Fic[Reborn] BF - The chance of love รักนี้มีการเปลี่ยนแปลง - Fic[Reborn] BF - The chance of love รักนี้มีการเปลี่ยนแปลง นิยาย Fic[Reborn] BF - The chance of love รักนี้มีการเปลี่ยนแปลง : Dek-D.com - Writer

    Fic[Reborn] BF - The chance of love รักนี้มีการเปลี่ยนแปลง

    bobellciel

    Bel x Fran

    BF banzai

    ผู้เข้าชมรวม

    4,391

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    7

    ผู้เข้าชมรวม


    4.39K

    ความคิดเห็น


    16

    คนติดตาม


    42
    หมวด :  ฟิคนิยาย การ์ตูน เกม
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  29 ก.ค. 55 / 16:47 น.

    BF banzai

    แชร์ไปยังเฟซบุ๊ก แชร์ไปยังทวิตเตอร์ แชร์ไปยังอีเมล คัดลอกลิงก์ คัดลอก Embed


    ข้อมูลเบื้องต้น
    คำเตือน / กฎ
    - ฟิคนี้ ไรท์เน้น ความหื่น
    - อ่านแล้วเม้นด้วยคะ
    - no copy ! noเกรียน คะ
    - ฟิคนี้ เป็นแนว yaoi ชายรักชาย รับไ่ม่ได้เชิญปิดค่ะ ^^
    -หลงมาแล้วก็แอด Fav.กันหน่อยเนอะคะ ^^
     
     
    ฝากรูป   ฝากรูป
     
    รับแลกแบนเนอร์จ๊ะ >.<


    Banner เพื่อนบ้านจ้ะ !
     
    คลิ้กๆ
     
     

     
    :: Thank you ::
     
    Free Theme Mouse ❥Season II
     
    + ❥ Free theme mouse. href="http://i1142.photobucket.com/albums/n620/Kukkai2011/icon-1/m8.gif" type="image/x-icon" /> href="http://i1142.photobucket.com/albums/n620/Kukkai2011/icon-1/m8.gif" type="image/gif" />

    เนื้อเรื่อง

    bookmark

      ตั้งค่าการอ่าน

      ค่าเริ่มต้น

      • เลื่อนอัตโนมัติ
         
                      หลังการต่อสู้ครั้งใหญ่ ศึกตัดสินระหว่างวองโกเล่และมิลฟิโอเล่ได้จบลงไปต่างคนต่างแยกย้ายพักผ่อนเนื่องจากเหนื่อยล้าจากการต่อสู้เต็มที(­?) ฝ่ายวาเรียก็เช่นกัน ผู้ขนานนามตนว่าเจ้าชายได้แต่บ่นพึมพำบอกถึงอาการเซ็งจิตสุดๆเมื่อศึกการต่อสู้ได้จบลงไป
         
         
         
        “เฮ้อ~ เจ้าชายไม่ได้บู๊เลย ชิชิชิชิ เพราะแกนะไอ้กบ"
        ‘ฉึก ฉึก ฉึก ฉึก ' 
        ไม่พูดเปล่าร่างสูงได้หยิบมีดที่แสนภูมิใจเพราะตนเป็นคนทำขึ้นมาขว้างใส่รุ่นน้องคนสนิทนาม’ฟราน'
        “รุ่นพี่~ มันเจ็บนะคร้าบ!! "
        อีกฝ่ายร้องบอกหน้าตายตามนิสัยของเจ้าตัว พลางหยิบมีดออกจากหลังออก พร้อมซัดทิ้งลงที่พื้น
        “ไอกบ เจ้าชายว่าง ชิชิชิชิ "
        “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับmeละคร้าบบ­!"
        ร่างบางเอียงคอถามอย่างสงสัย
        “ก็เจ้าชายว่างอ้ะ ช่วยเล่นอะไรเป็นเพื่อนเจ้าชายหน่อยเซ่!"
        “แล้ว..ทำไมต้องme ­­”
        ร่างบางพูดขึ้นพร้อมชี้นิ้วเรียวเข้าหาตนถามด้วยท่าทางเบื่อหน่าย
        “ก็ฉันเป็นเจ้าชายนี่ ชิชิชิชิ"
        ‘แล้วมันเกี่ยวอะไรกันละเนี่ย­!’ ร่างบางคิดในใจ
        “รุ่นพี่จะให้meเล่นอะไรหรอคร้าบ"
        “เป้ายิ้งฉุบ"
        “-0-­!­”
        “ชิชิชิชิชิ"
        “รุ่นพี่ไม่ใช่เด็กแล้วนะคร้าบ!!"
        “เหอะน่าเจ้าชายอยากเล่น"
        “...”
        “เอาล่ะ ฉุบกันสามครั้ง ผู้แพ้ต้องทำตามที่ผู้ชนะบอก เอ้าฉุบยิ้งงฉุบ..!"
         
        ‘แค่ฉุบเล่นไปงั้นๆคงไม่มีอะไรหรอกมั้งขอให้วันนี้meดวงดีด้วยเถอะ!'
        ร่างบางคิดในใจพร้อมยอมเล่นด้วยแต่โดยดี โดยง้างนิ้วให้ขึ้นชูสองนิ้วในแนวนอนแทนสัญลักษณ์กรรไกรตามด้วยอีกฝ่ายที่ง้างนิ้วออกทั้งห้าแทนสัญลักษณ์กระดาษ
        ครั้งที่ 1 : ฟราน_กรรไกร // เบลล์_กระดาษ
        ‘วันนี้meดวงดีจริงๆด้วย!'
        ”ต่อๆ มันก็แค่ครั้งแรก ชิชิชิชิ ฉุบยิ้งงฉุบ!”
        ครั้งที่ 2 : ฟราน_ค้อน // เบลล์_กระดาษ
        “ชิชิชิ เอาแล้วไง!”
        “รุ่นพี่อะ ชักช้า -3-”
        “ชิชิชิ คิดให้ดีล่ะ เจ้าชายน่ะ..อัจฉริยะ !!”
        “เจ้าชาย..ตกกระป๋อง”
        “หน็อยแก!! วัดกันเลยเซ่! เป่ายิ้งงงฉุบ!!!"
        ‘รุ่นพี่ชอบออกกระดาษ..meต้องออกกรรไกรสินะ เห้อ~'
        ร่างบางตัดสินใจก่อนง้างนิ้วเป็นรูปกรรไกรอีกรอบตามความคิดของตน
        ‘!!!!’
        แค่ผลไม่เป็นเช่นนั้น อีกฝ่ายกลับชูกำปั้นแทนสัญลักษณ์ค้อนทำให้ผลครั้งที่สามออกมาเป็น
        ครั้งที่ 3 : ฟราน_กรรไกร // เบลล์_ค้อน
        “ชิชิชิชิ เจ้าชายน่ะอัจฉริยะอยู่แล้ว~”
        ร่างสูงพูดด้วยเสียงเยาะเย้ย
        “อะเอ่อ - -++ ดูถูกเลยไม่ได้เลยนะคร้าบรุ่นพี่เบลล์ แล้ว..รุ่นพี่จะให้meทำอะไรหรอครับ ­­ "
        “ชิชิชิชิ ไปอาบน้ำ ฉันจะสะสางกับแกทั้งหมดคืนนี้แหละกบบ้า!!”
        “หือ O//O­”
        “อาบน้ำเสร็จต้องมานอนกับเจ้าชายด้วย”
        “ฮะครับ”
        “เจ้ากบง่ายจัง..”
        “ง่าย..­”
        “ชิชิชิชิ รีบๆน่า”
        ร่างบางแปลกใจกับคำพูดเสียวซ่านของร่างสูงเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไรมาก จึงเดินเจ้าห้องตนเองพร้อมถอดหมวกกบออก หยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป
        นานกว่า 30 นาทีที่ร่างบางยังคงเพลินกับการแช่น้ำชำระร่างกายอย่างสบายใจ
         
        oOBelphegorOo
        เจ้ากบบ้าช้าจัง! คำว่านอนเนี่ย เห็นบ๊องๆอย่างนั้นจะรู้บ้างไม่นั่นน่ะ ชิชิชิชิ =.,=!! เจ้าชายอดใจรอไม่ไหวแล้วนะ ไปรอที่ห้องเลยก็ได้ ชิชิชิชิ !!!
         
        oOFranOo
        ‘แกร๊ก ปัง!’
        อาบน้ำแล้วสบายใจ เห้อ~ ว่าแต่เสียงอะไร..คงไม่มีอะไรหรอกนะเจ๊ลุซคงมาทำความสะอาดละม้าง
        แล้วนี่..จะสามทุ่มแล้วนี่ รุ่นพี่คงรอนานแล้วล่ะ !
         
        ด้วยความที่รักรุ่นพี่สุดชีวิต(= =)ร่างบางจึงรีบออกจากห้องน้ำทันที
        ‘แกร๊ก’
        “ชิชิชิชิ เจ้าชายรออยู่เลย!”
        “ระ..รุ่นพี่เบลล์ โผล่มาไงเนี่ย!!อายเหมือนกันนะสภาพผ้าขนหนูชิ้นเดียวเนี่ย!! "
        “เจ้าชายขี้เกียจรอน่ะ”
        “ออคร้าบ รุ่นพี่เอาชุดคลุมmeไปก่อนสิ เดี๋ยวmeเปลี่ยนชุดแปปนึง =//= "
        “ก็เปลี่ยนตรงนี้แหละ! ชิชิชิชิ " 
        “ไม่ดีมั้งคร้าบ สภาพรุ่นพี่กับme..ตอนนี้น่ะ "
        ร่างบางพูดขนาดหรี่ตาหาร่างสูงอย่างไม่อยากมอง
        “ช่างมันสิ ^^หรือว่า.. ­! "
        “ว่า­­?”
        “เจ้ากบมีชุดเด็ดล่ะหื๊ม­”
        “ชุดเด็ด­”
         
        “ชิชิชิชิ เริ่มกันเลยดีกว่า”
        “เริ่ม..­?”
        'สะสางกับแกคืนนี้..ง่ายจัง..ชุดเด็ด..เริ่ม..อะไรของรุ่นพี่เนี่ยแต่ละคำ พาmeเสียวไส้หมด เห้อ หรือว่า..!!!'
        “รุ่นพี่เบลล์!!”
         
         
        --------------------------------------------------
         
         
        ค้างมั้ยคะ = = เพื่อไม่ให้ยุ่งยากต่อการอ่าน (ถมขาวทั้งเรื่อง = =') >> Ctrl+A จ้า^^
         
         
         
         
        NC ต่อจ้า =.,= (มันอาจจะ ไม่สนุกเท่าไหร่ แต่ไรท์ก็พยายามสุดๆ >_<! )
        --------------------------------------------------
         
        “รุ่นพี่เบลล์ !!”
        “อะหืม ­!”
        “เย้ย !”
        รุ่นพี่เบลล์กินอะไรเข้าไปเนี่ย ความหื่นขึ้นพรวดพราด จากร่างเปลือยท่อนบนที่นอนเอกเขนกอยู่บนเตียง ตอนนี้เดินมาหาME ช้าๆ แล้ว อ๊ากก ไม่น่า เวอร์จิ้นของME ToT;;
        “กบบ๊อง น่ากินจัง >.<”
        “ฮะ อะ! รุ่นพี่เบลล์ จะทำอะไรน่ะ ­!­ "
        ร่างบางร้องเชิงตะโกนถามร่างสูงด้วยความตกใจเมื่ออีกฝ่ายเดินเข้ามาใกล้พร้อมดึงผ้าจนหนูออก เผยให้เห็นสัญลักษณ์ความเป็นชายชูชันด้วยอารมณ์ ที่ไม่เคยมีใครได้เห็นมาก่อน ปัจจุบันได้ถูกผู้ประณามตนว่าเจ้าชายครอบครองและปลุกอารมณ์ให้กับมัน
        “รุ่นพี่..!!!”
        “จ๊วบ~~”
        ร่างสูงไม่ฟังความเห็นร่างบาง พลางทำตามใจตนต่อไป
        “อ๊า รุ่นพี่ ยะ..หยุดนะ อ๊า!!!”
        “ฮึ่ม ! ชิชิชิชิ "
        “แฮ่กๆๆ •__<”
        ร่างสูงถอนการกระทำอย่างเลี่ยงไม่ได้ ของเหลวสีขาวพุ่งออกมาดุจความรู้สึกภายในถูกปลดปล่อย ตามด้วยเสียงหอบระแหบของร่างบาง บ่งบอกถึงอาการ อยากและอึดอัดสุดๆ
        “รุ่นพี่ พอเถอะครับ !”
        “ไม่ดีมั้ง ค้างอย่างนี้น่ะ แกรู้สึกดี..หรอ ­”
        “...”
        “แกไม่ต้องคิดมากน่า :) ” ร่างสูงลูบหัวปลอบใจร่างบางที่สั่นระริกด้วยความกลัว พร้อมคลี่ยิ้มบางๆให้
        "..."
        “เอาล่ะ กบบ๊องพร้อมยัง >O< ­ ”
        “ =///= ”
        ท่าทางร่างบางได้เปลี่ยนไปในทันใดเมื่อร่างสูงถามด้วยเสียงเรียกอารมณ์อย่างสยิว
        “อยากยืนทำรึไง ­”
        “อะๆ เย้ย !!”
        ‘หมับ แก๊ก กึก !’
        ร่างสูงโผเข้าอุ้มร่างบางท่าแบกกระสอบ ล็อคประตูพร้อมเดินมาที่เตียง
        ‘ปึก !!!’
        ร่างบางกระทบกับฟูกนุ่นขนาดคิงส์ไซท์ อย่างรุนแรงโดยฝีมือเจ้าชายแห่งวาเรีย
        “อ้อก! ร..รุ่นพี่! me..เจ็บ..น..นะ อะอุ๊บสส์ OxO "
         
        เสียงสั่นเครือแสดงความหวาดกลัวของกบน้อยร่างบางหายไปทันทีเมื่อถูกริมฝีปากหยักได้รูปของอีกฝ่ายรุกราน ลิ้นอุ่นทั้งสองค่อยๆลิ้มรสซึ่งกันและกัน จากจูบที่เย็นชาเพราะความไม่ชินก็ปลี่ยนไปเป็นหวานเลี่ยนและ..ซาดิสม์ตามลำดับ มือซุกซนฝ่ายร่างสูงค่อยๆรวบข้อมือเรียวเล็กของร่างบางขึ้นเหนือศีรษะ พร้อมไล้จูบตามซอกคอ เมื่อมาถึงบริเวณต้นคอ เจ้าตัวก็กดจูบแรงๆ แสดงความเป็นเจ้าของ!
         
        “เฮือก อ๊า..รุ่นพี่ !”
        “ชิชิชิชิ เจ็บหรอ..­”
        “ไม่หรอกครับ ^_^”
        “ฮึ งั้นก็ต่อเลยดีกว่า”
        “อ๊า..!”
        ร่างบางร้องครางเสียงหลง เมื่อร่างสูงจับกุมจุดอ่อนไหวอีกครั้งพร้อมรูดขึ้นลงช้าๆ
        “อ๊ะ รุ่นพี่..อ๊า~”
        “ชิชิชิชิ กบบ้าสุดยอด >< ”
        “สุดยอด..อะไรล่ะครั..เฮือก!!”
        ไม่ทันที่จะพูดจบ ร่างบางต้องตกใจสะดุ้งเฮือก ดวงตาเบิกโพลง เมื่อรู้สึกตนถูกจับให้นั่งหันหลังให้กับร่างสูง พร้อมเหมือนมีอะไรบางอย่างเข้ามาทางหลังช้าๆ
        “เอาล่ะ ร่างกายของแก..ฉันขอนะ ^^”
        “ฮะ ครับ อึก!!”
        ทันทีที่ร่างบางไร้การปฏิเสธ ร่างสูงก็กระแทกท่อนเนื้อใหญ่เข้ามาทางหลังของกบน้อย ทำให้เจ้าตัวถึงกับตัวแข็งเกร็งก็เพราะ..นี่มันครั้งแรกนี่นา ร่างสูงค่อยๆผ่อนปรนจังหวะจากช้าๆก็กระชับให้ไวขึ้น..และไวขึ้น
        “อา..อ้า!”
        “อา..เจ้าชายชอบจัง ชิชิชิชิ ไหนเจ้ากบลองร้องขอเจ้าชายซิ”
        “อะ..อ๋าห์ รุ่นพี่อย่าหยุดสิครับ!!” เสียงนุ่มหลงของร่างบางแย้งขึ้นเมื่อร่างสูงหยุดการกระทำลงไปดื้อๆ
        “แกนี่กินแรงจริงนะ ! อีกอย่าง ฉันไม่อยากขึ้นชื่อว่า ทำอะไรโดยที่อีกฝ่ายไม่เต็มใจนี่..กบขอเจ้าชายสิ แล้วฉันจะทำให้..! "
        “!!!”
        “ว่าไง ­!­”
        “รุ่นพี่ฮะ..ช่วย..ครอบครองร่างกาย meทีครับ!! ได้โปรดเถอะครับ Per favore,, "
        “Sono disposto!!!”
        ทันทีที่ร่างสูงพูดจบ เจ้าตัวก็เสียบแก่นลงไปอีกครั้งจนมิดด้ามและเร่งจังหวะให้เร็วกว่าเดิม ทำให้ร่างบางรู้สึกเกร็งและหดตัวมากขึ้น
        “อะอ๊า~ รู้สึกดีจังครับรุ่นพี่..!! "
        “อา..”
        “แฮ่กๆ!! แฮ่กๆๆ"
        “งั้น.. เจ้ากบ ตะแคงหน่อยสิ”
        “รุ่นพี่เบลล์ !! มันจะไม่.."
        “ผู้แพ้ต้องทำตามที่ผู้ชนะสั่ง..และแกก็ขอฉันแล้วด้วยนะ กบบ้า ชิชิชิชิ >O<!”
        “ฮะ ครับ”
        กบน้อยผู้น่าสงสารยอมจำนนต่อผู้คุมเกมส์แต่โดยดี โดยใช้ขอบหัวเตียงเป็นที่ยึด
        “รุ่นพี่..”
        “หืม..­!”
        “ของรุ่นพี่น่ะ..”
        “ทำไมหรอ ของเจ้าชายน่ะ >< ­”
        ( *ท่าตะแคง เป็นท่าสำหรับคนที่มีเจ้าหนูยาวเท่านั้น >< แอร๊ย~ //  ไรท์โดนโบก ! )
        “me.. เข้ามาเลยครับ”
        “มันก็ต้องอย่างนั้นอยู่แล้วสิ !”
        ‘ฟึ่บ !!’
        สิ้นเสียงการตอบกลับ ร่างสูงก็เสียบแก่นของตนลงอีกครั้งและกระแทกใส่ร่างบางอย่างแรงพร้อมเร่งจังหวะให้ไวขึ้น..ไวขึ้น..แล้วไวขึ้นกว่าเดิม! ทำให้ร่างบางถึงกับล้มลงเข่าอ่อน แต่อีกฝ่ายก็รับไว้ได้ทัน
        “อะไรกันเจ้ากบ ­!”
        ร่างสูงถามอย่างหัวเสีย
        “me..meไม่ไหวแล้ว อึก!”
        “อีกนิดน่า เจ้าชายจะเสร็จละ ชิชิชิชิ”
        ‘หมับ'
        ร่างสูงเร่งจังหวะขึ้นอีกพร้อมใช้มือทั้งสองจับสะโพกเพิ่มอารมณ์ให้แก่ร่างบาง
        “อ๊า!!!”
        “แตกในเลยนะ ชิชิชิชิ”
        “ม..อะ อ๊า..อ๊า!!! "
        เสียงครางไม่เป็นจังหวะเรียกอารมณ์ร่างสูงได้เป็นอย่างดี เมื่อเจ้าตัวทำอย่างที่พูด ของเหลวสีขาวค่อยๆไหลออกมาทางด้านหลังของร่างบาง ทำให้บริเวณนั้นเลอะเป็นคราบขาวแฉะไปหมด แต่มันก็ทำให้ทั้งสองรู้สึกดีในเวลาเดียวกัน
        “อา..เจ้ากบสุดยอดไปเลย !”
        “อา..แฮ่กๆ รู้สึกดีจังครับ..อ้อ! รุ่นพี่"
        “หืม ­!”
        “me ขออะไรอย่างสิครับ”
        “อื้อ”
        “รุ่นพี่ อย่าลืมวันนี้ของเรานะ..”
        “ทำไมแก..”
        “นะครับ!!”
        “ถึงเวลานอนแล้วนะ..แกไม่ง่วงรึไง”
        “รุ่นพี่...”
        ร่างบางเรียกร่างสูงด้วยเสียงเศร้าสร้อย
        “...”
        “ขอแค่รุ่นพี่ไม่ลืมme จดจำทุกเรื่องราวของเรา"
        “อือ..มม์”
        “นะครับ!!”
        “ฉันบอกว่าให้นอนไงเล่า ชิชิชิชิ "
        ร่างสูงพูดขึ้นพร้อมลูบหัวร่างบางอย่างเอ็นดูจนร่างบางคล้อยหลับไป..
        “..zZ”
        “ฝันดีนะ..กบบ๊อง "
         
         
         
         
        --------------------------------------------------
         
         
        @โต๊ะอาหาร วาเรีย
        “โฟร้ยยย!!!!”
        “เป็นอะไรจ๊ะ สควอลี่~”
        แม่บ้านแสนห่วยแห่งวาเรียเอ่ยทักหยาดพิรุณ เมื่ออีกฝ่ายตะโกนลั่นขณะเดินมาจากชั้นบนอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
        “นั่นสิคร้าบ meได้ยินเสียง ผบ.ละปวดหัวทุกทีเลย ! "
        “ฮึ ก็แกนั่นแหละ !! เสียงดังอะไรกันทั้งคืนหะ­! ตูนอนไม่หลับโว้ยยยย!!! " 
        “..!!!”
        ร่างบางตกใจตัวดุ้งตัวกับคำถามผบ.แห่งวาเรีย
        “บอกมาดีๆน้า แกน่ะ..ได้กับไอเบลล์ทั้งคืนเลยใช่ม่า ฮึๆๆๆ”
        ฉลามน้อยก้มกระซิบถามร่างบาง
        “เฮอะ ! meปล่าวนะ ผบ. "
        “เง๊ย ! นินทาอะไรเข้าชายห๊ะ ­! บอสอยู่ข้างบน ขึ้นไปเลย!อย่ามามั่วกบของเจ้าชาย "
        “..!!”
        “..!!”
        ทั้งสองหยุดการสนทนาอย่างลับๆทันทีเมื่อบุคคลที่กำลังเอ่ยถึงเดินมาพลางเรียงมีดเป็นใบพัด
        “ฉันก็แค่..อยากลองกินกบของแกบ้างน่ะ!”
        “ใครจะกินใคร..ไอสวะ!”
        เสียงเรียบทมิฬนภามืดมนเอ่ยขึ้นขณะที่เดินลงมาจากชั้นบน
        “แฮ่ม =//=”
        “ชิชิชิชิ ผบ.บ้า บอสมาแล้ว รับเคราะห์ซะ!! ”
        “ไอสวะ ขึ้นไปบนห้อง !!!”
        ร่างสูงโปร่งบอสวาเรียเอ่ยเชิญ(­?)ฉลามน้อยขึ้นห้องด้วยเสียงเด็ดขาดเพื่อทำภารกิจส่วนตัวต่อไป(อย่าไปยุ่งเค้าเลยเนอะ =.,=)
        “ชิ !”
        ฉลามน้อย สบถอย่างหัวเสีย พร้อมเดินขึ้นห้องไป ตามด้วยบอสแห่งวาเรีย (ลงมาทำแปะไรก็รู้ // ไรท์โดนโบกอีกรอบ = =;;)
        “ชิชิชิชิ สมน้ำหน้า เราก็ไปกันเถอะกบ !! ”
        “ไปไหนครับคร้าบรุ่นพี่ ว้ากก >O<!”
        “อย่ารุนแรงกับน้องนะจ๊า เบลล์ >w<!!! ”
        “ไอตุ๊ดบ้า”
        “ต๊ายยย ><!”
        ร่างสูงกระชับมือร่างบาง พาวิ่งมาทางท้ายปราสาท โดยอีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัวพร้อมเสียงแซวไม่ขาดของแม่บ้านแห่งวาเรีย
         
        “รุ่นพี่ ว้ากก >O<!”
        “ถึงแล้ว ชิชิชิชิ”
        “พาme มาทำไมครับ ­! "
        “ก็ฉันอย่างนั่งกับแก ที่สบายๆหลังปราสาทนี่ !”
        “..­”
        ร่างบางเอียงคอ 45องศา แทรกความน่ารักปนสงสัย เมื่อร่างสูงพามาที่หลังปราสาทโดยไม่ทราบเหตุผล..
        “ฉันเอง..ก็อยากจำช่วงเวลาที่ฉันดีกับแกบ้างไง กบบ้า ชิชิชิชิ "
        ร่างสูงพูดขึ้นพร้อมยีหัวกบเล่นอย่างสนุกสนาน
        “รุ่นพี่อ้ะ !"
        “ไม่ว่ายังไงนะ.. ใครจะคิดยังไงกับการที่เรารักกัน .. แต่ฉันน่ะ..ฉันไม่สนหรอกนะ ขอแค่มีแก อยู่ข้างๆ”
        “...”
        "ขอบใจแกนะ ที่เปิดโอกาสให้เจ้าชายได้รู้จักกับคำว่ารักแท้อย่างจริงจัง ไม่รังเกียจเจ้าชาย.. ชิชิชิชิ"
        "ครับ รุ่นพี่.. meก็ไม่สนหรอก รู้แค่ว่า meรักรุ่นพี่มาก..รักไม่แพ้รุ่นพี่ที่รัก meในตอนนี้เลย !"
        “ชิชิชิชิ เจ้าชายรักแกมากกว่านะ !!”
        "ไม่จริงอะ me รักรุ่นพี่มากกว่า !!"

        ..ใช่แล้ว..รักแท้คือการให้โอกาส..
        ..การเปิดโอกาสให้ใครสักคนได้แสดงความรักต่อเรา..โดยที่เราไม่รังเกียจตัวตนแท้จริงของเขาไงล่ะ..
         
        ร่างสูงโผเข้ากอดร่างบางท่ามกลางสวนร่มหลังตัวปราสาท ก่อนที่จะผละออกและมองหน้าร่างบางพลางประทับจูบดูดดื่มแสนหวานให้ลิ้มลองอีกครั้ง กลิ่นไอธรรมชาติเรียกความโรแมนติกได้เป็นอย่างดีและเรื่องราวรักระหว่างเชื้อราชวงศ์โรคจิตกับเด็กน้อยหัวกบก็จบลงอย่างบริบูรณ์ ^_^;;
         
         
        --------------------------------------------------
         
         
        -          แถม XS เพิ่มสีสันนิดนุง = =;;
        -          จบแล้ว! หลายคนอาจจะสงสัยจบไวไปมั้ย  แต่ไรท์ก็พยายามสุดๆแล้วนะ >_<
        ( และก็ต้องขอโทษรีดเดอร์ทุกท่านด้วยที่ถมขาวทั้งตอน T_T )
        -          อ่านจบแล้ว ไรท์ฝากเม้นด้วยนะคะ ชุ้ฟๆ >3<!
        -          ท้ายนี้ก็ BF Banzaii ♥ >w<!!!
         

        ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

        loading
        กำลังโหลด...

        ความคิดเห็น

        ×