_______________________________________________________________________________
Oh oh...Chapter 18
ไม่ว่าในฐานะอะไร
“ครับ..เขาบอกว่าเขาไม่มีทางยอมรับความรู้สึกของผมได้หรอก ไม่ว่ายังไงก็ตาม รุ่นพี่โกเซย์...พี่ว่าผมควรทำยังไงดีครับ”
เออ.. จะว่าไปผมลืมแนะนำไปเลยสินะ รุ่นพี่โกเซย์ หรือ อิชิกิ โกเซย์ เป็นรุ่นพี่ผมสองปี เป็นประธานชมรมเคนโด้และเป็นรุ่นพี่ที่ผมเคารพอยู่พอสมควร เขาเป็นคนๆเดียวในโรงเรียนที่ผมกล้าเปิดอกจับเข่าคุยในทุกๆเรื่อง แต่ก็จะมีอยู่เรื่องเดียวเท่านั้นที่ผมไม่ได้บอก
คือ...คนที่ผมจีบคือเจ้ากุ้งหัวเหลือง
และ...เจ้ากุ้งหัวเหลืองเป็น ‘ผู้ชาย’
เฮ้อ...
“อืม...ถ้าเขาพูดแบบนั้นก็แสดงว่าเขา ‘ยังไม่พร้อม’ ที่จะรับความรู้สึกของนายยังไงล่ะ”รุ่นพี่โกเซย์ทำหน้านึกสักพักก่อนจะตอบออกมา
“ยังไม่พร้อม?”ผมทวนคำ ยังไม่พร้อมงั้นหรอ? พี่จะบอกว่าผมรุกเร็วไปงั้นเหรอ? แต่ผมว่าไม่นะ...
“อืม ก็แบบนายให้เวลาเขาคิดน้อยไป ไม่ก็นายรุกเร็วเกิน นั่นทำให้เขาทำอะไรไม่ถูกแล้วถ้ายิ่งเขาไม่มีใจให้นายนั่นก็ยังมีเปอร์เซ็นสูงมากเลยละที่เขาจะปฏิเสธ”
“หรอครับ”
“แล้วนายกับเขารู้จักกันมากี่ปีแล้วละ”รุ่นพี่ถามพร้อมกับยิ้มบางๆ เวลาที่พี่เขายิ้ม..มันเหมือนเจ้ากุ้งหัวเหลืองยังไงก็ไม่รู้สิ
เพราะงี้ละมั้งผมถึงได้สนิทกับพี่คนนี้...แม้จะโดดชมรมบ่อยก็ตาม
“ห้าปี”
“แล้วนายเริ่มชอบเขาตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“สองปีที่แล้ว”คำตอบของผมทำให้รุ่นพี่โกเซย์ส่ายหน้า
“ไม่ๆ เวลาแค่นั้นน่ะมันยังไม่พอสำหรับที่จะทำให้เขารู้สึกกับเราเกินเพื่อนหรอก” ไม่ใช่เพื่อนครับ เขาเป็นพี่เลี้ยง
“แล้วผมต้องให้เวลาเขานานแค่ไหน”
“อันนี้ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน มันขึ้นอยู่กับคนน่ะนะ สำหรับคนที่โหยหาและกระหายความรักเวลามันก็คงไม่นานเกินรอหรอก แต่สำหรับคนที่ว่าไม่มีรักก็ไม่เป็นไร หรือมีเรื่องอื่นสำคัญกว่ารักคงจะนานหน่อยละนะ”
แน่ละว่าเจ้ากุ้งแห้งนั่นเป็นอย่างหลัง...นี่ผมจะทำได้แค่รอหรือไงเนี่ย
“แต่นายเคยได้ยินมาบ้างป่ะว่า ‘ตื้อเท่านั้นที่ครองโลกน่ะ’”ปรัชญาแปลกๆออกมาจากปากที่แย้มกว้างออก หวังว่าสิ่งที่พี่เขากำลังจะแนะนำมันคงจะไม่ใช่อะไรที่ทำไปแล้วมันดูแปลกๆหรอกนะ
“ตื้อ?”ผมทวนคำ แล้วทุกวันนี้ผมไม่ตื้อหรอกเหรอ? ผมพยายามทำทุกอย่างเพราะจะเกาะติดเขา
“ใช่ ตื้อ แล้วต้องตื้ออย่างบริสุทธิ์ใจด้วยนะ นายต้องพยายามแสดงให้ว่านายน่ะจริงจังและก็จริงใจกับเขาแค่ไหน นายจะไม่มีวันหันหลังให้เขาแม้ว่าจะเจอปัญหาที่ใหญ่หลวงสักแค่ไหนก็ตาม”
ผมว่า...ผมเคยทำแบบนั้นไปแล้วนะ
แต่เหมือนเขาจะไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมทำเอาซะเลย
“ผมเคยลองทำแล้ว แต่ดูเขาจะไม่เห็นค่ามันเลย หรือผมต้องทำเหมือนในละครอ่ะพี่?”
“ละคร?”
“แบบฉุดขึ้นเตียงอะไรงี้อ่ะ”
“เห้ยยยยย!!! นั่นเป็นวิธีที่ห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยได้ยินมาเลย! การทำแบบนั้นน่ะนะนอกจากเขาจะไม่รักแล้วเขาจะแถมความเกลียดมาเป็นของแถมน่ะสิ”
“เอาจริงๆพี่ ผมควรจะทำยังไงดี”ผมเข้าเรื่องอย่างจริงจัง ทำให้พี่เขาเงียบไปก่อนจะตอบออกมา
“นายก็ลองนิ่งไปก่อนสิ ให้เวลาเขาหน่อย...ให้เขาได้คิด แล้วก็ให้นายคิดด้วย”
“ผม?”
“อาฮะ คิดซะให้แตกว่านายรักเขาจริงเปล่า หรือแค่เล่นๆ บางทีนายอาจจะไม่ได้รัก แต่แค่ปลื้มที่เขาคนนั้นมีอะไรดีหลายๆอย่าง”
รัก...หรือแค่ปลื้ม..งั้นเหรอ
“อ๊ะ! จะสองทุ่มแล้วแหะ นายเองก็กลับบ้านได้แล้วละนะ เพราะดูท่า..นายคงจะไม่มีกระจิตกระใจซ้อมสักเท่าไหร่”
“ ... “
ผมเดินเตะฝุ่นมือถือถุงใส่อุปกรณ์เคนโด้ไว้ ผมก้าวเท้าอย่างช้าๆหัวก็แอบคิดตามในสิ่งที่รุ่นพี่โกเซย์พูด
พี่เขาจะรู้มั้ยนะ..
เขาทำผมลังเลซะแล้ว...
แต่ยังไงๆผมก็มั่นใจว่าผมรักเจ้ากุ้งหัวเหลือง รักมากด้วย!
ถึงเจ้าบ้านั่น....จะไม่รักผมก็เหอะ!
“ปล่อยเพ่น่าจิสึรู้~ เพ่จาปายตวดนอกร้านน~”น้ำเสียงคุ้นๆแต่ฟังดูยืดยานดังขึ้น พอรู้ตัวอีกที...ผมก็มาหยุดยืนอยู่หน้าร้านบะจังที่เจ้ากุ้งหัวเหลืองทำงานอยู่ซะแล้ว
อะไร?...อย่ามองผมแบบนั้นมันก็แค่ทางผ่านที่จะไปบ้านรุ่นพี่โกเซย์ก็เท่านั้น(ในความเป็นจริงทางหากนับจากบ้านเกะไป บ้านโกเซย์อยู่ในซอยเลี้ยวขวา แต่ร้านบะจังจะตรงไป)
“แต่พี่เมามากแล้วนะครับ พี่อ่ะปกติจะไม่แตะของที่ร้านเลย ไหงวันนี้ถึงได้เล่นซะหัวราน้ำเลยละครับ”
“เฮ้ย จิสึรุ ฉันว่างานพี่นารูโตะคงมีเรื่องกลุ่มใจมากๆแน่ๆเลย”
“นายรู้ได้ไงน่ะโคทากิ”
“ก็ฉันเห็นพี่เขาทำหน้าเครียดตั้งแต่เข้าร้านแล้วน่ะสิ”
“อย่างพี่เขาจะเครียดอะไรวะ?”
“ฉันจะไปรู้เรอะ ฉันไม่ใช่พี่เขาซะหน่อย”
“อะแฮ่ม...”ผมไอกระแอมเบาๆแต่มันก็ดังพอที่จะให้พนักงานหนุ่มทั้งสองหันมาทางผม
“อ่อ...เด็กผู้ชายเมื่อตอนนั้นนี่นา พอดีเลยๆ นายน่ะรู้จักพี่นารูโตะใช่ป่ะ”คนที่ชื่อโคทากิถาม ผมจำได้ว่าเขาเป็นคนที่เจอผมนั่งอยู่ข้างนอกร้าน
“อื้อ”
“ดีเลย งั้นช่วยเอาพี่แกไปส่งบ้านทีนะ”ว่าแล้วสองคนนั้นก็โยนร่างอ่อนปวกเปียกและเต็มไปด้วยกลิ่นเหล้าหึ่งมาให้ผม
“ก็ไม่รู้หรอกนะว่าพี่แกเขามีปัญหาอะไรมา แต่ก็ช่วยดูแลเขาหน่อยละกันนะ”ผู้ชายอีกคนหนึ่งที่น่าจะชื่อจิสึรุว่าก่อนจะยิ้มให้ผม
จนแล้วจนรอดสิ...
กลายเป็นว่าผมต้องแบกคนที่หนีหน้าผมมาตลอดสองวันกลับบ้าน จะให้ไปส่งเจ้าตัวที่บ้านก็ไกลเกิน ขี้เกียจ...บ้านผมใกล้สุดเพราะงั้น..บ้านผมดีที่สุด
“คุณชายเล็กยินดีต้อนรับกลับค่ะ”เสียงเมดที่ยืนเรียงรายโค้ง 90 องศาไม่ขาดไม่เกินพูด
ผมเป็นเจ้าของบ้าน...ที่ชินกับภาพแบบนี้ซะแล้ว แต่ผมว่า...
มันโคตรเว่อร์
“คุณซาสึเกะพาใครมาด้วยละคะนั่น อ๊ะ! คุณนารูโตะ? เกิดอะไรขึ้นคะ??”ซากุระเดินเข้ามาถามด้วยสีหน้าตกใจเมื่อเห็นว่าใครอยู่บนหลังของผม ก่อนที่เธอจะรับถุงใส่อุปกรณ์เคนโด้ไปจากมือผม
“เจ้ากุ้งนี่น่ะหรอ...เมาน่ะสิ ซากุระเธอช่วยเอากะละมังใส่น้ำแล้วก็ผ้าขนหนูมาให้ฉันที่ห้องด้วยนะ”ผมสั่งเสียงเนิบๆ ซากุระพยักหน้ารับด้วยสีหน้าอึ้งๆก่อนจะแอบยิ้มราวกับพอใจอะไรบางอย่าง
หรือผมอาจจะคิดมากไป?
ช่างมัน
ผมแบกร่างโคตรบางและโคตรเบา แถมยังจะโคตรผอมขึ้นมายังชั้นสองและตรงไปยังห้องนอนของผมเอง ผมโยนร่างอ่อนปวกเปียกนั่นลงบนเตียงก่อนจะโยนกระเป๋าของเจ้าตัวไปที่เก้าอี้ปลายเตียง
ให้ตายสิ...ผู้ใหญ่อะไร
ไม่เหลือสภาพให้นับถือเลย...เอาความนับถือคืนจะทันมั้ยนะ?
ผมนั่งมองใบหน้าของผู้ใหญ่ที่เมาหลับไม่รู้เรื่องอยู่นิ่งๆ ใบหน้าแดงเพราะฤกษ์เหล้า มันไม่แดงแค่หน้าแต่มันแดงไปทั้งตัวเลย
มันก็ไม่ได้แดงขนาดนั้น...มันแค่ ดูชมพู..สวย
เหมือน...นมเย็น
น่ากินเป็นบ้า...
เห้ย! จะบ้าหรอ แค่บอกรักเจ้ากุ้งนี้ยังตั้งท่ารังเกียจขนาดนั้น...ถ้าทำอะไรมากกว่านั้น
หมอนี้ต้องหนีผมไปสุดล่าฟ้าเขียวแน่ๆ
“อืม...”เสียงครางเบาๆทำเอาผมสะดุ้ง ริมฝีปากอิ่มเผยออ้าน้อยๆมีเสียงดังฟี้ออกมาให้ให้ขำ
ให้ตายสิ...ตัวเองก็เหมือนเด็กแท้ๆยังมีหน้ามาสั่งสอนฉันอีกนะ
ผมยื่นมือไปลูบหัวเล็กทุยนั่นเบาๆ เรือนผมสีเหลืองทองนุ่มเป็นบ้าแต่ก็ชื้นเหงื่อหน่อยๆ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้ผมชักมือกลับอย่างรวดเร็วก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงตรงไปเปิดประตู ก็พบกับเมดคนที่ผมสั่งให้ไปเอากะละมังใส่น้ำกับผู้ขนหนูมา ผมรับของพวกนั้นมาจากเธอก่อนจะปิดประตู
ผมเอาผ้าขนหนูชุบน้ำก่อนจะบิดมาดๆแล้วเช็ดลงไปบนหน้าแดงๆนั่น ใบหน้าเล็กหันหนีแต่ผมก็ไล่ตามเช็ดไปเรื่อยๆเพื่อให้เขารู้สึกสบายตัว ครั้นจะเช็ดทั้งตัว...เอ่อ..
เห็นนิ่งๆแบบนี้...ผมอายเป็นนะครับ
จนแล้วจนรอดมือผมก็ยื่นไปปลดกระดุมเสื้อเขาจนได้ เมื่อปลดมันออกหมดแล้วผมก็เช็ดตัวให้เขาแค่นั้นเสร็จสรรพ ก่อนจะลุกพรวดเข้าห้องน้ำไปตั้งสติ
โอย...จะบ้าตาย ผมต้องตายแน่ๆ ผมต้องตายแน่ๆ
เมื่อตั้งสติได้ผมก็ออกมาจากห้องน้ำ ร่างเล็กของเจ้ากุ้งหัวเหลืองยังคงนอนนิ่งอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไรว่าเขาแทบจะทำให้ผมเป็นบ้าตายอยู่แล้ว ผมเดินกลับไปที่เตียงพยายามอย่างมากเพื่อไม่ให้คิดอกุศลกับคนตรงหน้านี่
แต่ปากเขานี่..มันน่าจูบเป็นที่สุด
แรงดึงดูดซึ่งไม่รู้ว่าเป็นของโลกหรือเป็นของเขาทำให้ผมโน้มหน้าลงไปใกล้จนปลายจมูกเราชนกัน ก่อนผมจะประทับริมฝีปากลงไปเบาๆ กลีบปากนุ่มหยุ่นของเขาเผยอออกน้อยๆ
ผู้ใหญ่บ้า!...อย่าเชิญชวนนักสิ
จูบของผมดำดิ่งลงลึกลงไปอีกโดยที่อีกฝ่ายไม่รู้เลยว่ากำลังโดนลวนลามอยู่ แถมยังจะจูบตอบอีกแน่ะ!
โธ่เว้ย! ไม่รู้ด้วยแล้ว อย่ามาโทษฉันก็แล้วกันนารูโตะ
จูบที่อ่อนโยนดำเนินไปโดยที่อีกฝ่ายไม่ได้รู้สึกดีด้วยแต่กลับตอบสนองตามสัญชาตญาณของตัวเอง แม้จะแอบเจ็บอยู่ในใจบ้าง แต่ก็ช่างมันประไรสิ...
ขอแค่นี้...ขอแค่ตอนนี้...แม้จะแค่แป๊บเดียว
แต่อย่างน้อย...
ผมก็รู้สึกว่าเขาเป็นของผม เขายังเป็นของผมอยู่...
ไม่ว่าจะในฐานะอะไรก็ตาม
:: { My feeling : Uchiha Sasuke } :: [End]
_______________________________________________________________________________
The End!!
ตอนนี้เรามาดูความรู้สึกเกะกันให้รู้ไปถึงแก่น รักเจ้ากุ้งของเรามาก แต่แสดงออกไม่ค่อยจะได้
แต่ถึงจะแสดงออกไปตรงๆเจ้ากุ้งมันก็ดันซื่อบื้อ= = ต้องเจอการกระทำสวนกับคำพูดถึงจะฉลาดขึ้นมาหน่อย
เฮ้อ..น่าสงสารเกะเรื่องนี้จริงๆ(สม!..ทำกับโตะในเรื่องอื่นไว้เยอะ// ได้ข่าวเมิงแต่ง- -* : เกะ)
แหะๆๆ ก็แหม..เค้าอยากให้เกะดูเป็นคนดีบ้าง(หราาา?)
หลังจากร้ายมาหลายเรื่อง(ก็เค้าชอบพระเอกหล่อสารเลวแต่รักเดียวใจเดียวนี่นา>w<!)
เอ้า! เพ้อมาได้สักพักตอบเม้นดีก่ะ!
|
#1 : ความคิดเห็นที่ 383 |
 |
|
|
|
|
|
 |
Name : เด็กน้อยอ่อนโลก< My.iD >  [ IP : 223.204.57.129 ]
Email / Msn: kittvara(แอท)windowslive.com  ส่งข้อความลับ
วันที่: 31 สิงหาคม 2556 / 23:50 |
ใช่เลย พรากผู้เยาว์แหงๆ เพราะเกะอายุยังไม่ถึง 18 อิอิ
|
#2 : ความคิดเห็นที่ 384 |
|
|
|
|
|
|
 |
Name : เปล่งประกาย< My.iD > [ IP : 171.98.160.36 ]
Email / Msn: - ส่งข้อความลับ
วันที่: 31 สิงหาคม 2556 / 23:52 |
แล้วไม่สงสารตูบ้างหรอ? จู่ๆมันแม่งมาบอกรักซะแบบไม่ให้ตั้งหลักกันเลย นี่!!..คนคิดมากอยู่นี่! คิดจนหัวจะระเบิดแล้ว!//เถียงมาโดยโตะ
|
#4 : ความคิดเห็นที่ 388 |
|
|
|
|
|
|
|
Name : CokTel< My.iD > [ IP : 101.51.253.200 ]
Email / Msn: - ส่งข้อความลับ
วันที่: 1 กันยายน 2556 / 07:39 |
ก็...พ่อแม่ไม่อยู่บ้านบ่อยเลยทำให้ความสัมพันธ์ห่างเหิน พี่ชายคนเดียวก็ไม่ค่อยสนิทกัน
มีแต่รุ่นพี่ในชมรมที่โรงเรียน(ที่เจ้าเกะว่าเวลายิ้มเหมือนเจ้าโตะ)ที่เคารพรักคนเดียวที่เกะกล้าเปิดอกปรึกษาเรื่องหัวใจด้วย
ถ้ารอโตะสงสัยกว่าคิดได้คงจะอีกนานเลยแบบนั้น
|
#8 : ความคิดเห็นที่ 397 |
|
|
|
|
|
|
|
Name : deadliness< My.iD > [ IP : 101.108.183.218 ]
Email / Msn: - ส่งข้อความลับ
วันที่: 1 กันยายน 2556 / 19:23 |
แรงเกินไปอะไรเล่า! คนที่แรงเกินไปคือเจ้าเป็ดนั่นต่างหาก! ก็คนเขาไม่ได้คิดอะไรด้วยดันมาบอกรักซะแบบนั้น เป็นใคร..ใครก็ทำตัวไม่ถูกอยู่แล้วละน่า!//เถียงมาโดยโตะ
เปล่ากลับห้อง(โตะ)ค่ะ แต่กลับบ้าน(เกะ)แทน^^
|
#10 : ความคิดเห็นที่ 399 |
|
|
|
|
|
|
 |
Name : Fate [ IP : 171.5.198.20 ]
Email / Msn: -
วันที่: 1 กันยายน 2556 / 21:46 |
ก็เด็กกว่านี่คะ แถมครอบครัวก็ค่อนข้างห่างเหิน มีแต่โตะคนเดียวที่ใกล้ชิดเกะ เกะก็เลยขี้อ้อนเฉพาะโตะ
และก็เกะในเรื่องนี้เป็นพวกที่รักนะแต่แสดงออกมากไม่ได้ แต่ถึงจะแสดงออกไปตรงๆโตะมันก็ซื่อบื้อ=_=;
ก็เลยต้องใช้วิธีการกระทำตรงข้ามกับคำพูด(ก็ปากไม่ตรงกับใจนั่นแหละ)แทน ซึ่ง..สองคนนี้เขารู้ๆกันอยู่
|
#12 : ความคิดเห็นที่ 401 |
|
|
|
|
|
|
 |
Name : Buka< My.iD > [ IP : 111.84.66.15 ]
Email / Msn: - ส่งข้อความลับ
วันที่: 2 กันยายน 2556 / 01:10 |
เดี๋ยวก่อนสิคะ โตะน่ะถ้ารีบพุ่งเข้าหามันก็จะยิ่งวิ่งหนีค่ะ ต้องมีถอยมาตั้งหลักให้เจ้าโตะมันปรับอารมณ์บ้าง
ก่อนจะค่อยบุกต่อ^-^
|
#13 : ความคิดเห็นที่ 404 |
|
|
|
|
|
|
 |
Name : Yoshida Akira< My.iD > [ IP : 49.231.117.229 ]
Email / Msn: - ส่งข้อความลับ
วันที่: 2 กันยายน 2556 / 09:07 |
อ่า..รู้สึกโตะเรื่องนี้จะโดนด่าตลอดศกเลยแหะ^^;
|
#17 : ความคิดเห็นที่ 408 |
|
|
|
|
|
|
|
Name : Daughter of devil< My.iD > [ IP : 58.8.239.230 ]
Email / Msn: natsu_nari(แอท)hotmail.com ส่งข้อความลับ
วันที่: 2 กันยายน 2556 / 23:12 |
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่า แต่อาบิว่าถึงติดก็ดองคาไว้ก่อนเพราะยังไม่คิดเอาจริงกับมศว.ค่ะ
กะแค่ว่าลองข้อสอบ(แต่ยังไงก็ต้องทำให้ดีที่สุดละเนอะ)
ตอบเม้นยาวเฟ่อร์~~~
อืม..บางทีก็แอบสงสัยเหมือนกันนะ ว่า "รีดเดอร์อายุเท่าไหร่กันบ้าง?" ก็!..แค่อยากรู้ไปงั้นละค่า
ก็เห็นติดตามกันมานานเลยอยากจะรู้อายุ เผื่อว่ามีคนที่อายุมากกว่า(และแก่ประสบการณ์)อาบิจะได้ถามอะไรเกี่ยวกับมหาลัยได้
เพื่อเป็นการเท่าเทียมกัน อาบิจะบอกอายุตัวเองค่ะ!(ใครจะอยากรู้ฟร่ะเนี่ย= =^)
อาบิอายุ 17 มาได้ 7 เดือนแล้วค่ะ(โอ๊ะ! ลงเลขเจ็ดหมดเลยแหะ)
แล้วรีดเดอร์ล่ะ? อายุเท่าไหร่กัน??(จะตอบหรือไม่ตอบก็ได้นะคะ แล้วแต่..แต่อาบิอยากรู้น่ะ!)
อาวละ..ส่วนตอนนี้ก็..บายบีค่ะ^^
ความคิดเห็น