียงดังใส่อีก
“ม่ะ... มึงได้กูแล้ว มึงยังจะมาตะคอกใส่กูอีก มึงมันเล๊วววววววววววววววววววววว !!!!”
ไม่พูดเปล่า แต่มันกลับจิกผมสีน้ำตาลอ่อน แล้วโยกไปมาจนหัวผมโยกตามแรงของมือมัน
“โอ๊ยยย !! ปล่อย ๆ !”
“แงงงงงงงงงงงง !! T[]T”
“หยุด !! ฟังกู ฟังกู๊ววววว !!!!” ผมบอกให้มันหยุดด้วยเสียงที่ดังหนักกว่าครั้งก่อน จนมันชะงักไป
“ฮึก ฮืออออ T^T”
“เอาล่ะ... ตั้งใจฟังนะ ! เมื่อคืนนี้กูไม่ได้ทำอะไรมึงเลยมั้ง ? กะ.. ก็มึงยั่วกูอ่า กูก็มีความรู้สึกนะมึง -..- แต่กูสาบานเลยว่าไม่ได้ทำอะไรกับเบื้องหลังของมึงเลยสักติ๊ดเดียว”
“แล้ว.. เบื้องหน้าล่ะ ?”
“เอ่อออออออออ....”
“.....”
“..... นิดนึง แหะๆ”
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!”
ตุ้บ !!
ตั้งแต่เข้าโรงพยาบาลมานี่กูโดนถีบล่วงเตียงกี่รอบแล้วเนี่ยยยยยยยยยยย TT[]TT
..
..
..
..
..
.
.
To be continued
:)
Shalunla
ความคิดเห็น