Fic[Reborn] 0027 - Dictatorial of love เผด็จการรัก นายทูน่า

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

 คำเตือน / กฏ

-ฟิคเรื่องนี้ ไรท์เน้น ความหื่น เป็นเรื่องที่ 2 ค่ะ 
-อ่านแล้วก็กรุณาเม้นด้วย (. .)
-no copy! noเกรียน เนอะคะ (แต่ละฉาก ปั่นยากม๊ากกก///)
-เป็นแนว yaoi  ชายรักชาย รับไม่ได้ก็กดออกไปได้เลย ^_^
-หลงมาแล้วก็ แอด Fav. / โหวต. กันหน่อยนะคะ~

    

แบนเนอร์ค่ะ =v=



บทความต่างๆ ' w '

&



Thank you from...

&







 

+naru href="http://i1142.photobucket.com/albums/n620/Kukkai2011/icon-1/m15.gif" type="image/x-icon" /> href="http://i1142.photobucket.com/albums/n620/Kukkai2011/icon-1/m15.gif" type="image/gif" />

เนื้อเรื่อง

ขอบคุณภาพ -- Cat Sky' 

- ฟิคเรื่องนี้แต่งขึ้นมาตามรีเควสนะคะ ซึ่งจะสนุกหรือเปล่านั้น ต้องตามอ่านดูค่ะ = =''
- เนื้อหาเป็นแนว sm หน่อยๆ น่าจะ..หน่อยๆนะ (' ')
- บทความนี้เกี่ยวกับ ชายรักชาย รับไม่ได้ก็ เชิญออกค่ะ~
- แต่งแนว sm ครั้งแรก อาจขึ้น / จบ ลงไม่ถูกนะคะ แต่พยายามแล้วนะ~

--------------------------------------------------

:: Tsuna Mode ::

“เอ็นมะคุง ^^ ”

“มะ..มาแล้ว..งั้นหรอ -//- ?”

“โทษทีนะที่มาช้า”

“ไม่เป็นไร นั่งก่อนสิ -//-”

“อา..ขอบใจนะ ^^”

ผมเดินเข้ามาในร้านไอติมเปิดใหม่ข้างโรงเรียนนามิโมริหลังทำเวรเสร็จเพราะเอ็นมะคุงเพื่อนสนิทคนใหม่ผมบอกว่ามีเรื่องสำคัญบางอย่างจะบอก ก่อนที่จะก้าวขาฉับๆเดินตรงไปหาพร้อมวางกระเป๋าและนั่งลงกับฝ่ายตรงข้าม บรรยากาศของร้านนี้เป็นสไตล์หวานๆเหมาะสำหรับคู่รักซะมากกว่า เอ็นมะคุงคิดอะไรกับผมปล่าวเนี่ย กึ๋ย! (ไรท์ : หลงตัวเองจังทูน่าน้อย ‘w’ // ไรท์ถูกเตะ) แต่มันก็คงไม่มีอะไรมากหรอก คงเบื่อบรรยากาศที่เต็มไปด้วยผู้คนเด็กเล็กเด็กน้อย..อย่างบ้านผมไง = =’ แรมโบ้..อี้ผิง..ฟูตะ..เบียงกี้ และบลาๆ ใช่แล้ว!หลังเลิกเรียนทุกวันเอ็นมะจะไปบ้านผมพร้อมทั้งโกคุเดระ ยามาโมโตะ เพราะไปสอนการบ้านผมน่ะสิ 55555. น่าอายชะมัด

“สึนะ..จะทานอะไรมั้ย -//- ?”

“หาๆ ไม่เป็นไรหรอกๆ ^^”

“อือ..ดื่มน้ำก่อนสิ” เอ็นมะยกยิ้มอย่างมีเลศนัย น่ากลัวแปลกๆแฮะ = =;;;

“อะอื้อ ^^ ”

ผมยกน้ำเย็นในแก้วทรงสูงไม่มากนักขึ้นดื่มอย่างงงๆ กับท่าทีของเอ็นมะคุง ตั้งแต่ผมเดินเข้ามาแล้วล่ะ ผมเห็นเขาหน้าแดงก่ำตลอดเวลา

“ไม่สบายหรอเอ็นมะคุง ‘ ‘ ? ”

ผมถามด้วยความเป็นห่วง

“คือ..สึนะ -//-”

“หืม ^^ ?”

“คือฉัน..มีเรืองสำคัญ..”

“อื้อๆๆ เรื่องสำคัญอะหรอ ^^”

ไม่ทันที่เอ็นมะคุงจะพูดจบผมก็รีบดื่มน้ำพร้อมแย้งขึ้นและถามกลับทันที ก็มันตื่นเต้นนี่ ^^

“คือ..ฉัน..ฉัน”

จะอึกอักทำไมของเขานะ? มันเป็นเรื่องอะไรกันแน่ละเนี่ย! ผมหยุดเงียบรอฟังเอ็นมะคุงพูดพร้อมจ้องเขาอย่างตั้งใจฟัง

“คือ....ฉัน..ชอบ..ชอบนายนะ..สึนะ .///.”

“!!!!”

ผมไม่ได้หูฝาดไปใช่มั้ย..? เอ็นมะบอกชอบผม ?

“ฉันชอบนาย..ชอบมาก..แล้วฉันก็ไม่อยากเก็บมันไว้อย่าง..”

‘ปึง!!!!’

ผมทุบโต๊ะระบายอารมณ์..เขาพูดออกมาได้ไง ? เราเป็นเพื่อนกันนะ! เขาพูดมันออกมาได้ไงกัน !

ผมมองหน้าเอ็นมะอย่างคาดโทษน้ำใสๆเริ่มคลอเบ้าตา ลูกค้าทั้งร้านหันมาทางโต๊ะเรา ผมรีบคว้ากระเป๋าขึ้นสะพายหลังและวิ่งออกจากร้านี้ทันที

“สึนะ!! เดี๋ยวสิสึนะ รอฉันด้วย!!”

ไม่!! ผมไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น อยากจะหนีไปที่ไกลๆ หนีไปให้ไกลๆจากเอ็นมะคุง..เพื่อนของผมเองยังไงล่ะ!!!

:: Enma Mode ::

“สึนะ!!เดี๋ยวสิสึนะ รอฉันด้วย!!”

ผมตะโกนสุดเสียงเมื่อเห็นอีกฝ่ายลุกขึ้นคว้ากระเป๋านักเรียนและวิ่งออกจากร้านไป..เพราะผมไง เพราะผม..ผมก็ลังเลว่าจะบอกหรือไม่บอกดีแล้ว แต่เมื่อผมบอกไป..แล้วต้องเป็นอย่างนี้น่ะ..หึ ! ผมจึงเตรียมการณ์ล่วงหน้าไว้แล้ว ยังไงสึนะโยชิ ก็ต้องเป็นของผม!!

‘ปึก!!’

“ที่เหลือทิปนะครับ ^-^ ”

ผมคว้าเงินจำนวนหนึ่งขึ้นวางบนโต๊ะพร้อมตะโกนบอกแคชเชียร์และวิ่งออกมาจากร้านเพื่อตามหาสึนะเขาคงไปได้ ไม่ไกลนักหรอก..อย่างน้อยผลของยาที่ผมใส่ไว้ในน้ำนั่นก็น่าจะออกฤทธิ์บ้างแหละ

:: Tsuna Mode ::

‘~~~~’

โอ๊ย! ผมเป็นอะไรของผมเนี่ย!? หลังจากวิ่งออกจากร้านนั่นได้ไม่นานก็รู้สึกว่าอากาศมันร้อนๆแปลกๆ ร้อน..ร้อนอย่างบอกไม่ถูก และเหมือนกับว่าขาทั้งสองของผมเริ่มไม่มีเรี่ยวแรงในการวิ่งต่อไป ส่งผลให้ร่างของผมล้มฟุบกองลงไปกับพื้น

“ไง สึนะโยชิคุง~ ^^”

“!!!”

ผมตกใจดวงตาเบิกโพลงด้วยความตกใจเมื่อเสียงที่แสนจะคุ้นเคยเอ่ยทักผมมาจากทางด้านหลัง เขาเดินมาอย่างใจเย็น เหมือนกับว่า..ผมเป็น ’ลูกไก่’ ใน ’กำมือ’ เขายังไงอย่างงั้น ผมไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะลุกขึ้นวิ่งหนีเลย..มันร้อนรุ่มไปหมด..

“ออกไปให้พ้นนะ โคซาโตะ!! แฮ่กๆๆ”

ผมรู้สึกร้อนขึ้นร้อนขึ้น อุณหภูมิร่างกายสูง เหงื่อแตกผุดเต็มใบหน้าและลำคอ

“หืม ? สภาพนายตอนนี้น่ะ..ไม่มีสิทธิออกคำสั่งกับฉันน้า~ สึนะคุง ^^”

“โอ๊ย!!!”

ผมร้องโอ๊ยเสียงดังลั่นเมื่ออีกฝ่ายเดินเข้ามานั่งยองๆข้างหน้าผมและบีบปลายคางของผมอย่างแรง

“มองฉันสิ..สึนะโยชิคุง”

“อ๊า~ ร้อน!!!”

“ยาที่จูลีย์ให้มาได้ผลจริงๆด้วยสินะ ^^”

“ยา..? นี่นายทำอะไรกับฉันน่ะ! อ๊า!!!”

“อ้อ~ เป็นยากระตุ้นอารมณ์อะไรประมาณนั้นล่ะนะ ^^”

“นี่นาย!!!”

ผมแหวกลับพร้อมใช้แรงที่มีผลักเอ็นมะให้ล้มลงแต่..เรี่ยวแรงของผมมันหายไปไหนกันหมด!? นอกจากจะผลักเอ็นมะคุงไม่ล้มแล้วยังทำให้เอ็นมะคุงล็อกข้อมือของผมทั้งสองข้างไว้ได้อีกด้วย! ก่อนที่เจ้าตัวจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆผมรู้สึกว่าตอนนี้มันร้อน..ร้อนไปหมด..ผม..ผมต้องการเรื่องอย่างว่า!! ผมไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลย..น่าสมเพชที่สุด!!!!!!

‘งั๊บ!!’

“โอ๊ย! เจ็บนะเฟ้ย อ๊า!!!~”

ผมตะโกนออกมาอีกครั้งเมื่อเอ็นมะกัดใบหูซ้ายของผม ทำให้เป็นรอยจ้ำแดงๆ มันเจ็บนะเว้ย!

(**การจูบที่ใบหูหมายถึงว่า ฉันต้องการเธอ)

“ฉันว่า..”

“จะทำอะไรน่ะ!! ปล่อยฉันนะ!”

ผมแย้งเอ็นมะเมื่อเขาลุกขึ้นพร้อมเดินมาข้างหลังผมและช้อนตัวผมขึ้นเหนือพื้น

“ไปต่อที่บ้านฉันกันเถอะ ^^”

“ปล่อยนะ! ไม่! ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ!!!”

“อ้อ!! เมื่อกี๊ฉันโทรไปบอกหม่าม๊าแล้วล่ะนะ ว่านายอยู่ทำรายงานกลุ่มกับฉันหนึ่งคืนน่ะ ส่วนวันนี้..บ้านฉันก็ไม่มีใครอยู่เลย นายไม่รอดแน่ๆ สึนะโยชิคุง~ ^^”

“=[]=!”

ผมช็อคถึงจุดไคลแมกซ์ เมื่อเอ็นมะอธิบายรายละเอียดอย่างถี่ถ้วนนั่นหมายความว่า..ผมต้องโดนเอ็นมะ ‘สอย’ คืนนี้ใช่มั้ย!? ไม่นะ!!!!!

@ Enma’s home 6.00 pm

‘ปึก!!!’

ร่างของผมถูกเหวี่ยงเข้าหาเตียงสปริงขนาดคิงส์ไซท์ถึงเตียงนี้จะเป็นสปริง แต่ผมรู้สึกว่ามันปวดร้าวไปหมดทั้งตัว..และความต้องการก็มากขึ้นเรื่อยๆ อุณหภูมิของห้องแม้จะเย็นแค่ไหน..แต่มันก็ไม่สามารถดับความร้อนในตัวของผมในตอนนี้ได้เลย!

“ฮ่ะๆๆๆ ฉันล่ะชอบนายจริงๆเลย ♥ ”

“...”

“รอฉันสักพักนะ สึนะโนชิคุง~”

“...”

ผมเงียบตอบให้อีกฝ่ายเข้าใจว่าผมกำลังนั่งทำใจแต่ความจริงนั้นผมพยายามเดินตรงไปที่ประตูเรี่ยวแรงของผมมันเริ่มจะกลับมาแล้วล่ะนะ..แต่มันยังคงร้อนรุ่มอย่างนี้ไม่เลิก ให้ตายสิ!!

ผมก้าวมาใกล้ถึงประตูอย่างช้าๆโดยไม่ให้เอ็นมะคุงที่ควานหาอะไรบางอย่างในตู้เสื้อผ้าของเขารู้ทัน ใกล้แล้ว! อีกนิดเดียว..

“อ้า! นี่ไง เจอแล้ว~”

“!!!”

‘แกร๊ก!’

ผมรู้ตัวทันทีว่าอันตรายกำลังจะมาถึง โถ่เว้ย! น่าจะไปให้เร็วกว่านี้ด้วยซ้ำ!!

“ว้า!! สึนะโยชิคุงเนี่ย ดื้อซะจริงๆเลยน้า ฉันให้นั่งรอที่เตียงสบายๆท่าทางไม่ชอบสินะ!!”

“อ๊อก!!”

ผมที่กำลังจะวิ่งออกไปจากห้องนี้ก็โดนเอ็นมะคุงอุ้มผมจากด้านหลังขึ้นพร้อมทั้งล็อคกลอนประตูอีกครั้ง ก่อนที่จะเดินตรงมาที่เตียงแหละเหวี่ยงร่างบางๆของผมลงอีกครา

“โอ๊ย!”

แรงเหวี่ยงของเอ็นมะส่งผลให้ท้องผมจุกเล็กน้อย

“ฮึ..พยายมจังเลยนะ สึนะคุง!”

‘ฟิ้วๆๆๆ~’

อีกฝ่ายพูดขึ้นพร้อมชูกุญแจมือสองคู่ขึ้นมาเหวี่ยง

“ย..อย่าทำอะไรบ้าๆนะ เอ็นมะ!!!”

“ฮึ! ^^”

‘แกร๊ก! ปึก!!  แกร๊ก! ปึก!!’

ผมแย้งขึ้นพลางถอยหลังหนีแต่ไวกว่าความคิด ร่างสูงที่ได้เปรียบก็รวบมือขวาของผมขึงตรงขึ้นล็อคไว้กับขอบเตียงด้านบนตามด้วยมือซ้ายและกรีดยิ้มอย่างร้ายกาจมาให้

“เฮ้!! เอ็นมะ!!!!”

ร้อน..ร้อนขึ้นทุกที ไม่ไหวแล้ว!!!

“อ้อ~ ลืมบอกไป..ยาที่อยู่ในตัวนายน่ะมันมีสรรพคุณเด็ดอีกอย่างนึงนะ”

“อะ..อะไรนะ! อ๊า~”

“การที่นายร้องครางออกมาน่ะ..หมายถึงนายพยายามที่จะจุดไฟดับเครื่องชนขึ้นมาสินะ..แต่ตัวยานี้น่ะจะได้ผลตรงข้าม..นั่นก็คือ ยิ่งนายพยายามดิ้นรนมากเท่าไหร่ก็เท่ากับว่ายิ่งหมดหนทางมากขึ้นเท่านั้น ^^ ”

“อึก! นี่มันบ้าอะไรกัน?!”

“ยังไงซะ..นายก็ต้องเป็นของฉันอยู่แล้วนี่..กลัวอะไรอีกล่ะ?”

“..!!”

.
.
.
.
.
.

หลังจากกิจกรรมร่วมรักแสนทรมานของผมได้จบลงไปแล้วเอ็นมะได้แต่ยิ้มร่าอย่างสบายใจ ก่อนหยิบกุญแจในลิ้นชักมาไขกุญแจมือและลูบหัวปลอบใจผมที่นอนหอบระแหบสายตาพร่ามัวด้วยความอ่อนเพลียอยู่บนเตียง

“สึนะคุง..ฝันดีนะครับ”

“บ้าหรอ! ฉันจะกลับบ้าน!!”

“3 ทุ่มนี้น่ะหรอครับ?”

“ก็ใช่นะสิ!! นี่..รู้ตัวรึเปล่า นายน่ะ..มันตัวโคตรอันตรายเลยนะ!!”

“นี่มันก็ดึกแล้ว..ขืนนายถูกฉุดไปปล้ำทำไงอ่ะ -3-” เอ็นมะเบ้ปากทำหน้ามุ่ยใส่ผมประดุจกำลังงอน รอให้ผมง้อ แต่..ขอโทษเหอะ! ผมควรจะงอนเขามากกว่านะ T///T

“ก็นายเป็นของฉันแล้วนี่ สึนะโยชิคุง..♥”

"พูดอย่างนี้กับใครเขามากี่คนแล้วล่ะ หืม?"

"ไว้พรุ่งนี้ฉันจะไปส่งนะ..ที่รัก"

“นี่นาย!! ฟังกันบ้างเหอะ เจ้าบ้า.. (./////.)”

“ฉันขออะไรอย่างนึงสิ สึนะคุง~”

“ยังจะต้องการอะไรอีกล่ะ?” ผมทำหน้ามุ่ยอย่างไม่พอใจใส่อีกฝ่าย ก็คนๆนี้น่ะ..ได้ทุกอย่างไปแล้วจริงๆนี่นา ._.///

“ฉันแค่อยากจะได้ยินคำว่ารักจากปากนายเท่านั้นเอง..”

“รัก ?”

“ใช่! คำเดียวนั่นแหละ ^^”

“พฤติกรรมของนายน่ะนะ..หาความรักที่แท้จริงไม่ได้หรอกนะ..”

“นี่สึนะคุง!! ถ้านายพูดจาเสียดสีฉันอีกทีล่ะก็นะ..ฉันจะจับนายกดถึงเช้าให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย!” เอ็มมะพูดพลางกรีดยิ้มชั่วร้ายอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน ..เสียวสันหลังยังไงไม่รู้..

"นายนี่มัน.. O///O"

“ฉันล้อเล่นน่ะ สึนะคุง~”

“ฉันง่วงแล้ว..” ผมบอกปัดๆไปเพียงเท่านั้นแหละ ขืนยังเถียงต่อไปอย่างนี้ เห็นทีผมต้องโดนเอาเปรียบขนาดหนักอย่างเป็นแน่-_-// 

“ก็นอนสิครับ ^_^”

“งั้นก็ฝันด..ชะ อุ๊บ!!!” ไม่ทันที่ผมจะพูดจบ เอ็นมะก็ประกบริมฝีปากของเขาเข้ากับผมอย่างไม่ทันตั้งตัว พลันตวัดลิ้นทั่วปาก ทั้งจาบจ้วง เร่าร้อนและรุนแรง แต่รสชาติกลับหวานระเรื่อ ก่อนจะถอนจูบออกมาช้าๆ

“เอ็นมะคุง..”

“Buona sogno Caro...”

“อะไร ฉันฟังไม่รู้เรื่องหรอกนะ ฉันโง่ - - "

“ฝันดีครับ ที่รักของผม ..จำไว้บ้างก็ดีนะ เผื่อเราสองคนจะต้องไปใช้ชีวิตรักร่วมกันที่อิตาลี ฮ่าๆๆ” 

"บ้าสิ ._. ” ผมอะไรเป็นนัยๆของเขาน่ะ..ผมอายเป็นเหมือนกันนะ บ้าที่สุด!
"ไง~ บอกฝันดีผมบ้างสิครับ ..คนดี"
"โอยาสุมินาไซ..เอ็นมะ ..ที่รักของผม?"

“ก็แค่นั่นล่ะ ^^”

“หึ..zZ” ผมค่อยๆหลับตาลงช้าๆ เข้าสู่ห้วงนิทราไปด้วยความเหนื่อยล้าและอ่อนเพลีย

.
.
.
.
.

เอ็นมะค่อยๆ ประทับจูบบนหน้าผากของสึนะอย่างทะนุถนอม ก่อนจะล้มตัวนอนไปด้วยอีกคน ..และแล้วราตรีที่แสนทรมานสำหรับสึนะนั้น..ก็กลับกลายเป็นฝันร้ายดีๆที่เจ้าตัวไม่มีวันลืมนั่นเอง...(?)

--------------------------------------------------

-          จบงงๆ ใช่มั้ยคะ ..ฝันร้ายดีๆของสึนะ 55555. ไรท์คิดตอนจบไม่ออก T^T

-          แต่งตามรีเควสแล้วนะจ๊ะ แป้งงง~ *0*

-          ท้ายนี้ 0027 Banzai ค่ะ!
 

## แก้ไขฉาก NCเรียบร้อยแล้วนะคะ ใครอยากได้ NC ทิ้งอีเมลล์ไว้เลยค่ะ แล้วไรท์จะพยายามส่งไปให้ ##
**แต่ท่านอาจจะผิดหวังนะคะ เพราะ NCของเราไก่มากค่ะ**