MAFIA JUNIOR

ลำดับตอนที่ #14 : M.J#11

"ข้าตัดสินใจแล้ว"

เสียงของจูโอพูดขึ้นทำให้กอนโซอดสงสัยที่จะถามไม่ได้

"เอ่อตัดสินใจเรื่องอะไรหรือขอรับ"

"ข้าจะสละตำแหน่งผู้นำองค์กรจูโอและผู้ที่เหมาะสมกับตำแหน่งนี้ที่สุดก็คือเจ้าหนูริว"

"คือว่า...มันไม่เร็วไปหน่อยหรือท่าน"

กอนโซถามแทรกขึ้น

"ไม่หรอกยิ่งเร็วสิยิ่งดีเพราะข้ามีลางสังหรณ์ว่าอีกไม่นานการต่อสู้เพื่อแย่งชิงความเป็นผู้นำของพวกเรากำลังจะเกินขึ้นและข้าก็ไม่แน่ใจ

ว่าข้าจะหยุดยั้งมันไว้ได้หรือเปล่า"

จูโอร่ายยาวและคัลซึ่งแอบฟังอยู่นานก็ได้บุกเข้าในห้องด้วยอารมโกรธเคือง

"ท่านพ่อจะสละตำแหน่งให้เจ้าเปี๊ยกนั้นไม่ได้น่ะ"

"ทำไม.....ทำไมข้าจะสละตำแหน่งไม่ได้เจ้ามีปัญหาอะไรหรือไง"

จูโอถามคัลด้วยความสงสัย

"ก็มันไม่ควรจะได้รับสืบทอดตำแหน่งน่ะเซ่........ทำไมท่านจะต้องมองข้ามข้าอยู่เรื่อยข้ามีอะไรด้อยกว่าเจ้านั้นตรงไหนกัน"

คัลตะโกนถามด้วยความโกรธแค้นทำให้จูโอถึงกับตะลึ่งในความก้าวร้าวของคัล

"หึๆแต่ถึงแม้ว่าท่านจะตั้งใจมอบตำแหน่งให้เจ้าริวก็เถอะ....แต่จำไว้ข้าไม่ปล่อยให้เรื่องมันจบแค่นี้แน่"

คัลพูดทิ้งท้ายก่อนที่จะเดินกลับออกไปทำให้จูโอถึงกับทรงตัวไว้ไม่อยู่ล้มฟุบลงไป

"ทะท่านจูโอเป็นอะไรหรือเปล่าขอรับ"

กอนโซเข้าไปประคองตัวพลางถามด้วยความเป็นห่วง

"ไม่...ข้าไม่เป็นไร......เจ้าออกไปก่อนข้าอยากอยู่คนเดียว"

"กะก็ได้ขอรับ"

กอนโซรับคำแต่ก็อดห่วงไม่ได้ก่อนที่จะเดินออกไปปล่อยให้จูโอต้องคิดหนักกับเรื่องต่างๆที่กำลังจะเกิดขึ้น

"เชอะ!!!แกนะแกเห็นเจ้าเปี๊ยกนั้นดีกว่าข้ายังงั้นเรอะ..........ข้าจะทำลายให้หมดทั้งไอ้พวกปราสาทมืดและข้าจะยึดทุกสิ่งทุกอย่างของจู

โอมาไว้ในมือข้าให้ได้"

คัลพูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธแค้นถึงการกระทำของจูโอทำให้เซโตะที่ยืนฟังอยู่นานออกความเห็นขึ้นบ้าง

"ไม่เห็นต้องคิดอะไรมากเลยนี้....แค่ทำตามที่ใจต้องการก็แค่นั้น"

คำพูดของเซโตะทำให้คัลหันมามองแล้วยิ้มกริ่มที่มุมปาก

"หึหึหึนั้นสิน่ะแค่ทำตามใจข้าก็พอไม่เห็นจะยากเลย"

"อะฮ่าท่าทางเราจะมีอะไรสนุกๆเล่นกับแล้วหละเจ้าหนูวาวาเอ๋ย

เสียงของชายร่างใหญ่พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูอารมย์ดี

"ใครใช้ให้แกเรียกฉันว่าเจ้าหนูว่ะนึกว่าใหญ่นักหรือไง"

เด็กหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นใส่ชายร่างใหญ่

"อะไรกันนะพวกแกตั้งแต่เมื่อกี้แล้วหลงทางอยู่หรือไง"

คัลหันมามองพลางถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมย์

"หุหุหุท่าทางจะเอาเรื่องอยู่แหะสมกับเป็นทายาทของจูโอ"

เชสเตอร์พูดขึ้นทำให้คัลสะดุ้งเล็กน้อยก่อนที่จะนึกขึ้นได้

"อ๋อ.................พวกแกคงจะเป็นคนขององค์กรปราสาทมืดสิน่ะ.....ก็ดีตอนนี้ข้ากำลังโมโหได้ที่อยู่เลย"

คัลพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเยือกเย็นพลางหักนิ้วดังกล็อบๆ

"งั้นเจ้าเด็กคนนั้นถ้าทางจะรุ่นเดียวกับแกแหะปล่อยให้แกจัดการแล้วกันน่ะเจ้าหนูวาวา"

เชสเตอร์เหลือบไปเห็นเซโตะจึงมอบหน้าที่ให้กับวาวา

"หน็อยไว้ข้าจัดการเจ้านี้ได้ต่อไปข้าจะจัดการแกไอ้เชสเตอร์"

วาวาคำรามด้วยความโมโหที่ถูกเรียกว่าไอ้หนูเป็นครั้งที่2ทำให้เซโตะที่ยืนมองอยู่ก่อนหน้านี้เอ่ยปากถามขึ้น

"นี้......จะเริ่มกันได้หรือยังรำคาญชะมัด....!!!!!!!!"

เซโตะยังพูดไม่จบก็ต้องกระโดดหลบอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นวาวาพุ่งเข้ามาหาตน

"เร็วใช้ได้เลยนี้แต่มันยังไม่หมดหรอกน่ะ"

วาวาพูดชื่นชมก่อนที่จะกระโดดหมุนตัวเตะใส่เซโตะอย่างแรง

"ปึ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" "พรึ๊ดดดดดดดดดดดดดดด"

เซโตะป้องกันไว้ได้แต่ด้วยแรงเตะทำให้กระเด็นถอยหลังไปเหมือนกัน

"หึหึเป็นยังไงเล่า"

วาวาถามขึ้นเมื่อเห็นว่าสถานการณ์ของตนเป็นต่อในช่วงแรก

"เชอะ!!ของจริงมันต่อจากนี้ตะหาก"

เซโตะตอบพลางจ้องหน้าวาวา