คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Pandora 9
Chapter 9
Club Ellui
ในตอนกลางคืนดึกดื่นจนป่านนี้อาจจะเป็นเวลาที่ใครหลายๆ คนคงเข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้ว แต่สำหรับเขา ปาร์ค ชานยอล ผู้ชายที่ตอนนี้หัวใจเหมือนจะแตกสลาย อารมณ์ที่กำลังคุกรุ่นกับภาพเมื่อสักครู่ที่เขาพึ่งเห็นมา....
ถ้าเขาไม่กลับไปที่หอ เขาคงไม่เห็นภาพนั้น แล้วคงไม่มีสภาพที่เป็นแบบนี้ !
ชานยอลเดินไปตรงโซน VIP ที่ได้โทรมาจองไว้หลังจากที่นัดพวกเพื่อนของเขาเสร็จ แล้วก็ได้เจอกับจงอินและเซฮุนที่ดูเหมือนจะมาก่อนหน้าเขามาสักระยะนึงแล้ว
“เห้ย ! มาแล้วหรอวะครับคุณชานยอล อะ.. อ้าว ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะคร้าบบบ”
จงอินทักขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อนตัวเองที่ดูเหมือนอยากจะฆ่าคนเสียเต็มแก่
ร่างสูงเดินไปนั่งข้างเพื่อนผิวคล้ำสุดเซ็กซี่ของตัวเอง ก่อนจะหยิบแก้วชอตเตกีล่าร์ที่วางอยู่บนโต๊ะ แล้วยกดื่มรวดเดียวจนหมด
“เอ่อ... กูไม่ได้อยากขัดจังหวะมึงหรอกนะชานยอล แต่... มึงอย่าลืมว่ามึงคออ่อน =_____=”
เซฮุนร้องทักเพื่อนขึ้นเพราะไม่อยากแบกร่างยักษ์ๆ ของชานยอลกลับหอไปด้วย
แหม่.... ลำพังแค่กูคนเดียวตอนนี้ก็จะเดินเองไม่ไหวแล้วครับบบ
“เออน่า.. กูไม่เมาหรอกแค่นี้เอง”
“เออๆ ว่าแต่นัดพวกกูมานี่มีอะไร ? มึงรู้มั้ยว่ามันเสียเวลาในการนอนกล่อมเมียกูมากกกกกก !!”
“แหม่.... ไอ้จงอิน แปปเดียวไม่ตายหรอกเมียมึงอ่ะ แต่กูเนี่ยแหละกำลังจะตาย”
พูดจบก็คว้าเตกีล่าร์มาอีกชอตแล้วก็จัดการรวดเดียวจนหมดเหมือนกัน แล้วหน้าที่เคยขาวใส ตอนนี้ก็เริ่มถูกแทนที่ด้วยสีชมพูอ่อน ๆ
“เอ้า ๆ ชานยอลครับ เตกีล่าร์มันแรงนะครับพี่ !” แพงด้วย...
“เซฮุน มึงเลิกทักสักที กูบอกว่าไม่เมาก็ไม่เมาสิวะ - - เออ แล้วก็วันนี้ที่กูนัดพวกมึงมาอ่า คือ.... กูจะพิสูจน์อะไรบางอย่าง”
พูดจบก็ชี้นิ้วไปที่ผู้หญิงกลุ่มนึงที่กำลังนัวเนียอยู่กับผู้ชายทุกคน แล้วแต่ละคนก็เป็นเด็กที่มหาวิทยาลัยเดียวกับพวกเขาทั้งนั้น ที่สำคัญคือเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับแฟนของชานยอลทั้งนั้นเลย !
“มึงชี้ให้พวกกูดูใครวะ? อย่าบอกนะว่ามึงกำลังสนใจเด็กในมหาวิทยาลัย ?” จงอินถามขึ้น
“เอออออ... แล้วกลุ่มเดียวกับนาอึนเด็กมึงทั้งนั้นเลยนี่” เซฮุนเสริม
“ป่าว... มึงมองให้ดีๆ แล้วมึงจะเห็นว่าใครที่นั่งอยู่บนตักผู้ชายแล้วกำลังจูบกันอยู่ - -“
ในที่สุดทั้งสามก็เห็นเป้าหมายเดียวกัน แล้วผู้หญิงที่ชานยอลพูดถึงก็คือ... แฟนของเขา
นาอึน !
“อ่ออออ...” เพื่อนทั้งสองทำเสียงยานคาง แล้วหันไปมองเพื่อนรักตัวสูงของเขา ที่ตอนนี้กำลังยกแก้วชอตมาดื่มอีกแล้ว
ดูคุณมึงใจเย็นมากเลยนะครับคุณชานยอล
ร่างสูงยืนขึ้นแล้วตรงไปที่เป้าหมายของเขาทันที... เพื่อนในกลุ่มของนาอึนเมื่อเห็นชานยอลก็รีบสะกิดเพื่อนสาวของตัวเองที่กำลังนัวเนียอยู่กับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่แฟน แต่สาวเจ้ากลับไม่สนใจแล้วหันไปหาชายหนุ่มสุดหล่อที่เธอนั่งตักอยู่
“ไง ! นาอึนสุดที่รักของพี่ ^^”
เฮือก !
นาอึนรู้สึกสันหลังชาหวาบทันทีที่ได้ยินเสียงแหบทุ้มที่แสนคุ้นเคย เธอค่อยๆ หันกลับไปมองแล้วตาทั้งสองก็เบิกโพลงขึ้น !
“พ่ะ..... พี่ชานยอล !!”
“ครับ.. พี่เอง”
นาอึนรีบลุกขึ้นจากตักของชายหนุ่มที่เมื่อสักครู่เธอพึ่งจะสนุกอยู่กับเขา แต่... ชานยอลรีบกดไหล่ของเธอให้นั่งลงที่เดิมแล้วพูดต่อ
“ไม่ต้องลนลานหรอกนาอึน....”
“........”
“พี่รู้มาตั้งนานแล้ว.. ว่าเราน่ะ เยอะ !!”
“พี่ชานยอลคะ นาอึนฝากกระเป๋าหน่อย ขอเข้าห้องน้ำแปปนะคะ”
จังหวะที่ร่างสูงกำลังเดินไปส่งนาอึนเข้าห้อง อยู่ๆ เธอก็รู้สึกเหมือนเธอปวดท้องจึงขอเขาไปเข้าห้องน้ำก่อน แล้วฝากกระเป๋าไว้ที่ชานยอล พอนาอึนเดินจนพ้นสายตาไป เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเปิดดูข้อความในโทรศัพท์ทันที
‘นาอึนครับ คืนนี้เจอกันที่.... นะ’
‘นาอึนครับ เมื่อคืนนี้..... -///-‘
‘นาอึน........’
และข้อความอีกมากมายที่เป็นผู้ชายไม่เคยซ้ำชื่อกัน !
แต่เขาไม่ได้เสียใจอะไรอยู่แล้ว เพราะสิ่งที่เขาทำกับนาอึนมันก็แค่ความสัมพันธ์ทางกายเหมือนที่ผู้ชายหลายๆ คนทำกับเธอ !
เมื่อส่งนาอึนเข้าห้องเรียนแล้วเขาก็เดินกลับมาที่ห้อง แล้วเดินไปหา ‘เทา’ เจ้าของเรือนผมสีดำ ผู้เป็นเพลย์บอยอันดับต้น ๆของมหาวิทยาลัยโซล เขามั่นใจว่า ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็ต้องแพ้ทางของเจ้าเพลย์บอยคนนี้ทุกราย !
“เห้ย ! เทา กูมีอะไรให้ช่วยว่ะ ^^”
“พ... พี่ชานยอล ฟังนาอึนก่อนนะคะ !”
“นาอึนนั่นแหละครับ ที่ต้องฟังพี่”
“......”
ชานยอลโค้งตัวลงไปใกล้กับหญิงสาว แล้วยื่นใบหน้าไปใกล้กับเธอ จนเธอได้กลิ่นแอลกอฮอลล์อ่อนๆ จากร่างสูง ซึ่งส่งผลให้เธอหน้าขึ้นสีทันที ในกลิ่นกายของเขา แต่...
“ฉัน... ขยะแขยงผู้หญิงอย่างเธอมากที่สุดเลยนาอึน !!”
.
.
.
.
.
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!”
“เอ้าๆ ผีเข้าเลยว่ะชานยอล ฮ่าๆ”
ชายหนุ่มผลักหญิงสาวลงจากตัก จนเธอล่วงลงไปกองที่พื้นก่อนจะเดินมาสมทบกับชานยอล
“อือออ.. ตลกดีว่ะเทา มึงแม่งเจ๋ง ฮ่าๆ!”
“น.. นี่พวกแก !!!!?”
“อ่อออ... ‘นัวเนีย’ กันมาตั้งนานผมก็ลืมแนะนำตัว ! ผม ‘เทา’ เพื่อนร่วมห้องเรียนของชานยอลครับ คิก...”
คนตัวสูงเผลอหลุดหัวเราะออกมาเมื่อได้เห็นหน้าเหวอของนาอึน.. แอบสะใจเล็กน้อยที่เขาสามารถทำตามแผนของชานยอลได้สำเร็จ ความจริงเขาก็คอยบอกชานยอลมาตั้งนานแล้วว่านาอึนน่ะง่าย ไปกับผู้ชายคนอื่นได้ทั่ว แต่ชานยอลไม่ค่อยจะเชื่อ
อาเทาก็เลยพิสูจน์ให้เห็นด้วยตาตัวเองไปเลย ฮ่าๆ
นาอึนมองหน้าสองคนไปมา ก่อนจะโดนเพื่อนของตัวเองพยุงตัวขึ้น เพราะทนรับกับสภาพที่น่าสมเพชของเพื่อนตัวเองไม่ไหว
“เอ่อ... นาอึนฉันว่าเรากลับกันก่อนเถอะแก” เพื่อนสาวในกลุ่มคนนึงพูดขึ้น พลางกระตุกมือของนาอึนที่ใบ้กินไปแล้ว
“........”
“อะอ้าวว.. จะกลับกันแล้วหรอจ๊ะ ? เดินทางดีๆ ล่ะ ระวังคุณหนูนาอึนจะเผลอไปสอยผู้ชายคนอื่นอีกนะ ฮ่าๆ”
“=[]=”
“ปากดีจริงๆ เลยนะครับคุณชานยอล ฮ่าๆ”
แล้วกลุ่มเพื่อนของนาอึนก็รีบพาหญิงสาวที่อึ้งรับประทานไปเรียบร้อยแล้วออกไปจากผับแห่งนี้แทบจะทันที
“มาๆ เทาไปกินเหล้ากับพวกกูดีกว่า ^^”
เมื่อทั้งสองคนกลับไปที่โซน VIP ก็เห็นเพื่อนอีกสองคนของเขาที่ตอนนี้นั่งหน้าแดง แล้วปรบมือหัวเราะชอบใจกับสิ่งที่เขาได้ทำลงไปเมื่อกี้นี้ ก่อนจะหัวเราะเสียงดังกระหน่ำ
“ฮ่าๆ!!! สะใจเป็นบ้าเลยชานยอล”
“แต่กูชอบตอนอาเทาผลักนาอึนลงไปนั่งที่พื้นว่ะ หน้านี่แบบ.... ฮาสาดดด ฮ่าๆ”
.....
.....
.....
แล้วกลุ่มเพื่อนก็นั่งจับเข่าคุยกันเป็นเวลานาน จากเตกีล่าร์แค่ขวดเดียว ก็เริ่มเพิ่มขึ้นเป็นสอง และสามไปตามลำดับ...
“เหี้ย ! เพลินไปหน่อย อะ..อ้าว =___=”
จงอินที่ดูมีสติที่สุดในตอนนี้ยกนาฬิกาข้อมือสุดหรูของเขาขึ้นมา ก่อนจะอุทานออกมาเมื่อเห็นว่าเป็นเวลาเกือบจะตีสองแล้ว ! แต่ดูเหมือนตอนนี้จะไม่มีคนสนใจเขาเลย เพราะแต่ละคนในตอนนี้ แทบจะเลื้อยไปนอนกับพื้น
เมาแล้วแปลงร่างเป็นหนอนกันหรอวะไอ้พวกนี้ !
“บ.. แบคฮยอนอ่า”
จงอินหันไปตามเสียงเรียกแล้วก็เห็นชานยอลที่นั่งถือขวดเตกีล่าร์อยู่ แล้วมีน้ำตาเปรอะเปื้อนอยู่บนใบหน้า...
“ชานยอล... มึงไหวมั้ยวะ ?”
“ฮึก.. กูว่ากูหวายยยย”
พูดจบก็กระดกน้ำสีใสในขวดเข้าไปจนหมด แล้วกระแทกขวดลงกับโต๊ะ
“แต่กูว่ามึงไม่ไหวว่ะ =_____= ป่ะๆ กลับหอ.... เห้ย ! น้อง มาช่วยพี่ขนศพไปส่งที่รถหน่อยครับ”
จงอินตะโกนเรียกบริกรมาช่วยแบกบรรดาเพื่อนหุ่นควายๆ ขึ้นรถเขา ก่อนจะพาไปส่งที่หอทีละคน
คนที่น่าสงสารเห็นจะเป็นเซฮุน เพราะพอกลับไปลู่หานก็บ่นๆ แถมยังตบหน้าสามีของตัวเองไปตั้งหลายรอบ จนเซฮุนสร่างแล้วรีบคารวะศรีภรรยาของตัวเองแทบจะทันที แถมยังโดนปล่อยให้นอนหน้าห้องเสียอีก
แล้วจงอินคนนี้จะโดนหนักขนาดไหน ก็คิดดูละกันครับ =___=
ก๊อกๆ !
“แบคฮยอน ! มารับผัวมึงหน่อย เร็ว ๆ กูหนัก !”
“........”
“แบคฮยอน !!”
คนผิวคล้ำเริ่มอารมณ์เสียที่เขาเคาะประตูมาเกือบ 5 นาทีแล้วแต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าเจ้าของห้องจะมาเปิด
หลับหรือตาย !!
“จงเอียนนนน....”
“อะไร !”
“ทำไมเมิงไม่โทรไปหามานว๊า ?”
เออว่ะ !
จงอินรีบกดโทรศัพท์แล้วโทรหาคนที่อยู่ในห้อง ก่อนจะได้ยินเสียงเพลงรอสายข้างในห้องดังขึ้น แล้วแทนด้วยเสียงคนงัวเงียตอบกลับมา
“ฮาโหลลลลลลล”
ติ๊ด !
“ไอ้หมาแบคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค !!”
เขากดตัดสายแล้วตะโกนเข้าไปในห้องแทน จนแบคฮยอนรีบวิ่งออกมาเปิดประตูเพราะคิดว่ามีใครตาย !
แต่พอเปิดประตูมาเจอคนสองคนหน้าห้องที่มีแต่กลิ่นเหล้าคละคลุ้งเท่านั้นแหละ ก็แทบอยากจะปิดประตูใส่หน้าทันที ถ้าไม่ติดที่ว่าไอ้จงอินกำลังโมโหแทบฆ่าเขาอยู่แล้วอะนะ
“ย๊าสสสส์ ! เหม็นเป็นบ้า ! พวกมึงไปทำอะไรกันมาวะเนี่ย !?”
“ไปเข้าวัดมามั้งครับ อ่ะ! เอาซากผัวมึงไป กูจะกลับไปหาเมียกูละ” จงอินพูดจบก็โยนร่างชานยอลใส่คนตัวเล็ก แบคฮยอนตกใจ แทบจะรับร่างของคนตัวสูงไว้แทบไม่ทัน
“อ่ออออ.... ระวังโดนมันข่มขืนล่ะ ! ไอ้ชานยอล... เมาแล้วหื่น คิก!”
“อ.... จงอินนนน ! เอามันปายยยย T[]T”
“ภาระกูมั้ยเนี่ยไอ่ห่าชานยอล !”
คนตัวเล็กบ่น ก่อนจะลากเพื่อนตัวสูงกว่าเข้ามาในห้องนอน แล้วเหวี่ยงลงไปนอนบนเตียงข้าง ๆเขา
“อื้ออออ....”
คนที่โดนเหวี่ยงร้องขึ้น ก่อนจะลุกขึ้นมามองหน้าคนตัวเล็กตาเยิ้ม...
“ไม่ต้องมามองกูเลยชานยอล... -////-“ กูเขินนะห่า
“แบคฮยอนหรอออ....”
“.......”
“มานี่หน่อยๆ.....” ชานยอลกวักมือเรียกให้คนตัวเล็กเข้าไปใกล้ ๆ แล้วแบคฮยอนก็ทำตามเสียอย่างนั้น ! เขาคงลืมคำพูดของจงอินไปสินะ ว่า...
เวลาชานยอลเมาแล้วหื่นขนาดไหน !!
ชานยอลดึงเข้าตัวเล็กให้ไปนั่งตักเขา แล้วพาดหน้าไว้ที่ไหล่บางของคนตัวเล็ก
“ย๊าสสสส์ ! ปล่อยนะไอ้หูกาง !!”
คนตัวเล็กดิ้นไปมาบนตักของร่างสูง แต่คนอย่างชานยอลหรือจะปล่อยง่าย ๆ เขาจัดการล๊อกคนตัวเล็กด้วยการยื่นแขนทั้งสองข้างไปโอบคนบนตักไว้แน่น แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนเหนื่อยอ่อนเต็มที
“แบคฮยอนอ่า...”
“ปล่อยกู๊วววว !!”
“อย่าดิ้นได้ม้ายย !? มึงกำลังทำให้กูตื่นนะ !!”
กึก !
คนตัวเล็กหยุดดิ้นแทบจะทันทีเมื่อได้ยินคนที่ตนนั่งตักอยู่พูดแบบนั้น...
“มึงปล่อยกูเลยนะไอ้ชานยอล -///-“
“หึ ! ทำกูตื่นแล้ว... มึงไม่คิดจะรับผิดชอบกูหน่อยหรอแบคฮยอนอ่า.... ?”
ไม่พูดเปล่า แต่มือหนากลับเริ่มซุกซนไปตมร่างกายของคนที่อยู่บนตักด้วย
“ระ..รับผิดชอบบ้าอะไรเล่า -///-“
แบคฮยอนเริ่มดิ้นอีกครั้ง พร้อมกับใช้มือเล็กๆ ปัดป่ายมือของร่างสูงที่เริ่มสอดเข้ามาใต้เสื้อยืดสีขาวตัวโคร่งของเขา แล้วรวบรวมกำลังทั้งหมดในการดันแขนของร่างสูงออกแล้วลุกขึ้นยืนได้สำเร็จ ทว่า....
นี่กูกำลังทำร้ายตัวเองชัด ๆเลยฮะ T^T
เสื้อยืดตัวใหญ่สีขาวบางที่ยาวมาปิดกางเกงขาสั้นสีชมพูอ่อน ส่งผลให้เรียวขาขาวน่าดูมากกว่าเดิม แล้วเนื้อผ้าของเสื้อที่ดูบอบบาง เมื่อกระทบกับแสงไฟนีออน ทำให้ชานยอลมองเห็นเรือนรางและเอวบางของคนตรงหน้าได้ แม้จะไม่ชัดเจน แต่ก็ทำให้เขาใจสั่นได้มากพอควร !
แล้วไหนจะผิดขาวๆ ของแบคฮยอนที่ตอนนี้ขึ้นสีชมพูเกือบทั้งตัว ทำให้คนตัวเล็กดูน่าฟัดมากขึ้นกว่าเดิมเป็นไหน ๆ
แบบนี้มันจะยั่วกันมากเกินไปแล้วนะไอ้หมาน้อย !
ไม่รอช้า ชานยอลลุกขึ้นแล้วดึงตัวแบคฮยอนให้ปลิวมาตามแรงของเขา แล้วจัดการเหวี่ยงลงบนเตียงนุ่มสีขาวสะอาด ร่างสูงลงไปทาบทับคนตัวเล็กต่อทันที
“อ้ะ ! ชานยอล ลุกไปนะ หนัก !!”
คนตัวเล็กพยายามดันอกของคนที่นอนทับเขาอยู่ หมายจะให้ลุกไปจากตน แต่มีหรอที่คนอย่างชานยอลจะยอมปล่อยไปง่ายๆ ร่างสูงซุกหน้าลงไปที่ซอกคอขาวของคนตัวเล็กที่ล่อหน้าล่อตาเขามานานแล้ว
ลูกไก่มาอยู่ในกำมือขนาดนี้ เรื่องอะไรจะปล่อยไปง่ายๆ !
“ชานยอลอ่า.....” ในเมื่อไม้แข็งไม่ได้ผล ก็ต้องไม้อ่อนล่ะวะ !
“นี่ชานยอล ! ละ.. ลุกไปก่อนได้มั้ย แบคหนักจะแย่แล้ว” พูดพลางส่งสายตาวิ้ง ๆแบบลูกหมาขี้อ้อนให้คนที่เขาขอร้องอ้อนวอนให้ปล่อย แต่...
“ขืนกูลุก กูได้โดนมึงถีบล่วงเตียงแน่นอนครับ - - “
ชิ ! รู้ทันกูอีก
คนตัวเล็กแอบสบถในใจ แต่ด้วยสีหน้าของแบคฮยอนที่ดูจะหนักจริงๆ ชานยอลเลยสงสารแล้วลุกขึ้นให้ตามคำขอ แต่สถานะการณ์กลับไม่ดีขึ้นตามที่แบคฮยอนคาดหวัง เมื่อคนที่เคยโดนทาบทับกลับต้องย้ายที่มานั่งคร่อมบนตักของคนตรงหน้าแทน ขาทั้งสองข้างของแบคฮยอนโดนชานยอลจับไปคล้องเอวของเขาไว้เรียบร้อยแล้ว
หวาาาาา ! แบบนี้มัน... คุ้นๆ -..-
“แบคฮยอนอ่า... บอกตรงๆเลยน๊า ~ “
“......”
“กู... กู่ไม่กลับแล้วจริงๆ “
=[]=
แงงงงงงงงงงง !!!!
“แล้วกูมีอะไรจะถามมึงก่อนล่ะหมาน้อย ^^”
“ถะ... ถามอะไร -///-“
“มึงชอบเฮียคริสหรอ ?”
“หะ !มึงจะบ้าหรอ เอาข่าวมาจากไหนวะ !?”
“อ่ออออออ งั้นโอเค ที่เหลือค่อยคุยกัพรุ่งนี้ละกัน ตอนนี้กูไม่ว่าง... ต้องกินมึงก่อน คิคิ”
“ย๊าสสสสสส์ !! คิพ่องมึงสิ ใครอนุญาตวะ !”
คนตัวเล็กได้ยินแบบนั้นก็หน้าขึ้นสีกว่าเดิม แล้วใช้แรงที่มีพยายามผลัก จิก หยิก ข่วน ต่อยคนตรงหน้า หวังจะให้ปล่อยไป แต่ผลที่ได้มามันกลับตรงกันข้ามกับความต้องการเสียอย่างนั้น เมื่อร่างสูงยังคงนิ่งอยู่
มันเมาไม่ใช่หรอวะ แต่ทำไมแม่งแรงเยอะขนาดนี้ ! T^T
ชานยอลจัดการถอดเสื้อของคนตรงหน้าออกแล้วเหวี่ยงไปให้พ้นสายตาของเขา
“อ้ากกกกก !!! ถอดเสื้อกูทำม้ายยยย T[]T” กูหนาว !!
“ถ้าไม่ถอด...”
ชานยอลพูดขึ้นก่อนจะค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำของตัวเองออกทีละเม็ด ละเม็ด จนหมด แล้วโยนเสื้อของเขาให้ไปตกอยู่ข้างๆเสื้อยืนสีขาวที่ถูกโยนไปก่อนหน้านี้แล้ว
“กูก็กินเยลลี่ไม่ได้อ่าดิ ^^”
ฉากดุ๊กดิ๊ก ตัด !!!
“ฮึก...”
คนตัวสูงตกใจเมื่อสัมผัสได้ว่าคนที่หันหลังให้เชาอยู่กำลังกลั้นสะอื้นจนตัวสั่น...
"แบคฮยอนอ่า.. กูขอโทษ"
"ฮือออออออออออออออออออ !!"
"อย่าร้องไห้สิ กะ.. กูขอโทษจริงๆ มึงจะร้องไห้ทำไม !?"
"ก็... กูเจ็บ ! แงงงงงงงงง T[]T"
กรรม ! นึกว่าโกรธกู =______=
คนตัวสูงรีบหันหน้าเมียป้ายแดงของตัวเองมา ก่อนจะดึงเข้ามากอดปลอบแล้วลูบผมของคนตัวเล็กอย่างอ่อนโยน
"โอ๋ ๆ ไม่เจ็บนะครับเมีย"
"ฮึก.. ไม่เอา กูไม่อยากเป็นเมีย T^T"
"แล้วมึงจะให้กูเป็นเมียมึงหรอ ? กูเป็นผู้กระทำนะครับ"
"เอ้า ! งั้นมึงก็ให้กูกระทำกลับสิ มึงจะได้เป็นเมียกูแทน คิคิ"
แหม่... น้ำตาหด ขี้มูกหายเลยนะ พอจะขืนใจกูเนี่ย -.-
"ถ้ามึงลุกไหวนะหมาน้อย กูยอมมึงเลยอ่ะ ^^"
"หะ ! จริงป่ะ"
แบคฮยอนหูตั้งตาโตทันทีเมื่ออีกฝ่ายตอบตกลงว่าจะยอม... ไม่รอช้า เขากระโดดขึ้นคร่อมคนที่นอนอยู่ก่อนจะ....
"โอ๊ยยยยย !!"
"สมน้ำหน้ามึง -.-" คนตัวเล็กซุกหน้าลงไปที่อกแกร่งทันทีที่ความเจ็บปวดจากกิจกรรมเมื่อครู่กำลังทำร้ายเขาอย่างแรง
"จะ.. เจ็บอ่ะ แงงงงงงงงงงงงงงงงงง !! T^T"
"หึ ! แค่นี้ยังร้องไห้ แล้วถ้าขยับมากกว่านี้ ไม่ขาดใจตายเลยหรอจ๊ะ เมียจ๋าาา"
"ฮึก.. กูอยากมีเมียมั่งอ่า"
"มาเป็นเมียกูนั่นแหละดีแล้วน่าหมาน้อย มาๆ นอนข้างสามีนี่"
ชานยอลดึงแบคฮยอนลงมานอนข้างๆ เหมือนเดิม แล้วดึงเข้ามากอดไว้ มืออีกข้างก็สอดไปใต้คอเพื่อให้แบคฮยอนได้นอนหนุนแขนของเขา แล้วกดให้หัวเล็กๆ ของคนตรงหน้ามาแนบชิดกับอกแกร่ง
"แบคฮยอนอ่า..."
"หืม ? ว่าไง"
"กูมีอะไรจะบอกมึงแหละ"
"ว่ามาสิ.. ฮ้าวววววววว"
ว่าแล้วก็หาวโชว์สักรอบนึง.. อุ้ย ! น้ำลายไหล แต่ชั่งเหอะ มันไม่รู้หรอก -.-
"น้ำลายมึงหยดลงแขนกูนะไอ้หมา - -" แม่งเสือกรู้อีกนะห่า ! กูเช็ดให้ก็ได้ ฮึ่ย !
"มึงแม่ง ทำกูหมดฟิลลิ่ง =_____="
"มึงก็เริ่มใหม่สิวะ มาๆ กูจริงจังละ"
"โอเค... แบคฮยอน กูมีอะไรจะบอก..."
"......"
"แต่กูยังบอกไม่ได้ !"
"อ้าวไอ้เหี้ย ! กูก็ตั้งใจฟัง.. เร็ว ๆบอกมา กูง่วงแล้ว"
แล้วดูเหมือนแบคฮยอนจะพูดจริง เพราะเจ้าตัวเริ่มขยี้ตาแล้วสะบัดหัวไปมาอยู่ที่อกแกร่งๆ ของชานยอล
แหม่... คงจะเสียพลังงานไปมากสินะ ภรรยาตัวน้อย -..-
"อือ.. มึงนอนเหอะแบค ! สักวันที่กูพร้อม กูจะบอกมึงเอง....." ว่ากูรักมึง
ชานยอลวาดแขนไปกอดที่เอวบางของแบคฮยอน ดึงคนตรงหน้าให้เข้ามาแนบชิดมากกว่าเดิมจนคนตัวเล็กบ่นอุบอิบว่าร้อน แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อย
ทั้งสองนอนเปลือยเปล่ากันอยู่อย่างนั้นทั้งคืน แม้จะไม่ได้มีอะไรกัน แต่เขาก็ส่งผ่านความรู้สึก และความอบอุ่นถึงกันได้ตลอดเวลา
แค่กอดกันไว้อย่างนี้ทุกวัน พวกเขาก็มีความสุขมากพอแล้ว.....
To be continued....
อุกรี๊ดดดดดดดด ! ครบ 102% แล้วค่ะ ตอนนี้ยาวนิดนึงเนอะ = ="
คือมีแต่คนเชียร์ให้แบคฮยอนกับชานยอลบอกรักกันสักทีแต่ว่า... ไรท์ไม่รีบ
ไรท์ยังไม่อยากให้รักกันค่ะ เพราะตอนนี้ชานยอลเป็นของไรท์อยู่ เลยยังไม่อยากยกให้น้องแบค คิคิ
นุ้งแบคเสียตัวแล้ว แงๆ >///<
ความคิดเห็น