คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : E v i l b o y ● 001 ●
E V I L B O Y
หลังจากเหตุการณ์เมื่อหลายวันผ่านไป ผมเอง ปาร์ค ชานยอล เอาเเต่หมักตัวอยู่ในห้องของตัวเอง มาได้ 3 วันเเล้ว ผมไม่เคยเข้าใจพ่อเลยจริงๆ ว่าทำไมพ่อ ถึงไม่เชื่อลูกเเต่กลับเชื่อ ผู้หญิงที่พ่อนอนด้วยไม่เเค่กี่คืน ผมมีเเม่เลี้ยงมาเเล้วนับ สิบๆ คน เพราะพ่อพยายามจะหาผู้หญิงที่มาเเทนเเม่ที่ตายไปเเล้วอยู่เรื่อย ซึ่งผมเองก็ไม่เคยคิดจะยอมรับผู้หญิงของพ่อ เลยเเม้เเต่นิดเดียว ผู้หญิงทุกคนที่เขามาหาพ่อผมนั้น หวังก็เเค่หน้าตาเเละความร่ำรวยก็เเค่นั้น ไม่มีใครจริงใจเเละรักพ่อของผมจริงเท่าเเม่ผมเลย ก็เเน่สิพ่อผมยังหนุ่มเเละยังหล่อ มันก็ไม่เเปลกที่พ่อจะหาผู้หญิงใหม่ๆ เเจ่มๆ มาบำเร่อ ความสุขให้ตัวเองทุกวัน !!! ส่วนเเม่เสี้ยงเเต่ล่ะคนที่เข้ามาก็สาวๆ หน้าอกโตๆทั้งนั้น เวลาเห็นหน้าผมทีไหร่ก็อ่อน ปวกเปียกกันเป็นเเถวๆเเน่สิ! ก็ผมหล่อออกซะขนาดนี้ (เเอบชมตัวเอง) เเถมยังชอบที่จะมายั่วผมให้ทุกๆวัน เเต่ขอโทษผม ไม่เคยคิดที่จะเล่นกับผู้หญิงสกปรกๆ!!! พวกนั้น !!เเละผมก็เชื่ออีกไม่นานพ่อผมจะต้องพาเเม่เลี้ยงคนใหม่ให้ผมในอีกไม่ ช้า.......
บรืน
เอี๊ยด!
เสียงรถดังขึ้นทำให้ร่างสูงที่ นั่งบ่นอยู่เมื่อกี้ ลุกขึ้นมองเปิดผ้าม่านชะโงกหน้าไปดู ณ เบื้องล่าง พบว่านั้นเป็นรถของพ่อเขา กับ ผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินลงมาจากรถ รูปร่างหน้าตาสวยเชียว! คงจะเป็นผู้หญิงของพ่อเขาอีกตามเคยร่างสูงคิด พร้อมกับเเสยะยิ้มร้ายกาจอยู่เพียงคนเดียวบนห้องเหมือนคิดเเผนชั่วร้ายออก สงสัยคงต้องไปต้อนรับเเม่เลี้ยงหน่อยเเล้วล่ะ
ตึก! ๆๆๆ
ชานยอลรีบวิ่งลงบันไดมาด้วยขา ยาวๆ ของตัวเอง ก่อนที่จะมามาหยุดตรงหน้าของผู้เป็นพ่อของเขาเอง เเละก็ผู้หญิงที่พ่อเขา พึ่งพาเข้ามา ร่างสูงยิ้มก่อนที่จะเเปรเปลี่ยนจากรอยยิ้มเป็นสายตาดูเหยียดหยาม มองผู้หญิงของพ่อตั้งเเต่หัวจรดเท้า ..........
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"คนนี้ เหรอครับ นางบำเร่อใหม่ของคุณพ่อ !" ร่างสูงพูดขึ้น คำๆนี้เอาซะผู้หญิงที่ยืนข้างพ่อของเขาเองชะงักเเละหน้าเสียไปเหมือนกัน
"หยุด พูดเดี๊ยวนี้นะ!!! ปาร์ค ชานยอล!!!" ผู้เป็นพ่อพูดขึ้นอย่างโกธรเลือดขึ้นหน้าอยู่เหมือนกัน เเต่เขาก็ควรชินเเล้วล่ะ เพราะ ลูกชายตัวดีของเขาก็เป็นอย่างนี้อยู่เรื่อยๆ เเละทุกๆครั้งที่เขาพาผู้หญิงเข้ามาในบ้าน ชานยอลก็มักจะทำตัวไม่มีมารยาทเสมอๆ!!
"ก็มัน เรื่องจริงนี่พ่อ !!! พ่อหยุดสักทีได้ไหม!!! การที่พ่อพาผู้หญิงเข้ามาในบ้านมันก็ทำให้ผมหงุดหงิดลูกกะตาจะเเย่!!" ชานยอลยอลพูดขึ้น พร้อมกับเปรยตามองผู้หญิงข้างๆพ่อเขาด้วยอาการอยากจะอาเจียน !!
"เเก !!! ชานยอล ฉันจะบอกอะไรให้นะ ! สักวันเเกจะเข้าใจเเละยอมรับผู้หญิงคนนี้!" พ่อของชานยอลพูดขึ้น ซึ่งนั้นทำให้ ชานยอลเบ้ปากอย่างรังเกียจ มันไม่มีวันที่เขาจะรับผู้หญิงคนนี้เด็ดขาด!!!!!!!!!
"เหอะ !!"
"คุณน้าครับ" เสียงเล็กๆน่ารักๆของร่างบางดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ กับกระเป๋าเดินทางที่เเสนพะลุงพะลัง
"ใคร! รู้สึกเครือญาติเยอะจริงนะ ?" ชานยอลพูดขึ้นก่อนที่จะมองหน้าคนตัวเล็ก ตัวเล็กเงยหน้ามองร่างสูง เพียงไม่กี่วิทั้งสองคนสบตากัน คนตัวเล็กชะงัก
"สวัสดี ครับ ผมบยอน เเบคฮยอนครับ!" เเบคฮยอนกล่าวสวัสดีเเละเเนะนำตัวเองกับชานยอล ชานยอลมองร่างบางอย่างไม่ วางตา ราวกับโลกทั้งโลกหยุดหมุน เเบคฮยอน นายจริงๆใช่ไหม .........
"กองไว้ ตรงนั้นเเหละ ไม่ต้องเสนอตัว !!" คำพูดของชานยอล ทำเอาเเบคฮยอนอึ้งกลางอากาศอะไรชั่วครู่! บ้าจริงคนอะไรก็ไม่รู้ ปากร้ายเป็นบ้า ได้คิดเเต่ในใจเพราะเขาเองก็ไม่กล้าพูดออกไป
"ครับ !" เเบคฮยอนตอบกลับ ซึ่งนั่นก็ทำให้ชานยอลนิ่งกลางอากาศเหมือนกัน
"ไม่ต้องตอบ !! " ชานยอลพูดขึ้น พร้อมสายตาดุๆ ซึ่งนั่นมันทำให้เเบคฮยอนรู้สึกที่จะหวาดกลัวชานยอลขึ้นมานิดๆ
"เอาล่ะๆ !! จบนะๆ เเล้วเเก ชานยอลห้ามทำร้ายคุณมินอาเด็ดขาด!! ไม่งั้นเเกตาย !?" พ่อของชานยอลพูดขู่ ถึงเเม้จะรู้ว่ามันไม่ได้มีอิทธิพลกับชานยอลเเม้เเต่นิด
"อ่อ ชื่อมินอานี่เอง" ชานยอลพูดพร้อมชี้
"พรุ่ง นี้พ่อจะไปจดทะเบียนสมรสกับมินอานะ รู้ไว้ด้วย!!" พ่อของชานยอลพูดเเค่นี้เเล้วก็เดินลากมือหญิงสาวร่างสูงขึ้น ไปข้างบนพร้อมกระเป๋าสัมภาระ คำๆนั้นมันทำให้ ชานยอลเหมือนเป็นง้อยกินชั่วขณะ !!!
"เดี๊ยว!!" เเบคฮยอนที่กำลังจะเดินขึ้นไปข้างบน หยุดชะงักเมื่อร่างสูงพูดขัดขึ้นก่อน
"ครับ"
"พูดเป็นเเต่ครับหรือยังไง!!!" ชานยอลเริ่มหัวเสีย เพราะคนตัวเล็กนั้นเอาเเต่พูดว่า ครับ ครับ เเละก็ครับ!!
"พูดคำอื่นได้ครับ"
"เเล้วทำไมไม่พูดฮ่ะ!!"
"ผมไม่รู้จะพูดอะไรครับ"
"จะกวนประสาทกันหรือไง!"
"ป่าวครับ"
"ปัด โธ่!! โว้ย!!! ถามคำตอบคำ น่ารำคาญ!!!" ชานยอลเริ่มหงุดหงิดเป็นการใหญ่ ร่างสูงพูดก่อนที่จะเดินไปตรงหน้าเเบคฮยอน เขามองหน้าคนตัวเล็ก คนตัวเล็กเงยมองหน้าชานยอลกลับเช่นกัน นี่ถือเป็นครั้งที่ 2 เเล้วที่พวกเขาสบตากันเเบบนี้
"ผมขอโทษครับที่ทำให้คุณรำคาญ" เเบคฮยอนพูดขึ้นทั้งที่สายตายังมองหน้าชานยอลอยู่
"ฉันจะรำคาญเเน่ ถ้านายกับน้าสาวของนายที่ชื่อ ยุนอายังมาปวกเปี๊ยนที่บ้านฉัน!!!!" ชานยอลพูดตะคอกใส่หน้าเเบคฮยอน
"น้าผมชื่อ มินอา ครับ คุณชานยอล " เเบคฮยอนพูดประทวงทันทีที่ร่างสูงเรียกชื่อของน้าเขาผิด
"เออๆ นั่นเเหละจะมินหรือยุนก็น้านายนั่นเเหละ !! ฉันจะบอกอะไรให้นะ น้าของนายก็เหมือนผู้หญิงที่พ่อฉันเคยควงทั่วไป เบื่อเมื่อไหร่ก็ขว้างทิ้ง!!"
"ไม่จริง น้าของฉันไม่ใช่คนอย่างนั้น !!!!" รีบท้วงกลับทันควัน
"ใช่! ได้ยินไหมว่าใช่! น้าของนายก็ไม่ได้ดีเกินผู้หญิงหากินทั่วไปหนักเหรอ !!!!!" ร่างสูงพูดพร้อมจับเเขนคนตัวเล็กที่กำลังเอามือปิดหูชานยอลเขย่าคนตัวเล็ก เเรงๆพร้อมบีบที่ต้นเเขนจนเจ็บไปหมด
เพียะ!!!
เเบคฮยอนทนฟังคำถูกดูของชานยอลไม่ไหวทำให้เขาต้องเผลอมือไปตบหน้าหล่อของเเบคฮยอนเขายังจัง!
"บยอน เเบคฮยอน!!!!"
เพียะ!!!
"ทีหลัง อย่ามาตบฉับเเบบนี้อีกไม่งั้น นายเจอหนักกว่านี้เเน่!!!! เเล้วจำไว้ว่าฉันเกลียดนาย!! เกลียดน้าของนาย เกลียด!!!!!! บยอน เเบคฮยอน!!!!"
"ฮึก! ฉันก็เกลียดนายปาร์ค ชานยอล!!! ฮึก" เเบคฮยอนสะอึก ไม่ใช่เพราะเขาเจ็บที่ชานยอลตบเขา เเต่เขาเจ็บที่ชานยอลดูถูกน้าสาวของเขามากกว่า!!!
"ฉันตบเเค่นี้ ทำเป็นร้องไห้ ใจเสาะชะมัด!! เป็นผู้ชายหรือป่าวฮ่ะ !! หรือเป็นประเภทผู้ชายหน่มเเน้ม ว่าไงล่ะ !!?" ชานยอลพูดพร้อมยกยิ้มขึ้นมา ซึ่งนั่นมันอยากจะทำให้เเบคฮยอนเข้าไปตบหน้าสักอีกที!!!!
"ฉันร้องเพราะว่านายดูถูกน้าสาวฉันต่างหาก จำไว้ด้วย!!!"
"จำอะไร ล่ะ จำว่านายเป็นผู้ชานหน่มเเน้ม หรือไงหืม !" ชานยอลพูดก่อนที่จะเดินเข้าไปหาเเบคฮยอนทีละนิดๆ ซึ่งต้องทำให้เเบคฮยอนเองต้องถอยไปเรื่อย ๆ
ปึก!!
ร่างของคนตัวเล็กชนกับกำเเพง บ้านอย่างจัง ตอนนี้ทางตันเเล้วเเต่ก็ไม่มีทีท่าว่าชานยอลจะถอยออก เเต่กลับเอาหน้าเข้าใกล้เรื่อยๆ จนร่างสูงนั้นหายใจรดต้นคอของคนตัวเล็ก นั่นมันทำให้คนตัวเล็กขนลุกไปทั้งตัว
"ตัว หอมดีนี่" ชานยอลพูดขึ้น ก่อนที่จะเริ่มดมตัวของเเบคฮยอน เริ่มจากที่ผมหัว เเก้มเเละต้นคอซึ่งนั่นทำให้เเบคฮยอนต้องดิ้นเเบบทุลักทุเล เเต่ก็ไม่ได้ผล เเบคฮยอนทั้งทุบทั้งผลัก เเต่ชานยอลเองนั้นก็เเกร่งเกินคน ไม่มีทางที่ว่าจะขยับออกจากร่างบางเเม้เเต่นิดเดียว เเถมยังดมตัวเเบคฮยอนอย่างงั้น
"ปล่อย" เเบคฮยอนพูดขึ้นเพราะเขาไม่รู้จะพูดอะไรให้ชานยอลหยุดการกระทำเเบบนี้ ! เเต่ได้ผลชานยอลหยุดชะงักก่อนที่จะมองหน้าเเบคฮยอน ตอนนี้หน้าของเเบคฮยอนกับชานยอลอยู่ห่างกันไม่กี่คืบถ้าตอนนี้ใครคนใดคน หนึ่งขยับเข้าต้องจูบกันเเน่ๆ
"ฉันรู้ บอกทำไม" ชานยอลพูดทั้งที่ยังมองหน้าเเบคฮยอนอยู่
"ผมเป็นผู้ชาย คุณเองก็เป็นผู้ชาย?" เเบคฮยอนพูดอีกครั้งด้วยหน้าตาเลิ่กลั่ก
"เเล้ว ไง ฉันนะ ปาร์ค ชานยอล เพลย์บอยตัวพ่อเลยนะจะบอกให้ ฟันทิ้งเเล้วทั้งผู้ชายเเละก็ผู้หญิง ฉันนะมันเลวเเละก็เลว ขนาดผู้หญิงดีที่เดินอยู่ดีๆ ฉันก็ฉุดมาปล้ำเเล้วทั้งนั้นนับประสาอะไรกับผู้ชายหน้าหวานอย่างนาย !?" ชานยอลพูดพร้อมเอานิ้ว ไล่เขี่ยเเก้มขาวๆนิ่มๆของคนตัวเล็ก ซึ่งนั่นมันทำให้เเบคฮยอนนั้นเริ่มหวาดกลัวชานยอลละนิดทีละนิด พร้อมกับหน้าที่เเดงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ปาร์ค ชานยอล ทำไมชื่อนายมันคุ้นจังนะ เหมือนกับ.....ไม่ใช่น่า .... คนละคนกัน ถึงหน้าตาจะแอบคล้ายกันก็เถอะ แต่อีกคนที่เขารู้จักอ่อนโยนกับเขามากที่สุด
"ปล่อยผม ..,,," เเบคฮยอนพูดเเค่เบาๆ
"ทำไมจะ รีบไปไหน อยู่อย่างนี้นานๆสิ ไม่ชอบเหรอ ฉันว่านายชอบนะ ดูสิเเก้มเเละหน้าเเดงไปหมดเลย" ชานยอลพูดด้วยเสียงนุ่มลื่นน่าฟังเเละน่ารักอย่างกวนประสาทซึ่งนั้นมันทำให้ เเบคฮยอนนั้นหน้าเเดงขึ้นอีก
"ปล่อยผมๆ ผมจะขึ้นไปอาบน้ำ ปล่อยได้เเล้วเดี๊ยวมีใครมาเห็นเข้า ปล่อยๆๆๆ" เเบคฮยอนยังคงดิ้นอยู่เรื่อยๆ เเต่ก็ไม่ได้ผลเช่นกัน
"ไปอาบด้วยกันสิ ไปมะๆๆๆ ไปเดี๊ยวฉันจะถูหลังให้ เอามะ ?"
"ไม่! ปล่อยผม !!!"
จุ๊บ !
อยู่ดีๆ ชานยอลก็หอมเเก้มเเบคฮยอนก่อนที่จะเอาจมูกของตัวเองขยี้จมูกเเบคฮยอน ซึ่งนั่นมันทำให้เเบคฮยอนตกใจจนรีบผละออก เขาตกใจมากชานยอลรุกเกินไป เเบคฮยอนลูบเเก้มตัวเองอย่างตกใจ ส่วนชานยอลเองก็หัวเราะอย่างชอบใจที่ได้เเกล้งเเบคฮยอน
"คุณคิดว่าคุณจะตบหัวเเล้วลูบหลังผมได้เหรอ ไม่มีทาง!!!" เเบคฮยอนพูดขึ้นเพราะก่อนหน้านี้เขากับชานยอลพึ่งตบ ? ไม่ใช่สิ ชานยอลพึ่งตบเขา เเละตอนนี้ก็มาทำดีพูดจาออดอ้อนเเถมยังมาหอมเเก้มเขาอีกต่างหาก
"ไม่ ใช่!ตบหัวเเล้วลูบหลัง มันต้องเป็นตบหน้าเเล้วหอมบรรเทาความเจ็บต่างหาก !" ชานยอลพูดเถียงตอนนี้เขาไม่อยากที่จะพูดกับชานยอลเเล้ว ไม่อยากจะเถียงเเล้วจริงๆ
"จะไปไหน !!" ชานยอลถามขึ้นทันทีที่เห็นเเบคฮยอนเดินหลบเขาไปข้างบน เเบคฮยอนไม่ตอบเพียงเเต่วิ่งขึ้นไปอย่างไม่สนใจ
ปัง!!
เเบคฮยอนวิ่งเข้าห้องของตัวเองที่หน้าประตูเขียนว่า เเบคฮยอน …. คนตัวเล็กไม่ได้สนเฟอร์นิเจอร์ภายในห้องเเม้เเต่นิดเดียวถึงจะเป็นห้องที่เขาพึ่ง ได้มาครั้งเเรกเขาก็ไม่ได้สนใจมัน เพียงเเต่เเบคฮยอนนั้นล้มตัวนอนลงบนเตียงนุ่มๆๆ
"ปล่อยผม ผมจะขึ้นไปอาบน้ำ ปล่อยได้เเล้วเดี๊ยวมีใครมาเห็นเข้า ปล่อย"
"ไปอาบด้วยกันสิ ไปมะๆ ไปเดี๊ยวฉันจะถูหลังให้ เอามะ ?"
"ไม่ๆๆ ปล่อยผมๆๆ !!!"
จุ๊บ !
"คุณคิดว่าคุณจะตบหัวเเล้วลูบหลังผมได้เหรอ ไม่มีทาง!!!"
"ไม่ใช่!ตบหัวเเล้วลูบหลัง มันต้องเป็นตบหน้าเเล้วหอมบรรเทาความเจ็บต่างหาก !"
อยู่ดีๆ เหตุการณ์เมื่อกี้ มันเเล่นเข้ามาในหัวของเเบคฮยอน นี่เขาเป็นบ้าอะไรเนี่ย!!! ผู้ชายที่ตบหน้าเขาตอนเเรกที่เจอกัน ผู้ชายที่หอมเเก้มเขาครั้งเเรกที่เจอกัน ตกลงนายเป็นยังไงกันเเน่ เเบคฮยอนกลิ้งตัวไปๆมาๆบนเตียงอยู่สักพัก หัวใจเต้นแรงเหมือนตอนอยู่กับคนคนนั้นเลย...........
"นาย เป็นคนอย่างไงนะ ทั้งๆที่ตบฉันอยู่เเท้ๆ เเล้วก็จะมาหอมเเก้มที่หลัง ไอ้บ้า!!!" เเบคฮยอนพูดพร้อมปาหมอนออกไปอย่างไร้ทิศทาง เเบคฮยอนเอาซุกกับผ้าห่มก่อนที่จะหลับลงไป พร้อมกับคำว่า "ปาร์ค ชานยอล"....
- ฮาโหลลลลลลลลล -
เขาเป็นไรเตอร์เรื่องนี้นะ ><'
เรื่องชื่อไรเตอร์ชั่งมันต๊ะ !
นามปากกา ของเขา คือ : Warrior' นะ ฮิๆๆ
เรื่องนี้เป็นฟิคเรื่องเเรกที่เขาเเต่งน๊าาาาา ~
ฝากไว้ในอ้อมกอด? ด้วยนะ ><'
เราบ้าๆๆ EXO ก็เลยจะเเต่ง ><'
ฝากด้วยะเนื้อเรื่องหรือสำนวนมันอาจจะดูขรุขระไปหน่อย
ขอโทดด้วยเน้อออออ
CRY .q
ความคิดเห็น